To Travelstories ήρθε για να φουντώσει τη φλόγα μέσα μας για κοντινά και μακρινά ταξίδια. Ήρθε για να μας δώσει το κίνητρο μέσω της πληροφορίας. Ήρθε και έμεινε γιατί συγκέντρωσε και «δυνάμωσε» κόσμο με τα ίδια θέλω.
Το ανακάλυψα γύρω στο 2010 αν θυμάμαι σωστά.
Γράφτηκα Ιούλιο του 2012, λίγο πριν το πρώτο Island Hopping μου, που μου άλλαξε πραγματικά τη κοσμοθεωρία.
Πότε ξεκίνησα να γράφω, πότε έγινε αναπόσπαστο αντικείμενο της καθημερινότητας μου δεν έχω καταλάβει ακόμα. Όπως δε κατάλαβα για πότε ξεκίνησαν τα ταξίδια με τέτοια συχνότητα, και άρχισα να περνάω πλέον με ευκολία τα σύνορα της Ελλάδας και φυσικά της Ευρώπης, σε χώρες που αποτελούσαν άπιαστο όνειρο για μένα.
Αυτό που ξέρω με σιγουριά, είναι ότι χαίρομαι πολύ που αποτελώ ένα μικρό κομμάτι της συγκεκριμένης κοινότητας. Μιας απίστευτα διαδραστικής ιντερνετικής -και όχι μόνο- κοινότητας, που φροντίζει να μας δείχνει συνέχεια το τρόπο, σε γνωστούς και άγνωστους κυρίως δρόμους & προορισμούς.
Όλα αυτά οφείλονται βέβαια στα μέλη του, πολλά εκ των οποίων αποτελούν ανθρώπους με υψηλή ποιότητα και είναι κάτι που φαίνεται. Συνομιλώ συνέχεια με κόσμο, γίνομαι φίλος στο Fb, είχα τη τύχη να γνωρίσω και μερικούς από κοντά και να γίνω φίλος τους, και αυτό είναι κάτι που με κάνει διπλά χαρούμενο. Προσδοκώ και περιμένω να παρευρεθώ κι εγώ σε κάποια συνάντηση, είτε προς βορρά μεριά είτε αλλού, για να γνωρίσω κι άλλους από εσας.
Δε θέλω να ξεχωρίσω εδώ κανένα από τα μέλη, γιατί είναι κάτι που φροντίζω να το κάνω σε επιμέρους ποσταρίσματα, αλλά να ευχηθώ πραγματικά χρόνια πολλά και ποιοτικά στο φόρουμ μας, και να απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον
@Defkalion που δεν άφησε την ιδέα να πέσει κάτω και έκανε το όνειρο πραγματικότητα, αλλά και σε όλα τα παιδιά που εργάζονται γι αυτο στο παρασκήνιο. Υγεία να έχετε.
Αντί επιλόγου και περιττών ευχολογίων, επιτρέψτε μου να κλείσω με αυτό:
'' Ένα ωραίο ξημέρωμα φτάνουμε για τον Άι Στράτη. Γεμάτος προσμονή αλλά και ευτυχία από την άρνηση μου στην εξουσία να της χαμογελάσω. Έτσι, δεν έχω ύπνο, η συνοδεία λαγοκοιμάται και γω ακουμπώ τις χειροπέδες μου στη κουπαστή και χαζεύω τ' άστρα, τη θάλασσα και τις όμορφες ακρογιαλιές, καθώς συμβαίνουν στις κόρες των ματιών μου μαζί με το γυκό φως της αυγής και σκέφτομαι για πολλοστή φορα που λένε, πόσο όμορφη, πόσο γλυκιά είναι η πατρίδα μου.
Μάνα, σ' ευχαριστώ που με γέννησες σ΄αυτό το τόπο. Και δεμένος με χειροπέδες, είμαι ευτυχισμένος που έχω τούτο το τόπο πατρίδα, βιωμένο από τους πιο έξυπνους και αισθαντικούς ανθρώπους, από ανθρώπους ερωτικούς, που ήξεραν να παίζουν και γι αυτό δημιούργησαν έναν πολιτισμό που ακόμα παραμένει αξεπέραστος... "
Χρόνης Μίσιος