themischar
Member
- Μηνύματα
- 489
- Likes
- 4.569
- Επόμενο Ταξίδι
- Έλα (μου) ντε
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Εδιμβούργο - στην Αθήνα του Βορρά
- Εδιμβούργο ΙΙ
- Εδιμβούργο ΙΙΙ
- Εδιμβούργο ΙV
- Εδιμβούργο V
- Εδιμβούργο VI
- Εδιμβούργο VII
- Εδιμβούργο VIII
- Εδιμβούργο VIIII
- Edinburgh - Callander
- Stirling Castle
- Callander
- Callander - Drumnadrochit
- Στο δρόμο για το Drumnadrochit
- Drumnadrochit
- Drumnadrochit - John o' Croats - Wick
- Lairg
- John o' Groates - Wick
- Wick - Laide
- Durness - Smoo Cave
- Στο δρόμο για το Leide
- Laide - Portree ([I]Isle of Skye)[/I]
- Portree
- Portree - Trotternish - The Pier - Dunvegan - Carbost - Portree
- Isle of Skye
- Portree II
- Portree - Inveraray
- Oban - Inveraray
- Inveraray - Loch Lomond
- Balmaha
- Inveraray
- Inveraray - Glasgow
- Γλασκώβη
- Γλασκώβη ΙΙ
- Γλασκώβη ΙΙΙ
- Γλασκώβη ΙV
- Γλασκώβη V
- Γλασκώβη VI
- Γλασκώβη VIII
- Γλασκώβη - Χανιά
Το μεσαιωνικό τοπίο των κτιρίων, που κυριάρχησαν στη μεσαιωνική High Street και για εκατοντάδες χρόνια, βρίσκονται τώρα κρυμμένα κάτω από τη Βικτωριανή αρχιτεκτονική και τις νέες εξελίξεις της πόλης, όπως τα κτίρια ¨Gallery Art¨, "Old College Bar", "Black Bull" ή ¨Babbicy Bowscer¨.
Περιδιαβαίνοντας μέσα στους δρόμους της πόλης με την ελαφριά κίνηση των τροχοφόρων αισθανθήκαμε, αισθητά, τη διαφορά θερμοκρασίας που ναι μεν δεν ήταν τραγική αλλά ήταν αντιληπτή σε σχέση με εκείνη που αφήσαμε προ ώρας στη περιοχή του πολιούχου της πόλης.
Η Merchant City είναι μία από τις παλαιότερες συνοικίες της Γλασκώβης, που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1750, όταν στεγάζονταν αποθήκες πλούσιων εμπόρων. Έχει γίνει, όμως, μια αναγέννηση τα τελευταία χρόνια και είναι γεμάτη μπαρ, εστιατόρια, μπουτίκ και γκαλερί.
Η περιοχή είναι πιο ζωντανή και πολύχρωμη όταν οι δρόμοι τριγύρω ζωντανεύουν με καρναβαλική ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια του ετήσιου Φεστιβάλ Merchant City (MCF - Ιούλιο / Αύγουστο). Το Φεστιβάλ είναι ένα κεντρικό κομμάτι του πολιτιστικού ημερολογίου της πόλης
Το αρχιτεκτονικό -ορόσημο- κτήριο των Sheriff Court and Justice of the Peace Court, που τώρα είναι γραφειακοί χώροι και στη μια γωνιά του στεγάζεται το Citation Taverne & Restaurant και προσφέρει μια ποικιλία από κλασικά και σύγχρονα πιάτα που ταιριάζουν σε κάθε ουρανίσκο.
Λέγεται πως το axm, είναι το καλύτερο gay νυχτερινό κέντρο διασκέδασης στην πόλη.
Και μη με ρωτήσετε, κάτι περισσότερο, δεν ξέρω !
Ο ήλιος από το πλάι, στα ντουζένια του, αναδεικνύει τόσο το γωνιακό γυάλινο κτίριο όσο και τον ουρανό από πάνω του.
Το είδαμε το επισκεφθήκαμε, δοκιμάσαμε όρθιοι αλλά πήγαμε -σε ένα άλλο- αργότερα για να απολαύσουμε το 5 o'clock tea.
Μια απαστράπτουσα είσοδος του Metro στην Buchanan Street.
Το The Glasgow Royal Concert Hall, αποτελείται από ένα ευρύ φάσμα χώρων για κάθε περίσταση και έχει φιλοξενήσει πολλές εκπληκτικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, μεταξύ των οποίων το φεστιβάλ Celtic Connections και το Παγκόσμιο Ιρλανδικό Πρωτάθλημα Χορού. Η αίθουσα είναι επίσης η έδρα της Βασιλικής Εθνικής Ορχήστρας της Σκωτίας
Το ντουέτο των επίδοξων μουσικών διασκεδάζει τους γηγενείς περαστικούς και τους τουρίστες στο κέντρο του πεζόδρομου.
Επιτέλους φθάσαμε στο καλά κρυμμμένο tea rooms, επειδή έτσι είχαμε προ-αποφασίσει, για να απολαύσουμε την πιο Βρετανική απογευματινή συνήθεια και το τελετουργικό της που είναι ταυτισμένη με την αριστοκρατικότητα και τη φινέτσα.
Η αίθουσα που φιλοξενεί την ιεροτελεστία του απογευματινού τσαγιού αναπαριστά την αισθητική και την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής και δεν το λες κακό.
Το εταιρικό προφίλ του καταστήματος βέβαια είναι το ίδιο, με εκείνο που μπήκαμε, δοκιμάσαμε και βγήκαμε, αλλά ο διάκοσμος κατά πολύ καλύτερος και με λιγότερο κόσμο αφού η ώρα ήταν κοντά στο κλείσιμο τους.
Σε έναν χώρο αρχιτεκτονικά επενδεδυμένο με βαριές βελούδινες κουρτίνες και σύγχρονες πολυθρόνες και στο τραπέζι άσπρα πορσελάνινα σερβίτσια.
Καταφέραμε, δε λέω, και πήραμε μια πολύ καλή δόση ευχάριστης γεύσης και ανάλογης ανάπαυλας και ως γνήσιοι περιπατητές -να μην ξεχνιόμαστε κιόλας- συνεχίζουμε προς άλλη πλευρά της πόλης.
Το Royal Conservatoire of Scotland (Βασιλικό Ωδείο της Σκωτίας), προσφέρει εξειδικευμένη κατάρτιση στη μουσική, το δράμα, το χορό, τις τέχνες και της τεχνικής παραγωγής και οι χώροι του χρησιμοποιούνται σε ένα τεράστιο φάσμα δημόσιων παραστάσεων.
Η ελαφριά κατηφορική κλήση του δρόμου μας βοήθησε να φθάσουμε γρήγορα στην πεζογέφυρα Suspension Bridge της South Portland Street για τη διάσχιση του ποταμού Clyde. Χτίστηκε μεταξύ 1851 και 1853, είναι περίπου 4μ πλάτος και 127μ μήκος, που αντικατέστησε την παλιά ξύλινη γέφυρα. Η γέφυρα έχει ωραίο κομψό και απλό σχεδιασμό και η συμμετρία και ο χρωματισμός της σχεδόν την κάνουν να μοιάζει με μοντέλο Lego.
Έτσι, μας δόθηκε η ευξαιρία να περάσουμε τον ποταμό από το νότιο άκρο του City Center προς τη νότια πλευρά του Carlton με το λιθόστρωτο πεζοδρόμιο και τα γεωργιανά σπίτια.
Αστείρευτοι, το έχουμε αναφέρει ήδη πολλές φορές, οι καλλιτέχνες διακοσμούν με τα έργα τους την πόλη, δίνοντάς της ομορφιά και χάρη.
Το Clutha Bar διαθέτει μια φανταστική τοιχογραφία στον εξωτερικό τοίχο, με πολλά από τα διάσημα πρόσωπα που έχουν συνδεθεί με τον χώρο. Από τον Alex Harvey, τον Frank Zappa και τον Woody Guthrie στους Billy Connolly, τον Benny Lynch και τον Stan Laurel.
Η ολοκλήρωση της τοιχογραφίας έγινε από τους καλλιτέχνες Rogue, EJEK και Art Pistol.
Ο Καθεδρικός Ναός St Andrews Cathedral, που ήταν ο μεγαλύτερος καθεδρικός ναός της Σκωτίας δείχνει εντυπωσιακός. Ο καθεδρικός ναός, ο οποίος σχεδιάστηκε το 1814 από τον James Gillespie Graham στο νεο-γοτθικό στιλ, βρίσκεται στη βόρεια όχθη του ποταμού Clyde στην οδό Clyde.
Όταν δεν είναι λίγοι αυτοί που εύχονται το <<Wish we had Mono in Edinburgh>> αναφερόμενοι στο καταπληκτικό vegan φαγητό, στα κρασιά και στο πολύ φιλικό και εξυπηρετικό προσωπικό, τότε μάλλον τα όποια λόγια για το ΜΟΝΟ είναι περιττά.
Περιδιαβαίνοντας μέσα στους δρόμους της πόλης με την ελαφριά κίνηση των τροχοφόρων αισθανθήκαμε, αισθητά, τη διαφορά θερμοκρασίας που ναι μεν δεν ήταν τραγική αλλά ήταν αντιληπτή σε σχέση με εκείνη που αφήσαμε προ ώρας στη περιοχή του πολιούχου της πόλης.
Η Merchant City είναι μία από τις παλαιότερες συνοικίες της Γλασκώβης, που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1750, όταν στεγάζονταν αποθήκες πλούσιων εμπόρων. Έχει γίνει, όμως, μια αναγέννηση τα τελευταία χρόνια και είναι γεμάτη μπαρ, εστιατόρια, μπουτίκ και γκαλερί.
Η περιοχή είναι πιο ζωντανή και πολύχρωμη όταν οι δρόμοι τριγύρω ζωντανεύουν με καρναβαλική ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια του ετήσιου Φεστιβάλ Merchant City (MCF - Ιούλιο / Αύγουστο). Το Φεστιβάλ είναι ένα κεντρικό κομμάτι του πολιτιστικού ημερολογίου της πόλης
Το αρχιτεκτονικό -ορόσημο- κτήριο των Sheriff Court and Justice of the Peace Court, που τώρα είναι γραφειακοί χώροι και στη μια γωνιά του στεγάζεται το Citation Taverne & Restaurant και προσφέρει μια ποικιλία από κλασικά και σύγχρονα πιάτα που ταιριάζουν σε κάθε ουρανίσκο.
Λέγεται πως το axm, είναι το καλύτερο gay νυχτερινό κέντρο διασκέδασης στην πόλη.
Και μη με ρωτήσετε, κάτι περισσότερο, δεν ξέρω !
Ο ήλιος από το πλάι, στα ντουζένια του, αναδεικνύει τόσο το γωνιακό γυάλινο κτίριο όσο και τον ουρανό από πάνω του.
Το είδαμε το επισκεφθήκαμε, δοκιμάσαμε όρθιοι αλλά πήγαμε -σε ένα άλλο- αργότερα για να απολαύσουμε το 5 o'clock tea.
Μια απαστράπτουσα είσοδος του Metro στην Buchanan Street.
Το The Glasgow Royal Concert Hall, αποτελείται από ένα ευρύ φάσμα χώρων για κάθε περίσταση και έχει φιλοξενήσει πολλές εκπληκτικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, μεταξύ των οποίων το φεστιβάλ Celtic Connections και το Παγκόσμιο Ιρλανδικό Πρωτάθλημα Χορού. Η αίθουσα είναι επίσης η έδρα της Βασιλικής Εθνικής Ορχήστρας της Σκωτίας
Το ντουέτο των επίδοξων μουσικών διασκεδάζει τους γηγενείς περαστικούς και τους τουρίστες στο κέντρο του πεζόδρομου.
Επιτέλους φθάσαμε στο καλά κρυμμμένο tea rooms, επειδή έτσι είχαμε προ-αποφασίσει, για να απολαύσουμε την πιο Βρετανική απογευματινή συνήθεια και το τελετουργικό της που είναι ταυτισμένη με την αριστοκρατικότητα και τη φινέτσα.
Η αίθουσα που φιλοξενεί την ιεροτελεστία του απογευματινού τσαγιού αναπαριστά την αισθητική και την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής και δεν το λες κακό.
Το εταιρικό προφίλ του καταστήματος βέβαια είναι το ίδιο, με εκείνο που μπήκαμε, δοκιμάσαμε και βγήκαμε, αλλά ο διάκοσμος κατά πολύ καλύτερος και με λιγότερο κόσμο αφού η ώρα ήταν κοντά στο κλείσιμο τους.
Σε έναν χώρο αρχιτεκτονικά επενδεδυμένο με βαριές βελούδινες κουρτίνες και σύγχρονες πολυθρόνες και στο τραπέζι άσπρα πορσελάνινα σερβίτσια.
Καταφέραμε, δε λέω, και πήραμε μια πολύ καλή δόση ευχάριστης γεύσης και ανάλογης ανάπαυλας και ως γνήσιοι περιπατητές -να μην ξεχνιόμαστε κιόλας- συνεχίζουμε προς άλλη πλευρά της πόλης.
Το Royal Conservatoire of Scotland (Βασιλικό Ωδείο της Σκωτίας), προσφέρει εξειδικευμένη κατάρτιση στη μουσική, το δράμα, το χορό, τις τέχνες και της τεχνικής παραγωγής και οι χώροι του χρησιμοποιούνται σε ένα τεράστιο φάσμα δημόσιων παραστάσεων.
Η ελαφριά κατηφορική κλήση του δρόμου μας βοήθησε να φθάσουμε γρήγορα στην πεζογέφυρα Suspension Bridge της South Portland Street για τη διάσχιση του ποταμού Clyde. Χτίστηκε μεταξύ 1851 και 1853, είναι περίπου 4μ πλάτος και 127μ μήκος, που αντικατέστησε την παλιά ξύλινη γέφυρα. Η γέφυρα έχει ωραίο κομψό και απλό σχεδιασμό και η συμμετρία και ο χρωματισμός της σχεδόν την κάνουν να μοιάζει με μοντέλο Lego.
Έτσι, μας δόθηκε η ευξαιρία να περάσουμε τον ποταμό από το νότιο άκρο του City Center προς τη νότια πλευρά του Carlton με το λιθόστρωτο πεζοδρόμιο και τα γεωργιανά σπίτια.
Αστείρευτοι, το έχουμε αναφέρει ήδη πολλές φορές, οι καλλιτέχνες διακοσμούν με τα έργα τους την πόλη, δίνοντάς της ομορφιά και χάρη.
Το Clutha Bar διαθέτει μια φανταστική τοιχογραφία στον εξωτερικό τοίχο, με πολλά από τα διάσημα πρόσωπα που έχουν συνδεθεί με τον χώρο. Από τον Alex Harvey, τον Frank Zappa και τον Woody Guthrie στους Billy Connolly, τον Benny Lynch και τον Stan Laurel.
Η ολοκλήρωση της τοιχογραφίας έγινε από τους καλλιτέχνες Rogue, EJEK και Art Pistol.
Ο Καθεδρικός Ναός St Andrews Cathedral, που ήταν ο μεγαλύτερος καθεδρικός ναός της Σκωτίας δείχνει εντυπωσιακός. Ο καθεδρικός ναός, ο οποίος σχεδιάστηκε το 1814 από τον James Gillespie Graham στο νεο-γοτθικό στιλ, βρίσκεται στη βόρεια όχθη του ποταμού Clyde στην οδό Clyde.
Όταν δεν είναι λίγοι αυτοί που εύχονται το <<Wish we had Mono in Edinburgh>> αναφερόμενοι στο καταπληκτικό vegan φαγητό, στα κρασιά και στο πολύ φιλικό και εξυπηρετικό προσωπικό, τότε μάλλον τα όποια λόγια για το ΜΟΝΟ είναι περιττά.
Last edited: