spanagiou
Member
- Μηνύματα
- 43
- Likes
- 148
Δ’ ΜΕΡΟΣ – ΙΟΡΔΑΝΙΑ (ολόκληρο)
Η πτήση Βηρυτός-Αμμάν διαρκεί μια ώρα και έτσι γύρω στις 8 το βράδυ προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του Amman.
Λίγο πριν τον έλεγχο των διαβατηρίων υπάρχει τράπεζα και ΑΤΜ, οπότε πήραμε χρήματα=JOD. Συνεχίσαμε στο γκισέ: “Αγορά Βίζας” και μετά στο γκισέ: " Έλεγχος διαβατήρίων+βίζας”. Όλα στρωτά.
Βγαίνοντας, μας περίμενε εκπρόσωπος της εταιρίας ενοικίασης αυτοκινήτου, ο οποίος μας οδήγησε λίγα μέτρα έξω από τις Αφίξεις, στο αυτοκίνητό μας! Αυτό έκανε τη ζωή μας πολύ εύκολη. Ούτε να ψάχνεις γραφεία στο άγνωστο, ούτε να σέρνεις βαλίτσες μες στη νύχτα.
Και το καλύτερο φυσικά μας το προσέφεραν στον γυρισμό, όπου εμείς φτάσαμε στο ξενοδοχείο που κλείσαμε στο Amman, παρκάραμε, πήγαμε για ντους και κάποια στιγμή έφθασε και ο υπάλληλος της εταιρίας για το check out!
Το αυτοκίνητο το κλείσαμε από HolidayAutos(=πράκτορας), με όλα τα στοιχεία να δείχνουν ότι έχουμε κλείσει με την ντόπια εταιρία MonteCars. Ένα Kia piccanto, με GPS, unlimited χιλιόμετρα. Από τις καλύτερες ενοικιάσεις μας!
Είναι σχεδόν 9μμ, σκοτάδι. Ξεκινάμε για Madaba.
[Madaba]
[Madaba view]
Είναι πιο κοντά στο αεροδρόμιο από το Amman. Λίγο το GPS, λίγο οι πινακίδες, λίγο το ένστικτό μας… τη βρήκαμε την πόλη. Άντε να βρούμε και το ξενοδοχείο, το“Deluxe Rooms for Rent” (booking.com). Μπα! Αδύνατον! Φυσικό, αφού δεν έχει ταμπέλα. Σταματάμε κάπου κεντρικά και τηλεφωνούμε στον ιδιοκτήτη, ο οποίος έρχεται να μας οδηγήσει. Το GPS μας είχε περάσει από έξω, αλλά πού να ξέραμε ότι ήταν εκεί??
Δεν το λες ακριβώς ξενοδοχείο, ένα διαμέρισμα στο ισόγειο μίας μονοκατοικίας, με κοινόχρηστη κουζίνα-σαλόνι και δωμάτια με μπάνιο. Το wifi δύσκολο, αλλά free. Σε αυτό το ξενοδοχείο είχαμε το καλύτερο πρωινό του ταξιδιού, φτιαγμένο από τη σύζυγο του ιδιοκτήτη!!
Το επόμενο πρωί ξεκινάμε τον γύρο της πόλης, με τις στάσεις στα σημαντικά αξιοθέατα, όπως τον προτείνει και το Lonely Planet και η ίδια η Madaba. Από το ξενοδοχείο αυτό βολεύει να ξεκινήσεις με το Μουσείο της.
[Madaba museum]
Το εισιτήριο από εδώ ισχύει και για άλλα δύο αξιοθέατα, ενώ ο ναός του Αγ. Γεωργίου θέλει δικό του.
[Ορθόδοξος Ναός Αγ. Γεωργίου, Madaba]
[Ο ονομαστός χάρτης της Madaba, μέσα στο Ναό]
[
[Archaeological Park of Madaba]
[Royal Family of Jordan, Reception of Tourist Center, Madaba]
Στην πορεία βρίσκεις μαγαζιά με souvenirs. Εδώ είναι ονομαστά τα ψηφιδωτά.
Φεύγουμε για το Mt Nebo, μέσω του King’s Hussein Highway. Στον δρόμο για εκεί υπάρχουν αρκετά πολυκαταστήματα σουβενίρ. Υπάρχει επίσης το La Storia Museum, στα δεξιά, όπου τρέχει ένα μεγάλο project: να φτιαχτεί ένα τόσο μεγάλο ψηφιδωτό που θα μπει στο βιβλίο ρεκόρ Guiness. Ναι! Ναι! Έχουμε πλέον κι εμείς την ψηφίδα με τα ονόματά μας εκεί!
Φτάσαμε στο Nebo. Εισιτήριο. Μία έκταση με διάφορα εκθέματα, μία εκκλησία που δε τη βλέπεις γιατί τώρα φτιάχνεται και το σημαντικό σημείο-παρατηρητήριο από όπου ο Μωυσής έδειξε τη γη της Επαγγελίας στον λαό του.
Συνεχίζουμε αυτόν τον δρόμο προς Dead Sea.
Θέλαμε να πάμε στη Bethany, φτάσαμε όμως εκεί μετά τις 5μμ και ήταν αργά. Κλείνει στις 5.
Έτσι, γυρίσαμε πίσω προς Νεκρά Θάλασσα, ψάχνοντας τώρα την ταμπέλα για τοPanorama Complex.
Η σήμανση είναι καλή, στρίψαμε προς το βουνό και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε. Φτάνεις στην είσοδο, πληρώνεις εισιτήριο 2JOD και μπαίνεις στον χώρο. Υπάρχει και μουσείο εκεί, το οποίο επίσης δεν είδαμε, έκλεινε στις 5. SOS!!! Εκεί πρέπει να πάτε πριν το ηλιοβασίλεμα, για να απολαύσετε το ηλιοβασίλεμα!
Μπορείς απλά να χαζέψεις και να φωτογραφίζεις ή μπορείς να τα συνδυάσεις και με καφέ-ποτό-μεζέ-φαγητό στο εκεί εστιατόριο. Το βρήκαμε μέτριο και ακριβό, με υπέροχο όμως χειροποίητο ψωμί-πίτα, το οποίο φτιάχνουν επιτόπου.
[Live traditional music, Panorama Complex restaurant]
Νύχτωσε, επιστρέφουμε προς Νεκρά Θάλασσα, ψάχνοντας το ξενοδοχείο μας. Είναι το Mujib Ecolodges, το οποίο το διαχειρίζεται το RSCN της Ιορδανίας. Τα δωμάτια/σπιτάκια είναι πολύ απλά, με κοινόχρηστα μπάνια-WC και μπαλκόνι πάνω στη θάλασσα.
[Mujib bungalows]
Στο site διαβάζεις ότι πρέπει να κλείσεις πριν φτάσεις εκεί και έτσι πράξαμε. Όμως, πετύχαμε ζευγάρι που ήρθε χωρίς κράτηση και βρήκε να μείνει. Άρα, επιτρέπεται και το απευθείας, με ρίσκο να μη βρεις free bungalow! Στην τιμή (=ακριβούτσικο) περιλαμβάνεται και το κακό πρωινό. Ευτυχώς, δεν είχαμε κάνει κράτηση και για το κακό βραδινό! Όμως, αν δεν είναι το ζητούμενο η πολυτέλεια των super ξενοδοχείων της περιοχής, η εμπειρία αξίζει επειδή πρόκειται για οικολογικά καταλύματα, σε περίοπτη τοποθεσία, με υπέροχη θέα και…. βάζεις μαγιό + σαγιονάρες και σε δευτερόλεπτα έχεις κατέβει για μπάνιο στην παραλία της Νεκράς! Την οποία παραλία, πιθανότατα, θα την έχεις όλη δική σου! Το προσωπικό θα σε ρωτήσει κάποια στιγμή αν θέλεις "Λάσπη". Κοστίζει 5JOD η σακούλα. Εμείς πήραμε μία και μας κάλυψε μία χαρά και τους δύο. Να πάρετε ή να φέρετε τη δική σας οπωσδήποτε. Άξιζε το παιχνίδι/εμπειρία!
[Δε βουλιάζεις, όσο και να προσπαθήσεις...]
Μετά το λάσπο-μπάνιο, το επόμενο πρωί, ξεκινάμε για Πέτρα. Όμως, αμέσως μετά την έξοδο από τον χώρο του ξενοδοχείου, υπάρχει ο χώρος Υποδοχής του Mujib Eco Reserve, από όπου ξεκινούν οι διαδρομές μέσα σε αυτόν τον βιότοπο.
Ευτυχώς που σταματήσαμε να ρίξουμε μια ματιά και ευτυχώς που αποφασίσαμε να κάνουμε το Siq trail. Θέλει ρούχα για βρέξιμο και παπούτσια για θάλασσα/ποτάμι. Η σαγιονάρα δεν κάνει. Αν δεν έχετε, όπως εγώ, έχουν να αγοράσεις εκεί με 5JOD. Με ρίσκο πάλι να μη βρεις στο νούμερό σου. Η διαδρομή είναι σχεδόν 2 ώρες, για να φτάσεις ως καταρράκτη και πίσω και είναι η μόνη για την οποία δε χρειάζεται να κλείσεις και οδηγό. Πληρώνεις μόνο τα 21JOD για την είσοδο. Θέλει μια σχετικά καλή φυσική κατάσταση. Αποδείχτηκε απίστευτη περιπέτεια, με την καλή έννοια!!
Βγαίνουμε από το φαράγγι και συνεχίζουμε στον Dead Sea Hwy
[Οδηγώντας παράλληλα της Dead Sea]
μέχρι την Tafila, όπου οι πινακίδες μας στέλνουν προς King’s Hwy-Petra- Wadi Musa. Όμορφη διαδρομή, σε περνά μέσα από το ιδιαίτερο τοπίο της χώρας
καθώς και μέσα από αρκετά χωριά.
Φτάνουμε στο Wadi Musa και στο Cleopetra hotel (booking.com), πάνω στον κεντρικό δρόμο, πριν το Shaheed Roundabout. Basic ensuite, καθαρό και με έναν ιδιαίτερα εξωστρεφή ιδιοκτήτη, ο οποίος θα προσπαθήσει να σας πουλήσει και πακέτο για Wadi Rum. Εμείς είχαμε ήδη κλείσει μόνοι μας.
Το Wadi Musa είναι μια σχετικά μεγάλη πόλη, με έναν κεντρικό δρόμο ο οποίος καταλήγει στην Είσοδο του χώρου της Petra. Είναι άκρως τουριστική και δε μας άρεσε καθόλου. Φάγαμε σχετικά καλά –ντόπια κουζίνα- στο Red Cave Restaurantκαι χαζέψαμε τα πιο άξια λόγου σουβενίρ στο Made in Jordan. Και τα δύο πάνω στον κεντρικό δρόμο, λίγο πριν την είσοδο για Petra. Η συμβουλή μου εδώ είναι να μείνετε στις προτάσεις του οδηγού, μιας και κυκλοφορεί πολλή σαβούρα και σε φαγητό και σε σουβενίρ.
[Μπουκάλια με άμμο- καλλιτέχνης επί τω έργω]
Η Petra τώρα. Μπορείς να βγάλεις εισιτήριο για μία/δύο ή τρεις συνεχόμενες μέρες, με 50/55/60JOD αντίστοιχα. Το Petra by night το πληρώνεις χώρια, κοστίζει 12JOD και δεν είναι κάθε μέρα, αλλά κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Πέμπτη. Εμείς δεν το πετύχαμε. Μείναμε δύο νύχτες και βγάλαμε το διήμερο εισιτήριο.
[Είσοδος του χώρου της Petra. Αριστερά τα Ταμεία]
Το πρώτο πρωί, γύρω στις 6πμ, μπήκαμε στον χώρο. Ήμαστε μόνοι μας, οπότε είχαμε όλον τον χώρο δικό μας για φωτογραφίες! Να είστε έτοιμοι για πολύ περπάτημα!
[Περπατώντας στο Siq, περίπου 1/2 ώρα ως το Treusury]
Ο ήλιος λούζει το Treasury γύρω στις 9πμ, τότε είναι στα καλύτερά του!
[Η πρώτη γεύση...]
Φύγαμε το μεσημεράκι και επιστρέψαμε για το ηλιοβασίλεμα. Καθίσαμε σε ύψωμα απέναντι από Royal Tombs, τους οποίους βλέπεις να τους λούζει το πορτοκάλι φως.
[Από το ύψωμα απέναντι αγναντεύουμε τους Royal Tombs]
Οι περισσότεροι επισκέπτες είχαν φύγει και αυτό πάλι κάτι λέει. Τι; Ότι ίσως δε χάνεις και κάτι αν δε δεις τη δύση στην Petra! Εντάξει, σίγουρα θα βρεις ομορφιές, αλλά μάλλον δεν αξίζει να μείνεις μόνο για αυτό.
Ξαναμπήκαμε στον χώρο το επόμενο πρωί, λίγο αργότερα αυτή τη φορά και περπατήσαμε ως το Monastery.
Η διαδρομή είναι 1,5 ώρα να φτάσεις ως εκεί, με σκαλοπάτια και ανηφόρα.
Θα δεχτείτε άπειρες προτάσεις για μεταφορά με γαϊδουράκια. Η προσφορά τιμής κυμάνθηκε από 2 έως 10JOD το άτομο!
Στο τέλος της διαδρομής υπάρχει καφέ με χώρο για ξεκούραση και απόλαυση της θέας.
[Monastery]
Μας έχουν εξαντλήσει τα άπειρα χιλιόμετρα ποδαρόδρομου και για τούτο αποφασίζουμε να συνεχίσουμε προς Aqaba.
Ξεκινάμε στον King’s Hwy, περνάμε μέσα από διάφορα χωριά/πόλεις,
συνεχίζουμε στον Desert Hwy και φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας. Είναι το Golden Rose hotel (booking.com), μέσα στο κέντρο, με εύκολο parking σχεδόν απέξω. Μας άρεσε, ιδιαίτερα για το seaview άνετο δωμάτιο!
[Golden Rose hotel, room with sea view]
Την Aqaba τη φέρνεις βόλτα σχετικά εύκολα, αφού πάντα έχεις σημείο αναφοράς τη θάλασσα. Ένας καλός δρόμος για ανεύρεση φαγητού είναι η “Pizza street”(κανονικά λέγεται As-SadahSt).
[Φάγαμε καλό γύρο εδώ, που σε αυτές τις περιοχές τον λένε shawarma]
Εκεί είναι και το μαγαζί ξηρών καρπών Eibal Coffee.
Στην οδό Abu Hanifah Al Nu’man St., λίγο πιο πάνω, βρήκαμε ένα πολύ καλό ζαχαροπλαστείο, το Pistachio.
[Σκληρό και μαλακό knafeh]
Το επόμενο πρωί βγήκαμε για πρωινό στους δρόμους του κέντρου, σε μικρή ακτίνα από το ξενοδοχείο. Μπήκαμε σε έναν μεγάλο φούρνο, αγοράσαμε διάφορα, δοκιμάσαμε, δεν μας κάλυψαν. Και μετά, τυχαία, είδαμε το Al Tarpoosh pastry, στην Raghadan St και καθίσαμε. Super breakfast! Δοκιμάσαμε όλες τις πίτες που φτιάχνει, πεντανόστιμες!!
Κάναμε μια βουτιά στην Public Beach μέσα στην πόλη
[Τα κλασσικά Bottom Glass Boats, περιμένουν πελάτες στην public beach]
και μετά σειρά είχε η Aqaba των καταδύσεων. Δεν είχαμε πολύ χρόνο και διάθεση για αυτό το σπορ και έτσι προτιμήσαμε την εναλλακτική του πλοίου Neptune. Πρόκειται για μία μορφή glass bottom boat, το οποίο όμως δεν έχει απλά γυάλινο πάτωμα, αλλά ολόκληρη καμπίνα μέσα στο νερό.
Οδηγήσαμε ως την “TalaBay”, πάνω στον παραλιακό προς Saudi Arabia. Πρόκειται για ένα συγκρότημα πολυτελών κατοικιών με μαρίνα, στην οποία είναι η βάση του. Πληρώσαμε 20JOD/ άτομο και η βόλτα διαρκεί 1,5 ώρα. Μας γύρισε σε όλα τα χαρακτηριστικά υποθαλάσσια αξιοθέατα της περιοχής. Εντυπώσεις? Καλό για να πάρεις μία γεύση, αλλά φαντάζομαι ότι θα ήταν πολύ καλύτερο και με πιο έντονα χρώματα το να τα γυρίσεις όλα αυτά με snorkeling ή diving.
Απογευματάκι πια, φεύγουμε για Wadi Rum, καμιά ωρίτσα μακριά.
Εκεί έχουμε κάνει κράτηση στο “Beduin Meditation Camp” (booking.com).
Ακολουθώντας τις πινακίδες φτάνουμε στο Visitors Centre κατά τις 6μμ, στο οποίο οι Οδηγοί λένε ότι πρέπει όλοι οι επισκέπτες να σταματούν, να αναφέρουν την άφιξή τους και να πληρώνουν την Είσοδο. Επίσης εκεί θα μας περίμενε και εκπρόσωπος του camp. Όμως, αργήσαμε στο ραντεβού και δεν βρήκαμε να μας περιμένουν! Μη νομίζετε ότι θα βρείτε οργανωμένα γραφεία κλπ. Τα γραφεία/καταστήματα εκεί ήταν κλειστά και μόνο κάποιοι νεαροί βεδουίνοι τριγύριζαν απέξω, ζητώντας μας να πληρώσουμε την Είσοδο σε αυτούς. Δεν μας γέμισαν το μάτι, ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο για το Rum Village.
[Μπαίνοντας στο Rum Village]
Στο χωριό ήμαστε χαμένοι αλλά με λίγη τύχη ή επειδή είχαν δώσει σήμα ότι περάσαμε χωρίς να πληρώσουμε, μας «συνάντησε» ένας άλλος ντόπιος νέος και μας οδήγησε στη Reception μας! Από εκεί μας πήραν με αγροτικό και μετά μισής ώρας διαδρομή μέσα στην έρημο, φτάσαμε στο camp. Ίσα που προλάβαμε τη δύση, μέσα από ένα τοπίο μαγικό. Για τούτο SOS!!!: Να φροντίσετε να είστε τακτοποιημένοι στην έρημο πριν το ηλιοβασίλεμα!!
[Προς την κατασκήνωση, μέσα στην έρημο]
Η συγκεκριμένη κατασκήνωση βρίσκεται σε πολύ καλό σημείο, τόσο για τη δύση όσο και για την ανατολή. Γενικά μας άρεσε, αν εξαιρέσεις τα αμφιβόλου καθαριότητας σεντόνια. Καλύτερα να έχετε τα δικά σας, όπως και πετσέτες.
Το βραδινό ήταν κρέας μαγειρεμένο με τον κλασσικό τρόπο των βεδουίνων, δηλ. φούρνος zerb(=ψήσιμο μέσα στο χώμα), με σαλάτες και τσάι κατά βούληση.
Πριν το φαγητό, χαλαρά, κανονίσαμε το jeep+camel tour, της επόμενης μέρας. Εμείς ήμαστε οι δυο μας και θεωρητικά κλείσαμε ένα πακέτο για 5ωρη οδική και 2ωρη με καμήλα διαδρομή. Αν είστε περισσότερα άτομα συμφέρει σαφώς καλύτερα. Εκεί το κάνουν δύσκολο να συμπράξετε με άλλους τουρίστες, οπότε καλύτερα να το έχετε κανονίσει πριν φτάσετε στην περιοχή.
Το επόμενο πρωινό μας βρήκε με το χάραμα στους βράχους, εν αναμονή της ανατολής. Άλλη δυνατή στιγμή!
Μετά breakfast και κατόπιν επιβίβαση στο jeep για την περιήγηση. Μας γύρισε στα βασικά αξιοθέατα της ερήμου, με χρόνο για φωτογραφίες, ρέμβη και τσάι.
[Το σπίτι του Lawrence of Arabia]
Στο τελευταίο κομμάτι της εμπειρίας, αφήσαμε το αυτοκίνητο, ανεβήκαμε στις καμήλες μας
[Οδηγός μας ο Mohammed]
και έτσι φτάσαμε θριαμβευτές(!) στην reception του Meditation Camp, στο RumVillage.
[Αριστερά ο ξενοδόχος μας Agab και δεξιά ο σοφέρ μας Sayed, απορροφημένοι αμφότεροι]
Η όλη εμπειρία στο Wadi Rum μας κόστισε 115JOD, τα δύο άτομα. Μην τη χάσετε, να τη βάλετε στο πρόγραμμά σας ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!
Μεσημέρι ήδη, ξεκινάμε για Amman, μέσω του Desert Hwy. Το κάναμε γύρω στις 4 ώρες, με καλή ταχύτητα. Αν βάλεις κάτω την απόσταση και τη διάρκεια του ταξιδιού κάτι δεν ταιριάζει! Δύο λωρίδες σε κάθε κατεύθυνση, η ποιότητα της ασφάλτου κακή, με χειρότερη αυτή της δεξιάς λωρίδας. Αποτέλεσμα? Όλα τα φορτηγά αγκαζάρουν την αριστερή και δεν αλλάζουν, οπότε... οι προσπεράσεις γίνονται από τα δεξιά! Μην τρομάζετε, το συνηθίζεις!
Λοιπόν, η οδήγηση μέσα στο Amman παλεύεται! Δεν είναι Αθήνα, αλλά δεν είναι και Κάιρο! Σημαντική βέβαια η συνεισφορά του GPS. Εμείς και με GPS και με σαφείς οδηγίες από τον ξενοδόχο, χαθήκαμε
Φταίει όμως ότι δεν ξέρουμε να χρησιμοποιούμε καλά το πρώτο και έτσι δεν μπορέσαμε να βρούμε εύκολα το ξενοδοχείο μας. Όμως, ρωτήσαμε ντόπιους οι οποίοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μας βοηθήσουν. Eίχαμε κάνει τηλεφωνική κράτηση στο Hawa Guest House, μετά από πρόταση μίας νεαρής αυστριακής εθελόντριας στο Meditation Camp (υπάρχει και στο booking.com).
Ευτυχώς που την εμπιστευθήκαμε, πρόκειται για ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία του ταξιδιού.
Πέρα από τα κλασσικά-καθαριότητα, μέγεθος δωματίου, κουζίνα πλήρως εξοπλισμένη, τοποθεσία μέσα στο κέντρο της πόλης- είναι δύο αναπαλαιωμένες βίλες στην καρδιά ενός υπέροχου κήπου, από όπου απολαμβάνεις τη θέα προς τη φωτισμένη ή μη Citadel.
[Η θέα από τον καλοφτιαγμένο κήπο]
Άσε που κήπος στο χάος του Amman είναι σπάνιο πράγμα! Μοναδικό αρνητικό η μεγάλη κατηφόρα προς το downtown, η οποία στην επιστροφή γίνεται μεγάλη ανηφόρα!
Κατηφορίζοντας λοιπόν προς τον κεντρικό δρόμο, πέφτεις σχεδόν πάνω στο διάσημο εστιατόριο Hashem, με τα φαλάφελ και το επίσης διάσημο ζαχαροπλαστείο Habibah, με τα κιουνεφέ.
Δε θα το πιστέψετε όμως, δε φάγαμε στο πρώτο και δεν προλάβαμε ανοιχτό το δεύτερο! Για βραδινό καθίσαμε στο Jafra, στην ίδια γειτονιά, το οποίο φάνηκε να είναι πολύ γνωστό στην πόλη,
με attraction το πιάτο το οποίο φέρνουν στο τραπέζι μέσα στο σφραγισμένο πήλινο, για να το σπάσουν μπροστά μας και να αποκαλυφθεί το έδεσμα.
