Italitsa
Member
- Μηνύματα
- 840
- Likes
- 915
- Επόμενο Ταξίδι
- Γύρος Αυστρίας
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού
Σαν πρόλογος… ( υποχρεωτικά προαιρετικό)
Πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό… Η επιλογή προορισμού δεν είναι δύσκολη…Τουλάχιστον γνωρίζουμε τη χώρα!! Το πρόβλημα είναι ότι έχω στο κεφάλι μου πάνω από 1852 προορισμούς εντός της συγκεκριμένης χώρας..!! Από την άλλη όμως πρόκειται για το πρώτο μου ταξίδι οπότε αποφασίζω πως επιβάλλεται να ξεκινήσω από την πρωτεύουσα… Με συνοπτικές διαδικασίες λοιπόν κλείνω εισιτήρια και ξενοδοχείο και αρχίζω να μετράω αντίστροφα… Roma arrivoooo!!
Υ/Γ : Συγχωρήστε μου τον όποιο συναισθηματισμό ή ρομαντισμό προκύψει, θα προσπαθήσω να είμαι αντικειμενική, απλά ξέρετε…μιλάμε για τη Ρώμη μου τώρα!!
1η (μισή) ημέρα
Άφιξη στο αεροδρόμιο, παίρνουμε γρήγορα-γρήγορα τις βαλίτσες και κατευθυνόμαστε προς τις αποβάθρες από όπου θα πάρουμε το τρένο που θα μας οδηγήσει στην πόλη της Ρώμης και συγκεκριμένα στο σταθμό Termini. Μπροστά από τις αποβάθρες υπάρχει και το γκισέ που πουλάει τα εισιτήρια (14 ευρώ το πήγαινε και άλλα 14 το έλα, σύνολο 28 ευρώ το άτομο. Λίγο ακριβό μα σε 40 περίπου λεπτά αν θυμάμαι καλά είμασταν στον τελικό προορισμό μας. Υπάρχει πάντως και λεωφορείο που φεύγει από το αεροδρόμιο για το κέντρο, πιο οικονομικό σίγουρα αλλά δεν ξέρεις σε πόση ώρα θα είσαι κέντρο ειδικά αν έχεις πετύχει και ώρα αιχμής...). Το ξενοδοχειάκι μας βρισκόταν στο Termini, λίγα μέτρα από το σταθμό και έτσι αφήσαμε ακόμα πιο γρήγορα-γρήγορα τις βαλιτσούλες που είχαμε πάρει γρήγορα-γρήγορα από το αεροδρόμιο
,για να ξεχυθούμε στους δρόμους της Ρώμης.
Πρώτη στάση : Colosseo… To είχα δει να φιγουράρει σε όλα τα εξώφυλλα των δεκάδων οδηγών της Αιώνιας Πόλης, είχα διαβάσει γι’αυτό, είχα δει ντοκιμαντέρ και επιτέλους το έβλεπα από κοντά... Μεγάλο, επιβλητικό, μπροστά στα μάτια μου, ήταν εκεί και με περίμενε...
Έμεινα να το θαυμάζω ώρα πριν μπω μέσα (βέβαια σ’αυτό βοήθησε και η ουρά στην οποία έπρεπε να περιμένουμε), μα όση ώρα στεκόμουν εκεί προσπαθούσα να φανταστώ τους Ιουδαίους αιχμαλώτους του Τίτου να το κατασκευάζουν σιγά σιγά χωρίς να μπορούν να φανταστούν το τελικό αποτέλεσμα…Προσπαθούσα επίσης να το φανταστώ γεμάτο ζωή…Με τους μονομάχους του, τα λιοντάρια, τον Καίσαρα και το κοινό να ζητωκραυγάζει ή να αποδοκιμάζει… Μπαίνοντας μέσα συνήλθα λιγάκι απότομα γιατί δεν αντίκρισα την εικόνα που είχα φανταστεί… Παρέμενε εντυπωσιακό αλλά προσωπικά με χάλασε (και ήταν το μόνο πράγμα που με χάλασε στη Ρώμη) που έβλεπα τους διαδρόμους και τα δωμάτια που υπήρχαν κάτω από την αρένα…Πρόταση λοιπόν!! Να φτιαχτεί κύριε Μόντι μια ξύλινη αρένα, η οποία θα καλυφθεί με άμμο και όσο για τα υπόγεια διαμερίσματα να μπορούν να είναι επισκέψιμα για όποιον θέλει να τα δει… !! Πέρα από αυτό όμως το Κολοσσαίο ήταν, είναι και θα είναι για πάντα το απόλυτο παράδειγμα μεγέθους και επιβλητικότητας!! Μην ξεχνάμε πως από το 80 μ.Χ στέκεται εκεί και ο σκοπός του πάντα ήταν να είναι γεμάτο θεατές οπότε σίγουρα αξίζει να το επισκεφθούμε όλοι!!
Μην ξεχάσετε όμως να δείτε και την Αψίδα του Θριάμβου του Μεγάλου Κωνσταντίνου βγαίνοντας…ή πριν μπείτε (αυτό είναι στην ευχέρεια του καθενός). Χτισμένη περί το 315 μ.Χ από τη Σύγκλητο προς τιμήν του Μεγάλου Κωνσταντίνου αξίζει να την παρατηρήσει κανείς από κοντά ώστε να θαυμάσει τον διάκοσμό της.
Χαιρετώντας προσωρινά το Κολοσσαίο πήραμε το δρόμο προς την Piazza Venezia και το Campidoglio…Περπατώντας θαυμάσαμε την Ρωμαϊκή Αγορά (Foro Romano) μα δυστυχώς δεν μπορέσαμε να την επισκεφτούμε εκτενέστερα λόγω μειωμένου χρόνου.
Είναι μια από τις πολλές “εκκρεμότητες” που έχω αφήσει με αυτή την πόλη, επίτηδες πάντα, για να έχω συνεχώς ένα λόγο να την επισκέπτομαι χωρίς τη μουρμούρα τύπου «Πάλι στη Ρώμη θα πας;;» Ω ναι!! Πάλι στη Ρώμη, ξανά και ξανά, και ας μην έχω αφήσει ούτε πέτρα που να μην έχω δει, και ας μην έχω αφήσει ούτε ένα locale που να μην έχω αράξει…
Φτάνουμε λοιπόν στην Piazza Venezia…Εντυπωσιακό και το μνημείο του Vittorio Emmanuele II και η θέα από αυτό…!!
Κάπου εκεί εντόπισα και ένα άγαλμα της θεάς Αθηνάς, αυτό που κρατάει τη Νίκη στο αριστερό της χέρι νομίζω… Τέλος πάντων, γέλασα και φωτογραφήθηκα με τους διάφορους “Καίσαρες” και να σου δίπλα το Καπιτώλιο!!
Αυτό που με τρελαίνει με αυτή την πόλη είναι πως κάθε γωνιά της έχει ιστορία, παντού υπάρχει ένα μνημείο να δεις, όλη η πόλη είναι ένα άριστα διατηρημένο και ζωντανό μνημείο!! Γι’αυτό και το μετρό με είδε ελάχιστα…Μα κατεβαίνοντας τα σκαλιά του Καπιτωλίου και περνώντας πάλι από το μπροστά από το Vittoriano, τί είναι αυτό που βλέπω πέρα μακριά, στο τέλος της via del Corso?? Να’ναι άραγε η Piazza del Popolo?? Ναι, αυτή είναι και αποφασίζω ότι θέλω να τη δω αν και είχε αρχίσει να σουρουπώνει…Αρχίζω λοιπόν να διασχίζω τον μεγάλο αυτό εμπορικό δρόμο αλλά το μόνο που δεν με ενδιέφερε ήταν το shopping, οπότε άρχισα να παρεκκλίνω από την ευθεία που θα με οδηγούσε στην Piazza del Popolo… Κάτι με ωθεί (με τη βοήθεια του χάρτη βεβαίως βεβαίως
) προς τα αριστερά… Προχωρώ και τι βλέπω;; Mamma mia, il Pantheon!! Ma è vero?? Τεράστιος, πανέμορφος κυκλικός ναός, κατασκευασμένος έτσι ώστε στο εσωτερικό του να χωράει μια σφαίρα με διάμετρο και ύψος 43και κάτι μέτρα, αφιερωμένος αρχικά στο Δωδεκάθεο, χριστιανικός μετέπειτα με το όνομα Santa Maria della Rotonda ή Santa Maria ad Martyres… Με τον τάφο του Ραφαήλ μέσα, την “οπή του διαβόλου” στο κέντρο του τρούλου (δυο φορές στη Ρώμη, ποτέ δεν έχω πετύχει βροχούλα για να δω πως πέφτει το νερό από αυτό το άνοιγμα ), το όμορφο συντριβάνι και τα πολύ όμορφα καφέ και αλλά και τις trattorie στην πλατεία μπροστά από το ναό. Ένα από τα πιο αγαπημένα μου σημεία στην πόλη…
Ξαναβγαίνουμε στον κεντρικό δρόμο, τη via del Corso, περπατάμε, χαζεύουμε και λίγο τις βιτρίνες αλλά εγώ είπαμε θέλω να χαζέψω άλλα πράγματα…Στροφή δεξιά μετά από λίγα μέτρα, περπάτημα στα σοκάκια, ενώ έχει σουρουπώσει για τα καλά…Μα όπως προχωράμε ξαφνικά κάτι ακούω από μακριά…Νερά που τρέχουν…Προσπαθώ να προσανατολιστώ προς το μέρος από όπου ακούω αυτόν τον ήχο και ω!! σε μια στροφή ξεπροβάλλει η Fontana di Trevi!! Η διάσημη αυτή πηγή που ήταν ο λόγος να βλέπω όποτε τύχαινε στην τηλεόραση την ταινία της Βιουγιουκλάκη!! Χαχαχα!! Θα την προτιμούσα σε μια μεγαλύτερη πλατεία η αλήθεια είναι, με περισσότερο ανοιχτό χώρο μπροστά της αλλά ίσως είναι καλύτερα έτσι γιατί διαφορετικά δε θα μπορούσα ποτέ να φτάσω τόσο μπροστά ώστε να ρίξω και εγώ το νομισματάκι μου!! Ρίχνω και δεύτερο για να ξανάρθω στη Ρώμη (αυτό τουλάχιστον έπιασε!!) και απομακρύνομαι λίγο για να μπορώ να θαυμάσω ολόκληρο το έργο τέχνης…Φωτισμένη καθώς ήταν μου δημιούργησε ένα απροσδιόριστο μα πολύ γλυκό συναίσθημα και με αυτή την εικόνα προτίμησα να κλείσω την πρώτη μου μέρα στη Ρώμη, στην πόλη που έμελλε να γίνει η “εμμονή” μου!! Είχε εξάλλου πια νυχτώσει για τα καλά… Βγαίνω στη via del Tritone και παίρνω σιγά σιγά το δρόμο προς το ξενοδοχείο...
2η ημέρα
Εννοείται πολύ πολύ πρωινό ξύπνημα, τρέχω γρήγορα στο παράθυρο του δωματίου και το ανοίγω για να αναπνεύσω aria italiana!! Τι ευχαρίστηση!! Κοιτάζω απέναντι και βλέπω carabinieri… Meno male σκέφτομαι και τη σκέψη μου διακόπτει το χτύπημα στην πόρτα της γλυκήτατης Chiara που έχει φέρει το πρωινό. Όχι κάτι το ιδιαίτερο αλλά είναι το πρώτο μου πρωινό στη Ρώμη και αυτό το κάνει αυτόματα πολύ ξεχωριστό… Τρώμε όσο πιο γρήγορα γίνεται και ξεμυτίζουμε… Σήμερα λέμε να δούμε λίγο την περιοχή γύρω από το ξενοδοχείο και επιτέλους την Piazza del Popolo που μου έμεινε αμανάτι από χθες… Πολύ κοντά βρίσκεται η εκκλησία Santa Maria deglli Angeli… Ακόμα μία πανέμορφη εκκλησία…Σημείωση : όλες μα όλες οι εκκλησίες της Ρώμης είναι πολύ όμορφες, μπείτε σε όσες περισσότερες μπορείτε!! Εγώ πάντως που τότε ήταν και το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό, σε όποια συνάντησα στον δρόμο μου όλες τις υπόλοιπες μέρες μπήκα και μέσα και ας είχα την μουρμούρα “ Πάλι εκκλησία;; Όλες ίδιες είναι!!” Αμ δε, είναι η απάντηση…Τίποτα δεν είναι ίδιο…Για να μη σας τα πολυλογώ, είδαμε την εκκλησία, ανεβήκαμε προς την Porta Pia, ένα από τα τελευταία έργα του Michelangelo, και έπειτα πήραμε τη via Boncompagni η οποία μας έβγαλε σιγά σιγά στην Piazza di Spagna… Τι να πεις και γι’αυτή την πλατεία!! Υπέροχη Scalinata di Trinitá dei Monti με τις ανθισμένες αζαλέες και στη βάση της ακόμα πιο υπέροχη la Fontana della Barcaccia, έργο του Bernini. Πετυχαίνουμε και μια φωτογράφηση γάμου και κάπως έτσι μου μπαίνουν ιδέες, για το μακρινό μέλλον όμως… Πραγματικά δεν ξέρω πόση ώρα έκατσα στα περίφημα αυτά σκαλοπάτια, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως είχα εντοπίσει ένα ακόμη πολύ αγαπημένο σημείο στην πόλη…
Η επόμενη στάση ήταν επιτέλους στην Piazza del Popolo!! Όμορφη, με τις δίδυμες εκκλησίες της, το κεντρικό συντριβάνι, τον οβελίσκο της από την Ηλιούπολη της Αιγύπτου, την εξέδρα για την συναυλία που θα γινόταν το βράδυ...Σχετικά με τις δίδυμες εκκλησίες πάντως έχω να πω πως δεν είναι και τόσο δίδυμες, μιας και το εμβαδόν της Santa Maria in Montesanto (της αριστερής δηλαδή) είναι μικρότερο...Προκειμένου να τηρηθεί η συμμετρία ο Carlo Rainaldi δημιούργησε ένα οβάλ θόλο για αυτή την εκκλησία και έναν κυκλικό θόλο για την Santa Maria dei Miracoli (τη δεξιά δηλαδή)!! Επίσης σημαντικό στοιχείο για αυτή την πλατεία είναι ότι αποτελεί την είσοδο της πόλης...Σκοπός της πύλης που βρίσκεται εκεί ήταν να εντυπωσιαζόνται οι πιστοί όταν κατέφθαναν στη Ρώμη...Αξίζει να την παρατηρήσετε, είναι διακοσμημένη από τον Bernini!! Πλατεία του λαού είναι το όνομα της και δικαίως γιατί ήταν γεμάτη από κόσμο...
Επόμενη στάση: Piazza Navona...η αγαπημένη μου!! Αχ, τί να πρωτοπώ γι’αυτην την πλατεία!! Με μάγεψε πραγματικά...Είναι χτισμένη στο πρώην στάδιο του Διομητιανού και γι’αυτό το λόγο έχει αυτό το οβάλ σχήμα και αυτό το μέγεθος!! Εκεί συναντάμε τρία υπέροχα συντριβάνια με το πιο υπέροχο απ’όλα να είναι το κεντρικό, το Fontana dei Quattro Fiumi, άλλο ένα έργο του Bernini και αποτελείται από τέσσερα αγάλματα ανθρώπων που το καθένα αντιπροσωπεύει ένα ποτάμι από διαφορετική ήπειρο, τον Νείλο, το Γάγγη, το Δούναβη και τον Ρίο ντε λα Πλάτα...Τα άλλα δυο συντριβάνια είναι το Fontana di Nettuno (του Ποσειδώνα δηλαδή) στο βόρειο άκρο της πλατείας και το Fontana del Moro (του Μαυριτανού) στο νότιο άκρο. Επίσης καταπληκτική η μπαρόκ εκκλησία Sant’Agnese in Agone ακριβώς μπροστά από το κεντρικό συντριβάνι... Εκτός όλων αυτών, η Piazza Navona είναι από τις πιο ζωντανές (αν όχι η πιο ζωντανή) πλατεία της Ρώμης...Πλήθος κόσμου πηγαινοέρχεται πάνω κάτω για να παρατηρήσει τους ζωγράφους που είτε εκθέτουν τα δημιουργήματά τους, είτε κάνουν το πορτραίτο κάποιου περαστικού (έκανα και εγώ!!), τους μουσικούς, τους ηθοποιούς και τους χορευτές που δίνουν υπαίθριες παραστάσεις...Και μιας και είπα υπαίθριες, μην ξεχνάμε πως εκεί βρίσκεται και ένας μεγάλος αριθμός από υπαίθριες καφετέριες όπου μπορείς να απολαύσεις έναν τέλειο, ιταλικότατο cappuccino, αλλά και πολλά -τύπου ταβερνάκια- μαγαζιά... Μια άλλη, διαφορετική ομορφιά όμως βρίσκεται και κάτω από την Piazza Navona...Το υπόγειο αυτό μνημείο που αποτελούν απομεινάρια από τα κτίσματα του σταδίου αλλά και του ωδείου που είχε φτιάξει ο Διομητιανός είναι επισκέψιμο (δυστυχώς όταν πήγα δεν το ήξερα) και οι ξεναγήσεις ξεκινούν από την πλατεία του Tor Sanguigna 13...Όπως καταλαβαίνετε, αυτό αποτελεί ακόμη μια εκκρεμότητά μου με αυτή την πόλη...!!
Φεύγοντας από την λατρεμένη Piazza Navona, περνάμε πάλι από το αγαπημένο Πάνθεον με κατεύθυνση αυτή τη φορά προς το νησάκι, το isola Tiberina...Εκεί φάγαμε ένα πολύ πολύ νόστιμο παγωτάκι και είδαμε το Ospedale Fatebenefratelli καθώς και την Basilica di San Bartolomeo…Το νησάκι συνδέεται με την περιοχή του Trastevere με την ponte Cestio και από την άλλη πλευρά με την ponte Fabricio…Στην περιοχή του Τραστέβερε υπάρχουν επίσης πολλές λύσεις για φαγητό και ποτό αλλά και πολύ πράσινο...Μαζέψαμε όμορφες εικόνες και από εκεί και έτσι πήραμε το δρόμο προς την Santa Maria in Cosmedin και το περίφημο Bocca della Verità (Στόμα της Αλήθειας), το οποίο βρίσκεται στο προαύλιο της εκκλησίας...Φωτογραφηθήκα, ευτυχώς δεν μου δάγκωσε το χέρι γιατί είμαι καλό παιδί και λέω πάντα την αλήθεια, μπήκα και στην εκκλησία γιατί όπως σας είπα δεν αφήσα καμία που να μην μπω, και στη συνέχεια τράβηξαμε γραμμή για μια άλλη εκκλησία, την San Giovanni in Laterano…Τα λόγια είναι περιττά γι’αυτό και σας παραθέτω το παρακάτω link με το οποίο μπορείτε να έχετε μια μίνι ξενάγηση στο ναό.
Basilica of St. John Lateran - VR Tours
Πλέον όμως, έχω φτάσει στο σημείο που τα πόδια μου βγάζουν φωτιές και θέλω απαραίτητα να τα ξεκουράσω λιγάκι...Έφτασε λοιπόν η στιγμή να χρησιμοποιήσω για πρώτη φορά το μετρό της Ρώμης!! Μεγάλες στιγμές, χαχαχα!! Φτάνουμε στο ξενοδοχείο μετά από 3 στάσεις, κάνω γρήγορα ένα ζεστό ντους και νιώθω πάλι έτοιμη να πάρω τους δρόμους... Δυστυχώς είμαι η μόνη που το θέλει οπότε προσποιούμαι ότι υποχωρώ και ανοίγω την τηλεόραση...Μετά από λίγο ακούω έναν ήχο σαν ροχαλητό ( πωπω ρεζιλίκι
), και όπως ήταν φυσικό και επόμενο εκμεταλλεύομαι την θεόσταλτη ευκαιρία και την κάνω αθόρυβα από το δωμάτιο...Καμία κούραση δε μπορεί να με κρατήσει μακριά από τους δρόμους της Ρώμης μου!! Αποφασίζω να μην απομακρυνθώ πολύ όμως γιατί είχε αρχίσει να βραδιάζει... Έτσι κάνω μια βόλτα προς την Piazza Repubblica, μια ημικυκλική πλατεία με κίονες, που με κάνει να σκέφτομαι την πλατεία του Αγ. Πέτρου, τον οποίο και θα επισκεφθώ αύριο...
3η ημέρα
Βατικανό!! Μουσεία και San Pietro… Για πότε ξύπνησα, έφαγα και ήμουν έτοιμη να πάρω πάλι τους δρόμους, ακόμη και σήμερα δε μπορώ να το εξηγήσω... Μπαίνουμε στο μετρό για να φτάσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Εξάλλου θα είχαμε όλο το απόγευμα μετά για να περπατήσουμε πάλι στα όμορφα λημέρια μας... Δεν έχουμε αποφασίσει ακόμη τί θα δούμε πρώτα μα καθώς περνάω μπροστά από την πλατεία του Αγίου Πέτρου δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρώτα θα επισκεφθούμε το ναό. Αν και ήταν πολύ πρωί υπήρχε ήδη αρκετός κόσμος που έκανε βόλτες πάνω κάτω στην πλατεία για να θαυμάσει τις μεγάλες συμμετρικές κιονοστοιχίες που σχεδίασε ο Bernini.
Είναι όντως εκπληκτικό το μέγεθος και η συμμετρία αυτής της πλατείας...!! Μπαίνουμε σε μια μικρή ουρά για να μπορέσουμε να επισκεφθούμε το εσωτερικό του ναού... Η είσοδος στο ναό είναι δωρεάν. Οι ελβετοί φρουροί στην είσοδο είναι λιγάκι αστείοι γι’αυτό και μου ξεφεύγει ένα μικρό γελάκι το οποίο κόβεται απότομα με το που μπαίνω στο ναό... Αυτό που αντικρίζω δεν υπάρχει... Δέος και ρίγος είναι τα πρώτα συναισθήματα...Βρίσκομαι στο κέντρο του καθολικού χριστιανισμού...Πολλά μέτρα κάτω από τα πόδια μου υπάρχει μια νεκρόπολη, υπάρχει ο τάφος του Αγίου Πέτρου... Αυτές οι σκέψεις ανακατεμένες με το υπερπολυτελές θέαμα που αντικρίζω στο εσωτερικό του ναού με αφήνουν άφωνη...Ακούω δίπλα μου ανθρώπους να μονολογούν αλλά εγώ δε μπορώ να μιλήσω...απλά κοιτάζω μαγεμένη και ψάχνω με το βλέμμα μου να εντοπίσω την Pietà του Michelangelo... Αφού την εντοπίζω κάπου στα δεξιά μου προχωρώ προς το βάθος και φτάνω κάτω από τον τρούλο, τον οποίο και σκοπεύω να επισκεφθώ μετά. Προκειται για τον μεγαλύτερο τρούλο του κόσμου με 42 μέτρα διάμετρο και 138 μέτρα ύψος!! Εδώ σας έχω ένα virtual tour στην Basilica di San Pietro…
Basilica of St. Peter - VR Tours
Βιάζομαι όμως να ανέβω γι’αυτό και σταματάω την ονειροπόληση και βγαίνω πάλι έξω για να πάω στην ουρά για τον τρούλο (εκεί πληρώνεις είσοδο, 5 ευρώ αν ανέβεις όλα τα σκαλιά, 7 ευρώ αν πάρεις μέχρι ένα σημείο το ασανσέρ)... Και εδώ συμβαίνει και το άλλο μαγικό...Εγώ που δεν ανεβαίνω ούτε τις σκάλες του μετρό με τα πόδια, ανεβαίνω και τα 521 σκαλιά!! Σε κάποιο σημείο μπαίνεις σε ένα μπαλκονάκι στο εσωτερικό του ναού και εκεί συνειδητοποιείς πόσο ψηλά είσαι αφού οι άνθρωποι που βρίσκονται μέσα στο ναό φαίνονται σαν μυρμηγκάκια...Το τελευταίο κομμάτι που η σκάλα στένευε πάρα πολύ και υπήρχε κόσμος μπροστά, κόσμος πίσω και αέρας πουθενά, ήταν πολύ…duro, αλλά σκεφτόμουν ότι λίγο έμενε...Και όντως όταν βγήκα έξω και αντίκρισα αυτό το θέαμα ξέχασα και την κούραση και τα πάντα... Είναι αλήθεια ότι η θέα σε αποζημιώνει... Μπορείς να θαυμάσεις και να κατανοήσεις την απόλυτη συμμετρία της πλατείας του Αγ. Πέτρου, τους κήπους του Βατικανού, το Castel Sant’Angelo, τον Τίβερη αλλά και την πόλη της Ρώμης...Θα μπορούσα να μείνω για μια ζωή εκεί πάνω αλλά είχα ακόμη πολλά πράγματα να δω...Η κατάβαση πάντως μου φάνηκε παιχνιδάκι!!
Σειρά έχουν τα μουσεία του Βατικανού... H ουρά είναι κάτι λιγότερο από τεράστια...Ευτυχώς έχουμε κλείσει τα εισιτήρια από το ίντερνετ (με μια μικρή επιβάρυνση) και δε χρειάζεται να περιμένουμε πολύ... Παίρνω και auto-guide και είμαι έτοιμη να χαθώ στους αμέτρητους διαδρόμους των μουσείων...Δε ξέρω πόσες ώρες πέρασαν εκεί μέσα, πόσες πολλές πληροφορίες μαζεμένες έλαβα, το γεγονός πάντως είναι ότι δε βαρέθηκα στιγμή ενώ στο πίσω μέρος του μυαλού μου ήταν πάντα ότι κάπου εκεί γύρω με περίμενε και η Cappella Sistina!! Και φτάνει η ώρα που μπαίνω μέσα σε αυτήν την αίθουσα και μου κόβονται τα πόδια... H Cappella Sistina είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο ως το μέρος όπου γίνεται το Κονκλάβιο και άλλες επίσημες τελετές αλλά και για την υπέροχη διακόσμησή της!! Όλες οι παραστάσεις που απεικονίζονται είναι τόσο μα τόσο ζωντανές... Νομίζεις ότι κρέμονται από πάνω σου και όπου να’ναι θα πέσουν... Grande Michelangelo!! Δείτε εδώ...
Sistine Chapel
Έχει ήδη μεσημεριάσει για τα καλά όταν τελειώνουμε και με τα μουσεία οπότε ψάχνουμε ένα μέρος για να φάμε κάτι και να ξεκουραστούμε πρίν κάνουμε μια βόλτα στον Τίβερη και στο Castel Sant’Angelo… Πρόκειται για ένα πολύ επιβλητικό κτίριο με πολυτάραχη ιστορία... Αρχικά ξεκίνησε ως μαυσωλείο για να γίνει στην πορεία μέρος του τείχους της πόλης και φρούριο, μετά παπική κατοικία και εν τέλει στρατιωτικές φυλακές!! Σήμερα λειτουργεί ως εθνικό μουσείο και συνδέεται με το Βατικανό με έναν μυστικό διάδρομο, γνωστό ως Passetto di Borgo...
Αφού είδαμε και το Castel Sant’Angelo περπατήσαμε λίγο σ’αυτή την όχθη του Τίβερη και στη συνέχεια περάσαμε απέναντι μέσω της ponte Umberto και τραβήξαμε πάλι προς τα πού αλλού;; Προς την Piazza Navona φυσικά!! Όταν σας λέω πως έγινε η αγαπημένη μου πλατεία το εννοώ και φρόντιζα να περνάω συχνά από κει για ένα καφεδάκι!! Στη συνέχεια κάναμε μια μικρή επίσκεψη στο Campo de’ fiori, είδαμε κόσμο να κάνει τα ψώνια του, πήραμε και εμείς κάποια τοπικά προϊόντα και αφήσαμε πίσω μας την όμορφη αυτή αγορά... Κατευθυνθήκαμε προς το Teatro Argentina και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς το Πάνθεον...Λίγο πιο πίσω, στην Piazza della Minerva, μπήκα και σε άλλη μια εκκλησία, την Santa Maria Sopra Minerva και περπατώντας σε αυτό το κομμάτι της Ρώμης έπεσα πάνω σε άλλη μια εκκλησία για την οποία δεν είχα ακούσει ποτέ κάτι και όμως είναι τόσο ξεχωριστή εκκλησία που θα έπρεπε να υπάρχει σε όλους τους οδηγούς (τουλάχιστον στον δικό μου δεν υπήρχε). Πρόκειται για μια μικρή μπαρόκ εκκλησία, άγνωστη στους περισσότερους, την Sant’ Ignazio di Loyola... Έμεινα άφωνη καθώς κοιτούσα τον πανέμορφο και ταύτοχρονα ανύπαρκτο τρούλο της!! Ο ζωγράφος, Andrea Pozzo, έχει κάνει καταπληκτική δουλειά και πραγματικά αξίζει μια επισκεψή σας σε αυτή την εκκλησία... Η είσοδος είναι δωρεάν φυσικά και επειδή μάλλον δε θα συναντήσετε κόσμο εκεί θα μπορέσετε να παρατηρήσετε με την ηρεμία σας τον “ψεύτικο’’ αυτό τρούλο...
Φεύγοντας από την όμορφη αυτή εκκλησία, αρχίσαμε μια βόλτα σε γνώριμα πλεόν μέρη...Περάσαμε από την Piazza Colona για να βρεθούμε μετά στην απέναντι μεριά της via del Corso και να κάνουμε άλλη μια περατζάδα από την -πάντα γεμάτη κόσμο - Fontana di Trevi…
Αυτή τη φορά πήραμε την κατεύθυνση προς το Palazzo del Quirinale που δεν το είδαμε την προηγούμενη ημέρα λόγω περασμένης ώρας... Ένα πολύ σημαντικό κτίριο της Ρώμης τόσο από καλλιτεχνικής απόψεως όσο και από πολιτικής... Επόμενη στάση Piazza della Repubblica…Εγώ την είχα ήδη δει το προηγούμενο βράδυ αλλά κάποιος δεν το ήξερε αυτό, χεχε!! Ήταν όμως το τελευταίο βράδυ στην Ρώμη και εγώ ήθελα απαραιτήτως να δω και την vitta notturna της πόλης!! Γι’αυτό γρήγορα-γρήγορα πήγαμε στο δωμάτιο, να ξεκουραστούμε λιγάκι, να κάνουμε ένα μπάνιο και να ετοιμαστούμε για...νυχτοπερπατήματα!! Καλά μη φανταστείτε ότι περπατήσαμε και πολύ, μέχρι δίπλα στο San Lorenzo πήγαμε, όπου υπάρχουν πολλές pub και όχι μόνο, αλλά επειδή πρόκειται για περιοχή universitaria συναντήσαμε πολλούς φοιτητές και γενικότερα άτομα νεαρής ηλικίας και έτσι, με μια μπύρα συνεχώς στο χέρι, κύλησε το τελευταίο βράδυ στην αιώνια πόλη...
4η (μισή και τελευταία) ημέρα
Το πρωινό ξύπνημα είναι πολύ δύσκολο... Κάτι οι χθεσινές μπύρες, κάτι το γεγονός ότι είναι η τελευταία μέρα, μου βγαίνει μια άρνηση στο να ξυπνήσω, λες και αν δεν ξυπνήσω θα ξορκίσω το κακό και δε θα ξημερώσει η μέρα που θα με πάρει μακριά από την πόλη που τόσο αγάπησα... Όμως είναι κάτι που πρέπει να γίνει... Σηκώνομαι από το κρεβάτι όσο πιο κακόκεφη μπορούσα να είμαι, μα όταν πλησιάζω στο παράθυρο και βλέπω την πόλη να μου χαμογελά αλλάζει εντελώς η διάθεσή μου... Ma che cazzo, σκέφτομαι... Είναι οι τελευταίες μου ώρες εδώ και θα πρέπει να είναι συναρπαστικές!! Το χρωστάω στην πόλη που μου φέρθηκε τόσο καλά αυτές τις ημέρες!! Βγαίνω για μια τελευταία βόλτα, μόνη μου αυτή τη φορά... Δε θέλω κανένας να μου αποσπά την προσοχή από τις τελευταίες μου στιγμές εκεί... Παίρνω τους δρόμους και μπαίνω σε όποια εκκλησία βρω μπροστά μου...Η πιο μεγάλη και αυτή που θυμάμαι είναι η Santa Maria Maggiore, πολύ κοντά στο σταθμό του Termini... Ο χρόνος μου όμως είναι πολύ πιεσμένος οπότε και χρησιμοποιώ για τρίτη και τελευταία φορά το μετρό. Κατεβαίνω στην Piazza di Spagna, παίρνω τις τελευταίες εικόνες μου από κει, και στη συνέχεια κατηφορίζω προς Piazza Navona και Πάνθεον... Χαιρετώ και τα άλλα δυο πιο αγαπημένα μου σημεία στην πόλη και πηγαίνω προς την Fontana di Trevi, να χαιρετήσω και εκεί και να πάρω το μετρό για να γυρίσω στο δωμάτιο όπου κάποιος θα έβγαζε αφρούς... Και φτάνω στην Fontana di Trevi και έχει συμβεί το θαύμα να είναι μόνο τρεις παρέες εκεί...!! Τώρα που φεύγω;; σκέφτηκα... Μπαίνω με μισή καρδιά στο μετρό και γυρνάω στο δωμάτιο... Είχα δίκιο για τους...αφρούς, αλλά πραγματικά ποιός νοιάζεται τώρα!! Χαιρετώ την συμπαθέστατη Chiara και πάω στο σταθμό για τελευταία φορά, για να πάρω το τρένο που θα με πάει στο αεροδρόμιο, μακριά από την καρδιά της πόλης μου, της Ρώμης μου... Κάθομαι στη θέση μου και καθώς ξεκινάει το τρένο δίνω μια υπόσχεση στον εαυτό μου : Ρώμη, εμείς οι δυο τώρα ξεκινάμε...!!
Πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό… Η επιλογή προορισμού δεν είναι δύσκολη…Τουλάχιστον γνωρίζουμε τη χώρα!! Το πρόβλημα είναι ότι έχω στο κεφάλι μου πάνω από 1852 προορισμούς εντός της συγκεκριμένης χώρας..!! Από την άλλη όμως πρόκειται για το πρώτο μου ταξίδι οπότε αποφασίζω πως επιβάλλεται να ξεκινήσω από την πρωτεύουσα… Με συνοπτικές διαδικασίες λοιπόν κλείνω εισιτήρια και ξενοδοχείο και αρχίζω να μετράω αντίστροφα… Roma arrivoooo!!
Υ/Γ : Συγχωρήστε μου τον όποιο συναισθηματισμό ή ρομαντισμό προκύψει, θα προσπαθήσω να είμαι αντικειμενική, απλά ξέρετε…μιλάμε για τη Ρώμη μου τώρα!!
1η (μισή) ημέρα
Άφιξη στο αεροδρόμιο, παίρνουμε γρήγορα-γρήγορα τις βαλίτσες και κατευθυνόμαστε προς τις αποβάθρες από όπου θα πάρουμε το τρένο που θα μας οδηγήσει στην πόλη της Ρώμης και συγκεκριμένα στο σταθμό Termini. Μπροστά από τις αποβάθρες υπάρχει και το γκισέ που πουλάει τα εισιτήρια (14 ευρώ το πήγαινε και άλλα 14 το έλα, σύνολο 28 ευρώ το άτομο. Λίγο ακριβό μα σε 40 περίπου λεπτά αν θυμάμαι καλά είμασταν στον τελικό προορισμό μας. Υπάρχει πάντως και λεωφορείο που φεύγει από το αεροδρόμιο για το κέντρο, πιο οικονομικό σίγουρα αλλά δεν ξέρεις σε πόση ώρα θα είσαι κέντρο ειδικά αν έχεις πετύχει και ώρα αιχμής...). Το ξενοδοχειάκι μας βρισκόταν στο Termini, λίγα μέτρα από το σταθμό και έτσι αφήσαμε ακόμα πιο γρήγορα-γρήγορα τις βαλιτσούλες που είχαμε πάρει γρήγορα-γρήγορα από το αεροδρόμιο
,για να ξεχυθούμε στους δρόμους της Ρώμης.Πρώτη στάση : Colosseo… To είχα δει να φιγουράρει σε όλα τα εξώφυλλα των δεκάδων οδηγών της Αιώνιας Πόλης, είχα διαβάσει γι’αυτό, είχα δει ντοκιμαντέρ και επιτέλους το έβλεπα από κοντά... Μεγάλο, επιβλητικό, μπροστά στα μάτια μου, ήταν εκεί και με περίμενε...
Έμεινα να το θαυμάζω ώρα πριν μπω μέσα (βέβαια σ’αυτό βοήθησε και η ουρά στην οποία έπρεπε να περιμένουμε), μα όση ώρα στεκόμουν εκεί προσπαθούσα να φανταστώ τους Ιουδαίους αιχμαλώτους του Τίτου να το κατασκευάζουν σιγά σιγά χωρίς να μπορούν να φανταστούν το τελικό αποτέλεσμα…Προσπαθούσα επίσης να το φανταστώ γεμάτο ζωή…Με τους μονομάχους του, τα λιοντάρια, τον Καίσαρα και το κοινό να ζητωκραυγάζει ή να αποδοκιμάζει… Μπαίνοντας μέσα συνήλθα λιγάκι απότομα γιατί δεν αντίκρισα την εικόνα που είχα φανταστεί… Παρέμενε εντυπωσιακό αλλά προσωπικά με χάλασε (και ήταν το μόνο πράγμα που με χάλασε στη Ρώμη) που έβλεπα τους διαδρόμους και τα δωμάτια που υπήρχαν κάτω από την αρένα…Πρόταση λοιπόν!! Να φτιαχτεί κύριε Μόντι μια ξύλινη αρένα, η οποία θα καλυφθεί με άμμο και όσο για τα υπόγεια διαμερίσματα να μπορούν να είναι επισκέψιμα για όποιον θέλει να τα δει… !! Πέρα από αυτό όμως το Κολοσσαίο ήταν, είναι και θα είναι για πάντα το απόλυτο παράδειγμα μεγέθους και επιβλητικότητας!! Μην ξεχνάμε πως από το 80 μ.Χ στέκεται εκεί και ο σκοπός του πάντα ήταν να είναι γεμάτο θεατές οπότε σίγουρα αξίζει να το επισκεφθούμε όλοι!!
Μην ξεχάσετε όμως να δείτε και την Αψίδα του Θριάμβου του Μεγάλου Κωνσταντίνου βγαίνοντας…ή πριν μπείτε (αυτό είναι στην ευχέρεια του καθενός). Χτισμένη περί το 315 μ.Χ από τη Σύγκλητο προς τιμήν του Μεγάλου Κωνσταντίνου αξίζει να την παρατηρήσει κανείς από κοντά ώστε να θαυμάσει τον διάκοσμό της.
Χαιρετώντας προσωρινά το Κολοσσαίο πήραμε το δρόμο προς την Piazza Venezia και το Campidoglio…Περπατώντας θαυμάσαμε την Ρωμαϊκή Αγορά (Foro Romano) μα δυστυχώς δεν μπορέσαμε να την επισκεφτούμε εκτενέστερα λόγω μειωμένου χρόνου.
Είναι μια από τις πολλές “εκκρεμότητες” που έχω αφήσει με αυτή την πόλη, επίτηδες πάντα, για να έχω συνεχώς ένα λόγο να την επισκέπτομαι χωρίς τη μουρμούρα τύπου «Πάλι στη Ρώμη θα πας;;» Ω ναι!! Πάλι στη Ρώμη, ξανά και ξανά, και ας μην έχω αφήσει ούτε πέτρα που να μην έχω δει, και ας μην έχω αφήσει ούτε ένα locale που να μην έχω αράξει…
Φτάνουμε λοιπόν στην Piazza Venezia…Εντυπωσιακό και το μνημείο του Vittorio Emmanuele II και η θέα από αυτό…!!
Κάπου εκεί εντόπισα και ένα άγαλμα της θεάς Αθηνάς, αυτό που κρατάει τη Νίκη στο αριστερό της χέρι νομίζω… Τέλος πάντων, γέλασα και φωτογραφήθηκα με τους διάφορους “Καίσαρες” και να σου δίπλα το Καπιτώλιο!!
Αυτό που με τρελαίνει με αυτή την πόλη είναι πως κάθε γωνιά της έχει ιστορία, παντού υπάρχει ένα μνημείο να δεις, όλη η πόλη είναι ένα άριστα διατηρημένο και ζωντανό μνημείο!! Γι’αυτό και το μετρό με είδε ελάχιστα…Μα κατεβαίνοντας τα σκαλιά του Καπιτωλίου και περνώντας πάλι από το μπροστά από το Vittoriano, τί είναι αυτό που βλέπω πέρα μακριά, στο τέλος της via del Corso?? Να’ναι άραγε η Piazza del Popolo?? Ναι, αυτή είναι και αποφασίζω ότι θέλω να τη δω αν και είχε αρχίσει να σουρουπώνει…Αρχίζω λοιπόν να διασχίζω τον μεγάλο αυτό εμπορικό δρόμο αλλά το μόνο που δεν με ενδιέφερε ήταν το shopping, οπότε άρχισα να παρεκκλίνω από την ευθεία που θα με οδηγούσε στην Piazza del Popolo… Κάτι με ωθεί (με τη βοήθεια του χάρτη βεβαίως βεβαίως
) προς τα αριστερά… Προχωρώ και τι βλέπω;; Mamma mia, il Pantheon!! Ma è vero?? Τεράστιος, πανέμορφος κυκλικός ναός, κατασκευασμένος έτσι ώστε στο εσωτερικό του να χωράει μια σφαίρα με διάμετρο και ύψος 43και κάτι μέτρα, αφιερωμένος αρχικά στο Δωδεκάθεο, χριστιανικός μετέπειτα με το όνομα Santa Maria della Rotonda ή Santa Maria ad Martyres… Με τον τάφο του Ραφαήλ μέσα, την “οπή του διαβόλου” στο κέντρο του τρούλου (δυο φορές στη Ρώμη, ποτέ δεν έχω πετύχει βροχούλα για να δω πως πέφτει το νερό από αυτό το άνοιγμα ), το όμορφο συντριβάνι και τα πολύ όμορφα καφέ και αλλά και τις trattorie στην πλατεία μπροστά από το ναό. Ένα από τα πιο αγαπημένα μου σημεία στην πόλη…Ξαναβγαίνουμε στον κεντρικό δρόμο, τη via del Corso, περπατάμε, χαζεύουμε και λίγο τις βιτρίνες αλλά εγώ είπαμε θέλω να χαζέψω άλλα πράγματα…Στροφή δεξιά μετά από λίγα μέτρα, περπάτημα στα σοκάκια, ενώ έχει σουρουπώσει για τα καλά…Μα όπως προχωράμε ξαφνικά κάτι ακούω από μακριά…Νερά που τρέχουν…Προσπαθώ να προσανατολιστώ προς το μέρος από όπου ακούω αυτόν τον ήχο και ω!! σε μια στροφή ξεπροβάλλει η Fontana di Trevi!! Η διάσημη αυτή πηγή που ήταν ο λόγος να βλέπω όποτε τύχαινε στην τηλεόραση την ταινία της Βιουγιουκλάκη!! Χαχαχα!! Θα την προτιμούσα σε μια μεγαλύτερη πλατεία η αλήθεια είναι, με περισσότερο ανοιχτό χώρο μπροστά της αλλά ίσως είναι καλύτερα έτσι γιατί διαφορετικά δε θα μπορούσα ποτέ να φτάσω τόσο μπροστά ώστε να ρίξω και εγώ το νομισματάκι μου!! Ρίχνω και δεύτερο για να ξανάρθω στη Ρώμη (αυτό τουλάχιστον έπιασε!!) και απομακρύνομαι λίγο για να μπορώ να θαυμάσω ολόκληρο το έργο τέχνης…Φωτισμένη καθώς ήταν μου δημιούργησε ένα απροσδιόριστο μα πολύ γλυκό συναίσθημα και με αυτή την εικόνα προτίμησα να κλείσω την πρώτη μου μέρα στη Ρώμη, στην πόλη που έμελλε να γίνει η “εμμονή” μου!! Είχε εξάλλου πια νυχτώσει για τα καλά… Βγαίνω στη via del Tritone και παίρνω σιγά σιγά το δρόμο προς το ξενοδοχείο...
2η ημέρα
Εννοείται πολύ πολύ πρωινό ξύπνημα, τρέχω γρήγορα στο παράθυρο του δωματίου και το ανοίγω για να αναπνεύσω aria italiana!! Τι ευχαρίστηση!! Κοιτάζω απέναντι και βλέπω carabinieri… Meno male σκέφτομαι και τη σκέψη μου διακόπτει το χτύπημα στην πόρτα της γλυκήτατης Chiara που έχει φέρει το πρωινό. Όχι κάτι το ιδιαίτερο αλλά είναι το πρώτο μου πρωινό στη Ρώμη και αυτό το κάνει αυτόματα πολύ ξεχωριστό… Τρώμε όσο πιο γρήγορα γίνεται και ξεμυτίζουμε… Σήμερα λέμε να δούμε λίγο την περιοχή γύρω από το ξενοδοχείο και επιτέλους την Piazza del Popolo που μου έμεινε αμανάτι από χθες… Πολύ κοντά βρίσκεται η εκκλησία Santa Maria deglli Angeli… Ακόμα μία πανέμορφη εκκλησία…Σημείωση : όλες μα όλες οι εκκλησίες της Ρώμης είναι πολύ όμορφες, μπείτε σε όσες περισσότερες μπορείτε!! Εγώ πάντως που τότε ήταν και το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό, σε όποια συνάντησα στον δρόμο μου όλες τις υπόλοιπες μέρες μπήκα και μέσα και ας είχα την μουρμούρα “ Πάλι εκκλησία;; Όλες ίδιες είναι!!” Αμ δε, είναι η απάντηση…Τίποτα δεν είναι ίδιο…Για να μη σας τα πολυλογώ, είδαμε την εκκλησία, ανεβήκαμε προς την Porta Pia, ένα από τα τελευταία έργα του Michelangelo, και έπειτα πήραμε τη via Boncompagni η οποία μας έβγαλε σιγά σιγά στην Piazza di Spagna… Τι να πεις και γι’αυτή την πλατεία!! Υπέροχη Scalinata di Trinitá dei Monti με τις ανθισμένες αζαλέες και στη βάση της ακόμα πιο υπέροχη la Fontana della Barcaccia, έργο του Bernini. Πετυχαίνουμε και μια φωτογράφηση γάμου και κάπως έτσι μου μπαίνουν ιδέες, για το μακρινό μέλλον όμως… Πραγματικά δεν ξέρω πόση ώρα έκατσα στα περίφημα αυτά σκαλοπάτια, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως είχα εντοπίσει ένα ακόμη πολύ αγαπημένο σημείο στην πόλη…
Η επόμενη στάση ήταν επιτέλους στην Piazza del Popolo!! Όμορφη, με τις δίδυμες εκκλησίες της, το κεντρικό συντριβάνι, τον οβελίσκο της από την Ηλιούπολη της Αιγύπτου, την εξέδρα για την συναυλία που θα γινόταν το βράδυ...Σχετικά με τις δίδυμες εκκλησίες πάντως έχω να πω πως δεν είναι και τόσο δίδυμες, μιας και το εμβαδόν της Santa Maria in Montesanto (της αριστερής δηλαδή) είναι μικρότερο...Προκειμένου να τηρηθεί η συμμετρία ο Carlo Rainaldi δημιούργησε ένα οβάλ θόλο για αυτή την εκκλησία και έναν κυκλικό θόλο για την Santa Maria dei Miracoli (τη δεξιά δηλαδή)!! Επίσης σημαντικό στοιχείο για αυτή την πλατεία είναι ότι αποτελεί την είσοδο της πόλης...Σκοπός της πύλης που βρίσκεται εκεί ήταν να εντυπωσιαζόνται οι πιστοί όταν κατέφθαναν στη Ρώμη...Αξίζει να την παρατηρήσετε, είναι διακοσμημένη από τον Bernini!! Πλατεία του λαού είναι το όνομα της και δικαίως γιατί ήταν γεμάτη από κόσμο...
Επόμενη στάση: Piazza Navona...η αγαπημένη μου!! Αχ, τί να πρωτοπώ γι’αυτην την πλατεία!! Με μάγεψε πραγματικά...Είναι χτισμένη στο πρώην στάδιο του Διομητιανού και γι’αυτό το λόγο έχει αυτό το οβάλ σχήμα και αυτό το μέγεθος!! Εκεί συναντάμε τρία υπέροχα συντριβάνια με το πιο υπέροχο απ’όλα να είναι το κεντρικό, το Fontana dei Quattro Fiumi, άλλο ένα έργο του Bernini και αποτελείται από τέσσερα αγάλματα ανθρώπων που το καθένα αντιπροσωπεύει ένα ποτάμι από διαφορετική ήπειρο, τον Νείλο, το Γάγγη, το Δούναβη και τον Ρίο ντε λα Πλάτα...Τα άλλα δυο συντριβάνια είναι το Fontana di Nettuno (του Ποσειδώνα δηλαδή) στο βόρειο άκρο της πλατείας και το Fontana del Moro (του Μαυριτανού) στο νότιο άκρο. Επίσης καταπληκτική η μπαρόκ εκκλησία Sant’Agnese in Agone ακριβώς μπροστά από το κεντρικό συντριβάνι... Εκτός όλων αυτών, η Piazza Navona είναι από τις πιο ζωντανές (αν όχι η πιο ζωντανή) πλατεία της Ρώμης...Πλήθος κόσμου πηγαινοέρχεται πάνω κάτω για να παρατηρήσει τους ζωγράφους που είτε εκθέτουν τα δημιουργήματά τους, είτε κάνουν το πορτραίτο κάποιου περαστικού (έκανα και εγώ!!), τους μουσικούς, τους ηθοποιούς και τους χορευτές που δίνουν υπαίθριες παραστάσεις...Και μιας και είπα υπαίθριες, μην ξεχνάμε πως εκεί βρίσκεται και ένας μεγάλος αριθμός από υπαίθριες καφετέριες όπου μπορείς να απολαύσεις έναν τέλειο, ιταλικότατο cappuccino, αλλά και πολλά -τύπου ταβερνάκια- μαγαζιά... Μια άλλη, διαφορετική ομορφιά όμως βρίσκεται και κάτω από την Piazza Navona...Το υπόγειο αυτό μνημείο που αποτελούν απομεινάρια από τα κτίσματα του σταδίου αλλά και του ωδείου που είχε φτιάξει ο Διομητιανός είναι επισκέψιμο (δυστυχώς όταν πήγα δεν το ήξερα) και οι ξεναγήσεις ξεκινούν από την πλατεία του Tor Sanguigna 13...Όπως καταλαβαίνετε, αυτό αποτελεί ακόμη μια εκκρεμότητά μου με αυτή την πόλη...!!
Φεύγοντας από την λατρεμένη Piazza Navona, περνάμε πάλι από το αγαπημένο Πάνθεον με κατεύθυνση αυτή τη φορά προς το νησάκι, το isola Tiberina...Εκεί φάγαμε ένα πολύ πολύ νόστιμο παγωτάκι και είδαμε το Ospedale Fatebenefratelli καθώς και την Basilica di San Bartolomeo…Το νησάκι συνδέεται με την περιοχή του Trastevere με την ponte Cestio και από την άλλη πλευρά με την ponte Fabricio…Στην περιοχή του Τραστέβερε υπάρχουν επίσης πολλές λύσεις για φαγητό και ποτό αλλά και πολύ πράσινο...Μαζέψαμε όμορφες εικόνες και από εκεί και έτσι πήραμε το δρόμο προς την Santa Maria in Cosmedin και το περίφημο Bocca della Verità (Στόμα της Αλήθειας), το οποίο βρίσκεται στο προαύλιο της εκκλησίας...Φωτογραφηθήκα, ευτυχώς δεν μου δάγκωσε το χέρι γιατί είμαι καλό παιδί και λέω πάντα την αλήθεια, μπήκα και στην εκκλησία γιατί όπως σας είπα δεν αφήσα καμία που να μην μπω, και στη συνέχεια τράβηξαμε γραμμή για μια άλλη εκκλησία, την San Giovanni in Laterano…Τα λόγια είναι περιττά γι’αυτό και σας παραθέτω το παρακάτω link με το οποίο μπορείτε να έχετε μια μίνι ξενάγηση στο ναό.
Basilica of St. John Lateran - VR Tours
Πλέον όμως, έχω φτάσει στο σημείο που τα πόδια μου βγάζουν φωτιές και θέλω απαραίτητα να τα ξεκουράσω λιγάκι...Έφτασε λοιπόν η στιγμή να χρησιμοποιήσω για πρώτη φορά το μετρό της Ρώμης!! Μεγάλες στιγμές, χαχαχα!! Φτάνουμε στο ξενοδοχείο μετά από 3 στάσεις, κάνω γρήγορα ένα ζεστό ντους και νιώθω πάλι έτοιμη να πάρω τους δρόμους... Δυστυχώς είμαι η μόνη που το θέλει οπότε προσποιούμαι ότι υποχωρώ και ανοίγω την τηλεόραση...Μετά από λίγο ακούω έναν ήχο σαν ροχαλητό ( πωπω ρεζιλίκι
), και όπως ήταν φυσικό και επόμενο εκμεταλλεύομαι την θεόσταλτη ευκαιρία και την κάνω αθόρυβα από το δωμάτιο...Καμία κούραση δε μπορεί να με κρατήσει μακριά από τους δρόμους της Ρώμης μου!! Αποφασίζω να μην απομακρυνθώ πολύ όμως γιατί είχε αρχίσει να βραδιάζει... Έτσι κάνω μια βόλτα προς την Piazza Repubblica, μια ημικυκλική πλατεία με κίονες, που με κάνει να σκέφτομαι την πλατεία του Αγ. Πέτρου, τον οποίο και θα επισκεφθώ αύριο...3η ημέρα
Βατικανό!! Μουσεία και San Pietro… Για πότε ξύπνησα, έφαγα και ήμουν έτοιμη να πάρω πάλι τους δρόμους, ακόμη και σήμερα δε μπορώ να το εξηγήσω... Μπαίνουμε στο μετρό για να φτάσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Εξάλλου θα είχαμε όλο το απόγευμα μετά για να περπατήσουμε πάλι στα όμορφα λημέρια μας... Δεν έχουμε αποφασίσει ακόμη τί θα δούμε πρώτα μα καθώς περνάω μπροστά από την πλατεία του Αγίου Πέτρου δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρώτα θα επισκεφθούμε το ναό. Αν και ήταν πολύ πρωί υπήρχε ήδη αρκετός κόσμος που έκανε βόλτες πάνω κάτω στην πλατεία για να θαυμάσει τις μεγάλες συμμετρικές κιονοστοιχίες που σχεδίασε ο Bernini.
Είναι όντως εκπληκτικό το μέγεθος και η συμμετρία αυτής της πλατείας...!! Μπαίνουμε σε μια μικρή ουρά για να μπορέσουμε να επισκεφθούμε το εσωτερικό του ναού... Η είσοδος στο ναό είναι δωρεάν. Οι ελβετοί φρουροί στην είσοδο είναι λιγάκι αστείοι γι’αυτό και μου ξεφεύγει ένα μικρό γελάκι το οποίο κόβεται απότομα με το που μπαίνω στο ναό... Αυτό που αντικρίζω δεν υπάρχει... Δέος και ρίγος είναι τα πρώτα συναισθήματα...Βρίσκομαι στο κέντρο του καθολικού χριστιανισμού...Πολλά μέτρα κάτω από τα πόδια μου υπάρχει μια νεκρόπολη, υπάρχει ο τάφος του Αγίου Πέτρου... Αυτές οι σκέψεις ανακατεμένες με το υπερπολυτελές θέαμα που αντικρίζω στο εσωτερικό του ναού με αφήνουν άφωνη...Ακούω δίπλα μου ανθρώπους να μονολογούν αλλά εγώ δε μπορώ να μιλήσω...απλά κοιτάζω μαγεμένη και ψάχνω με το βλέμμα μου να εντοπίσω την Pietà του Michelangelo... Αφού την εντοπίζω κάπου στα δεξιά μου προχωρώ προς το βάθος και φτάνω κάτω από τον τρούλο, τον οποίο και σκοπεύω να επισκεφθώ μετά. Προκειται για τον μεγαλύτερο τρούλο του κόσμου με 42 μέτρα διάμετρο και 138 μέτρα ύψος!! Εδώ σας έχω ένα virtual tour στην Basilica di San Pietro…
Basilica of St. Peter - VR Tours
Βιάζομαι όμως να ανέβω γι’αυτό και σταματάω την ονειροπόληση και βγαίνω πάλι έξω για να πάω στην ουρά για τον τρούλο (εκεί πληρώνεις είσοδο, 5 ευρώ αν ανέβεις όλα τα σκαλιά, 7 ευρώ αν πάρεις μέχρι ένα σημείο το ασανσέρ)... Και εδώ συμβαίνει και το άλλο μαγικό...Εγώ που δεν ανεβαίνω ούτε τις σκάλες του μετρό με τα πόδια, ανεβαίνω και τα 521 σκαλιά!! Σε κάποιο σημείο μπαίνεις σε ένα μπαλκονάκι στο εσωτερικό του ναού και εκεί συνειδητοποιείς πόσο ψηλά είσαι αφού οι άνθρωποι που βρίσκονται μέσα στο ναό φαίνονται σαν μυρμηγκάκια...Το τελευταίο κομμάτι που η σκάλα στένευε πάρα πολύ και υπήρχε κόσμος μπροστά, κόσμος πίσω και αέρας πουθενά, ήταν πολύ…duro, αλλά σκεφτόμουν ότι λίγο έμενε...Και όντως όταν βγήκα έξω και αντίκρισα αυτό το θέαμα ξέχασα και την κούραση και τα πάντα... Είναι αλήθεια ότι η θέα σε αποζημιώνει... Μπορείς να θαυμάσεις και να κατανοήσεις την απόλυτη συμμετρία της πλατείας του Αγ. Πέτρου, τους κήπους του Βατικανού, το Castel Sant’Angelo, τον Τίβερη αλλά και την πόλη της Ρώμης...Θα μπορούσα να μείνω για μια ζωή εκεί πάνω αλλά είχα ακόμη πολλά πράγματα να δω...Η κατάβαση πάντως μου φάνηκε παιχνιδάκι
!!Σειρά έχουν τα μουσεία του Βατικανού... H ουρά είναι κάτι λιγότερο από τεράστια...Ευτυχώς έχουμε κλείσει τα εισιτήρια από το ίντερνετ (με μια μικρή επιβάρυνση) και δε χρειάζεται να περιμένουμε πολύ... Παίρνω και auto-guide και είμαι έτοιμη να χαθώ στους αμέτρητους διαδρόμους των μουσείων...Δε ξέρω πόσες ώρες πέρασαν εκεί μέσα, πόσες πολλές πληροφορίες μαζεμένες έλαβα, το γεγονός πάντως είναι ότι δε βαρέθηκα στιγμή ενώ στο πίσω μέρος του μυαλού μου ήταν πάντα ότι κάπου εκεί γύρω με περίμενε και η Cappella Sistina!! Και φτάνει η ώρα που μπαίνω μέσα σε αυτήν την αίθουσα και μου κόβονται τα πόδια... H Cappella Sistina είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο ως το μέρος όπου γίνεται το Κονκλάβιο και άλλες επίσημες τελετές αλλά και για την υπέροχη διακόσμησή της!! Όλες οι παραστάσεις που απεικονίζονται είναι τόσο μα τόσο ζωντανές... Νομίζεις ότι κρέμονται από πάνω σου και όπου να’ναι θα πέσουν... Grande Michelangelo!! Δείτε εδώ...
Sistine Chapel
Έχει ήδη μεσημεριάσει για τα καλά όταν τελειώνουμε και με τα μουσεία οπότε ψάχνουμε ένα μέρος για να φάμε κάτι και να ξεκουραστούμε πρίν κάνουμε μια βόλτα στον Τίβερη και στο Castel Sant’Angelo… Πρόκειται για ένα πολύ επιβλητικό κτίριο με πολυτάραχη ιστορία... Αρχικά ξεκίνησε ως μαυσωλείο για να γίνει στην πορεία μέρος του τείχους της πόλης και φρούριο, μετά παπική κατοικία και εν τέλει στρατιωτικές φυλακές!! Σήμερα λειτουργεί ως εθνικό μουσείο και συνδέεται με το Βατικανό με έναν μυστικό διάδρομο, γνωστό ως Passetto di Borgo...
Αφού είδαμε και το Castel Sant’Angelo περπατήσαμε λίγο σ’αυτή την όχθη του Τίβερη και στη συνέχεια περάσαμε απέναντι μέσω της ponte Umberto και τραβήξαμε πάλι προς τα πού αλλού;; Προς την Piazza Navona φυσικά!! Όταν σας λέω πως έγινε η αγαπημένη μου πλατεία το εννοώ και φρόντιζα να περνάω συχνά από κει για ένα καφεδάκι!! Στη συνέχεια κάναμε μια μικρή επίσκεψη στο Campo de’ fiori, είδαμε κόσμο να κάνει τα ψώνια του, πήραμε και εμείς κάποια τοπικά προϊόντα και αφήσαμε πίσω μας την όμορφη αυτή αγορά... Κατευθυνθήκαμε προς το Teatro Argentina και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς το Πάνθεον...Λίγο πιο πίσω, στην Piazza della Minerva, μπήκα και σε άλλη μια εκκλησία, την Santa Maria Sopra Minerva και περπατώντας σε αυτό το κομμάτι της Ρώμης έπεσα πάνω σε άλλη μια εκκλησία για την οποία δεν είχα ακούσει ποτέ κάτι και όμως είναι τόσο ξεχωριστή εκκλησία που θα έπρεπε να υπάρχει σε όλους τους οδηγούς (τουλάχιστον στον δικό μου δεν υπήρχε). Πρόκειται για μια μικρή μπαρόκ εκκλησία, άγνωστη στους περισσότερους, την Sant’ Ignazio di Loyola... Έμεινα άφωνη καθώς κοιτούσα τον πανέμορφο και ταύτοχρονα ανύπαρκτο τρούλο της!! Ο ζωγράφος, Andrea Pozzo, έχει κάνει καταπληκτική δουλειά και πραγματικά αξίζει μια επισκεψή σας σε αυτή την εκκλησία... Η είσοδος είναι δωρεάν φυσικά και επειδή μάλλον δε θα συναντήσετε κόσμο εκεί θα μπορέσετε να παρατηρήσετε με την ηρεμία σας τον “ψεύτικο’’ αυτό τρούλο...
Φεύγοντας από την όμορφη αυτή εκκλησία, αρχίσαμε μια βόλτα σε γνώριμα πλεόν μέρη...Περάσαμε από την Piazza Colona για να βρεθούμε μετά στην απέναντι μεριά της via del Corso και να κάνουμε άλλη μια περατζάδα από την -πάντα γεμάτη κόσμο - Fontana di Trevi…
Αυτή τη φορά πήραμε την κατεύθυνση προς το Palazzo del Quirinale που δεν το είδαμε την προηγούμενη ημέρα λόγω περασμένης ώρας... Ένα πολύ σημαντικό κτίριο της Ρώμης τόσο από καλλιτεχνικής απόψεως όσο και από πολιτικής... Επόμενη στάση Piazza della Repubblica…Εγώ την είχα ήδη δει το προηγούμενο βράδυ αλλά κάποιος δεν το ήξερε αυτό, χεχε!! Ήταν όμως το τελευταίο βράδυ στην Ρώμη και εγώ ήθελα απαραιτήτως να δω και την vitta notturna της πόλης!! Γι’αυτό γρήγορα-γρήγορα πήγαμε στο δωμάτιο, να ξεκουραστούμε λιγάκι, να κάνουμε ένα μπάνιο και να ετοιμαστούμε για...νυχτοπερπατήματα!! Καλά μη φανταστείτε ότι περπατήσαμε και πολύ, μέχρι δίπλα στο San Lorenzo πήγαμε, όπου υπάρχουν πολλές pub και όχι μόνο, αλλά επειδή πρόκειται για περιοχή universitaria συναντήσαμε πολλούς φοιτητές και γενικότερα άτομα νεαρής ηλικίας και έτσι, με μια μπύρα συνεχώς στο χέρι, κύλησε το τελευταίο βράδυ στην αιώνια πόλη...
4η (μισή και τελευταία) ημέρα
Το πρωινό ξύπνημα είναι πολύ δύσκολο... Κάτι οι χθεσινές μπύρες, κάτι το γεγονός ότι είναι η τελευταία μέρα, μου βγαίνει μια άρνηση στο να ξυπνήσω, λες και αν δεν ξυπνήσω θα ξορκίσω το κακό και δε θα ξημερώσει η μέρα που θα με πάρει μακριά από την πόλη που τόσο αγάπησα... Όμως είναι κάτι που πρέπει να γίνει... Σηκώνομαι από το κρεβάτι όσο πιο κακόκεφη μπορούσα να είμαι, μα όταν πλησιάζω στο παράθυρο και βλέπω την πόλη να μου χαμογελά αλλάζει εντελώς η διάθεσή μου... Ma che cazzo, σκέφτομαι... Είναι οι τελευταίες μου ώρες εδώ και θα πρέπει να είναι συναρπαστικές!! Το χρωστάω στην πόλη που μου φέρθηκε τόσο καλά αυτές τις ημέρες!! Βγαίνω για μια τελευταία βόλτα, μόνη μου αυτή τη φορά... Δε θέλω κανένας να μου αποσπά την προσοχή από τις τελευταίες μου στιγμές εκεί... Παίρνω τους δρόμους και μπαίνω σε όποια εκκλησία βρω μπροστά μου...Η πιο μεγάλη και αυτή που θυμάμαι είναι η Santa Maria Maggiore, πολύ κοντά στο σταθμό του Termini... Ο χρόνος μου όμως είναι πολύ πιεσμένος οπότε και χρησιμοποιώ για τρίτη και τελευταία φορά το μετρό. Κατεβαίνω στην Piazza di Spagna, παίρνω τις τελευταίες εικόνες μου από κει, και στη συνέχεια κατηφορίζω προς Piazza Navona και Πάνθεον... Χαιρετώ και τα άλλα δυο πιο αγαπημένα μου σημεία στην πόλη και πηγαίνω προς την Fontana di Trevi, να χαιρετήσω και εκεί και να πάρω το μετρό για να γυρίσω στο δωμάτιο όπου κάποιος θα έβγαζε αφρούς... Και φτάνω στην Fontana di Trevi και έχει συμβεί το θαύμα να είναι μόνο τρεις παρέες εκεί...!! Τώρα που φεύγω;; σκέφτηκα... Μπαίνω με μισή καρδιά στο μετρό και γυρνάω στο δωμάτιο... Είχα δίκιο για τους...αφρούς, αλλά πραγματικά ποιός νοιάζεται τώρα!! Χαιρετώ την συμπαθέστατη Chiara και πάω στο σταθμό για τελευταία φορά, για να πάρω το τρένο που θα με πάει στο αεροδρόμιο, μακριά από την καρδιά της πόλης μου, της Ρώμης μου... Κάθομαι στη θέση μου και καθώς ξεκινάει το τρένο δίνω μια υπόσχεση στον εαυτό μου : Ρώμη, εμείς οι δυο τώρα ξεκινάμε...!!
Attachments
Last edited:
