giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.726
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Λιουμπλιάνα Part 3
Για να ανέβεις στο κάστρο υπάρχουν διάφορα μονοπάτια από την παλιά πόλη που ανηφορίζουν προς το λόφο. Ο πιο εύκολος τρόπος είναι το τελεφερίκ και ο ιδανικός που επιλέγουν οι περισσότεροι είναι άνοδος με το funicular και κάθοδος με τα πόδια.
Το επίσημο site είναι κατατοπιστικότατο:
http://www.ljubljanskigrad.si/en/visit-us/how-to-get-to-the-castle/
Πηγαίνοντας για το τελεφερίκ συναντήσαμε τον γραφικό δρόμο Studentovska ulica, ένα από τα μονοπάτια που οδηγούν στο κάστρο
Από την πλατεία Vodnikov trg στην Krekov trg όπου βρίσκεται το Τελεφερίκ για το κάστρο.
Η ιδέα της ύπαρξης ενός τελεφερίκ που θα πηγαίνει στο κάστρο χρονολογείται από το 1897, αλλά πραγματοποιήθηκε λίγα χρονάκια αργότερα το 2006! Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Χωράει 33 άτομα και διαρκεί 1 λεπτό μέχρι την κορυφή στο λόφο του κάστρου.
Το κόστος της ανάβασης μονής διαδρομής είναι 2,20€ και με επιστροφή 4€. Αναχωρήσεις κάθε 10 λεπτά.
Opening hours
• January, Februar, March, November: 10:00-20:00 daily,
• April, May, October: 9:00-21:00 daily,
• June to September: 9:00-23:00 daily,
• December: 10:00-22:00 daily
Η θέα ανεβαίνοντας ήταν συμπαθητική
Όταν φτάσαμε πάνω μπήκαμε στην μεγάλη αυλή του κάστρου. Ένας ιδιαίτερα περιποιημένος χώρος με καφέ, εστιατόρια, με κήπους, παγκάκια ενώ μοιάζει να είναι πολύ καινούριο! Δεν μπορείς να διανοηθείς πως το κάστρο έχει ιστορία 900 χρόνων. Πιο πολύ για πολυχώρος εκδηλώσεων μου έμοιασε μιας και εκείνη την ώρα όντως γίνονταν μια δεξίωση. Ίσως γι ‘αυτό να μη με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Μου αρέσει να συντηρούν ιστορικά μνημεία και κτίρια αλλά θέλω να διατηρούν τον αρχικό τους παλιό χαρακτήρα. Να μη θυμηθώ το κάστρο της Μπρατισλάβας που το παράκαναν με το μπογιάτισμα!
Το κάστρο στεγάζει πολλά Μουσεία όπως μια έκθεση σχετικά με την ιστορία της Σλοβενίας, ένα μουσείο μαριονέτας, καθώς και μια σειρά από ιστορικά δωμάτια, όπως το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, την φυλακή, και μια αίθουσα παρουσίασης με βίντεο που ονομάζεται Virtual Castle, και η γενική είσοδος είναι 7,5€ Η βόλτα στην αυλή και στα τείχη του είναι φυσικά δωρεάν οπότε είχαμε την ευκαιρία για μια όμορφη βόλτα και για θέαση προς την πόλη από ψηλά.
Αναλυτικά οι τιμές από την επίσημη ιστοσελίδα
http://www.ljubljanskigrad.si/en/visit-us/opening-hours-and-prices/
Ο πύργος του ρολογιού ήταν το σημείο μόνο που ήθελα να επισκεφτούμε και που προσφέρει την πιο όμορφη θέα της Λιουμπλιάνα και τις γύρω περιοχές αλλά τελικά το αφήσαμε για εκείνη την ώρα με την προοπτική αν είχαμε χρόνο να ερχόμασταν ξανά την τελευταία ημέρα. Έτσι μετά τη μικρή βόλτα βγήκαμε και τριγυρίσαμε γύρω από τα εξωτερικά τείχη του κάστρου που σαν εικόνα τουλάχιστον θύμιζε παλιό κάστρο.
Από διάφορα σημεία του λόφου η πανοραμική θέα
Κι εκεί που καθόμασταν αραγμένοι σε ένα παγκάκι από του πουθενά μαυρίζει ο ουρανός και άρχισε να βρέχει. Ότι να ναι δηλαδή. Ώσπου να βγάλουμε και να ανοίξουμε την ομπρέλα η βροχή είχε ήδη σταματήσει και ο ήλιος ξανά έκανε την εμφάνιση του χαρίζοντας μας ένα λαμπερό και χρυσό πανόραμα προς στην πόλη.
Έτσι το κατέβασμα μας από το μονοπάτι ήταν το ιδανικό.
Όταν κατεβήκαμε από τον λόφο η συνέχεια είχε γνώριμα μέρη, ενώ ο ήλιος έπεφτε και ερχόταν το σούρουπο η πόλη μου φάνηκε ακόμα πιο όμορφη
Το ανάχωμα Petkovskovo nabrezje είναι μάλλον το πιο λαοφιλές και από τις δύο όχθες του ποταμού με πολλές επιλογές για φαγητό και ποτό.
Όλη τη μέρα είχαμε λιώσει και εξαντλήσει το παραποτάμιο κομμάτι και καθώς βράδιασε όλα τα μαγαζιά και οι πλατείες στις όχθες γέμισαν με κόσμο αυτό το καλοκαιρινό όμορφο βράδυ. Ήμασταν ούτε μια μέρα στη Λιουμπλιάνα και ένοιωθα ότι την ξέρω χρόνια. Καλό ή κακό δεν ξέρω αλλά η οικειότητα ήταν μεγάλη.
Πηγαίνοντας στο ξενοδοχείο στρίψαμε στην όδο Nazorjeva ulica που είχα σταμπάρει μια ταβέρνα με ονομασία Sarajevo '84. Αν και όλος ο κόσμος ήταν δίπλα από το ποτάμι εμείς επιλέξαμε αυτό το μαγαζί για φαγητό. Το εσωτερικό του μου άρεσε πάρα πολύ, όμως μου ταίριαζε πιο πολύ για χειμώνα οπότε καθίσαμε στα τραπεζάκια έξω αφού ο καιρός ήταν θαυμάσιος. Ένα γνήσιο βαλκανικό μαγαζί με φαγητά από τη Βοσνία και με άριστη εξυπηρέτηση. Νόστιμα κρέατα όπως η μπιφτεκάρα pleskavica, πεντανόστιμα σουτζουκάκια σε πίτα, μπύρες, στο τέλος τούρκικος παραδοσιακός καφές και όλα αυτά γύρω στα 20€! Το συνιστώ για κρεατοφάγους και για μπάτζετ καταστάσεις. Έχει και μαγειρευτά φαγητά αλλά όλα με βάση το κρέας.
Η 2η μέρα ξεκίνησε με ένα καφεδάκι στο Caffe Cacao στην Petkovskovo nabrezje δίπλα στο ποτάμι. Είναι ένα από τα πιο γνωστά καφέ – ζαχαροπλαστεία της πόλης. Ενώ όλα ήταν άδεια αυτό είχε σχεδόν γεμίσει με ντόπιους που ξεκινούσαν τη μέρα τους χαλαρά. Το καφέ φημίζεται κυρίως για τα παγωτά όμως εγώ πήρα μια κρύα σοκολάτα με παγωτό και ο Rose έναν καπουτσίνο. Η σοκολάτα στα 6€ και ο καπουτσίνο 1,80€. Υπέροχη αρχή έχοντας απέναντί μας την πανέμορφη σκεπαστή αγορά και τον Καθεδρικό ναό.
Μετά πήγαμε ως τον σταθμό λεωφορείων καθώς η σημερινή μέρα είχε εκδρομή προς την θάλασσα και συγκεκριμένα στις πόλεις Koper και Piran.
Θα πατήσω όμως ένα pause! Τα των εκδρομών είναι ξεχωριστά κεφάλαια.
Στη Λιουμπλιάνα επιστρέψαμε πια βραδάκι αλλά σιγά μη πηγαίναμε στο ξενοδοχείο. Όλη η πόλη ήταν έξω, άλλωστε ήταν η ώρα του βραδινού γεύματος. Πήγαμε στο πολυσύχναστο Petkovskovo nabrezje, εκεί που πίναμε καφέ το πρωί και τα πάντα ήταν γεμάτα. Μια ζωντανή καλοκαιρινή εικόνα, ενώ όλες οι μπυραρίες αλλά και τα εστιατόρια είχαν οθόνες έξω για τo Euro. Στην τύχη καθίσαμε στο Ιταλικό εστιατόριο PROMENADA και μας εξυπηρέτησε εξαιρετικά ένα ευγενέστατο παλικάρι που μας έκανε και πρόταση για τα πιάτα ημέρας. Μία πίτσα οκ, ένα υπέροχο ριζότο με σουπιά και μελάνι, μπύρα και ένα τέλειο κρασί σε ποτήρι κόστισαν 24€. Πολύ καλά θα έλεγα αλλά όλα τα πιάτα κόστιζαν πάνω από 10€ όπως και το ριζότο μου. Όπως και να έχει και χορτάσαμε και πληρώσαμε λίγα.
Φεύγοντας είδαμε ουρά στο καφέ cacao. Τόσο τέλειο παγωτό έχει πια? Η αλήθεια είναι πως περισσότερο είχα όρεξη για ένα γλυκό γι’ αυτό και μπήκαμε μέσα να επιλέξουμε. Πολύς κόσμος και μέσα, και οι 4 πωλητές σε εγρήγορση. Μου φάνηκε κουφό που μας είπαν πως τα γλυκά είναι μόνο πακέτο και όχι για να καθίσεις να το φας εκεί! Έτσι κι αλλιώς για το ξενοδοχείο το ήθελα. Πήραμε κομμάτι τούρτα σοκολάτα πορτοκάλι και παγωτό μια γεύση που ούτε θυμάμαι και τα δύο ήταν όνειρο! Φαγώθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες πριν καν φτάσουμε στο δωμάτιο!
Η 3η ημέρα ξεκίνησε από τον σταθμό τρένων. Η λίμνη Bled μας περίμενε
Η επιστροφή μας έγινε απόγευμα. Ήθελα οπωσδήποτε να προλάβουμε ένα μεγάλο event που γίνεται στην πόλη. Στην πλατεία Pogačarjev trg, απέναντι από την σκεπαστή αγορά στήνεται η υπαίθρια κουζίνα. Τις Παρασκευές από τα μέσα Μαρτίου έως τον Οκτώβριο, η Κεντρική Αγορά φιλοξενεί την ανοιχτή αγορά τροφίμων και είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσει κανείς σαν βρεθεί την σωστή εποχή και την σωστή μέρα στη Λιουμπλιάνα!
Φρέσκα μαγειρεμένα τρόφιμα παρασκευάζονται live από Σλοβένους μάγειρες και οι γαστρονομικές αλχημείες δεν έχουν τελειωμό. Γεύσεις Σλοβενίας, Βαλκανίων αλλά και εξωτικές σε 30 διαφορετικούς πάγκους που εκπροσωπούν αντίστοιχα εστιατόρια αλλά και από ανεξάρτητους σεφ που θέλουν να προωθήσουν τις προσφορές τους. Και όλα αυτά με τη συνοδεία μουσικής που ακούγεται από τα μεγάφωνα της πλατείας συνθέτουν μια γιορτή άνευ προηγουμένου.
Ένα μέρος ψυχαγωγίας και κοινωνικοποίησης θα έλεγα αφού όλοι γίνονται μια παρέα. Υπάρχουν λίγα σταντ που μπορείς να φας όρθιος αλλά οι περισσότεροι κάθονται όπου βρουν κενό. Σε σκαλιά, κάτω, στο όρθιο σε μια γωνιά τέλος πάντων.
Εντάξει δεν ξέραμε τι να επιλέξουμε. Ζαλιστήκαμε από τις μυρωδιές και τις εικόνες. Ούτε ξέραμε τι τραβά η όρεξή μας και μπερδευτήκαμε σαν βλέπαμε τα λιγουρευτά φαγητά στις σχάρες και τις κατσαρόλες. Στην τύχη πήραμε κάτι αιγυπτιακά μαγειρευτά, ένα κλασικό μπιφτέκι pleskavica σε ψωμάκι. Ήταν οκ χωρίς να εξτασιαστούμε. Το θέμα είναι πως θέλαμε να έχουμε πολλά στομάχια για να τα δοκιμάσουμε όλα! Όταν πέρασε λίγη ώρα ξανά ψαχτήκαμε και πήραμε κάτι στικς χοιρινά και πίτα τυλιχτή με λουκάνικο. Ωραία δουλειά να τρως ασταμάτητα να παίρνεις τις θερμίδες και να ξοδεύεις και λεφτά! Μετάνιωσα που δεν πήρα τηγανιτά καλαμάρια και γαρίδες αλλά δεν υπήρχε άλλος χώρος. Είχαμε σκάσει! Ούτε για κρέπες και γλυκά που είχαν πολλοί πάγκοι.
Πάντως σταθήκαμε τυχεροί και φάγαμε σε σταντ με την άνεση μας. Όμως δεν είναι φτηνή υπόθεση αυτή η τρελή γιορτή φαγητού. Το πιο φτηνό σάντουιτς κοστίζει 5€ ενώ τα περισσότερα είχαν 7ευρώ. Το ίδιο και 5 γαρίδες σε ένα πιατάκι. 7€! Μάλιστα όταν μιλούσαμε με την κοπέλα από τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου και η συζήτηση ήρθε σ’ αυτή τη γιορτή μας είπε πως για την ίδια είναι πολύ ακριβά. Φυσικά και είναι αλλά η επιτυχία αυτού του event είναι δεδομένη και τα έσοδα τρελά.
Άνθρωποι κάθε ηλικίας αλλά κυρίως νεότεροι επιδίδονταν σε ένα φαγοπότι δίχως τελειωμό και η πλατεία γέμισε με χαρούμενες φάτσες! Οι περισσότεροι Σλοβένοι που φαίνονταν να απολαμβάνουν αυτήν την ιδιαίτερη μέρα.
Η ανοιχτή κουζίνα ξεκινά από τις 10 το πρωί και τελειώνει στις 11 το βράδυ. Κάτσαμε πολύ ώρα μέχρι που βράδιασε. Αλλάξαμε πολλές θέσεις και καταλήξαμε με μπύρες στα σκαλιά της πλατείας παρέα με εκατοντάδες Λιουμπλινέζους!
Για να ανέβεις στο κάστρο υπάρχουν διάφορα μονοπάτια από την παλιά πόλη που ανηφορίζουν προς το λόφο. Ο πιο εύκολος τρόπος είναι το τελεφερίκ και ο ιδανικός που επιλέγουν οι περισσότεροι είναι άνοδος με το funicular και κάθοδος με τα πόδια.
Το επίσημο site είναι κατατοπιστικότατο:
http://www.ljubljanskigrad.si/en/visit-us/how-to-get-to-the-castle/
Πηγαίνοντας για το τελεφερίκ συναντήσαμε τον γραφικό δρόμο Studentovska ulica, ένα από τα μονοπάτια που οδηγούν στο κάστρο
Από την πλατεία Vodnikov trg στην Krekov trg όπου βρίσκεται το Τελεφερίκ για το κάστρο.
Η ιδέα της ύπαρξης ενός τελεφερίκ που θα πηγαίνει στο κάστρο χρονολογείται από το 1897, αλλά πραγματοποιήθηκε λίγα χρονάκια αργότερα το 2006! Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Χωράει 33 άτομα και διαρκεί 1 λεπτό μέχρι την κορυφή στο λόφο του κάστρου.
Το κόστος της ανάβασης μονής διαδρομής είναι 2,20€ και με επιστροφή 4€. Αναχωρήσεις κάθε 10 λεπτά.
Opening hours
• January, Februar, March, November: 10:00-20:00 daily,
• April, May, October: 9:00-21:00 daily,
• June to September: 9:00-23:00 daily,
• December: 10:00-22:00 daily
Η θέα ανεβαίνοντας ήταν συμπαθητική
Όταν φτάσαμε πάνω μπήκαμε στην μεγάλη αυλή του κάστρου. Ένας ιδιαίτερα περιποιημένος χώρος με καφέ, εστιατόρια, με κήπους, παγκάκια ενώ μοιάζει να είναι πολύ καινούριο! Δεν μπορείς να διανοηθείς πως το κάστρο έχει ιστορία 900 χρόνων. Πιο πολύ για πολυχώρος εκδηλώσεων μου έμοιασε μιας και εκείνη την ώρα όντως γίνονταν μια δεξίωση. Ίσως γι ‘αυτό να μη με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Μου αρέσει να συντηρούν ιστορικά μνημεία και κτίρια αλλά θέλω να διατηρούν τον αρχικό τους παλιό χαρακτήρα. Να μη θυμηθώ το κάστρο της Μπρατισλάβας που το παράκαναν με το μπογιάτισμα!
Το κάστρο στεγάζει πολλά Μουσεία όπως μια έκθεση σχετικά με την ιστορία της Σλοβενίας, ένα μουσείο μαριονέτας, καθώς και μια σειρά από ιστορικά δωμάτια, όπως το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, την φυλακή, και μια αίθουσα παρουσίασης με βίντεο που ονομάζεται Virtual Castle, και η γενική είσοδος είναι 7,5€ Η βόλτα στην αυλή και στα τείχη του είναι φυσικά δωρεάν οπότε είχαμε την ευκαιρία για μια όμορφη βόλτα και για θέαση προς την πόλη από ψηλά.
Αναλυτικά οι τιμές από την επίσημη ιστοσελίδα
http://www.ljubljanskigrad.si/en/visit-us/opening-hours-and-prices/
Ο πύργος του ρολογιού ήταν το σημείο μόνο που ήθελα να επισκεφτούμε και που προσφέρει την πιο όμορφη θέα της Λιουμπλιάνα και τις γύρω περιοχές αλλά τελικά το αφήσαμε για εκείνη την ώρα με την προοπτική αν είχαμε χρόνο να ερχόμασταν ξανά την τελευταία ημέρα. Έτσι μετά τη μικρή βόλτα βγήκαμε και τριγυρίσαμε γύρω από τα εξωτερικά τείχη του κάστρου που σαν εικόνα τουλάχιστον θύμιζε παλιό κάστρο.
Από διάφορα σημεία του λόφου η πανοραμική θέα
Κι εκεί που καθόμασταν αραγμένοι σε ένα παγκάκι από του πουθενά μαυρίζει ο ουρανός και άρχισε να βρέχει. Ότι να ναι δηλαδή. Ώσπου να βγάλουμε και να ανοίξουμε την ομπρέλα η βροχή είχε ήδη σταματήσει και ο ήλιος ξανά έκανε την εμφάνιση του χαρίζοντας μας ένα λαμπερό και χρυσό πανόραμα προς στην πόλη.
Έτσι το κατέβασμα μας από το μονοπάτι ήταν το ιδανικό.
Όταν κατεβήκαμε από τον λόφο η συνέχεια είχε γνώριμα μέρη, ενώ ο ήλιος έπεφτε και ερχόταν το σούρουπο η πόλη μου φάνηκε ακόμα πιο όμορφη
Το ανάχωμα Petkovskovo nabrezje είναι μάλλον το πιο λαοφιλές και από τις δύο όχθες του ποταμού με πολλές επιλογές για φαγητό και ποτό.
Όλη τη μέρα είχαμε λιώσει και εξαντλήσει το παραποτάμιο κομμάτι και καθώς βράδιασε όλα τα μαγαζιά και οι πλατείες στις όχθες γέμισαν με κόσμο αυτό το καλοκαιρινό όμορφο βράδυ. Ήμασταν ούτε μια μέρα στη Λιουμπλιάνα και ένοιωθα ότι την ξέρω χρόνια. Καλό ή κακό δεν ξέρω αλλά η οικειότητα ήταν μεγάλη.
Πηγαίνοντας στο ξενοδοχείο στρίψαμε στην όδο Nazorjeva ulica που είχα σταμπάρει μια ταβέρνα με ονομασία Sarajevo '84. Αν και όλος ο κόσμος ήταν δίπλα από το ποτάμι εμείς επιλέξαμε αυτό το μαγαζί για φαγητό. Το εσωτερικό του μου άρεσε πάρα πολύ, όμως μου ταίριαζε πιο πολύ για χειμώνα οπότε καθίσαμε στα τραπεζάκια έξω αφού ο καιρός ήταν θαυμάσιος. Ένα γνήσιο βαλκανικό μαγαζί με φαγητά από τη Βοσνία και με άριστη εξυπηρέτηση. Νόστιμα κρέατα όπως η μπιφτεκάρα pleskavica, πεντανόστιμα σουτζουκάκια σε πίτα, μπύρες, στο τέλος τούρκικος παραδοσιακός καφές και όλα αυτά γύρω στα 20€! Το συνιστώ για κρεατοφάγους και για μπάτζετ καταστάσεις. Έχει και μαγειρευτά φαγητά αλλά όλα με βάση το κρέας.
Η 2η μέρα ξεκίνησε με ένα καφεδάκι στο Caffe Cacao στην Petkovskovo nabrezje δίπλα στο ποτάμι. Είναι ένα από τα πιο γνωστά καφέ – ζαχαροπλαστεία της πόλης. Ενώ όλα ήταν άδεια αυτό είχε σχεδόν γεμίσει με ντόπιους που ξεκινούσαν τη μέρα τους χαλαρά. Το καφέ φημίζεται κυρίως για τα παγωτά όμως εγώ πήρα μια κρύα σοκολάτα με παγωτό και ο Rose έναν καπουτσίνο. Η σοκολάτα στα 6€ και ο καπουτσίνο 1,80€. Υπέροχη αρχή έχοντας απέναντί μας την πανέμορφη σκεπαστή αγορά και τον Καθεδρικό ναό.
Μετά πήγαμε ως τον σταθμό λεωφορείων καθώς η σημερινή μέρα είχε εκδρομή προς την θάλασσα και συγκεκριμένα στις πόλεις Koper και Piran.
Θα πατήσω όμως ένα pause! Τα των εκδρομών είναι ξεχωριστά κεφάλαια.
Στη Λιουμπλιάνα επιστρέψαμε πια βραδάκι αλλά σιγά μη πηγαίναμε στο ξενοδοχείο. Όλη η πόλη ήταν έξω, άλλωστε ήταν η ώρα του βραδινού γεύματος. Πήγαμε στο πολυσύχναστο Petkovskovo nabrezje, εκεί που πίναμε καφέ το πρωί και τα πάντα ήταν γεμάτα. Μια ζωντανή καλοκαιρινή εικόνα, ενώ όλες οι μπυραρίες αλλά και τα εστιατόρια είχαν οθόνες έξω για τo Euro. Στην τύχη καθίσαμε στο Ιταλικό εστιατόριο PROMENADA και μας εξυπηρέτησε εξαιρετικά ένα ευγενέστατο παλικάρι που μας έκανε και πρόταση για τα πιάτα ημέρας. Μία πίτσα οκ, ένα υπέροχο ριζότο με σουπιά και μελάνι, μπύρα και ένα τέλειο κρασί σε ποτήρι κόστισαν 24€. Πολύ καλά θα έλεγα αλλά όλα τα πιάτα κόστιζαν πάνω από 10€ όπως και το ριζότο μου. Όπως και να έχει και χορτάσαμε και πληρώσαμε λίγα.
Φεύγοντας είδαμε ουρά στο καφέ cacao. Τόσο τέλειο παγωτό έχει πια? Η αλήθεια είναι πως περισσότερο είχα όρεξη για ένα γλυκό γι’ αυτό και μπήκαμε μέσα να επιλέξουμε. Πολύς κόσμος και μέσα, και οι 4 πωλητές σε εγρήγορση. Μου φάνηκε κουφό που μας είπαν πως τα γλυκά είναι μόνο πακέτο και όχι για να καθίσεις να το φας εκεί! Έτσι κι αλλιώς για το ξενοδοχείο το ήθελα. Πήραμε κομμάτι τούρτα σοκολάτα πορτοκάλι και παγωτό μια γεύση που ούτε θυμάμαι και τα δύο ήταν όνειρο! Φαγώθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες πριν καν φτάσουμε στο δωμάτιο!
Η 3η ημέρα ξεκίνησε από τον σταθμό τρένων. Η λίμνη Bled μας περίμενε
Η επιστροφή μας έγινε απόγευμα. Ήθελα οπωσδήποτε να προλάβουμε ένα μεγάλο event που γίνεται στην πόλη. Στην πλατεία Pogačarjev trg, απέναντι από την σκεπαστή αγορά στήνεται η υπαίθρια κουζίνα. Τις Παρασκευές από τα μέσα Μαρτίου έως τον Οκτώβριο, η Κεντρική Αγορά φιλοξενεί την ανοιχτή αγορά τροφίμων και είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσει κανείς σαν βρεθεί την σωστή εποχή και την σωστή μέρα στη Λιουμπλιάνα!
Φρέσκα μαγειρεμένα τρόφιμα παρασκευάζονται live από Σλοβένους μάγειρες και οι γαστρονομικές αλχημείες δεν έχουν τελειωμό. Γεύσεις Σλοβενίας, Βαλκανίων αλλά και εξωτικές σε 30 διαφορετικούς πάγκους που εκπροσωπούν αντίστοιχα εστιατόρια αλλά και από ανεξάρτητους σεφ που θέλουν να προωθήσουν τις προσφορές τους. Και όλα αυτά με τη συνοδεία μουσικής που ακούγεται από τα μεγάφωνα της πλατείας συνθέτουν μια γιορτή άνευ προηγουμένου.
Ένα μέρος ψυχαγωγίας και κοινωνικοποίησης θα έλεγα αφού όλοι γίνονται μια παρέα. Υπάρχουν λίγα σταντ που μπορείς να φας όρθιος αλλά οι περισσότεροι κάθονται όπου βρουν κενό. Σε σκαλιά, κάτω, στο όρθιο σε μια γωνιά τέλος πάντων.
Εντάξει δεν ξέραμε τι να επιλέξουμε. Ζαλιστήκαμε από τις μυρωδιές και τις εικόνες. Ούτε ξέραμε τι τραβά η όρεξή μας και μπερδευτήκαμε σαν βλέπαμε τα λιγουρευτά φαγητά στις σχάρες και τις κατσαρόλες. Στην τύχη πήραμε κάτι αιγυπτιακά μαγειρευτά, ένα κλασικό μπιφτέκι pleskavica σε ψωμάκι. Ήταν οκ χωρίς να εξτασιαστούμε. Το θέμα είναι πως θέλαμε να έχουμε πολλά στομάχια για να τα δοκιμάσουμε όλα! Όταν πέρασε λίγη ώρα ξανά ψαχτήκαμε και πήραμε κάτι στικς χοιρινά και πίτα τυλιχτή με λουκάνικο. Ωραία δουλειά να τρως ασταμάτητα να παίρνεις τις θερμίδες και να ξοδεύεις και λεφτά! Μετάνιωσα που δεν πήρα τηγανιτά καλαμάρια και γαρίδες αλλά δεν υπήρχε άλλος χώρος. Είχαμε σκάσει! Ούτε για κρέπες και γλυκά που είχαν πολλοί πάγκοι.
Πάντως σταθήκαμε τυχεροί και φάγαμε σε σταντ με την άνεση μας. Όμως δεν είναι φτηνή υπόθεση αυτή η τρελή γιορτή φαγητού. Το πιο φτηνό σάντουιτς κοστίζει 5€ ενώ τα περισσότερα είχαν 7ευρώ. Το ίδιο και 5 γαρίδες σε ένα πιατάκι. 7€! Μάλιστα όταν μιλούσαμε με την κοπέλα από τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου και η συζήτηση ήρθε σ’ αυτή τη γιορτή μας είπε πως για την ίδια είναι πολύ ακριβά. Φυσικά και είναι αλλά η επιτυχία αυτού του event είναι δεδομένη και τα έσοδα τρελά.
Άνθρωποι κάθε ηλικίας αλλά κυρίως νεότεροι επιδίδονταν σε ένα φαγοπότι δίχως τελειωμό και η πλατεία γέμισε με χαρούμενες φάτσες! Οι περισσότεροι Σλοβένοι που φαίνονταν να απολαμβάνουν αυτήν την ιδιαίτερη μέρα.
Η ανοιχτή κουζίνα ξεκινά από τις 10 το πρωί και τελειώνει στις 11 το βράδυ. Κάτσαμε πολύ ώρα μέχρι που βράδιασε. Αλλάξαμε πολλές θέσεις και καταλήξαμε με μπύρες στα σκαλιά της πλατείας παρέα με εκατοντάδες Λιουμπλινέζους!
Last edited: