marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 410
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο][I]Η 21η Νοεμβρίου 2008 ήταν μια ιδιαίτερη ημέρα καθώς έμπαινα στα πρώτα -άντα της ζωής μου και έτσι είχα αποφασίσει ότι θα κάνω shopping μέχρι τελικής πτώσεως για να μην πέσω σε μελαγχολία! Είχα βάλει το ξυπνητήρι να χτυπήσει από τις 8 ώρα Ιταλίας ώστε να μην χάσω ούτε λεπτό από την στιγμή που θα ανοίξουν τα καταστήματα! Όσο όμως και να χτύπαγε το καημένο το κινητό- ξυπνητήρι ήταν πρακτικά αδύνατον να σηκωθούμε από το κρεβάτι πριν τις 9 καθώς ήμασταν ψόφιες στην κούραση.[/I
- Κεφάλαιο 3ο][I
- Κεφάλαιο 4ο][I
- Κεφάλαιο 5ο][I
- Κεφάλαιο 6ο][I]Τα πανίνι (panini= sandwiches) στην Ιταλία κοστίζουν. Και κοστίζουν ακόμα περισσότερο αν τα αγοράσεις σε κάποιο από τα καφέ κοντά στο Duomo. Μας είχε ανοίξει, όμως, η όρεξη και ήμασταν αποφασισμένες να τα πληρώσουμε όσο και όσο! Βρήκαμε ένα καφέ- σαντουϊτσάδικο που η βιτρίνα του είχε για ντεκόρ πάμπολα πανίνι (δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομά του) και 16,80 Ευρώ ο τελικός λογαριασμός για τα τρία απλά σαντουϊτσάκια (μπαγκετούλα, τυράκι και προσιούτο). Στο χέρι πάντα! Γευστικότατα, όμως! [/I
- Κεφάλαιο 7ο][I][B]San Siro[/B][/I
- Κεφάλαιο 8ο][I][U]Navigli[/U
- Κεφάλαιο 9ο][I][U]Castello Sforzesco[/U
Μείναμε κανά μισάωρο στην εκκλησία μέχρι που αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε όλοι μαζί προς το Σαν Σίρο (Σαν Σίρο από την ομώνυμη περιοχή) ή Μεάτσα (Μεάτσα από τον ποδοσφαιριστή της Μίλαν Τζουζέπε Μεάτσα): www.sansiro.net και www.sansirotour.com. Βρήκαμε τον κοντινότερο σταθμό μετρό (Cadorna), πήραμε το τρένο της διαδρομής που είχαν πάρει την προηγούμενη μέρα τα παιδιά καθώς δεν είχα ιδέα πως θα πηγαίναμε στο γήπεδο και αφεθήκαμε να παρατηρούμε τους γύρω μας.
Τα παιδιά ήταν οι μόνοι με κασκόλ μέσα στο βαγόνι και με παραξένεψε λιγάκι αυτό. "Σίγουρα πήραμε το σωστό τρένο?", ρωτάω.
"Ναι, αυτό πήραμε και εχτές! Απλά μάλλον πηγαίνουν αργά οι Ιταλοί στο γήπεδο", μου απαντάει ο Παύλος!
Αμ δε! Απλά την προηγούμενη ημέρα έπεσαν πάνω στο σωστό τρένο! Η κόκκινη γραμμή του μετρό (γραμμή 1) έχει δύο τερματικούς σταθμούς στη μια της κατεύθυνση, έτσι κάποια τρένα πηγαίνουν προς τη Fiera και κάποια άλλα προς το Bisceglie. Το Lotto, η περιοχή που βρίσκεται το στάδιο Μεάτσα, είναι στην κατεύθυνση προς Fiera. Εμείς δεν προσέξαμε το μπροστινό βαγόνι για να δούμε που τερμάτιζε το τρένο και έτσι πήραμε αυτό που πήγαινε προς Bisceglie! Ευτυχώς, το καταλάβαμε εγκαίρως, και έτσι ξαναγυρίσαμε πίσω για να μπούμε τελικά στο σωστό τρένο το οποίο ήταν γεμάτο φυσικά από φιλάθλους τόσο της Ίντερ όσο και της Γιουβέντζους! Πάλι καλά που δεν αφέθηκα εντελώς δηλαδή!
Από τη στάση του μετρό μέχρι το γήπεδο είναι σχετικά μια απόσταση (την υπολογίζω περίπου όσο σταθμός ηλεκτρικού Ειρήνης με Ολυμπιακό Στάδιο -δεν ξέρω και ακριβώς καθώς δεν την έκανα με τα πόδια-). Πρότεινα ποδαρόδρομο ακολουθώντας το πλήθος της Ίντερ για να νιώσουμε και την ατμόσφαιρα αλλά κανείς δεν με άκουσε. Πήραμε ένα λεωφορειάκι, που είχε στάση σχεδόν απ' έξω από την έξοδο του μετρό, το οποίο απ' ότι κατάλαβα έκανε ένα κυκλικό δρομολόγιο γύρω από το γήπεδο, και σταματήσαμε καμιά εκατοστή μέτρα μακριά. Κάναμε στάσεις στους δεκάδες αυτοσχέδιους πάγκους που είχαν στηθεί για τις ανάγκες του αγώνα χαζεύοντας κασκόλ, καπέλα, σκούφους, λάβαρα, σημαίες, κτλ. σε διάφορες παραλλαγές (της Ίντερ πάντα).
Η κύρια μάζα του φίλαθλου κόσμου δεν είχε αρχίσει να έρχεται ακόμα αλλά εμείς κοντεύαμε να κοκκαλώσαμε περιφερόμενοι εκτός του γηπέδου και αφού δεν είχαμε καμία διάθεση να πληρώσουμε τα 8 Ευρώ για να ξεναγηθούμε στο μουσείο του γηπέδου που με τόση χαρά επισκέφθηκαν την προηγούμενη ημέρα τα παιδιά, αποφασίσαμε να φύγουμε. Τους ευχηθήκαμε Καλή Τύχη με τους κυριούληδες στον έλεγχο των εισιτηρίων, τους δώσαμε συμβουλές για το τι να κάνουν αν δουν ότι δεν τους επιτρέπουν την είσοδο (τύπου "βάλτε τα κλάματα") και τους αφήσαμε να ξεπαγιάζουν μπροστά από τη Θύρα 15 του Μεάτσα.
Έξω από την αλάνα του Σαν Σίρο υπάρχουν διάφορα τραμ και έτσι αποφασίσαμε να βρούμε ποιο είναι αυτό που πηγαίνει προς το κέντρο (γιατί κάποιο θα πήγαινε σίγουρα στο κέντρο!). Ήμασταν τυχερούλες και στον πρώτο οδηγό τραμ (Νο 16) που ρωτήσαμε μας είπε "μπείτε μέσα κορίτσια, αυτό είναι το τραμ για το Ντουόμο" (εντάξει, δεν μας το είπε και έτσι ακριβώς!). Μέσα στο τραμ ένας παπούλης αλγερινής καταγωγής ανέλαβε τον άτυπο ρόλο του ξεναγού μας και μας περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια από που περνάγαμε, τι βλέπαμε, που θα κατέβουμε, πως θα πάμε στο Ντουόμο, πόσα παιδιά έχει, πόσα παίρνει, που πηγαίνει βόλτα, πόσο νοσταλγεί την Αλγερία, κτλ.. και καθώς η διαδρομή μέχρι τη στάση μας στο κέντρο (via Mazzini) ήταν κάμποση ωρίτσα και πέσαμε και σε κίνηση, καταλαβαίνετε πως μάθαμε πολλές πληροφορίες από πρώτο χέρι!
Τα παιδιά ήταν οι μόνοι με κασκόλ μέσα στο βαγόνι και με παραξένεψε λιγάκι αυτό. "Σίγουρα πήραμε το σωστό τρένο?", ρωτάω.
"Ναι, αυτό πήραμε και εχτές! Απλά μάλλον πηγαίνουν αργά οι Ιταλοί στο γήπεδο", μου απαντάει ο Παύλος!
Αμ δε! Απλά την προηγούμενη ημέρα έπεσαν πάνω στο σωστό τρένο! Η κόκκινη γραμμή του μετρό (γραμμή 1) έχει δύο τερματικούς σταθμούς στη μια της κατεύθυνση, έτσι κάποια τρένα πηγαίνουν προς τη Fiera και κάποια άλλα προς το Bisceglie. Το Lotto, η περιοχή που βρίσκεται το στάδιο Μεάτσα, είναι στην κατεύθυνση προς Fiera. Εμείς δεν προσέξαμε το μπροστινό βαγόνι για να δούμε που τερμάτιζε το τρένο και έτσι πήραμε αυτό που πήγαινε προς Bisceglie! Ευτυχώς, το καταλάβαμε εγκαίρως, και έτσι ξαναγυρίσαμε πίσω για να μπούμε τελικά στο σωστό τρένο το οποίο ήταν γεμάτο φυσικά από φιλάθλους τόσο της Ίντερ όσο και της Γιουβέντζους! Πάλι καλά που δεν αφέθηκα εντελώς δηλαδή!
Από τη στάση του μετρό μέχρι το γήπεδο είναι σχετικά μια απόσταση (την υπολογίζω περίπου όσο σταθμός ηλεκτρικού Ειρήνης με Ολυμπιακό Στάδιο -δεν ξέρω και ακριβώς καθώς δεν την έκανα με τα πόδια-). Πρότεινα ποδαρόδρομο ακολουθώντας το πλήθος της Ίντερ για να νιώσουμε και την ατμόσφαιρα αλλά κανείς δεν με άκουσε. Πήραμε ένα λεωφορειάκι, που είχε στάση σχεδόν απ' έξω από την έξοδο του μετρό, το οποίο απ' ότι κατάλαβα έκανε ένα κυκλικό δρομολόγιο γύρω από το γήπεδο, και σταματήσαμε καμιά εκατοστή μέτρα μακριά. Κάναμε στάσεις στους δεκάδες αυτοσχέδιους πάγκους που είχαν στηθεί για τις ανάγκες του αγώνα χαζεύοντας κασκόλ, καπέλα, σκούφους, λάβαρα, σημαίες, κτλ. σε διάφορες παραλλαγές (της Ίντερ πάντα).
Η κύρια μάζα του φίλαθλου κόσμου δεν είχε αρχίσει να έρχεται ακόμα αλλά εμείς κοντεύαμε να κοκκαλώσαμε περιφερόμενοι εκτός του γηπέδου και αφού δεν είχαμε καμία διάθεση να πληρώσουμε τα 8 Ευρώ για να ξεναγηθούμε στο μουσείο του γηπέδου που με τόση χαρά επισκέφθηκαν την προηγούμενη ημέρα τα παιδιά, αποφασίσαμε να φύγουμε. Τους ευχηθήκαμε Καλή Τύχη με τους κυριούληδες στον έλεγχο των εισιτηρίων, τους δώσαμε συμβουλές για το τι να κάνουν αν δουν ότι δεν τους επιτρέπουν την είσοδο (τύπου "βάλτε τα κλάματα") και τους αφήσαμε να ξεπαγιάζουν μπροστά από τη Θύρα 15 του Μεάτσα.
Έξω από την αλάνα του Σαν Σίρο υπάρχουν διάφορα τραμ και έτσι αποφασίσαμε να βρούμε ποιο είναι αυτό που πηγαίνει προς το κέντρο (γιατί κάποιο θα πήγαινε σίγουρα στο κέντρο!). Ήμασταν τυχερούλες και στον πρώτο οδηγό τραμ (Νο 16) που ρωτήσαμε μας είπε "μπείτε μέσα κορίτσια, αυτό είναι το τραμ για το Ντουόμο" (εντάξει, δεν μας το είπε και έτσι ακριβώς!). Μέσα στο τραμ ένας παπούλης αλγερινής καταγωγής ανέλαβε τον άτυπο ρόλο του ξεναγού μας και μας περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια από που περνάγαμε, τι βλέπαμε, που θα κατέβουμε, πως θα πάμε στο Ντουόμο, πόσα παιδιά έχει, πόσα παίρνει, που πηγαίνει βόλτα, πόσο νοσταλγεί την Αλγερία, κτλ.. και καθώς η διαδρομή μέχρι τη στάση μας στο κέντρο (via Mazzini) ήταν κάμποση ωρίτσα και πέσαμε και σε κίνηση, καταλαβαίνετε πως μάθαμε πολλές πληροφορίες από πρώτο χέρι!
Attachments
-
69,5 KB Προβολές: 394
Last edited: