Πάμε Αλσατία...
Λοιπόν, τις δύο φορές που είχα πάει Αλσατία και έπινα κρασιά όπου να 'ναι (κυρίως στις αυλές των σπιτιών μικρών παραγωγών), χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση και πλάνο, το αλσατικό Riesling μου φάνηκε - εκτός από κάποια ακριβά μπουκάλια που πήραμε κατόπιν συστάσεων των ντόπιων - λίγο πιο γλυκό και λίγο πιο νερουλό από το γερμανικό. Αλλά δε βλέπω καμία πηγή στο ίντερνετ να επιβεβαιώνει αυτή την εντύπωση, οπότε μάλλον τυχαίο θα ήταν. Ο βασιλιάς, όμως, των αλσατικών κρασιών κατά τη γνώμη μου είναι το
Gewürztraminer... Παράγεται και στη Γερμανία και στην Ιταλία, αλλά το αλσατικό είναι μακράν καλύτερο. Α, το έχω πιει και από Έλληνα παραγωγό (νομίζω μόνο ένα υπάρχει στην ελληνική αγορά) και ήταν αξιοπρεπέστατο! Επίσης φανταστικό είναι το
pinot gris της Αλσατίας, αρκετά διαφορετικό (και κατά τη γνώμη μου καλύτερο) από το αντίστοιχο ιταλικό.
Και επειδή χάρη στο maltakia πιάσαμε τους - αυτή είναι άλλη μια εκδρομή που δοκιμάσαμε και σας προτείνουμε
... Τα έχουν γράψει κατατοπιστικότατα και άλλοι συμφορουμίτες στα αντίστοιχα τόπικ για την Αλσατία, οπότε θα καταθέσω μόνο μια προσωπική αδυναμία για το
Eguisheim, που είναι το πιο γραφικό και ήσυχο χωριό της περιοχής, και από 'κει και πέρα στη διάθεσή σας αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες με πμ. Το ωραίο γενικά στην Αλσατία είναι αφενός η σχετικά οικονομική πρόσβαση από Ελλάδα (προσγειώνεσαι σε κάποιο από τα γειτονικά γερμανικά ή ελβετικά αεροδρόμια, νοικιάζεις αυτοκίνητο και έφυγες!) και αφετέρου το προνόμιο να είσαι δίπλα στο Στρασβούργο, πραγματικά πανέμορφη πόλη. Για μια περιποιημένη και ξεκούραστη περιήγηση στο Στρασβούργο και στα πέριξ θέλει κανείς 4-5 γεμάτες μέρες: 1 διανυκτέρευση Στρασβούργο και 3 μέρες σε κάποιο σπιτάκι σε ένα από τα μικρά χωριουδάκια της περιοχής (αποφύγετε την πολύ τουριστική Colmar). Ειδικά αν μιλάμε για παρέα 4+ ατόμων, μπορεί κανείς να βρει πολύ οικονομική διαμονή σε μικρά σπιτάκια στην καρδιά των αλσατικών δρόμων του κρασιού. Περαιτέρω προγραμματισμός δε χρειάζεται. Χάρτης ανά χείρας, μικρές αποστάσεις με αυτοκίνητο, σταμάτημα σε όσο περισσότερα χωριά γίνεται και δοκιμή κρασιών ΠΑΝΤΟΥ - από την πιο μικρή αυλή με καναδυό τραπεζάκια κι άλλες τόσες ξεχαρβαλωμένες καρέκλες μέχρι τα πιο κυριλέ κελάρια - διαλέγετε και παίρνετε.
Σε πολλές αυλές θα σας βάλουν να δοκιμάσετε ό,τι και όσο θέλετε δωρεάν, αλλού το γεμάτο ποτήρι έχει γύρω στα 2 ευρώ. Αν θέλετε να πιάσετε κουβέντα με τους ντόπιους, δυστυχώς τα αγγλικά δε βοηθάνε πολύ. Γερμανικά ή γαλλικά και είστε μια χαρά. Από ένα σημείο και μετά, ειδικά αν δε μπορείς να κουβαλήσεις κρασιά μαζί σου, προτιμάς να πληρώνεις το ποτήρι σου παρά να δοκιμάζεις χωρίς χρέωση, γιατί το πρόβλημα στην τελευταία περίπτωση είναι ότι μετά νιώθεις κάπως υποχρεωμένος να αγοράσεις κανα μπουκάλι (ειδικα αν έχεις δοκιμάσει όλη τη σοδειά του ανθρώπου και το μπουκάλι κάνει 5-7 ευρώ). Αλλά αυτά σας εύχομαι να τα δείτε εσείς στην πορεία...