Η Μοσούλη μάλλον ουδέποτε αποτέλεσε προσθήκη στην λίστα των ονειρεμένων σου ταξιδιωτικών προορισμών. Πιο πρόσφατα, μπορεί και να είχε βρεθεί στην κορυφή της λίστας με τα μέρη του πλανήτη όπου πιο σίγουρα θα σκοτωνόσουν — από φόνο, ή αυτοκτονία εάν κατά τύχη είσαι τζιχαντιστής. Αλλά αφότου...
Είναι κάποιες φορές που οι καιροί αλλάζουν ραγδαία. Διαφόρως από τις ομαλές μεταβάσεις της δικής μας εύκρατης ζώνης, και εν πλήρει αντιθέσει με την απούσα κλιματική ποικιλία των τροπικών, οι εποχές στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη αυτού του πλανήτη μεταβάλλονται ακραία και ξαφνικά.
Τρεις μήνες...
Γεμάτος απογοήτευση έμεινα να θωρώ το σκηνικό πίσω από την τραβηγμένη κουρτίνα… Τα οργουελικά, φαιώδη, τσιμέντινα ανθρωποδοχεία που οι Σοβιετικοί ονόμασαν χρουστσιόβκες έδειχναν έτι μουντότερα πίσω από το πέπλο της αντάρας. Η πυκνή μάζα μαυροσυννέφων που τα σκέπαζε δεν άφηνε ούτε ίχνος...
Κοιμόμουν βαριά στην στενή πάνω κουκέτα ενός συρμού τρίτης θέσης μίας απηρχαιωμένης σοβιετικής αμαξοστοιχίας που ταξίδευε προς ανατολάς τον υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο. Το ένστικτό μου, υποκινούμενο από επιθυμία τεντώματος και δίψα νικοτίνης, με ανέγειρε εκεί που το τρένο φρέναρε προς...
Πρώτη φορά μετά από χρόνια που άκουσα την λέξη κορονοϊός ήμουν σε ένα μικρό φιλιππινέζικο νησί επ’ ονόματι Σικιχόρ. Η ύπαρξη του νέου μικροβίου πρέπει ήδη λίγο καιρό να κυκλοφορούσε στις διεθνείς ειδήσεις, αλλά εκείνο το διάστημα ήμουν κάπως αποκομμένος από τον κόσμο. Το νέο αρχικά μού...
Μια-εκατοστή χιλιόμετρα νότια από την αχανή πολιτεία που στέφει το δυτικότερο ακρωτήριο της Αφρικής και λέγεται Ντακάρ, εκτείνεται μία δολιχή, υποτροπική παραλία. Περί τα είκοσι χιλιόμετρα αδιάκοπης, ψιλόκοκκης αμμουδιάς έχει ξεβράσει ο Ατλαντικός σε αυτήν την αραιοκατοικημένη ακτή. Χώρια από τα...
Ένας αιμάτινος, ψυχοπραϋντικός ήλιος βουτούσε προς τον ατέρμονο ορίζοντα του Ατλαντικού. Εξασθενούσε η θαλάσσια αύρα και αραίωνε ο κόσμος στην απέραντη φιναμμουδιά. Τα τουριστικά φαγοποτάδικα άρχιζαν να γεμίζουν στην παράκτια προμενάδα αποπάνω. Λάμβανε τέλος άλλη μία ερατεινή ανοιξιάτικη μέρα...
Ήταν ένας χειμώνας που διέμενα στο Kingston-upon-Thames· έναν εκ των συνολικά τεσσάρων βασιλικών δήμων του Λονδίνου. Όσοι από εσάς είστε εξοικειωμένοι με την γεωγραφία της βρετανικής πρωτεύουσας, θα αναρωτιέστε τώρα: «μα καλά, τι λεφτάς είν’ τούτος πάλι;». Όχι άδικα. Η περιοχή ανήκει πράγματι...
Εκεί που διεχείμαζα στις Φιλιππίνες τον χειμώνα του 19-20, ανακάλυψα τον παράκτιο οικισμό του Πόρτ Μπαρτόν· πανέμορφος τόπος, επαρκώς ανεπτυγμένος για άνετη διαμονή και εργασία, αλλά χωρίς το τουριστικό πανηγύρι του Ελ Νίδο και λοιπών θερέτρων στον βορρά του νησιού. Είπαμε έτσι να εγκατασταθούμε...
Ήταν χειμώνας στο βόρειο ημισφαίριο. Μα ως πάντοτε, ήταν καλοκαίρι στον Ισημερινό. Εκείνο τον καιρό διεχείμαζα στους τροπικούς παραλλήλους της Νοτιοανατολικής Ασίας. Μού είχε γράψει ένα καλό φιλαράκι εκ Γερμανίας πως ετοιμάζεται να κατέβει κι αυτός Ασία. Έπαιζε, λέει, καλό παρτάκι στην Κελέβη...
Ένα σημαντικό πράγμα που έχω μάθει ανά τις πολυετείς μου περιπλανήσεις: Όταν ακούς για θεούς (δη παντοδύναμους), προετοιμάσου για μπελάδες. Υπάρχουν λογιών-λογιών θεοί που η υπαρξιακή ανησυχία των ανθρώπων έχει επινοήσει. Αυτοί έχουν προσλάβει τόσο ποικίλους χαρακτήρες όσο και οι χαρακτήρες των...
Η ιστορία αυτή αρχίζει κατά τις αρχές ενός νοτίου καλοκαιριού, πριν από τέσσερα συν λίγους μήνες έτη, σαν εξερχόμουν από τον διεθνή αερολιμένα του Κέιπ Τάουν. «Ο Άπω Νότος» εμουρμούρισα. «Νέα γη κάτω απ' τα πόδια μου. Νέος ουρανός πάνω απ' το κεφάλι μου. Νέος αέρας μέσα στα πνευμόνια μου.»
Είχα...
Καθώς αφίχθην στο Πετροπαβλόφσκ: πρωτεύουσα, και ουσιαστικά μοναδική πόλη, της Καμτσάτκας, το σχέδιο ήταν να αναχωρήσουμε άμεσα για την Κουριλική Λίμνη όπου και θα διέμενα για τον ερχόμενο μήνα. Ωστόσο ο καιρός είχε άλλη άποψη.
Ομίχλη πυκνή και ζοφερή εκάλυψε τον τόπο αρχίζοντας από την...
Η απόμακρη αυτή οροσειρά που σηματοδοτεί την συνοριογραμμή ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ασία ανέκαθεν εξίταρε τους ταξιδιωτικούς μου ρεμβασμούς· κάποιαν έννοια πολυθέλγητρη είχε συνυφάνει η φαντασία μου με την σκέψη των Ουραλίων Ορέων. Σαν ευρέθην, το λοιπόν, στην Αικατερινβέργη της Ρωσίας το...
Εκεί που ήταν να πάω για δουλειά στην Καμτσάτκα το περασμένο καλοκαίρι, ο φθηνότερος (και βεβαίως συναρπαστικότερος) τρόπος να φτάσω εκεί πέρα ήταν να πετάξω από Βλαδιβοστόκ και να πάρω το τρένο μέχρι εκεί. Είχα έναν μήνα στην διάθεσή μου, εξού και προέβην σε διάφορες στάσεις ανά τα μήκη της...
Ο καλύτερος μήνας για ορειβασία στα ελληνικά βουνά πιστεύω είναι ο Μάιος. Σαν έτυχε, το λοιπόν, να ευρίσκομαι αυτό το διάστημα στην Ελλάδα, και λίγο πριν αφήσω πάλι την πατρίδα προς αναζήτηση περιπετειών στην Σιβηρία για το προσεχές καολοκαίρι, δεν μπορούσα να παραλείψω ένα ωραίο...