ioannisp
Member
- Μηνύματα
- 242
- Likes
- 45
- Επόμενο Ταξίδι
- το σκέφτομαι ...
Περιεχόμενα
Είχαν περάσει αρκετοί μήνες από το τελευταίο μου ταξίδι στο εξωτερικό και έπρεπε να κανονίσω κάτι οπωσδήποτε. Δυστυχώς τα Χριστούγεννα αν και σχεδίαζα να πάω Ταϊλάνδη ακυρώθηκε τελευταία στιγμή.
Τα δεδομένα που είχα ήταν δυο, πρώτον ο προορισμός θα έπρεπε να ήταν εντελώς διαφορετικός απ’ ότι είχα πάει μέχρι σήμερα και δεύτερον ότι θα πήγαινα μόνος. Αρκετά είχα ταλαιπωρηθεί από την αναβλητικότητα, τις δικαιολογίες και την αναποφασιστικότητα όσων ήθελαν αλλά δεν ήθελαν.
Ωστόσο έχοντας ταξιδέψει μόνος στο παρελθόν είχα διαπιστώσει ότι δεν είμαι μοναχικός τύπος. Λύση στο θέμα αυτό φαινόταν να υπάρχει μέσου του ταξιδιωτικού γραφείου Gap που και ένα άλλο μέλος του forum το είχε χρησιμοποιήσει και είχε μείνει πολύ ικανοποιημένο από το ταξίδι.
Οι προορισμοί πολλοί και η επιλογή συνεπώς δύσκολη. Με βάση τον καιρό και τη διάθεση που είχα, κατέληξα σε δυο. Το Kruger Park στη Νότιο Αφρική με το Drifters και το Χρυσό Τρίγωνο στην Ινδία με το Gap. Για να μην τα πολυλογώ το Kruger Park απορρίφτηκε τελικά γιατί τις ημερομηνίες που ήθελα δεν θα πραγματοποιούνταν το tour. Έκλεισα εισιτήρια με Emirates και θέση στο tour.
Η ενημέρωση μέσω του Gap δεν θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη για κάποιον που ταξιδεύει πρώτη φορά μαζί τους, είχα ένα σωρό απορίες και δυστυχώς μέσω της σελίδας τους δεν κατάφερνα να εντοπίσω άλλους συνταξιδιώτες για το συγκεκριμένο tour. Υπάρχει οργανωμένη εξυπηρέτηση αλλά δεν μου αρκούσε. Περιττό να πω ότι οι φίλοι και γνωστοί που μάθαιναν που θα πάω μου έλεγαν τα χειρότερα με βάση τα ντοκιμαντέρ που είχαν δει στην TV. Κάποιος από αυτούς με συμβούλεψε να πάρω μαζί μου κονσέρβες για να τρώω.
Και κάποια στιγμή έφτασα και στο γνωστό θέμα. Εμβόλια και χάπια. Τι να κάνω; Αφού διάβασα λοιπόν και εγώ σχεδόν τα πάντα στο www.cdc.gov αποφάσισα να κάνω εμβόλιο για την Ηπατίτιδα Α (δυο μήνες πριν την αναχώρηση) και να πάρω και χάπια Malarone.
Κανόνισα κάποια στιγμή τη Visa την οποία εκδίδουν πολύ εύκολα από την Ινδική πρεσβεία χωρίς να πάω αλλά μέσω ενός φίλου. Βέβαια στη συνέχεια έμαθα ότι μπορείς και μέσω courier να εξυπηρετηθείς.
Το πρόγραμμα ήταν το εξής. Πρώτος σταθμός Ντουμπάι στο οποίο θα έμενα δυο βραδιές και μετά Δελχί για να συναντήσω το group για τις υπόλοιπες 7 διανυκτερεύσεις.
Τα του Ντουμπάι δεν θα τα αναφέρω μιας και δυστυχώς τζάμπα έμεινα. Δεν μου άρεσε καθόλου, πήγα στα γνωστά αξιοθέατα αλλά τι να πω, μου φαινόταν σαν χάρτινα δεν μου προκαλούσαν κανένα ενδιαφέρον. Φυσικά πήρα μια καλή εμπειρία από το Ντουμπάι, να μην εμπιστεύομαι πλέον την Emirates. Πήγα που λέτε το πρωί στο αεροδρόμιο για να πάρω την πτήση για Δελχί και στο τρίτο check-in (τα δυο πρώτα με έστελναν από το ένα στο άλλο) μου είπαν ότι είχε γίνει overbooking, ότι όλες οι αεροπορικές εταιρείες το κάνουν και ότι αν είναι επείγον να ταξιδέψω σήμερα θα δουν τι μπορούν να κάνουν. Το τι άκουσε η υπάλληλος δεν σαν το λέω. Μου φάνηκε υπερβολικά τρελό αυτό που είπε. Ξέρει ότι είσαι στη μέση ταξιδιού και σε ρωτάει αν είναι σημαντικό να ταξιδέψεις; Τελικά με τα πολλά μου έδωσαν μια business class θέση και πέταξα μακριά τους.
Αυτό που δεν περιέγραψα καθόλου ήταν ο προβληματισμός μου στο θέμα της μεταφοράς από το αεροδρόμιο του Δελχί στο ξενοδοχείο. Η Gap επίσημα το χρέωνε 25ευρώ, το ξενοδοχείο 16 και υπήρχε και η φθηνή επιλογή του prepaid ταξί. Οι περιγραφές βέβαια για τις συνθήκες που επικρατούν στο αεροδρόμιο με έβαζαν σε σκέψεις. Όταν φτάσεις λέει γίνεται ο χαμός από άτομα που θέλουν να σε βάλουν στο δικό τους ταξί και να σε πάνε στο δικό τους ξενοδοχείο. Επίσης αλλού λες να σε πάνε και αλλού βρίσκεσαι. Χώρια που υπάρχουν καλά prepaid και «μασκερεμένα» prepaid. Τελικά πήρα την απόφαση να επιλέξω το prepaid ταξί και δεν κανόνισα να με περιμένει κανένας.
Φτάνω λοιπόν στο αεροδρόμιο του Δελχί στις 15.00 το οποίο μου φάνηκε μετά τη χλιδή του Terminal 3 του Ντουμπάι σαν καλύβα. Περνάω τον έλεγχο διαβατηρίων και κάποια στιγμή είμαι στην έξοδο. Ο κόσμος ελάχιστος, παντού μια ερημιά. Κάνω συνάλλαγμα και πάω στο πρώτο γκισέ για prepaid ταξί που λέει στην ταμπέλα του ότι είναι και αναγνωρισμένο από την αστυνομία. Δείχνω τη διεύθυνση, του λέω ότι έχω μια αποσκευή και μου κόβει μια απόδειξη για 242 ruppes, 4 ευρώ δηλαδή. Ήμουν τόσο αγχωμένος με όλα αυτά που είχα διαβάσει για το αεροδρόμιο που νόμιζα ότι όπου να ‘ναι θα μου την πέσουν. Τώρα που το σκέφτομαι, έκανα σαν υστερικός, ενώ μου φώναζε ο ταξιτζής του prepaid να πάω στο ταξί του εγώ επέλεξα να πάω στην τουριστική αστυνομία για να ρωτήσω για το ποιο ταξί θα πάρω και φυσικά μετά δεν έδινα την απόδειξη στον ταξιτζή για να τη θεωρήσει στην έξοδο. Βλέπετε είχα διαβάσει ότι αν σου πάρουν την απόδειξη μετά σε πάνε όπου θέλουν. Σε μένα τουλάχιστον στο αεροδρόμιο όλα πήγαν τέλεια, κανένας δεν με πίεσε να πάω σε άλλο ξενοδοχείο και ο ταξιτζής με πήγε στο σωστό μέρος και φυσικά πλήρωσα ελάχιστα.
Το θέαμα έξω από το παράθυρο του ταξί σε πολλά σημεία μου θύμιζε βομβαρδισμένη περιοχή ενώ η περιοχή γύρω από το ξενοδοχείο έμοιαζε λεηλατημένη. Μπαίνω στο ξενοδοχείο και αφού έβγαλα άκρη με τη reception πήγα και έπεσα στο κρεββάτι σχεδόν νεκρός. Ξύπνησα σχεδόν δυο ώρες αργότερα και κατέβηκα να δω τι θα γίνει με το group. Ήξερα ότι θα γινόταν μια συνάντηση όλων των μελών, οπότε κατέβηκα και ο υπάλληλος της reception μου είπε ότι η συνάντηση είχε γίνει ήδη αλλά σε λίγο θα κατέβει ο tour leader. Περίμενα λοιπόν και σε λίγο όλο το group κατέβαινε για να πάει για φαγητό. Συστηθήκαμε και πήγα και εγώ μαζί τους.
Από εδώ και πέρα ξεκινάει η ξενάγηση μέσω του group. Τα highlights ήταν City tour in Delhi, Jaipur, Amber Fort, Hawa Mahal, Abhaneri Fatehpur Sikri, Taj Mahal, I’timad-ud-Daulah και Agra.
Ο tour leader πολύ καλός, ένας Ινδός 26 ετών που είχε κέφι και διάθεση να περάσουμε όλοι καλά. Τα 14 μέλη του group από Καναδά, Αγγλία και Αυστραλία, πολυταξιδεμένα με προτίμηση σε περιοχές όπως κεντρική Αμερική και νοτιοανατολική Ασία. Μέση ηλικία 25 έτη και η πλειοψηφία κοπέλες.
Στο tour δεν περιλαμβανόταν φαγητά όμως ο leader μας πήγαινε σε εστιατόρια που δεν ήταν τόσο τουριστικά και νομίζω ότι στα περισσότερα από αυτά οι γεύσεις ήταν αρκετά αυθεντικές.
Νερό εμφιαλωμένο πωλείται παντού από 20 ruppes και πάνω και το προτιμά και μερίδα του τοπικού πληθυσμού. Πολλά από αυτά είναι νερό βρύσης οζονοποιημένο για να εξοντωθεί ότι επικίνδυνο υπάρχει στο νερό της βρύσης και με προσθήκη minerals για τα μάτια του κόσμου.
Η συνέχεια απλά καταπληκτική, τα περάσαμε όλοι πολύ καλά.
Το Gap έχει υπερτιμημένα ταξίδια αλλά σου εγγυώνται ότι θα βρεις καλή παρέα. Αν λοιπόν δεν είσαι μοναχικός τύπος είναι ιδανική λύση.
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons / Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0 Unported
Η Ινδία ήταν η πρώτη χώρα για μένα που είχε τόσο μεγάλες αντιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Έβλεπες άτομα που κοιμόταν στο πεζοδρόμιο και από την άλλη πανάκριβα τζιπάκια να κυκλοφορούν ανάμεσα στα σαραβαλάκια. Σε κάποια περιοχή μάλιστα που είχε πολλές εταιρείες αισθανόσουν ότι ήσουν στην Ευρώπη. Τα αξιοθέατα τους είναι πολύ εντυπωσιακά και φανερώνουν τη λάμψη - και τη ματαιοδοξία ίσως - του παρελθόντος. Αποκορύφωμα το Taj Mahal που είναι ένα ολόκληρο συγκρότημα κτιρίων που αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής. Εμείς είχαμε πάει το ξημέρωμα αλλά νομίζω ότι και το απόγευμα θα ήταν μια διαφορετική εμπειρία. Εν' το μεταξύ τα παλάτια και φρούρια τους είχαν πολύπλοκα συστήματα ψύξης με νερό που έτρεχε στο πάτωμα σε ειδικά κανάλια για να κατεβάζουν την υψηλή θερμοκρασία. Επίσης εντυπωσιακά ήταν τα δεκάδες δωμάτια για τις γυναίκες του παλατιού.
Δυστυχώς η φύλαξη όλων αυτών των κτιρίων είναι ελλιπής και γίνεται από άτομα που δεν έχουν ιδέα από το τι πρέπει να κάνουν. Έτσι οι φθορές αρχίζουν να γίνονται αισθητές ακόμη και στο Taj.
Σε πολλές περιπτώσεις η είσοδος επιτρέπεται μόνο με καλυμμένα μαλλιά σε άντρες και γυναίκες οπότε ένα μαντίλι καλό είναι να υπάρχει, μπορείτε να βρείτε και στην είσοδο - όπως έκανα εγώ - αλλά καλύτερα να μην ψάχνεστε. Επίσης η αφαίρεση των παπουτσιών είναι απαραίτητη μερικές φορές ενώ στο Taj μοιράζουν ειδικά "σακουλάκια" σαν του χειρουργείου για να βάλετε πάνω από τα παπούτσια.
