dimosf
Member
- Μηνύματα
- 2.302
- Likes
- 5.885
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
(ας είναι αυτή η παρουσίαση ένα μικρό αφιέρωμα στην Εργατική Πρωτομαγιά, έστω και αν δεν έχει τη συνήθη μορφή αφιερωμάτων στην σπουδαία αυτή μέρα)
Η περιοχή της Νέας Ιωνίας στην Αθήνα υπήρξε για δεκαετίες μια πολύ ανεπτυγμένη βιομηχανική περιοχή. Διεκδίκησε κι αυτή, όπως κι ο Πειραιάς, την επωνυμία «Ελληνικό Μάντσεστερ». Και όπως λέει η γνωστή παροιμία «μαζί με το βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα», οι όμορες περιοχές, όπως η Νέα Φιλαδέλφεια, το Γαλάτσι, το Νέο Ηράκλειο, εκβιομηχανίστηκαν κι αυτές σε ένα βαθμό, λιγότερο ή περισσότερο. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως πήραν την «κάτω βόλτα» της αποβιομηχάνισης. Το αποτέλεσμα ήταν να αδειάσουν τα εργοστάσια και σιγά-σιγά να ερημώσουν. Τα περισσότερα σωριάστηκαν σε ερείπια (μόνα τους ή βίαια) και στα οικόπεδα σηκώθηκαν πολυκατοικίες ή σύγχρονα κτίρια διαφόρων χρήσεων. Κάποια παραμένουν ερείπια, καταφύγιο «παιδιών ενός κατώτερου Θεού» και αρουραίων.
Κάποια, ελάχιστα συντηρήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για άλλο σκοπό, όπως το παλιό εργοστάσιο της Πειραϊκής Πατραϊκής, στη Νέα Ιωνία που στέγασε τη διοίκηση του ΑΘΗΝΑ 2004,
ή η καλύτερη περίπτωση, κατά τη γνώμη μου, το εμπορικό κέντρο στα Πευκάκια, που στεγάστηκε στο υπέροχα συντηρημένο εργοστάσιο της Triumph.
Ξεχωριστή περίπτωση οι καμινάδες.
Η εριουργία 3 ΑΛΦΑ είναι σε λειτουργία και η καμινάδα στην αυλή της είναι ορατή από μακριά. Σε κάποια ερειπωμένα εργοστάσια, στέκουν ακόμα όρθιες αυτές οι τσιμινιέρες μιας άλλης εποχής.
Τέτοια περίπτωση είναι αυτή στα όρια της Νέας Ιωνίας και της Νέας Φιλαδέλφειας στον Περισσό.
Άλλη μία, πίσω από το Σταθμό του ΗΣΑΠ στη Νέα Ιωνία, στο χώρο που χρησιμεύει σα Δημοτικό πάρκινγκ. Αν αληθεύει αυτό που διάβασα, αυτή είναι και η μόνη που έχει κηρυχθεί διατηρητέα. Τρεις ακόμα βρήκα να στέκουν, καθαρισμένες, συντηρημένες και με άλλη πια χρήση. Αυτή του διακοσμητικού! Οι νέοι ιδιοκτήτες των οικοπέδων που βρίσκονταν, όταν τα εργοστάσια γκρεμίστηκαν κα χτίστηκαν άλλα κτίρια, κράτησαν τις καμινάδες στον ακάλυπτο χώρο να στολίζουν το νέο κτίριο.
Αυτές είναι: μία στο χώρο του Super Market Carrefour στη Νέα Ιωνία,
μία στην αυλή του 4ου Δημοτικού Σχολείου της Νέας Φιλαδέλφειας
και μία στον ακάλυπτο πολυκατοικίας στο Νέο Ηράκλειο.
Φυσικά θα υπάρχουν και άλλα κατάλοιπα εκείνης της βιομηχανικής ανάπτυξης στην ευρύτερη περιοχή, όπως υπάρχουν και σε άλλα σημεία της πρωτεύουσας (Γκάζι, Αιγάλεω, Γαλάτσι, Πειραιάς κλπ), αλλά και σε άλλες Ελληνικές πόλεις. Δεν είμαι ειδικός και δεν είχα σκοπό να κάνω κάποια μελέτη σχετικά. Μια εικόνα με ενεργοποίησε να «δω» κάπως διαφορετικά εικόνες που έχω δει χιλιάδες φορές αλλά δεν είχα δώσει σημασία. Έτσι πήρα τη φωτογραφική μηχανή και γυρνώντας βρήκα όλα αυτά που παρουσιάζω εδώ. Δεν θα ήθελα όμως να ωραιοποιήσω καταστάσεις μόνο και μόνο γιατί τα κατάλοιπα αυτά είναι «όμορφα», φτιαγμένα από γήινα υλικά, πιο ανθρώπινα. Είναι γνωστό πως και εκείνη την εποχή οι εργαζόμενοι δούλευαν ατελείωτες ώρες, κάτω από απάνθρωπες, πολλές φορές, συνθήκες. Η εκμετάλλευση από τα αφεντικά ήταν και τότε στυγνή, ίσως και περισσότερο από σήμερα. Γι αυτό και ας θεωρηθεί αυτή η παρουσίαση ως ελάχιστος φόρος τιμής σε εκείνους που πότισαν με τον ιδρώτα τους (συχνά και με το αίμα τους) αυτά τα χώματα και συνέβαλαν σε μια ανάπτυξη την οποία χρόνια μετά οι «έχοντες και κατέχοντες» θυσίασαν μπροστά στο στενό προσωπικό τους συμφέρον!
Από το το δισάκι μου στον ώμο...: Μάρτυρες Βιομηχανικής Ανάπτυξης
Ξεχωριστή περίπτωση οι καμινάδες.
Φυσικά θα υπάρχουν και άλλα κατάλοιπα εκείνης της βιομηχανικής ανάπτυξης στην ευρύτερη περιοχή, όπως υπάρχουν και σε άλλα σημεία της πρωτεύουσας (Γκάζι, Αιγάλεω, Γαλάτσι, Πειραιάς κλπ), αλλά και σε άλλες Ελληνικές πόλεις. Δεν είμαι ειδικός και δεν είχα σκοπό να κάνω κάποια μελέτη σχετικά. Μια εικόνα με ενεργοποίησε να «δω» κάπως διαφορετικά εικόνες που έχω δει χιλιάδες φορές αλλά δεν είχα δώσει σημασία. Έτσι πήρα τη φωτογραφική μηχανή και γυρνώντας βρήκα όλα αυτά που παρουσιάζω εδώ. Δεν θα ήθελα όμως να ωραιοποιήσω καταστάσεις μόνο και μόνο γιατί τα κατάλοιπα αυτά είναι «όμορφα», φτιαγμένα από γήινα υλικά, πιο ανθρώπινα. Είναι γνωστό πως και εκείνη την εποχή οι εργαζόμενοι δούλευαν ατελείωτες ώρες, κάτω από απάνθρωπες, πολλές φορές, συνθήκες. Η εκμετάλλευση από τα αφεντικά ήταν και τότε στυγνή, ίσως και περισσότερο από σήμερα. Γι αυτό και ας θεωρηθεί αυτή η παρουσίαση ως ελάχιστος φόρος τιμής σε εκείνους που πότισαν με τον ιδρώτα τους (συχνά και με το αίμα τους) αυτά τα χώματα και συνέβαλαν σε μια ανάπτυξη την οποία χρόνια μετά οι «έχοντες και κατέχοντες» θυσίασαν μπροστά στο στενό προσωπικό τους συμφέρον!
Περισσότερες φωτογραφίες:
Πρώτη δημοσίευση, Πρωτομαγιά 2912: http://www.fotoartmagazine.gr/
