ΕΡΣΗ
Member
Απέναντι από το Rumeli Kavagi στην ασιατική πλευρά βρίσκεται το Anadolu Kavagi. Μπορείτε να ανεβείτε στο ερειπωμένο βυζαντινό κάστρο του 14ου αι. Ακόμη διακρίνονται οι σταυροί και τα μονογράμματα του Μιχαήλ Παλαιολόγου. Στο χωριό, στην κεντρική πλατεία του η οποία βλέπει στη θάλασσα θα βρείτε πολλές ψαροταβέρνες με νόστιμο καλκάνι από τον Εύξεινο Πόντο.
Πιο χαμηλά συναντάμε το Βεϊκόζ/ Beykoz. Είναι το μεγαλύτερο ψαροχώρι της ασιατικής ακτής του Βοσπόρου και αυτό με πολλές ψαροταβέρνες. Όμως αυτός ο τόπος είναι γνωστός για δύο πράγματα: φουντούκια και γυαλικά. Τα πρώτα θεωρούνται ότι είναι τα καλύτερα στην Τουρκία, άλλωστε και το όνομα του χωριού σημαίνει τα «φουντούκια του πρίγκιπα».
Τα γυαλικά είναι φτιαγμένα από αδιαφανές γυαλί με ραβδώσεις συνήθως χρυσού χρώματος. Στο χωριό αυτό υπάρχει μια πανέμορφη στεγασμένη κρήνη στην κεντρική πλατεία, η οποία χτίστηκε το 1746 με διαταγή του σουλτάνου Μαχμούτ Αʼ. Έχει μεγάλο θόλο και περιστύλιο με 10 κρουνούς και ονομάζεται βρύση του Ισάκ Αγά (Ishak Aga Cesmesi), από τον Οθωμανό αξιωματούχο που την εγκαινίασε. Το 1854 συγκεντρώθηκε εδώ ο αγγλογαλλικός στόλος για να αναχωρήσει για τον πόλεμο της Κριμαίας. Νότια του λιμανιού θα συναντήσετε την παραθαλάσσια έπαυλη του 19ου αιώνα, το γιαλί Χαλίλ Ετχέμ, η οποία είναι ένας ενδιαφέρον συνδυασμός νεοκλασικού και νεομπαρόκ ύφους.
Πιο κάτω θα συναντήσετε ένα άλλο χωριό το Τσουμπουκλού/ Cubuklu.
Σκαρφαλωμένο σε ένα καταπράσινο λόφο βρίσκεται το Hidiv Karsi το έτερο ανάκτορο του αντιβασιλέα της Αιγύπτου, στην ασιατική πλευρά πια. (Τι να τα κάνει δύο παλάτια το ένα απέναντι από το άλλο στον Βόσπορο μη με ρωτάτε, δεν ξέρω, αντιβασιλέας μιας πλούσιας επαρχίας, ουσιαστικά ανεξάρτητος από τον σουλτάνο ήταν, ότι ήθελε έκανε). Πάντως αυτό το ανάκτορο Hidiv Karsi λέγεται, κτίστηκε το 1900. Ο πύργος του είναι σήμα κατατεθέν για όσους ταξιδεύουν στον Βόσπορο. Ο Ιταλός αρχιτέκτονας Ντέλφιο Σεμινάτι συνδύασε την ευρωπαϊκή τεχνοτροπία της Art Nouveau με στοιχεία οθωμανικής παράδοσης. Εντυπωσιακότερη όλων είναι η κυκλική αίθουσα της εισόδου στην οποία θα μπείτε περνώντας από τις κεντρικές art nouveau πύλες εισόδου. Πάνω από την μαρμάρινη κεντρική κρήνη η οποία περιβάλλεται από οκτώ ζεύγη κομψών μαρμάρινων κιόνων υπάρχει ένας φεγγίτης με βιτρό. Πολύ κομψός είναι και ο ανελκυστήρας του, ο πρώτος που χρησιμοποιήθηκε σε ιδιωτική κατοικία. Το ανάκτορο αυτό χρησιμοποιείται πλέον ως εστιατόριο και ως χώρος δεξιώσεων.