Υπάρχει επίσης μια "τρέλα" με την ασφάλεια στην Ινδία, υπάρχουν συστήματα ελέγχου μεταλλικών αντικειμένων σχεδόν σε κάθε σημαντικό αξιοθέατο και στο μετρό. Φυσικά η πιθανότητα να πιάσουν αυτοί οι σεκιουριτάδες τρομοκράτη είναι μηδενική. Στο Taj ψάχνουν τις τσάντες και δε επιτρέπουν τρίποδα, εφεδρικές μπαταρίες, φορτιστές κλπ και η βιντεοσκόπηση επιτρέπεται μέχρι σε ένα σημείο.
Η οδήγηση είναι εφιαλτική, αισθάνεσαι ότι δεν οδηγούν αλλά ότι απλά προσπαθούν να αποφύγουν τις συγκρούσεις. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα οχήματα στις εθνικές οδούς να κινούνται αργά και αποστάσεις πχ των 300χλμ να διανύονται σε 6-7 ώρες.
Γενικά νομίζω ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο να τονίσω. Δεν συνέβησαν απρόοπτα και ο tour leader ήταν πάντα δίπλα μας για να μας βοηθήσει ότι και αν θέλαμε. Επίσης εξαιτίας του δεν ανέβηκα σε ελέφαντα καθώς έλεγε ότι οι συνθήκες διαβίωσης των ελεφάντων είναι απάνθρωπες και καλό είναι να σταματήσουμε να υποστηρίζουμε αυτό το "αξιοθέατο".
Την τελευταία μέρα ανάλογα με τον προγραμματισμό που είχε κάνει ο καθένας άλλοι έφυγαν για την πατρίδα τους, άλλοι έμειναν λίγο ακόμη στο ξενοδοχείο στο Δελχί και άλλοι συνέχισαν το ταξίδι τους σε άλλες χώρες.
Οι υποσχέσεις για να ξαναβρεθούμε πολλές αν και αρκετά δύσκολο να πραγματοποιηθούν. Βέβαια εγώ δεν το αποκλείω να τους επισκεφθώ μιας και ο Καναδάς, οι USA, η Αυστραλία και λιγότερο η Αγγλία αποτελούν μελλοντικούς προορισμούς μου.
Τα δεδομένα που είχα ήταν δυο, πρώτον ο προορισμός θα έπρεπε να ήταν εντελώς διαφορετικός απ’ ότι είχα πάει μέχρι σήμερα και δεύτερον ότι θα πήγαινα μόνος. Αρκετά είχα ταλαιπωρηθεί από την αναβλητικότητα, τις δικαιολογίες και την αναποφασιστικότητα όσων ήθελαν αλλά δεν ήθελαν.
Ωστόσο έχοντας ταξιδέψει μόνος στο παρελθόν είχα διαπιστώσει ότι δεν είμαι μοναχικός τύπος. Λύση στο θέμα αυτό φαινόταν να υπάρχει μέσου του ταξιδιωτικού γραφείου Gap που και ένα άλλο μέλος του forum το είχε χρησιμοποιήσει και είχε μείνει πολύ ικανοποιημένο από το ταξίδι.
Οι προορισμοί πολλοί και η επιλογή συνεπώς δύσκολη. Με βάση τον καιρό και τη διάθεση που είχα, κατέληξα σε δυο. Το Kruger Park στη Νότιο Αφρική με το Drifters και το Χρυσό Τρίγωνο στην Ινδία με το Gap. Για να μην τα πολυλογώ το Kruger Park απορρίφτηκε τελικά γιατί τις ημερομηνίες που ήθελα δεν θα πραγματοποιούνταν το tour. Έκλεισα εισιτήρια με Emirates και θέση στο tour.
Η ενημέρωση μέσω του Gap δεν θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη για κάποιον που ταξιδεύει πρώτη φορά μαζί τους, είχα ένα σωρό απορίες και δυστυχώς μέσω της σελίδας τους δεν κατάφερνα να εντοπίσω άλλους συνταξιδιώτες για το συγκεκριμένο tour. Υπάρχει οργανωμένη εξυπηρέτηση αλλά δεν μου αρκούσε. Περιττό να πω ότι οι φίλοι και γνωστοί που μάθαιναν που θα πάω μου έλεγαν τα χειρότερα με βάση τα ντοκιμαντέρ που είχαν δει στην TV. Κάποιος από αυτούς με συμβούλεψε να πάρω μαζί μου κονσέρβες για να τρώω.
Και κάποια στιγμή έφτασα και στο γνωστό θέμα. Εμβόλια και χάπια. Τι να κάνω; Αφού διάβασα λοιπόν και εγώ σχεδόν τα πάντα στο www.cdc.gov αποφάσισα να κάνω εμβόλιο για την Ηπατίτιδα Α (δυο μήνες πριν την αναχώρηση) και να πάρω και χάπια Malarone.
Κανόνισα κάποια στιγμή τη Visa την οποία εκδίδουν πολύ εύκολα από την Ινδική πρεσβεία χωρίς να πάω αλλά μέσω ενός φίλου. Βέβαια στη συνέχεια έμαθα ότι μπορείς και μέσω courier να εξυπηρετηθείς.
Το πρόγραμμα ήταν το εξής. Πρώτος σταθμός Ντουμπάι στο οποίο θα έμενα δυο βραδιές και μετά Δελχί για να συναντήσω το group για τις υπόλοιπες 7 διανυκτερεύσεις.
Τα του Ντουμπάι δεν θα τα αναφέρω μιας και δυστυχώς τζάμπα έμεινα. Δεν μου άρεσε καθόλου, πήγα στα γνωστά αξιοθέατα αλλά τι να πω, μου φαινόταν σαν χάρτινα δεν μου προκαλούσαν κανένα ενδιαφέρον. Φυσικά πήρα μια καλή εμπειρία από το Ντουμπάι, να μην εμπιστεύομαι πλέον την Emirates. Πήγα που λέτε το πρωί στο αεροδρόμιο για να πάρω την πτήση για Δελχί και στο τρίτο check-in (τα δυο πρώτα με έστελναν από το ένα στο άλλο) μου είπαν ότι είχε γίνει overbooking, ότι όλες οι αεροπορικές εταιρείες το κάνουν και ότι αν είναι επείγον να ταξιδέψω σήμερα θα δουν τι μπορούν να κάνουν. Το τι άκουσε η υπάλληλος δεν σαν το λέω. Μου φάνηκε υπερβολικά τρελό αυτό που είπε. Ξέρει ότι είσαι στη μέση ταξιδιού και σε ρωτάει αν είναι σημαντικό να ταξιδέψεις; Τελικά με τα πολλά μου έδωσαν μια business class θέση και πέταξα μακριά τους.
Αυτό που δεν περιέγραψα καθόλου ήταν ο προβληματισμός μου στο θέμα της μεταφοράς από το αεροδρόμιο του Δελχί στο ξενοδοχείο. Η Gap επίσημα το χρέωνε 25ευρώ, το ξενοδοχείο 16 και υπήρχε και η φθηνή επιλογή του prepaid ταξί. Οι περιγραφές βέβαια για τις συνθήκες που επικρατούν στο αεροδρόμιο με έβαζαν σε σκέψεις. Όταν φτάσεις λέει γίνεται ο χαμός από άτομα που θέλουν να σε βάλουν στο δικό τους ταξί και να σε πάνε στο δικό τους ξενοδοχείο. Επίσης αλλού λες να σε πάνε και αλλού βρίσκεσαι. Χώρια που υπάρχουν καλά prepaid και «μασκερεμένα» prepaid. Τελικά πήρα την απόφαση να επιλέξω το prepaid ταξί και δεν κανόνισα να με περιμένει κανένας.
Φτάνω λοιπόν στο αεροδρόμιο του Δελχί στις 15.00 το οποίο μου φάνηκε μετά τη χλιδή του Terminal 3 του Ντουμπάι σαν καλύβα. Περνάω τον έλεγχο διαβατηρίων και κάποια στιγμή είμαι στην έξοδο. Ο κόσμος ελάχιστος, παντού μια ερημιά. Κάνω συνάλλαγμα και πάω στο πρώτο γκισέ για prepaid ταξί που λέει στην ταμπέλα του ότι είναι και αναγνωρισμένο από την αστυνομία. Δείχνω τη διεύθυνση, του λέω ότι έχω μια αποσκευή και μου κόβει μια απόδειξη για 242 ruppes, 4 ευρώ δηλαδή. Ήμουν τόσο αγχωμένος με όλα αυτά που είχα διαβάσει για το αεροδρόμιο που νόμιζα ότι όπου να ‘ναι θα μου την πέσουν. Τώρα που το σκέφτομαι, έκανα σαν υστερικός, ενώ μου φώναζε ο ταξιτζής του prepaid να πάω στο ταξί του εγώ επέλεξα να πάω στην τουριστική αστυνομία για να ρωτήσω για το ποιο ταξί θα πάρω και φυσικά μετά δεν έδινα την απόδειξη στον ταξιτζή για να τη θεωρήσει στην έξοδο. Βλέπετε είχα διαβάσει ότι αν σου πάρουν την απόδειξη μετά σε πάνε όπου θέλουν. Σε μένα τουλάχιστον στο αεροδρόμιο όλα πήγαν τέλεια, κανένας δεν με πίεσε να πάω σε άλλο ξενοδοχείο και ο ταξιτζής με πήγε στο σωστό μέρος και φυσικά πλήρωσα ελάχιστα.
Το θέαμα έξω από το παράθυρο του ταξί σε πολλά σημεία μου θύμιζε βομβαρδισμένη περιοχή ενώ η περιοχή γύρω από το ξενοδοχείο έμοιαζε λεηλατημένη. Μπαίνω στο ξενοδοχείο και αφού έβγαλα άκρη με τη reception πήγα και έπεσα στο κρεββάτι σχεδόν νεκρός. Ξύπνησα σχεδόν δυο ώρες αργότερα και κατέβηκα να δω τι θα γίνει με το group. Ήξερα ότι θα γινόταν μια συνάντηση όλων των μελών, οπότε κατέβηκα και ο υπάλληλος της reception μου είπε ότι η συνάντηση είχε γίνει ήδη αλλά σε λίγο θα κατέβει ο tour leader. Περίμενα λοιπόν και σε λίγο όλο το group κατέβαινε για να πάει για φαγητό. Συστηθήκαμε και πήγα και εγώ μαζί τους.
Από εδώ και πέρα ξεκινάει η ξενάγηση μέσω του group. Τα highlights ήταν City tour in Delhi, Jaipur, Amber Fort, Hawa Mahal, Abhaneri Fatehpur Sikri, Taj Mahal, I’timad-ud-Daulah και Agra.
Ο tour leader πολύ καλός, ένας Ινδός 26 ετών που είχε κέφι και διάθεση να περάσουμε όλοι καλά. Τα 14 μέλη του group από Καναδά, Αγγλία και Αυστραλία, πολυταξιδεμένα με προτίμηση σε περιοχές όπως κεντρική Αμερική και νοτιοανατολική Ασία. Μέση ηλικία 25 έτη και η πλειοψηφία κοπέλες.
Στο tour δεν περιλαμβανόταν φαγητά όμως ο leader μας πήγαινε σε εστιατόρια που δεν ήταν τόσο τουριστικά και νομίζω ότι στα περισσότερα από αυτά οι γεύσεις ήταν αρκετά αυθεντικές.
Νερό εμφιαλωμένο πωλείται παντού από 20 ruppes και πάνω και το προτιμά και μερίδα του τοπικού πληθυσμού. Πολλά από αυτά είναι νερό βρύσης οζονοποιημένο για να εξοντωθεί ότι επικίνδυνο υπάρχει στο νερό της βρύσης και με προσθήκη minerals για τα μάτια του κόσμου.
Η συνέχεια απλά καταπληκτική, τα περάσαμε όλοι πολύ καλά.
Το Gap έχει υπερτιμημένα ταξίδια αλλά σου εγγυώνται ότι θα βρεις καλή παρέα. Αν λοιπόν δεν είσαι μοναχικός τύπος είναι ιδανική λύση.
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons / Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0 Unported
Η Ινδία ήταν η πρώτη χώρα για μένα που είχε τόσο μεγάλες αντιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Έβλεπες άτομα που κοιμόταν στο πεζοδρόμιο και από την άλλη πανάκριβα τζιπάκια να κυκλοφορούν ανάμεσα στα σαραβαλάκια. Σε κάποια περιοχή μάλιστα που είχε πολλές εταιρείες αισθανόσουν ότι ήσουν στην Ευρώπη. Τα αξιοθέατα τους είναι πολύ εντυπωσιακά και φανερώνουν τη λάμψη - και τη ματαιοδοξία ίσως - του παρελθόντος. Αποκορύφωμα το Taj Mahal που είναι ένα ολόκληρο συγκρότημα κτιρίων που αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής. Εμείς είχαμε πάει το ξημέρωμα αλλά νομίζω ότι και το απόγευμα θα ήταν μια διαφορετική εμπειρία. Εν' το μεταξύ τα παλάτια και φρούρια τους είχαν πολύπλοκα συστήματα ψύξης με νερό που έτρεχε στο πάτωμα σε ειδικά κανάλια για να κατεβάζουν την υψηλή θερμοκρασία. Επίσης εντυπωσιακά ήταν τα δεκάδες δωμάτια για τις γυναίκες του παλατιού.
Δυστυχώς η φύλαξη όλων αυτών των κτιρίων είναι ελλιπής και γίνεται από άτομα που δεν έχουν ιδέα από το τι πρέπει να κάνουν. Έτσι οι φθορές αρχίζουν να γίνονται αισθητές ακόμη και στο Taj.
Σε πολλές περιπτώσεις η είσοδος επιτρέπεται μόνο με καλυμμένα μαλλιά σε άντρες και γυναίκες οπότε ένα μαντίλι καλό είναι να υπάρχει, μπορείτε να βρείτε και στην είσοδο - όπως έκανα εγώ - αλλά καλύτερα να μην ψάχνεστε. Επίσης η αφαίρεση των παπουτσιών είναι απαραίτητη μερικές φορές ενώ στο Taj μοιράζουν ειδικά "σακουλάκια" σαν του χειρουργείου για να βάλετε πάνω από τα παπούτσια.
Υπάρχει επίσης μια "τρέλα" με την ασφάλεια στην Ινδία, υπάρχουν συστήματα ελέγχου μεταλλικών αντικειμένων σχεδόν σε κάθε σημαντικό αξιοθέατο και στο μετρό. Φυσικά η πιθανότητα να πιάσουν αυτοί οι σεκιουριτάδες τρομοκράτη είναι μηδενική. Στο Taj ψάχνουν τις τσάντες και δε επιτρέπουν τρίποδα, εφεδρικές μπαταρίες, φορτιστές κλπ και η βιντεοσκόπηση επιτρέπεται μέχρι σε ένα σημείο.
Η οδήγηση είναι εφιαλτική, αισθάνεσαι ότι δεν οδηγούν αλλά ότι απλά προσπαθούν να αποφύγουν τις συγκρούσεις. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα οχήματα στις εθνικές οδούς να κινούνται αργά και αποστάσεις πχ των 300χλμ να διανύονται σε 6-7 ώρες.
Γενικά νομίζω ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο να τονίσω. Δεν συνέβησαν απρόοπτα και ο tour leader ήταν πάντα δίπλα μας για να μας βοηθήσει ότι και αν θέλαμε. Επίσης εξαιτίας του δεν ανέβηκα σε ελέφαντα καθώς έλεγε ότι οι συνθήκες διαβίωσης των ελεφάντων είναι απάνθρωπες και καλό είναι να σταματήσουμε να υποστηρίζουμε αυτό το "αξιοθέατο".
Την τελευταία μέρα ανάλογα με τον προγραμματισμό που είχε κάνει ο καθένας άλλοι έφυγαν για την πατρίδα τους, άλλοι έμειναν λίγο ακόμη στο ξενοδοχείο στο Δελχί και άλλοι συνέχισαν το ταξίδι τους σε άλλες χώρες.
Οι υποσχέσεις για να ξαναβρεθούμε πολλές αν και αρκετά δύσκολο να πραγματοποιηθούν. Βέβαια εγώ δεν το αποκλείω να τους επισκεφθώ μιας και ο Καναδάς, οι USA, η Αυστραλία και λιγότερο η Αγγλία αποτελούν μελλοντικούς προορισμούς μου.
