fenia42
Member
- Μηνύματα
- 3.877
- Likes
- 14.380
- Επόμενο Ταξίδι
- Азербайджан
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Αφού σε άλλο θρεντ δε μας δίνονται πολλές επιλογές να ψηφίσουμε, ας γράψω για την αγαπημένη μου γεωργιανή κουζίνα δυο λόγια εδώ.
Σήμερα παραβρέθηκα σε μια βάφτιση Γεωργιανών φίλων και ακολούθησε τραπέζι σε γεωργιανό εστιατόριο της πόλης μου. Παρόλο που έχω επισκεφτεί τη Γεωργία και αρκετά γεωργιανά εστιατόρια ανά τον κόσμο, η σημερινή εμπειρία με έφερε ακόμα πιο κοντά στη προσέγγιση της γεωργιανής κουλτούρας και ήταν συνολικά μια όμορφη, ανεκτίμητη εμπειρία.
Τα φαγητά έρχονταν αργά, οι συνδαιτημόνες τσιμπούσαν διακριτικά -πιο πολύ έπιναν- και κάθε τόσο σταματούσαν για να κάνουν πρόποση. Την πρόποση ξεκινούσε ο γηραιότερος και οταν αυτός αποχώρησε (για να χορέψει) συνέχισε ο γιος του κ μετά κάποιος φίλος κοκ, μόνο φυσικά άντρες. Ήπιαν στην υγεία του πρώτου εγγονού, στην υγεία του νεοφώτιστου, στη Γεωργία, στις γυναίκες που ομορφαίνουν τη ζωή μας, στα παιδιά μας κλπ. Το τσούγκρισμα των ποτηριών είχε ενδιαφέρον αφού τσούγκριζαν με μορφή ντόμινο, ο ένας με τον διπλανό του κι αυτός με το δικό του διπλανό κοκ.
Αρχικα μας σέρβιραν τις γεωργιανές σαλάτες (αυτο που στη Θεσσαλονίκη λέμε αλοιφές) όπου περιελάμβαναν σαλάτα πατέ σπανάκι ,καρότο ,ρωσική και μια άλλη με κοτόπουλο. Επίσης σέρβιραν ολόκληρα λαχανικά χωρίς να είναι κομμένα δηλ. Αγγούρια ντομάτες φρέσκα κρεμμύδια και ξεχωριστά διαφορα τουρσιά και τυριά.
Επόμενο πιάτο που ήρθε ήταν φρούτα και γλυκά (!) πράγμα που μας εξέπληξε και μας εξήγησαν πως τα θέλουν εκεί που τρώνε για να αλλάζουν τη γεύση τους. Τότε θυμήθηκα πως και στο Κιργιστάν, όπου μου έκαναν το τραπέζι είχε μαρμελάδες και γλυκά πάντα και είχα τότε την αίσθηση ότι τα αφήνουν μόνιμα εκεί ή ότι δε μάζεψαν ποτέ το πρωινό τραπέζι. Οι αργοί ρυθμοί του φαγοποτιού όμως με έκανε να καταλάβω πως πραγματικά στο ενδιάμεσο μπορεί κάποιος να θελήσει φρούτο!
Έπειτα ήρθε ένα μοσχαράκι με ξέχωρη κόκκινη σάλτσα και ολόκληρες πατάτες, ένα άλλο μοσχάρι με έντονη γεύση μπαχαρικού όμοιο με αυτά που βάζουν στα χινκαλι. Εννοείται χατσαπούρι πεντανόστιμο (πίτα τηγανιτή με ένα τυρί που θυμίζει γραβιέρα) και φυσικά σασλίκ- το ρωσικό σουβλάκι. Προς το τέλος ήρθε κεμπάπ και φυσικά τα χινκαλι που εμείς δε τα προλάβαμε γιατί σήμερα άνοιξαν οι θερινοί κινηματογράφοι και μας καλούσαν τα «φθηνά τσιγάρα» .
Στο τραπέζι είχαν κρασί, χυμό αχλάδι και χυμό από ένα βότανο που θυμίζει λεμόνι ή λουίζα. Οι άνθρωποι ήταν πολύ εξυπηρετικοι και ακόμα κι οταν ξεχνούσαν και μιλούσαν στα γεωργιανά, μας μετέφραζαν ή μιλούσαν όλοι μετά στα ρωσικά για να καταλαβαίνω κι εγώ.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω πως έχω επισκεφτεί 10 από τα 15 κράτη της π. ΕΣΣΔ και σε όλα αυτά τα κράτη βρήκα γεωργιανά εστιατόρια. Η γεωργιανή κουζίνα είναι πολύ νοστιμη και ενδιαφέρουσα -αν και βαριά και πολύ αλμυρή για τα γούστα μου- και ανά τα κράτη της σοβιετιας θεωρείται ανερχόμενη και γκουρμέ, ενώ βεβαίως είναι παντού πολύ οικονομική.
Σήμερα παραβρέθηκα σε μια βάφτιση Γεωργιανών φίλων και ακολούθησε τραπέζι σε γεωργιανό εστιατόριο της πόλης μου. Παρόλο που έχω επισκεφτεί τη Γεωργία και αρκετά γεωργιανά εστιατόρια ανά τον κόσμο, η σημερινή εμπειρία με έφερε ακόμα πιο κοντά στη προσέγγιση της γεωργιανής κουλτούρας και ήταν συνολικά μια όμορφη, ανεκτίμητη εμπειρία.
Τα φαγητά έρχονταν αργά, οι συνδαιτημόνες τσιμπούσαν διακριτικά -πιο πολύ έπιναν- και κάθε τόσο σταματούσαν για να κάνουν πρόποση. Την πρόποση ξεκινούσε ο γηραιότερος και οταν αυτός αποχώρησε (για να χορέψει) συνέχισε ο γιος του κ μετά κάποιος φίλος κοκ, μόνο φυσικά άντρες. Ήπιαν στην υγεία του πρώτου εγγονού, στην υγεία του νεοφώτιστου, στη Γεωργία, στις γυναίκες που ομορφαίνουν τη ζωή μας, στα παιδιά μας κλπ. Το τσούγκρισμα των ποτηριών είχε ενδιαφέρον αφού τσούγκριζαν με μορφή ντόμινο, ο ένας με τον διπλανό του κι αυτός με το δικό του διπλανό κοκ.
Αρχικα μας σέρβιραν τις γεωργιανές σαλάτες (αυτο που στη Θεσσαλονίκη λέμε αλοιφές) όπου περιελάμβαναν σαλάτα πατέ σπανάκι ,καρότο ,ρωσική και μια άλλη με κοτόπουλο. Επίσης σέρβιραν ολόκληρα λαχανικά χωρίς να είναι κομμένα δηλ. Αγγούρια ντομάτες φρέσκα κρεμμύδια και ξεχωριστά διαφορα τουρσιά και τυριά.
Επόμενο πιάτο που ήρθε ήταν φρούτα και γλυκά (!) πράγμα που μας εξέπληξε και μας εξήγησαν πως τα θέλουν εκεί που τρώνε για να αλλάζουν τη γεύση τους. Τότε θυμήθηκα πως και στο Κιργιστάν, όπου μου έκαναν το τραπέζι είχε μαρμελάδες και γλυκά πάντα και είχα τότε την αίσθηση ότι τα αφήνουν μόνιμα εκεί ή ότι δε μάζεψαν ποτέ το πρωινό τραπέζι. Οι αργοί ρυθμοί του φαγοποτιού όμως με έκανε να καταλάβω πως πραγματικά στο ενδιάμεσο μπορεί κάποιος να θελήσει φρούτο!
Έπειτα ήρθε ένα μοσχαράκι με ξέχωρη κόκκινη σάλτσα και ολόκληρες πατάτες, ένα άλλο μοσχάρι με έντονη γεύση μπαχαρικού όμοιο με αυτά που βάζουν στα χινκαλι. Εννοείται χατσαπούρι πεντανόστιμο (πίτα τηγανιτή με ένα τυρί που θυμίζει γραβιέρα) και φυσικά σασλίκ- το ρωσικό σουβλάκι. Προς το τέλος ήρθε κεμπάπ και φυσικά τα χινκαλι που εμείς δε τα προλάβαμε γιατί σήμερα άνοιξαν οι θερινοί κινηματογράφοι και μας καλούσαν τα «φθηνά τσιγάρα» .
Στο τραπέζι είχαν κρασί, χυμό αχλάδι και χυμό από ένα βότανο που θυμίζει λεμόνι ή λουίζα. Οι άνθρωποι ήταν πολύ εξυπηρετικοι και ακόμα κι οταν ξεχνούσαν και μιλούσαν στα γεωργιανά, μας μετέφραζαν ή μιλούσαν όλοι μετά στα ρωσικά για να καταλαβαίνω κι εγώ.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω πως έχω επισκεφτεί 10 από τα 15 κράτη της π. ΕΣΣΔ και σε όλα αυτά τα κράτη βρήκα γεωργιανά εστιατόρια. Η γεωργιανή κουζίνα είναι πολύ νοστιμη και ενδιαφέρουσα -αν και βαριά και πολύ αλμυρή για τα γούστα μου- και ανά τα κράτη της σοβιετιας θεωρείται ανερχόμενη και γκουρμέ, ενώ βεβαίως είναι παντού πολύ οικονομική.
Εγω το καλύτερο χατσαπουρι το εφαγα στη Μόσχα. Έτυχε και πέτυχε. Το νερό τους όντως είναι εξαιρετικό.
