Ημέρα 4η
Πρωινό ξύπνημα (πλέον έχουμε συνηθίσει), πλούσιο πρωινό, τσεκάρισμα για φορτισμένα κινητά και χρήματα.
Πάμε πάλι στο κέντρο. Περάσαμε από την πλατεία Preseren και περπατήσαμε κατα μήκος του ποταμούς Λιουμπλιάνιτσα. Στάση στην Γέφυρα των Χασάπηδων (Butchers Bridge). Εδώ, όπως πλέον γίνεται σε πολλές ευρωπαικές πόλεις που διαθέτουν γέφυρες, υπάρχουν λουκέτα με τα οποία οι ερωτευμένοι κλειδώνουν την αγάπη τους.
Η γυναίκα μου γράφει το δικό μας.
Κάστρο Λιουμπλιάνας (Ljubljanksi Grad)
Συνεχίζουμε κατευθυνόμενοι προς το τελεφερικ που ανεβάζει στο κάστρο. Υπάρχει και διαδρομή από μονοπάτι αλλά προτιμήσαμε να προφυλαχτούμε από τη βροχή, έστω για λίγο.
Η κατασκευή του κάστρου ξεκίνησε τον 11ο αιώνα μ.Χ. και ανα τους αιώνες λειτούργησε άλλοτε ως φρούριο, άλλοτε ως φυλακή και σήμερα χρησιμοποιείται ακόμη και για γάμους. Θα το χαρακτήριζα ως ΄τουριστικό΄ κάστρο - οι Σλοβένοι το έχουν εκμεταλευτεί στο έπακρο. Όμως πάνω απο όλα, το δυνατότερο του σημείο δεν είναι αυτά που βλέπεις εντός του, αλλά αυτά που μπορείς να δείς πέρα απ τα τείχη του. Απλά, κατεβείτε παρακάτω και θα καταλάβετε.
Θέα από το τελεφερικ
Εντός των τειχών
Μέσα από την καμάρα
Ανεβαίνοντας στο καλύτερο σημείο του κάστρου. Μια φουτουριστική άποψη.
Το καλύτερο. Απολαύστε τη θέα.
Πάρκο Tivoli
Αφού μείναμε δύο ώρες στο κάστρο, αποφασίσαμε οτι έπρεπε να κατηφορίσουμε προς το πάρκο Tivoli, το οποίο απείχε περίπου 20 λεπτά με τα πόδια από το κάστρο. Στο δρόμο για το πάρκο συναντήσαμε και το όμορο κτήριο της Εθνικής Πινακοθήκης, το οποίο δυστηχώς, δεν είχαμε χρόνο να επισκεφτούμε.
Το Tivoli park σχεδιάστηκε το 1813 από τον Γάλλο μηχανικό Jean Blanchard και στην ουσία ένωσε δύο προυπάρχοντα πάρκα. Φυσικά, από το 1921 έως το 1939, υπήρξαν αναμορφωτικές παρεμβάσεις από τον Σλοβένο αρχιτέκτονα Jose Plesnic (και που δεν έβαλε το χέρι του!). Σαν έκταση είναι τεράστιο (5 χλμ.) και φιλοξενεί καλλιτεχνικές εκθέσεις στον υπαίθριο χώρο του, ενώ προσφέρεται για περίπατο ή ποδήλατο. Παράλληλα, υπάρχουν αρκετά αγάλματα.
Αχ... που να μπάμε να ξεκουράσουμε τα ποδια μας και να φάμε μεσημεριανό (τι μεσημεριανό; απόγευμα έχει πάει). Πάμε εδώ, στο Robba. Καλό φαγητό και εδώ.
Τελευταίος προορισμός το Neboticnik, ο μοναδικός ουρανοξύστης της Λιουμπλιάνα, από τον οποίο απολαμβάνει τη θέα της πόλης από ψηλά, αλλά και του κάστρου. Στον τελευταίο όροφο λειτουργεί και bar για να απολαύσεις το ποτό σου. Ωστόσο, το τσουχτερό κρύο δεν το επέτρεπε. Ας αρκεστούμε στη θέα λοιπόν.
Σήμερα όμως είναι και η μέρα που επιστρέφουν οι πρωταθλητές Ευρώπης του μπάσκετ. Οι Σλοβένοι!! Κόσμος παντού στο δρόμο!!! Χθές, στο Julija που κάτσαμε για μεσημεριανό, ο σερβιτόρος έκανε τέτοιο promo για την εθνική ομάδα της Σλοβενίας, που ήταν σαν να είχαν πάρει ήδη το τρόπαιο. Ειδική μνεία έγινε στον Luka Dončić, το next best thing του ευρωπαικού μπάσκετ.
Άλλη μια βραδιά φτάνει στο τέλος της. Η τελευταία στη Λιουμπλιάνα. Σας αποχαιρετούμε με αυτή τη φωτογραφία.
