ΗΠΑ Nashville – New Orleans – Asheville

Maria L.

Member
Μηνύματα
35
Likes
381
Ονειρεμένο Ταξίδι
Χαβάη
Περιεχόμενα

Μουσικό και πολύ γευστικό!!

Αυτός είναι ο τίτλος που χαρακτηρίζει αυτό μας το ταξίδι και πέραν ορισμένων σημειώσεων για κάποια μέρη και πράγματα που θέλαμε να δούμε και να κάνουμε, το πρόγραμμα θα ήταν πιο ελεύθερο, αναλόγως διάθεσης και όπως μας πάει... Πλάνο το οποίο αποδείχθηκε εξαιρετικό και ήταν ανάλογο με τα vibes των πόλεων που επισκεφθήκαμε! Και οφείλω να ομολογήσω πως παρά τις πολλές ώρες οδήγησης ήταν το πιο ‘ξεκούραστο’ roadtrip που έχουμε κάνει.

Η αλήθεια είναι πως η επιθυμία μας να πάμε στο Nashville προέκυψε από μια εκπομπή του Bourdain, πάντα μας συνοδεύει στα ταξίδια μας, που είχαμε δει πριν 2 χρόνια. Παρουσίασε την πόλη με τόσο ωραία διάθεση και χρώμα που μας έκανε να την προσθέσουμε στην bucket list μας. (Να σημειώσω πως αν έστω δειγματοληπτικά θέλετε να δείτε κάποια εκπομπή του Bourdain, επιλέξτε αυτή, κατά την άποψη μου ίσως είναι η καλύτερή του).

Η Νέα Ορλεάνη από την άλλη ήταν πάντοτε μια πόλη που ήταν στη λίστα μας και τώρα έφτασε η ώρα να την επισκεφθούμε.

Η τελευταία μας στάση είχαμε αρχικά επιλέξει να είναι η Ατλάντα αλλά τελευταία στιγμή την αλλάξαμε με το Asheville, προορισμός που έχουμε ακούσει πολλά ζώντας στην Αμερική. Αγαπημένο μέρος απόδρασης των ντόπιων.

Τα μέρη λοιπόν αποφασίστηκαν και το ταξίδι μας στο Νοτιοανατολικό κομμάτι της χώρας θα είχε ως εξής:


Διάρκεια ταξιδιού: 7 ημέρες

Απόσταση: 2.415 miles

Oδήγηση: 36 ώρες

Θα διασχίζαμε 8 πολιτείες με την ακόλουθη σειρά:

Virginia – Tennessee – Mississippi – Louisiana – Alabama – Georgia – South Carolina – North Carolina

Με διαμονή σε 3 από αυτές.

map.jpg


Σε ταξίδια που είναι εξ΄ολοκλήρου με αυτοκίνητο είναι πιο απλά τα πράγματα, πιο ευέλικτα. Οι κρατήσεις μας αφορούσαν τη διαμονή στο Nashville και τη Νεα Ορλεάνη, τις τελευταίες μέρες θα αποφασίζαμε καθ’οδόν που θα μείνουμε. Αυτή η ελευθεριά κινήσεων πολύ με βοήθησε να απολαύσω το συγκεκριμένο ταξίδι μιας και πριν 3 εβδομάδες είχαμε επιστρέψει από το ταξίδι στην Καλιφόρνια που ήταν πολύ γεμάτο και με αρκετό προγραμματισμό.


Nashville the “Music City” 24 – 26 Νοεμβρίου

Λίγα λόγια για το Tennessee την πρώτη πολιτεία που θα διαμέναμε, για να ξεκινάμε σιγα σιγά…

Το Tennessee είναι η 16η πιο πυκνοκατοικημένη πολιτεία από τις 50 των ΗΠΑ και ο πληθυσμός της συνεχώς αυξάνεται. Πόλος έλξης για τη μουσική βιομηχανία αλλά και με τουριστικό ενδιαφέρον για το Εθνικό πάρκο Great Smoky Mountains, που είναι το εθνικό πάρκο με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στη χώρα.

Επίσης έχει και πολλά αποστακτήρια ουίσκυ, με πιο γνωστό το Jack Daniel’s, φαντάζομαι οι παλαιότεροι θα θυμόμαστε τη διαφήμιση που έδιχνε τους εργαζόμενους να πετάνε τους φελλούς περιμένοτας για χρόνια την παλαίωσή του!!! Δυστυχώς δεν καταφέραμε να το επισκεφθούμε γιατί βρίσκεται 1 ½ ώρα από το Nashville και θα μας έβγαζε τελείως από τη διαδρομή μας. Το κρατάμε για επόμενο ταξίδι!!

Το Nashville είναι η πρωτεύουσα της πολιτείας του Tennessee και «σπίτι της country μουσικής», όπως χαρακτηρίζεται. Τα τελευταία χρόνια αναφέρεται και ως “Southern boomtown” καθώς η οικονομία της είναι μια από τις πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες στην Αμερική.

Πρόκειται για τουριστικό προορισμό των Αμερικάνων, άρα μια ιδιαιτέρως ζωντανή πόλη. Το ποτάμι που διασχίζει την πόλη της δίνει μια ιδιαίτερη ομορφιά και στην ουσία στις όχθες του ποταμού βρίσκεται ‘η καρδιά της’ με τη γέφυρα για πεζούς John Seigenthaler που ενώνει τις δυο μεριές του Nashville να είναι το πιο χαρακτηριστικό της σημείο.

Nashville downtown.JPG


Η Broadway street είναι ο κεντρικός δρόμος και σφίζει από ζωή. Οι πολύχρωμες νέον πινακίδες των καταστημάτων, ο κόσμος που πηγαινοέρχεται, η μουσική που ακούγεται από κάθε σημείο ίσως θυμίσει σε κάποιους ένα μικρό Las Vegas.‘Ισως να είναι και έτσι δεν ξέρω, εμένα προσωπικά μου έφτιαξέ τη διάθεση και είναι από τις ελάχιστες φορές που όλη αυτή η «βαβούρα» ήταν music to my ears.

Η country μουσική είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην Αμερική με πάρα πολλούς θαυμαστές, συμπεριλαμβανομένων και εμάς πλέον, και το Nashville είναι συνυφασμένο με αυτήν. Τα honky tonk bars, όπως ονομάζονται τα μπαρ που έχουν country στυλ και μουσική, κατακλύζουν το μέρος και η live country ακούγεται παντού.‘Οσο δε αφορά τους τραγουδιστές και τα συγκροτήματα του συγκεκριμένου είδους μουσικής, πρόκειται για τον παράδεισό τους αλλά και για το μεγαλύτερο τεστ μιας και χαρακτηριστικά λένε πως αν τα καταφέρεις στο Nashville τα καταφέρνεις παντού.

Nashville lights.jpg


Αυτό εν ολίγοις είναι το προφίλ του Nashville, αλλά ας ξεκινήσω την ιστορία του ταξιδιού μας...

Η απόσταση που έπρεπε να διανύσουμε για να φτάσουμε στο Nashville, 666 miles που μεταφράζεται σε 10 ώρες οδήγησης. Αποφασίσαμε να μην κάνουμε στάση και να πάμε κατευθείαν, άλλωστε θα μέναμε 2 μέρες και αφενός δεν θέλαμε να χάσουμε καθόλου χρόνο και αφετέρου είχαμε περάσει ξανά από την ευρύτερη περιοχή. Η αλήθεια είναι πως ήταν καλή η επιλογή μας μιας και ο καιρός δεν ήταν και ο καλύτερος σύμμαχος. Ασταμάτητη βροχή στο μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής αλλά ευτυχώς πλησιάζοντας σταμάτησε και δεν επηρέασε τα σχεδιά μας.

Φτάσαμε στο Airbnb που είχαμε κλείσει και η πρώτη εντύπωση ήταν εξαιρετική. Το σπίτι που θα μέναμε αλλά και όλη η γειτονιά είχε πολύ χαριτωμένα σπίτια και με τόσο όμορφο Χριστουγεννιάτικο στολισμό που ήταν παραμυθένια!

Το δωμάτιο για 2 βράδυα μας κόστισε $240 και ήταν ολοκαίνουριο και πεντακάθαρο. Με σνακ και μπύρα για καλωσόρισμα! Οι τιμές των ξενοδοχείων ήταν πιο ακριβές αλλά σε κάθε περίπτωση πραγματικά αξίζει να μείνεις σε ένα από τα σπίτια της περιοχής! ‘Εχουν charm, που λένε και οι Αμερικάνοι!!

Είχαμε σκοπό να δειπνήσουμε στο Husk (tip από Bourdain) εστιατόριο με Southern κουζίνα, που μας έχει κερδίσει προ πολλού με τις γεύσεις της!

‘Ετσι με γρήγορους ρυθμούς τακτοποιηθήκαμε και ξεκινήσαμε για το κέντρο.

Μέναμε στην ανατολική πλευρά της πόλης και η απόσταση για το κέντρο (στο σημείο της γέφυρας) ήταν 10’ με αυτοκίνητο. Δεν πήγαμε με το δικό μας αμάξι, χρησιμοποιήσαμε Uber για να μπορέσουμε να πιούμε τα ποτάκια μας και οι δυο... :xalara:

Εντύπωση μου έκανε πως το εστιατόριο βρίσκεται σε κατοικημένη περιοχή και όχι δίπλα σε άλλα μαγαζιά. Στεγάζεται σε ένα σπίτι Βικτοριανού στυλ που σε προδιαθέτει πολύ ευχάριστα και αισθάνεσαι σαν να πηγαίνεις επίσκεψη σε φιλικό σπίτι!!

Husk 3.jpg


Το μενού αλλάζει καθημερινά ανάλογα με τα φρέσκα υλικά που μπορούν να προμηθευτούν άρα η ματιά που έχεις ρίξει στο site τους για το μενού μάλλον δεν θα βοηθήσει...
Βασιστήκαμε κυρίως στις προτάσεις της πολύ ενημερωμένης και αναλυτικής σερβιτόρας που μας πρότεινε τα παρακάτω πιάτα:

Shrimp and grits (έφαγα για πρώτη φορά στη ζωή μου γαρίδες, ω ναι για πρώτη γιατί δεν μου άρεσαν οπτικά , και ενθουσιάστηκα!! Με αποτέλεσμα στο υπόλοιπο του ταξιδιού να επιλέγω κατά βάσει πιάτα που είχαν γαρίδες...)

Biscuits με prosciutto, που χωρίς να είμαι ειδική στα biscuits είναι τα καλύτερα που έχω φάει ως τώρα!

Husk1.jpg


A plate of southern vegetables, που πραγματικά ανακαλύπτεις πόσο μα πόσο νόστιμα μπορούν να μαγειρετούν τα πιο απλά λαχανικά!
A Southern way steak, που ήταν νοστιμότατη!

Husk2.jpg


Οι γεύσεις και οι μυρωδιές είναι τόσο έντονες όσο τα περιγράφω που είναι σαν τα γεύομαι ξανά!

Αφού ολοκληρώθηκε το υπέροχο δείπνο μας ξεκινήσαμε επισήμως τη βόλτα downtown στην Broadway street

Broadway street.jpg


Ευχάριστη έκπληξη να συναντάς διασταύρωση που όταν το φανάρι είναι πράσινο για τους πεζούς, να μπορείς να πας διαγώνια σε κάθε μια από τις τέσσερις κατευθύνσεις!

Crossroad.jpg


‘Ενα από τα πρώτα πράγματα που θα προσέξει κάποιος είναι πως ο κόσμος που κυκλοφορεί είναι στυλιστικά στο mood της πόλης, τι εννοώ? Το καουμπόικο στυλ με το καπέλο και τις μπότες...Φυσικά αν δεν τα έχεις μπορείς κάλλιστα να τα προμηθευτείς σε ένα από τα πολλά καταστήματα που πουλάνε τα σχετικά ρούχα και μπότες (!!!)
Μαγαζιά που δεν γίνεται να προσπεράσεις καθώς τραβάνε την προσοχή σου π.χ. με μια τεράστια μπότα στην είσοδο...

Boot sign.jpg


και με τον ακόλουθο εσωτερικό χώρο

boots store.jpg


Το συγκεκριμένο είδος μπότς πάντα το κορόιδευα, αλλά σε μια συναυλία country συγκροτήματος που είχαμε πάει στο DC είχα αισθανθεί περίεργα που δεν φορούσα και εγώ όπως η πλειοψηφία...

Anyways, έπρεπε να ρίξουμε και εμείς μια ματιά, και να δοκιμάσω ένα “διακριτικό” ζευγάρι αλλά όχι δεν τις αγόρασα, αντιστάθηκα...:bleh:

Red boots.jpg


Η συνέχεια δεν θα μπορούσε να είναι λιγότερο καουμπόικη! ‘Ετσι βρεθήκαμε στο Widhorse saloon που ανά μια ώρα περίπου προσφέρει μαθήματα line dancing!

Και φυσικά έχει και την ανάλογη διακόσμηση...

Horse.jpg


Το line dancing σίγουρα θα το έχετε πετύχει σε κάποια σκηνή ταινίας, είναι οι χορογραφίες που χορεύουν αρκετά άτομα μαζί επαναλαμβανόμενα βήματα σε μια ή περισσότερες σειρές, όπως το Macarena αλλά εδώ με country υπόκρουση.

Η δασκάλα είναι στη σκηνή και δείχνει ένα ένα τα βήματα που σταδιακά απαρτίζουν όλη τη χορογραφία, και εμείς στην πίστα ακολουθούμε ή τουλάχιστον νομίζουμε πως ακολουθούμε…

Με το κεφάλι ψηλά για να βλέπεις τη δασκάλα αλλά ενστικτωδώς συνήθως κοιτάς τα πόδια σου και αναπόφευκτα τα βήματα του διπλανού σου που αν είσαι τυχερός και τα κάνει σωστά και με ρυθμό έχει καλώς, αλλιώς το αποτέλεσμα είναι για γέλια…

Μικροί - μεγάλοι, άλλος να πάει δεξιά, άλλος αριστερά, άλλος να σε πατάει, άλλον να τον πατάς εσύ αλλά όλοι με εξαιρετική διάθεση για χαβαλέ!

Line dancing.jpg


Εγώ συνήθως είχα την αντίθετη φορά από τους υπόλοιπους (!!!) Δεν έχω καταλήξει αν φταίνε οι διπλανοί μου που με παρέσυραν σε λάθη ή απλά εγώ δεν το είχα καθόλου, πάντως γέλασα με την καρδιά μου με τη συμμετοχή μου και με τους συγχορευτές μου!!
Το συστήνω ανεπιφύλακτα!!

Και κάπως έτσι με καλό φαγητό, χορό και μουσική ολοκληρώσαμε την πρώτη μας μέρα.

Το επόμενο πρωί αποφασίσαμε να αφιερώσουμε τη μέρα σε μια περιπλάνηση της πόλης για να πάρουμε μια γενικότερη γεύση της.

Ξεκινήσαμε από τοVictory Park, στο οποίο βρίσκεταιτο Καπιτώλειο της πόλης και η κρατική τους βιβλιοθήκη.

Victory park.jpg


Capitol Nashville.jpg


Και φυσικά μπορεί να συναντήσεις και τους ντόπιους με τις εποχικές δραστηριότητες τους... ‘Οχι η κοπέλα δεν ξεχάστηκε και βγήκε με τις πυζάμες... Οι Αμερικάνοι πριν τα Χριστούγεννα ντύνονται στο πνεύμα των γιορτών και βγαίνουν για επαγγελματική φωτογράφηση, όπως η εικονιζόμενη, (αν πρόκειται για οικογένεια όλα της τα μέλη με την ίδια εμφάνιση:p) Η φωτογραφία αυτή θα αποτελέσει τη Χριστουγεννιάτικη κάρτα με ευχές που θα στείλουν σε συγγενείς και φίλους!

Onesie.jpg



Συνεχίζοντας επισκεφθήκαμε το Centennial Park όπου βρίσκεται ο Παρθενώνας! Ναι ναι ο δικός μας! Πρόκειται για μια ρέπλικα του αυθεντικού Παρθενώνα σε πραγματικές διαστάσεις. ‘Αλλωστε για το λόγο αυτό τοNashville, εκτός από Music City έχει και το nickname: Athens of South. Αν και για όλους εμάς που έχουμε επισκεφθεί τον πραγματικό ίσως να μη λέει πολλά, είναι εντυπωσιακός και αξίζει μια επίσκεψη. Ο εσωτερικός του χώρος λειτουργεί ως μουσείο.

Parthenon.jpg


Parthenon1.jpg


Παρόλο το κρύο είπαμε να συνεχίσουμε τη βόλτα και να πάμε να δούμε τις τοιχογραφίες όπου βρίσκονται διάσπαρτες στην πόλη. Επιλέξαμε αυτές που μας άρεσαν περισσότερο και ξεκινήσαμε! Οι τοιχογραφίες εκτός από το να ομορφαίνουν τον τοίχο με τα σχέδια και τα χρώματα, έχουν βοηθήσει τα γύρω τριγύρω εστιατόρια και μαγαζιά αυξάνοντας την επισκεψιμότητα λόγω της προσέλευσης του κόσμου για τις απαραίτητες φωτογραφίες. Οι γειτονιές με τοιχογραφίες είναι γεμάτες κόσμο και συχνά σε κάποιες πρέπει να περιμένεις στην ουρά για να φωτογραφηθείς!!

Mural wings.jpg


Mural I believe.jpg


Nashville mural.jpg


Αφού τελειώσαμε με τις φωτογραφίες, όντας έξω αρκετή ώρα νοιώσαμε την ανάγκη για λίγη ζεστασιά και φαγητό! ‘Ετσι κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο με προορισμό το Pinewood social (tip Bourdain και πάλι). Πολυχώρος που συνυπάρχουν αρμονικά:εστιατόριο, καφέ, bowling όλα σε έναν άκρως προσεγμένο, καθαρό και περιποιημένο χώρο. Εντυπωσιάστηκα καθώς περίμενα να έχει φασαρία, όπως το θυμόμουν από την εκπομπή του Bourdain, αλλά παρά τον κόσμο είχε μια ωραία και inviting ατμόσφαιρα.

