EKAR
Member
- Μηνύματα
- 16
- Likes
- 162
ΜΑΡΟΚΟ 2020
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020
Έφτασε επιτέλους η μέρα που θα πάμε στο Μαρόκο και συγκεκριμένα στο Μαρακές.
Έχουμε βγάλει τα εισιτήρια σε πολύ καλή τιμή από τέλη Αυγούστου,και μετά από τεράστια αναμονή,
στις 12:40 μ.μ. πετάμε.Ταξιδεύουμε δύο οικογένειες με δύο παιδιά η καθεμία από 10 έως 14 ετών.
Το αεροπλάνο απογειώθηκε στις 1:20 μ.μ. αλλά φτάσαμε στην προβλεπόμενη ώρα στις 4:20 μ.μ.
μιας και είμαστε 1 ώρα πίσω.Φτάνοντας στο Μαρακές έχει πολύ ήλιο με πολύ ζέστη.
Το αεροδρόμιο πολύ μεγάλο, σχετικά καινούργιο και πολύ σύγχρονο.
Περάσαμε τους ελέγχους χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση.Στους διαδρόμους του αεροδρομίου
υπήρχαν περίπτερα κινητής τηλεφωνίας από τα οποία προμηθευτήκαμε κάρτες για τα κινητά μας,
για να μπορούμε να έχουμε internet παντού.Μετά από παζάρι αγοράσαμε κάρτες με 5 ευρώ η μια
και είχαμε 5 giga.Αρχικά μας ζητούσαν 10 ευρώ για 5 giga και 1 ώρα ομιλίας.
Στο αεροδρόμιο επίσης κάναμε και το πρώτο μας συνάλλαγμα για να μπορούμε να κινηθούμε
1 ευρώ=10 ντιρχάμ.
Aπό Ελλάδα έχουμε νοικιάσει αυτοκίνητο όχι από διεθνή εταιρεία αλλά από τοπική μαροκινή εταιρεία που μας εξυπηρέτησε μια κυρία πολύ γρήγορα και κατατοπιστικά.Πληρώσαμε για τρεις μέρες 75 ευρώ.
Φεύγουμε από το αεροδρόμιο και κατευθυνόμαστε προς την πόλη που στην είσοδό της
οι χαρακτηριστικοί φοίνικες μας έκαναν να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε στην Αφρική.
Το ίδιο και τα μηχανάκια και τα πολλά αυτοκίνητα τα οποία έτρεχαν σαν τρελά δεξιά και αριστερά
χωρίς να ξέρεις που πηγαίνουν.Βάλαμε βενζίνη με 1,10 ευρώ το λίτρο και πριν πάμε στο
ξενοδοχείο σταματάμε σε ένα super market πολύ μεγάλο με πολλά ευρωπαϊκά προϊόντα,
για να προμηθευτούμε νερά και διάφορα σνακ για τις ώρες που θα είμαστε εκτός πόλης.
Το Μαρακές,ή <<η κόκκινη πόλη>> χωρίζεται στο παλιό,μέσα και γύρω από τα τείχη της Μεντίνας
και στο καινούργιο,έξω από τα τείχη.Αρχικά πάμε στην καινούργια πόλη που εκεί βρίσκεται και
το ξενοδοχείο που θα μείνουμε το WAZO HOTEL.Η νέα πόλη είναι είναι γεμάτη με όμορφα κτίρια ,
τα περισσότερα καινούργια,και με πολυτελή ξενοδοχεία.
Έχει πάει 8 το βράδυ και πάμε μια βόλτα στην παλιά πόλη (Μεντίνα).Παρκάραμε σε
πάρκινγκ δίπλα στο τζαμί Κουτούμπια που είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης, με τον
επιβλητικό μιναρέ ύψους 77μ.που το κάνει ορατό σχεδόν από παντού και αποτελεί το σύμβολο
του Μαρακές.
Η είσοδος επιτρέπεται μόνο στους μουσουλμάνους,αξίζει όμως ο χώρος για κάποιες φωτογραφίες.
Από εκεί προχωράμε για την περίφημη πλατεία Jemaa el-Fnaa αφού πρώτα διασχίσαμε
έναν από τους κεντρικότερους δρόμους του Μαρακές,με πολύ κόσμο και πάρα πολλά
αυτοκίνητα που θέλουν όλοι να περάσουν και δεν υπολογίζει κανείς τίποτα.
Λίγο πριν την πλατεία ανταλλάξαμε χρήματα στο ξενοδοχείο “Αlι” που είχαμε ενημερωθεί
ότι έχει και πράγματι είχε την καλύτερη τιμή. Φτάνοντας στην κεντρική πλατεία της
Μεντίνα το θέαμα που αντικρίσαμε ήταν μοναδικό.
Μουσικοί,χορευτές,ακροβάτες,γητευτές φιδιών κάνει ο καθένας το ξεχωριστό τους
μοναδικό show.Tattoo artists ζωγραφίζουν περίτεχνα με φυσική χένα τα χέρια σου,και οι
γυρολόγοι με τις μαϊμούδες σε κυνηγάνε για μια φωτογραφία με την μαϊμού πάνω σου,
με το αζημίωτο βέβαια.Και όσο προχωράς συναντάς τους τεράστιους πάγκους με υπαίθριο
φαγητό από κρέας ,ψάρια, σαλιγκάρια και λαχανικά και τα τραπέζια γεμάτα κόσμο.
Η έντονη μυρωδιά των μπαχαρικών κυριαρχεί παντού.Όλα αυτά που βλέπεις και ζεις
είναι μια μοναδική εμπειρία που μόνο στο Μαρακές υπάρχει.Δίκαια λοιπόν λέγεται ότι η
πιο μαγική ώρα να κάνεις βόλτα εκεί,είναι το σούρουπο όπου η πλατεία φωτίζεται ατμοσφαιρικά
και οι ντόπιες μουσικές και οι γεύσεις από τα street food stations είναι οι πρωταγωνιστές
της βραδιάς.Καταφέραμε και αντισταθήκαμε χωρίς να δοκιμάσουμε τίποτα
από το street food παρόλο που όλα φαινόταν λαχταριστά και προτιμήσαμε να δοκιμάσουμε
τη μαροκινή κουζίνα σε κάποιο εστιατόριο.Εκεί κοντά βρίσκεται ένα γνωστό, παραδοσιακό
με πολύ καλές κριτικές εστιατόριο το Le Marrakchi.Δεν μας δέχτηκαν γιατί δεν είχαμε
κάνει κράτηση.Πιο κάτω βρίσκεται το Le Salama.Μεγάλο μαγαζί ωραίος χώρος
με ζωντανή μουσική και με χορεύτριες.Όταν καθίσαμε να σερβιριστούμε καταλάβαμε ότι ήταν
πολύ βρώμικο και πολύ ακριβό για τα δεδομένα του Μαρακές.Νιώσαμε ότι μας κοροϊδεύουν
και γι αυτό φύγαμε.Περιπλανηθήκαμε στα στενά δρομάκια τα λεγόμενα souks και φτάσαμε
σ ένα άλλο γνωστό εστιατόριο το Nomad.
Πράγματι ήταν αρκετά καλό.Καθίσαμε στην ταράτσα που είχε πολύ ωραία θέα και πολύ
ωραία μαροκινή ατμόσφαιρα.Ενδιαφέρον φαγητό και τιμές λογικές.
ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020
Η ώρα είναι 8 το πρωί,δεν έχει ξημερώσει ακόμα και είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση.
Πάμε στην πόλη Αίτ-Μπεν-Χαντού (Ait-Ben-Haddou) που έχει χαρακτηριστεί
Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO και απέχει
από το Μαρακές 180χλμ.
Κατευθυνόμαστε λοιπόν προς την περιοχή Ouarzazate νότια του κεντρικού Μαρόκου.
Ανεβήκαμε το βουνό Άτλαντα έως τα 2.260 μέτρα και κατεβήκαμε από την πίσω πλευρά
του βουνού που ξεκινάει η Σαχάρα.Πολύ δύσκολη διαδρομή ,με έργα κατά διαστήματα
που την έκαναν ακόμα πιο κουραστική.Άξιζε όμως γιατί συναντήσαμε τις πιο απίστευτες
εναλλαγές τοπίου.
Από το τροπικό κλίμα του Μαρακές βρεθήκαμε να κρυώνουμε και να δούμε και χιόνι.
Το αφρικανικό τοπίο εναλλάσσεται συνεχώς.Το καφεκόκκινο χρώμα που κυριαρχεί είναι μοναδικό.
Έτσι μετά από 4:30 ώρες φτάσαμε στην οχυρωμένη πόλη-κάστρο που είναι ένα εξαιρετικό
παράδειγμα μαροκινής πήλινης αρχιτεκτονικής.Είναι χτισμένη σε ένα λόφο από πέτρες,
πηλό,καλάμια και φοινικόδεντρα που της προσδίδουν το χαρακτηριστικό κοκκινωπό χρώμα,
δίπλα στον ποταμό Κουαρζαζάτε.
Μόνο δέκα οικογένειες εξακολουθούν να μένουν σ΄αυτή,ενώ οι υπόλοιποι κάτοικοι
μένουν σ΄ένα μοντέρνο χωριό στην άλλη πλευρά του ποταμού.Παρκάραμε
σ΄αυτό το χωριό και διασχίσαμε το ποταμάκι με τα πόδια για να φτάσουμε στη πόλη-κάστρο.
Έχει πολύ ζέστη με τη θερμοκρασία να έχει αγγίξει τους 26 βαθμούς.
Είναι όλα πολύ όμορφα με τους τουρίστες να ανακατεύονται με τους ντόπιους
που πάνε και έρχονται στα στενά σοκάκια και τις πλινθόκτιστες κατοικίες της πόλης
.
Η είσοδος είναι από την μια πλευρά της πόλης και η έξοδος από άλλη πλευρά ,
που σου δίνεται η δυνατότητα έτσι να περιπλανηθείς σ΄όλη την πόλη και να χαζέψεις
τα διάσπαρτα μαγαζάκια με σουβενίρ. Το πιο εντυπωσιακό όμως ήταν,
όταν σκαρφαλώσαμε στο ψηλότερο σημείο του κάστρου,κάνοντας ζιγκ ζαγκ
στα ανηφορικά δρομάκια και θαυμάσαμε την συγκλονιστική θέα στον εντυπωσιακό
φοινικώνα που απλώνεται από τη μια και την απεραντοσύνη της ερήμου από την άλλη.
Στην έξοδο της πόλης συναντήσαμε και καμήλες που τα παιδιά κάνανε τη
βόλτα τους παραποτάμια και κάτω από την πόλη.Για δύο καμήλες μετά από
παζάρι πληρώσαμε 25 ευρώ.
Έχει πάει μεσημέρι και αφήνουμε την πόλη Αίτ-Μπεν-Χαντού και πάμε 15 χλμ
μακριά που βρίσκεται τα Studio Atlas Ouarzazate.Το Atlas Film Studios είναι το
μεγαλύτερο στούντιο ταινιών στον κόσμο και καλύπτει πάνω από 320.000
τετραγωνικά πόδια της ερήμου.Είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός
καθώς τα εδάφη είναι γεμάτα με παλιά σκηνικά κινηματογραφικών ταινιών.
Για να επισκεφτούμε ολόκληρο το χώρο πληρώσαμε είσοδο 8 ευρώ το άτομα (80 ντιρχαμ).
Η εμπειρία είναι μοναδική που περπατούσαμε ανάμεσα σε σκηνικά ιστορικών ταινιών όπως
‘’Το κόσμημα του Νείλου’’,’’Μονομάχος’’,’’Αστερίξ και Οβελίξ’’,’’Aladdin’’ κ.α.
Απόγευμα πια, πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το Μαρακές.
Στα μισά του δρόμου μας σταματά και η αστυνομία.Αφού έλεγξε όλα τα
έγγραφα και ήταν εντάξει,λένε ότι το όριο είναι 60 χλμ/ώρα και εμείς τρέχαμε με 70.
Ήταν πολύ ευγενικοί μας άφησαν να συνεχίσουμε αφού τους δώσαμε 10 ευρώ(100)ντιρχαμ ,
χωρίς όμως να μας τα ζητήσουν ευθέως.Έτσι για το καλό. Η ώρα έχει πάει 7μ.μ.
και αρχίζει να νυχτώνει και κάνει την οδήγηση δυσκολότερη.Δεν έχει φώτα ούτε σήματα πουθενά,
στο δρόμο κυκλοφορούν αρκετοί πεζοί,καθώς και ζώα ,ποδήλατα και μηχανάκια χωρίς φώτα
και είναι πολύ επικίνδυνα.Φτάσαμε στο Μαρακές κουρασμένοι και πάμε για
φαγητό στην καινούργια πόλη.Παρκάραμε στο υπόγειο πάρκινγκ ενός μεγάλου
εμπορικού κέντρου (Mall) και περπατώντας στους δρόμους της καινούργιας πόλης,
πήγαμε σ΄ένα ωραίο εστιατόριο στο Al Fassia που ήταν προσεγμένο,φιλικό,
με πολύ καλό παραδοσιακό φαγητό και πρόσφερε και αλκοόλ.Έτσι έφυγε όλη η κούραση.
ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020
Σήμερα θα κινηθούμε αποκλειστικά στην πόλη του Μαρακές.Οι δρόμοι το πρωί στο Μαρακές
είναι άδειοι και κινείσαι πολύ εύκολα σε σχέση με το βράδυ.Γι΄αυτό και παρκάραμε αυτή τη
φορά στο δρόμο αλλά φεύγοντας πληρώσαμε σε κάποιον παρκαδόρο 10 ντιρχαμ.
(μπορεί όμως και να μην χρειαζόταν).
Έτσι λοιπόν πάμε σε ένα από τα κύρια αξιοθέατα της σύγχρονης πόλης του εξωτικού Μαρακές
που είναι το μουσείο που φέρει το ονοματεπώνυμο του διάσημου Γάλλου σχεδιαστή μόδας
Yves Saint Laurent και βρίσκεται στον ομώνυμο δρόμο και σε συνέχεια των Κήπων Μαζορέλ
(Μajorelle). Για να επισκεφτείς και τους δύο χώρους πρέπει να πληρώσεις είσοδο γύρω στα
18 ευρώ το άτομο.Συνήθως έχει αρκετό κόσμο και πρέπει να περιμένεις στην ουρά.
Εμείς ξεκινήσαμε από το μουσείο που δεν είχε ακόμα πολύ κόσμο λόγω της πρωινής ώρας.
Το μοντέρνο κτήριο που γίνεται ένα με τις αποχρώσεις της ερήμου είναι αφιερωμένο στη
ζωή και στο έργο του θρυλικού σχεδιαστή μόδας.Το κτήριο καλύπτει 4.000τ.μ.και διαθέτει
μόνιμο εκθεσιακό χώρο 400 τ.μ.παρουσιάζοντας τα έργα του.Πενήντα δημιουργίες υψηλής
ραπτικής καθώς και αξεσουάρ εκτίθενται σε χρονολογικές ενότητες, υπό ειδικό φωτισμό,
σε μαύρο minimal φόντο,συνοδεία πολλών οπτικοακουστικών εφέ,δημιουργώντας
μια μοναδική και ανεπανάληπτη εμπειρία.Προχωρώντας προς την έξοδο συναντάς
ένα χώρο για περιοδικές εκθέσεις,μια ερευνητική βιβλιοθήκη,το αμφιθέατρο που τις
επισκέψιμες ώρες προβάλλεται σε ταινία η ζωή του από το πώς ξεκίνησε μέχρι το τέλος του,
ένα βιβλιοπωλείο -κατάστημα πώλησης αναμνηστικών και μια καφετέρια.Όλα είναι πολύ
προσεγμένα και πολύ εντυπωσιακά.
Βγαίνουμε από το υπέροχο μουσείο και πάμε στη διπλανή είσοδο και
μπαίνουμε στον ‘’παράδεισο’’.
Στους ξακουστούς κήπους του Μαζορέλ που είναι
δημιούργημα του Γάλλου ζωγράφου Ζακ Μαζορέλ.
Ο απίστευτα χρωματιστός κήπος με τα εξωτικά φυτά ονειρικής προέλευσης,οι πισίνες με
νούφαρα και λουλούδια,τα σκιερά δρομάκια γεμάτα δέντρα,η συλλογή από φοινικόδεντρα
και κάκτους,οι ήχοι των φύλλων και οι των μελωδίες πουλιών είναι μερικά από τα
χαρακτηριστικά του κήπου.
Δεν ξέρουμε τι να πρωτο-θαυμάσουμε και τι να πρωτο-φωτογραφίσουμε!
Ακολουθούμε τις πινακίδες που μας βοηθάνε να περιπλανηθούμε σε όλους τους χώρους
και τέλος να μας οδηγήσουν στη βίλα που έχτισε επίσης ο ζωγράφος,
με την χαρακτηριστική μαυριτανική αρχιτεκτονική σε έντονο μπλε χρώμα που αργότερα
την αγόρασε ο Λοράν με τον σύντροφό του Μπερζέ και έγινε το προσωπικό τους
καταφύγιο- ησυχαστήριο..Δεν ήταν, μάλιστα τυχαίο πως μετά το θάνατο του
Yves Saint Laurent το 2008 ότι οι στάχτες του διασκορπίστηκαν,
ύστερα από επιθυμία του,στον εν λόγω κήπο.
Επιστρέφοντας στους διαδρόμους του βοτανικού κάτι που αξίζει επίσης να
θαυμάσουμε, είναι το ιδιαίτερο μπλε χρώμα με το οποίο έχουν βαφτεί διάφορες
επιφάνειες αλλά και μικρές λεπτομέρειες του κήπου όπως και της βίλας.
Πρόκειται για ένα έντονο,ζωντανό μπλε χρώμα ,το οποίο εμπνεύστηκε ο
δημιουργός των κήπων από τις παραδοσιακές φορεσιές των ντόπιων φυλών
αλλά και από τα σπίτια αυτών.
Είναι πολύ δύσκολο πάντως να αποτυπώσεις και να περιγράψεις
όλες αυτές τις υπέροχες εικόνες.
Μαγεμένοι και ενθουσιασμένοι αφήνουμε τον κήπο Μαζορέλ και πάμε στους
Κήπους Menara,που είναι ένας χώρος που πρέπει να επισκεφτεί κανείς όταν βρεθεί στο Μαρακές
.Οι κήποι Menara κατασκευάστηκαν τον 12ο αιώνα ,βρίσκονται στα δυτικά της πόλης
και κάτω από την οροσειρά του Άτλαντα.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020
Έφτασε επιτέλους η μέρα που θα πάμε στο Μαρόκο και συγκεκριμένα στο Μαρακές.
Έχουμε βγάλει τα εισιτήρια σε πολύ καλή τιμή από τέλη Αυγούστου,και μετά από τεράστια αναμονή,
στις 12:40 μ.μ. πετάμε.Ταξιδεύουμε δύο οικογένειες με δύο παιδιά η καθεμία από 10 έως 14 ετών.
Το αεροπλάνο απογειώθηκε στις 1:20 μ.μ. αλλά φτάσαμε στην προβλεπόμενη ώρα στις 4:20 μ.μ.
μιας και είμαστε 1 ώρα πίσω.Φτάνοντας στο Μαρακές έχει πολύ ήλιο με πολύ ζέστη.
Το αεροδρόμιο πολύ μεγάλο, σχετικά καινούργιο και πολύ σύγχρονο.
Περάσαμε τους ελέγχους χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση.Στους διαδρόμους του αεροδρομίου
υπήρχαν περίπτερα κινητής τηλεφωνίας από τα οποία προμηθευτήκαμε κάρτες για τα κινητά μας,
για να μπορούμε να έχουμε internet παντού.Μετά από παζάρι αγοράσαμε κάρτες με 5 ευρώ η μια
και είχαμε 5 giga.Αρχικά μας ζητούσαν 10 ευρώ για 5 giga και 1 ώρα ομιλίας.
Στο αεροδρόμιο επίσης κάναμε και το πρώτο μας συνάλλαγμα για να μπορούμε να κινηθούμε
1 ευρώ=10 ντιρχάμ.
Aπό Ελλάδα έχουμε νοικιάσει αυτοκίνητο όχι από διεθνή εταιρεία αλλά από τοπική μαροκινή εταιρεία που μας εξυπηρέτησε μια κυρία πολύ γρήγορα και κατατοπιστικά.Πληρώσαμε για τρεις μέρες 75 ευρώ.
Φεύγουμε από το αεροδρόμιο και κατευθυνόμαστε προς την πόλη που στην είσοδό της
οι χαρακτηριστικοί φοίνικες μας έκαναν να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε στην Αφρική.
Το ίδιο και τα μηχανάκια και τα πολλά αυτοκίνητα τα οποία έτρεχαν σαν τρελά δεξιά και αριστερά
χωρίς να ξέρεις που πηγαίνουν.Βάλαμε βενζίνη με 1,10 ευρώ το λίτρο και πριν πάμε στο
ξενοδοχείο σταματάμε σε ένα super market πολύ μεγάλο με πολλά ευρωπαϊκά προϊόντα,
για να προμηθευτούμε νερά και διάφορα σνακ για τις ώρες που θα είμαστε εκτός πόλης.
Το Μαρακές,ή <<η κόκκινη πόλη>> χωρίζεται στο παλιό,μέσα και γύρω από τα τείχη της Μεντίνας
και στο καινούργιο,έξω από τα τείχη.Αρχικά πάμε στην καινούργια πόλη που εκεί βρίσκεται και
το ξενοδοχείο που θα μείνουμε το WAZO HOTEL.Η νέα πόλη είναι είναι γεμάτη με όμορφα κτίρια ,
τα περισσότερα καινούργια,και με πολυτελή ξενοδοχεία.
Έχει πάει 8 το βράδυ και πάμε μια βόλτα στην παλιά πόλη (Μεντίνα).Παρκάραμε σε
πάρκινγκ δίπλα στο τζαμί Κουτούμπια που είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης, με τον
επιβλητικό μιναρέ ύψους 77μ.που το κάνει ορατό σχεδόν από παντού και αποτελεί το σύμβολο
του Μαρακές.
Η είσοδος επιτρέπεται μόνο στους μουσουλμάνους,αξίζει όμως ο χώρος για κάποιες φωτογραφίες.
Από εκεί προχωράμε για την περίφημη πλατεία Jemaa el-Fnaa αφού πρώτα διασχίσαμε
έναν από τους κεντρικότερους δρόμους του Μαρακές,με πολύ κόσμο και πάρα πολλά
αυτοκίνητα που θέλουν όλοι να περάσουν και δεν υπολογίζει κανείς τίποτα.
Λίγο πριν την πλατεία ανταλλάξαμε χρήματα στο ξενοδοχείο “Αlι” που είχαμε ενημερωθεί
ότι έχει και πράγματι είχε την καλύτερη τιμή. Φτάνοντας στην κεντρική πλατεία της
Μεντίνα το θέαμα που αντικρίσαμε ήταν μοναδικό.
Μουσικοί,χορευτές,ακροβάτες,γητευτές φιδιών κάνει ο καθένας το ξεχωριστό τους
μοναδικό show.Tattoo artists ζωγραφίζουν περίτεχνα με φυσική χένα τα χέρια σου,και οι
γυρολόγοι με τις μαϊμούδες σε κυνηγάνε για μια φωτογραφία με την μαϊμού πάνω σου,
με το αζημίωτο βέβαια.Και όσο προχωράς συναντάς τους τεράστιους πάγκους με υπαίθριο
φαγητό από κρέας ,ψάρια, σαλιγκάρια και λαχανικά και τα τραπέζια γεμάτα κόσμο.
Η έντονη μυρωδιά των μπαχαρικών κυριαρχεί παντού.Όλα αυτά που βλέπεις και ζεις
είναι μια μοναδική εμπειρία που μόνο στο Μαρακές υπάρχει.Δίκαια λοιπόν λέγεται ότι η
πιο μαγική ώρα να κάνεις βόλτα εκεί,είναι το σούρουπο όπου η πλατεία φωτίζεται ατμοσφαιρικά
και οι ντόπιες μουσικές και οι γεύσεις από τα street food stations είναι οι πρωταγωνιστές
της βραδιάς.Καταφέραμε και αντισταθήκαμε χωρίς να δοκιμάσουμε τίποτα
από το street food παρόλο που όλα φαινόταν λαχταριστά και προτιμήσαμε να δοκιμάσουμε
τη μαροκινή κουζίνα σε κάποιο εστιατόριο.Εκεί κοντά βρίσκεται ένα γνωστό, παραδοσιακό
με πολύ καλές κριτικές εστιατόριο το Le Marrakchi.Δεν μας δέχτηκαν γιατί δεν είχαμε
κάνει κράτηση.Πιο κάτω βρίσκεται το Le Salama.Μεγάλο μαγαζί ωραίος χώρος
με ζωντανή μουσική και με χορεύτριες.Όταν καθίσαμε να σερβιριστούμε καταλάβαμε ότι ήταν
πολύ βρώμικο και πολύ ακριβό για τα δεδομένα του Μαρακές.Νιώσαμε ότι μας κοροϊδεύουν
και γι αυτό φύγαμε.Περιπλανηθήκαμε στα στενά δρομάκια τα λεγόμενα souks και φτάσαμε
σ ένα άλλο γνωστό εστιατόριο το Nomad.
Πράγματι ήταν αρκετά καλό.Καθίσαμε στην ταράτσα που είχε πολύ ωραία θέα και πολύ
ωραία μαροκινή ατμόσφαιρα.Ενδιαφέρον φαγητό και τιμές λογικές.
ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020
Η ώρα είναι 8 το πρωί,δεν έχει ξημερώσει ακόμα και είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση.
Πάμε στην πόλη Αίτ-Μπεν-Χαντού (Ait-Ben-Haddou) που έχει χαρακτηριστεί
Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO και απέχει
από το Μαρακές 180χλμ.
Κατευθυνόμαστε λοιπόν προς την περιοχή Ouarzazate νότια του κεντρικού Μαρόκου.
Ανεβήκαμε το βουνό Άτλαντα έως τα 2.260 μέτρα και κατεβήκαμε από την πίσω πλευρά
του βουνού που ξεκινάει η Σαχάρα.Πολύ δύσκολη διαδρομή ,με έργα κατά διαστήματα
που την έκαναν ακόμα πιο κουραστική.Άξιζε όμως γιατί συναντήσαμε τις πιο απίστευτες
εναλλαγές τοπίου.
Από το τροπικό κλίμα του Μαρακές βρεθήκαμε να κρυώνουμε και να δούμε και χιόνι.
Το αφρικανικό τοπίο εναλλάσσεται συνεχώς.Το καφεκόκκινο χρώμα που κυριαρχεί είναι μοναδικό.
Έτσι μετά από 4:30 ώρες φτάσαμε στην οχυρωμένη πόλη-κάστρο που είναι ένα εξαιρετικό
παράδειγμα μαροκινής πήλινης αρχιτεκτονικής.Είναι χτισμένη σε ένα λόφο από πέτρες,
πηλό,καλάμια και φοινικόδεντρα που της προσδίδουν το χαρακτηριστικό κοκκινωπό χρώμα,
δίπλα στον ποταμό Κουαρζαζάτε.
Μόνο δέκα οικογένειες εξακολουθούν να μένουν σ΄αυτή,ενώ οι υπόλοιποι κάτοικοι
μένουν σ΄ένα μοντέρνο χωριό στην άλλη πλευρά του ποταμού.Παρκάραμε
σ΄αυτό το χωριό και διασχίσαμε το ποταμάκι με τα πόδια για να φτάσουμε στη πόλη-κάστρο.
Έχει πολύ ζέστη με τη θερμοκρασία να έχει αγγίξει τους 26 βαθμούς.
Είναι όλα πολύ όμορφα με τους τουρίστες να ανακατεύονται με τους ντόπιους
που πάνε και έρχονται στα στενά σοκάκια και τις πλινθόκτιστες κατοικίες της πόλης
.
Η είσοδος είναι από την μια πλευρά της πόλης και η έξοδος από άλλη πλευρά ,
που σου δίνεται η δυνατότητα έτσι να περιπλανηθείς σ΄όλη την πόλη και να χαζέψεις
τα διάσπαρτα μαγαζάκια με σουβενίρ. Το πιο εντυπωσιακό όμως ήταν,
όταν σκαρφαλώσαμε στο ψηλότερο σημείο του κάστρου,κάνοντας ζιγκ ζαγκ
στα ανηφορικά δρομάκια και θαυμάσαμε την συγκλονιστική θέα στον εντυπωσιακό
φοινικώνα που απλώνεται από τη μια και την απεραντοσύνη της ερήμου από την άλλη.
Στην έξοδο της πόλης συναντήσαμε και καμήλες που τα παιδιά κάνανε τη
βόλτα τους παραποτάμια και κάτω από την πόλη.Για δύο καμήλες μετά από
παζάρι πληρώσαμε 25 ευρώ.
Έχει πάει μεσημέρι και αφήνουμε την πόλη Αίτ-Μπεν-Χαντού και πάμε 15 χλμ
μακριά που βρίσκεται τα Studio Atlas Ouarzazate.Το Atlas Film Studios είναι το
μεγαλύτερο στούντιο ταινιών στον κόσμο και καλύπτει πάνω από 320.000
τετραγωνικά πόδια της ερήμου.Είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός
καθώς τα εδάφη είναι γεμάτα με παλιά σκηνικά κινηματογραφικών ταινιών.
Για να επισκεφτούμε ολόκληρο το χώρο πληρώσαμε είσοδο 8 ευρώ το άτομα (80 ντιρχαμ).
Η εμπειρία είναι μοναδική που περπατούσαμε ανάμεσα σε σκηνικά ιστορικών ταινιών όπως
‘’Το κόσμημα του Νείλου’’,’’Μονομάχος’’,’’Αστερίξ και Οβελίξ’’,’’Aladdin’’ κ.α.
Απόγευμα πια, πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το Μαρακές.
Στα μισά του δρόμου μας σταματά και η αστυνομία.Αφού έλεγξε όλα τα
έγγραφα και ήταν εντάξει,λένε ότι το όριο είναι 60 χλμ/ώρα και εμείς τρέχαμε με 70.
Ήταν πολύ ευγενικοί μας άφησαν να συνεχίσουμε αφού τους δώσαμε 10 ευρώ(100)ντιρχαμ ,
χωρίς όμως να μας τα ζητήσουν ευθέως.Έτσι για το καλό. Η ώρα έχει πάει 7μ.μ.
και αρχίζει να νυχτώνει και κάνει την οδήγηση δυσκολότερη.Δεν έχει φώτα ούτε σήματα πουθενά,
στο δρόμο κυκλοφορούν αρκετοί πεζοί,καθώς και ζώα ,ποδήλατα και μηχανάκια χωρίς φώτα
και είναι πολύ επικίνδυνα.Φτάσαμε στο Μαρακές κουρασμένοι και πάμε για
φαγητό στην καινούργια πόλη.Παρκάραμε στο υπόγειο πάρκινγκ ενός μεγάλου
εμπορικού κέντρου (Mall) και περπατώντας στους δρόμους της καινούργιας πόλης,
πήγαμε σ΄ένα ωραίο εστιατόριο στο Al Fassia που ήταν προσεγμένο,φιλικό,
με πολύ καλό παραδοσιακό φαγητό και πρόσφερε και αλκοόλ.Έτσι έφυγε όλη η κούραση.
ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020
Σήμερα θα κινηθούμε αποκλειστικά στην πόλη του Μαρακές.Οι δρόμοι το πρωί στο Μαρακές
είναι άδειοι και κινείσαι πολύ εύκολα σε σχέση με το βράδυ.Γι΄αυτό και παρκάραμε αυτή τη
φορά στο δρόμο αλλά φεύγοντας πληρώσαμε σε κάποιον παρκαδόρο 10 ντιρχαμ.
(μπορεί όμως και να μην χρειαζόταν).
Έτσι λοιπόν πάμε σε ένα από τα κύρια αξιοθέατα της σύγχρονης πόλης του εξωτικού Μαρακές
που είναι το μουσείο που φέρει το ονοματεπώνυμο του διάσημου Γάλλου σχεδιαστή μόδας
Yves Saint Laurent και βρίσκεται στον ομώνυμο δρόμο και σε συνέχεια των Κήπων Μαζορέλ
(Μajorelle). Για να επισκεφτείς και τους δύο χώρους πρέπει να πληρώσεις είσοδο γύρω στα
18 ευρώ το άτομο.Συνήθως έχει αρκετό κόσμο και πρέπει να περιμένεις στην ουρά.
Εμείς ξεκινήσαμε από το μουσείο που δεν είχε ακόμα πολύ κόσμο λόγω της πρωινής ώρας.
Το μοντέρνο κτήριο που γίνεται ένα με τις αποχρώσεις της ερήμου είναι αφιερωμένο στη
ζωή και στο έργο του θρυλικού σχεδιαστή μόδας.Το κτήριο καλύπτει 4.000τ.μ.και διαθέτει
μόνιμο εκθεσιακό χώρο 400 τ.μ.παρουσιάζοντας τα έργα του.Πενήντα δημιουργίες υψηλής
ραπτικής καθώς και αξεσουάρ εκτίθενται σε χρονολογικές ενότητες, υπό ειδικό φωτισμό,
σε μαύρο minimal φόντο,συνοδεία πολλών οπτικοακουστικών εφέ,δημιουργώντας
μια μοναδική και ανεπανάληπτη εμπειρία.Προχωρώντας προς την έξοδο συναντάς
ένα χώρο για περιοδικές εκθέσεις,μια ερευνητική βιβλιοθήκη,το αμφιθέατρο που τις
επισκέψιμες ώρες προβάλλεται σε ταινία η ζωή του από το πώς ξεκίνησε μέχρι το τέλος του,
ένα βιβλιοπωλείο -κατάστημα πώλησης αναμνηστικών και μια καφετέρια.Όλα είναι πολύ
προσεγμένα και πολύ εντυπωσιακά.
Βγαίνουμε από το υπέροχο μουσείο και πάμε στη διπλανή είσοδο και
μπαίνουμε στον ‘’παράδεισο’’.
Στους ξακουστούς κήπους του Μαζορέλ που είναι
δημιούργημα του Γάλλου ζωγράφου Ζακ Μαζορέλ.
Ο απίστευτα χρωματιστός κήπος με τα εξωτικά φυτά ονειρικής προέλευσης,οι πισίνες με
νούφαρα και λουλούδια,τα σκιερά δρομάκια γεμάτα δέντρα,η συλλογή από φοινικόδεντρα
και κάκτους,οι ήχοι των φύλλων και οι των μελωδίες πουλιών είναι μερικά από τα
χαρακτηριστικά του κήπου.
Δεν ξέρουμε τι να πρωτο-θαυμάσουμε και τι να πρωτο-φωτογραφίσουμε!
Ακολουθούμε τις πινακίδες που μας βοηθάνε να περιπλανηθούμε σε όλους τους χώρους
και τέλος να μας οδηγήσουν στη βίλα που έχτισε επίσης ο ζωγράφος,
με την χαρακτηριστική μαυριτανική αρχιτεκτονική σε έντονο μπλε χρώμα που αργότερα
την αγόρασε ο Λοράν με τον σύντροφό του Μπερζέ και έγινε το προσωπικό τους
καταφύγιο- ησυχαστήριο..Δεν ήταν, μάλιστα τυχαίο πως μετά το θάνατο του
Yves Saint Laurent το 2008 ότι οι στάχτες του διασκορπίστηκαν,
ύστερα από επιθυμία του,στον εν λόγω κήπο.
Επιστρέφοντας στους διαδρόμους του βοτανικού κάτι που αξίζει επίσης να
θαυμάσουμε, είναι το ιδιαίτερο μπλε χρώμα με το οποίο έχουν βαφτεί διάφορες
επιφάνειες αλλά και μικρές λεπτομέρειες του κήπου όπως και της βίλας.
Πρόκειται για ένα έντονο,ζωντανό μπλε χρώμα ,το οποίο εμπνεύστηκε ο
δημιουργός των κήπων από τις παραδοσιακές φορεσιές των ντόπιων φυλών
αλλά και από τα σπίτια αυτών.
Είναι πολύ δύσκολο πάντως να αποτυπώσεις και να περιγράψεις
όλες αυτές τις υπέροχες εικόνες.
Μαγεμένοι και ενθουσιασμένοι αφήνουμε τον κήπο Μαζορέλ και πάμε στους
Κήπους Menara,που είναι ένας χώρος που πρέπει να επισκεφτεί κανείς όταν βρεθεί στο Μαρακές
.Οι κήποι Menara κατασκευάστηκαν τον 12ο αιώνα ,βρίσκονται στα δυτικά της πόλης
και κάτω από την οροσειρά του Άτλαντα.
Η είσοδος είναι ελεύθερη και έχει μεγάλους πεζοδρόμους ανάμεσα σε τεράστιους ελαιώνες.
Στην πραγματικότητα δεν είναι ένας κήπος με λουλούδια αλλά ένας δημόσιος χώρος αναψυχής.
Ο περίπατος μέσα από τα ελαιόδεντρα ήταν αρκετά ευχάριστος.
Δεν έχει πολλούς τουρίστες αλλά έχει πολλούς ντόπιους να κάνουν πικ νικ.
Στο πάρκο υπάρχει και μια τεχνητή λίμνη που τροφοδοτείται με νερό ,χάρη
σε ένα παλιό υδραυλικό σύστημα που μεταφέρει νερό από τα όρη του Άτλαντα.
Μπορείς να περπατήσεις γύρω από τη λίμνη,και να ταΐσεις τα ψάρια που υπάρχουν
εκεί παρόλο που το νερό είναι πολύ βρώμικο.Κατά τα άλλα δεν είδαμε κάτι το ενδιαφέρον
και αφού κάναμε μια άκρως χαλαρωτική βόλτα ήρθε η ώρα για ένα καφέ
σε ένα από τα πολυτελή ξενοδοχεία του Μαρακές.Υπάρχουν πολλά.
Εμείς προτιμήσαμε το Royal Mansour που βρίσκεται κοντά στη Μεδίνα.
Μπορεί η διαμονή να μην είναι για κοινούς θνητούς,ωστόσο δίνεται η δυνατότητα
στους επισκέπτες να μπουν και να περπατήσουν τόσο στους υπέροχους εσωτερικούς
χώρους του όσο και στον κήπο του που καλύπτεται από πολλά είδη δέντρων και φυτών.
Και αφού είχε πολύ ωραία μέρα καθίσαμε στο εξωτερικό cafe-restaurant και δοκιμάσαμε
τον καφέ του,διάφορα κοκτέιλ χυμών και γλυκίσματα ,που ήταν όλα τέλεια και ξεχωριστά.
Λίγο τσιμπημένα όμως ,αλλά το περιμέναμε και άξιζε.
Ξεκούραστοι πια και γεμάτοι ενέργεια πάμε με τα πόδια στην πλατεία
Jemma El Fna που αυτή την ώρα,μεσημέρι δηλαδή είναι ήρεμη ,με μερικούς μόνο
μικροπωλητές, σε αντίθεση με το βράδυ που μεταμορφώνεται.Την διασχίζουμε και
ξεχυθήκαμε στα μικρά,δαιδαλώδη και θορυβώδη δρομάκια που συνθέτουν μια
ιδιαίτερη αρχιτεκτονική στα λεγόμενα σουκς.
Πραγματικά είναι ένας ατελείωτος λαβύρινθος που περάσαμε αρκετές ώρες
εξερευνώντας τα.Σε κάθε στενό υπάρχουν άπειρα μαγαζιά που πουλάνε
πραγματικά ότι μπορεί να πουληθεί.Από πολύχρωμα σουβενίρ μέχρι έλαια αργκάν,
τσάι και μπαχαρικά, και από χειροποίητα χαλιά και τοπικές ενδυμασίες μέχρι κεραμικά
και ασημικά.Οι αγορές στα σουκς γίνονται με παζάρι,είναι με λίγα λόγια είναι το ιδανικό
μέρος να εξασκήσεις τις ικανότητές σου στο παζάρεμα.Κάντε παζάρι λοιπόν για να πάρετε
αυτό που θέλετε έως και 70% κάτω.Αν δεν δεχτεί την τιμή που θα του πείτε,φύγετε,
τότε θα τρέξει από πίσω σας.Δείξτε ότι είστε αποφασισμένοι να μείνετε σ΄αυτή την τιμή.
Το δοκιμάσαμε και πέτυχε.Έτσι κάναμε τα ψώνια μας.
Περιπλανώμενοι ακόμα και σε αρκετά απομακρυσμένα δρομάκια που το καθένα
ήταν και διαφορετική εμπειρία νύχτωσε και έφτασε η ώρα για φαγητό.
Αυτή τη φορά πάμε σε παραδοσιακό εστιατόριο που βρίσκεται μέσα στα σουκς
με ζωντανή μουσική και αρκετά καλό φαγητό. Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στα σοκάκια και
φτάνουμε στην πλατεία.Βράδυ πια,η πλατεία είναι πλημμυρισμένη από κόσμο και έχουν
αρχίσει το show.Είναι φανταστικά!
Αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να καταλάβεις τι συμβαίνει. Αυτό επίσης που θα ήθελα
να επισημάνω είναι ότι δεν αισθανθήκαμε πουθενά φόβο και ανασφάλεια με την
απαραίτητη προσοχή βέβαια και χωρίς να γινόμαστε προκλητικοί.
ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020
Στις 7:00 το πρωί πετάμε για Αθήνα.Οι δρόμοι προς το αεροδρόμιο είναι άδειοι.
Παρκάρουμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ του αεροδρομίου δίχως να είναι κάποιος
άνθρωπος για τη παραλαβή,αφήνοντας απλά τα κλειδιά στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου
χωρίς να το κλειδώσουμε.Τέτοια εμπιστοσύνη δείξανε!!Την επόμενη μέρα ενημέρωσαν ότι
όλα ήταν εντάξει.
Στο αεροδρόμιο δεν είχαμε ιδιαίτερο έλεγχο παρά μόνο τον τυπικό και
απογειωθήκαμε στην ώρα μας.
Έτσι τελείωσε ένα υπέροχο ταξίδι στην Αφρική.Το Μαρακές είναι μια επιλογή που
θα μας μείνει αξέχαστη. Αυτό το μεθυστικό μείγμα της μαροκινής και ανατολίτικης
κουλτούρας είναι κάτι που δεν συναντάς σε ταξίδια στην Ευρώπη.
)Το προγραμμα μας ήταν πολύ κοντά σε αυτό που ακολουθήσατε μόνο που εμεις μείναμε στην έρημο 2 βραδιά και προλάβαμε να πάμε και στην Εσσαουιρα ! Το αγάπησαμε το Μαροκο!!Ωραια περιγραφή 
