Περιεχόμενα
Σαββατο πρωι μπαινουμε στο λεωφορειο. Ειμαστε περιπου 16 ατομα, αφου 2 ζευγαρια δεν καταφεραν να ερθουν. Ο συνοδος μάς ενημερωνει οτι σημερα θα γινει το ραφτιγκ και αυριο η πεζοπορια. Με χαλαει λιγο το προγραμμα, γιατι ειμαι κουρασμενη. Θα προτιμουσα το ραφτιγκ την Κυριακη. Λιγο εξω απο τη Θεσσαλονικη αρχιζει να βρεχει καταρρακτωδως. Λιγο μετα ο συνοδος μας ειδοποιει οτι το προγραμμα αλλαζει, γιατι το ποταμι εχει φουσκωσει αρκετα. Επισκεψη στη Μολυβδοσκεπαστη και προαιρετικη πεζοπορια το Σαββατο και ραφτιγκ την Κυριακη. Μα που την βρηκα τοση τυχη, σκεφτομαι!
Το Σαββατο περναει ηρεμα. Ξεκουραση στο ξενοδοχειο (πουλαμε λογω κουρασης τη Μολυβδοσκεπαστη), βολτα στην Κονιτσα και το βραδυ ταβερνακι. Το αλλο πρωι ξυπναμε με την ησυχια μας, τρωμε πρωινο και ξεκιναμε.
Στην περιοχη της Κονιτσας δραστηριοποιουνται 2 εταιρείες που προσφερουν δραστηριοτητες (ραφτιγκ, καγιακ, ιππασια κλπ). Κατευθυνομαστε στα κτιρια μιας απο αυτες, της No limits, γνωριζουμε τους συνοδους μας, φοραμε τις στολες μας (σαν βατραχανθρωποι ειμαστε) και ξεκιναμε για το σημειο εκκινησης. Το σημειο αυτο ειναι το γεφυρι που βλεπει κανεις στη διαφημιση του Milner. Μας ενημερωνουν οτι εχουν γυριστει εδω και αλλες διαφημισεις, οπως αυτη του νες καφε. Μετα απο μια συντομη εισαγωγη για το ποταμι και οδηγιες για το ραφτιγκ ξεκιναμε.
Το ποταμι ειναι ευκολο, δυαρι με μερικα τριαρια περασματα. Οι αριθμοι αυτοι δειχνουν τη δυσκολια που εχει η καταβαση. Ενα ειναι το ευκολοτερο και τα ποταμια φτανουν μεχρι πεντε ή εξι συνηθως (οι ειδημονες ας διορθωσουν). Τα νερα ειναι πεντακαθαρα, αφου ο Βοιδοματης ειναι το μοναδικο ποσιμο ποταμι στην Ελλαδα. Απαγορευεται μεχρι και το κολυμπι στα νερα του, αν και εμεις ειδαμε ενα λουομενο!
Το ραφτιγκ ειναι υπεροχο. Οσοι δεν το εχετε δοκιμασει το προτεινω ανεπιφυλακτα. Περναμε μεσα απο το δασος, βλεπουμε πυκνη βλαστηση και μας συνοδευουν οι ηχοι των πουλιων. Ειναι απλα μαγικα. Στα μισα της διαδρομης κατευθυνομαστε στην ακτη. Βγαζουμε τις βαρκες εξω και μεσα απο το δασος ανηφοριζουμε για το μοναστηρι των Αγιων Αναργυρων, που εχει εγκαταλειφθει εδω και χρονια, αλλα εξακολουθει να ειναι πανεμορφο. Στην επιστροφη μας ενημερωνουν οτι γινονται και νυχτερινες καταβασεις του ποταμου με την πανσεληνο του Αυγουστου. Θα ειναι μαγικα, σκεφτομαι. Κριμα που θα λειπω...
Το πιο δυνατο περασμα του ποταμου βρισκεται λιγο πριν το τερμα της διαδρομης. Ειναι ενας μικρος καταρρακτης και τα νερα ειναι αποτομα και ορμητικα. Γινομαστε μουσκεμα, αλλα αξιζει τον κοπο. Λιγο μετα η μαγεια τελειωνει. Βγαινουμε στην ακτη και τραβαμε τις βαρκες εξω. Εγω ειμαι ανησυχη. Κανω μια ειδικη διατροφη και πρεπει οπωσδηποτε να φαω φρουτο, αλλα δεν εχω τιποτα μαζι μου. Και τοτε βλεπω μπροστα μου μια μουρια. Εχω χρονια να φαω μουρα. Εχουν καταπληκτικο χρωμα που βαφει τα χειλη, ειναι ωριμα και πεντανοστιμα. Ευχαριστω για αλλη μια φορα την καλη μου τυχη και παιρνουμε το δρομο της επιστροφης. Μεχρι το επομενο κερδιαμενο ταξιδι, σας φιλω!
Το Σαββατο περναει ηρεμα. Ξεκουραση στο ξενοδοχειο (πουλαμε λογω κουρασης τη Μολυβδοσκεπαστη), βολτα στην Κονιτσα και το βραδυ ταβερνακι. Το αλλο πρωι ξυπναμε με την ησυχια μας, τρωμε πρωινο και ξεκιναμε.
Στην περιοχη της Κονιτσας δραστηριοποιουνται 2 εταιρείες που προσφερουν δραστηριοτητες (ραφτιγκ, καγιακ, ιππασια κλπ). Κατευθυνομαστε στα κτιρια μιας απο αυτες, της No limits, γνωριζουμε τους συνοδους μας, φοραμε τις στολες μας (σαν βατραχανθρωποι ειμαστε) και ξεκιναμε για το σημειο εκκινησης. Το σημειο αυτο ειναι το γεφυρι που βλεπει κανεις στη διαφημιση του Milner. Μας ενημερωνουν οτι εχουν γυριστει εδω και αλλες διαφημισεις, οπως αυτη του νες καφε. Μετα απο μια συντομη εισαγωγη για το ποταμι και οδηγιες για το ραφτιγκ ξεκιναμε.
Το ποταμι ειναι ευκολο, δυαρι με μερικα τριαρια περασματα. Οι αριθμοι αυτοι δειχνουν τη δυσκολια που εχει η καταβαση. Ενα ειναι το ευκολοτερο και τα ποταμια φτανουν μεχρι πεντε ή εξι συνηθως (οι ειδημονες ας διορθωσουν). Τα νερα ειναι πεντακαθαρα, αφου ο Βοιδοματης ειναι το μοναδικο ποσιμο ποταμι στην Ελλαδα. Απαγορευεται μεχρι και το κολυμπι στα νερα του, αν και εμεις ειδαμε ενα λουομενο!
Το ραφτιγκ ειναι υπεροχο. Οσοι δεν το εχετε δοκιμασει το προτεινω ανεπιφυλακτα. Περναμε μεσα απο το δασος, βλεπουμε πυκνη βλαστηση και μας συνοδευουν οι ηχοι των πουλιων. Ειναι απλα μαγικα. Στα μισα της διαδρομης κατευθυνομαστε στην ακτη. Βγαζουμε τις βαρκες εξω και μεσα απο το δασος ανηφοριζουμε για το μοναστηρι των Αγιων Αναργυρων, που εχει εγκαταλειφθει εδω και χρονια, αλλα εξακολουθει να ειναι πανεμορφο. Στην επιστροφη μας ενημερωνουν οτι γινονται και νυχτερινες καταβασεις του ποταμου με την πανσεληνο του Αυγουστου. Θα ειναι μαγικα, σκεφτομαι. Κριμα που θα λειπω...
Το πιο δυνατο περασμα του ποταμου βρισκεται λιγο πριν το τερμα της διαδρομης. Ειναι ενας μικρος καταρρακτης και τα νερα ειναι αποτομα και ορμητικα. Γινομαστε μουσκεμα, αλλα αξιζει τον κοπο. Λιγο μετα η μαγεια τελειωνει. Βγαινουμε στην ακτη και τραβαμε τις βαρκες εξω. Εγω ειμαι ανησυχη. Κανω μια ειδικη διατροφη και πρεπει οπωσδηποτε να φαω φρουτο, αλλα δεν εχω τιποτα μαζι μου. Και τοτε βλεπω μπροστα μου μια μουρια. Εχω χρονια να φαω μουρα. Εχουν καταπληκτικο χρωμα που βαφει τα χειλη, ειναι ωριμα και πεντανοστιμα. Ευχαριστω για αλλη μια φορα την καλη μου τυχη και παιρνουμε το δρομο της επιστροφης. Μεχρι το επομενο κερδιαμενο ταξιδι, σας φιλω!