Ανάλυση λοιπόν:
Ένας καθώς πρέπει (σύμφωνα με τα κομουνιστικά ιδεώδη) λαμπρός νέος γνωρίζεται με έναν αντικαθεστωτικό, ομοφυλόφιλο, θρησκευόμενο καλλιτέχνη (χειρότερα δε γίνεται!) και του ανατίθεται να τον παρακολουθεί ως ύποπτο "αντικαθεστωτικής δράσης". Όπως φαντάζεται κανείς, γίνονται φίλοι και ο νέος μαθαίνει πως οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι τέρατα, η θρησκεία δεν είναι ασθένεια και οι δεξιοί δεν τα κάνουν όλα λάθος. Αλλά το κλου είναι το χιούμορ, η περιγραφή της κοινωνικής κατάστασης και φυσικά η Αβάνα, ο πραγματικός πρωταγωνιστης του φιλμ. Επικές ερμηνείες, φανταστικοί χώροι (μερικοί είναι τοτέμ σήμερα, π.χ το σπίτι του ομοφυλόφιλου είναι το πιο "ιν" ιδιωτικό εστιατόριο σήμερα) και δεν έχει τόσους κουβανισμούς, οπότε το παρακολουθεί εύκολα ακόμη και κάποιος που δεν έχει πάει στην Κούβα. Πικρό, έντονο και "υπόγειο" χιούμορ από μια ταινία που κάνει κριτική στην κυβέρνηση με έξυπνο, αποδεκτό και καθόλου υστερικό τρόπο, η ταινία αποτέλεσε σταθμό για την απίστευτη αλλαγη νοοτροπίας της κυβέρνησης απέναντι σε ομοφυλόφιλους και θρησκευόμενους στα μέσα του '90.