Θεσσαλονίκη – Αθήνα και την 5 Μαρτίου 2012, φεύγουμε από Αθήνα με την Emirates για Dubai στις 4 το απόγευμα και από εκεί μετά από τέσσερεις ώρες χάζεμα στο duty free πετάμε για Singapore . Η Emirates όπως πάντα, καταπληκτική και άνετη και στις δυο πτήσεις . Κανονικά έπρεπε να φύγουμε ένα μήνα πιο πριν, θα γλυτώναμε και τις γρίπες ….τώρα θα γλυτώσουμε το κρύο και την απαίσια TV με την μιζέρια τα ψέματα και τον προεκλογικό πόλεμο. Το εισιτήριο με την Emirates είναι 544 ευρώ για ένα μήνα δυστυχώς .
Στην Σιγκαπούρη μείναμε 6 μέρες στο V Laventere hotel που το κλείσαμε από το outlet-hotels.com. περίπου 15% φτηνότερα από άλλα sites . Πολύ καλό με απέραντη θέα στον 14ο όροφο, μείναμε σε τρίκλινο με πρωινό 97 ευρώ/ημέρα.
Το μυστικό σ΄αυτήν την πόλη είναι να μένεις δίπλα στο μετρό. Το δικό μας, όπως και πολλά άλλα ξενοδοχεία, είναι πάνω από την στάση του μετρό. Οπότε γυρίσαμε παντού σαν τους τυφλοπόντικες, υπογείως, χωρίς να μας εμποδίζουν οι συχνές, ζεστές, σύντομες βροχούλες. Μην δειλιάστε και πάρτε το μετρό MRT από το αεροδρόμιο για το ξενοδοχείο σας αν αυτό είναι πάνω ή δίπλα από τον σταθμό, οι βαλίτσες τσουλάνε άνετα. Εμείς το χρησιμοποιήσαμε τρις φορές.
Στην Σιγκαπούρη μείναμε τόσες μέρες γιατί έπρεπε να δούμε και κάποια συγγενικά μας άτομα, ειδάλλως δεν αξίζει να χάνεις μέρες από το Μπαλί ή την Ταϋλάνδη. Τρείς μέρες χαλάλι για να δεις τον τόπο, την χλιδή του και μια μικρή γεύση της ζωής της πόλης.
Διάβασα ότι έχει γραφεί για την Σιγκαπούρη, από τους άλλους ταξιδιώτες του Travel stories, γι’ αυτό τον λόγο δεν θα σας κουράσω με επαναλήψεις .
Είναι μια πόλη κράτος δημιούργημα της πτώσης της βρετανικής αυτοκρατορίας μετά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο. Απέσπασαν ένα κομμάτι της αδύναμης Μαλαισίας και έφτιαξαν ένα ‘μέρος’ δικής τους επιρροής, επικαλούμενοι ότι ο Σερ Τόμας Στάμφορντ Ραφλς είχε αγοράσει την περιοχή πριν από μερικούς αιώνες, από τους ιθαγενείς της περιοχής! Όπως ο Έλγυν τον Παρθενώνα.
Οι κάτοικοι καλοσυνάτοι , χαμογελαστοί και εξυπηρετικοί. Μορφωμένοι με καλούς τρόπους και χωρίς εθνική συνείδηση καθώς έχουν μαζευτεί από παντού. Παντού νέοι άνθρωποι ως επί το πλείστον, διαρκώς πίσω από ένα i pad, είτε περπατούν, είτε οδηγούν και το αποκορύφωμα είναι μέσα στο μετρό MRT . Δεν έχω δει τέτοιο θέαμα πουθενά στον κόσμο, όλοι μα όλοι πίσω από ένα ηλεκτρονικό μαραφέτι .
Είναι μια όμορφη πόλη με πολλά μεγάλα πάρκα. Όταν λέμε πάρκο να σκέφτεστε ένα μεγάλο κομμάτι ζούγκλας που δεν καταστράφηκε αλλά αξιοποιήθηκε με μεράκι. Τα κτίρια εντυπωσιακά, επιβλητικά και τελευταίας τεχνολογίας όπως υπάρχουν σε αρκετές πόλεις της Αμερικής ή των Αραβικών, Dubai, Qatar, Bahrain. Υπάρχει μεγάλη αγορά εργασίας, αλλά το κόστος ζωής είναι ακριβό, με αποκορύφωμα τα ενοίκια. Πολλοί περνούν τα σύνορα καθημερινά διότι έχουν την κατοικία στην διπλανή φτηνή Μαλαισία, είναι οι άνθρωποι χαμηλού εισοδήματος.
Εκτός από τον τουρισμό, διότι όλοι οι περαστικοί σταματούν για κάποιες μέρες στην Σιγκαπούρη, το μεγάλο έσοδο είναι το λιμάνι με την διακίνηση και εμπορία του πετρελαίου, που δεν παράγουν. Αρκετές εφοπλιστικές εταιρείες ελληνικών συμφερόντων έχουν παράρτημα εδώ.
Παλιά η αγορά αυτής της πόλης ήταν φτηνή στα ηλεκτρονικά. Τώρα με 1,33 $/euro και 1,6 Sing$/Euro η Ελλάδα είναι 30% φτηνότερη. Ακόμα και στις περιοχές Arab street, Little India και China town που υπάρχουν παλιοί παραδοσιακοί ασιάτες καταστηματάρχες, πάλι το κόστος είναι μεγαλύτερο.
Αυτές οι περιοχές είναι από τα μέρη που αξίζει κάποιος να τις περπατήσει. Είναι ακίνδυνες, όπως όλη η Σιγκαπούρη, με όμορφα παλιά σπίτια αποικιακού ρυθμού, βαμμένα με όλα τα χρώματα της ίριδας. Το τζαμί στην πρώτη, το τέμπλο στην δεύτερη, και το τέμπλο και η παγόδα στην China town, αξίζουν μια επίσκεψη. Το περπάτημα και οι στάσεις για καφεδάκι με φρέσκους εξωτικούς χυμούς, στο Clark quay με τις παλιές μεταλλικές γέφυρες φερμένες από την Γλασκόβη και το Fullerton hotel και μετά η Marina bay είναι μια απόλαυση. Φυσικά αν δεν έχεις χρόνο στην διάθεσή σου, παίρνεις ένα πλοιάριο και τα γυρνάς μαζί με άλλους τουρίστες μέσα από το ποτάμι. Η τελευταία ατραξιόν στην Marina bay είναι η λειτουργία των πύργων Sand sky. Η θέα της περιοχής από την κορυφή του τρίτου πύργου είναι όμορφη και οι φωτογραφίες, αν δεν έχει υγρασία, είναι εξαιρετικές. Δεν χρειάζεται να δώσετε είσοδο 25 Sing$ για να ανεβείτε επισήμως, πάτε δίπλα στο ασανσέρ που ανεβαίνει στο cafe Ku de ta για να πιείτε έναν καφέ που στοιχίζει μόνο 12 Sing$ !
11 Μαρτίου. Τελευταία μέρα στην Σιγκαπούρη επισπευτήκαμε το Lao pa sat, ένα δαντελωτό, παλιό μεταλλικό κτίριο, φερμένο απ’ την Σκωτία και αυτό, όπου από πολύ παλιά ήταν λαϊκά εστιατόρια . Φάγαμε εκεί διάφορα ασιατικά φαγητά και αφού σεργιανήσαμε στην πόλη, πήραμε για άλλη μία φορά το μετρό και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο . Αύριο πετάμε Ταϊλάνδη .
Για φωτογραφίες στο Singapore Thailand Bali
Στην Σιγκαπούρη μείναμε 6 μέρες στο V Laventere hotel που το κλείσαμε από το outlet-hotels.com. περίπου 15% φτηνότερα από άλλα sites . Πολύ καλό με απέραντη θέα στον 14ο όροφο, μείναμε σε τρίκλινο με πρωινό 97 ευρώ/ημέρα.
Το μυστικό σ΄αυτήν την πόλη είναι να μένεις δίπλα στο μετρό. Το δικό μας, όπως και πολλά άλλα ξενοδοχεία, είναι πάνω από την στάση του μετρό. Οπότε γυρίσαμε παντού σαν τους τυφλοπόντικες, υπογείως, χωρίς να μας εμποδίζουν οι συχνές, ζεστές, σύντομες βροχούλες. Μην δειλιάστε και πάρτε το μετρό MRT από το αεροδρόμιο για το ξενοδοχείο σας αν αυτό είναι πάνω ή δίπλα από τον σταθμό, οι βαλίτσες τσουλάνε άνετα. Εμείς το χρησιμοποιήσαμε τρις φορές.
Στην Σιγκαπούρη μείναμε τόσες μέρες γιατί έπρεπε να δούμε και κάποια συγγενικά μας άτομα, ειδάλλως δεν αξίζει να χάνεις μέρες από το Μπαλί ή την Ταϋλάνδη. Τρείς μέρες χαλάλι για να δεις τον τόπο, την χλιδή του και μια μικρή γεύση της ζωής της πόλης.
Διάβασα ότι έχει γραφεί για την Σιγκαπούρη, από τους άλλους ταξιδιώτες του Travel stories, γι’ αυτό τον λόγο δεν θα σας κουράσω με επαναλήψεις .
Είναι μια πόλη κράτος δημιούργημα της πτώσης της βρετανικής αυτοκρατορίας μετά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο. Απέσπασαν ένα κομμάτι της αδύναμης Μαλαισίας και έφτιαξαν ένα ‘μέρος’ δικής τους επιρροής, επικαλούμενοι ότι ο Σερ Τόμας Στάμφορντ Ραφλς είχε αγοράσει την περιοχή πριν από μερικούς αιώνες, από τους ιθαγενείς της περιοχής! Όπως ο Έλγυν τον Παρθενώνα.
Οι κάτοικοι καλοσυνάτοι , χαμογελαστοί και εξυπηρετικοί. Μορφωμένοι με καλούς τρόπους και χωρίς εθνική συνείδηση καθώς έχουν μαζευτεί από παντού. Παντού νέοι άνθρωποι ως επί το πλείστον, διαρκώς πίσω από ένα i pad, είτε περπατούν, είτε οδηγούν και το αποκορύφωμα είναι μέσα στο μετρό MRT . Δεν έχω δει τέτοιο θέαμα πουθενά στον κόσμο, όλοι μα όλοι πίσω από ένα ηλεκτρονικό μαραφέτι .
Είναι μια όμορφη πόλη με πολλά μεγάλα πάρκα. Όταν λέμε πάρκο να σκέφτεστε ένα μεγάλο κομμάτι ζούγκλας που δεν καταστράφηκε αλλά αξιοποιήθηκε με μεράκι. Τα κτίρια εντυπωσιακά, επιβλητικά και τελευταίας τεχνολογίας όπως υπάρχουν σε αρκετές πόλεις της Αμερικής ή των Αραβικών, Dubai, Qatar, Bahrain. Υπάρχει μεγάλη αγορά εργασίας, αλλά το κόστος ζωής είναι ακριβό, με αποκορύφωμα τα ενοίκια. Πολλοί περνούν τα σύνορα καθημερινά διότι έχουν την κατοικία στην διπλανή φτηνή Μαλαισία, είναι οι άνθρωποι χαμηλού εισοδήματος.
Εκτός από τον τουρισμό, διότι όλοι οι περαστικοί σταματούν για κάποιες μέρες στην Σιγκαπούρη, το μεγάλο έσοδο είναι το λιμάνι με την διακίνηση και εμπορία του πετρελαίου, που δεν παράγουν. Αρκετές εφοπλιστικές εταιρείες ελληνικών συμφερόντων έχουν παράρτημα εδώ.
Παλιά η αγορά αυτής της πόλης ήταν φτηνή στα ηλεκτρονικά. Τώρα με 1,33 $/euro και 1,6 Sing$/Euro η Ελλάδα είναι 30% φτηνότερη. Ακόμα και στις περιοχές Arab street, Little India και China town που υπάρχουν παλιοί παραδοσιακοί ασιάτες καταστηματάρχες, πάλι το κόστος είναι μεγαλύτερο.
Αυτές οι περιοχές είναι από τα μέρη που αξίζει κάποιος να τις περπατήσει. Είναι ακίνδυνες, όπως όλη η Σιγκαπούρη, με όμορφα παλιά σπίτια αποικιακού ρυθμού, βαμμένα με όλα τα χρώματα της ίριδας. Το τζαμί στην πρώτη, το τέμπλο στην δεύτερη, και το τέμπλο και η παγόδα στην China town, αξίζουν μια επίσκεψη. Το περπάτημα και οι στάσεις για καφεδάκι με φρέσκους εξωτικούς χυμούς, στο Clark quay με τις παλιές μεταλλικές γέφυρες φερμένες από την Γλασκόβη και το Fullerton hotel και μετά η Marina bay είναι μια απόλαυση. Φυσικά αν δεν έχεις χρόνο στην διάθεσή σου, παίρνεις ένα πλοιάριο και τα γυρνάς μαζί με άλλους τουρίστες μέσα από το ποτάμι. Η τελευταία ατραξιόν στην Marina bay είναι η λειτουργία των πύργων Sand sky. Η θέα της περιοχής από την κορυφή του τρίτου πύργου είναι όμορφη και οι φωτογραφίες, αν δεν έχει υγρασία, είναι εξαιρετικές. Δεν χρειάζεται να δώσετε είσοδο 25 Sing$ για να ανεβείτε επισήμως, πάτε δίπλα στο ασανσέρ που ανεβαίνει στο cafe Ku de ta για να πιείτε έναν καφέ που στοιχίζει μόνο 12 Sing$ !
11 Μαρτίου. Τελευταία μέρα στην Σιγκαπούρη επισπευτήκαμε το Lao pa sat, ένα δαντελωτό, παλιό μεταλλικό κτίριο, φερμένο απ’ την Σκωτία και αυτό, όπου από πολύ παλιά ήταν λαϊκά εστιατόρια . Φάγαμε εκεί διάφορα ασιατικά φαγητά και αφού σεργιανήσαμε στην πόλη, πήραμε για άλλη μία φορά το μετρό και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο . Αύριο πετάμε Ταϊλάνδη .
Για φωτογραφίες στο Singapore Thailand Bali
