Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ιαπωνία Νότια Κορέα 2 εβδομάδες στην Σεούλ και την Ιαπωνία με μια στάση στο Αμπού Ντάμπι

[Kostas78]

Η Ιαπωνία ήταν μια χώρα που πάντα ήθελα να ταξιδέψω, ήταν αγαπημένη χώρα του πατέρα μου, τον οποίο έχασα πριν 2 χρόνια και μου είχε διηγηθεί πολλά για την χώρα και τον ιδιαίτερο λαό της. Το ταξίδι μπορούσαμε να το κάνουμε μόνο σε σχολικές διακοπές και επιλέξαμε να πάμε Πάσχα λόγω των καλύτερων καιρικών συνθηκών (σε σχέση με το καλοκαίρι και τα Χριστούγεννα) και των πιθανοτήτων να δούμε Ανθισμένες κερασιές. Ξεκινήσαμε την αναζήτηση εισιτηρίων το Φθινόπωρο, έχοντας ως πρώτη επιλογή τις 3 μεγάλες Αραβικές αεροπορικές και την Turkish, αλλά επειδή ήταν πολύ ακριβά είπαμε να ψάξουμε στο black Friday 2024. Εκεί δοκιμάζοντας να πάμε Οσάκα και να επιστρέψουμε από Τόκυο για να γλιτώσουμε μια διαδρομή με σίνκανσεν, βρήκαμε πολύ καλή τιμή μέσω Σεούλ (με Etihad), οπότε αποφασίσαμε να προσθέσουμε και την Σεούλ στο ταξίδι μας, ενώ εκμεταλλευτήκαμε (οι 5 από τους 6 στο ξεκίνημα του ταξιδιού) και την δυνατότητα που σου δίνει η Etihad για stopover με δωρεάν διαμονή καθώς κάποιοι από τους ταξιδιώτες δεν είχαν επισκεφθεί τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στο παρελθόν. Είχα αρκετό χρόνο για την οργάνωση του ταξιδιού και προσπαθούσα να εντάξω σε αυτό εκτός από τις δικές μου ταξιδιωτικές επιθυμίες και διάφορα που μου ζήταγε η παρέα.

Αμπου Ντάμπι

Η πτήση ήταν με A321, χωρίς να έχουμε δική μας οθόνη, αλλά μέσω του e-box μπορείς να δεις κάποιες ταινίες στο κινητό ή το τάμπλετ. Μας σέρβιραν μια τορτίγια με κοτόπουλο, πολύ ωραίο γευστικά αλλά μικρό σε ποσότητα. Για την είσοδο στην χώρα (η αναμονή ήταν γύρω στα 20 λεπτά) δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι από πριν, σου χορηγούν δικαίωμα παραμονής για 90 ημέρες (χωρίς κόστος). Αποφασίσαμε να μην κάνουμε τοπικό νόμισμα και όλες οι πληρωμές ήταν με revolut. Οι μετακινήσεις έγιναν με uber xl καθώς ήμασταν 5 άτομα, στα μέρη που κινηθήκαμε υπήρχε μεγάλη διαθεσιμότητα και δεν περιμέναμε ποτέ περισσότερο από 1-2 λεπτά. Δεν νοικιάσαμε sim ή e-sim (οι οποίες κόστιζαν 8-10€), και δεν χρειαστήκαμε αφού όσες φορές παραγγείλαμε ταξί ήμασταν σε σημείο με wifi. Μείναμε στο Hawthorn suites by Wynham Abu Dhabi city center 4*, το οποίο είναι στην αρχή της παραλιακής λεωφόρου Corniche. Το πρώτο βράδυ αφού πήραμε φαγητό από ένα Λιβανέζικο που ήταν κοντά μας (Sajway, πολύ καλό) κάναμε μια βόλτα στην παραλιακή (ευτυχώς είχε δροσιά, γιατί την διάρκεια της ημέρας είχε αρκετή ζέστη) και πέσαμε για ύπνο.

Την επόμενη ημέρα αφού πήραμε πρωινό στο ξενοδοχείο (κόστος 10€, καθώς η Etihad σου καλύπτει μόνο την διαμονή), επισκεφθήκαμε αρχικά το παλάτι Qasr Al Watan (τιμή 15€), για το οποίο δεν χρειάζεται να κάνεις κράτηση εκ των προτέρων. Πρέπει οι κυρίες να έχουν καλυμμένους τους ώμους και τα γόνατα (αν δεν έχεις σου παρέχουν δωρεάν πασμίνες τις οποίες επιστρέφεις στην έξοδο). Από την είσοδο σε μεταφέρουν με πούλμαν στο κυρίως παλάτι, το οποίο είναι εντυπωσιακό, λειτουργεί σαν Κυβερνητικό κτίριο και φυσικά δέχεται και επισκέψεις τουριστών. Τα χρώματα του συμβολίζουν, το μπλε του Αραβικού κόλπου, το λευκό της αγνότητας και το κίτρινο της άμμου της ερήμου.

Μετά πήγαμε στο ξενοδοχείο Emirates Palace, το οποίο είναι μεγάλο σε έκταση, πολυτελές και εντυπωσιακό, όπου καθίσαμε να φάμε κάποιο γλυκό σε ένα από τα εσωτερικά καφέ (λέγονται episodes), υπέροχα οπτικά και γευστικά και αναμενόμενα ακριβά. Δεν είχαμε κάνει κράτηση, αλλά είχε διαθέσιμα τραπέζια.

Ακολούθησε η επίσκεψη στο εμπορικό κέντρο The galleria Al Marya island, ένα από τα μεγαλύτερα του Εμιράτου.

Εκεί υπήρχε έκθεση αυτοκινήτων της Κινέζικης Nio, το εντυπωσιακό supercar NIO EP9 στόλιζε την έκθεση.

Τσιμπήσαμε ξανά Λιβανέζικο φαγητό και επιτέλους έφτασε η ώρα να πάμε στο αεροδρόμιο, αισθανόμουν ότι το ταξίδι επιτέλους τώρα ξεκινάει.

Στο αεροδρόμιο συναντηθήκαμε με την Μ η οποία ξεκίνησε το ταξίδι της μια ημέρα μετά από εμάς. H πτήση για Σεούλ είχε διάρκεια 8.5 ωρών, καθόμουν στην άκρη της μεσαίας σειράς και τα κορίτσια μου ήταν αριστερά απέναντι. Άκουσα στα δεξιά μου ένα καλησπέρα και γυρνώντας είδα μια παλιά μου συνάδελφο Ελληνο- Ιαπωνέζα η οποία πήγαινε και αυτή Ιαπωνία μέσω Σεούλ. Οπότε οι ώρες κύλησαν γρήγορα συζητώντας για τα ταξίδια που έχουμε κάνει, μου έλεγε ότι έχει πάει αρκετές φορές Ιαπωνία και πήγαινε για τουλάχιστόν ένα μήνα στο χωριό της μητέρας της στην Βόρεια Ιαπωνία το οποίο δεν έχει τουρισμό, της είπα ότι θα ήθελα πολύ να επισκεφθώ τέτοια χωριά, αλλά δυστυχώς ο χρόνος δεν αρκεί. Το αρνητικό ότι δεν κοιμήθηκα ούτε μια ώρα και η άφιξη θα ήταν το επόμενο πρωί.

 

[evaT]

Τέλεια!
Ταξίδι που ετοιμάζω και γω, μάλιστα έχω ψηλά την Etihad για το λόγο ότι κάνει το στοπόβερ στο Αμπου Ντάμπι, αν και η Junayao έχει πιο ελκυστικό αεροπορικό.
Παρακολουθώ με προσοχή!

 

[Kostas78]

Σεούλ διάφορες πληροφορίες

Έχουν ίδιες πρίζες με εμάς. Τα περισσότερα εμπορικά μαγαζιά ανοίγουν στις 10 το πρωί. Οι οδοί έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, σε μια περιοχή υπάρχουν αρκετοί οδοί με το ίδιο όνομα και διαφοροποιούνται με αριθμούς. Δηλαδή είναι άλλη οδός η Myeong-dong 8, και άλλη οδός η Myeong-dong 6. Η αρίθμηση της οδού είναι στην αρχή.

Υπάρχουν συνολικά 23 γραμμές μετρό και προαστιακού. Κάποιες έχουν αριθμούς και κάποιες ονόματα. Όλες έχουν διαφορετικά χρώματα. Κάθε στάση έχει και ένα Αγγλικό όνομα όπως και έναν μοναδικό αριθμό. Δηλαδή η στάση του ξενοδοχείου μας ήταν η Myeong-dong, η οποία είναι στην γραμμή 4 (μπλε), και έχει και τον μοναδικό αριθμό 424. Όταν θέλουμε να πάμε κάπου, αφού επιλέξουμε βάση του χρώματος την γραμμή, θα δούμε στην πλατφόρμα να μας δείχνει τους επόμενους σταθμούς προς κάθε κατεύθυνση. Προσοχή αν πάρεις λεωφορείο πρέπει να ξαναχτυπήσεις την κάρτα πριν βγεις. Στις στάσεις λεωφορείου σου λέει εκτός από ποιο λεωφορείο έρχεται και πόσες κενές θέσεις έχει.

Χρήσιμες εφαρμογές είναι:

Η kakao maps ή η naver maps, γιατί η google maps δεν σου βγάζει διαδρομές με τα πόδια, σου βγάζει όμως σωστά τις διαδρομές με το μετρό. Κατέβασα αρχικά και τις δύο εφαρμογές, μου φάνηκε καλύτερη η naver maps.

H k ride η οποία έχει μεγάλη διαθεσιμότητα ταξί, τα οποία για μικρές αποστάσεις έχουν λογική τιμή, υπάρχει Uber αλλά έχει λιγότερα ταξί διαθέσιμα.

Papago app, πολύ καλή για μετάφραση κειμένου ήχου και εικόνας (την χρησιμοποιήσαμε και στην Ιαπωνία).

Άφιξη στο Incheon airport

Αυτή την στιγμή η Ελλάδα εξαιρείται από την διαδικασία της ΚΕΤΑ VISA, αυτό έχει ισχύ μέχρι 31/12/2025, αλλά λογικά θα επεκταθεί. Υπήρχε στο αεροδρόμιο ένα πρώτο σημείο ελέγχου, στο οποίο έπρεπε να σκανάρεις το q code, το οποίο βγάζεις μέσω της ιστοσελίδας 입력 : HOME > 입력 입력. Μας το έστειλε με e-mail η αεροπορική και η διαδικασία διαρκεί λίγα λεπτά. Μπορείς να το κάνεις στο αεροδρόμιο εάν το ξεχάσεις. Μετά περιμέναμε περίπου 40 λεπτά για να περάσουμε τον έλεγχο και μας χορηγήθηκε η δωρεάν visa. Μαζί με το διαβατήριο καταθέτεις και ένα ροζ καρτελάκι το οποίο συμπληρώσαμε στο αεροπλάνο. Τοπικό νόμισμα το Γουάν (krw), κάναμε ανάληψη με revolut (χρησιμοποιήσαμε atm της KB το οποίο έλεγε “global atm”, δεν δοκιμάσαμε σε άλλο και δεν χρειάστηκε να βγάλουμε ξανά μετρητά, υπήρχε προμήθεια αλλά ήταν μικρή).

Μετά νοικιάσαμε φορητό ρούτερ, οι 2 εταιρίες με την καλύτερη τιμή είναι η SKT και η Korea telecom, έχουν και οι 2 γραφεία στο αεροδρόμιο, με 4.400 krw την ημέρα (περίπου 3€), έχεις έκπτωση αν το κάνεις νωρίτερα μέσω ίντερνετ. Αν κάποιος θέλει κάρτα sim μια καλή εναλλακτική είναι η κάρτα LGU που είναι συνδυασμός κάρτας ΤΜΟΝΕΥ και sim. Οι εταιρίες είναι όλες η μια δίπλα στην άλλη. Δεν το είχαμε νοικιάσει από πριν και η διαδικασία ολοκληρώθηκε σε λίγα λεπτά.

Αφού πήραμε τις αποσκευές, βγάλαμε κάρτα TMONEY (κόστος 4000 krw) την οποία την φορτίζεις με μετρητά σε διπλανό μηχάνημα. Όταν την χρησιμοποιείς σου εμφανίζει δυο ποσά, το πάνω είναι πόσο σε χρεώνει για την διαδρομή και το κάτω για το υπόλοιπο σου. Την χρησιμοποιείς στα μέσα μεταφοράς, σε πολλά ταξί, και σε λίγα μαγαζιά. Υπάρχουν και άλλες κάρτες που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για τις μετακινήσεις σου (wow, climate card) αλλά εμείς επιλέξαμε την TMONEY. Από το αεροδρόμιο στην πόλη υπάρχουν 2 τραίνα που μπορείς να επιλέξεις, το πρώτο είναι το arex all stop train, η διαδρομή είναι μια ώρα και το κόστος περίπου 5000 krw, το τραίνο σταματάει σε 13 στάσεις μέχρι να τερματίσει στον Seoul Station. Έχει συχνά δρομολόγια αλλά αναλόγως την ώρα μπορεί να γεμίσει με κόσμο, όπως και έγινε σε εμάς, ευτυχώς καθόμασταν αλλά ήμασταν σαν σαρδέλες. Η 2η επιλογή είναι το express train, στο οποίο κάθεσαι σε αριθμημένες θέσεις, η διαδρομή διαρκεί 45 λεπτά, δεν έχει τόσο συχνά δρομολόγια όσο το προηγούμενο και κοστίζει 11.000 krw. Υπάρχουν και τα airport limousine bus για να πας στην πόλη αλλά κάνουν περισσότερη ώρα από το τραίνο και δεν το επιλέξαμε, μπορεί όμως κάποιους ανάλογα που μένουν να τους φανούν χρήσιμα.

Από τον Seoul station πήραμε ταξί για το ξενοδοχείο μας (Uhoostay Myeongdong, το οποίο είχε μεν μικρά δωμάτια, αλλά ήταν πεντακάθαρο με χαμηλή τιμή και σε καλό σημείο). Αφήσαμε τις βαλίτσες και ξεχυθήκαμε στην περιοχή της Myeongdong, την πρώτη ημέρα θέλαμε να γυρίσουμε όσα αξιοθέατα μπορούσαμε στην περιοχή κοντά στο ξενοδοχείο (καθεδρικό, παλάτι Deoksugung, Namdaenum market, Insadong) κάποιοι ήθελαν να κάνουν ψώνια στην Olive young (την μεγαλύτερη αλυσίδα καλλυντικών στην χώρα, μου είπαν ότι ήταν περίπου στην μισή τιμή σε σχέση με την Ελλάδα), και σε καταστήματα Kpop, καθώς ήθελαν κάποια δωράκια σε παιδιά φίλων που τους αρέσει η μουσική, τσιμπήσαμε και κάτι στους πάγκους με street food που είχαν ήδη στηθεί από το μεσημέρι στην Μyeongdong, υπάρχει μεγάλη ποικιλία, πολλά θαλασσινά και κρέατα ψητά στα κάρβουνα, tornado potato (τηγανητές πατάτες σε λεπτές ροδέλες περασμένες σε καλαμάκι), καραμελωμένα φρούτα, διάφορα pancakes (Hotteok), red bean fish toast (σαν βαφλάκι σε σχήμα ψαριού με γέμιση γλυκιάς πάστας φασολιού, σε κάποιους άρεσε), Gyeran-ppang (egg bread, μας άρεσε πολύ), mochi.

Στην περιοχή είναι το Lotte department main store, όπου στο ισόγειο έχει food hall, με πολλές επιλογές και σε καλύτερη ποιότητα από το street food της Myeongdong. Μας άρεσε το Gimbap (ρύζι με λαχανικά σε φύκι), το bibimbap (ρύζι με λαχανικά, κρέας και τηγανητό αυγό) ήταν νόστιμο αλλά καυτερό, Samgyeopsal (ψητή χοιρινή κοιλιά). Στο ίδιο σημείο υπάρχει και καλό grocery store.

Πήγαμε στο Daiso και πήραμε Yakgwa (μπισκοτάκια με μέλι και τζίντζερ, πολύ ωραία), περάσαμε από convenience stores (GS25, CU and 7-Eleven είναι οι 3 μεγάλες αλυσίδες), πήραμε honey butter almonds (πολύ ωραία, δοκιμάσαμε διάφορες γεύσεις, θα ήθελα να είχα πάρει παραπάνω), μας άρεσε πολύ το banana milk (έχει διάφορες γεύσεις), το Yonsei (σαν τσουρέκι με γλυκιά γέμιση) ήταν καλό, σοκολάτα Lotte Ghana πολύ καλή, milkis (σόδα με γάλα) πολύ ιδιαίτερο.

Η επόμενη ημέρα θα ήταν πολύ φορτωμένη, οπότε πέσαμε νωρίς για ύπνο για να ξεκινήσουμε νωρίς την περιήγηση μας στην Πόλη.

Σηκωθήκαμε και αφού φάγαμε πρωινό, ξεκινήσαμε για το ναό Joguesa (την ώρα εκείνη είχε προσευχή και δεν μπορέσαμε να μπούμε), περνώντας πρώτα από το πάρκο Cheonggyecheon (το οποίο είναι ένα ρυάκι με μονοπάτια και πράσινο). Εκείνη την ημέρα (Κυριακή) στους δρόμους της πόλης υπήρχε o YMCA Seoul marathon (με ημιμαραθώνιο και αγώνα 10 km), οπότε βλέπαμε πολλούς δρομείς και λίγα αυτοκίνητα. Περάσαμε από τον τερματισμό όπου είχε διάφορα χάπενινγκ.

Λίγο πιο πάνω είναι το παλάτι Gyeongbogung (στάση μετρό με το ίδιο όνομα, γραμμή 3 πορτοκαλί 327), το σημαντικότερο παλάτι της Σεούλ. Υπάρχει αλλαγή φρουράς στις 10 και στις 2 (για 20 λεπτά) και 2 μικρότερες στις 11 και στη 1 (για 10λεπτά), παρακολουθήσαμε αυτήν στις 10, η οποία έχει ενδιαφέρον. Υπάρχουν στους κήπους σε διάφορα σημεία ανθισμένες κερασιές. Είσοδος 2€, αλλά μπαίνεις δωρεάν αν φοράς παραδοσιακή στολή (HANBOK) τις οποίες μπορείς να νοικιάσεις (ακόμα και για λίγες ώρες, έχει καταστήματα έξω από τον σταθμό). Το παλάτι καταλαμβάνει μεγάλη έκταση και έχει αρκετά κτίρια. Είδαμε το Geunjeongjeon Hall (κεντρικό κτίριο του παλατιού), το National Palace Museum of Korea (Gyeonggugung, κάτω αριστερά), Gyeonghoeru Pavilion, Hyangwonjeong Pavilion και το National Folk Museum Of Korea.

Στα ανατολικά ήταν η έξοδος για να πάμε στο BUCKCHON HANOK VILLAGE, το οποίο είναι μια γειτονιά με παραδοσιακά σπίτια (τα οποία κατοικούνται και πρέπει να κάνεις ησυχία, ενώ η πρόσβαση επιτρέπεται μόνο σε συγκεκριμένες ώρες).

Επειδή μας έπιασε χαλαζόπτωση, καθίσαμε στο snack Seoul Samcheongdong, για να τσιμπήσουμε κάτι και να περιμένουμε να βελτιωθεί ο καιρός. Δοκιμάσαμε πάλι τοπικά πιάτα, κάποια ήταν καλά και κάποια όχι, και πήραμε να δοκιμάσουμε ένα ποτό, το οποίο ήταν σαν οινοπνευματώδη άλμη. Μια γουλιά αρκούσε, κανείς δεν ήπιε 2η.

Ευτυχώς ο καιρός βελτιώθηκε και πήγαμε στο Bukchon Oriental Culture Museum, παραδοσιακό σπίτι με είσοδο 4€ η οποία περιλαμβάνει ένα τσάι και έχει ωραίους κήπους και θέα από τον πάνω όροφο προς το χωριό και την πόλη.

Συνεχίσαμε το περπάτημα μας στο χωριό και πήραμε τον δρόμο για το μετρό, κάνοντας μια στάση στο Jaiso για υπέροχα mochi.

Επόμενος προορισμός το Seoul sky, ουρανοξύστης 550μ, στάση metro Jamsil (γραμμή 2 πράσινη, 216 στάση). Τιμή περίπου 20€, καθόλου αναμονή στην έκδοση εισιτηρίου, 30 λεπτά αναμονή για τον ανελκυστήρα. Μας άρεσε αρκετά, ειδικά σε όσους δεν είχαν ανέβει σε κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν. Φάγαμε σχεδόν μια ώρα, η θέα είναι μεν εντυπωσιακή λόγω ύψους αλλά δεν είναι κοντά στο κέντρο. Στο ισόγειο υπάρχει εμπορικό κέντρο (Lotte world mall) όπου τσιμπήσαμε κάτι στο food hall.

Συνεχίσαμε με την βιβλιοθήκη Starfield library, στάση metro Samseong (γραμμή 2 πράσινη, 216 στάση) η οποία είναι εντυπωσιακή

και φωτογραφηθήκαμε στην έξω πλευρά στο γλυπτό Gagnam style, ενώ πλέον είχε αρχίσει να βραδιάζει,

Το σημερινό πρόγραμμα έκλεινε με την περιοχή Hongdae (σταθμός μετρό Hongkik univ. Πράσινη γραμμή στάση 239), κεντρικός δρόμος είναι η Eoulmandang-ro, στην περιοχή έχει street food και νέα παιδιά που τραγουδάνε KPOP (καθίσαμε και είδαμε 2 νέα παιδιά και αν και δεν είμαστε φαν της KPOP μας άρεσαν αρκετά). H περιοχή μας κέρδισε περισσότερο από την Myeongdong, ήταν η 2η επιλογή που σκεφτόμασταν για διαμονή, αλλά τελικά επιλέξαμε την Myeongdong καθότι ήταν πιο κεντρικά. Στο μαγαζί pear berry banana, δοκιμάσαμε ωραία βαφλάκια σε σχήμα ψαριού με γλυκιά γέμιση.

Αφού περπατήσαμε αρκετά πήραμε το μετρό για την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο γιατί, την άλλη ημέρα πετούσαμε για Οσάκα. Το αεροδρόμιο της Σεούλ Incheon (προσοχή υπάρχει και το Gimpo), έχει 2 terminal και πρέπει να τσεκάρετε από ποιο φεύγετε.

Η Σεούλ μας άρεσε πολύ, αν και δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο οι μεγαλουπόλεις της Ιαπωνίας, και παρότι πολλά πιάτα τους ήταν καυτερά, σαν προορισμός μας κέρδισε και θα θέλαμε να επιστρέψουμε. Θα θέλαμε να έχουμε 2 ημέρες επιπλέον, να επισκεφθούμε κάποιο παλάτι ακόμα, μουσεία, το Ν Seoul tower, το Dongdaemun Design Plaza και την Korean Demilitarized Zone, όμως δεν μπορούσαμε να πάρουμε επιπλέον ημέρες άδεια ενώ δεν γινόταν να κόψουμε ημέρες από την Ιαπωνία.

 

[Sassenach77]

Είσοδος 2€, αλλά μπαίνεις δωρεάν αν φοράς παραδοσιακή στολή (HANBOK) τις οποίες μπορείς να νοικιάσεις (ακόμα και για λίγες ώρες, έχει καταστήματα έξω από τον σταθμό).

Η ενοικίαση των στολών κοστίζει λιγότερα απο 2€ που είναι η είσοδος; Αμφιβάλλω

 

[Kostas78]

Η ενοικίαση των στολών κοστίζει λιγότερα απο 2€ που είναι η είσοδος; Αμφιβάλλω

Το κόστος της ενοικίασης είναι σίγουρα μεγαλύτερο, δεν γνωρίζω όμως πόσο, γιατι δεν θέλαμε να νοικιάσουμε. Δύσκολα θα κανεις απόσβεση ακομα και αν επισκεφθείς και τα άλλα παλάτια, το κάνεις κυρίως για τις φωτογραφίες που θα βγάλεις. Είχε πολύ κόσμο με παραδοσιακή στολή, αρκετοί από αυτούς ήταν Δυτικοί.

 

[Kostas78]

Ιαπωνία διάφορες πληροφορίες

Δεν χρειάζεται visa, αλλά για να κερδίσεις χρόνο μπορείς να έχεις καταχωρήσει τα στοιχεία στο VISIT JAPANWEB Visit Japan Web | Digital Agency Services για να μην καθυστερήσεις στην άφιξη σου.

Χρησιμοποιούν τις ίδιες πρίζες με την Αμερική, έχουν 100V. Χρειαζόμαστε adaptor EU to US, αλλά όχι voltage converter. Αν θέλετε να αγοράσετε ηλεκτρονικά είδη πρέπει να δείτε αν μπορούν να δουλέψουν σε 230V.

Η Go είναι η καλύτερη εφαρμογή για ταξί (τα οποία είναι ακριβά), υπάρχει και uber αλλά με λιγότερα διαθέσιμα ταξί.

Στους αυτόματους πωλητές (οι οποίοι είναι παντού) τα ροφήματα τα ζεστά έχουν κόκκινο χρώμα ενώ τα κρύα γαλάζιο.

Στα εστιατόρια περιμένεις τον σερβιτόρο για να κάτσεις (δεν κάθεσαι από μόνος σου). Αν σου φέρουν βρεγμένη πετσέτα είναι για να καθαρίσεις τα χέρια σου πριν το φαγητό. Στα εστιατόρια πληρώνεις μόνο στο ταμείο και όχι στο τραπέζι. Συχνά στο ίδιο μαγαζί είναι πιο οικονομικό το γεύμα από το δείπνο. 2 ιστοσελίδες που χρησιμοποιείς για να κάνεις κράτηση εστιατορίου είναι η tabelog και η tablecheck.

Το google maps είναι εξαιρετικό και σου δίνει πολλές πληροφορίες για τις μετακινήσεις σου (δρομολόγια, πλατφόρμες, εξόδους, πολυκοσμία-καθυστερήσεις).

Μας φάνηκε πολύ χρήσιμο που είχαμε μαζί μας ένα φορητό ρούτερ και μια e-sim, γιατί χρειαζόμασταν συχνά το internet. Κάναμε μια έρευνα αγοράς βρήκαμε εκπτωτικό κωδικό και τελικά νοικιάσαμε από την japan wireless (περιλαμβάνει φορητό ρούτερ, φορτιστή, power bank, και τον φάκελο για να το επιστρέψεις στο αεροδρόμιο την τελευταία ημέρα, προσοχή αυτό πρέπει να γίνει πριν τον έλεγχο) το συνολικό κόστος ήταν 50€ περίπου για 10 ημέρες (η e-sim ήταν για 7ημέρες). 2 ακόμα μεγάλες εταιρίες είναι η Ninja και η Sakura.

Κάποιες πληροφορίες θα μας τις παρουσιάσει χαριτωμένα η hello Kitty.

Στο πρόσφατο παρελθόν ήταν συμφέρουσα η απόκτηση της Japan Rail Pass, η οποία σου έδινε δωρεάν πολλές μετακινήσεις για συγκεκριμένο διάστημα. Πλέον λόγω της σημαντικής αύξησης της τιμής της, πρέπει να κάνετε υπολογισμό του κόστους των διαδρομών που θέλετε να κάνετε για να δείτε αν σας συμφέρει. Εμείς είδαμε ότι δεν μας συνέφερε. Σε αυτή την περίπτωση είναι χρήσιμο να αγοράσεις μια IC card (κάθε περιοχή έχει την δική της, Suica και Pasmo στο Τόκυο, Icoca στην Οσάκα). H αξία της κάρτας είναι 500γεν, χρησιμοποιείται σε όλη την χώρα, αλλά αν θες να την επιστρέψεις μπορείς μόνο στην περιοχή που εκδόθηκε. Με αυτήν πληρώνεις όλες τις μετακινήσεις σου (εκτός από τα Shinkansen και κάποια limited express trains), ενώ μπορείς να πληρώσεις σε convenience stores, ταξί και σε διάφορα μαγαζιά. Φορτίζει με μετρητά με ελάχιστο τα 1000 γεν (σε σταθμούς και σε convenience stores), μπορείς όμως να φορτίσεις με λιγότερα από 1000 στους υπαλλήλους που υπάρχουν στους σταθμούς πριν τα ακυρωτικά μηχανήματα.

Για τα limited express trains, μπορείς να πληρώσεις ένα μέρος του εισιτηρίου με ic card (basic fare) και να αγοράσεις εισιτήριο για το limited express surcharge. Εμείς μια φορά που χρειαστήκαμε limited express train βγάλαμε ένα ενιαίο εισιτήριο και δεν χρησιμοποιήσαμε την ic card.

Τα εισιτήρια για το Shinkansen τα βγάλαμε μέσω της ιστοσελίδας smart ex (με έναν λογαριασμό βγάλαμε 6 εισιτήρια, υπάρχει και εφαρμογή αλλά δεν είναι διαθέσιμη στην Ελλάδα). Τα βγάλαμε 10 ημέρες πριν το ταξίδι καθώς θέλαμε α) να βγάλουμε τις θέσεις A-B (από Κιότο για Τόκιο για να έχουμε θέα το Φούτζι, στο δρομολόγιο από Τόκιο για Κιότο πρέπει να κλείσεις τις θέσεις C-D-E) και β) θέλαμε να κλείσουμε θέσεις με oversized baggage compartment καθώς οι 2 από τους 6 είχαμε αποσκευή με συνολικές διαστάσεις μεγαλύτερες από 160cm. Τέτοιες θέσεις είναι μόνο η πρώτη και η τελευταία σειρά σε κάθε βαγόνι. Τα σινκανσεν έχουν κάποια βαγόνια (2-3) non reserved seats και τα περισσότερα είναι με αριθμημένες θέσεις. Σε περίπτωση που έχεις εισιτήριο με αριθμημένη θέση και χάσεις το δρομολόγιο σου μπορείς να πάρεις το επόμενο αντίστοιχο τραίνο και να μπεις στα non reserved βαγόνια (μπορείς εναλλακτικά τα ακυρώσεις στα γραφεία της JR με μικρή προμήθεια). Για να κερδίσουμε χρόνο και να μην χρειάζεται να πάμε στα εκδοτήρια ή στα μηχανήματα για να παραλάβουμε τα εισιτήρια μας, συνδέσαμε κάθε κάρτα icoca που είχαμε με ένα εισιτήριο (εύκολη διαδικασία που κάναμε στην ιστοσελίδα smart ex), οπότε όταν πήγαμε στα ακυρωτικά μηχανήματα του σίνκανσεν χτυπήσαμε την icoca και μας έβγαλε το εισιτήριο μας, στην έξοδο από τον σταθμό όταν φτάσαμε Τόκιο χτυπήσαμε πάλι την icoca και βγήκαμε.

Μας άρεσαν πολύ τα παγωμένα smoothies (ειδικά το AKAI) στα seven eleven, αγοράζεις αυτό που θες και μετά σε ένα μηχάνημα πριν την έξοδο το κάνεις ρόφημα.

Στα μεγάλα φαρμακεία (Matsumoto Kiyoshi, Welicia, Tsuruha) πολλά σνακ ήταν πιο οικονομικά από τα donki και τα convenience stores. Από φαρμακείο αγοράσαμε νυχοκόπτες της Green bell, έχουν περίπου 10€ και είναι εξαιρετικοί.

Σνακ που δοκιμάσαμε και μας άρεσαν είναι οι kit kat cheese cake, Hi chew καραμέλες

Umaibo candy (αλμυρό σνακ σαν μεγάλο γαριδάκι),kororo gummies και πατατάκια jacarico της Calbee.

Για όσους τους ταλαιπωρεί η ζέστη έχουν υγρομάντηλα που σε ανακουφίζουν όχι μόνο προσωρινά καθώς η αίσθηση δροσιάς έχει διάρκεια (Biore, Gatsby κα).

