gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.750
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 2 - Προθέρμανση
- 3 - Η πρώτη νύχτα
- 4 - Συνοπτικά στοιχεία για την πόλη
- 5 - Η Παλαιά Πόλη
- 6 - Η Νέα Πόλη
- 7 - Ο λόφος Calton
- 8 - Το Βασιλικό Μίλι
- 9 - Θέα του Κάστρου απ'τη Νέα Πόλη
- 10 - Water of Leith
- 11 - Η Εθνική Πινακοθήκη
- 12 - Το Εθνικό Μουσείο της Σκωτίας
- 13 - Το μνημείο του Σκοτ
- 14 - Το Εδιμβούργο των Μυστηρίων
- 15 - Malt whiskey και μπαράκια
- 16 - Φαγητό
- 17 - Βροχή
- 18 - Επίλογος
3 - Η πρώτη νύχτα.
Η ενασχόλησή μου με το Cardhu στο αεροδρόμιο και ο κατ' επέκταση ύπνος στο αεροπλάνο, με βοήθησαν να βγω ως έφηβος στο αεροδρόμιο του Εδιμβούργου, δηλαδή σε πάρα πολύ κατάσταση. Κάλεσα Uber για το ξενοδοχείο μου. Το αεροπλάνο είχε φτάσει στο Εδιμβούργο 23.10 και η ώρα να παραλάβω την κενή αποσκευή μου δεν μου είχε επιβαρύνει το χρόνο πάνω από 10 λεπτά. Έτσι περίπου τα μεσάνυχτα, είχα κάνει check in στο ξενοδοχείο και εγώ με τη φωτογραφική μου μηχανή, βγήκαμε στο κέντρο του Εδιμβούργου. Δίπλα στο ξενοδοχείο, βρίσκεται το αγαπημένο μου jazz bar του Εδιμβούργου. Αμέσως πήγα να το επισκεφτώ. Ευτυχώς, που από πρόσφατο ταξίδι μου στο Λονδίνο, είχα λίρες. Τις μόνες λίρες Αγγλίας που χρησιμοποίησα, για όλες τις ημέρες που έμεινα στο Εδιμβούργο, ήταν αυτές, για την είσοδο στο jazz bar. Τα ποτά τα πληρώνεις με κάρτα. Για την είσοδο απαιτείται ρευστό. Ευχαριστήθηκα πολύ τη μουσική, αλλά και με τα ποτά.
Ήπια και τα πρώτα malt σε αυτό το ταξίδι στο Εδιμβούργο.
Όταν τελείωσε το πρόγραμμα, κατά τις 03.00 πμ, αποφάσισα να περπατήσω στο Royal Mile.
Προχωρώντας προς το Royal Mile, το οποίο απείχε λίγες δεκάδες μέτρων από το ξενοδοχείο μου και από το jazz bar στο οποίο βρισκόμουν, έβγαλα τις πρώτες μου φωτογραφίες σε αυτό το ταξίδι στο αγαπημένο μου Εδιμβούργο.
Έφτασα άμεσα στο Royal Mile. Έριξα μια ματιά ανάντη,
και μια ματιά κατάντη.
Τότε πήρα την απόφαση. Στην αρχή ανηφόρισα,
κάποια στιγμή, σε ένα στενό (το οποίο ονομάζουν close) έστριψα δεξιά, πέρασα από το μουσείο των συγγραφέων,
προχώρησα και παρατήρησα τη νέα πόλη,
ενώ στη συνέχεια ανηφόρισα από κάποιο άλλο στενό (το κάθε στενό το ονομάζουν close), στο Royal Mile, όπου παρατήρησα το κτίριο του The Scotch Whisky Experience.
Συνέχισα να ανηφορίζω κατά μήκος του Royal Mile και σε λίγα μέτρα είδα το περίφημο κάστρο του Εδιμβούργου,
προχώρησα προς την πύλη, η οποία προφανώς εκείνη την ώρα, δηλαδή περασμένες τρεις μετά τα μεσάνυχτα, ήταν κλειστή,
οπότε προχώρησα προς το πλάτωμα μπροστά στο κάστρο, παρατηρώντας το νυχτερινό Εδιμβούργο, από ψηλά.
Στη συνέχεια άρχισα να κατηφορίζω.
Κατηφορίζοντας κατά μήκος του άδειου Royal Mile, συναντούσα συνεχώς κάθε λίγα μέτρα και από ένα κάθετο προς την κεντρική οδό, στενό (close),
ενώ σε λίγο πέρασα από τον καθεδρικό ναό του Εδιμβούργου, τον καθεδρικό ναό του St Giles.
Συνέχισα κατηφορίζοντας,
συνήθισα να συναντώ τακτικά και ένα στενό (close), κάθετο στο Royal Mile,
μέχρι που συνάντησα την κεντρική οδό που είναι το ξενοδοχείο μου (South Bridge) και η οποία είναι κάθετη στο Royal Mile.
Αντί να πάω προς το ξενοδοχείο μου για να ξεκουραστώ, εγώ συνέχισα τον ασύμβατο (λόγω ώρας) δρόμο.
Συνέχιζα να κατηφορίζω κατά μήκος του άδειου Royal Mile, πέρασα από ένα μπαρ στο οποίο είχα περάσει στο παρελθόν πάρα πολύ όμορφα,
αλλά δυστυχώς την πολύ προχωρημένη εκείνη ώρα ήταν προφανώς κλειστό, πέρασα μπροστά από το σπίτι του Τζον Νοξ (περισσότερα στην ενότητα Royal Mile)
και συνέχισα να κατηφορίζω.
Όταν έφτασα στο τέλος του Royal Mile, διαπίστωσα ότι το παλάτι ήταν σκοτεινό, διακρινόταν μόνο το κατάστημα με τα αναμνηστικά,
οπότε και ξεκίνησα το δρόμο της επιστροφής, ανηφορίζοντας στο άδειο Royal Mile.
Έτσι πέρασε η πρώτη μου νύχτα στο Εδιμβούργο. Ανεβαίνοντας στο δωμάτιό μου σκεφτόμουνα ότι από το επόμενο πρωινό θα ξεκινούσε η χαλάρωση. Γευσιγνωσία με malt whisky και λίγα διαλείμματα από τη γευσιγνωσία, με χαλαρές βόλτες στην πόλη. Στην παρούσα ιστορία δεν θα ασχοληθώ με το κυρίως θέμα, δηλαδή με τη γευσιγνωσία, η οποία θεωρώ ότι δεν ενδιαφέρει την μεγάλη πλειοψηφία. Ή για να είμαι πιο ακριβής θα ασχοληθώ λίγο. Το μερίδιο των Αγγέλων το κρατάω για μένα. Στην παρούσα ιστορία θα ασχοληθώ με τα λίγα διαλείμματα που έκανα από τη γευσιγνωσία. Και μάλιστα ανά ενότητα.
Η ενασχόλησή μου με το Cardhu στο αεροδρόμιο και ο κατ' επέκταση ύπνος στο αεροπλάνο, με βοήθησαν να βγω ως έφηβος στο αεροδρόμιο του Εδιμβούργου, δηλαδή σε πάρα πολύ κατάσταση. Κάλεσα Uber για το ξενοδοχείο μου. Το αεροπλάνο είχε φτάσει στο Εδιμβούργο 23.10 και η ώρα να παραλάβω την κενή αποσκευή μου δεν μου είχε επιβαρύνει το χρόνο πάνω από 10 λεπτά. Έτσι περίπου τα μεσάνυχτα, είχα κάνει check in στο ξενοδοχείο και εγώ με τη φωτογραφική μου μηχανή, βγήκαμε στο κέντρο του Εδιμβούργου. Δίπλα στο ξενοδοχείο, βρίσκεται το αγαπημένο μου jazz bar του Εδιμβούργου. Αμέσως πήγα να το επισκεφτώ. Ευτυχώς, που από πρόσφατο ταξίδι μου στο Λονδίνο, είχα λίρες. Τις μόνες λίρες Αγγλίας που χρησιμοποίησα, για όλες τις ημέρες που έμεινα στο Εδιμβούργο, ήταν αυτές, για την είσοδο στο jazz bar. Τα ποτά τα πληρώνεις με κάρτα. Για την είσοδο απαιτείται ρευστό. Ευχαριστήθηκα πολύ τη μουσική, αλλά και με τα ποτά.
Ήπια και τα πρώτα malt σε αυτό το ταξίδι στο Εδιμβούργο.
Όταν τελείωσε το πρόγραμμα, κατά τις 03.00 πμ, αποφάσισα να περπατήσω στο Royal Mile.
Προχωρώντας προς το Royal Mile, το οποίο απείχε λίγες δεκάδες μέτρων από το ξενοδοχείο μου και από το jazz bar στο οποίο βρισκόμουν, έβγαλα τις πρώτες μου φωτογραφίες σε αυτό το ταξίδι στο αγαπημένο μου Εδιμβούργο.
Έφτασα άμεσα στο Royal Mile. Έριξα μια ματιά ανάντη,
και μια ματιά κατάντη.
Τότε πήρα την απόφαση. Στην αρχή ανηφόρισα,
κάποια στιγμή, σε ένα στενό (το οποίο ονομάζουν close) έστριψα δεξιά, πέρασα από το μουσείο των συγγραφέων,
προχώρησα και παρατήρησα τη νέα πόλη,
ενώ στη συνέχεια ανηφόρισα από κάποιο άλλο στενό (το κάθε στενό το ονομάζουν close), στο Royal Mile, όπου παρατήρησα το κτίριο του The Scotch Whisky Experience.
Συνέχισα να ανηφορίζω κατά μήκος του Royal Mile και σε λίγα μέτρα είδα το περίφημο κάστρο του Εδιμβούργου,
προχώρησα προς την πύλη, η οποία προφανώς εκείνη την ώρα, δηλαδή περασμένες τρεις μετά τα μεσάνυχτα, ήταν κλειστή,
οπότε προχώρησα προς το πλάτωμα μπροστά στο κάστρο, παρατηρώντας το νυχτερινό Εδιμβούργο, από ψηλά.
Στη συνέχεια άρχισα να κατηφορίζω.
Κατηφορίζοντας κατά μήκος του άδειου Royal Mile, συναντούσα συνεχώς κάθε λίγα μέτρα και από ένα κάθετο προς την κεντρική οδό, στενό (close),
ενώ σε λίγο πέρασα από τον καθεδρικό ναό του Εδιμβούργου, τον καθεδρικό ναό του St Giles.
Συνέχισα κατηφορίζοντας,
συνήθισα να συναντώ τακτικά και ένα στενό (close), κάθετο στο Royal Mile,
μέχρι που συνάντησα την κεντρική οδό που είναι το ξενοδοχείο μου (South Bridge) και η οποία είναι κάθετη στο Royal Mile.
Αντί να πάω προς το ξενοδοχείο μου για να ξεκουραστώ, εγώ συνέχισα τον ασύμβατο (λόγω ώρας) δρόμο.
Συνέχιζα να κατηφορίζω κατά μήκος του άδειου Royal Mile, πέρασα από ένα μπαρ στο οποίο είχα περάσει στο παρελθόν πάρα πολύ όμορφα,
αλλά δυστυχώς την πολύ προχωρημένη εκείνη ώρα ήταν προφανώς κλειστό, πέρασα μπροστά από το σπίτι του Τζον Νοξ (περισσότερα στην ενότητα Royal Mile)
και συνέχισα να κατηφορίζω.
Όταν έφτασα στο τέλος του Royal Mile, διαπίστωσα ότι το παλάτι ήταν σκοτεινό, διακρινόταν μόνο το κατάστημα με τα αναμνηστικά,
οπότε και ξεκίνησα το δρόμο της επιστροφής, ανηφορίζοντας στο άδειο Royal Mile.
Έτσι πέρασε η πρώτη μου νύχτα στο Εδιμβούργο. Ανεβαίνοντας στο δωμάτιό μου σκεφτόμουνα ότι από το επόμενο πρωινό θα ξεκινούσε η χαλάρωση. Γευσιγνωσία με malt whisky και λίγα διαλείμματα από τη γευσιγνωσία, με χαλαρές βόλτες στην πόλη. Στην παρούσα ιστορία δεν θα ασχοληθώ με το κυρίως θέμα, δηλαδή με τη γευσιγνωσία, η οποία θεωρώ ότι δεν ενδιαφέρει την μεγάλη πλειοψηφία. Ή για να είμαι πιο ακριβής θα ασχοληθώ λίγο. Το μερίδιο των Αγγέλων το κρατάω για μένα. Στην παρούσα ιστορία θα ασχοληθώ με τα λίγα διαλείμματα που έκανα από τη γευσιγνωσία. Και μάλιστα ανά ενότητα.
Last edited by a moderator: