Glosoli
Member
- Μηνύματα
- 403
- Likes
- 314
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νέα Ζηλανδία
Φοιτητές γαρ ψάχναμε με τον φίλο μου τον Βαγγέλη που να πάμε για 5 μέρες λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2008. Αυτές οι σκέψεις πήραν σάρκα και οστά από τον Σεπτέμβρη όταν κανόνισα την άδεια στη δουλεία και κλείσαμε για Βερολίνο. Εκεί άλλωστε είχαμε τον έναν άλλο φίλο μας που έκανε Erasmus. Έτσι με την αγαπημένη πλέον Easyjet τα εισιτήρια μας βγήκαν aller-retour στα 90 ευρώ το άτομο μιας και κλείσαμε από Σεπτέμβρη.
Για να πω την μαύρη μου αλήθεια δεν είχα σε ιδιαίτερη υπόληψη την Γερμανία σαν προορισμό, δεν ξέρω γιατί. Άκουγα από όλο τον κόσμο για το Βερολίνο τα καλύτερα. Στη σχολή ήταν το μόνιμο θέμα συζήτησης ανάμεσα σε όλους. Έτσι λοιπόν είπαμε ας πάμε και εμείς.
Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Schönefeld στην Ανατολική πλευρά του Βερολίνου όπου κατεβήκαμε όχι από φισούνα αλλά από εκείνες τις κινούμενες με αμαξάκι σκάλες. Το αεροδρόμιο αυτό ήταν από τα πιο αστεία και τραγικά που είχα πάει ποτέ στη ζωή μου. Το κρύο ήταν τόσο έντονο που με πόνεσαν τα αυτιά μου. Πάμε και παίρνουμε το τρένο για να πάμε προς την πόλη και μετά από μία αλλαγή φτάνουμε στον σταθμό που έπρεπε. Ναι ήμασταν και θα μέναμε στο Kreuzberg του Βερολίνου. Την συνοικία των αναρχικών, των Τούρκων και γενικά πιστεύω την πιο cult συνοικία της πόλης. Ήταν βράδυ και δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Στο σταθμό εκεί μας περίμενε ο φίλος μας και με τα πόδια τραβήξαμε για το σπίτι. Δεν μπόρεσα να καταλάβω κάτι από εκεί γύρω γιατί όπως είπα ήταν βράδυ και ο φωτισμός στο Βερολίνο (είναι και τεράστια σε έκταση πόλη) γενικά υστερεί. Αποφασίσαμε να μην πάμε κάπου παρά να πέσουμε για ύπνο.
Την άλλη μέρα έχοντας χάρτη της πόλης στο χέρι περίσσια ενέργεια και χαρά αρχίσαμε την βόλτα στην πόλη. Πρώτη στάση ένας φούρνος της γειτονιάς που άνηκε σε Τούρκους όπως και πολλά άλλα μαγαζιά στην εκεί περιοχή. Τέλεια μπουρέκια και σε πολύ καλές τιμές, πιο φτηνά φυσικά από Αθήνα. Περπατάμε στην εκεί γειτονιά η οποία είναι και κοντά στο ποτάμι του Βερολίνου το οποίο έχει ένα χρώμα μαύρο πολύ spooky. Μια διαφορετική αρχιτεκτονική κτιρίων που μου άρεσε πολύ. Μετά μετρό, το φοβερό και βρώμικο U-Ban. Όντος πολύ βρώμικο το μετρό τους αλλά μεγάλο. Μπορούσες επίσης να τρως σε όλους τους χώρους του και να αγοράζεις φαγητό από παντού μιας και είχε σχεδόν παντού μαγαζάκια για να πάρεις κάτι να φας. Η πρώτη ωραία έκπληξη στο ταξίδι αυτό ήταν το φαγητό. Δεν περίμενα να βρω τόσο ωραίο και φτηνό σε σχέση με Αθήνα φαγητό. Περπατάμε στο Βερολίνο που όσο πήγαινε και μου άρεσε πιο πολύ. Φτάνουμε στην Alexanderplatz που ήταν γεμάτη με ένα μεγάλο παζάρι με υπέροχα ξύλινα σπιτάκια λόγω Χριστουγέννων. Εκεί δίπλα δέσποζε και ο πύργος της Τηλεόρασης. Πολύ ωραίες εικόνες. Αφού ρωτήσαμε βρήκαμε ένα δρόμο τον Unter den Linden με τέλεια κτήρια και άλλες υπαίθριες αγορές, μεγάλες εκκλησίες και μουσεία, άμαξες με άλογα και χρωματιστά διώροφα λεωφορεία. Στο τέλος του δρόμου φάνηκε η Πύλη του Βρανδεμβούργου όπου μέχρι να φτάσουμε είχε ήδη αρχίσει να νυχτώνει, πεινούσαμε και έπρεπε να δούμε που ήμασταν και πως θα γυρίσουμε πίσω στο σπίτι. Κάτσαμε φυσικά, χαζέψαμε, φωτογραφηθήκαμε και με αγνώστους κάτω από την πύλη και με την βοήθεια κάποιων Γερμανών βρήκαμε σταθμό μετρό και πήγαμε προς το σπίτι.
Το βράδυ ανακαλύψαμε το νυχτερινό Kreuzberg. Μέρος γεμάτο με φοβερά μικρά μπαράκια, καλό κόσμο και καλές τιμές στα ποτά. Γνωρίσαμε και κάτι φοιτήτριες από την Ισπανία και γενικά μέσω του φίλου μας πολύ κόσμο από Erasmus. Τη συνέχεια την φαντάζεστε μετά από πολύ ποτό και γνωριμίες.
Το άλλο πρωί προς μεσημέρι ήταν ώρα να γίνει επίσκεψη στο γυάλινο θόλο του κοινοβουλίου που ήταν κάτι το μοναδικό για τη θέα που σου πρόσφερε. Μπροστά από το Γερμανικό Κοινοβούλιο και εντελώς στο κέντρο της πόλης υπάρχει ένα τεράστιο πάρκο με πράσινο μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πόσο μεγάλο σε έκταση είναι το Βερολίνο. Μετά είχε επίσκεψη στο Μουσείο της Περγάμου που πραγματικά ήταν γεμάτο με Έλληνες Τουρίστες. Και άλλες γνωριμίες με κάτι κοπελιές σαν τα κρύα τα νερά από την Ξάνθη…αχ αχ ακόμα τις θυμάμαι. Μετά βόλτα στο μνημείο για τους νεκρούς Εβραίους του ολοκαυτώματος βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και μετά χωρίς λόγο αρχίσαμε να κυνηγιόμαστε σα 10χρονα γύρω-γύρω στα στενά που δημιουργούνται από τον τρόπο που έχουν φτιάξει το μνημείο. Εκείνο το βράδυ ήταν η στιγμή να γευθούμε την τοπική κουζίνα με τέλεια λουκάνικα και απίστευτο ψωμί σε ένα μαγαζί στην Potsdamer Platz ένα μέρος που μπαίνεις μέσα και μένεις πραγματικά με ανοιχτό το στόμα από την επιβλητικότητα και τον φωτισμό των κτηρίων. Συνοδεύοντας το με gluwein που είναι ζεστό κρασί με μυρωδικά. Γενικά από θέμα φαγητού στο Βερολίνο βάζω 100% πολιτισμικό σοκ έπαθα σας λέω. Μετά μας πήγαν κάτι παιδία σε ένα παλιό εργοστάσιο που το είχαν μετατρέψει σε club τόσο τεράστιο και με τόσα διαφορετικά stage και επιλογής μουσικής που μείναμε μέχρι τις 8 το πρωί. Ήταν από τα καλύτερα βράδια ever!!!
Την άλλη μέρα που ξυπνήσαμε απόγευμα το μόνο που κάναμε ήταν να πάμε σε μία πορεία που γινότανε υπέρ της Ελλάδας. Ήταν τότε που γίνονταν οι διαδηλώσεις στην Ελλάδα τα λεγόμενα Δεκεμβριανά. Ήθελα μόνο να δω πως είναι οι πορείες στη Γερμανία και τι πιστεύει ο κόσμος. Έτσι πέρασε η μέρα και το βράδυ πήγαμε σε ένα προάστιο της πόλης αφού είχαμε νοικιάσει ποδήλατα για φαγητό σε ένα σπίτι που μας είχαν καλέσει. Το Βερολίνο είναι ΓΕΜΑΤΟ με ποδηλατόδρομους….η χαρά μου ήταν όσο δεν πήγαινε όμως!!!
Με φοβερές εικόνες από την πόλη σηκωθήκαμε για να πάμε στο Potsdam το άλλο πρωί. Την πόλη όπου είχαν τις θερινές τους κατοικίες οι αυτοκράτορες της Πρωσίας. Αφού χαθήκαμε με το τραμ στην αρχή τελικά βρήκαμε το παλάτι. Μία μαγική εικόνα πραγματικά. Μια κουκλίστικη πόλη γεμάτη και αυτή με υπαίθριες αγορές μια πολύ ωραία εκκλησία και ένα σταθμό τρένων με μαγαζιά με είδη τεχνολογίας σε προσφορά. Βγάλαμε το άχτι μας όμως! Τελευταίο βράδυ χορός και ποτά στο club
Week-end με τέλεια θέα της πόλης.
Πήγα με πολύ χαμηλές προσδοκίες για αυτήν την πόλη και έφυγα με τις καλύτερες. Φυσικά και θα επιστρέψω κάποια στιγμή όχι στο μακρινό μέλλον είναι σίγουρο.
Για να πω την μαύρη μου αλήθεια δεν είχα σε ιδιαίτερη υπόληψη την Γερμανία σαν προορισμό, δεν ξέρω γιατί. Άκουγα από όλο τον κόσμο για το Βερολίνο τα καλύτερα. Στη σχολή ήταν το μόνιμο θέμα συζήτησης ανάμεσα σε όλους. Έτσι λοιπόν είπαμε ας πάμε και εμείς.
Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Schönefeld στην Ανατολική πλευρά του Βερολίνου όπου κατεβήκαμε όχι από φισούνα αλλά από εκείνες τις κινούμενες με αμαξάκι σκάλες. Το αεροδρόμιο αυτό ήταν από τα πιο αστεία και τραγικά που είχα πάει ποτέ στη ζωή μου. Το κρύο ήταν τόσο έντονο που με πόνεσαν τα αυτιά μου. Πάμε και παίρνουμε το τρένο για να πάμε προς την πόλη και μετά από μία αλλαγή φτάνουμε στον σταθμό που έπρεπε. Ναι ήμασταν και θα μέναμε στο Kreuzberg του Βερολίνου. Την συνοικία των αναρχικών, των Τούρκων και γενικά πιστεύω την πιο cult συνοικία της πόλης. Ήταν βράδυ και δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Στο σταθμό εκεί μας περίμενε ο φίλος μας και με τα πόδια τραβήξαμε για το σπίτι. Δεν μπόρεσα να καταλάβω κάτι από εκεί γύρω γιατί όπως είπα ήταν βράδυ και ο φωτισμός στο Βερολίνο (είναι και τεράστια σε έκταση πόλη) γενικά υστερεί. Αποφασίσαμε να μην πάμε κάπου παρά να πέσουμε για ύπνο.
Την άλλη μέρα έχοντας χάρτη της πόλης στο χέρι περίσσια ενέργεια και χαρά αρχίσαμε την βόλτα στην πόλη. Πρώτη στάση ένας φούρνος της γειτονιάς που άνηκε σε Τούρκους όπως και πολλά άλλα μαγαζιά στην εκεί περιοχή. Τέλεια μπουρέκια και σε πολύ καλές τιμές, πιο φτηνά φυσικά από Αθήνα. Περπατάμε στην εκεί γειτονιά η οποία είναι και κοντά στο ποτάμι του Βερολίνου το οποίο έχει ένα χρώμα μαύρο πολύ spooky. Μια διαφορετική αρχιτεκτονική κτιρίων που μου άρεσε πολύ. Μετά μετρό, το φοβερό και βρώμικο U-Ban. Όντος πολύ βρώμικο το μετρό τους αλλά μεγάλο. Μπορούσες επίσης να τρως σε όλους τους χώρους του και να αγοράζεις φαγητό από παντού μιας και είχε σχεδόν παντού μαγαζάκια για να πάρεις κάτι να φας. Η πρώτη ωραία έκπληξη στο ταξίδι αυτό ήταν το φαγητό. Δεν περίμενα να βρω τόσο ωραίο και φτηνό σε σχέση με Αθήνα φαγητό. Περπατάμε στο Βερολίνο που όσο πήγαινε και μου άρεσε πιο πολύ. Φτάνουμε στην Alexanderplatz που ήταν γεμάτη με ένα μεγάλο παζάρι με υπέροχα ξύλινα σπιτάκια λόγω Χριστουγέννων. Εκεί δίπλα δέσποζε και ο πύργος της Τηλεόρασης. Πολύ ωραίες εικόνες. Αφού ρωτήσαμε βρήκαμε ένα δρόμο τον Unter den Linden με τέλεια κτήρια και άλλες υπαίθριες αγορές, μεγάλες εκκλησίες και μουσεία, άμαξες με άλογα και χρωματιστά διώροφα λεωφορεία. Στο τέλος του δρόμου φάνηκε η Πύλη του Βρανδεμβούργου όπου μέχρι να φτάσουμε είχε ήδη αρχίσει να νυχτώνει, πεινούσαμε και έπρεπε να δούμε που ήμασταν και πως θα γυρίσουμε πίσω στο σπίτι. Κάτσαμε φυσικά, χαζέψαμε, φωτογραφηθήκαμε και με αγνώστους κάτω από την πύλη και με την βοήθεια κάποιων Γερμανών βρήκαμε σταθμό μετρό και πήγαμε προς το σπίτι.
Το βράδυ ανακαλύψαμε το νυχτερινό Kreuzberg. Μέρος γεμάτο με φοβερά μικρά μπαράκια, καλό κόσμο και καλές τιμές στα ποτά. Γνωρίσαμε και κάτι φοιτήτριες από την Ισπανία και γενικά μέσω του φίλου μας πολύ κόσμο από Erasmus. Τη συνέχεια την φαντάζεστε μετά από πολύ ποτό και γνωριμίες.
Το άλλο πρωί προς μεσημέρι ήταν ώρα να γίνει επίσκεψη στο γυάλινο θόλο του κοινοβουλίου που ήταν κάτι το μοναδικό για τη θέα που σου πρόσφερε. Μπροστά από το Γερμανικό Κοινοβούλιο και εντελώς στο κέντρο της πόλης υπάρχει ένα τεράστιο πάρκο με πράσινο μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πόσο μεγάλο σε έκταση είναι το Βερολίνο. Μετά είχε επίσκεψη στο Μουσείο της Περγάμου που πραγματικά ήταν γεμάτο με Έλληνες Τουρίστες. Και άλλες γνωριμίες με κάτι κοπελιές σαν τα κρύα τα νερά από την Ξάνθη…αχ αχ ακόμα τις θυμάμαι. Μετά βόλτα στο μνημείο για τους νεκρούς Εβραίους του ολοκαυτώματος βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και μετά χωρίς λόγο αρχίσαμε να κυνηγιόμαστε σα 10χρονα γύρω-γύρω στα στενά που δημιουργούνται από τον τρόπο που έχουν φτιάξει το μνημείο. Εκείνο το βράδυ ήταν η στιγμή να γευθούμε την τοπική κουζίνα με τέλεια λουκάνικα και απίστευτο ψωμί σε ένα μαγαζί στην Potsdamer Platz ένα μέρος που μπαίνεις μέσα και μένεις πραγματικά με ανοιχτό το στόμα από την επιβλητικότητα και τον φωτισμό των κτηρίων. Συνοδεύοντας το με gluwein που είναι ζεστό κρασί με μυρωδικά. Γενικά από θέμα φαγητού στο Βερολίνο βάζω 100% πολιτισμικό σοκ έπαθα σας λέω. Μετά μας πήγαν κάτι παιδία σε ένα παλιό εργοστάσιο που το είχαν μετατρέψει σε club τόσο τεράστιο και με τόσα διαφορετικά stage και επιλογής μουσικής που μείναμε μέχρι τις 8 το πρωί. Ήταν από τα καλύτερα βράδια ever!!!
Την άλλη μέρα που ξυπνήσαμε απόγευμα το μόνο που κάναμε ήταν να πάμε σε μία πορεία που γινότανε υπέρ της Ελλάδας. Ήταν τότε που γίνονταν οι διαδηλώσεις στην Ελλάδα τα λεγόμενα Δεκεμβριανά. Ήθελα μόνο να δω πως είναι οι πορείες στη Γερμανία και τι πιστεύει ο κόσμος. Έτσι πέρασε η μέρα και το βράδυ πήγαμε σε ένα προάστιο της πόλης αφού είχαμε νοικιάσει ποδήλατα για φαγητό σε ένα σπίτι που μας είχαν καλέσει. Το Βερολίνο είναι ΓΕΜΑΤΟ με ποδηλατόδρομους….η χαρά μου ήταν όσο δεν πήγαινε όμως!!!
Με φοβερές εικόνες από την πόλη σηκωθήκαμε για να πάμε στο Potsdam το άλλο πρωί. Την πόλη όπου είχαν τις θερινές τους κατοικίες οι αυτοκράτορες της Πρωσίας. Αφού χαθήκαμε με το τραμ στην αρχή τελικά βρήκαμε το παλάτι. Μία μαγική εικόνα πραγματικά. Μια κουκλίστικη πόλη γεμάτη και αυτή με υπαίθριες αγορές μια πολύ ωραία εκκλησία και ένα σταθμό τρένων με μαγαζιά με είδη τεχνολογίας σε προσφορά. Βγάλαμε το άχτι μας όμως! Τελευταίο βράδυ χορός και ποτά στο club
Week-end με τέλεια θέα της πόλης.
Πήγα με πολύ χαμηλές προσδοκίες για αυτήν την πόλη και έφυγα με τις καλύτερες. Φυσικά και θα επιστρέψω κάποια στιγμή όχι στο μακρινό μέλλον είναι σίγουρο.