Μας άρεσαν πολύ τα τοστ με φρούτα

Δοκιμάσαμε και κάποια παγωτά

Μας έκαναν εντύπωση τα φρεάτια

Αεροδρόμιο Osaka

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο της Osaka, μας πήρε μισή ώρα ο έλεγχος των διαβατηρίων, παραλάβαμε αποσκευές και κάναμε ανάληψη yen από atm της Seven eleven (χρειάζεσαι μετρητά καθώς δεν γίνονται παντού δεκτές οι κάρτες και για να φορτίζεις την ic card). Βγάλαμε ic card, βγάλαμε και εισιτήρια για το τραίνο Haruka που πάει απευθείας στο Κιότο (η διαδρομή είναι 75 λεπτά, είναι limited express train).

Kyoto

Φτάσαμε Κιότο και πήγαμε με τα πόδια στο ξενοδοχείο μας, Elite inn Kyoto station (5 λεπτά από τον σταθμό, πολύ καλό και σε λογική τιμή), θέλαμε απλά να αφήσουμε τις βαλίτσες και να βγούμε μια βόλτα στην πόλη. Το ένα το δωμάτιο όμως δεν είχε καθαριστεί, οπότε ενημερώσαμε τον σεκιουριτά που βρήκαμε στο lobby (μέσω εφαρμογής καθώς δεν ήξερε Αγγλικά), ενημέρωσε αυτός κατάλληλα και σε 5 λεπτά είχε έρθει μια μικρή Γιαπωνέζα η οποία μίλαγε καλά Αγγλικά, όπου την ενημερώσαμε τι είχε συμβεί, ανεβήκαμε και στο δωμάτιο για να το διαπιστώσει από πρώτο χέρι και να βγάλει φωτογραφίες. Μίλησε με τον ιδιοκτήτη και μας έκανε 2 προτάσεις. Η 1η να μας επιστραφούν τα λεφτά και να βρούμε άλλο κατάλυμα και η 2η να περιμένουμε μερικές ώρες για να καθαριστεί και να μας επιστρέψουν το κόστος της 1ης βραδιάς. Φυσικά επιλέξαμε το 2ο. Ξεκινήσαμε βόλτα στην πόλη και σταματήσαμε για φαγητό σε ένα χαριτωμένο εστιατόριο Aiyo Kyoto station west store (πήραμε και δοκιμάσαμε πολλά μικρά πιάτα, θαλασσινά, κρέατα, λαχανικά κα, ωραία κοκτέιλ και πολύ φιλική εξυπηρέτηση, από τα καλύτερα γεύματα που είχαμε στο ταξίδι, δώσαμε περίπου 12€/ άτομο).

Συνεχίσαμε την περιπλάνηση μας αλλά επειδή πέρασε η ώρα κάποιοι πήραν το δρόμο της επιστροφής και κάποιες πήγαν για τα πρώτα ψώνια στο Donki.

Την επόμενη ημέρα είχαμε ξύπνημα στις 6 για να προλάβουμε να πάμε στην Arashiyama (bamboo forest) πριν φτάσουν τα Ορκ (οι ορδές των Τουριστών), πήραμε τραινάκι (φίσκα) και κατεβήκαμε στον σταθμό Saga-Arashiyama, αν και φτάσαμε στις 7.30 περίπου είχε ήδη αρκετό κόσμο, μπορούσες όμως να περπατήσεις σχετικά άνετα και να βγάλεις και φωτογραφίες χωρίς πολύ κόσμο.

Περπατήσαμε 1-2 ώρες στο δάσος με τα μπαμπού αλλά επειδή ο κόσμος αυξανόταν συνεχώς είπαμε να φύγουμε και με 2 διαφορετικά μέσα μεταφοράς φτάσαμε στον σταθμό higashiyama, επισκεφθήκαμε τον ναό Chionin (υπέροχος), το Yasaka shrine, την Yasaka pagoda (από τα πιο φωνογραφημένα αξιοθέατα της χώρας), και απολαμβάναμε τους γύρω δρόμους (3 πολύ ωραίοι δρόμοι της περιοχής είναι οι Ishibe koji alley, ninen zaka, sannen zaka), είχε όμως πάρα πολύ κόσμο.

Καθίσαμε και πήραμε καλαμάκια μοσχάρι στο Arashiyama Sousuke, και συνεχίσαμε για τον ναό Kiomizu dera (ωραίος και έχει θέα προς την πόλη).

Αφού του αφιερώσαμε αρκετό χρόνο είπαμε να πάρουμε τον δρόμο προς την Gion, πήγαμε στο Shirakawa Canal

δοκιμάσαμε να μπούμε στο premium Matcha & Bar Kashoan, αλλά δεν επιτρεπόταν η είσοδος σε ανήλικους, ο χώρος όμως ήταν ωραίος.

Ψάξαμε να καθίσουμε για ένα ρόφημα σε ένα άλλο μαγαζί και βρήκαμε το café renverse το οποίο τελικά ήταν μια χαρά, το έχει μια Γιαπωνέζα με τον Αλγερινό-Ελβετό σύζυγο της και δουλεύει μια φίλη τους Ισπανό-Γιαπωνέζα (κούκλα), οπότε επειδή δεν είχε πολύ κόσμο απολαύσαμε την συζήτηση μαζί τους. Συνεχίσαμε για Pontocho, δεν είχαμε κάνει κράτηση για φαγητό σε κάποιο εστιατόριο και σε κάποια που είχαμε σημειώσει για φαγητό ήταν γεμάτα ή είχαν μεγάλη αναμονή, οπότε πήγαμε για ράμεν στο kirameki Mirai (αξιοπρεπές) και επιστρέψαμε με λεωφορείο στο ξενοδοχείο.

Την επόμενη ημέρα θα ξεκινάγαμε στις 8 για Νάρα, είχα σηκωθεί όμως νωρίς και πήγα με τα πόδια στον ναό Toji

 

[Kostas78]

Υπάρχουν 2 σταθμοί που εξυπηρετούν ο Nara και ο Kintetsu-Nara, o 2ος είναι πιο κοντά στο πάρκο. Αφού φτάσαμε στον σταθμό πήραμε τοπικό λεωφορείο και επισκεφθήκαμε τον ναό Todai ji (800 yen) πολύ ωραίος και αρκετά μεγάλος. Αν και είχε κόσμο δεν είχαμε αναμονή.

Στην συνέχεια αφιερώσαμε χρόνο στα ελάφια, τα οποία είναι φιλικά μέχρι να δουν ότι έχεις φαγητό για αυτά (υπάρχουν σε διάφορα σημεία, κιόσκια που αγοράζεις ειδικά μπισκότα για να τα ταΐσεις), όταν δουν φαγητό σου την πέφτουν όλα μαζί και σε δαγκώνουν όπου βρουν (ρούχα, τσάντες) για να τους δώσεις. Οπότε αγοράζαμε μπισκότα, τα κρύβαμε και πηγαίναμε σε σημεία που υπήρχαν μικρά ελάφια για να τα ταΐσουμε με την ησυχία μας

 

[Kostas78]

Οσάκα
Στην συνέχεια πήραμε τραίνο από το Kintetsu nara για το κάστρο της Οσάκα (στάση Moronomiya), και σε 30 λεπτά ήμασταν εκεί, το κάστρο ήταν πολύ ωραίο απέξω αλλά αδιάφορο εσωτερικά, είχε όμως ωραία θέα (τιμή εισιτηρίου 1200 γεν).

Πήραμε μετρό για τον σταθμό Namba, αρχικά πήγαμε να πάρουμε cheesecake Rikuro (αναμονή 10 λεπτά), μας άρεσε αρκετά αλλά είχε έντονη την γεύση του αυγού. Πήραμε 4, τα 2 έφυγαν αμέσως (ήμασταν 6 άτομα), τα άλλα 2 μας έμειναν για πρωινό.

Συνεχίσαμε περπατώντας για την περιοχή του Dotonbori, γινόταν ΠΑ-ΝΙ-ΚΟΣ από κόσμο, δοκιμάσαμε street food takoyaki (χταποδοκεφτέδες) και θέλαμε να πάμε κάπου για okonomiyaki, δυσκολευτήκαμε αρκετά να βρούμε να κάτσουμε για φαγητό αφού οι αρχικές μας επιλογές είχαν μεγάλες ουρές (μεγαλύτερες της ώρας), ήμασταν όμως τυχεροί σε μια από αυτές όπου η αναμονή ήταν σε λογικά πλαίσια (20 λεπτά), το OKO, όπου το okonomiyaki ήταν υπέροχο και τεράστια μερίδα, το μαγαζί είχε ωραία διακόσμηση και τα self service ποτά είχαν 200 γεν, έβαζες μόνος σου ότι ποτό ήθελες και όταν έριχνες τα λεφτά σε ένα κουμπαρά έπρεπε να πιέσεις ένα πλαστικό παπάκι το οποίο έκανε θόρυβο. Τελειώσαμε το φαγητό κάναμε και μια τελευταία βόλτα στην πόλη και φύγαμε με τραίνο για Κιότο (rapid, από τον σταθμό Osaka, υπάρχει και ο Shin Osaka, ο οποίος εξυπηρετεί τα σίνκανσεν).

Την επόμενη ημέρα πήγαμε στον κεντρικό σταθμό όπου θα παίρναμε τοπικό τραίνο για να πάμε στο Fushimi Inari, περάσαμε από τις μπάρες του σταθμού αλλά όταν φτάσαμε στις αποβάθρες είχε άπειρο κόσμο και για να μην ταλαιπωρηθούμε αποφασίσαμε να βγούμε και να πάρουμε λεωφορείο ή ταξί, όμως όταν πήγαμε να βγούμε από τον σταθμό στις μπάρες μας έβγαζε σφάλμα η ic card και δεν άνοιγαν. Το πρόβλημα το έλυσαν οι υπάλληλοι του σταθμού που είναι δίπλα στα μηχανήματα. Φτάσαμε στο Fushimi inari περίπου στις 8.30 και είχε ήδη πολύ κόσμο, τόσο πολύ που μέσα στα Tori gates περπατούσαμε αργά. Ευτυχώς σε αυτά τη καθόδου η κατάσταση ήταν καλύτερη.

Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο να πάρουμε τα πράγματα και ξαναπήγαμε στον σταθμό για να πάρουμε το σίνκανσεν για Τόκυο. Ψωνίσαμε bento για να φάμε στο τραίνο και φυσικά αναχωρήσαμε στην ώρα μας. Το ταξίδι θα διαρκούσε δύο ώρες και δέκα λεπτά.

Περίπου σαράντα λεπτά πριν φτάσουμε ξύπνησα όλους τους άλλους για να δούμε στα αριστερά μας το Φούτζι, ευτυχώς φαινόταν πολύ καλά και το απολαύσαμε για λίγα λεπτά.

Φτάσαμε στο Τόκυο όπου θα καθόμασταν για τις επόμενες 6 ημέρες.