psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.334
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία και σχεδιασμός
- Αναχώρηση & οι πρώτες στιγμές στην Πράγα
- Η νύχτα στο ιστορικό κέντρο
- Στα ψηλά της Πόλης
- Το κάστρο της Πράγας
- Η βροχή και η …νύχτα των Ιρλανδών
- Παραμονή, και λίγο εκτός κέντρου
- Η πολυκοσμία της Χριστουγεννιάτικης Πράγας
- Στο μουσείο μπύρας & το τελευταίο βράδυ
- Χριστούγεννα στον …αέρα
- Συμπεράσματα - Απολογισμός
- Χριστούγεννα στον …αέρα
Παραμονή, και λίγο εκτός κέντρου
Η αλληλουχία του προγράμματος παρέμενε ανεπηρέαστη. Ξύπνημα, καφεδάκι και πρωινό μέχρι σκασμού στον εξαιρετικό μπουφέ του ξενοδοχείου. Πρωί της παραμονής και γύρω στις 11 ήμουν στους άδειους δρόμους της Πράγας, με κατεύθυνση τη στάση του τραμ, προκειμένου να ξεκινήσω να αποσβένω την 24ωρη κάρτα που είχα αγοράσει, η οποία έως στιγμής αποδεικνυόταν πιο άχρηστη από ομπρέλα στις Κυκλάδες:
Κατέβηκα τρεις στάσεις μετά, στο 3ο διαμέρισμα και την περιοχή του Žižkov, ξεκινώντας τη σύντομη περιήγηση μου από το πάρκο Sady Svatopluka Čecha και τους τριγύρω δρόμους:
Ένας σχετικά περίεργος ναός που συνάντησα (Husův sbor - Církev československá husitská) μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, και απ’ ότι διάβασα ανήκει σε κάποια Χριστιανική αίρεση της Τσεχοσλοβακίας:
Στη συνέχεια κατευθύνθηκα προς το πάρκο Jiřího z Poděbrad και ακόμα έναν ξεχωριστό ναό, καθολικό αυτή τη φορά, τον Nejsvětějšího Srdce Páně
Ήταν και το πρώτο σημείο που συνάντησα κόσμο, αποκλειστικά ντόπιο, που ήδη είχε αρχίσει τη βόλτα του από τις καφετέριες απέναντι. Την ίδια ώρα ξεκίνησε κι ένα ψιλόβροχο που δε μ’ εμπόδισε βεβαίως να συνεχίσω ακάθεκτος. Καταλάβαινα ότι βρισκόμουν σε μια γειτονιά που παρόλο ότι ήταν κοντά στο ιστορικό κέντρο, ουδεμία σχέση είχε μ’ αυτό, έχοντας να κάνει σχεδόν μόνο με Τσέχους, κάτι που μου άρεσε:
Επίσης μου άρεσε αυτή η πατέντα με τα ελεύθερα βιβλία που είδα σ’ ένα μικρό παρκάκι ενός κυκλικού κόμβου. Πολιτισμός:
Την ίδια ώρα βέβαια έκανα πως δεν είδα το απέναντι μαγαζί, προσπαθώντας να ξεγελάσω τον εαυτό μου, αν και κατά βάθος ήξερα πως σε λίγα λεπτά θα είμαι εκεί…
Βλέπετε δεν ευνοούσε ο καιρός, με το εκνευριστικό ψιλόβροχο να συνεχίζει κάνοντας με να μη μπορώ να περπατήσω με ευχαρίστηση. Κατέβηκα λίγα μόνο μέτρα πιο κάτω, ίσα για να δω και να φωτογραφίσω αυτό που φαίνεται από κάθε υπερυψωμένο σημείο της πόλης και δεν είναι άλλο από τον πύργο της τηλεόρασης «Žižkov» και το παλιό εβραϊκό νεκροταφείο στ΄ αριστερά του:
Άλλο που δεν ήθελα, είχα την δικαιολογία της βροχής σύμμαχο μου κι επέστρεψα μόνο λίγα μέτρα πιο πίσω, πιάνοντας ένα τραπέζι και παραγγέλνοντας μια μπύρα από δεξαμενή φυσικά, με τσέχικη τιμή (39Kč/1,65€) στο ίσως πιο ωραίο και αυθεντικό μαγαζί που συνάντησα στην εκδρομή:
Βλέπετε η μπυραρία/παμπ/εστιατόριο U Sadu είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα μέρη που μπορεί να βρει κανείς στην Πράγα, με διακόσμηση μεγάλης φαντασίας, λειτουργίας από το 1929 παρακαλώ. Όπως είναι λογικό εκείνη την ώρα είχε μόνο Τσέχους, που στην πλειοψηφία τους είχαν έρθει για να γευματίσουν. Εγώ αρκέστηκα στις μπύρες μιας και μετά το σκάσιμο το πρωϊνού δε πήγαινε τίποτε κάτω:
Βγήκα από την παμπ μια ώρα και 2 μπυρίτσες μετά. Τώρα μάλιστα, αυτός είναι καιρός, μπορώ να φωτογραφίσω τον πύργο της τηλεόρασης με την άνεση μου:
Απ’ ότι κατάλαβα είχα ολοκληρώσει τη βόλτα μου στην περιοχή, μιας και η ιδιαιτερότητα της ημέρας ήθελε διαφορετικούς ρυθμούς. Εξάλλου τα περισσότερα καταστήματα ήταν κλειστά. Κατηφόρισα μέσα σε όμορφες γειτονιές, περνώντας κι από το ναό sv. Prokopa:
Οι άδειοι κεντρικοί δρόμοι μαρτυρούν του λόγου το αληθές:
Το τραμ με προορισμό το κέντρο της πόλης δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση του, κατεβάζοντας με λίγες στάσεις μετά στην Jindřišská και τον ομώνυμο πύργο:
(Κακώς δε πήρα κι εγώ κάποιο απ’ αυτά τα κλασσικά στολισμένα βαγόνια, ωραία θα ήταν)
Επιτέλους κόσμος και κίνηση σκέφτηκα, διαπιστώνοντας ξανά πως το κέντρο της Πράγας ουδεμία σχέση έχει τελικά με την υπόλοιπη πόλη:
Έχοντας σκοπό να δω και κάποια αξιοθέατα υπό το φως της ημέρας, έφτασα ξανά στον πύργο της πυρίτιδας, φωτογραφίζοντας ακριβώς όπως ήθελα:
Ίδια εικόνα και στον πεζόδρομο Náměstí Republiky, με τις αγορές και τα μαγαζιά με τα γλυκά να έχουν την τιμητική τους βέβαια:
Δεν έκανα στάση αν και το είχα κατά νου, θέλοντας να φτάσω στον επόμενο στόχο της ημέρας. Έτσι συνέχισα στο κέντρο και έστριψα στο στενάκι που περνάει από την πέτρινη προτεσταντική εκκλησία svatého Martina ve zdi
Ήθελα κι εγώ ένα ζεστό κρασί με μυρωδικά, παρόλο που οι περιστάσεις και το κρύο δε το δικαιολογούσαν, κάτι που βρήκα σε ακόμα μία ανοικτή αγορά από τις πολλές, μπροστά στο διάσημο γλυπτό με το περιστρεφόμενο κεφάλι του Franz Kafka
Η αλληλουχία του προγράμματος παρέμενε ανεπηρέαστη. Ξύπνημα, καφεδάκι και πρωινό μέχρι σκασμού στον εξαιρετικό μπουφέ του ξενοδοχείου. Πρωί της παραμονής και γύρω στις 11 ήμουν στους άδειους δρόμους της Πράγας, με κατεύθυνση τη στάση του τραμ, προκειμένου να ξεκινήσω να αποσβένω την 24ωρη κάρτα που είχα αγοράσει, η οποία έως στιγμής αποδεικνυόταν πιο άχρηστη από ομπρέλα στις Κυκλάδες:
Κατέβηκα τρεις στάσεις μετά, στο 3ο διαμέρισμα και την περιοχή του Žižkov, ξεκινώντας τη σύντομη περιήγηση μου από το πάρκο Sady Svatopluka Čecha και τους τριγύρω δρόμους:
Ένας σχετικά περίεργος ναός που συνάντησα (Husův sbor - Církev československá husitská) μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, και απ’ ότι διάβασα ανήκει σε κάποια Χριστιανική αίρεση της Τσεχοσλοβακίας:
Στη συνέχεια κατευθύνθηκα προς το πάρκο Jiřího z Poděbrad και ακόμα έναν ξεχωριστό ναό, καθολικό αυτή τη φορά, τον Nejsvětějšího Srdce Páně
Ήταν και το πρώτο σημείο που συνάντησα κόσμο, αποκλειστικά ντόπιο, που ήδη είχε αρχίσει τη βόλτα του από τις καφετέριες απέναντι. Την ίδια ώρα ξεκίνησε κι ένα ψιλόβροχο που δε μ’ εμπόδισε βεβαίως να συνεχίσω ακάθεκτος. Καταλάβαινα ότι βρισκόμουν σε μια γειτονιά που παρόλο ότι ήταν κοντά στο ιστορικό κέντρο, ουδεμία σχέση είχε μ’ αυτό, έχοντας να κάνει σχεδόν μόνο με Τσέχους, κάτι που μου άρεσε:
Επίσης μου άρεσε αυτή η πατέντα με τα ελεύθερα βιβλία που είδα σ’ ένα μικρό παρκάκι ενός κυκλικού κόμβου. Πολιτισμός:
Την ίδια ώρα βέβαια έκανα πως δεν είδα το απέναντι μαγαζί, προσπαθώντας να ξεγελάσω τον εαυτό μου, αν και κατά βάθος ήξερα πως σε λίγα λεπτά θα είμαι εκεί…
Βλέπετε δεν ευνοούσε ο καιρός, με το εκνευριστικό ψιλόβροχο να συνεχίζει κάνοντας με να μη μπορώ να περπατήσω με ευχαρίστηση. Κατέβηκα λίγα μόνο μέτρα πιο κάτω, ίσα για να δω και να φωτογραφίσω αυτό που φαίνεται από κάθε υπερυψωμένο σημείο της πόλης και δεν είναι άλλο από τον πύργο της τηλεόρασης «Žižkov» και το παλιό εβραϊκό νεκροταφείο στ΄ αριστερά του:
Άλλο που δεν ήθελα, είχα την δικαιολογία της βροχής σύμμαχο μου κι επέστρεψα μόνο λίγα μέτρα πιο πίσω, πιάνοντας ένα τραπέζι και παραγγέλνοντας μια μπύρα από δεξαμενή φυσικά, με τσέχικη τιμή (39Kč/1,65€) στο ίσως πιο ωραίο και αυθεντικό μαγαζί που συνάντησα στην εκδρομή:
Βλέπετε η μπυραρία/παμπ/εστιατόριο U Sadu είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα μέρη που μπορεί να βρει κανείς στην Πράγα, με διακόσμηση μεγάλης φαντασίας, λειτουργίας από το 1929 παρακαλώ. Όπως είναι λογικό εκείνη την ώρα είχε μόνο Τσέχους, που στην πλειοψηφία τους είχαν έρθει για να γευματίσουν. Εγώ αρκέστηκα στις μπύρες μιας και μετά το σκάσιμο το πρωϊνού δε πήγαινε τίποτε κάτω:
Βγήκα από την παμπ μια ώρα και 2 μπυρίτσες μετά. Τώρα μάλιστα, αυτός είναι καιρός, μπορώ να φωτογραφίσω τον πύργο της τηλεόρασης με την άνεση μου:
Απ’ ότι κατάλαβα είχα ολοκληρώσει τη βόλτα μου στην περιοχή, μιας και η ιδιαιτερότητα της ημέρας ήθελε διαφορετικούς ρυθμούς. Εξάλλου τα περισσότερα καταστήματα ήταν κλειστά. Κατηφόρισα μέσα σε όμορφες γειτονιές, περνώντας κι από το ναό sv. Prokopa:
Οι άδειοι κεντρικοί δρόμοι μαρτυρούν του λόγου το αληθές:
Το τραμ με προορισμό το κέντρο της πόλης δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση του, κατεβάζοντας με λίγες στάσεις μετά στην Jindřišská και τον ομώνυμο πύργο:
(Κακώς δε πήρα κι εγώ κάποιο απ’ αυτά τα κλασσικά στολισμένα βαγόνια, ωραία θα ήταν)
Επιτέλους κόσμος και κίνηση σκέφτηκα, διαπιστώνοντας ξανά πως το κέντρο της Πράγας ουδεμία σχέση έχει τελικά με την υπόλοιπη πόλη:
Έχοντας σκοπό να δω και κάποια αξιοθέατα υπό το φως της ημέρας, έφτασα ξανά στον πύργο της πυρίτιδας, φωτογραφίζοντας ακριβώς όπως ήθελα:
Ίδια εικόνα και στον πεζόδρομο Náměstí Republiky, με τις αγορές και τα μαγαζιά με τα γλυκά να έχουν την τιμητική τους βέβαια:
Δεν έκανα στάση αν και το είχα κατά νου, θέλοντας να φτάσω στον επόμενο στόχο της ημέρας. Έτσι συνέχισα στο κέντρο και έστριψα στο στενάκι που περνάει από την πέτρινη προτεσταντική εκκλησία svatého Martina ve zdi
Ήθελα κι εγώ ένα ζεστό κρασί με μυρωδικά, παρόλο που οι περιστάσεις και το κρύο δε το δικαιολογούσαν, κάτι που βρήκα σε ακόμα μία ανοικτή αγορά από τις πολλές, μπροστά στο διάσημο γλυπτό με το περιστρεφόμενο κεφάλι του Franz Kafka
Last edited: