Kate237
Member
- Μηνύματα
- 103
- Likes
- 220
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ντου από παντού!
Περιεχόμενα
Ααααα...ναι, πως φύγαμε;;;
Σωστά!
Πλησίασα έναν αστυνομικό και του ζήτησα να πάρει από το κινητό του, το ξενοδοχείο μου!!! Με όση τσαχπινιά είχα!! Με κοίταξε σαν ούφο (εγώ το ούφο, όχι αυτός...) και μαζεύτηκαν σαν τα καρτάλια καμιά δεκαριά ταξιτζήδες που σκοτώναν έτσι κι αλλιώς την ώρα τους!!
Βγαίνουν 10 κινητά ταυτόχρονα και παίρνουν όλοι μαζί το ξενοδοχείο μου (τους έδειχνα το νούμερο στην οθόνη του κινητού μου...)
Πιάνει γραμμή ένας.... όποιος πρόλαβε και πήρε πρώτος.... και μιλάει νεπαλέζικα με το ξενοδοχείο. Τελειώνει.... εντάξει, μου λέει, ελάτε, θα σας πάω εγώ!!
Τι λες ρε φίλεεεεε....σοβαρά;;;; Και που ξέρω αν δεν πήρες τους κολλητούς σου και μας περιμένουν παρακάτω στο ποτάμι;;;;
Πάει να φύγει ο σεκιουριτάς..... εδώ, του λέω! Δεν πας πουθενά!Να βλέπεις!!
Φέρε το κινητό σου, το λέω,θα πάρω και θα μιλήσω εγώ!
Μου το δίνει ο ταξιτζής, τηλεφωνώ στο νούμερο που είχα στο κινητό μου, μιλάω στα αγγλικά , πέφτουν και λίγα "γαλλικά" ενδιάμεσα.... "Θα πάρω ταξί του λέω, και θα το πληρώσετε εσείς!!"
Κλείνω, λέω στον ταξιτζή, θα μας πας και θα πληρωθείς από τη ρεσεψιόν!
Βουτάω και τον αντρικό πληθυσμό, που κακά τα ψέμματα αν δεν τους είχα, δεν θα έμπαινα στο ταξί, αγκαζέ με τον σεκιουριτά θα περίμενα όλο το βράδυ και φύγαμε για τα σκοτάδια....
Φτάσαμε έξω από το ξενοδοχείο, ερημιές, ψηλές καγκελόπορτες κλειστές και όσο και να χτυπούσε ο ταξιτζής, δεν κατέβαινε κανείς!! Ξαναπήρε από το κινητό του, και ήρθε ο φύλακας του ξενοδοχείου, ξεκλείδωσε και μπήκαμε!
Ο άντρας μου, "βούτηξε" το καρότσι και τον ταξιτζή, εγώ το παιδί αγκαλιά και μπήκαμε στο ξενοδοχείο. Λέμε στη ρεσεψιόν, δώστε μας το κλειδί και πληρώστε τον!!
Μας έδωσαν δωμάτιο στον τρίτο, και δεν είχε ασανσέρ....
Ζητήσαμε στον πρώτο.... δεν είναι για σας αυτά, μας είπε.... είναι για τους ντόπιους!!
Ανέβαινα τις σκάλες με το παιδί αγκαλιά και γελούσα...
Δεν ήταν βέβαια ακριβώς τρίτος....
Είχε και ημιώροφο.....
Ήταν τέταρτος.....
Γελάσαμε απίστευτα εκείνο το βράδυ με τον άντρα μου.... Θυμάμαι ότι του έλεγα ότι σε ένα χρόνο θα τα θυμόμαστε και θα γελάμε!
"Και ποιός μας απαγορεύει να γελάμε από τώρα;;;", μου έλεγε.....
Κοιμηθήκαμε με ότι φορούσαμε, και με τα ίδια μείναμε μέχρι την άλλη μέρα το μεσημέρι, στη 1.00 που επέτρεψαν στον ένα μόνο από εμάς, να ξαναμπεί στο αεροδρόμιο για να πάρει τα πράγματα.
Ευτυχώωωωωως είχα πολλά πράγματα του πιαδιού, στη χειραποσκευή: αλλαξιές, γάλατα, κάλτσες, ζακέτες.... που να πάει η Ελληνίδα μάνα χωρίς ζακέτα;;;;;
Αν ήμουν Σουηδέζα το παιδί μου, δεν θα είχε μποξεράκι να αλλάξει, λέω εγώ....
Σωστά!
Πλησίασα έναν αστυνομικό και του ζήτησα να πάρει από το κινητό του, το ξενοδοχείο μου!!! Με όση τσαχπινιά είχα!! Με κοίταξε σαν ούφο (εγώ το ούφο, όχι αυτός...) και μαζεύτηκαν σαν τα καρτάλια καμιά δεκαριά ταξιτζήδες που σκοτώναν έτσι κι αλλιώς την ώρα τους!!
Βγαίνουν 10 κινητά ταυτόχρονα και παίρνουν όλοι μαζί το ξενοδοχείο μου (τους έδειχνα το νούμερο στην οθόνη του κινητού μου...)
Πιάνει γραμμή ένας.... όποιος πρόλαβε και πήρε πρώτος.... και μιλάει νεπαλέζικα με το ξενοδοχείο. Τελειώνει.... εντάξει, μου λέει, ελάτε, θα σας πάω εγώ!!
Τι λες ρε φίλεεεεε....σοβαρά;;;; Και που ξέρω αν δεν πήρες τους κολλητούς σου και μας περιμένουν παρακάτω στο ποτάμι;;;;
Πάει να φύγει ο σεκιουριτάς..... εδώ, του λέω! Δεν πας πουθενά!Να βλέπεις!!
Φέρε το κινητό σου, το λέω,θα πάρω και θα μιλήσω εγώ!
Μου το δίνει ο ταξιτζής, τηλεφωνώ στο νούμερο που είχα στο κινητό μου, μιλάω στα αγγλικά , πέφτουν και λίγα "γαλλικά" ενδιάμεσα.... "Θα πάρω ταξί του λέω, και θα το πληρώσετε εσείς!!"
Κλείνω, λέω στον ταξιτζή, θα μας πας και θα πληρωθείς από τη ρεσεψιόν!
Βουτάω και τον αντρικό πληθυσμό, που κακά τα ψέμματα αν δεν τους είχα, δεν θα έμπαινα στο ταξί, αγκαζέ με τον σεκιουριτά θα περίμενα όλο το βράδυ και φύγαμε για τα σκοτάδια....
Φτάσαμε έξω από το ξενοδοχείο, ερημιές, ψηλές καγκελόπορτες κλειστές και όσο και να χτυπούσε ο ταξιτζής, δεν κατέβαινε κανείς!! Ξαναπήρε από το κινητό του, και ήρθε ο φύλακας του ξενοδοχείου, ξεκλείδωσε και μπήκαμε!
Ο άντρας μου, "βούτηξε" το καρότσι και τον ταξιτζή, εγώ το παιδί αγκαλιά και μπήκαμε στο ξενοδοχείο. Λέμε στη ρεσεψιόν, δώστε μας το κλειδί και πληρώστε τον!!
Μας έδωσαν δωμάτιο στον τρίτο, και δεν είχε ασανσέρ....
Ζητήσαμε στον πρώτο.... δεν είναι για σας αυτά, μας είπε.... είναι για τους ντόπιους!!
Ανέβαινα τις σκάλες με το παιδί αγκαλιά και γελούσα...
Δεν ήταν βέβαια ακριβώς τρίτος....
Είχε και ημιώροφο.....
Ήταν τέταρτος.....
Γελάσαμε απίστευτα εκείνο το βράδυ με τον άντρα μου.... Θυμάμαι ότι του έλεγα ότι σε ένα χρόνο θα τα θυμόμαστε και θα γελάμε!
"Και ποιός μας απαγορεύει να γελάμε από τώρα;;;", μου έλεγε.....
Κοιμηθήκαμε με ότι φορούσαμε, και με τα ίδια μείναμε μέχρι την άλλη μέρα το μεσημέρι, στη 1.00 που επέτρεψαν στον ένα μόνο από εμάς, να ξαναμπεί στο αεροδρόμιο για να πάρει τα πράγματα.
Ευτυχώωωωωως είχα πολλά πράγματα του πιαδιού, στη χειραποσκευή: αλλαξιές, γάλατα, κάλτσες, ζακέτες.... που να πάει η Ελληνίδα μάνα χωρίς ζακέτα;;;;;
Αν ήμουν Σουηδέζα το παιδί μου, δεν θα είχε μποξεράκι να αλλάξει, λέω εγώ....