Πρωινό ξύπνημα (πλέον έχουμε συνηθίσει), πλούσιο πρωινό, τσεκάρισμα για φορτισμένα κινητά και χρήματα.
Πάμε πάλι στο κέντρο. Περάσαμε από την πλατεία Preseren και περπατήσαμε κατα μήκος του ποταμούς Λιουμπλιάνιτσα. Στάση στην Γέφυρα των Χασάπηδων (Butchers Bridge). Εδώ, όπως πλέον γίνεται σε πολλές ευρωπαικές πόλεις που διαθέτουν γέφυρες, υπάρχουν λουκέτα με τα οποία οι ερωτευμένοι κλειδώνουν την αγάπη τους.
Η γυναίκα μου γράφει το δικό μας.
Κάστρο Λιουμπλιάνας (Ljubljanksi Grad)
Συνεχίζουμε κατευθυνόμενοι προς το τελεφερικ που ανεβάζει στο κάστρο. Υπάρχει και διαδρομή από μονοπάτι αλλά προτιμήσαμε να προφυλαχτούμε από τη βροχή, έστω για λίγο.
Η κατασκευή του κάστρου ξεκίνησε τον 11ο αιώνα μ.Χ. και ανα τους αιώνες λειτούργησε άλλοτε ως φρούριο, άλλοτε ως φυλακή και σήμερα χρησιμοποιείται ακόμη και για γάμους. Θα το χαρακτήριζα ως ΄τουριστικό΄ κάστρο - οι Σλοβένοι το έχουν εκμεταλευτεί στο έπακρο. Όμως πάνω απο όλα, το δυνατότερο του σημείο δεν είναι αυτά που βλέπεις εντός του, αλλά αυτά που μπορείς να δείς πέρα απ τα τείχη του. Απλά, κατεβείτε παρακάτω και θα καταλάβετε.
Θέα από το τελεφερικ
Εντός των τειχών
Μέσα από την καμάρα
Ανεβαίνοντας στο καλύτερο σημείο του κάστρου. Μια φουτουριστική άποψη.
Το καλύτερο. Απολαύστε τη θέα.
Πάρκο Tivoli
Αφού μείναμε δύο ώρες στο κάστρο, αποφασίσαμε οτι έπρεπε να κατηφορίσουμε προς το πάρκο Tivoli, το οποίο απείχε περίπου 20 λεπτά με τα πόδια από το κάστρο. Στο δρόμο για το πάρκο συναντήσαμε και το όμορο κτήριο της Εθνικής Πινακοθήκης, το οποίο δυστηχώς, δεν είχαμε χρόνο να επισκεφτούμε.
Το Tivoli park σχεδιάστηκε το 1813 από τον Γάλλο μηχανικό Jean Blanchard και στην ουσία ένωσε δύο προυπάρχοντα πάρκα. Φυσικά, από το 1921 έως το 1939, υπήρξαν αναμορφωτικές παρεμβάσεις από τον Σλοβένο αρχιτέκτονα Jose Plesnic (και που δεν έβαλε το χέρι του!). Σαν έκταση είναι τεράστιο (5 χλμ.) και φιλοξενεί καλλιτεχνικές εκθέσεις στον υπαίθριο χώρο του, ενώ προσφέρεται για περίπατο ή ποδήλατο. Παράλληλα, υπάρχουν αρκετά αγάλματα.
Αχ... που να μπάμε να ξεκουράσουμε τα ποδια μας και να φάμε μεσημεριανό (τι μεσημεριανό; απόγευμα έχει πάει). Πάμε εδώ, στο Robba. Καλό φαγητό και εδώ.
Τελευταίος προορισμός το Neboticnik, ο μοναδικός ουρανοξύστης της Λιουμπλιάνα, από τον οποίο απολαμβάνει τη θέα της πόλης από ψηλά, αλλά και του κάστρου. Στον τελευταίο όροφο λειτουργεί και bar για να απολαύσεις το ποτό σου. Ωστόσο, το τσουχτερό κρύο δεν το επέτρεπε. Ας αρκεστούμε στη θέα λοιπόν.
Σήμερα όμως είναι και η μέρα που επιστρέφουν οι πρωταθλητές Ευρώπης του μπάσκετ. Οι Σλοβένοι!! Κόσμος παντού στο δρόμο!!! Χθές, στο Julija που κάτσαμε για μεσημεριανό, ο σερβιτόρος έκανε τέτοιο promo για την εθνική ομάδα της Σλοβενίας, που ήταν σαν να είχαν πάρει ήδη το τρόπαιο. Ειδική μνεία έγινε στον Luka Dončić, το next best thing του ευρωπαικού μπάσκετ.
Άλλη μια βραδιά φτάνει στο τέλος της. Η τελευταία στη Λιουμπλιάνα. Σας αποχαιρετούμε με αυτή τη φωτογραφία.
Last edited: