varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.502
- Likes
- 8.021
Μία ωραία εκδρομή που έκανα το 3ήμερο του Αγίου Πνεύματος και την προτείνω ανεπιφύλακτα είναι στη Λακωνία.
Συγκεκριμένα το πρόγραμμα ήταν ως εξής:
1η μέρα: ταξίδι προς Μονεμβασιά
2η μέρα: εκδρομή στην Ελαφόνησο και μπάνιο στο Σίμο
Για να πας από Μονεμβασιά-Ελαφόνησο πρέπει να φτάσεις στη Νεάπολη (περίπου 60' απόσταση) και από εκεί, από το λιμανάκι της Πούντας περνάς με φέρυ απέναντι στην Ελαφόνησο. Υπάρχει φέρυ κάθε μισή ώρα μέχρι τις 17.00 και κάθε μία ώρα μεταξύ 17.00-01.00. Η διαδρομή με το φέρυ είναι 5' και κοστίζει για 2 άτομα και 1 αυτοκίνητο 12 ευρώ η απλή διαδρομή.
Η πιο γνωστή παραλία είναι ο Σίμος. Στον ταξιδιωτικό μας οδηγό έλεγε ότι τα νερά του θυμίζουν Καραϊβική και Μαλδίβες. "Υπερβολές" σκεφτόμουνα. Κι όμως έχει τα πιο απίθανανα τυρκουάζ κρυστάλλινα νερά που έχω δει στην Ελλάδα. Η παραλία ατελείωτη, ο κόσμος πολύ free-style τουρίστες, το κλίμα πολύ παρεϊστικο (λόγω, ίσως, του camping που υπάρχει εκεί), γενικά υπέροχα!
Κατά τ' άλλα η Ελαφόνησος δεν παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον. Ο Σίμος όμως είναι όλα τα λεφτά!
3η μέρα: Μονεμβασιά-Ρειχιά-μπάνιο στην παραλία του Ντάμου-Κυπαρίσσι-λιμάνι (φιόρδ) Γέρακα
Με αυτή τη διαδρομή διασχίσαμε ένα σημαντικό μέρος του Νομού. Κάποιος γνωστός μας ντόπιος, μας είπε ότι ο Ντάμος είναι μία υπέροχη παραλία που δεν τη γνωρίζει πολύς κόσμος. Στους οδηγούς μάλιστα δεν αναφέρεται καν με αυτό το όνομα. Μας είπε επίσης ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει πρόσβαση από τη στεριά αλλά μόνο από τη θάλασσα. Πράγματι, δεν υπάρχει καν σηματοδοτημένο μονοπάτι για να κατεβείς και αν πάρεις την απόφαση η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική σου. Η αλήθεια είναι ότι αν και έχω κάνει πολλές καταβάσεις, η συγκεκριμένη είναι πολύ δύσκολη γιατί ούτε σήμανση υπάρχει, ούτε σταθερότητα στους βράχους, η κλίση είναι πολύ μεγάλη και έχει και πολλά χόρτα με ότι αυτό συνεπάγεται (φίδια κ.λ.π.). Ωστόσο, βλέποντας από ψηλά τη συγκεκριμένη παραλία δεν μπορούσαμε παρά να το προσπαθήσουμε γιατί όχι μόνο είναι πανέμορφη αλλά δεν υπήρχε ίχνος άλλου ανθρώπου. Με πολύ κόπο τα καταφέραμε και κατεβήκαμε και για μία σπάνια φορά στη ζωή μας είχαμε την τύχη να έχουμε όλη την παραλία αποκλειστικά δική μας. Μετά από αρκετές ώρες ήρθε και ένα ιδιωτικό σκαφάκι με 4 άτομα, οι οποίοι σημειωτέον μας κοιτούσαν σαν εξωγήϊνους γιατί προφανώς αναρωτιόντουσαν από που στην ευχή ξεφυτρώσαμε εκεί χωρίς σκάφος... Για να πας στην παραλία του Ντάμου, πρέπει να φτάσεις μέχρι το χωριό Ρειχιά και από εκεί θα ρωτήσεις κάποιον ντόπιο γιατί ταμπέλες δεν υπάρχουν.
Στη συνέχεια πήγαμε στο χωριό Κυπαρίσσι. Έχει ένα γραφικό λιμανάκι σα ζωγραφιά και είναι πολύ ήσυχο. Φάγαμε βάφλες, ήπιαμε ωραιότατο καφεδάκι στο “Καφέ της Μαριτσέλας” και γνωρίσαμε τον ιδιοκτήτη ο οποίος είναι Αθηναίος, και καθώς γνώρισε και ερωτεύθηκε την Μαριτσέλα και ταυτόχρονα βαρέθηκε τη ζωή στην πρωτεύουσα, τα άφησε όλα και τώρα ζει ήρεμα στο Κυαπαρίσσι διατηρώντας με τη γυναίκα του αυτό το κουκλίστικο καφέ.
Κατά την επιστροφή μας κάναμε στάση στο λιμάνι του Γέρακα. Το χωριουδάκι είναι ένα απλό συμπαθητικό χωριουδάκι αλλά το ενδιαφέρον εδώ είναι ο σχηματισμός ενός μίνι-φιόρδ, κάτι ασυνήθιστο για Ελλάδα.
4η μέρα: Μονεμβασιά και Μυστράς
Για την τελευταία μέρα αφήσαμε την ανάβαση στην κορυφή του Κάστρου της Μονεμβασιάς για να θαυμάσουμε την Αγία Σοφία (πιστό αντίγραφο σε μικρογραφία της Αγίας Σοφίας στην Κων/πολη) και τα τουρκικά λουτρά.
Μετά απολαύσαμε ένα μπανάκι στη σκιά του βράχου της Μονεμβασιάς...είναι απίστευτο να κολυμπάς και να βλέπεις το κάστρο... και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Τελευταία στάση ο Μυστράς. Το μέρος είναι μαγικό, έχει συμπεριληφθεί άλλωστε στη λίστα Παγκόσμιοας Κληρονομιάς της UNESCO. Αλλά το πιο συγκλονιστικό είναι ότι μέχρι το 1953 ήταν κατοικίσιμος οπότε και δόθηκαν αποζημιώσεις στους λίγους εναπομείναντες κατοίκους για να φύγουν και να πάνε να ζήσουν στο νέο χωριό του Μυστρά και ο χώρος να γίνει αρχαιολογικό μνημείο.
Τώρα για τη Μονεμβασιά τι να πεί κανείς? Ταξίδι σε άλλη εποχή! Όπου και να κάτσεις για φαγητό ή ποτό έχεις την υπέροχη θέα της θάλασσας ή του κάστρου.
Βέβαι οι επιλογές για φαγητό και ποτό δεν είναι πολλές, συγκεκριμένα:
- "Ματούλα" (αυλή με θέα θάλασσα)
- "Κανόνι" (ταράτσα με θέα τη θάλασσα από τη μια και το κάστρο από την άλλη)
- "Μαριάνθη" στο κεντρικό καλντερίμι.
Οι τιμές τσιμπημένες αλλά δεν βρίσκεις εύκολα τέτοια θέα.
Για καφέ-ποτό υπάρχει το "Ενετικό" το οποίο διαθέτει μία ταράτσα με ωραία θέα στη θάλασσα αλλά για μένα το top είναι το μπαράκι του ξενοδοχείου Malvazia το οποίο έχει 5-6 τραπεζάκια όλα κι όλα σε μία βεράντα στο πιο ψηλό σημείο του κάστρου και έχει την πιο υπέροχη θέα. Η μουσική φοβερά ατμοσφαιρική και τα strawberry daiquiris υπέροχα!
Συγκεκριμένα το πρόγραμμα ήταν ως εξής:
1η μέρα: ταξίδι προς Μονεμβασιά
2η μέρα: εκδρομή στην Ελαφόνησο και μπάνιο στο Σίμο
Για να πας από Μονεμβασιά-Ελαφόνησο πρέπει να φτάσεις στη Νεάπολη (περίπου 60' απόσταση) και από εκεί, από το λιμανάκι της Πούντας περνάς με φέρυ απέναντι στην Ελαφόνησο. Υπάρχει φέρυ κάθε μισή ώρα μέχρι τις 17.00 και κάθε μία ώρα μεταξύ 17.00-01.00. Η διαδρομή με το φέρυ είναι 5' και κοστίζει για 2 άτομα και 1 αυτοκίνητο 12 ευρώ η απλή διαδρομή.
Η πιο γνωστή παραλία είναι ο Σίμος. Στον ταξιδιωτικό μας οδηγό έλεγε ότι τα νερά του θυμίζουν Καραϊβική και Μαλδίβες. "Υπερβολές" σκεφτόμουνα. Κι όμως έχει τα πιο απίθανανα τυρκουάζ κρυστάλλινα νερά που έχω δει στην Ελλάδα. Η παραλία ατελείωτη, ο κόσμος πολύ free-style τουρίστες, το κλίμα πολύ παρεϊστικο (λόγω, ίσως, του camping που υπάρχει εκεί), γενικά υπέροχα!
Κατά τ' άλλα η Ελαφόνησος δεν παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον. Ο Σίμος όμως είναι όλα τα λεφτά!
3η μέρα: Μονεμβασιά-Ρειχιά-μπάνιο στην παραλία του Ντάμου-Κυπαρίσσι-λιμάνι (φιόρδ) Γέρακα
Με αυτή τη διαδρομή διασχίσαμε ένα σημαντικό μέρος του Νομού. Κάποιος γνωστός μας ντόπιος, μας είπε ότι ο Ντάμος είναι μία υπέροχη παραλία που δεν τη γνωρίζει πολύς κόσμος. Στους οδηγούς μάλιστα δεν αναφέρεται καν με αυτό το όνομα. Μας είπε επίσης ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει πρόσβαση από τη στεριά αλλά μόνο από τη θάλασσα. Πράγματι, δεν υπάρχει καν σηματοδοτημένο μονοπάτι για να κατεβείς και αν πάρεις την απόφαση η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική σου. Η αλήθεια είναι ότι αν και έχω κάνει πολλές καταβάσεις, η συγκεκριμένη είναι πολύ δύσκολη γιατί ούτε σήμανση υπάρχει, ούτε σταθερότητα στους βράχους, η κλίση είναι πολύ μεγάλη και έχει και πολλά χόρτα με ότι αυτό συνεπάγεται (φίδια κ.λ.π.). Ωστόσο, βλέποντας από ψηλά τη συγκεκριμένη παραλία δεν μπορούσαμε παρά να το προσπαθήσουμε γιατί όχι μόνο είναι πανέμορφη αλλά δεν υπήρχε ίχνος άλλου ανθρώπου. Με πολύ κόπο τα καταφέραμε και κατεβήκαμε και για μία σπάνια φορά στη ζωή μας είχαμε την τύχη να έχουμε όλη την παραλία αποκλειστικά δική μας. Μετά από αρκετές ώρες ήρθε και ένα ιδιωτικό σκαφάκι με 4 άτομα, οι οποίοι σημειωτέον μας κοιτούσαν σαν εξωγήϊνους γιατί προφανώς αναρωτιόντουσαν από που στην ευχή ξεφυτρώσαμε εκεί χωρίς σκάφος... Για να πας στην παραλία του Ντάμου, πρέπει να φτάσεις μέχρι το χωριό Ρειχιά και από εκεί θα ρωτήσεις κάποιον ντόπιο γιατί ταμπέλες δεν υπάρχουν.
Στη συνέχεια πήγαμε στο χωριό Κυπαρίσσι. Έχει ένα γραφικό λιμανάκι σα ζωγραφιά και είναι πολύ ήσυχο. Φάγαμε βάφλες, ήπιαμε ωραιότατο καφεδάκι στο “Καφέ της Μαριτσέλας” και γνωρίσαμε τον ιδιοκτήτη ο οποίος είναι Αθηναίος, και καθώς γνώρισε και ερωτεύθηκε την Μαριτσέλα και ταυτόχρονα βαρέθηκε τη ζωή στην πρωτεύουσα, τα άφησε όλα και τώρα ζει ήρεμα στο Κυαπαρίσσι διατηρώντας με τη γυναίκα του αυτό το κουκλίστικο καφέ.
Κατά την επιστροφή μας κάναμε στάση στο λιμάνι του Γέρακα. Το χωριουδάκι είναι ένα απλό συμπαθητικό χωριουδάκι αλλά το ενδιαφέρον εδώ είναι ο σχηματισμός ενός μίνι-φιόρδ, κάτι ασυνήθιστο για Ελλάδα.
4η μέρα: Μονεμβασιά και Μυστράς
Για την τελευταία μέρα αφήσαμε την ανάβαση στην κορυφή του Κάστρου της Μονεμβασιάς για να θαυμάσουμε την Αγία Σοφία (πιστό αντίγραφο σε μικρογραφία της Αγίας Σοφίας στην Κων/πολη) και τα τουρκικά λουτρά.
Μετά απολαύσαμε ένα μπανάκι στη σκιά του βράχου της Μονεμβασιάς...είναι απίστευτο να κολυμπάς και να βλέπεις το κάστρο... και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Τελευταία στάση ο Μυστράς. Το μέρος είναι μαγικό, έχει συμπεριληφθεί άλλωστε στη λίστα Παγκόσμιοας Κληρονομιάς της UNESCO. Αλλά το πιο συγκλονιστικό είναι ότι μέχρι το 1953 ήταν κατοικίσιμος οπότε και δόθηκαν αποζημιώσεις στους λίγους εναπομείναντες κατοίκους για να φύγουν και να πάνε να ζήσουν στο νέο χωριό του Μυστρά και ο χώρος να γίνει αρχαιολογικό μνημείο.
Τώρα για τη Μονεμβασιά τι να πεί κανείς? Ταξίδι σε άλλη εποχή! Όπου και να κάτσεις για φαγητό ή ποτό έχεις την υπέροχη θέα της θάλασσας ή του κάστρου.
Βέβαι οι επιλογές για φαγητό και ποτό δεν είναι πολλές, συγκεκριμένα:
- "Ματούλα" (αυλή με θέα θάλασσα)
- "Κανόνι" (ταράτσα με θέα τη θάλασσα από τη μια και το κάστρο από την άλλη)
- "Μαριάνθη" στο κεντρικό καλντερίμι.
Οι τιμές τσιμπημένες αλλά δεν βρίσκεις εύκολα τέτοια θέα.
Για καφέ-ποτό υπάρχει το "Ενετικό" το οποίο διαθέτει μία ταράτσα με ωραία θέα στη θάλασσα αλλά για μένα το top είναι το μπαράκι του ξενοδοχείου Malvazia το οποίο έχει 5-6 τραπεζάκια όλα κι όλα σε μία βεράντα στο πιο ψηλό σημείο του κάστρου και έχει την πιο υπέροχη θέα. Η μουσική φοβερά ατμοσφαιρική και τα strawberry daiquiris υπέροχα!
Last edited by a moderator:
!
Είχα συνηθίσει να διαβάζω από το εξωτερικό κυρίως 
Μπορεί να γράψω και γω για την Αμοργό που πήγα φέτος το καλοκαίρι και μου άρεσε τόσο πολύ 
