Alex Loco
Member
- Μηνύματα
- 337
- Likes
- 1.741
- Επόμενο Ταξίδι
- Ταξίδι-Όνειρο
- Pamir highway
Περιεχόμενα
Σηκώνομαι ντύνομαι τσεκάρω μη μου βούτηξαν τίποτα οι άλλοι και πάω να φύγω για να κατέβω κάτω. Ανοίγω τη πόρτα και βλέπω μπροστά μου την άλλη !
- Που είσαι ρε όλη νύχτα ?
- Διάβαζα στο σαλόνι!
-Από τις 11μισι μέχρι τώρα ??
- Όχι διάβασα λίγη ώρα και μετά αποκοιμήθηκα στο καναπέ !!!
- ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ούτε εγώ δεν τα κάνω αυτά
Ένιωσα άσχημα βέβαια γιατί είχαμε που είχαμε κούραση φαντάσου να κοιμηθείς σε καναπέ και να έχεις και όλη την ημέρα μπροστά σου. Είδα και την ώρα που έλεγε 10 όταν ξύπνησα και λέω καλά είμαστε αλλά μετά σκέφτηκα ότι πηγαίναμε δύω ώρες πίσω εκεί και ήταν ακόμα 8 το πρωί. Πληρώσαμε και βγήκαμε στο σκοτεινό ακόμα Δουβλίνο πρωί πρωί ....!! Αρχικά βγάλαμε κάποιες πρωινές φωτογραφίες σε κάτι στενά με μαγαζιά πιο underground αλλά και σε ένα hostel ζωγραφισμένο με graffitti.
Οι βόλτες στα στενά κράτησαν αρκετή ώρα και προτιμήσαμε να μην αρχίσουμε την επίσκεψη σε γνωστά και μεγάλα μνημεία για να μη μας τελειώσουν από νωρίς. Αφού είδαμε πολλά και διάφορα μαγαζάκια είπαμε να πάμε στο Trinity college που ήταν και δίπλα να πιούμε κανά cafe και να δούμε πως είναι το πανεπιστήμιο. Η Ευαγγελία ήθελε πολύ να δει το βιβλίο με την ιστορία των Κέλτων το οποίο ήταν μέσα στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου. O χώρος είναι πολύ όμορφος μέσα από τις πύλες. Παντού μεγάλα κτίσματα μια τεράστια αψίδα που δεσπόζει και πολύ πράσινο. Η βιβλιοθήκη δεν μας έκανε τη χάρη γιατί ήταν κλειστή αλλά και είχε ένα τσουχτερό εισιτήριο.
Έπειτα ήπιαμε και τα καφεδάκια με το ιρλανδικό τριφύλλι !!
Επόμενη στάση το μνημείο του Jaymes Joyce κοντά σε κάποια από τις πολλές γέφυρες. Εκεί πήρα και μια μπλούζα για ένα φίλο από το πρώτο σουβενιράδικο που βρήκα. Βγήκαμε και κάποιες φωτογραφίες στη γέφυρα πριν φτάσουμε σε ένα δρόμο με αγάλματα αλλά και το μνημείο του φωτός όπως λέγεται ένα ψηλό μυτερό κτίσμα.
Κι εκεί που περπατάω έρχεται μια προς τα πάνω μου και μου λέει με χαμόγελο στα αγγλικά : εσείς δεν είστε ο στιχουργός ??? Μένω λίγο μ....ς και λέω - εεε no !! Μου ζητάει συγνώμη και φεύγει. Λίγο παρακάτω με κοιτάει ένας μετά κοιτάει αλλού και με ξανακοιτάει λες και με γνώρισε και με χαιρετάει . Ε το συνήθισα και χαιρετάω κι εγώ με άνεση και χαμόγελο μπαίνοντας στο πετσί του ρόλου !!! Συνεχίζεται..
- Που είσαι ρε όλη νύχτα ?
- Διάβαζα στο σαλόνι!
-Από τις 11μισι μέχρι τώρα ??
- Όχι διάβασα λίγη ώρα και μετά αποκοιμήθηκα στο καναπέ !!!
- ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ούτε εγώ δεν τα κάνω αυτά
Ένιωσα άσχημα βέβαια γιατί είχαμε που είχαμε κούραση φαντάσου να κοιμηθείς σε καναπέ και να έχεις και όλη την ημέρα μπροστά σου. Είδα και την ώρα που έλεγε 10 όταν ξύπνησα και λέω καλά είμαστε αλλά μετά σκέφτηκα ότι πηγαίναμε δύω ώρες πίσω εκεί και ήταν ακόμα 8 το πρωί. Πληρώσαμε και βγήκαμε στο σκοτεινό ακόμα Δουβλίνο πρωί πρωί ....!! Αρχικά βγάλαμε κάποιες πρωινές φωτογραφίες σε κάτι στενά με μαγαζιά πιο underground αλλά και σε ένα hostel ζωγραφισμένο με graffitti.
Οι βόλτες στα στενά κράτησαν αρκετή ώρα και προτιμήσαμε να μην αρχίσουμε την επίσκεψη σε γνωστά και μεγάλα μνημεία για να μη μας τελειώσουν από νωρίς. Αφού είδαμε πολλά και διάφορα μαγαζάκια είπαμε να πάμε στο Trinity college που ήταν και δίπλα να πιούμε κανά cafe και να δούμε πως είναι το πανεπιστήμιο. Η Ευαγγελία ήθελε πολύ να δει το βιβλίο με την ιστορία των Κέλτων το οποίο ήταν μέσα στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου. O χώρος είναι πολύ όμορφος μέσα από τις πύλες. Παντού μεγάλα κτίσματα μια τεράστια αψίδα που δεσπόζει και πολύ πράσινο. Η βιβλιοθήκη δεν μας έκανε τη χάρη γιατί ήταν κλειστή αλλά και είχε ένα τσουχτερό εισιτήριο.
Έπειτα ήπιαμε και τα καφεδάκια με το ιρλανδικό τριφύλλι !!
Επόμενη στάση το μνημείο του Jaymes Joyce κοντά σε κάποια από τις πολλές γέφυρες. Εκεί πήρα και μια μπλούζα για ένα φίλο από το πρώτο σουβενιράδικο που βρήκα. Βγήκαμε και κάποιες φωτογραφίες στη γέφυρα πριν φτάσουμε σε ένα δρόμο με αγάλματα αλλά και το μνημείο του φωτός όπως λέγεται ένα ψηλό μυτερό κτίσμα.
Κι εκεί που περπατάω έρχεται μια προς τα πάνω μου και μου λέει με χαμόγελο στα αγγλικά : εσείς δεν είστε ο στιχουργός ??? Μένω λίγο μ....ς και λέω - εεε no !! Μου ζητάει συγνώμη και φεύγει. Λίγο παρακάτω με κοιτάει ένας μετά κοιτάει αλλού και με ξανακοιτάει λες και με γνώρισε και με χαιρετάει . Ε το συνήθισα και χαιρετάω κι εγώ με άνεση και χαμόγελο μπαίνοντας στο πετσί του ρόλου !!! Συνεχίζεται..
Last edited: