snow
Member
- Μηνύματα
- 64
- Likes
- 170
Η πρώτη εξόρμηση για φέτος το καλοκαίρι έγινε πραγματικότητα. Αναγκαστικά λόγω δουλειάς και μη μετάθεσης μου πίσω στην οικογένειά μου, παρέμεινα για 3ο χρόνο στη Σύρο. Η στεναχώρια μου, ένα κενό τριών ημερών, και ένας πολύ καλός φίλος που με περίμενε εκεί δε μου άφησαν περιθώρια. Η Νάξος με καλούσε. Αυτή τη φορά δεν είχα το μηχανάκι και έκανα τη βόλτα μου με το αμάξι. Νομίζω καλύτερα γιατί είναι μεγάλες οι αποστάσεις σε αυτό το νησί. Δεν είχε και κίνηση στους δρόμους λόγο εποχής. Η μετάβασή μου έγινε με SEAJETS αναχώρηση 09.35 από Σύρο άφιξη στις 10.45 με κόστος ανά δρομολόγιο 59.70 ευρώ το άτομο και 45.90 ευρώ για το αυτοκίνητο. Επιστροφή στις 15.00 και άφιξη στις 17.00 πίσω Σύρο. Διόλου ευκαταφρόνητο ποσό αλλά δε με έπαιρνε χρονικά να πάω κάποια άλλη στιγμή και να βρω οικονομικότερα δρομολόγια. Με SEAJETS πας γρηγορότερα αλλά αν έχει κύμα και ζαλίζεσαι θα κακοπεράσεις. Τα συμβατικά πλοία της Blue Star καίνε κάρβουνο και αν καθυστερούν δε πατάνε το γκάζι να φτάσουν στην ώρα τους. Διαλέγετε και παίρνετε.
Πρώτη μέρα
Με το που έφτασε το καράβι πρώτη στάση Πορτάρα. Επιβλητική από κοντά, με συνεπήρε πραγματικά και κάθε φορά που βρισκόμουν στη χώρα δε ξεχνούσα να περάσω ξανά και ξανά από εκεί. Δίπλα είναι και η στάση τουριστικών λεωφορείων (van) που κάνουν ημερήσιες ξεναγήσεις στο νησί με κόστος 30 ευρώ το άτομο.
Στη συνέχεια πήρα το αμάξι και κινήθηκα προς όλη την ακτογραμμή από Παραλία Άγιος Γεώργιος μέχρι Αγιασσός. Όλα αυτά θα τα βάλω σαν δεύτερη στάση. Πέρασα από τον αερολιμένα όπου θα έχετε δει πολλά βίντεο από τους ανθρώπους που είναι στη παραλία και περνάνε τα αεροπλάνα στα 2 μέτρα ύψος από πάνω τους. Εδώ βρίσκεται. Θα το καταλάβετε από το φανάρι στη μέση του πουθενά. Πραγματικά ο διάδρομος τελειώνει στη θάλασσα.
Στη συνέχεια Άγιος Προκόπιος Αγία Άννα, Μαραγκάς, Πλάκα, Μικρή Βίγλα. Τώρα που τα γράφω ξέχασα να κάνω στάση στη παραλία Χαβάη… Την πάτησα. Ήθελα να δω το ερειπωμένο ξενοδοχείο… Την επόμενη… Πυργάκι, μετά ψιλή Άμμος, τέλος Αγιασσός.
Μετά έστριψα για τα πρώτα αρχαία στο νησί τρίτη στάση στο Ναό της Θεάς Δήμητρας . Έκανα λάθος και ακολούθησα το GPS και με πήγε από χωματόδρομο λίγα χιλιόμετρα μη την πατήσετε και εσείς. Έχει είδα το Ναό και ένα μικρό μουσείο, 5 ευρώ η είσοδος.
Επόμενη στάση τέταρτη για φωτογραφίες και μόνο. Μιας και είναι ιδιωτικός και μένουν μέσα, ο Πύργος Μπαζαίου.
