Defkalion
Administrator
- Μηνύματα
- 11.400
- Likes
- 17.206
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αλάσκα
Αυτό γράφουν οι περισσότερες πινακίδες των αυτοκινήτων σε τούτη την πολιτεία: Victoria - The Place to Be, μιμούμενοι τους αμερικάνους που δίνουν παρατσούκλια στις πολιτείες τους και μετά τα αναγράφουν στις πινακίδες των αυτοκινήτων τους. Τα παρατσούκλια αυτά είναι συνήθως κάτι αντιπροσωπευτικό της κάθε πολιτείας, και πράγματι δε θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο tagline από αυτό που έχουν βάλει για τη Victoria.
The place to be.
Σε σχέση με τα όσα γίνονται και την κατάσταση που επικρατεί στον υπόλοιπο "δυτικό κόσμο", δηλαδή την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, η Αυστραλία μάλλον είναι η καλύτερη χώρα στην οποία κάποιος μπορεί να βρεθεί αυτή τη στιγμή. Και η Victoria έχει την πόλη που είναι η αδιαμφισβήτητη πολιτιστική, πολιτισμική και αθλητική πρωτεύουσα της χώρας. Και αν τα πλάνα που είδαμε από το δημοτικό συμβούλιο πριν 2 βδομάδες προχωρήσουν, σύντομα θα μιλάμε για την πρωτεύουσα του κόσμου - ήδη είναι εξάλλου η πόλη με το μεγαλύτερο diversity στον πληθυσμό της.
Κάθε βόλτα στη Μελβούρνη, ακόμα και αν πρόκειται για τη διαδρομή που πας στη δουλειά κάθε πρωί, σου προσφέρει και κάτι, μια μυρωδιά, μια εικόνα, ένα συναίσθημα. Μου φαίνεται πολύ παράξενο που κάθε μέρα γυρνάω χαρούμενος στο σπίτι.
Αυτό το διάστημα βγήκα λίγο παραέξω από το καβούκι μου και δοκίμασα διάφορα καινούρια πράγματα.
Πήγα στο γήπεδο να δω πώς αντιμετωπίζουν οι Αυστραλοί το ποδόσφαιρο, ένα άθλημα που στις προτιμήσεις τους έρχεται στην καλύτερη περίπτωση 6ο ή 7ο. Η απάντηση ήταν αυτή:
Μία από τις επόμενες μέρες είχα την τύχη να βρεθώ στο National Gallery of Victoria:
για να παρακολουθήσω την ομιλία του Peter Economides που βρέθηκε στην Αυστραλία για λίγες μέρες. We have the power to imagine λοιπόν, από το motivational speech του Peter που ήρθε στην κατάλληλη πόλη:
Κάπου εκεί ήρθαν και τα κορίτσια και το παζλ του relocation ολοκληρώθηκε. Εδώ η ανερχόμενη moderator του Travelstories προσπαθεί να διαβάσει το Dark Tower του King:
Μια πρώτη βόλτα με την οικογένεια στο κέντρο μας έφερε δίπλα στο ποτάμι φυσικά, με όλα τα μαγαζιά φίσκα στον κόσμο και τη θέα να μας αποζημιώνει:
Τα μαγαζιά στην πόλη έχουν στυλ, φαντασία, και πάνω απ'όλα, το δικό τους μοναδικό χαρακτήρα. Μπορεί να τα λατρέψεις, μπορεί να τα μισήσεις, αλλά σίγουρα δε μπορείς να τα πεις αδιάφορα:
Τις επόμενες μέρες το outdoors είχε την τιμητική του, όποτε το επέτρεπε ο τρελόκαιρος της Μελβούρνης. Εδώ μια βόλτα στην παραλία σε μια παιδική χαρά με... καράβι και στο βάθος τους ουρανοξύστες της πόλης:
Το halloween είχε την τιμητική του φυσικά, και για εμάς που δεν έχουμε συνηθίσει σε αυτό, οι εικόνες ήταν πρωτόγνωρες - παιδάκια στη γειτονιά να μας χτυπάνε την πόρτα για trick or treat, και το ανάλογο ντεκόρ στα σπίτια:
Μέχρι και cupcakes-αράχνες βρήκαμε:
Πλέον με τα παιδιά μαζί, οι δραστηριότητες ... προσαρμόστηκαν. Παιδικές χαρές για... φίλημα στα προάστια:
ενώ το ένα πιτσιρίκι ανέλαβε και τις καινούριες, δύσκολες αλλά διασκεδαστικές δουλειές του σπιτιού:
Φυσικά Αυστραλία χωρίς γκολφ γίνεται; δε γίνεται. Με το ζόρι λοιπόν σε ένα από τα συνέδρια που πήγα, με πήγαν για μια παρτίδα γκολφ, από την βαρεμάρα της οποίας επιβίωσα μόλις και μετά βίας.
Αλλά τουλάχιστον το σκηνικό ήταν ωραίο:
Μια βόλτα προς τα νότια της Μελβούρνης με έφερε πάνω στο Arthur's seat, βλέποντας τις παραλίες προς τα κάτω:
ενώ δεν έλειψαν και οι επισκέψεις για να δούμε όλα τα παράξενα ζώα που έχει αυτή η ήπειρος από κοντά:
Φυσικά στη Μελβούρνη δε χρειάζεται να πας μακριά για να δεις wildlife. Σας είχα δείξει τους παπαγάλους που είχα πετύχει έξω από το σπίτι ένα πρωί. Αυτή τη φορά ξαναπέτυχα ολόκληρη τη συμμορία:
Για το τέλος, να πω ότι ένα από τα αγαπημένα τους "activities" εδώ είναι το να πίνουν ακατάπαυστα, κρασί και ότι άλλο οινοπνευματώδες βρουν. Μπορεί εγώ να μην είμαι μεγάλος φαν της ιστορίας αυτής, αλλά ένα καλό bourbon θα το κυνηγήσω, και οι επιλογές εδώ είναι εξαιρετικές. Αφιερωμένο λοιπόν στους φίλους μου AEKfan & maltakias:
Μέχρι την επόμενη φορά, καληνύχτα από την καλύτερη πόλη του κόσμου.
The place to be.
Σε σχέση με τα όσα γίνονται και την κατάσταση που επικρατεί στον υπόλοιπο "δυτικό κόσμο", δηλαδή την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, η Αυστραλία μάλλον είναι η καλύτερη χώρα στην οποία κάποιος μπορεί να βρεθεί αυτή τη στιγμή. Και η Victoria έχει την πόλη που είναι η αδιαμφισβήτητη πολιτιστική, πολιτισμική και αθλητική πρωτεύουσα της χώρας. Και αν τα πλάνα που είδαμε από το δημοτικό συμβούλιο πριν 2 βδομάδες προχωρήσουν, σύντομα θα μιλάμε για την πρωτεύουσα του κόσμου - ήδη είναι εξάλλου η πόλη με το μεγαλύτερο diversity στον πληθυσμό της.
Κάθε βόλτα στη Μελβούρνη, ακόμα και αν πρόκειται για τη διαδρομή που πας στη δουλειά κάθε πρωί, σου προσφέρει και κάτι, μια μυρωδιά, μια εικόνα, ένα συναίσθημα. Μου φαίνεται πολύ παράξενο που κάθε μέρα γυρνάω χαρούμενος στο σπίτι.
Αυτό το διάστημα βγήκα λίγο παραέξω από το καβούκι μου και δοκίμασα διάφορα καινούρια πράγματα.
Πήγα στο γήπεδο να δω πώς αντιμετωπίζουν οι Αυστραλοί το ποδόσφαιρο, ένα άθλημα που στις προτιμήσεις τους έρχεται στην καλύτερη περίπτωση 6ο ή 7ο. Η απάντηση ήταν αυτή:
Μία από τις επόμενες μέρες είχα την τύχη να βρεθώ στο National Gallery of Victoria:
για να παρακολουθήσω την ομιλία του Peter Economides που βρέθηκε στην Αυστραλία για λίγες μέρες. We have the power to imagine λοιπόν, από το motivational speech του Peter που ήρθε στην κατάλληλη πόλη:
Κάπου εκεί ήρθαν και τα κορίτσια και το παζλ του relocation ολοκληρώθηκε. Εδώ η ανερχόμενη moderator του Travelstories προσπαθεί να διαβάσει το Dark Tower του King:
Μια πρώτη βόλτα με την οικογένεια στο κέντρο μας έφερε δίπλα στο ποτάμι φυσικά, με όλα τα μαγαζιά φίσκα στον κόσμο και τη θέα να μας αποζημιώνει:
Τα μαγαζιά στην πόλη έχουν στυλ, φαντασία, και πάνω απ'όλα, το δικό τους μοναδικό χαρακτήρα. Μπορεί να τα λατρέψεις, μπορεί να τα μισήσεις, αλλά σίγουρα δε μπορείς να τα πεις αδιάφορα:
Τις επόμενες μέρες το outdoors είχε την τιμητική του, όποτε το επέτρεπε ο τρελόκαιρος της Μελβούρνης. Εδώ μια βόλτα στην παραλία σε μια παιδική χαρά με... καράβι και στο βάθος τους ουρανοξύστες της πόλης:
Το halloween είχε την τιμητική του φυσικά, και για εμάς που δεν έχουμε συνηθίσει σε αυτό, οι εικόνες ήταν πρωτόγνωρες - παιδάκια στη γειτονιά να μας χτυπάνε την πόρτα για trick or treat, και το ανάλογο ντεκόρ στα σπίτια:
Μέχρι και cupcakes-αράχνες βρήκαμε:
Πλέον με τα παιδιά μαζί, οι δραστηριότητες ... προσαρμόστηκαν. Παιδικές χαρές για... φίλημα στα προάστια:
ενώ το ένα πιτσιρίκι ανέλαβε και τις καινούριες, δύσκολες αλλά διασκεδαστικές δουλειές του σπιτιού:
Φυσικά Αυστραλία χωρίς γκολφ γίνεται; δε γίνεται. Με το ζόρι λοιπόν σε ένα από τα συνέδρια που πήγα, με πήγαν για μια παρτίδα γκολφ, από την βαρεμάρα της οποίας επιβίωσα μόλις και μετά βίας.
Αλλά τουλάχιστον το σκηνικό ήταν ωραίο:Μια βόλτα προς τα νότια της Μελβούρνης με έφερε πάνω στο Arthur's seat, βλέποντας τις παραλίες προς τα κάτω:
ενώ δεν έλειψαν και οι επισκέψεις για να δούμε όλα τα παράξενα ζώα που έχει αυτή η ήπειρος από κοντά:
Φυσικά στη Μελβούρνη δε χρειάζεται να πας μακριά για να δεις wildlife. Σας είχα δείξει τους παπαγάλους που είχα πετύχει έξω από το σπίτι ένα πρωί. Αυτή τη φορά ξαναπέτυχα ολόκληρη τη συμμορία:
Για το τέλος, να πω ότι ένα από τα αγαπημένα τους "activities" εδώ είναι το να πίνουν ακατάπαυστα, κρασί και ότι άλλο οινοπνευματώδες βρουν. Μπορεί εγώ να μην είμαι μεγάλος φαν της ιστορίας αυτής, αλλά ένα καλό bourbon θα το κυνηγήσω, και οι επιλογές εδώ είναι εξαιρετικές. Αφιερωμένο λοιπόν στους φίλους μου AEKfan & maltakias:
Μέχρι την επόμενη φορά, καληνύχτα από την καλύτερη πόλη του κόσμου.
