Το Γαλαξίδι είναι παραθαλάσσια κωμόπολη εντός της πάλαι ποτέ επαρχίας Παρνασσίδας, στον νομό Φωκίδας, που βρέχεται από τον Κορινθιακό Κόλπο. Μέχρι τη δεκαετία του ’60 ήταν οδικά αποκομμένο από την ενδοχώρα κι έτσι η ύπαρξή του ήταν συνυφασμένη με την επικοινωνία αποκλειστικά μέσω της θάλασσας. Σα νησί…

Πατρίδα ορισμένων από τις πλέον γνωστές ναυτικές οικογένειες της χώρας, το Γαλαξίδι φιλοξενεί το Ναυτικό και Ιστορικό Μουσείο, τον πρώτο του είδους του στην Ελλάδα, το οποίο κατατοπίζει πλήρως τον επισκέπτη για την καθοριστική για τη φυσιογνωμία της περιοχής ναυτοσύνη.

Ωστόσο, ακόμη και αν κανείς δεν έχει όρεξη για ιστορικές αναδρομές, αλλά επιζητεί απλώς ένα χαλαρό διήμερο κοντά στη θάλασσα, μακριά από τη βουή της πόλης, το Γαλαξίδι τον αποζημιώνει πλουσιοπάροχα, σε απόσταση 2 ωρών και 40 λεπτών από την Αθήνα με το αυτοκίνητο.

Τα καλαίσθητα νεοκλασικά συνδυάζονται περίφημα με τα αρχοντικά των καπεταναίων (καπετανόσπιτα), τα γραφικά λιμανάκια και τη γενική γοητεία μιας πόλης η οποία έχει αποφύγει τον σαρωτικό εκσυγχρονισμό και κινείται ακόμη  -σε πείσμα των καιρών- σε ράθυμους ρυθμούς.

Τα κατηφορικά μονοπάτια που οδηγούν στη θάλασσα «στολίζονται» με βουκαμβίλιες, αποκτώντας ζωηρά χρώματα, ενώ η ήπια τουριστική ανάπτυξη δεν έχει αλλοιώσει καθόλου τον παραδοσιακό χαρακτήρα του οικισμού.

Ξεχωριστές – σε μία χώρα κάθε άλλο παρά φτωχή σε ναούς – είναι και οι εκκλησίες του Γαλαξιδίου.  Ο Άγιος Νικόλαος, προστάτης της πόλης, με το ξυλόγλυπτο τέμπλο του, διακοσμημένο με απίστευτο μεράκι και η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, με έναν ζωδιακό κύκλο στην επιφάνεια του δαπέδου της και το μοναδικό ηλιακό της ρολόι αξίζουν την επίσκεψή σας.

Οι περισσότεροι επισκέπτες έχουν να λένε για το παλιό διατηρητέο ελαιοτριβείο του Γαλαξιδιού, στον κόλπο του Χηρόλακα. Το αίθριό του, στο οποίο μπορεί κανείς να απολαύσει τον καφέ ή το φαγητό, του, «σφραγίζει» τον σχεδόν νησιώτικο χαρακτήρα της αρχοντικής κωμόπολης.

Στο τέλος του παραλιακού δρόμου, πέρα από τον οικισμό και τα πάμπολλα καφέ και ταβερνάκια του, βρίσκεται το μνημείο – σύμβολο της πόλης,  η «Γυναίκα του Ναυτικού». Μια γυναικεία μορφή, με δυο παιδιά στην αγκαλιά της, χαιρετά με το μαντήλι της τον άντρα της που φεύγει για μακρινό ταξίδι.