Πέμπτη στάση χωριό Χαλκί. Εκεί μπορείτε να κάνετε βόλτα στη ποτοποιία Κίτρον Νάξου που φτιάχνουν λικέρ από τα φύλλα του κίτρου και όχι από τον καρπό, δοκιμάστε και αν σας αρέσει αγοράζετε. Έχει και χώρο σαν μουσείο ωραία είναι να πάτε αν βρεθείτε. Στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Διασοριτού ξέχασα να πάω αν και το είχα στο πρόγραμμα. Αυτό γιατί είχα ακούσει τόσα και έπρεπε να πάω που αλλού για γαλακτομπούρεκο φυσικά στο «Το Σπιτικό Γαλακτομπούρεκο» που είναι το καλύτερο που έχω δοκιμάσει. 4 ευρώ κόστος. Έχει και φαγητό και όλα φαίνονταν υπέροχα.
Στη συνέχεια έκτη στάση Ιερός Παλαιοχριστιανικός ναός Παναγιάς Δροσιανής 6ος αιώνας. Αξίζει μη τον παραλείψετε.
Πίσω από τον ίδιο δρόμο και επόμενη έβδομη στάση χωριό Φιλότι. Έχει ένα μεγάλο πλάτανο πάνω στο δρόμο στα αριστερά σας με καφετέριες και εστιατόρια. Αν είναι ώρα καφέ ή φαγητού καλή είναι μια στάση εδώ. Πήγα και στον Πύργο Μπαρότζι αλλά δεν είναι προσβάσιμος μόνο φωτογραφίες. Ανέβηκα ένα στενό πριν τον πλάτανο, το δρόμο για την Εκκλησία Παναγία Φλωτίτισσα και το Εκκλησιαστικό και Λαογραφικό μουσείο που είναι δωρεάν. Να πάτε. Στη διαδρομή έχει και ωραία καφέ, μικρή απόσταση ο δρόμος μη σας φοβίζουν τα ανηφορικά σκαλιά.
Επόμενη στάση το μαγαζί Ροτόντα. Είναι πάνω στο δρόμο με φανταστική θέα έμεινα για φωτογραφίες και μόνο γιατί ήταν ακόμη ψιλά ο ήλιος και ενοχλούσε. Επίσης είχα ακόμη πράγματα να δω για τη πρώτη μέρα. Δε το προσθέτω σαν στάση.
Στάση όγδοη το χωριό Απείραθος είναι το δεύτερο μεγαλύτερο χωριό μετά το Φιλότι. Αφού θα πάτε οπωσδήποτε εκεί, εκτός από το να διασχίσετε τα στενάκια του, πρέπει να κάνετε στάση σίγουρα για φαγητό στη παραδοσιακή ταβέρνα Αμοργινός. Να παραγγείλετε οπωσδήποτε το παραδοσιακό Ρόστο. Κοκκινιστό ντόπιο χοιρινό με πολύ σκόρδο και μπαχαρικά, μαγεία. Επίσης πρέπει να δοκιμάσετε το Ζαμπόνι που είναι σαν προσούτο από μέρος πανσέτας όμως. Επίσης και τα δικά τους τυριά, εγώ δοκίμασα τη Γραβιέρα και το Αρσενικό. Ήταν όλα φανταστικά. Έφαγα εκεί την επόμενη μέρα αλλά το βάζω εδώ για να είναι συμμαζευμένα κάπως. Τιμές για την ιστορία το Ρόστο 12,40 και η μερίδα τυριών που μπορεί να σου βάλει τα δυο από τα τέσσερα 8,80. Έχει με 17 ευρώ την πιατέλα τυριών και έχει έξτρα σάλτσα ντομάτας και τα άλλα δυο τυριά ντόπια και αυτά ανθότυρο και ξινομυζήθρα. Όμως ήμουν μόνος και δε θα τη κατάφερνα. Άσε που προτιμώ τα παλαιωμένα. Γενικότερα ότι πάρετε εκεί είναι ποιότητας.
Πήγα και στον Πύργο Ζευγώλη αλλά δεν αξίζει κάτι εκεί να δεις δεν είναι προσβάσιμος εσωτερικά άσε που έφαγα μισή ώρα να βρω τα σκαλοπάτια που οδηγούν εκεί. Είναι πίσω από τη ταβέρνα ο Πλάτανος, οπότε μόνο φωτογραφίες. Όλοι οι σημαντικοί οίκοι είχαν οικόσημα. Όπως στον πύργο Μπαζαίου έτσι έχει και εδώ. Βρήκα και ένα στη Χώρα που ήταν στη Μονή Ουρσουλινών μοναχών.
Ο Ιερός Ναός Παναγίας Απεραθίτισσας ήταν κλειστός δεν έχω άποψη. Μετά είχα σημειώσει να πάω σε κάποιο σημείο της εναέριος μεταφοράς Σμύριδας στο google maps αναφέρεται ως emery cable Rail Station. Αλλά ο δρόμος χωματόδρομος και δε μου φαινόταν καλός και δε το τόλμησα. Πήγα όμως στα Σμυριδορυχεία στάση ένατη που είναι η αρχή της εναέριος μεταφοράς και φτάνει μέχρι τη Μουτσούνα. Οπότε είδα την αρχή και το τέλος της. Τα Σμυριδορυχεία είναι κλειστά δεν έχουν κάποια ξενάγηση είναι και παρατημένα. Η πόρτα όμως ήταν ανοιχτή χωρίς κάποια ένδειξη απαγόρευσης μπήκα με προσοχή και ασφάλεια και έβγαλα αρκετές φωτογραφίες. Θα έπρεπε να γίνουν υπαίθριο μουσείο κατά τη γνώμη μου.
Παρακάτω θα σας δώσω πληροφορίες.
Η μεταφορά της σμύριδας από τα ορυχεία στους όρμους φόρτωσης Λιώνα και Μουτσούνα, αρχικά γινόταν με γαϊδουράκια μέσα από δύσβατα μονοπάτια και ήταν χρονοβόρα και κοπιαστική.
Την περίοδο 1926-1929, ένα σπουδαίο βιομηχανικό έργο, το πρώτο σημαντικό δημόσιο έργο που εκτελέστηκε στη Νάξο, ο εναέριος σιδηρόδρομος, διαφοροποίησε ριζικά το σύστημα μεταφοράς της σμύριδας και διευκόλυνε τη δουλειά των σμυριδεργατών.
Είχε μήκος 9 χλμ από τη Στραβολαγκάδα ως τη Μουτσούνα, και αποτελούνταν από 72 σιδερένιους πυλώνες ύψους από 5 έως και 43 μ., 170 βαγόνια, 2 μηχανές και 7 παρατηρητήρια, ενώ για τη λειτουργία του απαιτούσε από 42 έως και 68 άτομα.
Το διπλό κινούμενο συρματόσκοινο που είχε μήκος 8720 μ, ένωνε τους πέντε σταθμούς φόρτωσης του σμυριγλιού με το λιμάνι της Μουτσούνας, και στα χρόνια της λειτουργίας του, από το 1929 μέχρι το 1982, μετέφερε περίπου 340.000 τόνους σμύριδας.
Ο «εναέριος», εντάχθηκε δυναμικά στο γεωφυσικό περιβάλλον του νησιού, μετατρέποντας όλη τη βορειοανατολική περιοχή της Νάξου σε τοπίο μοναδικό, και έγινε πηγή έμπνευσης για διάφορους καλλιτέχνες.
Μετά το 1982 άνοιξε ο δρόμος και η μεταφορά της σμύριδας γίνεται πλέον με φορτηγά αυτοκίνητα. Στις μέρες μας ο εναέριος έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο βιομηχανικό μνημείο και εξακολουθεί να εντυπωσιάζει με τα κτίρια και τις μηχανές του στη Στραβολαγκάδα, τις εγκαταστάσεις φόρτωσης στη Μουτσούνα και τα σκουριασμένα βαγόνια και συρματόσχοινα να αιωρούνται ακόμα πάνω από τα ορυχεία.
Επόμενη στάση δέκατη χωριό Κόρωνος. Όλοι οι δρόμοι τους είναι με σκαλοπάτια έχει περπάτημα αλλά το κέντρο του αξίζει για εμένα και αν έχετε πολλές μέρες στο νησί και χρόνο μια στάση στο χωριό μπορεί να ενταχθεί. Ίσως φαγητό στη ταβέρνα Ντάλας ή στη 'η πλάτσα' , ΜΑΤΙΝΑ - ΣΤΑΥΡΟΣ στο google, να σας ανταμείψει.
Άρχισε να βραδιάζει και έπρεπε να προλάβω να δω το τελευταίο που είχα σημειώσει για την πρώτη μέρα πριν κατέβω στο λιμάνι να δω τον φίλο μου τον Σπύρο. Επόμενη στάση ενδέκατη λοιπόν οι Κούροι στο Φλεριό. Περνώντας από τον Κινίδαρο που μπορείτε να κάτσετε για φαγητό στου Βασιλαρακιού αν επιθυμείτε ψητά είναι εξαίρετα λένε. Έχει δυο σημεία με έναν Κούρο το καθένα και λίγο πιο πάνω το Ιερό των Πηγών, δωρεάν είναι, αξίζει η στάση.
Κάπου εδώ βγήκε το πρόγραμμα με πολύ τρέξιμο όσον αναφορά αυτά που ήθελα να δω τη πρώτη μέρα γιατί δεν ήξερα αν θα μου φτάσουν η δυόμιση μέρες συνολικά. έδινε και βροχή κάποια στιγμή αλλά ευτυχώς δεν έβρεξε.
Κατέβηκα στην πόλη μετά το Φλεριό να συναντήσω τον φίλο μου τον Σπύρο. Εδώ να πω ότι το παρκινγκ είναι δύσκολο στο λιμάνι και σε αυτό το νησί. Ξέροντας τη μανία μου να τα δω όλα με πέρασε γρήγορα γρήγορα από όλα τα γραφικά στενά της Νάξου με πέρασε από τις παλιές πόρτες του κάστρου και μου είπε για παγωτό ή βάφλα στο Waffle House Naxos όπου και κάτσαμε και ήταν πραγματικά πεντανόστημα όλα. Για φαγητό στο Taverna Naxos. Για ποτό με θέα στο AVATON. Το βραδύ για κοκτέιλ στο Swing Bar. Αυτά θα τα επισκεπτόμασταν την επόμενη μέρα. Κάπου εδώ έφτασε στο τέλος η πρώτη μέρα. Εδώ να πω ότι τα γράφω λίγο επιγραμματικά για να μη κουράζω και να αρκεστώ στη μετάδοση των πληροφοριών που θα βοηθήσουν μελλοντικούς ταξιδιώτες.
Δεύτερη μέρα
Ξεκινήσαμε με έναν καφέ πριν ξεκινήσει ο Σπύρος τη δουλειά και εγώ τις βόλτες. Κάτσαμε στο καφέ Πορτάρα, με θέα την Πορτάρα φυσικά που δε χόρταινα να θαυμάζω. Αφού χαιρετηθήκαμε και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του πήγα στο Ναό του Διονύσου στα Ύρια, στάση δωδέκατη. Πολύ προσεγμένος χώρος με μεράκι μπράβο στον κύριο Μηνά Κουφόπουλο που τον διατηρεί σε τόσο καλή κατάσταση. 5 ευρώ είσοδος και εδώ έχει και ένα μικρό μουσείο που απαγορεύονται όμως μέσα οι φωτογραφίες. Σας ευχαριστώ για την εξυπηρέτηση…
Επόμενη στάση δέκατη τρίτη Εγγαρές που μπορείτε να δείτε το ελαιοτριβείο – μουσείο αλλά μιας και δούλευα 10 χρόνια σε ελαιοτριβείο δεν έκανα στάση. Αν κάτσετε στο χωριό και θέλετε να φάτε μπορείτε να φάτε στο Ο Χάρης. Μετά ξεκίνησα την αυτοκινητάδα παραλία παραλία και βρέθηκα στο τέρμα του δρόμου και στο πιο μακρινό σημείο του νησιού στο Πάνερμο. Όπου έκανα και το μπανάκι μου για ξεκούραση και χαλάρωση κάτω από τους φοίνικες, αλλά ας τα πιάσουμε όλα από την αρχή. Συνέχισα όλο παραλία περνώντας από Ακρωτήρι , Χίλια Βρύση, Κάμπος , Αγιά, Φαλακρό.
Στάση δέκατη τέταρτη στον Απόλλωνα. Πρώτα στάση στον Κούρο που είναι τεράστιος και μετά στην παραλία με τα γραφικά μαγαζάκια του. Όμορφο μέρος. Μετά από μακριά για φωτογραφία είναι στον Αζάλα η χερσόνησος που καταλήγει στη θάλασσα, τα βράχια είναι φανταστικά.
Επόμενη στάση δέκατη πέμπτη η Μουτσούνα που καταλήγει στη θάλασσα η εναέριος μεταφορά της Σμυρίδας γραφικό λιμανάκι αξίζει μια στάση αν έχετε μέρες για μπάνιο και φαγητό.
Αν θέλετε ηρεμία στο μπάνιο σας στη ψιλή άμμος, δε φαίνεται από το δρόμο και πιστεύω δε θα μαζεύει πολύ κόσμο τώρα κατακαλόκαιρο δε γνωρίζω τι θα γίνεται. Επίσης και στα κολπάκια κατά μήκος της διαδρομής μετά είναι καλά.
Τέλος είναι ο Πάνερμος στάση δέκατη έκτη. Παραλία χωρίς να τη πιάνει εύκολα ο αέρας, παρθένο μέρος με μεγάλους φοίνικες για σκιά και μια καντίνα - εστιατόριο που δεν έχω άποψη γιατί δε πέρασα ούτε από έξω να τη δω ή να κάτσω. Εδώ έκανα και το μπανάκι μου όπως είπα για λίγη ξεκούραση και χαλάρωση μιας και είχα αρκετές ώρες οδήγησης.
Γυρισμός στο κέντρο του νησιού αφού τελείωσα από τα αξιοθέατα και ικανοποιημένος από τις εικόνες. Να μην ικανοποιηθώ και από τη γαστρονομία της Απείραθου; Που περιέγραψα παραπάνω; Αφού έφυγα κατευχαριστημένος και βρέθηκα με τον Σπύρο αργά το απόγευμα. Όπως είχαμε πει από τη προηγούμενη μέρα η βραδιά σήμερα θα έχει ποτά και μόνο. Κάτσαμε στο AVATON λοιπόν να απολαύσουμε τη θέα από το πέρασμα της απόχρωσης του Ήλιου στα φώτα της πόλης. Μαγεία. Δεύτερο ποτό στο Swing. Μαγαζί με ωραία μουσική, σερβιτόρους που δε σε ξεχνάνε ακόμη και στον πανικό να σου φέρουν το νεράκι που ζήτησες, προτείνεται για κοκτέιλ… Τελείωσε η βραδιά και για ένα τελευταίο στο TORO. Έφτασε και η δεύτερη μέρα στο τέλος της. Φωτογραφίες της Χώρας της Νάξου όλες μαζί στο τέλος.
Τρίτη μέρα
Τελευταία μέρα δεν έκανα κάτι ιδιαίτερο, γιατί περίμενα τη βροχή που τελικά δεν ήρθε. Γύρισα τα στενά της πόλης για άλλη μια φορά και πέρασα αρκετή ώρα στη Πορτάρα. Άγιο Προκόπιο για ένα μπανάκι και καφέ. Επιστροφή στο λιμάνι και αναμονή για το πλοίο της γραμμής. Άλλη μια εξόρμηση έφτασε στο τέλος της. Έχω να πω ωραίο νησί η Νάξος παίρνει όμως πολύ ανάπτυξη ακόμη. Υπάρχουν ακόμη μεγάλες εκτάσεις με αιγοπρόβατα και μονάδες ζώων, αγελάδες, γουρούνια, κτλ κτλ οπότε το φαγητό είναι καλό. Πατάτες δεν υπάρχουν πλέον πολλές που ήταν φανταστικές βγάζουν ελάχιστες. Τέλος να πω ότι ανθρώπους συνάντησα ήταν όλοι εξυπηρετικότατοι και φιλικότατοι. Σπύρο εις το επανιδείν. Σε ευχαριστώ για όλα.
Πρώτη μέρα
Με το που έφτασε το καράβι πρώτη στάση Πορτάρα. Επιβλητική από κοντά, με συνεπήρε πραγματικά και κάθε φορά που βρισκόμουν στη χώρα δε ξεχνούσα να περάσω ξανά και ξανά από εκεί. Δίπλα είναι και η στάση τουριστικών λεωφορείων (van) που κάνουν ημερήσιες ξεναγήσεις στο νησί με κόστος 30 ευρώ το άτομο.
Στη συνέχεια έκτη στάση Ιερός Παλαιοχριστιανικός ναός Παναγιάς Δροσιανής 6ος αιώνας. Αξίζει μη τον παραλείψετε.
Πήγα και στον Πύργο Ζευγώλη αλλά δεν αξίζει κάτι εκεί να δεις δεν είναι προσβάσιμος εσωτερικά άσε που έφαγα μισή ώρα να βρω τα σκαλοπάτια που οδηγούν εκεί. Είναι πίσω από τη ταβέρνα ο Πλάτανος, οπότε μόνο φωτογραφίες. Όλοι οι σημαντικοί οίκοι είχαν οικόσημα. Όπως στον πύργο Μπαζαίου έτσι έχει και εδώ. Βρήκα και ένα στη Χώρα που ήταν στη Μονή Ουρσουλινών μοναχών.
Ο Ιερός Ναός Παναγίας Απεραθίτισσας ήταν κλειστός δεν έχω άποψη. Μετά είχα σημειώσει να πάω σε κάποιο σημείο της εναέριος μεταφοράς Σμύριδας στο google maps αναφέρεται ως emery cable Rail Station. Αλλά ο δρόμος χωματόδρομος και δε μου φαινόταν καλός και δε το τόλμησα. Πήγα όμως στα Σμυριδορυχεία στάση ένατη που είναι η αρχή της εναέριος μεταφοράς και φτάνει μέχρι τη Μουτσούνα. Οπότε είδα την αρχή και το τέλος της. Τα Σμυριδορυχεία είναι κλειστά δεν έχουν κάποια ξενάγηση είναι και παρατημένα. Η πόρτα όμως ήταν ανοιχτή χωρίς κάποια ένδειξη απαγόρευσης μπήκα με προσοχή και ασφάλεια και έβγαλα αρκετές φωτογραφίες. Θα έπρεπε να γίνουν υπαίθριο μουσείο κατά τη γνώμη μου.
Παρακάτω θα σας δώσω πληροφορίες.
Η μεταφορά της σμύριδας από τα ορυχεία στους όρμους φόρτωσης Λιώνα και Μουτσούνα, αρχικά γινόταν με γαϊδουράκια μέσα από δύσβατα μονοπάτια και ήταν χρονοβόρα και κοπιαστική.
Την περίοδο 1926-1929, ένα σπουδαίο βιομηχανικό έργο, το πρώτο σημαντικό δημόσιο έργο που εκτελέστηκε στη Νάξο, ο εναέριος σιδηρόδρομος, διαφοροποίησε ριζικά το σύστημα μεταφοράς της σμύριδας και διευκόλυνε τη δουλειά των σμυριδεργατών.
Είχε μήκος 9 χλμ από τη Στραβολαγκάδα ως τη Μουτσούνα, και αποτελούνταν από 72 σιδερένιους πυλώνες ύψους από 5 έως και 43 μ., 170 βαγόνια, 2 μηχανές και 7 παρατηρητήρια, ενώ για τη λειτουργία του απαιτούσε από 42 έως και 68 άτομα.
Το διπλό κινούμενο συρματόσκοινο που είχε μήκος 8720 μ, ένωνε τους πέντε σταθμούς φόρτωσης του σμυριγλιού με το λιμάνι της Μουτσούνας, και στα χρόνια της λειτουργίας του, από το 1929 μέχρι το 1982, μετέφερε περίπου 340.000 τόνους σμύριδας.
Ο «εναέριος», εντάχθηκε δυναμικά στο γεωφυσικό περιβάλλον του νησιού, μετατρέποντας όλη τη βορειοανατολική περιοχή της Νάξου σε τοπίο μοναδικό, και έγινε πηγή έμπνευσης για διάφορους καλλιτέχνες.
Μετά το 1982 άνοιξε ο δρόμος και η μεταφορά της σμύριδας γίνεται πλέον με φορτηγά αυτοκίνητα. Στις μέρες μας ο εναέριος έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο βιομηχανικό μνημείο και εξακολουθεί να εντυπωσιάζει με τα κτίρια και τις μηχανές του στη Στραβολαγκάδα, τις εγκαταστάσεις φόρτωσης στη Μουτσούνα και τα σκουριασμένα βαγόνια και συρματόσχοινα να αιωρούνται ακόμα πάνω από τα ορυχεία.
Επόμενη στάση δέκατη χωριό Κόρωνος. Όλοι οι δρόμοι τους είναι με σκαλοπάτια έχει περπάτημα αλλά το κέντρο του αξίζει για εμένα και αν έχετε πολλές μέρες στο νησί και χρόνο μια στάση στο χωριό μπορεί να ενταχθεί. Ίσως φαγητό στη ταβέρνα Ντάλας ή στη 'η πλάτσα' , ΜΑΤΙΝΑ - ΣΤΑΥΡΟΣ στο google, να σας ανταμείψει.
Άρχισε να βραδιάζει και έπρεπε να προλάβω να δω το τελευταίο που είχα σημειώσει για την πρώτη μέρα πριν κατέβω στο λιμάνι να δω τον φίλο μου τον Σπύρο. Επόμενη στάση ενδέκατη λοιπόν οι Κούροι στο Φλεριό. Περνώντας από τον Κινίδαρο που μπορείτε να κάτσετε για φαγητό στου Βασιλαρακιού αν επιθυμείτε ψητά είναι εξαίρετα λένε. Έχει δυο σημεία με έναν Κούρο το καθένα και λίγο πιο πάνω το Ιερό των Πηγών, δωρεάν είναι, αξίζει η στάση.
Κατέβηκα στην πόλη μετά το Φλεριό να συναντήσω τον φίλο μου τον Σπύρο. Εδώ να πω ότι το παρκινγκ είναι δύσκολο στο λιμάνι και σε αυτό το νησί. Ξέροντας τη μανία μου να τα δω όλα με πέρασε γρήγορα γρήγορα από όλα τα γραφικά στενά της Νάξου με πέρασε από τις παλιές πόρτες του κάστρου και μου είπε για παγωτό ή βάφλα στο Waffle House Naxos όπου και κάτσαμε και ήταν πραγματικά πεντανόστημα όλα. Για φαγητό στο Taverna Naxos. Για ποτό με θέα στο AVATON. Το βραδύ για κοκτέιλ στο Swing Bar. Αυτά θα τα επισκεπτόμασταν την επόμενη μέρα. Κάπου εδώ έφτασε στο τέλος η πρώτη μέρα. Εδώ να πω ότι τα γράφω λίγο επιγραμματικά για να μη κουράζω και να αρκεστώ στη μετάδοση των πληροφοριών που θα βοηθήσουν μελλοντικούς ταξιδιώτες.
Δεύτερη μέρα
Ξεκινήσαμε με έναν καφέ πριν ξεκινήσει ο Σπύρος τη δουλειά και εγώ τις βόλτες. Κάτσαμε στο καφέ Πορτάρα, με θέα την Πορτάρα φυσικά που δε χόρταινα να θαυμάζω. Αφού χαιρετηθήκαμε και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του πήγα στο Ναό του Διονύσου στα Ύρια, στάση δωδέκατη. Πολύ προσεγμένος χώρος με μεράκι μπράβο στον κύριο Μηνά Κουφόπουλο που τον διατηρεί σε τόσο καλή κατάσταση. 5 ευρώ είσοδος και εδώ έχει και ένα μικρό μουσείο που απαγορεύονται όμως μέσα οι φωτογραφίες. Σας ευχαριστώ για την εξυπηρέτηση…
Επόμενη στάση δέκατη τρίτη Εγγαρές που μπορείτε να δείτε το ελαιοτριβείο – μουσείο αλλά μιας και δούλευα 10 χρόνια σε ελαιοτριβείο δεν έκανα στάση. Αν κάτσετε στο χωριό και θέλετε να φάτε μπορείτε να φάτε στο Ο Χάρης. Μετά ξεκίνησα την αυτοκινητάδα παραλία παραλία και βρέθηκα στο τέρμα του δρόμου και στο πιο μακρινό σημείο του νησιού στο Πάνερμο. Όπου έκανα και το μπανάκι μου για ξεκούραση και χαλάρωση κάτω από τους φοίνικες, αλλά ας τα πιάσουμε όλα από την αρχή. Συνέχισα όλο παραλία περνώντας από Ακρωτήρι , Χίλια Βρύση, Κάμπος , Αγιά, Φαλακρό.
Στάση δέκατη τέταρτη στον Απόλλωνα. Πρώτα στάση στον Κούρο που είναι τεράστιος και μετά στην παραλία με τα γραφικά μαγαζάκια του. Όμορφο μέρος. Μετά από μακριά για φωτογραφία είναι στον Αζάλα η χερσόνησος που καταλήγει στη θάλασσα, τα βράχια είναι φανταστικά.
Τρίτη μέρα
Τελευταία μέρα δεν έκανα κάτι ιδιαίτερο, γιατί περίμενα τη βροχή που τελικά δεν ήρθε. Γύρισα τα στενά της πόλης για άλλη μια φορά και πέρασα αρκετή ώρα στη Πορτάρα. Άγιο Προκόπιο για ένα μπανάκι και καφέ. Επιστροφή στο λιμάνι και αναμονή για το πλοίο της γραμμής. Άλλη μια εξόρμηση έφτασε στο τέλος της. Έχω να πω ωραίο νησί η Νάξος παίρνει όμως πολύ ανάπτυξη ακόμη. Υπάρχουν ακόμη μεγάλες εκτάσεις με αιγοπρόβατα και μονάδες ζώων, αγελάδες, γουρούνια, κτλ κτλ οπότε το φαγητό είναι καλό. Πατάτες δεν υπάρχουν πλέον πολλές που ήταν φανταστικές βγάζουν ελάχιστες. Τέλος να πω ότι ανθρώπους συνάντησα ήταν όλοι εξυπηρετικότατοι και φιλικότατοι. Σπύρο εις το επανιδείν. Σε ευχαριστώ για όλα.
Last edited:
