Ουγγαρία Πολωνία Σλοβακία Τσεχική Δημοκρατία Mini Eurotrip

[crveno-beli]

Ξύπνημα και πρωινό στο χέρι από τα μαγαζιά του εμπορικού που είναι δίπλα στον σταθμό των λεωφορείων και των τρένων και παίρνουμε λεωφορείο για το χωριό Oświęcim και τα μουσεία του Άουσβιτς και Μπιρκενάου. Είχαμε κλείσει τα εισιτήρια από το ίντερνετ όπως και για τα μουσεία με ξενάγηση στα αγγλικά. Αφού μπήκαμε συγκεντρωθήκαμε μας μοίρασαν τα ακουστικά και ξεκινήσαμε. Η ξεναγός σε έκανε με την αφήγηση της να νιώθεις ότι κάθε βήμα το ζήσεις και πραγματικά ήταν από τις πιο σκληρές εικόνες του ταξιδιού που όμως δεν νομίζω ότι πρέπει να πας στην περιοχή και να μην το δεις. Στο μουσείο του Μπιρκενάου μεταβήκαμε με λεωφορείο και γυρίσαμε με τον ίδιο τρόπο μαζί με την ξεναγό. Γεμάτοι εικόνες και μια σχετική παγωμάρα κάτσαμε να περιμένουμε το λεωφορείο σε ένα παγκάκι επιβιβαστήκαμε και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Η συνέχεια της μέρας είχε τις βόλτες στην παλιά πόλη για φαγητό και αγορά αναμνηστικών.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[crveno-beli]

Την τρίτη μέρα του ταξιδιού με πρωινό ξύπνημα ξεκινήσαμε πάλι με τα πόδια προς την παλιά πόλη αυτή την φορά από άλλο δρόμο. Κατευθυνθήκαμε προς το μουσείο Σοπέν φτάσαμε στον ποταμό Βιστούλα προχωρήσαμε παράλληλα του για να δουμε και το μουσείου του Κοπέρνικου. Σήμερα το ραντεβού για το free walking tour ήταν στις 11 και μισή στο ίδιο σημείο αλλά αυτή την φορά θα βλέπαμε την Πράγα! Αφού φτάσαμε νωρίτερα στην παλιά πόλη κάναμε μια ακόμα βόλτα για να δούμε και κάποια σημεία μόνοι μας και κάτσαμε για καφέ στην πλατεία της χωρίς ακόμα να έχει πολύ κόσμο.

Πήγαμε λοιπόν στο σημείο συνάντησης με ξεναγό πάλι τον ίδιο! Αφού μας καλημέρισε και άρχισε να ρωτάει όλα τα άτομα που είχαμε μαζευτεί (που ήμασταν αρκετοί από ότι είπε και ο ίδιος) από που είμαστε και διάφορες πληροφορίες για μας, μας λέει ότι οι λύσεις που έχουμε για να πάμε στην περιοχή της Πράγας είναι είτε με την συγκοινωνία είτε με τα πόδια. Όλοι επιλέξαμε το περπάτημα και έτσι περάσαμε την γέφυρα για να φτάσουμε στην απέναντι μεριά του ποταμού. Μας είπε να προσέχουμε αρκετά με τις φωτογραφικές μας και τα κινητά για να μην γίνει κάτι, εγώ προσωπικά δεν ένιωσα κάποιο φόβο αλλά αυτό μπορεί και να είναι θέμα τύχης.
Ξεκινήσαμε από μια εβραϊκή εκκλησία μας εξήγησε την ιστορία της και συνεχίσαμε. Μπαίναμε μέσα σε αυλές σπιτιών που στους τοίχους φαίνονταν ακόμα οι τρύπες από τις σφαίρες του πολέμου. Φαίνεται καθαρά ότι η περιοχή δεν έχει καμία σχέση με την υπόλοιπη πόλη αλλά είναι αυθεντική! Επίσης ενώ μπορεί να έβλεπες μεγάλες πολυκατοικίες μας εξήγησε ότι μέσα πολλά σπίτια δεν είχαν ούτε τουαλέτα. Ακόμα μας είπε ότι στην περιοχή γενικά κατοικούν οι περισσότεροι χούλιγκαν της Λέγκια, και σε μια αυλή που μπήκαμε και μας είπε ότι φωτογραφίες θα βγάλετε μόνο όταν σας πω εγώ είδαμε τύπους γηπεδικούς, σπασμένα μπουκάλια, τέρματα ποδοσφαίρου και διάφορα τέτοια. Οι 2,5 ώρες πέρασαν γρήγορα και αποφασίσαμε να φύγουμε από την Πράγα, που εμένα προσωπικά ήταν από τις πιο ωραίες εμπειρίες του ταξιδιού, με το μετρό και να φτάσουμε ως το παλάτι όπου και φάγαμε σε μια καντίνα τα λουκάνικα μας και ήπιαμε τις μπύρες μας.

Αφού το στομάχι γέμισε είπαμε να συνεχίσουμε με μία βόλτα στο εθνικό μουσείο της Πολωνίας και στο μουσείο του πολωνικού στρατού μπήκαμε λίγο στον προαύλιο χώρο βγάλαμε και κάποιες φώτο και φύγαμε καθώς στο πρόγραμμα είχαμε να φτάσουμε ως το πάρκο Łazienki. Πολύ όμορφο πάρκο με αρκετό κόσμο σκιουράκια πάπιες και πολύ πράσινο. Αξίζει να το χαρείς πολύ περισσότερο από όσο εμείς. Κάτσαμε σε ένα από τα πολλά παγκάκια του να ξεκουραστούμε βγάλαμε φωτογραφίες και σιγά σιγά καθώς νύχτωνε ξεκινήσαμε για επιστροφή στο διαμέρισμα για φαγητό και ξεκούραση γιατί την επόμενη μέρα είχε πρωινό ξύπνημα για αναχώρηση προς Κρακοβία.

 

[crveno-beli]

Ξυπνήσαμε νωρίς και κοντά στις 9 ήμασταν στον σταθμό των λεωφορείων της Βαρσοβίας. Στις 10 ήταν η αναχώρηση και ξεκινήσαμε για το πρώτο μας ταξίδι με τα polski bus. Μετά από περίπου 5 ώρες ήμασταν στην Κρακοβία και με τα πόδια πήγαμε στο διαμέρισμα μας που ήταν στα 5 περίπου λεπτά με τα πόδια από εκεί. Αφού αφήσαμε τα πράγματα μας ψάξαμε στο ίντερνετ για κάποιο μαγαζί να φάμε για το μεσημέρι στην παλιά πόλη. Βρήκαμε το pod nosem κοντά στο κάστο wawel δεν ήταν φθηνό αλλά μάλλον ήταν το καλύτερο φαγητό του ταξιδιού. Πήραμε ελάφι πάπια και μια τέλεια μακαρονάδα με μανιτάρια και κρέμα γάλακτος. Αφού το στομάχι έστρωσε για τα καλά ξεκινήσαμε τις βόλτες στην παλιά πόλη και γυρίσαμε προς το διαμέρισμα για ξεκούραση.

Την επόμενη μέρα κάναμε το πρώτο μας free walking tour στην Κρακοβία. Σημείο συνάντησης η St. Florian’s Gate. Υπήρχε μια ψιλοβροχή και δεν ήμασταν αρκετά άτομα. Η ξενάγηση ξεκίνησε και από την αρχή για κάποιο λόγο δεν ενθουσιαζόμασταν ίσως μας άρεσε και είχαμε συνηθίσει τον προηγούμενο ξεναγό στη Βαρσοβία δεν ξέρω συνεχίσαμε όμως να πηγαίνουμε στην παλιά πόλη και να μαθαίνουμε κάποια πράγματα για αυτή. Το τέλος έπρεπε να είχε ξενάγηση στο κάστρο της Βαβέλ όμως ένας κυριακάτικος μαραθώνιος είχε κλειστούς τους δρόμους και για να περάσουμε απέναντι έπρεπε να περιμένουμε περίπου στη μισή ώρα ή να πάμε αρκετά πιο κάτω για να περάσουμε και έτσι η ξεναγός αποφάσισε να σταματήσουμε εκεί! Αφού τελείωσε το τουρ είχα προγραμματίσει να πάμε και σε ένα δεύτερο στην εβραϊκή συνοικία αλλά λίγο λόγο του καιρού λίγο το ότι δεν μας άρεσε το πρώτο το αφήσαμε και συνεχίσαμε με φαγητό και γλυκό. Αφού τελειώσαμε πήγαμε για μια μπύρα και επιστροφή στο διαμέρισμα για ύπνο.

 

[crveno-beli]

Ξύπνημα και πρωινό στο χέρι από τα μαγαζιά του εμπορικού που είναι δίπλα στον σταθμό των λεωφορείων και των τρένων και παίρνουμε λεωφορείο για το χωριό Oświęcim και τα μουσεία του Άουσβιτς και Μπιρκενάου. Είχαμε κλείσει τα εισιτήρια από το ίντερνετ όπως και για τα μουσεία με ξενάγηση στα αγγλικά. Αφού μπήκαμε συγκεντρωθήκαμε μας μοίρασαν τα ακουστικά και ξεκινήσαμε. Η ξεναγός σε έκανε με την αφήγηση της να νιώθεις ότι κάθε βήμα το ζήσεις και πραγματικά ήταν από τις πιο σκληρές εικόνες του ταξιδιού που όμως δεν νομίζω ότι πρέπει να πας στην περιοχή και να μην το δεις. Στο μουσείο του Μπιρκενάου μεταβήκαμε με λεωφορείο και γυρίσαμε με τον ίδιο τρόπο μαζί με την ξεναγό. Γεμάτοι εικόνες και μια σχετική παγωμάρα κάτσαμε να περιμένουμε το λεωφορείο σε ένα παγκάκι επιβιβαστήκαμε και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Η συνέχεια της μέρας είχε τις βόλτες στην παλιά πόλη για φαγητό και αγορά αναμνηστικών.

 

[crveno-beli]

Η τελευταία μας γεμάτη μέρα στην Κρακοβία ξεκινάει με ίδιο πρωινό αλλά διαφορετικό προορισμό και μεταφορικό μέσο. Αυτή τη φορά παίρνουμε τρένο για το χωριό Wieliczka και τα αλατωρυχεία. Τα εισιτήρια του τρένου τα αγοράσαμε από τα εκδοτήρια την προηγούμενη μέρα του μουσείου όμως τα είχαμε κλείσει από το ίντερνετ. Αφού φτάσαμε στο χωριό περπατήσαμε λίγο μέχρι το μουσείο και πήγαμε στα εκδοτήρια για να δείξουμε την κράτηση μας και να πάρουμε τα κανονικά μας εισιτήρια και να αγοράσουμε και το αυτοκολλητάκι που θα μας επέτρεπε να φωτογραφίζουμε. Το κατέβασμα είχε πάρα μα πάρα πολλές σκάλες και σε έπιανε μια ζαλάδα αλλά τα καταφέραμε! Και πάλι είχαμε κλείσει με ξενάγηση και έτσι αρχίσαμε το περπάτημα και τις φωτογραφίες καθώς ακούγαμε τις περιγραφές. Μετά από περίπου 3 ώρες βγήκαμε και πάλι πήγαμε στο σταθμό των τρένων για την επιστροφή στην πόλη.

Φτάνοντας και πάλι στο σταθμό των τρένων πήραμε τα μέσα για να πάμε στην εβραϊκή συνοικία kazmiriez για να φάμε κάτι και να κάνουμε ένα ακόμα free walking tour. Αφού φάγαμε τους βρήκαμε μπροστά από την παλιά συναγωγή και ξεκινήσαμε για 2,5 περίπου ώρες φτάνοντας μέχρι το εργοστάσιο του Σίντλερ που απέξω έμοιαζε με γραφεία εταιρείας, μέσα λόγο χρόνου δεν προλάβαμε να μπούμε. Το πιο σκληρό σημείο του τουρ ήταν όταν φτάσαμε στην πλατεία με τις καρέκλες, το είχα διαβάσει εδώ το ήξερα αλλά όταν το βλέπεις από κοντά παγώνεις. Γενικά η περιοχή ήταν πολύ ωραία με πολλά μαγαζιά και άξιζε η βόλτα προς τα εκεί. Στη συνέχεια πήγαμε να περπατήσουμε και το κάστρο της Wawel αφού την πρώτη μέρα δεν το καταφέραμε και σιγά σιγά να πάρουμε τον δρόμο για την επιστροφή στο διαμέρισμα με αρκετές στάσεις για τις τελευταίες φωτογραφίες μέσα στην παλιά πόλη και φαγητό. Η επόμενη μέρα θα μας έβρισκε εκτός Πολωνίας μετά από 7 μέρες.

 

[crveno-beli]

Τελευταίο ξύπνημα λοιπόν στην Πολωνία παίρνουμε ένα καφεδάκι στο χέρι και ετοιμαζόμαστε για το σταθμό των λεωφορείων όπου στις 9 και 20 έφευγε το λεωφορείο μας για Βουδαπέστη. Το λεωφορείο βέβαια άργησε να έρθει πάνω από μια ώρα και έτσι το ταξίδι μας ξεκίνησε κοντά στις 11 παρά. Δεν μπορείς όμως να πεις και τίποτα όταν για το δρομολόγιο αυτό έχεις δώσει λίγο πάνω από 3,5€ το άτομο!! Ξεκινάμε λοιπόν με πρώτη στάση λίγο πριν τα σύνορα για ανεφοδιασμό. Περνάμε την Σλοβακία με ωραία τοπία βουνά ποταμάκια βροχή και ομίχλη. Γρήγορα περάσαμε στην Ουγγαρία και περίπου στις 5 το απόγευμα φτάσαμε στην Βουδαπέστη. Από εκεί με μετρό πήγαμε στο διαμέρισμα μας όπου ήταν κοντά στην όπερα, αφήσαμε πράγματα και ξεκινήσαμε να πάμε προς το Δούναβη για βαρκάδα. Πήγαμε με την εταιρία legenda που είχαν πει πολλοί στο φόρουμ και όντως άξιζε. Ήδη μέσα από το καραβάκι και τις πρώτες εικόνες της πόλης που βλέπαμε είχε αρχίσει να μας αρέσει, και μετά από περίπου μια ώρα και κάτι αρχίσαμε τις βόλτες με τα πόδια. Αφού περπατούσαμε είδαμε ένα ουγγρικό εστιατόριο με κόσμο και είπαμε να το τιμήσουμε. Φοβερό φαγητό τα σαλάμια η γκούλας όλα τέλεια και σε καλές τιμές. Αφού φάγαμε λοιπόν συνεχίσαμε προς το διαμέρισμα για ξεκούραση γιατί η επόμενη μέρα είχε πολύ περπάτημα.

 

[crveno-beli]

Πρώτο ξύπνημα στη Βουδαπέστη λοιπόν και ξεκινάμε για να δούμε όσα περισσότερα μπορούμε. Πρώτη στάση η liberty square και μετά η βασιλική του Αγίου Στεφάνου με ενδιάμεση στάση πρωινό. Σε ένα ουγγρικό με μενού που διάλεγες στρούντελ σαλάμια καφέ και χυμό με 10€ περίπου το άτομο. Φάγαμε και συνεχίσαμε προς την εβραϊκή συναγωγή αλλά επειδή είχαμε δει αρκετά στην Πολωνία δεν θέλαμε και εκεί έτσι απλά βγάλαμε κάποιες φωτογραφίες από την ευθεία του δρόμου και συνεχίσαμε προς το ουγγρικό εθνικό μουσείο και στο μουσείο εφαρμοσμένων τεχνών στρίψαμε για να φτάσουμε στον Δούναβη. Περπατούσαμε παράλληλα στον ποταμό για να φτάσουμε ως την Great Market Hall όπου χαζέψαμε τα μαγαζάκια και στους 2 ορόφους και φάγαμε. Βγήκαμε από την οδό vaci και και φτάσαμε ως το ουγγρικό κοινοβούλιο.

Από εκεί μιας και είχε πιάσει και ψιλόβροχο πήραμε μετρό για να βγούμε στην μεριά της Βούδας και στον λόφο Γκελέρτ. Πήγαμε να ξεκινήσουμε να ανεβαίνουμε αλλά επειδή το ψιλόβροχο γινόταν κανονική βροχή είπαμε να κάτσουμε σε ένα καφέ εκεί κοντά μήπως και σταματήσει. Μετά από λίγη ώρα είχαμε απλά ψιχάλα οπότε και ξεκινήσαμε, κάναμε μια στάση στα Γκελέρτ baths να ρωτήσουμε τιμές κλπ κ ίσως λόγο καιρού αν είχαμε μαζι μας μαγιό να καθόμασταν αφού δεν είχαμε όμως συνεχίσαμε για τον λόφο μέσα από το πάρκο. Όσο ανεβαίναμε η θέα γινόταν ακόμα ωραιότερη με την καλύτερη να είναι στην κορυφή. Κάτσαμε να χαζεύουμε και σιγά σιγά αφού άρχισε να νυχτώνει πήραμε τον δρόμο της επιστροφής από την πίσω μεριά αυτή την φορά. Περάσαμε την γέφυρα της Ελισάβετ και συνεχίσαμε ως το διαμέρισμα για ξεκούραση.

 

[KIKI]

Ωραίο ταξίδι !
Σε ευχαριστω που το μοιραζεσαι μαζι μας .
Γραψε αν θέλεις και για κόστος , υπνος , φαγητά , καφεδες κτλ

 

[Grerena]

Ωραίες επιλογές προορισμών. Μου βάζεις πολλές ιδέες!
Οταν ολοκληρώσεις την ιστορία σου θα ήθελα και εγώ κάποιες λεπτομέρειες, όπως για τα αλατορυχεία στην Πολωνία π.χ. κόστος ξεναγού, η αν έχει επιλογές διαδρομών μέσα στο ορυχείο (διάβασα κάπου) ή στο Αουσβιτς επίσης κόστος ξεναγού;

 

[crveno-beli]

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, θα προσπαθήσω να γράψω πολλά από αυτά που ρωτήσατε, όσα θυμάμαι και έχω αποθηκευμένα στο mail για να πω την αλήθεια γιατί δυστυχώς άργησα να γράψω την ιστορία σε σχέση με το πότε γυρίσαμε από το ταξίδι και δεν θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες!
Συνεχίζουμε λοιπόν με περισσότερη Βουδαπέστη αλλά με πιο χαλαρή μέρα. Καιρός μια από τα ίδια συννεφιά συχνές ψιχάλες αλλά δεν πτοούμαστε και ξεκινάμε με στόχο τα szechenyi baths. Περπατήσαμε από την όπερα όλη την Andrássy μέχρι την πλατεία ηρώων που κάτσαμε για λίγο να βγάλουμε κάποιες φώτο, ήταν ακόμα νωρίς και δεν είχε κόσμο αλλά όσο περνούσε η ώρα ερχόντουσαν πολλά λεωφορεία. Συνεχίσαμε μέσα στο πάρκο και τα μπάνια. Πήραμε τα εισιτήρια μας με μια καμπίνα βάλαμε τα μαγιό μας και βγήκαμε στην εξωτερική πισίνα. Ήταν η καλύτερη εμπειρία με λίγη ψύχρα έξω και μερικές ψιχάλες και εμείς στην ζέστη που εγώ προσωπικά λατρεύω και δεν ήθελα να βγω. Στην άλλη που είναι η κολυμβητική δεν μας άφησαν να μπούμε γιατί δεν είχαμε σκουφάκι και έτσι πήγαμε στις μέσα μπήκαμε σε όλες αλλά επιστρέψαμε πάλι στην εξωτερική. Μετά από αυτή την χαλάρωση που την χρειαζόμασταν πήραμε τον δρόμο για την επιστροφή στο διαμέρισμα με μια στάση σε ένα ελληνικό σουβλατζίδικο που δεν είμαι υπέρ αλλά τέλος πάντων και γυρίσαμε στο διαμέρισμα για ένα μπάνιο λίγη χαλάρωση και να ντυθούμε καλά γιατί σήμερα είχαμε να πάμε στην όπερα. Πρώτη φορά πηγαίναμε δεν είχαμε καμία επαφή ξανά, στο 5λεπτο η κοπέλα μου είχε βαρεθεί και ήθελε να φύγουμε έκανε λίγη υπομονή όμως γιατί εμένα μου άρεσε και αρκεστήκαμε στο να κάτσουμε ως την μισή περίπου και να φύγουμε για να συνεχίσουμε με ένα ρομαντικό δείπνο στην περιοχή και μετά επιστροφή για ύπνο.

 

[crveno-beli]

Η επόμενη μέρα ήταν και η τελευταία μας στη Βουδαπέστη και για πρώτη φορά ο καιρός ήταν τέλειος με λιακάδα, πήραμε τους σάκους μας, φάγαμε πρωινό σε ένα καφέ κοντά στο διαμέρισμα και μετά πήγαμε στο σταθμό των τρένων που είχε ντουλαπάκια για αποσκευές να τις αφήσουμε και ξεκινήσαμε για το νησί της Μαργαρίτας με κάποιες στάσεις για φωτογραφίες και αγορές αναμνηστικών. Με το που φτάνουμε νοικιάζουμε ποδήλατα αφήνουμε τα δωράκια μας στον κύριο εκεί και βουρ για βόλτες. Το νησί ήταν πανέμορφο με αρκετό κόσμο να κάνει βόλτες με τα πόδια, με ποδήλατα, με σκυλιά, με παιδιά απ'όλα! Σε μία από τις καντίνες κάναμε και εμείς στάση για να πάρουμε 2 χοτ ντογκ στο χέρι και κάτσαμε στο γρασίδι να τα φάμε και να χαζέψουμε. Μετά από περίπου μια ώρα αφήσαμε τα ποδήλατα και ξεκινήσαμε για την μεριά της Βούδας έχουμε κάτσει και ένα παγκάκι και όπως βγάζουμε φώτος το κοινοβούλιο από την απέναντι μεριά, ωχ κάτι έχουμε ξεχάσει! Την τσάντα με τα σουβενίρ δεν την πήραμε ποτέ, άντε γρήγορα πάλι πίσω μην την έδωσε πουθενά αλλού μην την έχασε μη μη μη... Ευτυχώς την είχε την πήραμε και ξανά προς τα πίσω την Βούδα. Φτάσαμε στο κάστρο ανεβήκαμε με τα πόδια χαζέψαμε την θέα και συνεχίσαμε προς την Matthias Church όπου κάτσαμε για ένα ζεστό κρασί με θέα την Πέστη. Κάτσαμε μέχρι να σουρουπώσει για να δούμε την πόλη ακόμα μια φορά φωτισμένη και ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε για να πάρουμε το μετρό και να πάμε για τον σταθμό των λεωφορείων, όμως το δικό μας λεωφορείο για Πράγα δεν έφευγε από το σταθμό αλλά λίγο πιο κάτω στο δρόμο στην οδό Könyves Kálmán διαγώνια από το γήπεδο της Φερετσβάρος για τους ποδοσφαιρόφιλους. Κάτσαμε σε μια πάμπ εκεί όπου είχε και αρκετούς οπαδούς της ομάδας γιατί από ότι είδα μετά στο ίντερνετ έπαιζαν νωρίτερα αγώνα. Αφού ήπιαμε μερικές μπυρίτσες το λεωφορείο έφτασε και στις 11 και τέταρτο το βράδυ ξεκίνησε για Πράγα που θα φτάναμε στις 6 το πρωί.

 

[crveno-beli]

Φτάσαμε λοιπόν και στην Πράγα νωρίς νωρίς, ακόμα δεν είχε ξημερώσει και έτσι αποφασίσαμε να κάτσουμε για καφέ και να ανοίξει και λίγο το μάτι και ξεκινήσαμε προς την παλιά πόλη για να καταφέρουμε να την δούμε όσο πιο άδεια. Χαζέψαμε και χαθήκαμε στα στενάκια της, πήραμε από έναν φούρνο το πρωινό μας στο χέρι και συνεχίσαμε ως την γέφυρα του Καρόλου. Όσο πηγαίναμε προς τα εκεί άρχισε να πέφτει ομίχλη και μόλις φτάσαμε ήταν τόση πολλή που δεν βλέπαμε καν το νερό του ποταμού νομίζω δεν είχα ξανά δει τόση ομίχλη. Περπατήσαμε παράλληλα από τον Μολδάβα και φτάσαμε ως το εθνικό θέατρο, συνεχίσαμε για την πλατεία Wenceslas Square Terraces, την οδό Vaclavske namesti και την όπερα και περνώντας από το πάρκο Hlavní nádraží συνεχίσαμε ως το διαμέρισμα μας που ήταν στην περιοχή Zizkov. Αφού τακτοποιηθήκαμε ξανά βγήκαμε στην γύρω περιοχή για φαγητό, πήγαμε σε ένα τσέχικο σαν ταβέρνα ήταν, το οποίο δυστυχώς δεν μπορώ να βρω πως λεγόταν, που είχαμε βρει στο ίντερνετ εκείνη την στιγμή και φάγαμε αρκετά καλά και οικονομικά. Στην συνέχεια πήγαμε στο beer geek που είχε πολλές ποικιλίες μπύρας και μπορούσες να πάρεις μια πεντάδα με μικρές ποσότητες για να πιεις περισσότερες. Σιγά σιγά κουρασμένοι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με τελευταία στάση για γλυκό στο χέρι και ύπνο.