Κατεβαίνοντας και άλλο νότια συναντά κανείς το χωριό Κάλιντζα, λίγο πάνω από τη δεύτερη γέφυρα του Βοσπόρου, τη γέφυρα Φατίχ Σουλτάν Μεχμέτ. Είναι ένα από τα ωραιότερα χωριά στον Βόσπορο. Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει καφέ και τσάι στα γραφικά καφενεδάκια της παραλίας, πρέπει όμως να δοκιμάσει ένα νόστιμο ντόπιο προϊόν: το γιαούρτι. Στην πλατεία του χωριού θα δείτε ένα έλασσον έργο του Σινάν το τέμενος Ισκεντέρ Πασά και οικοδομήθηκε το 1559-60. Ο Ισκεντέρ Πασάς ήταν βεζίρης του Σουλτάνου Σουλεϊμάν. Το αυθεντικό κτίσμα έχει υποστεί αλλαγές. Στο Κάλιντζα βρίσκεται το γιαλί Αμτζαζαντέ Χουσείν Πασά Κιοπρουλή, το οποίο είναι το αρχαιότερο σωζόμενο γιαλί στο Βόσπορο. Τα πρώιμα γιαλιά όπως αυτό εδώ, χτιζόντουσαν πάνω στο νερό, ενώ τα μεταγενέστερα οικοδομούνταν πιο μέσα. Κτίστηκε το 1698 μετά από παραγγελία του Κιοπρουλή Πασά ο οποίος προέρχονταν από την πολύ γνωστή αλβανική οικογένεια των Κιοπρουλή οι οποίοι είχαν μεγάλες θέσεις στην οθωμανική ιεραρχία. Ο συγκεκριμένος ήταν ο τέταρτος Μεγάλος Βεζίρης της οικογένειάς του και υπηρέτησε τον σουλτάνο Μουσταφά Βʼ. Το αρχοντικό αυτό έμελλε να γίνει το θέατρο ενός πολύ οδυνηρού για την οθωμανική αυτοκρατορία ιστορικού γεγονότος: Εδώ το 1699 υπογράφηκε η συνθήκη του Κάρλοβιτς, η οποία σηματοδότησε την σταδιακή αποχώρηση των Οθωμανών από την Ευρώπη: έχασαν τα εδάφη τους στην Αυστρία, τη Βενετία, την Πολωνία και την Ρωσία. Το γιαλί είναι κλειστό για το κοινό.
Άλλο γιαλί στο ίδιο χωριό είναι λίγο πιο νότια θα συναντήσουμε το Γιαλί Ετχέμ Περτέβ το οποίο είναι ένα άριστο δείγμα της «κοσμοπολίτικης περιόδου» των γιαλιών μεταξύ 1867 και 1908. Περιλαμβάνει και λεμβοστάσιο, ενώ συνδυάζει τα μεταγενέστερα περίτεχνα ξυλόγλυπτα με τα πιο παραδοσιακά στοιχεία των γιαλών.
Πιο κάτω συναντάμε το Κάστρο της Ασίας/ Anadolu Hisari. Βρισκόμαστε ξανά στο πιο στενό σημείο του Βοσπόρου. Από την ασιατική μεριά συναντάμε το έτερο κάστρο το οποίο το είχε κτίσει ο σουλτάνος Βαγιαζήτ Αʼ στα τέλη του 14ου αιώνα ως προγεφύρωμα για τις επιθέσεις του στο Βυζάντιο. Το κάστρο το ενίσχυσε ο Μωάμεθ το 1452, για να ανακόψει τη διέλευση των πλοίων στο Βόσπορο.
Δίπλα στο Κάστρο της Ασίας συναντάμε δύο όμορφα ποτάμια των οποίων η συμβολή χύνεται στον Βόσπορο. Το ένα ποτάμι ονομάζεται Kucuksu,όπως και το ανάκτορο και το άλλο Goksu. ΟΙ ευρωπαίοι στην περιοχή έδωσαν το ρομαντικό όνομα Γλυκά Νερά της Ασίας.
Νοτιότερα συναντάμε το ανάκτορο Kucuksu για το οποίο ήδη μίλησα στο κεφάλαιο με τα παλάτια των σουλτάνων. Στην ακτή κοντά στο παλάτι βρίσκεται η γραφική κρήνη της Βαλιντέ Σουλτάν Μιχρισάχ διακοσμημένη με πυργίσκους. Χρονολογείται από το 1796 και είναι σε μπαρόκ στυλ.
Ακόμη νοτιότερα από το παλάτι του σουλτάνου συναντάμε το Κιμπρισλί Γιαλί το οποίο κτίστηκε το 1760. Η εξαιρετική λευκή πρόσοψή του μήκους 60 μέτρων είναι η μεγαλύτερη στο Βόσπορο. Πιο νότια ακόμη βρίσκεται το Κιρμιζί (κόκκινο) Γιαλί που λέγεται έτσι λόγω του χαρακτηριστικού χρώματός του. Τα παραδοσιακά ξύλινα γιαλιά ήταν συνήθως βαμμένα στο κόκκινο χρώμα της σκουριάς γνωστό και ως «οθωμανικό ρόδο». Το γιαλί αυτό κτίστηκε γύρω στο 1790 για τους Οστορόγκ, μια οικογένεια ευρωπαίων αριστοκρατών.
Καθώς θα κατεβαίνουμε το Βόσπορο θα βλέπουμε αρκετά γιαλιά τα οποία έχουν επιζήσει από απειράριθμες πυρκαγιές. Τα περισσότερα από αυτά έχουν αναπαλαιωθεί και αποτελούν τις ιδιωτικές κατοικίες πλουσίων τούρκων. Η αγορά, η αναπαλαίωση και η συντήρηση ενός τέτοιου οικήματος ανέρχεται σε πολλά εκατομμύρια ευρώ. Ενδιαφέροντα είναι δίπλα στο Τσενγκελκιόι το Γιαλί του Σαντουλάχ Πασά, κτίσμα του 1760, βαμμένο σε κοκκινοκαφέ χρώμα, και το Γιαλί του Φετχί Αχμέτ Πασά, γνωστό και ως Μοτζάν Γιαλί, κοντά στο Κουζγκουντσούκ, το οποίο χτίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα. Το επισκέφθηκε ο συνθέτης Φραντς Λιστ και ο αρχιτέκτονας Le Corbusier. Το οίκημα αυτό που ονομάζεται και Ροζ Γιαλί είναι σχεδόν αόρατο από την ξηρά.
Μεταξύ του Γιαλί του Σαντουλάχ Πασά και του Γιαλί του Φετχί Αχμέτ Πασά θα συναντήσετε τα ανάκτορα του Μπειλέρμπεη.
Νοτιότερα φθάνετε στο Uskudar/ Σκούταρι ή Χρυσούπολις κατά τους αρχαίους έλληνες. Αν έχετε φθάσει την ώρα της δύσης, το θέαμα της Πόλης με τους τρούλους της και τους μιναρέδες της η οποία θα βάφεται χρυσοκόκκινη, είναι κάτι το αξέχαστο. Είναι η ώρα πια το καράβι να στρίψει προς τον Κεράτιο Κόλπο για να σας αφήσει εκεί που σας παρέλαβε. Πηγαίνοντας όμως προς τον Κεράτιο θα συναντήσετε ένα μικρό νησάκι με έναν λευκό πύργο, τον Πύργο του Λέανδρου, καθʼ ημάς και Kiz Kulesi τουρκιστί (Πύργος της Κόρης). Ο πύργος κτίστηκε τον 18ο αιώνα και χρησιμοποιήθηκε ως χώρος λοιμοκαθαρτηρίου, ως φάρος, ως τελωνείο και ως ναυτική πύλη με διόδια. Σήμερα στεγάζει την τουρκική ακτοφυλακή. Κατά το μεσαίωνα υπήρχε ένα βυζαντινό κάστρο που έκτισε ο Μανουήλ Αʼ Κομνηνός τον 12ο αιώνα. Η ονομασία για εμάς τους έλληνες παραπέμπει στο μύθο της Ηρούς και του Λεάνδρου, όμως η ιστορία λαμβάνει χώρα στη Σηστό και στην Άβυδο στα Δαρδανέλια και όχι στην Πόλη. Ο τούρκικος θρύλος αναφέρεται σε μια πριγκίπισσα η οποία θέλησε να αποφύγει μια προφητεία ότι θα πέθαινε από δάγκωμα φιδιού και κλείστηκε σε αυτόν τον πύργο. Οι εχθροί της όμως έκρυψαν το φίδι σε ένα καλάθι με φρούτα και έτσι η πριγκίπισσα δεν γλίτωσε από την μοίρα της. Προφανώς πέθανε από τον τρόμο της.
Πιο χαμηλά συναντάμε το Βεϊκόζ/ Beykoz. Είναι το μεγαλύτερο ψαροχώρι της ασιατικής ακτής του Βοσπόρου και αυτό με πολλές ψαροταβέρνες. Όμως αυτός ο τόπος είναι γνωστός για δύο πράγματα: φουντούκια και γυαλικά. Τα πρώτα θεωρούνται ότι είναι τα καλύτερα στην Τουρκία, άλλωστε και το όνομα του χωριού σημαίνει τα «φουντούκια του πρίγκιπα».
Τα γυαλικά είναι φτιαγμένα από αδιαφανές γυαλί με ραβδώσεις συνήθως χρυσού χρώματος. Στο χωριό αυτό υπάρχει μια πανέμορφη στεγασμένη κρήνη στην κεντρική πλατεία, η οποία χτίστηκε το 1746 με διαταγή του σουλτάνου Μαχμούτ Αʼ. Έχει μεγάλο θόλο και περιστύλιο με 10 κρουνούς και ονομάζεται βρύση του Ισάκ Αγά (Ishak Aga Cesmesi), από τον Οθωμανό αξιωματούχο που την εγκαινίασε. Το 1854 συγκεντρώθηκε εδώ ο αγγλογαλλικός στόλος για να αναχωρήσει για τον πόλεμο της Κριμαίας. Νότια του λιμανιού θα συναντήσετε την παραθαλάσσια έπαυλη του 19ου αιώνα, το γιαλί Χαλίλ Ετχέμ, η οποία είναι ένας ενδιαφέρον συνδυασμός νεοκλασικού και νεομπαρόκ ύφους.
Πιο κάτω θα συναντήσετε ένα άλλο χωριό το Τσουμπουκλού/ Cubuklu.
Σκαρφαλωμένο σε ένα καταπράσινο λόφο βρίσκεται το Hidiv Karsi το έτερο ανάκτορο του αντιβασιλέα της Αιγύπτου, στην ασιατική πλευρά πια. (Τι να τα κάνει δύο παλάτια το ένα απέναντι από το άλλο στον Βόσπορο μη με ρωτάτε, δεν ξέρω, αντιβασιλέας μιας πλούσιας επαρχίας, ουσιαστικά ανεξάρτητος από τον σουλτάνο ήταν, ότι ήθελε έκανε). Πάντως αυτό το ανάκτορο Hidiv Karsi λέγεται, κτίστηκε το 1900. Ο πύργος του είναι σήμα κατατεθέν για όσους ταξιδεύουν στον Βόσπορο. Ο Ιταλός αρχιτέκτονας Ντέλφιο Σεμινάτι συνδύασε την ευρωπαϊκή τεχνοτροπία της Art Nouveau με στοιχεία οθωμανικής παράδοσης. Εντυπωσιακότερη όλων είναι η κυκλική αίθουσα της εισόδου στην οποία θα μπείτε περνώντας από τις κεντρικές art nouveau πύλες εισόδου. Πάνω από την μαρμάρινη κεντρική κρήνη η οποία περιβάλλεται από οκτώ ζεύγη κομψών μαρμάρινων κιόνων υπάρχει ένας φεγγίτης με βιτρό. Πολύ κομψός είναι και ο ανελκυστήρας του, ο πρώτος που χρησιμοποιήθηκε σε ιδιωτική κατοικία. Το ανάκτορο αυτό χρησιμοποιείται πλέον ως εστιατόριο και ως χώρος δεξιώσεων.
Κατεβαίνοντας και άλλο νότια συναντά κανείς το χωριό Κάλιντζα, λίγο πάνω από τη δεύτερη γέφυρα του Βοσπόρου, τη γέφυρα Φατίχ Σουλτάν Μεχμέτ. Είναι ένα από τα ωραιότερα χωριά στον Βόσπορο. Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει καφέ και τσάι στα γραφικά καφενεδάκια της παραλίας, πρέπει όμως να δοκιμάσει ένα νόστιμο ντόπιο προϊόν: το γιαούρτι. Στην πλατεία του χωριού θα δείτε ένα έλασσον έργο του Σινάν το τέμενος Ισκεντέρ Πασά και οικοδομήθηκε το 1559-60. Ο Ισκεντέρ Πασάς ήταν βεζίρης του Σουλτάνου Σουλεϊμάν. Το αυθεντικό κτίσμα έχει υποστεί αλλαγές. Στο Κάλιντζα βρίσκεται το γιαλί Αμτζαζαντέ Χουσείν Πασά Κιοπρουλή, το οποίο είναι το αρχαιότερο σωζόμενο γιαλί στο Βόσπορο. Τα πρώιμα γιαλιά όπως αυτό εδώ, χτιζόντουσαν πάνω στο νερό, ενώ τα μεταγενέστερα οικοδομούνταν πιο μέσα. Κτίστηκε το 1698 μετά από παραγγελία του Κιοπρουλή Πασά ο οποίος προέρχονταν από την πολύ γνωστή αλβανική οικογένεια των Κιοπρουλή οι οποίοι είχαν μεγάλες θέσεις στην οθωμανική ιεραρχία. Ο συγκεκριμένος ήταν ο τέταρτος Μεγάλος Βεζίρης της οικογένειάς του και υπηρέτησε τον σουλτάνο Μουσταφά Βʼ. Το αρχοντικό αυτό έμελλε να γίνει το θέατρο ενός πολύ οδυνηρού για την οθωμανική αυτοκρατορία ιστορικού γεγονότος: Εδώ το 1699 υπογράφηκε η συνθήκη του Κάρλοβιτς, η οποία σηματοδότησε την σταδιακή αποχώρηση των Οθωμανών από την Ευρώπη: έχασαν τα εδάφη τους στην Αυστρία, τη Βενετία, την Πολωνία και την Ρωσία. Το γιαλί είναι κλειστό για το κοινό.
Άλλο γιαλί στο ίδιο χωριό είναι λίγο πιο νότια θα συναντήσουμε το Γιαλί Ετχέμ Περτέβ το οποίο είναι ένα άριστο δείγμα της «κοσμοπολίτικης περιόδου» των γιαλιών μεταξύ 1867 και 1908. Περιλαμβάνει και λεμβοστάσιο, ενώ συνδυάζει τα μεταγενέστερα περίτεχνα ξυλόγλυπτα με τα πιο παραδοσιακά στοιχεία των γιαλών.
Πιο κάτω συναντάμε το Κάστρο της Ασίας/ Anadolu Hisari. Βρισκόμαστε ξανά στο πιο στενό σημείο του Βοσπόρου. Από την ασιατική μεριά συναντάμε το έτερο κάστρο το οποίο το είχε κτίσει ο σουλτάνος Βαγιαζήτ Αʼ στα τέλη του 14ου αιώνα ως προγεφύρωμα για τις επιθέσεις του στο Βυζάντιο. Το κάστρο το ενίσχυσε ο Μωάμεθ το 1452, για να ανακόψει τη διέλευση των πλοίων στο Βόσπορο.
Δίπλα στο Κάστρο της Ασίας συναντάμε δύο όμορφα ποτάμια των οποίων η συμβολή χύνεται στον Βόσπορο. Το ένα ποτάμι ονομάζεται Kucuksu,όπως και το ανάκτορο και το άλλο Goksu. ΟΙ ευρωπαίοι στην περιοχή έδωσαν το ρομαντικό όνομα Γλυκά Νερά της Ασίας.
Νοτιότερα συναντάμε το ανάκτορο Kucuksu για το οποίο ήδη μίλησα στο κεφάλαιο με τα παλάτια των σουλτάνων. Στην ακτή κοντά στο παλάτι βρίσκεται η γραφική κρήνη της Βαλιντέ Σουλτάν Μιχρισάχ διακοσμημένη με πυργίσκους. Χρονολογείται από το 1796 και είναι σε μπαρόκ στυλ.
Ακόμη νοτιότερα από το παλάτι του σουλτάνου συναντάμε το Κιμπρισλί Γιαλί το οποίο κτίστηκε το 1760. Η εξαιρετική λευκή πρόσοψή του μήκους 60 μέτρων είναι η μεγαλύτερη στο Βόσπορο. Πιο νότια ακόμη βρίσκεται το Κιρμιζί (κόκκινο) Γιαλί που λέγεται έτσι λόγω του χαρακτηριστικού χρώματός του. Τα παραδοσιακά ξύλινα γιαλιά ήταν συνήθως βαμμένα στο κόκκινο χρώμα της σκουριάς γνωστό και ως «οθωμανικό ρόδο». Το γιαλί αυτό κτίστηκε γύρω στο 1790 για τους Οστορόγκ, μια οικογένεια ευρωπαίων αριστοκρατών.
Καθώς θα κατεβαίνουμε το Βόσπορο θα βλέπουμε αρκετά γιαλιά τα οποία έχουν επιζήσει από απειράριθμες πυρκαγιές. Τα περισσότερα από αυτά έχουν αναπαλαιωθεί και αποτελούν τις ιδιωτικές κατοικίες πλουσίων τούρκων. Η αγορά, η αναπαλαίωση και η συντήρηση ενός τέτοιου οικήματος ανέρχεται σε πολλά εκατομμύρια ευρώ. Ενδιαφέροντα είναι δίπλα στο Τσενγκελκιόι το Γιαλί του Σαντουλάχ Πασά, κτίσμα του 1760, βαμμένο σε κοκκινοκαφέ χρώμα, και το Γιαλί του Φετχί Αχμέτ Πασά, γνωστό και ως Μοτζάν Γιαλί, κοντά στο Κουζγκουντσούκ, το οποίο χτίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα. Το επισκέφθηκε ο συνθέτης Φραντς Λιστ και ο αρχιτέκτονας Le Corbusier. Το οίκημα αυτό που ονομάζεται και Ροζ Γιαλί είναι σχεδόν αόρατο από την ξηρά.
Μεταξύ του Γιαλί του Σαντουλάχ Πασά και του Γιαλί του Φετχί Αχμέτ Πασά θα συναντήσετε τα ανάκτορα του Μπειλέρμπεη.
Νοτιότερα φθάνετε στο Uskudar/ Σκούταρι ή Χρυσούπολις κατά τους αρχαίους έλληνες. Αν έχετε φθάσει την ώρα της δύσης, το θέαμα της Πόλης με τους τρούλους της και τους μιναρέδες της η οποία θα βάφεται χρυσοκόκκινη, είναι κάτι το αξέχαστο. Είναι η ώρα πια το καράβι να στρίψει προς τον Κεράτιο Κόλπο για να σας αφήσει εκεί που σας παρέλαβε. Πηγαίνοντας όμως προς τον Κεράτιο θα συναντήσετε ένα μικρό νησάκι με έναν λευκό πύργο, τον Πύργο του Λέανδρου, καθʼ ημάς και Kiz Kulesi τουρκιστί (Πύργος της Κόρης). Ο πύργος κτίστηκε τον 18ο αιώνα και χρησιμοποιήθηκε ως χώρος λοιμοκαθαρτηρίου, ως φάρος, ως τελωνείο και ως ναυτική πύλη με διόδια. Σήμερα στεγάζει την τουρκική ακτοφυλακή. Κατά το μεσαίωνα υπήρχε ένα βυζαντινό κάστρο που έκτισε ο Μανουήλ Αʼ Κομνηνός τον 12ο αιώνα. Η ονομασία για εμάς τους έλληνες παραπέμπει στο μύθο της Ηρούς και του Λεάνδρου, όμως η ιστορία λαμβάνει χώρα στη Σηστό και στην Άβυδο στα Δαρδανέλια και όχι στην Πόλη. Ο τούρκικος θρύλος αναφέρεται σε μια πριγκίπισσα η οποία θέλησε να αποφύγει μια προφητεία ότι θα πέθαινε από δάγκωμα φιδιού και κλείστηκε σε αυτόν τον πύργο. Οι εχθροί της όμως έκρυψαν το φίδι σε ένα καλάθι με φρούτα και έτσι η πριγκίπισσα δεν γλίτωσε από την μοίρα της. Προφανώς πέθανε από τον τρόμο της.
Attachments
Last edited by a moderator:
