Εσθονία Φινλανδία Μια βόλτα στο Ελσίνκι και μια στο Τάλλιν

[Dina Z]

Αναζητώντας προορισμό για να εξαργυρώσω τα μίλια της Aegean έκλεισα για Αθήνα – Ελσίνκι 10 Οκτωβρίου και επιστροφή Τάλλιν – Αθήνα 15 Οκτωβρίου με κόστος 75/άτομο. Δεν το λες άσχημα!
Ημέρα 1η : Προσγειωνόμαστε στο φθινοπωρινό Ελσίνκι

Στο αεροδρόμιο εκδίδω από τα μηχανήματα απλά εισιτήρια για ζώνες ABC (κόστος 4,40 €) και μετά από 30 λεπτά κατεβαίνουμε στον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό.

Με τα πόδια φθάνουμε στο διαμερισματάκι μας πολύ κοντά στον Σταθμό Λεωφορείων Kamppi. Τακτοποιούμε τα πράγματά μας και φεύγουμε για τον πραγματικό στόχο αυτού του ταξιδιού: Να φάω χοτ-ντογκ σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο
Τώρα … ξέρω … θα μου πείτε πως άλλοι φίλοι/ες στο φόρουμ έχουν στόχους κάποια έργα τέχνης, κάποια ιστορικά αξιοθέατα, εσύ το χοτ-ντογκ;;;; Ε, τι να κάνω; Μου είχε κάτσει η λιγούρα από τότε που το ανέφερε ο φίλος @giannismits.
Το λεωφορείο λοιπόν και βουρ για τον στόχο: Καφέ Regatta στην παραλία δίπλα στο πάρκο Sibelius

Το project έχει ως εξής: Αγοράζεις λουκάνικα και ψωμάκια από την καντίνα και τα ψήνεις μόνος σου (παρέχουν ξύλα και λαβίδες). Ο καλός μου τα έψησε κι εγώ το τίμησα δεόντως. Τέ-λει-ο!



Είχε η γεύση κάτι το ιδιαίτερο; Όχι. Ιδιαίτερο δεν ήταν αυτό που έφαγα αλλά το ΠΟΥ το έφαγα. Θα ομολογήσω, πως ήταν το δεύτερο καλύτερο χοτ-ντογκ της ζωής μου, με πρώτο φυσικά εκείνο στο Ρέικιαβικ. Αλλά οτιδήποτε αφορά Ισλανδία για μένα είναι – ούτως ή άλλως – εκτός συναγωνισμού! Ακόμα και τα λουκάνικα

Άντε ας περπατήσουμε τώρα μέχρι το γνωστό μνημείο στο πάρκο να διατηρήσουμε κι ένα επίπεδο τέλος πάντων…

…. και από εκεί ως την λίμνη Toolo, όπου κάναμε μια μεγάλη βόλτα

Κουρασμένοι από το περπάτημα επιστρέψαμε με το τραμ στο κέντρο για κανονικό φαγητό σ’ ένα εστιατόριο κοντά στο διαμέρισμα. Το Restaurant Levant Bulevardi. Πολύ καλό φαγητό και σέρβις σε τιμές λογικές για Φινλανδία (σύνολο 48€)

 

[Dina Z]

Ημέρα 2η : Kamppi. Πως λέμε ΚΤΕΛ Πελοποννήσου; Καμία σχέση!
Κλειστός χώρος, με καταστήματα εστίασης αλλά και εμπορικά, αποτελεί αφετηρία των λεωφορείων προς όλες τις περιοχές της χώρας. Ηλεκτρονικοί πίνακες που ενημερώνουν για τις αναχωρήσεις με ακρίβεια, αυτόματα μηχανήματα για την έκδοση εισιτηρίων, τάξη και καθαριότητα.
Αλλά δεν υπήρχε γραφείο πληροφοριών και στους πίνακες δεν έβρισκα τίποτα για Porvoo.

Μου φάνηκε λίγο χαοτικό. Πλην όμως ‘ο άνθρωπος είναι η απάντηση…’ και τελικά μια κοπελιά εργαζόμενη σ’ ένα μαγαζί, μου είπε να κατέβω στο υπόγειο. Πράγματι για Porvoo έφευγαν από εκεί. Στα αυτόματα μηχανήματα εισιτηρίων δεν έβγαζα άκρη. Ουφ! Άλλη μια φορά ‘ο άνθρωπος’ εν προκειμένω ο οδηγός ενός πούλμαν, μου υπέδειξε να τα βγάλω σε ένα R-kioski λίγο πιο πέρα από εκεί που στεκόμουν. Τα R-kioski είναι μίνι-μάρκετ που συναντάς παντού στο Ελσίνκι.

Επειδή εγώ γύριζα πολύ ώρα γύρω-γύρω μέχρι να βγάλω άκρη, εσείς να το ξέρετε.

Αφού λοιπόν βγάλαμε τα εισιτήρια για αργότερα (12€ ανά διαδρομή), είχαμε αρκετό χρόνο να απολαύσουμε τον καφέ και το πρωινό μας πριν αναχωρήσουμε για το Porvoo για το οποίο αν και είχα ακούσει τόσα, εμένα δεν με ενθουσίασε. Ένα γραφικό χωριό. Ok. Ήταν όμως όμορφη η διαδρομή μέχρι εκεί, που μου έδωσε την ευκαιρία να δω ένα κομμάτι της εξοχής.





Είδαμε λίγο το χωριό …..

…… μπήκαμε και στον Καθεδρικό (Ευαγγελικός Λουθηρανικός Ναός του 15ου αιώνα και ένας τους αρχαιότερους της χώρας)...

….. και μετά κατευθυνθήκαμε προς το ποτάμι για να δούμε τα πολύ-φωτογραφημένα ξύλινα κόκκινα σπιτάκια του. Τα σπιτάκια αυτά, την εποχή που το ποτάμι ήταν εμπορικός πλωτός δρόμος, εξυπηρετούσαν ως αποθήκες όπου φυλάσσονταν διάφορα προϊόντα (φρούτα, κρασί, καφές, καπνός, ξυλεία, μπαχαρικά). Όταν στο τέλος του 18ου αιώνα, ο Σουηδός βασιλιάς Γουστάβος ΙΙΙ επρόκειτο να επισκεφθεί την περιοχή, οι αποθήκες βάφτηκαν ομοιόμορφα σε κόκκινο χρώμα για να ευπρεπιστούν. Σήμερα κάποια από αυτά παραμένουν αποθηκευτικοί χώροι ενώ κάποια άλλα έχουν μετατραπεί σε κατοικίες και κάποια σε εστιατόρια.

Ήπιαμε καφέ, βγάλαμε τα εισιτήρια επιστροφής στο μηχάνημα (εδώ ήταν πανεύκολο) και φύγαμε.

 

[Dina Z]

Όταν επιστρέψαμε στο Ελσίνκι γυρίσαμε όλο το κέντρο με τα πόδια …..






Αυτές είναι οι καντίνες της υπαίθριας αγοράς. .

Ο αέρας μύριζε ψαρίλα από τις κουζίνες τους. Στην Ελλάδα δεν θα καθόμουν. Αλλά εδώ δεν υπήρχε περίπτωση να μην δοκιμάσω.
Ολόφρεσκα τηγανιτά ψαράκια για μένα και ψητός σολομός για τον καλό μου.

…. και συνεχίσαμε το περπάτημα μέχρι τελικής πτώσεως.
Αυτό που χάρηκα σε αυτή την πόλη περισσότερο ήταν η αίσθηση ηρεμίας και ασφάλειας. Καθόλου κίνηση στους δρόμους… καθόλου εκνευρισμός… ησυχία.