Στο Τραστέβερε μας πήγαν φιλικό ζευγάρι Ιταλών, τα caccio e pepe ηταν επιεικώς άβραστα, οι δε αγγινάρες ala giudea, τρώγονταν μόνο το έξω φύλλα τους. Το μαγαζί ήταν γεμάτο από Ιταλούς.
Ακόμα και δυο φορές τραπέζι που μας έκαναν Ιταλοί στη Ρώμη στο σπίτι τους, αυτό που απολαύσαμε ήταν η φρέσκια...
Κατ΄αρχάς πρέπει να διευκρινίσουμε ότι ζούμε στην Ελλάδα και εδώ έχουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε κάθε λογής παραδοσιακές και τοπικές κουζίνες από τα μικράτα μας, κάτι που όταν πάμε ταξίδια σε άλλες χώρες δεν είναι δυνατόν να ισχύει.
Ψήφισα ελληνική γιατί σαν την ελληνική σε ποικιλία δεν...
μπορούν να πάνε στη Μήλο με το αεροπλάνο πολύ εύκολα και ξεκούραστα, είναι ένα νησί που έχει και αρχαία και υπέροχες παραλίες και καλή συγκοινωνία και ονειρεμένες εκδρομές με το καικάκι και καλό φαγητό. Φθάνει να μην πάνε σε περίοδο αιχμής. Εγώ είχα πάει τέλη Ιουνίου και ήταν τέλεια!
πλάκα κάνεις!!!
βρε παιδί, 65 χρονών είναι οι άνθρωποι, δεν είναι 95. Εγώ είμαι 70 και πάω παντού με τα πόδια. Μα τι μας περάσατε εμάς της τρίτης γενιάς δηλαδή? Εμείς είμασταν και στο Πολυτεχνείο! ;)
Δεν έχει άσχημη συγκοινωνία, με το λεωφορείο πας σε όλες τις γνωστές παραλίες, απλά χρειάζεται λίγο βάδισμα από τη στάση που σε αφήνει το λεωφορείο μέχρι την παραλία. Ομπρέλα πάλι δεν χρειάζεσαι, όλες οι παραλίες έχουν σκιά κι αν δεν πας Αύγουστο, βρίσκεις πάντα θέση κάτω από κάποια σκιά. Εγώ...
Σ΄ευχαριστούμε για το υπέροχο Πόρτο και τους Pink Floyd. Πως τα καταφέρνεις και βλέπεις τόσα πολλά σε τόσο λίγες μέρες, είναι απορίας άξιον (για μένα που θέλω τουλάχιστον 24 ώρες να ψιλοτριγυρίζω πρώτα για να εγκληματιστώ, με τρώνε βέβαια και τα καφέ to see life goes by)
μονότονη? ...pardon?
Εντάξει, σίγουρα, αλλά αυτό που κάνει το Παρίσι τόσο ξεχωριστό δεν είναι ούτε το Λούβρο ούτε ο πύργος του ΄Αιφελ. Είναι η ατμόσφαιρά του και το αποδεικνύουν περίτρανα οι φωτογραφίες σου!
πάλι καλά, με τη φίλη μου, την πρώτη μέρα στο ΄Αμστερνταμ, πέσαμε στις 7 το απόγευμα για 2 ώρες ξεκούραση και ξυπνήσαμε την άλλη μέρα το πρωί στις 7!!! Και το χειρότερο, το άλλο βράδυ που πήγαμε σε διάσημο τζαζ κλαμπ, το βρήκαμε κλειστό!!!
Τι ωραίο άγαλμα αυτό του μεγάλου δούκα Γκεντιμίνας με το άλογό του! Και τι ωραίο ταξίδι που μας χάρισες!
Δεν περνάει ο χρόνος, εμείς περνάμε. Κάθε φορά που διαβάζω στα ταξίδια σου "ο χρόνος είναι αμείλικτος" θέλω να στο γράψω, ε, στο έγραψα λοιπόν κι ησύχασα! ;)
είχα προειδοποιήσει σε μια προηγούμενη ιστορία ότι μπακαλιάρος σκορδαλιά είναι ελληνική πατέντα, αλλά δε με πήρε κανένας υπόψη του. ;) 365 συνταγές λέει και η σκορδαλιά που είναι ρε παιδιά?
Παιδιά μη με πυροβολήσετε, αλλά μ΄αυτά που γράφετε, με αναγκάζετε να θυμηθώ τις ένδοξες μέρες του 1987. Και ναι! νεαρά και φέρελπις τότε, βρέθηκα δυο βδομάδες στο Είρήνης και Φιλίας γιατί δούλευα σε ξένο ειδησεογραφικό πρακτορείο.
Μόλις τέλειωνε το πρώτο ημίχρονο, έπρεπε όλοι να τρέξουμε στο...