tai
Member
- Μηνύματα
- 290
- Likes
- 87
- Ταξίδι-Όνειρο
- το τελος του δρομου
[FONT=verdana, arial, helvetica]Απο της πρώτες εικόνες που βλέπεις οταν ξυπνας φτιάχνει ή χαλάει η μέρα σου.
Ανοίγοντας το παράθυρο του δωματίου βλέπω μια συννεφιασμένη λίμνη χωρις να βρέχει [FONT=verdana, arial, helvetica]
κατεβαίνω[FONT=verdana, arial, helvetica] και αγναντεύοντας, θυμάμαι την χτεσινή μέρα [FONT=verdana, arial, helvetica]Εχτες, θυμάμαι οτι δεν μπορούσα να ξεχωρίσω απο την βροχή πια λίμνη ηταν δεξιά μου ερχόμενος προς τα εδώ.
Έπεφτε σιγα σιγα το σκοτάδι
Δεν υπάρχη περίπτωση να παω ουτε μετρο παρακατω με τους καταράκτες αυτους, λεω
Στο πρώτο μαγαζί σταματισα, νομιζoντας (ετσι το ελεγε το gps) οτι ειναι hotel.
ηταν τελικα bar
Eνας καφές και μια μπύρα για να δούμε τι παίζει απο hotel στην περιοχή
Μέχρι να φέρει την μπύρα η κινεζουλα με το νο89 σουτιεν, κατάλαβα οτι ειναι μπαρ σε στυλ saloοn με της πουτάνες του και τους καμένους μεσήλικες εργάτες που γίνονται αλκοολικοί ελπίζοντας σε ενα βλέμμα, γιατι απο κοκο δεν! Τους έπαιζε πολύ καλά η κινεζουλα.
Φεύγουμε και πάμε σε ενα hotel που δεν ειχε μεν δωμάτιο άδειο, αλλά είχε μια παρέα, ευχάριστα ψιλοσουρομένων αντρών που προσπαθούσαν να με βοηθήσουν με τα γερμανοιταλοελβετικα τους και δεν με άφηναν να φύγω εαν δεν γινόμουν και εγω τύφλα στο μεθύσι.
πιες για να σου πούμε, ενα πράγμα.
Η γυναίκα να περιμένει έξω, (για να ρωτήσω μπήκα), το βραδάκι να χοντραίνει, η βροχή καρέκλες, οι τύποι να με κρατάνε (κυριολεκτικά) απο τα χέρια, και εγω να μην εχω καμια ελπίδα για hotel
ηταν μια εικόνα γαμηστερή.
Να θελω να τους κοπανίσω αλλα απο την άλλη η καλόκαρδες φάτσες τους και η φιλοξενία τους με λίγωναν.
Η σωτηρία ήρθε απο την ξενοδόχα που με την προτροπή να μου δείξει εκεί κοντά ενα άλλο ξενοδοχείο με έβγαλε έξω.
πλάκα ειχε τελικα
μετα απο 2 ημέρες ξανα χαμογέλασα στην χτεσινή θύμηση.
τελος πάντων.
Συνημμένες εικόνες
Ανοίγοντας το παράθυρο του δωματίου βλέπω μια συννεφιασμένη λίμνη χωρις να βρέχει [FONT=verdana, arial, helvetica]
κατεβαίνω[FONT=verdana, arial, helvetica] και αγναντεύοντας, θυμάμαι την χτεσινή μέρα [FONT=verdana, arial, helvetica]Εχτες, θυμάμαι οτι δεν μπορούσα να ξεχωρίσω απο την βροχή πια λίμνη ηταν δεξιά μου ερχόμενος προς τα εδώ.
Έπεφτε σιγα σιγα το σκοτάδι
Δεν υπάρχη περίπτωση να παω ουτε μετρο παρακατω με τους καταράκτες αυτους, λεω
Στο πρώτο μαγαζί σταματισα, νομιζoντας (ετσι το ελεγε το gps) οτι ειναι hotel.
ηταν τελικα bar
Eνας καφές και μια μπύρα για να δούμε τι παίζει απο hotel στην περιοχή
Μέχρι να φέρει την μπύρα η κινεζουλα με το νο89 σουτιεν, κατάλαβα οτι ειναι μπαρ σε στυλ saloοn με της πουτάνες του και τους καμένους μεσήλικες εργάτες που γίνονται αλκοολικοί ελπίζοντας σε ενα βλέμμα, γιατι απο κοκο δεν! Τους έπαιζε πολύ καλά η κινεζουλα.
Φεύγουμε και πάμε σε ενα hotel που δεν ειχε μεν δωμάτιο άδειο, αλλά είχε μια παρέα, ευχάριστα ψιλοσουρομένων αντρών που προσπαθούσαν να με βοηθήσουν με τα γερμανοιταλοελβετικα τους και δεν με άφηναν να φύγω εαν δεν γινόμουν και εγω τύφλα στο μεθύσι.
πιες για να σου πούμε, ενα πράγμα.
Η γυναίκα να περιμένει έξω, (για να ρωτήσω μπήκα), το βραδάκι να χοντραίνει, η βροχή καρέκλες, οι τύποι να με κρατάνε (κυριολεκτικά) απο τα χέρια, και εγω να μην εχω καμια ελπίδα για hotel
ηταν μια εικόνα γαμηστερή.
Να θελω να τους κοπανίσω αλλα απο την άλλη η καλόκαρδες φάτσες τους και η φιλοξενία τους με λίγωναν.
Η σωτηρία ήρθε απο την ξενοδόχα που με την προτροπή να μου δείξει εκεί κοντά ενα άλλο ξενοδοχείο με έβγαλε έξω.
πλάκα ειχε τελικα
μετα απο 2 ημέρες ξανα χαμογέλασα στην χτεσινή θύμηση.
τελος πάντων.
Συνημμένες εικόνες
Attachments
-
20,7 KB Προβολές: 75