Pinewood logo.jpg


Επιλέξαμε το brunch menu
Biscuits with eggs and fruits, νόστιμα biscuits αλλά όχι σαν τα χθεσινά και avocado toast με ταχίνι και φέτα! Πρωτότυπος, γευστικότατος με ωραία Ελληνικά στοιχεία συνδυασμός!

Pinewood brunch.jpg


Pinewood brunch2.jpg


Μετά το χορταστικό μας μενού, ήπιαμε το καφεδάκι μας, χαλαρώσαμε και σειρά είχε η επίσκεψη σε honky tonk bar.

Πίσω λοιπόν στην πολύβουη Broadway street αλλά με διάθεση για ένα μέρος που συχνάζουν κατά βάσει ντόπιοι, για να πάρουμε μια πιο αυθεντική γεύση διασκέδασης. Μετά από μια μικρή αναζήτηση, καταλήξαμε στο Robert’s Western World.

Roberts honky tonk.jpg



Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε μέρος που κάλλιστα θα το περάσεις για τουριστικό, μπαίνοντας καταλαβαίνεις αμέσως τη διαφορά. Φαίνεται πως οι περισσότεροι γνωρίζονται μεταξύ τους και μου έδωσε την εντύπωση πως πρόκειται για μαγαζί που μαζεύονται μετά τη δουλειά για να τα πούνε και να τα πιούνε. Σε ορισμένους πελάτες μάλιστα η barwoman σερβίρει ποτά χωρίς να ρωτήσει τι θα ήθελαν... Μου αρέσει να βρίσκομαι σε μαγαζιά που είναι η επιλογή των ντόπιων, σίγουρα κάτι καλό θα έχουν.

Honky tonk1.jpg


Η μπάντα ορατή από παντού στο χώρο να δίνει το ρυθμό και κάποιοι μάλιστα σηκώνονται για χορό! ‘Οχι εμείς γιατί εδω δεν μπορείς να ‘κρυφτείς’ στον πολύ κόσμο και είσαι ορατός σε όλους, έτσι απολαμβάνουμε τους πιο τολμηρούς από τη θέση μας!!

honky tonk dance.png


Η μουσική υπόκρουση για τους χορευτές? Για ημάς τους παλαιότερους είναι γνώριμο το άκουσμα του τραγουδιού από τους Dukes of Hazzard… πολύ όμορφη η εκτέλεσή του και σε απόλυτη αρμονία με το περιβάλλον!

Και ένα kindly reminder από τη διεύθυνση του μαγαζιού για τους θαμώνες και μη…. χαχαχα:bleh::bleh:

Honky tonk magnet.jpg


Με αυτή την όμορφη ατμόσφαιρα και διάθεση κλείσαμε τη βραδυά και τη μέρα μας.

Αποχαιρετήσαμε το όμορφο Nashville γιατί το επομένο πρωί θα πέρναμε το δρόμο για τη Νεά Ορλεάνη.
 

KIKI

Member
Μηνύματα
2.693
Likes
6.667
Επόμενο Ταξίδι
Ιορδανία
Ονειρεμένο Ταξίδι
Αφρική Ναμιμπια
Ωραιο ταξίδι . Μου αρεσει το γραψιμο σου .
Σε ευχαριστω που το μοιραζεσαι μαζι μας .


Ειναι απο τα μέρη που θέλω να πάω και περιμένω τη συνέχεια να πάρω ιδέες .
 

KaterinaJ

Member
Μηνύματα
422
Likes
512
Επόμενο Ταξίδι
Λονδίνο
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ιαπωνία
Πολύ περιγραφική η ιστορία σου, περιμένουμε τη συνέχεια!! Εσύ κάνε τις εκδρομές σου στις ΗΠΑ και δίνε μας ιδέες για να κάνουμε κι'εμείς!
 

Maria L.

Member
Μηνύματα
35
Likes
381
Ονειρεμένο Ταξίδι
Χαβάη
Ωραιο ταξίδι . Μου αρεσει το γραψιμο σου .
Σε ευχαριστω που το μοιραζεσαι μαζι μας .


Ειναι απο τα μέρη που θέλω να πάω και περιμένω τη συνέχεια να πάρω ιδέες .[/QUOTE
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!:)
My pleasure!!
 

Maria L.

Member
Μηνύματα
35
Likes
381
Ονειρεμένο Ταξίδι
Χαβάη
Πολύ περιγραφική η ιστορία σου, περιμένουμε τη συνέχεια!! Εσύ κάνε τις εκδρομές σου στις ΗΠΑ και δίνε μας ιδέες για να κάνουμε κι'εμείς!
Πολύ σε ευχαριστώ!
Deal!! :)
 

Maria L.

Member
Μηνύματα
35
Likes
381
Ονειρεμένο Ταξίδι
Χαβάη
New Orleans “NOLA”, “Birthplace of Jazz” 26 – 29 Νοεμβρίου


Η Louisiana είναι μια από τις πολιτείες του Νότου με τον Mississippi ποταμό να τη διασχίζει και να αποτελεί τα φυσικά σύνορα με την ομώνυμη πολιτεία του Mississippi. Ο Mississippi είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Αμερικής με συνολικό μήκος 3.730 χιλιόμετρα, ξεκινάει από την Minnesota και διασχίζει ή συνορεύει με 10 πολιτείες, μέχρι να εκβάλει στον κόλπο του Μεξικό, τα νερά του οποίου βρέχουν το νότιο τμήμα της Louisiana.

Πρωτεύουσα της είναι το Baton Rouge, αλλά η Νέα Ορλεάνη είναι η πιο γνωστή πόλη. Πρόκειται για πολυπολιτισμική πολιτεία με πολλές φυλές ιθαγενών Αμερικάνων. Έχει υπάρξει Γαλλική αλλά και Ισπανική αποικία με αποτέλεσμα τη μίξη διαφόρων πολιτισμών, όπως: Γαλλίας, Ισπανίας, Αϊτής, Αφρικής.

Η ιδιαιτερότητά της δε σταματά στους κατοίκους αλλά επεκτείνεται και στο υπέδαφος. Ονομάζεται και “Bayou state” καθώς έχει πάρα πολλούς βάλτους, οι οποίοι επιτρέπουν την εισχώρηση του νερού πιο εύκολα στο υπέδαφός της.

Η δε Νέα Ορλεάνη έχει σημεία που βρίσκονται 2 μέτρα κάτω από τη στάθμη της θάλασσας και ο κόλπος του Μεξικό κάθε χρόνο «καταπίνει» κομμάτι γης τόσο της πόλης όσο και ολόκληρης της περιοχής. Μάλιστα υπάρχουν μελέτες που προβλέπουν πως σε ορισμένα χρόνια από σήμερα, γύρω στο 2100, το μεγαλύτερο τμήμα της Νέας Ορλεάνης δεν θα υπάρχει.


Τη Νέα Ορλεάνη τη γνωρίζουμε ως πόλη της Jazz μουσικής, για το Mardi Grass (το καρναβάλι τους) και δυστυχώς τα τελευταία χρόνια για την καταστροφή που υπέστη από τον τυφώνα Κατρίνα. Προσωπικά την είχα πάντα στο μυαλό μου ως έναν προορισμό που έπρεπε να πάω χωρίς να είμαι σίγουρη τι με έχει τραβήξει περισσότερο.


‘Οπως και να έχει έφτασε η ώρα να την επισκεφθούμε!


Η αναχώρηση από το Nashville έγινε πρωί πρωί γιατί είχαμε 8 ώρες διαδρομή μπροστά μας. Διαδρομή που την αυξήσαμε κατά μια ώρα γιατί αποφασίσαμε να περάσουμε από το Memphis, χωρίς σκοπό να μείνουμε, απλά για να πάρουμε μια εικόνα της πόλης. Η πόλη δεν μας κέρδισε, βέβαια για να μην είμαι άδικη, δεν τη γυρίσαμε και καθόλου. Ένα απλό πέρασμα με το αυτοκίνητο κάναμε, αλλά παρόλα αυτά δεν ένοιωσα την ανάγκη να σταματήσουμε. ‘Επίσης κάναμε skip την επίσκεψη στη Graceland, σπίτι του Elvis Prisley που πλέον λειτουργεί ως μουσείο και είναι το πιο γνωστό αξιοθέατο της πόλης. ‘Ισως σε επόμενο ταξίδι να έχουμε διαφορετική διάθεση... Συνεχίσαμε λοιπόν την κάθοδο προς τη Νέα Ορλεάνη.


Πλησιάζοντας την πόλη διασχίσαμε αρκετές γέφυρες και αναρωτήθηκα γιατί κατασκεύασαν γέφυρες και όχι δρόμους μιας και έβλεπα το μέρος να είναι γεμάτο από θάμνους, άρα θα υπήρχε και έδαφος από κάτω. Με μια πιο προσεκτική ματιά όμως διαπίστωσα πως πρόκειται για βάλτο και οι θάμνοι ήταν η βλάστηση του.

Canal.jpg


Περνώντας λοιπόν τις απαραίτητες γέφυρες συνεχίσαμε για να καταλήξουμε στην Νεα Ορλεάνη και το διαμέρισμα Airbnb που είχαμε κλείσει. Είχε ήδη βραδυάσει και δεν μπορέσαμε να δούμε την όμορφη γειτονιά μας, που θα θαυμάζαμε το επόμενο πρωί.

Το σπίτι βρισκόταν λίγα λεπτά μακρυά από το κέντρο σε περιοχή με κατοικίες και η τιμή του εξαιρετική, $295 για 3 βράδυα. Ευχάριστη έκπληξη και πάλι τα σνακ και οι μπύρες για το καλωσόρισμα!! Μας κακομαθαίνουν οι ιδιοκτήτες και θα έχουμε απαιτήσεις και από τους επόμενους(!) Ο ιδιοκτήτης που μένει στο διπλανό διαμέρισμα, μας καλοδέχτηκε και μας έδωσε αρκετές πληροφορίες, ευγενέστατος και πολύ ομιλητικός, κοινώς δεν έλεγε να σταματήσει να μιλάει... Αλλά ήταν κατατοπιστικότατος!

Αφού τακτοποιηθήκαμε σκεφτήκαμε να μην μπλέξουμε στο κέντρο με το αυτοκίνητο αλλά να χρησιμοποιήσουμε την αστική συγκοινωνία. Περπατήσαμε 5’ και βρεθήκαμε στη στάση για να πάρουμε το street car.

Τα street cars αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της συγκοινωνίας αλλά και της ιστορίας της πόλης. Ευχάριστη μετακίνηση για τους τουρίστες αλλά θέλει και υπομονή γιατί η ταχύτητά τους είναι της παλιάς εποχής... Να μην αναφέρω και τον παράγοντα οδηγό, που είναι καταλυτική η συνεισφορά του στις καθυστερήσεις(!) κάποιες φορές αν πήγαινες με τα πόδια θα έφτανες πιο γρήγορα στον προορισμό σου... Anyway, το κόστος είναι $1,25 για κάθε διαδρομή αλλά έχεις και επιλογή εισητηρίου πολλαπλών διαδρομών, εμείς αγοράσαμε το 3ήμερο με $9 κόστος.

Η βραδυά ήταν αρκετά κρύα για τα δεδομένα της περιοχής και εμείς κουρασμένοι για μεγάλη βόλτα. ‘Ετσι περιοριστήκαμε σε μια μινι περιπλάνηση στην Bourbon street,την κατεξοχήν τουριστική οδό, που για να είμαι ειλικρινής δεν μας έκανε και την καλύτερη των εντυπώσεων... Βράδυ καθημερινής, άρα δεν κυκλοφορούσε και πολύς κόσμος, ο δρόμος ήταν under construction, με αποτέλεσμα να είναι πολλά κομμάτια του κλειστά και να υπάρχουν πινακίδες να σε παραπέμπουν από πιο σημείο μπορείς να περπατήσεις. ‘Ενα μεγάλο εργοτάξιο που δεν σου επέτρεπε καλή ορατότητα ή ελευθερία κινήσεων. Με αυτή την όχι και τόσο όμορφη εικόνα, πήραμε από μια σούπα από τα Whole Foods Market πριν επιστρέψουμε σπίτι, ελπίζοντας πως τα πράγματα θα είναι καλύτερα την επομένη.


Το πρωί με εξαιρετικά καλή διάθεση ετοιμαστήκαμε για να ξεκινήσουμε την εξερεύνηση της Νέας Ορλεάνης.

Βγαίνοντας από το σπίτι συνειδητοποιήσαμε πόσο όμορφη ήταν η Mid – City γειτονιά που μέναμε, με τον δρόμο μπροστά μας

Nola airbnb.jpg


και τα σπίτια που ενώ δείχνουν να μοιάζουν μεταξύ τους, το καθένα έχει ξεχωριστό χαρακτήρα.

Airbnb neighbour .jpg


Αφού χαζέψαμε την περιοχή έπρεπε να σταματήσουμε για πρωινό και το προηγούμενο βράδυ είδαμε ακριβώς απέναντι από τη στάση ένα Waffle House, που όσο περίεργο και αν ακούγεται τόσο καιρό στην Αμερική δεν έτυχε να φάμε. Πρόκειται για κλασική αλυσίδα καταστημάτων της χώρας με ιδιαίτερως πολλά μαγαζιά στο Νότο, κατα βάσει 24 ώρες ανοιχτά. ‘Ηρθε λοιπόν η ώρα να το δοκιμάσουμε...

Και τι άλλο θα πέρναμε? Βάφλες φυσικά! Νόστιμες και χορταστικές, χωρίς όμως να έχουμε και ιδιαίτερη άποψη για βάφλες.

waffle house.jpg


Από το παράθυρο είδαμε το ‘ταχύτατο’ street car να πλησιάζει και επιταχύναμε για να το προλάβουμε! Κατεύθυνση μας η περιοχή French Quarter όπου βρίσκεται και η Bourbon Street που πήγαμε χθες το βράδυ. Για να δούμε τι γνώμη θα σχηματίζαμε σήμερα υπό το φως της ημέρας...


Κατεβήκαμε στο τέρμα της γραμμής, δίπλα στο ποτάμι, με σκοπό να περπατήσουμε κατά μήκος του Mississippi ποταμού.

street cars1.jpg


Από τις πρώτες εικόνες το ‘NOLA sign’, καθώς το 2018 η πόλη γιόρτασε τα 300 χρόνια της και κατά μήκος κυρίως του ποταμού έχουν τοποθετήσει σε ορισμένα σημεία τις εν λόγω επιγραφές.

Nola 300.jpg


Πόλεις με έντονο το υγρό στοιχείο, (θάλασσα, ποτάμι, λίμνη) θεωρώ πως έχουν πάντοτε μια ιδιαίτερη ομορφιά. Στην προκειμένη περίπτωση την εικόνα ομόρφυνε το εντυπωσιακό ποταμόπλοιο, ή πιο σωστα το ατμόπλοιο Natchez.

River boat2.jpg


River boat1.jpg


Τη δίωρη βόλτα που κάνειςμε το ατμόπλοιο, όσο ενδιαφέρουσα και αν ήταν, την παραλείψαμε γιατί θεωρήσαμε πως θα μας διέκοπτε τη βόλτα από την πόλη. Αρκεστήκαμε στο να το χαζέψουμε από έξω και να συνεχίσουμε προς την επόμενη στάση που είχαμε στο πλάνο μας, το Café du Monde.

Cafe du monde.jpg


Πρόκειται για ιστορικό καφέ της πόλης, από το 1862, που είναι ανοιχτό 24 ώρες και σερβίρει Chicory coffee, ζεστή σοκολάτα και Beignets (γαλλικό ντόνατ), δηλαδή ακριβώς η παραγγελία μας:


Cafe du monde1.jpg


Ο καφές δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο, αυτά είναι γούστα βέβαια, αλλά καταλάβαινες ότι η γεύση του είναι διαφορετική. ‘Οσο για τα beignets, το σχόλιο του συζύγου ήταν πως μια Θεσσαλονικιώτικη μπουγάτσα είναι καλύτερη!

Αφού κάναμε τσεκ και αυτό από τη λίστα μας, συνεχίσαμε την πρωινή μας βόλτα, να χωνέψουμε κιόλας γιατί οι βάφλες και τα beignets, μας παραχόρτασαν. Η επόμενη στάση μας ήταν η Jackson square, στην απέναντι πλευρά του δρόμου, όχι και μεγάλη βόλτα για χώνεψη, αλλά θα είχαμε και συνέχεια.

Το κτίριο που αντικρύζεις βγαίνοντας από το Café du Monde με την τόση λεπτομέρεια στα κάγκελα

Building1.jpg


Στρέφοντας το βλέμμα σου αριστερά, πριν μπεις στο χώρο της πλατείας, ο δρόμος είναι γεμάτος με άμαξες που ταιριάζουν στο κλίμα της πόλης τόσο μα τόσο πολύ. Μπορεί να είναι καθαρά τουριστικές αλλά δένουν όμορφα με τον περιβάλλοντα χώρο. Σα να βρίσκεσαι σε σκηνή αναπαράστασης του παρελθόντος

Carriage1.jpg


Carriage2.jpg


Και η εικόνα ολοκληρώνεται με την πλατεία και τα επιβλητικά της κτίρια.

Jackson square.jpg


Στο κέντρο βρίσκεται ο καθεδρικός ναός Saint Louis και εκατέρωθεν σε απόλυτη συμμετρία (δίδυμα κτίρια) τα μουσεία τοπικής ιστορίας:The Cabildo, και The Presbytere. Αυτό που μας κέρδισε να επισκεφθούμε, και θα το κάναμε αργότερα μέσα στη μέρα, ήταν το Presbytere γιατί μια από τις εκθέσεις του είναι για τον τυφώνα Κατρίνα.

Όσο μπορούσαμε πριν πέσει ο ήλιος θα βρισκόμασταν έξω για να απολαύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την πόλη.

Ο πεζόδρομος μπροστά από τα κτίρια με αρκετούς μικροπωλητές αλλά κυρίως με συγκρoτήματα jazz μουσικής. ‘Οταν έρχονται στα αυτιά σου πολλά διαφορετικά ακούσματα, συνήθως περιμένεις να υπάρχει βαβούρα αλλά το μέρος ήταν τόσο ζωντανό όσο χρειαζόταν.

Λίγα βήματα πιο κάτω βρεθήκαμε στο French quarter και στην Bourbon street, όπου και χθες το βράδυ δηλαδή, αλλά με εικόνες τελείως διαφορετικές από τις χθεσινές. Οι δρόμοι που απαρτίζουν την ευρύτερη γειτονιά είναι γεμάτοι με πολύχρωμα κτίρια που το καθένα έχει μια διαφορετική πινελιά και με κύριο χαρακτηριστικό όλων, τα μπαλκόνια με τα περίτεχνα κάγκελα.

Σε πάρα πολλά από αυτά είναι κρεμασμένες γλάστρες που ομορφαίνουν το ίδιο το κτίριο και συνδυαστικά όλο το δρόμο. Το αστείο είναι πως σε αρκετά κτίρια οι γλάστρες έχουν αυτόματο πότισμα για να διατηρούνται σε καλή κατάσταση, έτσι αν τύχει να βρεθείς από κάτω την ώρα που αρχίζει να στάζει το νερό, πιθανότατα θα γίνεις λίγο μούσκεμα…

Εμείς βρισκόμασταν μέσα σε ένα καφέ όταν άρχισε ξαφνικά να ‘βρέχει’ και τη γλυτώσαμε!

French quarter1.jpg


French Quarter2.jpg


French Quarter3.jpg


Στους δρόμους συναντάς σχεδόν σε κάθε γωνία συγκροτήματα jazz που ενώ από τη μια δημιουργούν μια ωραία ατμόσφαιρα και οι τουρίστες σταματάνε να βγάλουν φωτογραφίες, να τραβήξουν βίντεο και να αφήσουν λίγα δολάρια στο tip jar από την άλλη μου υπενθύμισαν τη δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι κάτοικοι της πόλης

street jazz.jpg


Στη Νέα Ορλεάνη συναντάς και πάρα πολλά Voodoo μαγαζιά μιας και η εν λόγω θρησκεία ή όπως αλλιώς μπορεί να την ονομάσει ο καθένας, έχει μεγάλη κοινότητα. Θρησκεία που κυρίως έχει τις ρίζες της στην Αϊτή και έχει μεταφερθεί πλεόν από την Καραιβική και στην Νέα Ορλεάνη. Οι περισσότεροι νομίζουμε πως Voodoo = μάγεια, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. ‘Ισως μας κάνει εντύπωση γιατί δεν γνωρίζουμε και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τι ακριβώς κάνουν στις τελετές τους αλλά σε παλαιότερο ταξίδι που είχα κάνει στην Αϊτή πριν χρόνια είχα πετύχει στο δρόμο μια συγκέντρωση/ τελετή / παρέλαση και δεν είχε κάτι από ότι φανταζόμαστε πως κάνουν. Τουλάχιστον από όσα είδα.... Anyway, στη Νέα Ορλεάνη είναι κομμάτι της πόλης και συνυπάρχει αρμονικά μαζί με οποιοδήποτε άλλο πολυπολιτισμικό στοιχείο.

Voodoo shop.jpg


Voodoo sign.jpg


Αφήνοντας πίσω μας τη French Quarter, είπαμε να επεκτείνουμε τη βόλτα μας στο Garden District. Είναι σε κάποια απόσταση από το μέρος που βρισκόμασταν, έτσι πήραμε μια από τις γραμμές του street car (να αξιοποιήσουμε και το 3ημερο εισητήριο που είχαμε αγοράσει).

Η εν λόγω περιοχή είναι από τις πιο όμορφες που έχω δει! Τα σπίτια είναι απλά υπέροχα. Τεράστια αρχοντικά, με χάρη και ομορφιά μιας άλλης εποχής, σε μια γειτονιά που είναι μέσα στο πράσινο. Με μάγεψαν κυριολεκτικά. Γενικά δεν μου αρέσει να φωτογραφίζω τα σπίτια των ανθρώπων που κατοικούνται αλλά εδώ έκανα μια εξαίρεση.

Για το συγκεκριμένο αρχοντικό Buckner υπάρχουν και πολλές ιστορίες πως είναι στοιχειωμένο

Garden District1.jpg


Garden District2.jpg


Μετά που έβγαλα τη φωτογραφία είδα πως στον κήπο έπινε τον καφέ του, ένοικος του σπιτιού. Δεν ενοχλήθηκε καθόλου, μάλλον είναι συνηθισμένοι να φωτογραφιζουν τα σπίτια τους

Garden District4.JPG


Garden District5.JPG


Σε αυτή τη βόλτα συνειδητοποίησα πως η Νέα Ορλεάνη δεν μου θυμίζει σχεδόν καθόλου Αμερικάνικη πόλη. ‘Εχει το δικό της χαρακτήρα που πραγματικά αν δεν υπήρχαν ορισμένα καταστήματα γνωστών αμερικάνικων brand names θα ήμουνα σίγουρη πως βρίσκομαι σε άλλη χώρα.

Με αυτές τις σκέψεις σιγά σιγά πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το κέντρο γιατί θα πηγαίναμε στο μουσείο, Presbytere.

Πίσω λοιπόν στην πλατεία γιατί δεν είχαμε και πολύ χρόνο πριν κλείσει το μουσείο.
Το Presbytere έχει δυο βασικές εκθέσεις, το Mardi Grass και τον τυφώνα Κατρίνα.

Στο χώρο έκθεσης του Mardi Grass υπάρχουν κυρίως διάφορες στολές και μάσκες από τις ετήσιες παρελάσεις και πολλά στοιχεία για την ιστορία του.

Zulu1.jpg


Zulu2.jpg


Από όσα βλέπεις καταλαβαίνεις πως στην παρέλαση πραγματικά είναι αισθητή η συνύπαρξη των διαφόρων φυλών και η διαφορετικότητα της κάθε μιας. Η αλήθεια είναι όμως πως τη συγκεκριμένη έκθεση την περάσαμε στα γρήγορα γιατί ο στόχος μας ήταν η επόμενη.

Η έκθεση για τον τυφώνα Κατρίνα περιλαμβάνει φωτογραφικό, ακουστικό και ιστορικό υλικό για το τι πραγματικά συνέβη στην πόλη. Εικόνες πραγματικά βιβλικής καταστροφής. Για όσους μπορεί να είναι νεότεροι και να μη γνωρίζουν τι συνέβη, ο Τυφώνας Κατρίνα χτύπησε την Νέα Ορλεάνη τέλη Αυγούστου 2005, με καταρρακτώδη βροχή και ανέμους άνω των 200χλμ/ώρα. Όπως ανέφερα πιο πάνω μέρος της Νέας Ορλεάνης βρίσκεται κάτω από την στάθμη της θάλασσας οπότε για την προστασία της πόλης αναχώματα είχαν χτιστεί περιμετρικά. Αυτα τα αναχώματα δεν άντεξαν την ένταση του τυφώνα και υπήρξαν 50 διαφορετικά σημεία όπου έσπασαν και το νερό κατάκλυσε την πόλη. Με το 80% της πόλης να έχει πλημμυρίσει και το νερό να έχει φτάσει μέχρι και 20 χιλιόμετρα εντός ξηράς από την ακτή η ζωή στην πόλη έγινε αδύνατη. Όσοι κάνανε το λάθος να αγνοήσουν την διαταγή υποχρεωτικής εκκένωσης της πόλης αν ήταν τυχεροί βρέθηκαν να περιμένουν στις στέγες των σπιτιών τους κάποιον να τους σώσει. Συνολικά χάθηκαν 1800 άνθρωποι και όσοι επέζησαν και μείναν πίσω έχασαν σχεδόν τα πάντα. 14 χρόνια μετά η πόλη σε μεγάλο βαθμό έχει επανέλθει, κάποιες γειτονιές βέβαια κυρίως σε υποβαθμισμένες περιοχές δεν έχουν ανοικοδομηθεί ξανά.

Στη μνήμη μου ήρθαν αναπόφευκτα μνήμες από τη χρονιά που επισκέφθηκα την Αϊτη, ένα χρόνο μετά τον καταστροφικό της σεισμό (2010).

Ακούγοντας τις συγκινητικές ομολογίες κατοίκων της Νέας Ορλεάνης που βίωσαν την καταστροφή , αναρωτήθηκα εάν είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν αντίστοιχο τυφώνα στο μέλλον...

Η έκθεση είναι πολύ ενημερωτική, έτσι μαθαίνοντας ορισμένες αλήθειες και πράγματα για το περιστατικό που σημάδεψε την πόλη, κατανοείς καλύτερα τις εικόνες που συναντάς στο δρόμο.

Βγαίνοντας από το μουσείο η μουσική που ακούγεται σε επαναφερεί ομαλά πίσω στην ημέρα σου.
Η δική μας πραγματικότητα ήταν πως είχε έρθει η ώρα για φαγητό!

Ξέραμε πως θέλαμε να δοκιμάσουμε την Creole cuisine και καταλήξαμε στο Gumbo shop

Gumbo shop.jpg


Ο συμπαθητικός με πολύ χιούμορ, μεσήλικας σερβιτόρος μας βοήθησε να επιλέξουμε τα παραδοσιακά πιάτα τους
Μας έφερε λίιιιιγο ψωμί για να ξεκινήσουμε

Gumbo shop1.jpg


Και στη συνέχεια, διάφορα ντόπια ορεκτικά στα μικρα μπολάκια, που όσο και απλά να ακούγονται, π.χ. πουρές πατάτας και καλαμπόκι, ήταν πολύ πολύ ιδιαίτερα.
και τα κυρίως πιάτα:
Creole combination platter, που περιλαμβάνει shrimps, jambalaya, φασόλια και ρύζι
Crawfish με spicy sauce και ρύζι

Gumbo shop2.jpg


Συμπέρασμα? Αν και σου δίνουν την εντύπωση πως θα είναι βαριά πιάτα, ήταν τόσο όσο spicy χρειαζόταν και γευστικότατα.
Κουρασμένοι αλλά χορτασμένοι από εικόνες και γεύσεις πήραμε το street car για την επιστροφή στο σπίτι.

Η επόμενη μας μέρα θα περιελάμβανε στο πρώτο της μισό μια πιο μακρυνή βόλτα και στη συνέχεια θα επιστρέφαμε πιο κεντρικά.
Ξεκινήσαμε λοιπόν να πάμε 40’ πιο Νότια στο Jean Lafitte National Park. Πάρκο που πήρε την ονομασία του από τον ομώνυμο πειρατή που έδρασε στην ευρύτερη περιοχή το 1800. Κατά βάσει πρόκειται για έναν τεράστιο υγρότοπο με πλούσια και ιδιαίτερη βλάστηση, διάφορα είδη πουλιών και αλιγάτορες. Την εποχή που πήγαμε εμείς δεν υπάρχει και πολύ κίνηση, στο visitor center είμασταν οι μόνοι για να ασχοληθεί ο ranger. Μας ενημέρωσε για τα σημεία που μπορούσαμε να περπατήσουμε και ξεκινήσαμε προς το κυρίως μέρος του πάρκου.

lafitte visitor center.jpg


Εκτός από τις ενημερωτικές πινακίδες σε όλη την διαδρομή συναντήσαμε και ορισμένα σημεία ενδιαφέροντος, που σε επιγραφές δινόταν οι βασικές πληροφορίες και αν ήθελες π.χ. να μάθεις περισσότερα για ένα φυτό είχε ένα αριθμό τηλεφώνου όπου καλούσες και ακολουθώντας τις ηχογραφημένες οδηγίες άκουγες αυτό που ήθελες. ‘Ενας έξυπνος και ανέξοδος τρόπος να πληροφορηθείς για ότι μονάχα σε ενδιαφέρει

lafitte sign.jpg


Μια πολύ ήρεμη βόλτα μιας και όση ώρα περπατήσαμε δεν συναντήσαμε κανέναν, κόσμο είδαμε μόνο στην επιστροφή, και όταν λέω κόσμο εννοώ 5-6 άτομα. Αρχικά ο δρόμος είναι σαν ένα συνηθισμένο μονοπάτι

lafitte 2.jpg


Επικρατούσε νεκρική σιγή και το μόνο που χαλούσε την ησυχία ήταν τα βήματά μας, ιδίως αν πατούσαμε κάποιο ξερό φύλλο. Να μην αναφέρω πόσες φορές τρόμαξα όταν ανέβαινε ή κατέβαινε κάποιο σκιουράκι στα δέντρα. Δέντρα που ήταν λίγο spooky είναι η αλήθεια.


lafitte 1.jpg


Το θέμα είναι πως όσο πηγαίνεις πιο μέσα στο πάρκο περπατάς μόνο πάνω σε γεφυράκια γιατί εκατέρωθεν είναι βάλτος. Βέβαια δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας μιας και επιτρέπεται να περπατάει ο κόσμος εκεί, αλλά εγώ περίμενα ανά πάσα στιγμή να εμφανιστεί κανένας αλιγάτορας…
Εδώ ο παραμικρός θόρυβος με τρόμαζε περισσότερο.
‘Οσο όμως συνεχίζαμε το τοπίο γινόταν όλο και πιο όμορφο.

lafitte5.JPG


Αυτά τα ‘Spanish moss’, τα βρύα, που μεγαλώνουν πάνω στα δέντρα δίνουν στο μέρος μια πολύ ιδιαίτερη ομορφιά.

Με πολύ προσεκτικά βήματα γιατί είχα την εντύπωση πως τυχόν θόρυβος που θα προκαλέσω θα προσελκύσει δίπλα μου στο νερό ή ακόμα χειρότερα κάτω από καμιά γέφυρα κάποιον αλιγάτορα, φτάσαμε μέχρι το σημείο που επιτρεπόταν το περπάτημα. Ουσιαστικά είναι το μέρος που στέκεσαι στη γέφυρα και περιμένεις να δεις τους αλιγάτορες. Για να είμαι ειλικρινής δεν νομίζω πως είχα τη διάθεση να περιμένω να δω κάποιον ή ακόμη καλύτερα δεν ξέρω αν ήθελα να δω σε τόσο κοντινή απόσταση. ‘Ετσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής και όταν φτάσαμε σε σημείο που πατούσαμε σε στερεό έδαφος, πήρα βαθιά ανάσα. Χωρίς να είδαμε κάτι που να μας τρομάξει, κατ΄εμέ το μέρος είναι αρκετά spooky από μόνο του και χωρίς κανέναν άλλο άνθρωπο τριγύρω μια ανατριχίλα την αισθάνεσαι...

Με αυτά και με αυτά πεινάσαμε...

Είχαμε ήδη αποφασίσει πως θα πηγαίναμε σε ένα μαγαζί που βρισκόταν στο μέσο της διαδρομής προς την πόλη, στη δυτική πλευρά του ποταμού το Domilise’s Po-Boy & Bar. ‘Ηταν στη λίστα καιρό μιας και το είχαμε σημειώσει από εκπομπή του Bourdain. Δεν το πιάνει το μάτι σου από έξω αλλά είναι από τα γνωστά και αγαπημένα μαγαζιά των ντόπιων και αλλά και των τουριστών.

domilises1.jpg


Φημίζεται για τα Po-boy’s,όπως λέγονται τα σαντουιτς στη Νεά Ορλεάνη. Η πόλη έχει παράδοση στα σαντουιτς, και μάλιστα ένα από τα πολλά nicknamesπου έχει είναι ‘best sandwich city’. Το μαγαζί είναι από τα πολύ δημοφιλή και αγαπητά σε διάφορες εκπομπές μαγειρικής και όχι μόνο. Μάλιστα η γλυκυτάτη κυρία που παίρνει τις παραγγελίες θα σε ρωτήσει από που άκουσες για το μαγαζί και όταν της είπαμε από τον Bourdain, μας είπε και λεπτομέρειες από αυτή του την επίσκεψη. Από κάθε πελάτη άκουγες πως είχε μάθε για το μαγαζί από διαφορετική εκπομπή ή από φίλο που το σύστησε. Το μαγαζί έχει 6 τραπέζια και 4-5 σκαμπό στο μπαρ. Τα ποτήρια που σερβίρει τις μπύρες είναι τόσο παγωμένα που ακόμα και η σταγόνα που θα ακουμπήσει πάνω του παγώνει

domilises2.jpg


και αυτά είναι και τα po-boy’s που παραγγείλαμε, ένα με beef και ένα με shrimps (ζήτησα και έξτρα shrimps στο πιάτο!)

domilises3.jpg


Τελειώσαμε και τα γευστικά μας σαντουιτς και ξεκινήσαμε για το σπίτι να αφήσουμε το αυτοκίνητο και να πάμε στο κέντρο.

Ακούσαμε πολύ jazz στους δρόμους της πόλης, σειρά είχε λοιπόν ένα jazz bar!
Ανατολικά από το French quarter βρίσκεται η Frenchmen Street που κατά βάσει έχει μαγαζιά με live jazz μουσική, τα οποία είναι σε πλήρη λειτουργία από το μεσημέρι.
Περπατώντας λοιπόν στην όμορφη γειτονιά

jazz quarter.jpg


Καταλήξαμε πως θα πηγαίναμε στο spotted cat jazz bar

spotted cat 1.jpg


Το μαγαζί δεν είχε πολύ κόσμο και μπορούσες να καθήσεις σε διάφορα σημεία και να βλέπεις καλά τους μουσικούς. Τους πετύχαμε την ώρα που έκαναν ένα δεκάλεπτο διάλειμμα και προετοιμαζόταν για τη συνέχεια

spotted cat2.jpg


Οι μουσικοί αρχικά 5 που στην πορεία προστέθηκαν και άλλοι 2 μας χάρισαν ένα πολύ όμορφο μουσικό απόγευμα

spotted cat 3.GIF


Κάπου εκεί συνειδητοποίησαμε πως την επομένη θα φεύγαμε και δεν είχαμε αποφασίσει που θα πάμε και που θα μείνουμε.

Σταματήσαμε για ενά καφέ και ένα μινι συμβούλιο. Η απόφαση πάρθηκε πολύ εύκολα και ήταν πως θα πηγαίναμε στο Ashville και όχι στην Ατλάντα που ειχαμε αρχικά στο πλάνο. Βρήκαμε και κλείσαμε στο bookingένα ξενοδοχείο, που αποδείχθηκε εξαιρετικό. Η αυριανή μέρα λοιπόν κανονίστηκε και σειρά είχε το υπόλοιπο της βραδυάς μας.

Μάθαμε πως είχε αγώνα ΝΒΑ της τοπικής ομάδας Pelicans με τους δικούς μας Washington Wizards και αποφασίσαμε να τους δούμε. Συνήθως στα ταξίδια μας αν υπάρχει κάποιος αγώνας στην πόλη που βρισκόμαστε επιλέγουμε να τον δούμε. Είναι πάντοτε ευχάριστο το θέαμα.
Κλείσαμε τα εισητήρια και σε λίγη ώρα είμασταν στο γήπεδο, Smoothie King

smoothie king.jpg


Μπορεί οι Wizards να έχασαν ;) αλλά ήταν ωραίος αγώνας.

Κάπου εδώ ολοκληρώσαμε τη μέρα μας αλλά και την παραμονή στην Νέα Ορλεάνη. Επιστροφή στο σπίτι για ξεκούραση, αύριο είχαμε πάλι μακρύ δρόμο.
 

Maria L.

Member
Μηνύματα
35
Likes
381
Ονειρεμένο Ταξίδι
Χαβάη
Asheville “Land of the sky” 30 –31 Νοεμβρίου

To Asheville βρίσκεται στα Blue Ridge Mountains στο δυτικό τμήμα της North Carolina. Είναι γνωστό για τον Blue Ridge Parkway, δρόμος που ενώνει δύο μεγάλα εθνικά πάρκα το Shenandoah και το Great Smoky Mountains. Ο Blue Ridge Parkway, με συνολικό μήκος 469 μίλια, γνωστός και ως “America’s Favorite Drive” διασχίζει τα Blue Ridge Mountains, που αποτελούν κομμάτι των Appalachian mountains. Δρόμος με θεαματική ομορφιά που αναφέρεται πως ο κόσμος που τον οδηγεί ετησίως είναι περισσότερος από αυτόν που επισκέπτεται το Grand Canyon.
Με τόση φυσική ομορφιά να περιβάλλει την πόλη είναι φυσικό να αποτελεί πόλο έλξης τουριστών όλο το χρόνο.
Το Asheville είναι επίσης συνυφασμένο με μουσική και φαγητό, γι’αυτό και δεν θα μπορούσε να λείπει από το μουσικό και γευστικό μας roadtrip!
Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως επιπλέον έχεις την επιλογή να απολαύσεις πολύ μα πολύ μπύρα, είναι η πόλη με τις περισσότερες κατά κεφαλήν ζυθοποιείες στην Αμερική.

Off we go for Asheville!

Από την Νέα Ορλεάνη έπρεπε να ξεκινήσουμε νωρίς το πρωί γιατί και πάλι η διαδρομή μας ήταν 10 ώρες, 666 μίλια.
Διασχίσαμε την Alabama και την πρωτεύουσα της Montgomery και συνεχίσαμε για την πολιτεία της Georgia περνώντας από την πρωτεύουσα της την Ατλάντα. Ατλάντα που ήταν η αρχική σκέψη διανυκτέρευσης αλλά δεν τη θεωρήσαμε σχετική συγκριτικά με τις ιδιαίτερα όμορφες πόλεις που είχαμε ήδη επισκεφθεί. Μια μεγαλούπολη που θα αποτελούσε παραφωνία στο ταξίδι μας. Την αφήσαμε λοιπόν πίσω μας για να καταλήξουμε στο υπέροχο Asheville.

Το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει το προηγούμενο βράδυ, Country Inn & Suites by Radisson, με βαθμολογία 9/10 στο booking, και με τιμή $252 για 2 βράδυα και πρωινό, πραγματικά ήταν πολύ καλή επιλογή. Πεντακάθαρο και πολύ άνετο. Για να πω την αλήθεια θα προτιμούσα ένα cozy Airbnb αλλά τελευταία στιγμή δεν ήταν εύκολο να βρούμε. Στην επόμενη επίσκεψη στο Asheville αδιαπραγμάτευτα θα διαλέξουμε διαμονή σε Airbnb.
Περασμένες 8 πλέον και μετά από τόσες ώρες οδήγησης σκεφτήκαμε να κατέβουμε στο κέντρο για μια αναγνωριστική βόλτα και μια μπυρίτσα!

Δεν είχαμε και πολλές αντοχές αλλά έπρεπε να μην καθυστερήσουμε και πολύ γιατί τα περισσότερα μαγαζιά έκλειναν στις 10. Στην beer district, όπως την ονομάζουν οι ντόπιοι για ευνόητους λόγους, επιλέξαμε το Wicked weed.
Ζωντανό μαγαζί με ωραία ατμόσφαιρα.

wicked weed1.jpg


Πήραμε ένα beer flight, να δοκιμάσουμε διαφορετικές γεύσεις και ένα πιάτο με nachos για να συνοδεύσουμε τις μπύρες.

wicked weed2.jpg


Το μαγαζί θα έκλεινε σε λίγο, το καταλάβαινες φυσικά από τον κόσμο που σιγά σιγά έφευγε με ορισμένους να βγαίνουν έξω για να τελειώσουν το ποτό τους μπροστά στη φωτιά που έχει το μαγαζί στον προαύλιο χώρο του. Εμείς με τη σειρά μας χρειαζόμασταν ξεκούραση, πήραμε λοιπόν το δρόμο της επιστροφής για το δωμάτιο.

Στην επιστροφή ο designated οδηγός (αυτός που δεν ήπιε) ήμουν εγώ και ο σύζυγος επέλεξε το ξενοδοχείο στο GPS. ‘Ελα όμως που στην πόλη υπάρχει και άλλο ξενοδοχείο της ίδιας αλυσιδας, με αποτέλεσμα να κάνουμε ένα μιιιιικρό κύκλο μέχρι να καταλάβουμε ότι κάτι δεν πάει καλά και να διορθώσουμε τη διαδρομή!

Το επόμενο πρωί ο καιρός φάνηκε πως δεν θα μας βοηθούσε καθόλου. Ήδη έβρεχε και προβλεπόταν βροχή καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας. ‘Ετσι και η απόφασή μας να παρατείνουμε τη διαμονή μας ακόμη μια μέρα απορρίφθηκε γιατί ο καιρός θα συνέχιζε έτσι και για τις επόμενες ημέρες. Θα κάναμε ότι μπορούσαμε δεδομένων των συνθηκών και τις ‘εκκρεμότητες’ θα τις ολοκληρώσουμε την επόμενη φορά.

Ξεκινήσαμε για τοBlue Ridge Parkway Visitor center, για να δούμε τι επιλογές θα είχαμε.

blue ridge visitor.jpg


Είχαμε ήδη διαβάσει πως εξαιτίας του χιονιού αλλά και για λόγους ασφαλείας είχαν κλείσει πολύ μεγάλο κομμάτι του δρόμου. Η ranger όταν μας ρώτησε πόσο χρόνο είχαμε να αφιερώσουμε στο μέρος ώστε να μπορέσει να μας βοηθήσει να κάνουμε ένα καλό πλάνο, και της αναφέραμε πως ουσιαστικά είχαμε μόνο τη σημερινή ημέρα, χαμογέλασε. Ο λόγος? Γιατί ούτως ή άλλως δεν είχαμε και πολλές επιλογές τελικά μιας και θα μπορούσαμε να πάμε οδικώς μόνο 5 μίλια βόρεια και άλλα 10 νότια του parkway.
Λίγο απογοητεύτηκα για να είμαι ειλικρινής αλλά ο χειμώνας στα βουνά αυτά έχει...
Τα vista points που συναντήσαμε δεν προσέφεραν τη μαγεία που θα περιμέναμε, γιατί ο καιρός ήταν μουντός και η ομίχλη στις κοιλάδες δεν επέτρεπε να δεις και πολλά πράγματα.

Βέβαια, τα γυμνά από φύλλα δέντρα σε συνδυασμό με την όλη ατμόσφαιρα έδιναν άλλη ομορφιά στο τοπίο

blue ridge road.jpg


blueridge road2.jpg


blue ridge sign.jpg


blue ridge ice.jpg


Ολοκληρώνοντας την περιορισμένων δυνατοτήτων βόλτα μας θα επιστρέφαμε προς το κέντρο.
‘Ενα από τα αξιοθέτα του Asheville είναι το Biltmore estate, η μεγαλύτερη ιδιωτική κατοικία της Αμερικής, με 250 δωμάτια.
Σε περίοδο Χριστουγέννων, όπως θα το πετυχαίναμε εμείς, το μέρος το στολίζουν και γίνεται παραμυθένιο.

BiltmoreHouse_Christmas.jpg

(αυτή δεν είναι δική μου φωτογραφία, απλά για να δώσω την εικόνα του μέρους)

Είδα βέβαια πως το εισητήριο για να μπεις εκείνη τη μέρα ήταν $75 /άτομο (το ποσό κυμαίνεται ανάλογα την περιόδο και την ημέρα με χαμηλότερη τιμή αυτή των $55). Αρκετά ακριβό θα έλεγα, έτσι είπαμε να πάμε έστω να ρίξουμε μια ματιά από έξω.
Φυσικά εκεί δεν είναι τίποτα δωρεάν, μόλις περάσεις την αρχική πύλη για να συνεχίσεις πρέπει να έχεις εισητήριο. Εκεί λοιπόν σταματήσαμε και γυρίσαμε πίσω. Αφενός ήταν ακριβά για να δεις ένα σπίτι :rolleyes-80: και αφετέρου με τον καιρό ενάντια στα σχέδιά μας σκεφτήκαμε να κάνουμε κάτι πιο fun.

Τι καλύτερο λοιπόν από ένα brewery tour! Οι επιλογές πάρα πολλές, η δική μας ήταν η New Belgium Brewing.

brewery entrance.jpg


Ζυθοποιία που όπως λέει και το όνομα της έχει τις ρίζες της ή καλύτερα τη μαγιά της στο Βέλγιο και εμβληματική της μπύρα την Fat Tire.
Η ιστορία λέει πως ο ιδρυτής σε ταξίδι που έκανε στο Βέλγιο, πηγαίνοντας με το ποδήλατό του από ζυθοποιία σε ζυθοποιία, μαγεύτηκε από τη γεύση της craft μπύρας αλλά και από την ίδια την φύση της δουλειάς και έφερε πίσω στην Αμερικήμαγιά μπύρας σε γυάλινα μπουκάλια με επιχειρηματικό πλάνο να ανοίξει τη δική του ζυθοποίια. Από αυτή την περιπέτεια αλλά και την αγάπη του για το ποδήλατο, εμπνεύστηκε και το όνομα της Fat Tire.

Η εταιρεία New Belgium Brewing είναι 100% employee – owned (οι υπάλληλοι έχουν τις μετοχές) και επιπλέον μόλις κλείσουν τον πρώτο χρόνο λαμβάνουν ένα ποδήλατο δώρο, με τα ποδήλατα κάθε χρονιά να είναι διαφορετικά και έτσι ξεχωρίζουν ποια χρονιά πήγε ο καθένας στην εταιρεία!
Ευχάριστος χώρος, ευχαριστημένο προσωπικό που αγαπάει το μέρος σαν να είναι δικό του (ουσιαστικά είναι μιας και όλοι είναι μέτοχοι), ευδιάθετοι επισκέπτες, άρα εξαιρετική ατμόσφαιρα για να περάσεις καλά!!
Εκτός του βασικού χώρου που γίνεται η ξενάγηση, υπάρχει ένα μεγάλο μπαρ όπου προσφέρεται για φαγητό και ποτό αλλά λειτουργεί και ως χώρος αναμονής.

fat tire bar.jpg


Και με ωραία μηνύματα στους τοίχους στα σημεία που πρέπει...

fat tire wash.jpg


Εκμεταλλευτήκαμε την ώρα που είχαμε πριν ξεκινήσει το tour με φαγητό από τα food trucks που βρίσκονται στο χώρο

brewery food truck.jpg


ήπιαμε μια μπύρα στα αναμνηστικά μας ποτήρια

brewery beer glass.jpg


και σιγά σιγά περάσαμε στο χώρο της ξενάγησης.
Ο ξεναγός μας ήταν ευχάριστος και πρόθυμος να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις, όσο συχνές και αν ήταν. Είχαμε μια κοπέλα στο γκρουπ που σε κάθε του λέξη είχε και μια ερώτηση...
Πολύ παιχνιδιάρικη ατμόσφαιρα που σε προσκαλούσε / προκαλούσε να την ακολουθήσεις!

fat tire fun corner.jpg

Κάναμε ποδήλατο, μιας και βρίσκονται διάσπαρτα στις διάφορες αίθουσες που περνούσαμε

brewery tour 1.jpg


brewery bicycle.PNG


όταν έπρεπε να αλλάξουμε όροφο είχαμε την επιλογή αντί για σκάλες ή ασανσέρ να κατέβουμε μέσω μιας στριφογυριστής τσουλήθρας, που φυσικά όλο το γκρουπ από εκεί κατέβηκε

fat tire fun1.PNG


περάσαμε από ενδιαφέροντα εκθέματα, όπως το παρακάτω ποδήλατο νερού

brewery tour2.jpg


και καταλήξαμε ξανά στον αρχικό χώρο όπου η ατμόσφαιρα είχε γίνει ακόμη πιο ευχάριστη με ένα country συγκρότημα να μας χαρίζει ωραία μουσική.

brewery mucic.GIF


Τελικά ο καιρός μας τα χάλασε αλλά αποζημιωθήκαμε από το πολύ όμορφο απόγευμα που περάσαμε!! Το tour είχε φτάσει στο τέλος του και εμείς αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο.

Η συνέχεια θα ήταν να κατέβουμε στο κέντρο για φαγητό, αλλά αυτή τη φορά θα χρησιμοποιούσαμε το shuttle λεωφορείο που παρέχεται από το ξενοδοχείο για τις μετακινήσεις μας στην πόλη. ‘Ετσι θα γλυτώναμε την ταλαιπωρία του παρκινγκ και θα είχαμε και το κεφάλι μας ήσυχο για το ποιος θα μπορέσει να πιει και ποιος θα οδηγήσει.
Στο shuttle ήταν μια ακόμη παρέα που πάνω στην κουβέντα ανέφεραν το μαγαζί που θα πηγαίναν και μιας και ήταν ένα από αυτά που είχαμε κατά νου, αποφασίσαμε να πάμε και εμείς σε αυτό, το Buxton Hall BBQ
Το μαγαζί ήταν γεμάτο κόσμο (καλό σημάδι) και με μια γρήγορη ματιά στο μενού και στα πιάτα των διπλανών τραπεζιών αποφασίσαμε να παραγγείλουμε, τι άλλο?

BBQ plater (άλλωστε σε BBQ ρεστοράν πήγαμε)

buxton hall bbq 2.jpg


Στο βάθος του μαγαζιού υπήρχε ένα σταντ με διάφορες sauce για να διαλέξεις όποια σου αρέσει.

buxton BBQ sauce.jpg


Και τι καλύτερο από το να κλείσεις τη βραδυά σου αλλά και το ταξίδι σου με ένα εξαιρετικό επιδόρπιο!
Είχες να επιλέξεις από τα παρακάτω:

buxton hall bbq1.jpg


Το δημοφιλέστερο του μαγαζιού είναι το banana pudding και φυσικά το διαλέξαμε.

Εξαιρετικό!!! Και να φανταστεί κανείς πως όταν είδα τις επιλογές ήταν το πρώτο που είπα πως το βγάζω έξω από τη λίστα...
Από τότε που επιστρέψαμε, βρήκα τη συνταγή και το έχω κάνει αρκετές φορές!

Με αυτή τη γλυκιά γεύση θα ολοκληρώναμε τη βραδυά μας...
Σίγουρα θα υπάρξει και επόμενη επίσκεψη στο Asheville!

Και το αγαπημένο μου χόμπυ μετά από κάθε ταξίδι, φυσικά να τοποθετήσω στη συλλογή μας τις νέες κούπες Starbucks που αποκτήσαμε!

Starbucks mugs.jpg


Τι καινούριο κέρδισα από αυτό το ταξίδι?

Πολλές νέες γεύσεις της κουζίνας του Νότου!
Όμορφες μουσικές και εξαιρετικές εικόνες!
Τελικά η μουσική και το φαγητό μας φέρνουν όλους πιο κοντά!!

Μέχρι την επόμενη ιστορία, καλά ταξίδια σε όλους!
 

KIKI

Member
Μηνύματα
2.693
Likes
6.667
Επόμενο Ταξίδι
Ιορδανία
Ονειρεμένο Ταξίδι
Αφρική Ναμιμπια
Σε ευχαριστουμε πολύ που το μοιραστηκες μαζι μας .

Πάντα τέτοια !
 

Maria L.

Member
Μηνύματα
35
Likes
381
Ονειρεμένο Ταξίδι
Χαβάη
Σε ευχαριστουμε πολύ που το μοιραστηκες μαζι μας .

Πάντα τέτοια !
Χαρά μου! Σε ευχαριστώ πολύ και περιμένω τις δικές σου εντυπώσεις όταν με το καλό επισκεφτείς αυτά τα μέρη!
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.112
Μηνύματα
880.666
Μέλη
38.838
Νεότερο μέλος
Crimson_gr

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom