Κεφάλαιο: Patrick

[toumpiotis]

Επισης πολλοι απο αυτους που θεωρουνται κορυφη στον κλαδο της Ιατρικης ειναι ανυπανδροι και ατεκνοι και μαλιστα απο επιλογη τους, ψαξτο και θα δεις οτι ισχυει

Το ότι αργούν να παντρευτούν το ήξερα όπως και το ότι πολοί μένουν ανύπαντροι ή άτεκνοι ,γιατί πιστεύεις ότι γίνεται αυτό Lyda?Εγώ μία εξήγηση που δίνω είναι ότι οι γιατροί παντρεύονται αλλά και είναι ερωτευμένοι πρώτα απο όλα με την Ιατρική τους (δεν γίνεται και αλλιώς ).
Όοπς ,σόρι αν ξεφύγαμε απο το τόπικ.

 

[Lyda]

Το ότι αργούν να παντρευτούν το ήξερα όπως και το ότι πολοί μένουν ανύπαντροι ή άτεκνοι ,γιατί πιστεύεις ότι γίνεται αυτό Lyda?Εγώ μία εξήγηση που δίνω είναι ότι οι γιατροί παντρεύονται αλλά και είναι ερωτευμένοι πρώτα απο όλα με την Ιατρική τους (δεν γίνεται και αλλιώς ).
Όοπς ,σόρι αν ξεφύγαμε απο το τόπικ.

Η Ιατρικη ειναι απιστευτα ψυχοφθορο επαγγελμα οπως και πολλα αλλα επαγγελματα αλλα εγω μιλαω για την Ιατρικη γιατι το εχω νιωει στο πετσι μου. Επισης δεν μιλαω για αυτους που θεωρουν οτι ειναι δημοσιοι υπαληλλοι και κοιτανε το ρολοι για να σχολασουν.
Για να κανεις καριερα πρεπει να εισαι απολυτα ταγμενος. Ποση ενεργεια μπορει να εχει ενας ανθρωπος που εργαζεται 15 ωρες την ημερα, κανει 2-3 χειρουργεια την ημερα και βλεπει και παιδια να πεθενουν μπροστα του για να κανει οικογενεια;
Bεβαια υπαρχει και η αποψη που λεει πως μεσα απο μια ισοροπιμενη πρωσοπικη ζωη ερχεται και η επαγγελματικη επιτηχια αλλα ποσες συζηγοι οι οποιες εργαζονται ισως το ιδιο σκληρα εχουν την δυναμη και την διαθεση να στηριζουν εναν ανθρωπο ο οποιος θα ειναι μια ζωη σωματικα και ψυχικα κουρελι

 

[tita]

Πάντως το ότι παίρνει φάρμακα ψυχιατρικά δεν είναι και τρομερό,νάξερες μόνο πόσους γιατρούς γνωρίζω που παίρνουν ψυχοφάρμακα και αν τους δείς δεν καταλαβαίνεις ότι έχουν κάτι ,αντιθέτως μάλιστα ασκούν την Ιατρική τους κανονικά και μάλιστα θεωρούνται και πολύ καλοί (και συνήθως και είναι)στην δουλέιά τους.

ε, μάλλον δεν το διατύπωσα σωστά. αυτός που παίρνει τα φάρμακα είναι ένας καταθλιπτικός τύπος που ξέρω εδώ στην Ελλάδα, και είναι ο μόνος που ξέρω που ίσως του φαίρνει λίγο στη συμπεριφορά.

Πάντως γιατί έχει σημασία για σένα η γνώμη μας σχετικά με το να ή μην συνεχίσεις να γράφεις γιαυτόν ?
Εσύ τι πιστεύεις πρέπει ή όχι ? και γιατί ?

Διότι δεν ήξερα αν έπρεπε να βάλω αυτό το κείμενο σε αυτό το φόρουμ, αφού το κείμενο δεν είναι τόσο...ταξιδιωτικο-κεντρικό αλλά προσωπο-κεντρικό
Αλλά αφού το άρχισα, και βλέπω έχει ανταπόκριση, θα το τελειώσω. Ίσως έπρεπε να το κολλήσω στο τόπικ "να σας γνωρισω τους συναδέρφους μου", αλλά για τον Α ή Β λόγο το έκανα ξεχωριστό τόπικ. Η pigi dikaiou πολύ ωραία μου εξήγησε την ψήφο της και τη σέβομαι την άποψή της...

tita, εχω διαβασει σχεδον ολα οσα εχεις γραψει η αληθεια ειναι οτι ακομα δυσκολευομαι να καταλαβω τι ακριβως συμβαινει με αυτον τον τυπο. εννοω απο την πλευρα σου, δεν εχω καταλαβει ακομα τι γνωμη εχεις σχηματισει γι' αυτον γιατι απο ολα οσα λες φαινεται σα να σου εχει κανει τρομερη εντυπωση η σταση του και ο χαρακτηρας του!
Εμενα μου φαινεται ενας κομπλεξικος τυπος (οπως πολλοι εκει εξω) που εξαλλου για να διαλεξει στη ζωη του να κανει τοσα πολλα καποια αλλα δε θα μπορεσε να τα ζησει (λογικο ειναι). Επισης μου φαινεται οτι μια κοπελα μεσα σε μια παρεα αντρων πολλες φορες ξαφνιαζεται με αυτα που ακουει (μου εχει συμβει κι εμενα πολυ καιρο πριν). Απο εκει και περα... δεν καταλαβαινω κατι αλλο (ισως απο την εισαγωγη σου να περιμενα πολυ περισσοτα γι' αυτο το λεω!)

muya, θα μου δώσεις μία πίστωση χρόνου για λίγο ακόμα να το εξηγήσω; θα ήθελα να τελειώσω κάποια πράγματα που θέλω να γράψω για αυτόν, και μετά θα το αναλύσω. Γιατί δεν μπορώ να το πω μόνο με μία πρόταση, πρέπει να πω κάποια πράγματα. Αλλά αυτή την περίοδο έχει πέσει πολύ δουλειά, πρέπει να την άρπαξα κιόλας και έχω τρομερό πονοκέφαλο, οπότε θα το συνεχίσω μετά από καναδυο μέρες....

Η αλήθεια είναι ότι επειδή τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου, ειδικά τα τελευταία 7-8 λόγω αντικειμένου, κάνω αρκετή παρέα με άντρες, δεν με εκπλήσσουν. Ούτε μπορώ να πω ότι με εξέπληξε η περίπτωση αυτού του ανθρώπου ιδιαίτερα, εκτος του ότι με προβληματισε τον πρώτο καιρό για κάποια θέματα (και αυτό θα το αναλύσω μετά, στα σχόλια που θα κάνω). Α, και για την εισαγωγή...μην το φιλοσοφείτε πολύ...Είναι που άρχισα να γράφω το κείμενο το προηγούμενο σαββατοκύριακο μετά που βγήκαμε και άρχισε πάλι τα κλασικά του, και σε συνδιασμό με την έμπνευση που μου δίνει το Βερολίνο, άρχισα να γράφω κάποια πράγματα για εμένα (θέλω να πω απλά για να εκφραστώ εγώ μέσα από το γραπτό λόγο), και για αυτό βγήκε κάπως έντονη η εισαγωγή.

Και για να σχολιάσω την τελευταία πρόταση του toumpiotis, κάθε άλλο παρά εκτός θέματος είμαστε. Συζήτηση κάνουμε γενικά, και μάλιστα εποικοδομητική. Οι διάφορες και διαφορετικές περιπτώσεις ανθρώπων/καταστάσεων, μας ολοκληρώνουν και εμάς ως ανθρώπους, αφού βλέπουμε, κρίνουμε, αποδεχόμαστε ή απορρίπτουμε, ωριμάζουμε κλπ κλπ... Και ας είμαστε μεγάλοι ήδη για να ωριμάσουμε και άλλο. Χαίρομαι ιδιαίτερα που προχωράει η κουβέντα και σε άλλα (?) μονοπάτια

 

[tita]

********************************************
Βγαίνουμε την Παρασκευή για το καθιερωμένο δείπνο-παιχνίδι-ποτό, και όπως είναι λογικό, οι άντρες της παρέας μετά από αρκετά ποτήρια μπύρας, κάνουν την αναγκαία επίσκεψη στον ειδικό χώρο. Στο τέλος της βραδιάς, πληρώνουμε και τον τελευταίο λογαριασμό και βγαίνουμε έξω. Στεκόμαστε έξω από την είσοδο και συζητάμε τι να κάνουμε μετά. Ο Πάτρικ ξαφνικά σηκώνεται και φεύγει. Η συμπεριφορά του αυτή είναι συνηθισμένη, αφού αρκετές φορές δεν λέει τίποτα και πάει και κάνει μόνος του, του κεφαλιού του. Μετά από κανα 5λεπτο γυρίζει
Ουαλός: τι έγινε; νομίζαμε έφυγες.
Πάτρικ: όχι, απλά πήγα να ....στους θάμνους
Ουαλός:........καλά, πριν από λίγο μέσα ήμασταν. Και τώρα είμαστε ακόμα μπροστά στο κατάστημα. Γιατί δεν πήγες μέσα και πήγες στο κρύο;
Πάτρικ:...ε..καλά...δεν το σκέφτηκα!!!!
(κι εδώ θυμήθηκα και πάλι την "απλότητα" των Γερμανών σε αυτό το θέμα)

*************************************************************************************


Πριν το collaboration meeting έχει ξεσκιστεί στη δουλειά για να βγάλει καλή παρουσίαση, την οποία και παρουσιάζει την πρώτη μέρα σε κλειστό κύκλο πριν την παρουσιάσει επίσημα μπροστά στους Αμερικάνους ανταγωνιστές.
Του λένε: "μπράβο! έκανες καταπληκτική δουλειά. Βλέπουμε βέβαια ότι τώρα υπάρχει πρόβλημα με το χιόνι και θα πρέπει να βρούμε κάποιους να στέλνουμε μόνο και μόνο για να καθαρίζουν το χιόνι. Και ποιός θα το κάνει αυτό; Είναι βαρετή δουλειά"
-Ε, τους undergraduate τι τους έχουμε; Αυτοί έχουν όρεξη να πάνε στην Ανταρκτική, οπότε θα τους βάλουμε αυτούς να κάνουν τη δουλειά αυτή!
Ουαλός: χμ..ναι...στο δικό μας το πείραμα που είναι στην έρημο, για την ίδια δουλειά (για το πρόβλημα της σκόνης αντίστοιχα), είχαμε προτείνει να βάλουμε πιθήκους να την κάνουν. Και η δική σου πρόταση είναι κάτι ανάλογο και ίσως και με μικρότερο κόστος!
Καθηγητής πανεπιστημίου: Και για πες Πάτρικ μπροστά σε όλους τι μας είπες στο ινστιτούτο για την παρουσίασή σου; τι θα την κάνεις μετά που θα την παρουσιάσεις μπροστά σε όλους;
Πάτρικ: Θα της κάνω αυτό που της αξίζει! θα την κάψω!

(καταλαβαίνετε τώρα πόσο σοβαρό άτομο είναι ακόμα και στα επαγγελματικά! Συγγνώμη που θα ακουστώ κακιά, αλλά εγώ απορώ πώς έχει ακόμα δουλειά!)


***********************************************************************************
Γίνεται Halloween party με φοιτητές από πανεπιστήμια, φίλους και συναδέρφους. Στα 50 άτομα μόνο 5 είναι κοπέλες.
Πάει ο Πέπε σε μία κοπέλα και της λέει: Κοίτα να δεις Χ...Είναι άδικο αυτό που κάνετε. Είμαστε πόσοι άντρες, είστε ελάχιστες κοπέλες και το χειρότερο; χορεύεται και μεταξύ σας! Δεν είναι σωστό αυτό! Εμάς δεν μας σκέφτεστε; τι κάνουμε εδω;
Έρχεται μετά από λίγο πίσω και λέει: "κοίτα, τους είπα αυτό και αυτό. Αλλά μάλλον δεν ήμουν και πολύ πειστικός, γιατί όπως βλέπεις συνεχίζουν να χορεύουν μεταξύ τους"
Πάτρικ: Ααααχχχχ....ξέρεις τι θέλω τώρα; να έβλεπα μερικά άτομα από εδώ μέσα να τρέχουν γυμνά!
Ιταλίδα: Για να σου πω Πάτρικ! Για συγκρατήσου λίγο, γιατί το τελευταίο πράγμα που θέλω να δω εδώ μέσα είναι ΕΣΕΝΑ να τρέχεις γυμνός πίσω από αυτές! Οπότε αν θελεις να παραμείνεις στο πάρτυ, συμμαζέψου! Ειδάλλως θα σε αναγκάσω εγώ να τρέχεις σαν τρελός, αλλά φεύγοντας από εδώ!

*************************************************************************************
Ατάκα Ιταλίδας:
Είμαστε σε εστιατόριο (με κουζίνα από Σρι Λανκα μιαμ μιαμ), τελευταίο βράδυ του Αμερικάνου και ο Πάτρικ έχει κάτι μούτρα πάλι το πάτωμα πάλι (αυτή τη φορά ήταν δικαιολογημένα βέβαια, γιατί ο Αμερικάνος του έκανε χοντρή λαδιά...). Τον βλέπει η Ιταλίδα και δεν άντεξε:
-Ρε συ, δεν γίνεται αυτό το πράγμα! Πώς είσαι έτσι? πώς αντέχεις τον εαυτό σου? Κάνε κάτι! Πάρε κάτι! Χάπια...ναρκωτικά, κάτι! Το πρόζακ το έχεις ακουστά; Δεν γίνεται να επιβιώσεις έτσι εσύ! Σοβαρά σου μιλάω τώρα! ΠΑΡΕ κάτι! Δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι!
-Μπααα....(με το κλασικό ύφος που είναι αδύνατο να το περιγράψω, αλλά μόνο που τον βλέπεις να μιλάει έτσι γελάς). Μη νομίζεις, προσπαθώ! Να, πίνω για παράδειγμα. Τι νομίζεις; πίνω για να γίνω χαρούμενος; ΔΕΝ γίνεται αυτό! Πίνω για να αισθανθώ λιγότερο δυστυχισμένος!



*****************************************************************************************
Έχουμε βγει για μεξικάνικο. Αυτός παραγγέλνει τάπας και τελικά απογοητεύεται, οπότε τα αφήνει στο πιάτο του. Έρχεται η σερβιτόρα να μαζέψει τα πιάτα, και όπως είναι καθιερωμένο, μας ρωτάει "Schmeckt's gut?" (σας άρεσε
και απαντάει με μία έκφραση πλήρους απογοήτευσης:
-Nieeee....nicht so gut! (Μπααααα...οχι και τόσο καλό!)
κόκαλο η κοπελίτσα! Φαντάζομαι δεν της είχε ξανατύχει να την προσβάλει κάποιος έτσι. Οπότε προσπάθησαν μετά οι άλλοι να σώσουν την κατάσταση
"όχι, το δικό μας ήταν πολύ ωραίο! πολύ νόστιμα ήταν αυτά"κλπ κλπ...
Αλλά πραγματικά η έκφραση της καϋμένης της σερβιτόρας ήταν...δεν ήξερε τι να απαντήσει!

Στον αντίποδα, μερικούς μήνες αργότερα, πάμε σε περσικο εστιατόριο. Αυτό ήταν κάπως απόμερο, δεν είχε κόσμο, δεν είχε κίνηση γενικότερα και λέγαμε 'ωχ πού ήρθαμε!"
Στο τέλος όμως του φαγητού, μείναμε ενθουσιασμένοι και ένας Γερμανός ζήτησε και δεύτερο πιάτο γιατί είχε αρχίσει να τρώει από τα δικά μας τα πιάτα.
Έρχεται πάλι κλασικά ο σερβιτόρος στο τέλος να μας ρωτήσει: "Schmeckt's gut?" και απαντάει ο αθεόφοβος:
"ΝΑΙ!!!!!! ήταν υπέροχο! πάρα πολύ νόστιμο! πραγματικά δεν το περίμενα εδώ που ήρθαμε!" (ντόοοιιινγκ!!!! όλοι μείναμε αφωνοι για την τελευταία φράση, αλλά τελικά ο σερβιτόρος ήταν επαγγελματίας και δεν φάνηκε να προσβάλλεται. Αλλά εμείς δεν ξέραμε πού να κρυφτούμε! ακούς εκεί "εδώ που ήρθαμε!")


*****************************************************************************
(copy paste από άλλο τόπικ)
Πήγαν για κοκτέιλς και μετά από κάποια ώρα μοιράστηκαν μαζί με κάτι άλλες κοπέλες το τραπέζι.
Ο Αμερικάνος αρχισε να τους την πέφτει, αλλά αυτές μετά από καποιο σημειο ενοχληθηκαν. Ο Πατρικ από την άλλη, άρχισε να τις προσβάλει: "από πού είσαι εσύ; Από ...??? Ααα...άρα είσαι τρομοκράτης! Όλοι οι τρομοκράτες από αυτή την περιοχή έρχονται! Είναι η περιοχή που βγάζει πολλούς τρομοκράτες. Α, και ο μπαμπάς σου είναι από το Μορόκο; Τότε είσαι Άραβας!!!"
και αυτά που άρχιζε να λέει, ενόχλησαν πολύ τις κοπέλες όπως είναι λογικό, ειδικά αν ξέρει κανείς το στιλ του, που ό,τι λέει το λέει με σοβαρό ύφος.


Τις επόμενες μέρες που μάθαν και οι άλλοι τι είπε, του λένε: "Πάτρικ, σοβαρά τώρα, αυτό που είπες είναι βαρύ! Πρώτα της λες ότι δεν είναι Γερμανίδα, είναι Μαροκινή, μετά τρομοκράτη, μετά Άραβα...Δεν λέγονται αυτά, και ειδικά ούτε για αστείο!"
-Μα τι λες τώρα; είναι καθαρό αστείο! Όλοι ξέρουν οτι αυτο το μερος (Karlsruhe) βγάζει το μεγαλυτερο ποσοστό τρομοκρατών! Και μετά πλάκα της έκανα και την είπα Άραβα, που ταίριαζε στο προηγούμενο
-Πάτρικ! Αυτο ΔΕΝ είναι αστείο! Και σου το λέω εγώ που είμαι φίλος σου και σε καταλαβαίνω συνήθως με τις παραξενιές σου, και είμαι και Γερμανός. Πίστεψέ με, ΔΕΝ είναι αστείο
-Ώχουυυυ....δεν έχετε χιούμορ!

:-000
*************************************************************************************

Συζητάμε πάλι μερικές ελληνικές λέξεις, και ο Ινδός επιμένει να λέει ότι μπορεί να χρησιμοποιει τη λέξη μ@... γιατί νιώθει Έλληνας και έτσι έχει το δικαιωμα να τη λέει. Επιμένω ότι δεν μπορεί, και αν θέλει ας την λέει μόνο σε πολύ στενούς του φίλους, και όχι μπροστά σε Έλληνες.
-Ε ενταξει, θα τη λέω...να, θα τη λέω στον Πάτρικ.
-Πάτρικ, εμείς οι δύο δεν είμαστε πολύ καλοί φίλοι;
-Μμμ...ναι, αμέ!
-(Εγώ)ΔΕΝ μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις σου λέω! εχει μια ιδιαίτερη έννοια αν τη λέει ένας ξένος!
-δεν με νοιάζει, εγώ θα τη λέω στον Πάτρικ: Patrick, you are m@l@k....
-(Patrick)Yes, I am!
-(ΙνδοςYou see? I can use it with a friend!
να πεθαίνω στα γέλια εγώ....τι να του πεις: "ω ναι, είσαι, και μάλιστα μεγάλος;" Άσε...αφού το παραδέχεται μόνος του, και περηφανεύεται και για αυτό, εμένα η γνώμη μου περισσεύει

 

[kabamarou]

Διάβασα και τα 3 μέρη.Είδα και το blog σου.Κοίταξε η ζωή του παρουσιάζει ενδιαφέρον από την πλευρά ότι έχει επισκεφτεί πολλά μέρη και αυτό του δίνει έναν άλλο αέρα στα μάτια των υπόλοιπων .Οι ατάκες που λέει σίγουρα δεν είναι συνηθισμένες αλλά δεν μου αρέσει να κάνω συνήθως παρέα με τέτοια άτομα.έχω γνωρίσει άτομα πάντως που σε ατάκες έχουν πει πολύ πιο απίστευτα πράγματα.Δεν ψήφισα ούτε ναι ούτε όχι στην ψηφοφορία για την ώρα

 

[romantic woman]

Τίτα μου,λυπάμαι που θα σε στενοχωρέσω αλλά μια και ζητάς τη γνώμη μας...η δική μου θάναι αρνητική ψήφος,δε βρίσκω το λόγο να διαβάζω και να μαθαίνω για τη ζωή κάποιου ..Patrik,τα χαρακτηριστικά του οποίου τα έχω συναντήσει ΠΟΛΛΕς ΦΟΡΕς σέ άνδρες εδώ στην Ελλάδα.Μόνο για καταθλιπτικός δε μου φαίνεται μέχρι στιγμής τουλάχιστον στα όσα μας περιέγραψες....,κομπλεξικός ναί,ανώριμος ναι,ανασφαλής,με έλλειψη ίσως αυτοεκτίμησης την οποία προσπαθεί να κερδίσει μπαίνοντας στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος μ'αυτήν την ...ιδιόμορφη συμπεριφορά του στύλ"στον κόσμο μου".Σίγουρα δεν θα τον επέλεγα για φίλο μου,απλώς θα τον ανεχόμουν αν τύχαινε και δουλεύαμε στον ίδιο επαγγελματικό χώρο οριοθετώντας τη συμπεριφορά του απέναντι μου...

 

[romantic woman]

Και μιά επισήμανση καλοπροαίρετη....Ηδη σε ρώτησαν καί άλλα μέλη για τό αν ο ίδιος γνωρίζει ότι γράφεις για τη ζωή του και απάντησες"ναι όλοι ξέρουν ότι γράφω γι'αυτούς που και πού'',στην προκειμένη περίπτωση όμως νομίζω ότι ξεφεύγει πλέον από το που και πού...πρόκειται για κανονική εξιστόρηση με στοιχεία προσωπικής ζωής και αναφορές και λεπτομέρειες γύρω από τη συμπεριφορά του,προσωπικά δεδομένα δηλαδή...αυτό το ξέρει;
άραγε αυτό είναι θεμιτό;μη με παρεξηγείς,δεν ξέρω απλά απορία εκφράζω..μη βρείς κανένα μπελά...

 

[tita]

@romantic woman: Σας ευχαριστώ πολύ για την άποψή σας και την ψήφο σας! Να κάνω μόνο ένα σχόλιο για το 1ο ποστ: δεν μπορώ να πω ότι είναι φίλος μου, ούτε ότι τον επέλεξα. Δεν είχα δικαίωμα επιλογής εκεί. Τους μόνο που συνειδητά απέκλεισα από "φίλους" μου ήταν οι Έλληνες, για το λόγο ότι ξέρω τη νοοτροπία μας και δεν ήθελα να μπλέξω με ανθρώπους που θα θέλουν να έχουν λόγο στο τι κάνω, πού είμαι, πώς το κάνω και μετά να τα συζητάνε μεταξύ τους και τα νέα να μεταφέρονται στην Ελλάδα. Από εκεί και πέρα ήμουν ανοιχτή σε όλα, πάντα με επιφυλάξεις βέβαια. Και η συναναστροφή μου μαζί του ήταν κάτι αναπόφευκτο, καθώς μία μόνο μέρα που προσπάθησα να το παίξω "δεν μπορώ τέτοια συμπεριφορά, δεν θέλω να έχω καμιά σχέση μαζί του", μόνο προβλήματα δημιούργησε τόσο σε εμένα, όσο και στο εργασιακό μου περιβάλλον και στους υπόλοιπους συναδέρφους. Αυτά δεν περνάνε εκεί. Λες "άντε καλά" και συνεχίζεις με αυτά που έχεις. Διότι για 1 εβδομάδα που είχα τέτοια συμπεριφορά, ούτε οι άλλοι μπορούσαν να βγούνε, ουτε στο τραπέζι υπήρχε υγιές περιβάλλον, και μετά δίναμε και δικαίωμα στα αφεντικά που θα είχαν κάθε δικαίωμα να πούνε: κρατήστε τα προσωπικά σας απέξω, εδώ πρέπει να μιλάτε μεταξύ σας και να συνεργάζεστε σαν να μην τρέχει τίποτα μεταξύ σας. Και δεν θα άφηνα κανέναν Γερμανό να μου την πει έτσι. Συνεπώς στο τέλος τον άφησα μόνο του να κρατάει μούτρα και να το παίζει μωρό παιδί που θέλει να τραβήξει την προσοχή. Όταν μετά από 1 μήνα μεγάλωσε και ξεμούτρωσε, και μετά από μισό μπουκάλι τσίπουρο :-0 που του προσέφερα, μπήκαμε πάλι στους κανονικούς μας ρυθμούς και έγινε ίσως και καλύτερος. Πιο ευγενικός, πιο τρυφερός και πιο χαμογελαστός πια.... Τι σου κάνει το τσίπουρο ε!!!!


//Και μιά επισήμανση καλοπροαίρετη....//

Ναι, και πάλι σε ευχαριστώ πολύ για την επισήμανση, που είναι και πολύ σημαντική, αλλά το θέμα το έχω συζητήσει μαζί του και δεν τον νοιάζει. Ίσα ίσα λέει ότι θέλει να γίνει διάσημος (άσχετα αν η δημοσιότητα θα είναι καλή η κακή) και μάλιστα το παίρνει και πάνω του ότι μία κοπέλα ασχολείται μαζί του. Επίθετο φυσικά και δεν έγραψα ποτέ, ακόμα και να μου έλεγε "δεν με πειραζει γράψτο", δεν προκειται να το έκανα! Γνωρίζω το νόμο ;-). Και εφόσον αυτός γνωρίζει την άποψή μου για αυτόν, και παρόλα αυτά δεν τον πειραζει που γράφω, συνέχισα να γράφω.
(και λίγο off-topic: αυτό βέβαια έχει στεναχωρησει τον Πρ, ινδό, ο οποίος θέλει να γράφω για αυτόν κεφάλαια ολόκληρα, και ας είναι και άσχημα λέει. Αρκεί να τον γνωρίσει ο κόσμος από τις ιστορίες μου. Αλλά εκείνος είναι άλλη περίπτωση... σαν μικρό παιδί, Έλληνας στην ψυχή...αλλά και πολύ ψωνιο και όπως κάθε φιλόδοξος ερευνητής, και αυτός εγωκεντρικός)

@kabamarou: σε ευχαριστώ καταρχήν! Για την ψηφοφορία μη σκας;-) Δεν έχει καμία σημασία! Θέλω να πιστεύω ότι έγραψα τα περισσότερα από αυτά που ήθελα να πω/σχολιάσω, που ούτως ή άλλως θα τα έγραφα για εμένα, για να τα έχω να τα θυμάμαι όταν θα "μεγαλώσω". Αυτά που δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί σας είναι κάποιες πιο προσωπικές ατάκες, κάποιες άλλες μικρές στιγμές, αλλά για αυτές είμαι κάθετη και δεν μπορώ να τις αναφέρω, ξεφεύγουν κατά πολύ από τα όρια του φόρουμ...

Για τα υπόλοιπα..απαντώ ίσως κάπως στο επόμενο κομμάτι.

 

[tita]

Και έφτασε το σημείο που πρέπει να εξηγηθώ, με πάσα ειλικρίνεια και χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν εννοείται, και από εκεί και πέρα ακούω τα σχόλιά σας:

1ον να αναφέρω ότι ένας από τους λόγους που έκανα αυτό το τοπικ (που θα το έκανα ούτως ή άλλως στο blog μου), είναι επειδή είναι κομμάτι της ζωής μου στο Βερολίνο, με μικρές ή μεγάλες συνέπειες. Πήγα με κάποια όνειρα και φεύγω έχοντας αλλάξει το οπτικό πρίσμα μου μεσολαβεί ανάμεσα σε εμένα και αυτά, και σε μεγάλο βαθμό ο Πατρικ έπαιξε σημαντικό ρόλο, αφού μετέπειτα στα συνέδρια είδα ότι πολλοί καταξιωμένοι επιστήμονες έχουν πολλά από τα δικά του στοχεία. Και καλό είναι να θυμάσαι τα άσχημα και να κρίνεις, και όχι να βλέπεις μόνο αυτά που θέλεις να δεις. Να κατέβω λίγο από τα ροζ συννεφάκια μου...
2ον γιατί ήθελα να τα έχω να τα διαβάζω μετά από χρόνια και να μαθαίνω από τα γεγονότα του παρελθόντος. Να μην ξεχνάω το παρελθόν που είναι υπεύθυνο για το ποιά γίνομαι στο μέλλον. Για να ωριμάζω και ταυτόχρονα να μην ξεχνώ.
και 3ον:


Η περίπτωση αυτού του ανθρώπου για εμένα είναι μοναδική για τον εξής λόγο: εάν ήμουν αναγκασμένη να συμβιώσω με έναν τέτοιο άνθρωπο στην Ελλάδα, στον εργασιακό μου χώρο, ΔΕΝ υπήρχε περίπτωση ούτε καν να ανταλλάσουμε καλημέρα. Τι γίνεται όμως στη Γερμανία; Εκεί, και ειδικά στο Βερολίνο (για λόγους που όλοι ξέρουμε), αυτοί οι άνθρωποι εντάσσονται ομαλά στο όποιο κοινωνικό περιβάλλον και οι συνάνθρωποί τους τους αποδέχονται όπως είναι.
Αν γνώριζα από πριν τι άνθρωπος είναι, και έχοντας τα ελληνικά μυαλά, θα το έπαιζα ψηλομύτα και ούτε που θα του μιλούσα. Παρόλα αυτά, και παρόλο που τον έμαθα και από την καλή και την ανάποδη (ναι, μην τον αδικώ, έχει και καλή πλευρά, άσχετα που εδώ επικεντρώθηκα στα αρνητικά), δεν αποξενώθηκα εγώ από την παρέα για να το παίξω "α, εγώ με τέτοια άτομα δεν κάνω παρέα, δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας μου" κλπ. Σε ένα βερολινέζικο περιβάλλον μαθαίνεις να συνυπάρχεις αρμονικά με τέτοιους ανθρώπους και όχι να τους αποξενώνεις και να καθίσταντε δακτυλοδεικτούμενοι. Ίσα ίσα συμβιώνεις μαζί τους, τους αποδέχεσαι και γελάς μαζί τους (και laugh with them και laugh at them!), αφού κάνουν τη ζωή σου πιο αστεία και πιο ενδιαφέρουσα. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι εσύ ο ίδιος θεωρείσαι ένας ώριμος άνθρωπος, που ξέρεις πού τελειώνουν τα δικά σου όρια και πού αρχίζουν των άλλων, πράγμα που δυστυχώς δεν συμβαίνει στην Ελλάδα. Σε όλους μας αρέσει να επηρεάζουμε τη ζωή των άλλων και να τους κατευθύνουμε, λες και μας το ζήτησε κανείς.

 

[tita]

Αυτό που μου αρέσει λοιπόν στη Γερμανία είναι ότι αυτό το πολι-πολιτισμικό και ποικιλόμορφο περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί στην πόλη του Βερολίνου, έχει ενσωματώσει ομαλά κάθε καρυδιάς καρύδι, αλλά πάντα υπάρχει το γερμανικό στοιχείο που πρέπει να επικρατεί. Δηλαδή ναι μεν είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θέλεις και όπως το θέλεις, όσο κουλό και αν φαίνεται, αρκεί να σέβεσαι τα όρια του άλλου.
Και τι το ξεχωριστό έχει αυτός ο άνθρωπος; Για εμένα ήταν ένα σχολείο, όχι μόνο αυτός αλλά και οι συνάδερφοί μου με τη συμπεριφορά τους, που μου έμαθε, έστω και στα γεράματα, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τη θέση τους σε αυτή τη χώρα. Και με το να τους ενσωματώνεις ομαλά, τους βοηθάς και εκείνους και βοηθιέσαι ταυτόχρονα και εσύ ο ίδιος. Για εμένα αυτός ο άνθρωπος είναι κάτι αντίστοιχο των περιπτώσεων που αναφέρουμε ως "άνθρωποι με ειδικές ανάγκες". Δεν μου αρέσει να κατηγορώ την πατρίδα μου, αλλά αυτή τη φορά βλέπω ότι όχι μόνο μπορούμε, αλλά πρέπει ένα κράτος να μάθει στους πολίτες του πώς να συμπεριφέρονται/αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις και όχι να τις αποξενώνουν.
Θα μου πεις, καλά ρε συ τίτα, τώρα στα γεράματα το έμαθες αυτό; Δυστυχώς για εμένα, στην πράξη ναι. όπως έχω αναφέρει, υπάρχει μία περίπτωση παρόμοιου ανθρώπου στην Ελλάδα. Όμως με τη συμπεριφορά τη δική μας, του δικού του περιβάλλοντος και γενικότερα της ελληνικής νοοτροπίας, εκείνος ο άνθρωπος έχει φτάσει στο σημείο να παίρνει φάρμακα, να κάνει συνεδρίες, να έχει μανίες καταδίωξης και όλα αυτά διότι φταίμε εμείς. Η παιδεία μας μας έχει μάθει να γυρνάμε την πλάτη σε τέτοιους ανθρώπους, οι γονείς να απομακρύνουν τα παιδιά τους από αυτούς, να τους στιγματίζουν, να τους απομονώνουν, και στην τελική κάνουν τη ζωή τους χειρότερη και την ένταξή τους στο σύνολο πολύ δύσκολη εάν όχι ακατόρθωτη.

Η περίπτωση αυτού του ανθρώπου και η συμπεριφορά των γύρω μου, μου έμαθε στην πράξη, στην καθημερινότητα, την ισότητα, τον σεβασμό, την κατανόηση και ταυτόχρονα χωρίς να τον λυπάμαι και να βγαίνω εγώ από πάνω. (εντάξει, μόνο μία φορά τον λυπήθηκα για το πώς έχει κάνει έτσι αυτός ο ίδιος τη ζωή του, αλλά αυτό είναι καθαρά δικό του πρόβλημα). Και συγγνώμη, αλλά εμένα τουλάχιστον ούτε το σχολείο ούτε η οικογένεια, ούτε οι δίαφοροι κοινωνικοί κύκλοι μου έμαθαν στην πράξη την ουσία της ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ στις δύσκολες αυτές περιπτώσεις. Δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι αυτό ισχύει σε όλους τους Έλληνες. Άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με τον εθελοντισμό κυρίως, βλέπω ότι αντιμετωπίζουν πολύ πιο ανθρώπινα κάποια θέματα, αλλά και πάλι η κοινωνία δεν εντάσσει σωστά τα προβληματικά άτομα στην κοινωνία.

Για να κλείσω κάπου εδώ: λόγω αυτού του ανθρώπου ευχαριστώ μέσα μου τη γερμανική νοοτροπία που μου έδωσε αυτή την ευκαιρία να αντιμετωπίσω στην πράξη τέτοιες δύσκολες περιπτώσεις και με έκανε να ανοίξουν λίγο τα μάτια μου στο πώς λειτουργούν αυτοί οι επαγγελματικοί χώροι όχι μόνο στη Γερμανία, αλλά και παραέξω. Εμένα όπως έχω πει αυτός ο χώρος με γοήτευε από μικρή, αλλά τα έβλεπα όλα μέσα από το πρίσμα της Ελλάδος, άσχετα με τα ταξίδια μου στο εξωτερικό. Είχα μέσα μου εμποτισμένη την ελληνική νοοτροπία. Ζώντας ως εργαζόμενη σε ένα ευρωπαϊκο-αμερικανικό περιβάλλον, είδα ότι υπάρχει πολύ δυστυχία εκεί έξω, παρόλη την επαγγελματική καταξίωση. Στην Ελλάδα δόξα τω Θεώ, λόγω της νοοτροπίας μας παίρνουμε τα πράγματα αρκετά πιο χαλαρά, και έτσι οι περισσότεροι του κλάδου αυτού δεν φτάνουμε σε τέτοια σημεία, ενώ αντίθετα στην Αμερική οι περισσότεροι είναι κάπως έτσι, ειδικά αν δεν έχουν οικογένεια. Οπότε βλέποντας πώς καταλήγουν οι περισσότεροι, άρχισα να ξανασκέφτομαι πολύ πολύ σοβαρά κάποια θέματα.


Αυτά...είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πόσα άλλες σκέψεις και προβληματισμοί και λόγοι που έχω ξεχάσει, αλλά πιθανόν να έρθουν στην επιφάνεια μετά από κουβέντα. Υπάρχουν κάπου μέσα στο κεφάλι μου, πλέον ως κατι πιο γενικό, μετά από τόσο καιρό, που με την κατάλληλη πρόκληση θα βγουν ξανά

 

[muya]

Μια απορια: ποσο χρονων εισαι; (γιατι λες συνεχεια τωρα στα γεραματα και εγω νομιζα οτι εισαι εικοσι κατι)
Και ενα σχολιο: Ακομα δεν εχω τελειως καταλαβει ποια ειναι τελικα με λιγες λεξεις η εικονα και η εντυπωση που εχεις απο αυτον τον ανθρωπο και γιατι φτανεις να το συγκρινεις με ανθρωπους που πανε σε γιατρους και τους δινουν χαπια και ειναι απομονωμενοι κτλ.
Ο καθενας μας φυσικα εχει τις εμπειριες του και τις στιγμες ή περιοδους της "ενηλικιωσης" του, αν εσενα αυτος ο ανθρωπος σε βοηθησε σε ολα αυτα μια χαρα μου φαινεται.
Και κατι ακομα, εγω παντως ζωντας στο εξωτερικο εχω νιωσει πολυ πιο ελευθερη απο οτι στην Ελλαδα (και εκει ζουσα στην Αθηνα) και γενικα εχω προσεξει οτι εδω δεν υπαρχουν τοσα καλουπια και τοσα κλισε και αυτο σε μια χωρα με καποιες ομοιτητες με την ελλαδιτσα μας. Ε, εμενα αυτο μονο θετικο μου φαινεται κι ας ειναι οπως λες το κλιμα πιο χαλαρο εκει...
Αυτα και να εισαι καλα!

 

[getxowoman]

Και κατι ακομα, εγω παντως ζωντας στο εξωτερικο εχω νιωσει πολυ πιο ελευθερη απο οτι στην Ελλαδα (και εκει ζουσα στην Αθηνα) και γενικα εχω προσεξει οτι εδω δεν υπαρχουν τοσα καλουπια και τοσα κλισε και αυτο σε μια χωρα με καποιες ομοιτητες με την ελλαδιτσα μας. Ε, εμενα αυτο μονο θετικο μου φαινεται κι ας ειναι οπως λες το κλιμα πιο χαλαρο εκει...
Αυτα και να εισαι καλα!

Γιατι νιωθεις πιο ελευθερη; Διοτι κανεις δε σε ξερει! Ή και να σε ξερει δεν σε νοιαζει τι θα πει! Τουλαχιστον ετσι το βλεπω εγω.