[FONT=andale mono][I] Την άλλη μέρα κανονίσαμε να βολτάρουμε στην Sophienstrasse, μία απ΄τις παλιότερες συνοικίες και γραφικές του Βερολίνου. Βρήκαμε την κατάληψη Tachelles, για την οποία είχα διαβάσει ότι γίνεται ένα γιουσουρούμ από τους κατοίκους της και από διάφορους καλλιτέχνες, δυστυχώς δεν ήταν η αυλή της ανοιχτή (υπέθεσα λόγω κρύου), απλά ακουγόταν από μέσα φασαρία και υποθέσαμε πως δεν ήταν προσβάσιμο το κτίριο για τους μη προνομιούχους (κρίμα γιατί είχα διαβάσει καλά σχόλια και ήθελα να την επισκεφθώ). Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην συνοικία και μπήκαμε σε ένα απ' τα πολλά ωραία καφέ της για να πιούμε ένα καφέ και να τσιμπήσουμε κάτι. Δοκιμάστε οπωσδήποτε τις Γερμανικές σούπες και τα παραδοσιακά γλυκά τους (Apfelkuche). Είναι αρκετά γευστικά και οικονομικά. Σε αυτό το καφέ σιγουρεύτηκα επίσης ότι αν θες να δώσεις την παραγγελία σου πρέπει να πας στο μπαρ. Οι σερβιτόροι στα κναιπεν (γερμανικές pub) και στα καφέ δεν έρχονται να σου πάρουν παραγγελία!!!! Χαλαρώσαμε και ήμασταν έτοιμοι για την συνέχεια. Επόμενη στάση Nikolaiviertel. Η θερμοκρασία είχε πέσει αρκετά και δεν νιώθαμε τα άκρα μας. Η στάση που βρίσκεται το μετρό σε αυτήν την περιοχή θα σας τρομάξει λίγο. Μουντά, γκρίζα κτίρια, χωρίς κόσμο (πιθανόν γραφεία), άδειοι δρόμοι μόνο τα ζόμπι λείπανε (μπορεί το καλοκαίρι να υπάρχει περισσότερη ζωντάνια) και εμείς μόνοι σε αναζήτηση της Nikolaiviertel.[/I][/FONT]
[FONT=andale mono]Τελικά ανακαλύψαμε μια όμορφη περιοχή με πανέμορφα κτίρια, πλακόστρωτα δρομάκια μια όμορφη εκκλησία και πολλά εστιατόρια. Έκανε τόσο κρύο και η υγρασία πρέπει να είχε φτάσει 90% (ένιωθα να μου τρυπάει τα κόκαλα και με τόση ομίχλη δεν έβλεπα την μύτη μου). Έτσι βρήκαμε ένα μικρό παραδοσιακό βαυβαρικό εστιατόριο και αράξαμε για ένα πλουσιοπάροχο γεύμα. Σνίτσελ καλυμμένο με τηγανιτό αυγό, πατατοσαλάτα, κότσι και φυσικά λουκάνικα (χοληστερίνη στο φούλ). Μετά το φαί και το κρύο δεν αντέχαμε για παραπάνω βόλτα. Οπότε επόμενη στάση Μπύρες κάτι να τσιμπολογάμε και ξενοδοχείο για καυτό μπανάκ
