Και συνεχίζω με το τρίτο και τελευταίο μέρος της ταξιδιωτικής μου ιστορίας.
Όπως καταλαβαίνετε επιστρέφοντας στο Πόρτλαντ, και με ούτε μια μέρα στη διάθεσή μας, έγιναν οι απαραίτητοι χαιρετισμοί...αγκαλιές, φιλιά, λίγα κλάματα με τη φίλη μου, συγγενείς της και φίλους που έκανα εκεί, προσπάθεια...
Περάσαμε από τα βραχώδη όρη στη διαδρομή Idaho-Montana, όπως και στο γυρισμό,αλλά επειδή βρισκόμασταν στον αυτοκινητόδρομο δεν είδα κάτι ουσιώδες. Σίγουρα βέβαια όλα τα τοπία ήταν μοναδικά. Το ψηλότερο σημείο που πήγαμε στη Μοντάνα ήταν η πόλη Dillon που βρίσκεται σε υψόμετρο 1555 μέτρων.
Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας και βγαίνοντας από την πόλη του Πόρτλαντ το μόνο που έβλεπες δεξιά και αριστερά του αυτοκινητόδρομου ήταν άπειρα δέντρα και κάποιοι καταρράκτες. Εκεί πιο πέρα βρίσκεται και ο καταρράκτης Multnomah Falls, ο οποίος είναι ο πιο ψηλός της πολιτείας του Όρεγκον, αλλά δυστυχώς...