Θα γκρινιάξω πάλι. Εντυπωσιακή η παράσταση, δεν λέω, όταν όμως μασουλάς και κομμάτια πηλού μεταξύ άλλων, ξεχνάς εντελώς το σόου. Και εύχεσαι να είχες παραγγείλει κάτι άλλο, πιο ταπεινό…
Το επόμενο πρωινό, πάνω που είχαμε ξεμυτίσει για αναζήτηση breakfast και εξερεύνηση της πόλης, μας πληροφόρησε η καλή ολλανδή ξενοδόχα ότι αν θέλαμε να περάσουμε Ιερουσαλήμ, έπρεπε να ξεκινήσουμε χωρίς καθυστέρηση. Βλέπετε, είχαμε πέσει πάνω στην εβραϊκή πρωτοχρονιά και θα έκλειναν τα σύνορα το μεσημέρι
Μας κανόνισαν ένα private taxi, το οποίο με 25JOD μας πήγε μία ώρα μακριά,
[Βγαίνοντας από το Amman, στο δρόμο για τα σύνορα]
στο οδικό συνοριακό πέρασμα King’s Hussein Bridge Crossing (Allenby Bridge, στα ισραηλινό-παλαιστινιακά), από όπου θα περνούσαμε στο Ισραήλ (ή Παλαιστίνη, αφού φτάνεις στη Δυτική Όχθη!).
Λοιπόν, στα σύνορα μπορείς να πας και πιο οικονομικά, με τα γνωστά service taxis, όμως λόγω βιασύνης και άγχους δεν το ψάξαμε/πράξαμε.
Αυτά για τώρα, ελπίζω να μην αργήσω τόσο με το τελευταίο κομμάτι της ιστορίας.
Στο ενδιάμεσο, έχω να προσθέσω το εξής: ΠΡΟΣΟΧΗ στη χρήση του κινητού εκεί κάτω!!! Εγώ το χρησιμοποιούσα για τις εντελώς απαραίτητες επαφές (ξενοδοχεία, car rental company, λίγα sms) και μου ήρθε λογαριασμός 100€ πιο πάνω από το σύνηθες
Καλημέρα σας
Η πτήση Βηρυτός-Αμμάν διαρκεί μια ώρα και έτσι γύρω στις 8 το βράδυ προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του Amman.
Λίγο πριν τον έλεγχο των διαβατηρίων υπάρχει τράπεζα και ΑΤΜ, οπότε πήραμε χρήματα=JOD. Συνεχίσαμε στο γκισέ: “Αγορά Βίζας” και μετά στο γκισέ: " Έλεγχος διαβατήρίων+βίζας”. Όλα στρωτά.
Βγαίνοντας, μας περίμενε εκπρόσωπος της εταιρίας ενοικίασης αυτοκινήτου, ο οποίος μας οδήγησε λίγα μέτρα έξω από τις Αφίξεις, στο αυτοκίνητό μας! Αυτό έκανε τη ζωή μας πολύ εύκολη. Ούτε να ψάχνεις γραφεία στο άγνωστο, ούτε να σέρνεις βαλίτσες μες στη νύχτα.
Και το καλύτερο φυσικά μας το προσέφεραν στον γυρισμό, όπου εμείς φτάσαμε στο ξενοδοχείο που κλείσαμε στο Amman, παρκάραμε, πήγαμε για ντους και κάποια στιγμή έφθασε και ο υπάλληλος της εταιρίας για το check out!
Το αυτοκίνητο το κλείσαμε από HolidayAutos(=πράκτορας), με όλα τα στοιχεία να δείχνουν ότι έχουμε κλείσει με την ντόπια εταιρία MonteCars. Ένα Kia piccanto, με GPS, unlimited χιλιόμετρα. Από τις καλύτερες ενοικιάσεις μας!
Είναι σχεδόν 9μμ, σκοτάδι. Ξεκινάμε για Madaba.
[Madaba]
[Madaba view]
Είναι πιο κοντά στο αεροδρόμιο από το Amman. Λίγο το GPS, λίγο οι πινακίδες, λίγο το ένστικτό μας… τη βρήκαμε την πόλη. Άντε να βρούμε και το ξενοδοχείο, το“Deluxe Rooms for Rent” (booking.com). Μπα! Αδύνατον! Φυσικό, αφού δεν έχει ταμπέλα. Σταματάμε κάπου κεντρικά και τηλεφωνούμε στον ιδιοκτήτη, ο οποίος έρχεται να μας οδηγήσει. Το GPS μας είχε περάσει από έξω, αλλά πού να ξέραμε ότι ήταν εκεί??
Δεν το λες ακριβώς ξενοδοχείο, ένα διαμέρισμα στο ισόγειο μίας μονοκατοικίας, με κοινόχρηστη κουζίνα-σαλόνι και δωμάτια με μπάνιο. Το wifi δύσκολο, αλλά free. Σε αυτό το ξενοδοχείο είχαμε το καλύτερο πρωινό του ταξιδιού, φτιαγμένο από τη σύζυγο του ιδιοκτήτη!!
Το επόμενο πρωί ξεκινάμε τον γύρο της πόλης, με τις στάσεις στα σημαντικά αξιοθέατα, όπως τον προτείνει και το Lonely Planet και η ίδια η Madaba. Από το ξενοδοχείο αυτό βολεύει να ξεκινήσεις με το Μουσείο της.
[Madaba museum]
Το εισιτήριο από εδώ ισχύει και για άλλα δύο αξιοθέατα, ενώ ο ναός του Αγ. Γεωργίου θέλει δικό του.
[Ορθόδοξος Ναός Αγ. Γεωργίου, Madaba]
[Ο ονομαστός χάρτης της Madaba, μέσα στο Ναό]
[
[Archaeological Park of Madaba]
[Royal Family of Jordan, Reception of Tourist Center, Madaba]
Στην πορεία βρίσκεις μαγαζιά με souvenirs. Εδώ είναι ονομαστά τα ψηφιδωτά.
Φεύγουμε για το Mt Nebo, μέσω του King’s Hussein Highway. Στον δρόμο για εκεί υπάρχουν αρκετά πολυκαταστήματα σουβενίρ. Υπάρχει επίσης το La Storia Museum, στα δεξιά, όπου τρέχει ένα μεγάλο project: να φτιαχτεί ένα τόσο μεγάλο ψηφιδωτό που θα μπει στο βιβλίο ρεκόρ Guiness. Ναι! Ναι! Έχουμε πλέον κι εμείς την ψηφίδα με τα ονόματά μας εκεί!
Φτάσαμε στο Nebo. Εισιτήριο. Μία έκταση με διάφορα εκθέματα, μία εκκλησία που δε τη βλέπεις γιατί τώρα φτιάχνεται και το σημαντικό σημείο-παρατηρητήριο από όπου ο Μωυσής έδειξε τη γη της Επαγγελίας στον λαό του.
Συνεχίζουμε αυτόν τον δρόμο προς Dead Sea.
Θέλαμε να πάμε στη Bethany, φτάσαμε όμως εκεί μετά τις 5μμ και ήταν αργά. Κλείνει στις 5.
Έτσι, γυρίσαμε πίσω προς Νεκρά Θάλασσα, ψάχνοντας τώρα την ταμπέλα για τοPanorama Complex.
Η σήμανση είναι καλή, στρίψαμε προς το βουνό και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε. Φτάνεις στην είσοδο, πληρώνεις εισιτήριο 2JOD και μπαίνεις στον χώρο. Υπάρχει και μουσείο εκεί, το οποίο επίσης δεν είδαμε, έκλεινε στις 5. SOS!!! Εκεί πρέπει να πάτε πριν το ηλιοβασίλεμα, για να απολαύσετε το ηλιοβασίλεμα!
Μπορείς απλά να χαζέψεις και να φωτογραφίζεις ή μπορείς να τα συνδυάσεις και με καφέ-ποτό-μεζέ-φαγητό στο εκεί εστιατόριο. Το βρήκαμε μέτριο και ακριβό, με υπέροχο όμως χειροποίητο ψωμί-πίτα, το οποίο φτιάχνουν επιτόπου.
[Live traditional music, Panorama Complex restaurant]
Νύχτωσε, επιστρέφουμε προς Νεκρά Θάλασσα, ψάχνοντας το ξενοδοχείο μας. Είναι το Mujib Ecolodges, το οποίο το διαχειρίζεται το RSCN της Ιορδανίας. Τα δωμάτια/σπιτάκια είναι πολύ απλά, με κοινόχρηστα μπάνια-WC και μπαλκόνι πάνω στη θάλασσα.
[Mujib bungalows]
Στο site διαβάζεις ότι πρέπει να κλείσεις πριν φτάσεις εκεί και έτσι πράξαμε. Όμως, πετύχαμε ζευγάρι που ήρθε χωρίς κράτηση και βρήκε να μείνει. Άρα, επιτρέπεται και το απευθείας, με ρίσκο να μη βρεις free bungalow! Στην τιμή (=ακριβούτσικο) περιλαμβάνεται και το κακό πρωινό. Ευτυχώς, δεν είχαμε κάνει κράτηση και για το κακό βραδινό! Όμως, αν δεν είναι το ζητούμενο η πολυτέλεια των super ξενοδοχείων της περιοχής, η εμπειρία αξίζει επειδή πρόκειται για οικολογικά καταλύματα, σε περίοπτη τοποθεσία, με υπέροχη θέα και…. βάζεις μαγιό + σαγιονάρες και σε δευτερόλεπτα έχεις κατέβει για μπάνιο στην παραλία της Νεκράς! Την οποία παραλία, πιθανότατα, θα την έχεις όλη δική σου! Το προσωπικό θα σε ρωτήσει κάποια στιγμή αν θέλεις "Λάσπη". Κοστίζει 5JOD η σακούλα. Εμείς πήραμε μία και μας κάλυψε μία χαρά και τους δύο. Να πάρετε ή να φέρετε τη δική σας οπωσδήποτε. Άξιζε το παιχνίδι/εμπειρία!
[Δε βουλιάζεις, όσο και να προσπαθήσεις...]
Μετά το λάσπο-μπάνιο, το επόμενο πρωί, ξεκινάμε για Πέτρα. Όμως, αμέσως μετά την έξοδο από τον χώρο του ξενοδοχείου, υπάρχει ο χώρος Υποδοχής του Mujib Eco Reserve, από όπου ξεκινούν οι διαδρομές μέσα σε αυτόν τον βιότοπο.
Ευτυχώς που σταματήσαμε να ρίξουμε μια ματιά και ευτυχώς που αποφασίσαμε να κάνουμε το Siq trail. Θέλει ρούχα για βρέξιμο και παπούτσια για θάλασσα/ποτάμι. Η σαγιονάρα δεν κάνει. Αν δεν έχετε, όπως εγώ, έχουν να αγοράσεις εκεί με 5JOD. Με ρίσκο πάλι να μη βρεις στο νούμερό σου. Η διαδρομή είναι σχεδόν 2 ώρες, για να φτάσεις ως καταρράκτη και πίσω και είναι η μόνη για την οποία δε χρειάζεται να κλείσεις και οδηγό. Πληρώνεις μόνο τα 21JOD για την είσοδο. Θέλει μια σχετικά καλή φυσική κατάσταση. Αποδείχτηκε απίστευτη περιπέτεια, με την καλή έννοια!!
Βγαίνουμε από το φαράγγι και συνεχίζουμε στον Dead Sea Hwy
[Οδηγώντας παράλληλα της Dead Sea]
μέχρι την Tafila, όπου οι πινακίδες μας στέλνουν προς King’s Hwy-Petra- Wadi Musa. Όμορφη διαδρομή, σε περνά μέσα από το ιδιαίτερο τοπίο της χώρας
καθώς και μέσα από αρκετά χωριά.
Φτάνουμε στο Wadi Musa και στο Cleopetra hotel (booking.com), πάνω στον κεντρικό δρόμο, πριν το Shaheed Roundabout. Basic ensuite, καθαρό και με έναν ιδιαίτερα εξωστρεφή ιδιοκτήτη, ο οποίος θα προσπαθήσει να σας πουλήσει και πακέτο για Wadi Rum. Εμείς είχαμε ήδη κλείσει μόνοι μας.
Το Wadi Musa είναι μια σχετικά μεγάλη πόλη, με έναν κεντρικό δρόμο ο οποίος καταλήγει στην Είσοδο του χώρου της Petra. Είναι άκρως τουριστική και δε μας άρεσε καθόλου. Φάγαμε σχετικά καλά –ντόπια κουζίνα- στο Red Cave Restaurantκαι χαζέψαμε τα πιο άξια λόγου σουβενίρ στο Made in Jordan. Και τα δύο πάνω στον κεντρικό δρόμο, λίγο πριν την είσοδο για Petra. Η συμβουλή μου εδώ είναι να μείνετε στις προτάσεις του οδηγού, μιας και κυκλοφορεί πολλή σαβούρα και σε φαγητό και σε σουβενίρ.
[Μπουκάλια με άμμο- καλλιτέχνης επί τω έργω]
Η Petra τώρα. Μπορείς να βγάλεις εισιτήριο για μία/δύο ή τρεις συνεχόμενες μέρες, με 50/55/60JOD αντίστοιχα. Το Petra by night το πληρώνεις χώρια, κοστίζει 12JOD και δεν είναι κάθε μέρα, αλλά κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Πέμπτη. Εμείς δεν το πετύχαμε. Μείναμε δύο νύχτες και βγάλαμε το διήμερο εισιτήριο.
[Είσοδος του χώρου της Petra. Αριστερά τα Ταμεία]
Το πρώτο πρωί, γύρω στις 6πμ, μπήκαμε στον χώρο. Ήμαστε μόνοι μας, οπότε είχαμε όλον τον χώρο δικό μας για φωτογραφίες! Να είστε έτοιμοι για πολύ περπάτημα!
[Περπατώντας στο Siq, περίπου 1/2 ώρα ως το Treusury]
Ο ήλιος λούζει το Treasury γύρω στις 9πμ, τότε είναι στα καλύτερά του!
[Η πρώτη γεύση...]
Φύγαμε το μεσημεράκι και επιστρέψαμε για το ηλιοβασίλεμα. Καθίσαμε σε ύψωμα απέναντι από Royal Tombs, τους οποίους βλέπεις να τους λούζει το πορτοκάλι φως.
[Από το ύψωμα απέναντι αγναντεύουμε τους Royal Tombs]
Οι περισσότεροι επισκέπτες είχαν φύγει και αυτό πάλι κάτι λέει. Τι; Ότι ίσως δε χάνεις και κάτι αν δε δεις τη δύση στην Petra! Εντάξει, σίγουρα θα βρεις ομορφιές, αλλά μάλλον δεν αξίζει να μείνεις μόνο για αυτό.
Ξαναμπήκαμε στον χώρο το επόμενο πρωί, λίγο αργότερα αυτή τη φορά και περπατήσαμε ως το Monastery.
Η διαδρομή είναι 1,5 ώρα να φτάσεις ως εκεί, με σκαλοπάτια και ανηφόρα.
Θα δεχτείτε άπειρες προτάσεις για μεταφορά με γαϊδουράκια. Η προσφορά τιμής κυμάνθηκε από 2 έως 10JOD το άτομο!
Στο τέλος της διαδρομής υπάρχει καφέ με χώρο για ξεκούραση και απόλαυση της θέας.
[Monastery]
Μας έχουν εξαντλήσει τα άπειρα χιλιόμετρα ποδαρόδρομου και για τούτο αποφασίζουμε να συνεχίσουμε προς Aqaba.
Ξεκινάμε στον King’s Hwy, περνάμε μέσα από διάφορα χωριά/πόλεις,
συνεχίζουμε στον Desert Hwy και φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας. Είναι το Golden Rose hotel (booking.com), μέσα στο κέντρο, με εύκολο parking σχεδόν απέξω. Μας άρεσε, ιδιαίτερα για το seaview άνετο δωμάτιο!
[Golden Rose hotel, room with sea view]
Την Aqaba τη φέρνεις βόλτα σχετικά εύκολα, αφού πάντα έχεις σημείο αναφοράς τη θάλασσα. Ένας καλός δρόμος για ανεύρεση φαγητού είναι η “Pizza street”(κανονικά λέγεται As-SadahSt).
[Φάγαμε καλό γύρο εδώ, που σε αυτές τις περιοχές τον λένε shawarma]
Εκεί είναι και το μαγαζί ξηρών καρπών Eibal Coffee.
Στην οδό Abu Hanifah Al Nu’man St., λίγο πιο πάνω, βρήκαμε ένα πολύ καλό ζαχαροπλαστείο, το Pistachio.
[Σκληρό και μαλακό knafeh]
Το επόμενο πρωί βγήκαμε για πρωινό στους δρόμους του κέντρου, σε μικρή ακτίνα από το ξενοδοχείο. Μπήκαμε σε έναν μεγάλο φούρνο, αγοράσαμε διάφορα, δοκιμάσαμε, δεν μας κάλυψαν. Και μετά, τυχαία, είδαμε το Al Tarpoosh pastry, στην Raghadan St και καθίσαμε. Super breakfast! Δοκιμάσαμε όλες τις πίτες που φτιάχνει, πεντανόστιμες!!
Κάναμε μια βουτιά στην Public Beach μέσα στην πόλη
[Τα κλασσικά Bottom Glass Boats, περιμένουν πελάτες στην public beach]
και μετά σειρά είχε η Aqaba των καταδύσεων. Δεν είχαμε πολύ χρόνο και διάθεση για αυτό το σπορ και έτσι προτιμήσαμε την εναλλακτική του πλοίου Neptune. Πρόκειται για μία μορφή glass bottom boat, το οποίο όμως δεν έχει απλά γυάλινο πάτωμα, αλλά ολόκληρη καμπίνα μέσα στο νερό.
Οδηγήσαμε ως την “TalaBay”, πάνω στον παραλιακό προς Saudi Arabia. Πρόκειται για ένα συγκρότημα πολυτελών κατοικιών με μαρίνα, στην οποία είναι η βάση του. Πληρώσαμε 20JOD/ άτομο και η βόλτα διαρκεί 1,5 ώρα. Μας γύρισε σε όλα τα χαρακτηριστικά υποθαλάσσια αξιοθέατα της περιοχής. Εντυπώσεις? Καλό για να πάρεις μία γεύση, αλλά φαντάζομαι ότι θα ήταν πολύ καλύτερο και με πιο έντονα χρώματα το να τα γυρίσεις όλα αυτά με snorkeling ή diving.
Απογευματάκι πια, φεύγουμε για Wadi Rum, καμιά ωρίτσα μακριά.
Εκεί έχουμε κάνει κράτηση στο “Beduin Meditation Camp” (booking.com).
Ακολουθώντας τις πινακίδες φτάνουμε στο Visitors Centre κατά τις 6μμ, στο οποίο οι Οδηγοί λένε ότι πρέπει όλοι οι επισκέπτες να σταματούν, να αναφέρουν την άφιξή τους και να πληρώνουν την Είσοδο. Επίσης εκεί θα μας περίμενε και εκπρόσωπος του camp. Όμως, αργήσαμε στο ραντεβού και δεν βρήκαμε να μας περιμένουν! Μη νομίζετε ότι θα βρείτε οργανωμένα γραφεία κλπ. Τα γραφεία/καταστήματα εκεί ήταν κλειστά και μόνο κάποιοι νεαροί βεδουίνοι τριγύριζαν απέξω, ζητώντας μας να πληρώσουμε την Είσοδο σε αυτούς. Δεν μας γέμισαν το μάτι, ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο για το Rum Village.
[Μπαίνοντας στο Rum Village]
Στο χωριό ήμαστε χαμένοι αλλά με λίγη τύχη ή επειδή είχαν δώσει σήμα ότι περάσαμε χωρίς να πληρώσουμε, μας «συνάντησε» ένας άλλος ντόπιος νέος και μας οδήγησε στη Reception μας! Από εκεί μας πήραν με αγροτικό και μετά μισής ώρας διαδρομή μέσα στην έρημο, φτάσαμε στο camp. Ίσα που προλάβαμε τη δύση, μέσα από ένα τοπίο μαγικό. Για τούτο SOS!!!: Να φροντίσετε να είστε τακτοποιημένοι στην έρημο πριν το ηλιοβασίλεμα!!
[Προς την κατασκήνωση, μέσα στην έρημο]
Η συγκεκριμένη κατασκήνωση βρίσκεται σε πολύ καλό σημείο, τόσο για τη δύση όσο και για την ανατολή. Γενικά μας άρεσε, αν εξαιρέσεις τα αμφιβόλου καθαριότητας σεντόνια. Καλύτερα να έχετε τα δικά σας, όπως και πετσέτες.
Το βραδινό ήταν κρέας μαγειρεμένο με τον κλασσικό τρόπο των βεδουίνων, δηλ. φούρνος zerb(=ψήσιμο μέσα στο χώμα), με σαλάτες και τσάι κατά βούληση.
Πριν το φαγητό, χαλαρά, κανονίσαμε το jeep+camel tour, της επόμενης μέρας. Εμείς ήμαστε οι δυο μας και θεωρητικά κλείσαμε ένα πακέτο για 5ωρη οδική και 2ωρη με καμήλα διαδρομή. Αν είστε περισσότερα άτομα συμφέρει σαφώς καλύτερα. Εκεί το κάνουν δύσκολο να συμπράξετε με άλλους τουρίστες, οπότε καλύτερα να το έχετε κανονίσει πριν φτάσετε στην περιοχή.
Το επόμενο πρωινό μας βρήκε με το χάραμα στους βράχους, εν αναμονή της ανατολής. Άλλη δυνατή στιγμή!
Μετά breakfast και κατόπιν επιβίβαση στο jeep για την περιήγηση. Μας γύρισε στα βασικά αξιοθέατα της ερήμου, με χρόνο για φωτογραφίες, ρέμβη και τσάι.
[Το σπίτι του Lawrence of Arabia]
Στο τελευταίο κομμάτι της εμπειρίας, αφήσαμε το αυτοκίνητο, ανεβήκαμε στις καμήλες μας
[Οδηγός μας ο Mohammed]
και έτσι φτάσαμε θριαμβευτές(!) στην reception του Meditation Camp, στο RumVillage.
[Αριστερά ο ξενοδόχος μας Agab και δεξιά ο σοφέρ μας Sayed, απορροφημένοι αμφότεροι]
Η όλη εμπειρία στο Wadi Rum μας κόστισε 115JOD, τα δύο άτομα. Μην τη χάσετε, να τη βάλετε στο πρόγραμμά σας ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!
Μεσημέρι ήδη, ξεκινάμε για Amman, μέσω του Desert Hwy. Το κάναμε γύρω στις 4 ώρες, με καλή ταχύτητα. Αν βάλεις κάτω την απόσταση και τη διάρκεια του ταξιδιού κάτι δεν ταιριάζει! Δύο λωρίδες σε κάθε κατεύθυνση, η ποιότητα της ασφάλτου κακή, με χειρότερη αυτή της δεξιάς λωρίδας. Αποτέλεσμα? Όλα τα φορτηγά αγκαζάρουν την αριστερή και δεν αλλάζουν, οπότε... οι προσπεράσεις γίνονται από τα δεξιά! Μην τρομάζετε, το συνηθίζεις!
Λοιπόν, η οδήγηση μέσα στο Amman παλεύεται! Δεν είναι Αθήνα, αλλά δεν είναι και Κάιρο! Σημαντική βέβαια η συνεισφορά του GPS. Εμείς και με GPS και με σαφείς οδηγίες από τον ξενοδόχο, χαθήκαμε
Φταίει όμως ότι δεν ξέρουμε να χρησιμοποιούμε καλά το πρώτο και έτσι δεν μπορέσαμε να βρούμε εύκολα το ξενοδοχείο μας. Όμως, ρωτήσαμε ντόπιους οι οποίοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μας βοηθήσουν. Eίχαμε κάνει τηλεφωνική κράτηση στο Hawa Guest House, μετά από πρόταση μίας νεαρής αυστριακής εθελόντριας στο Meditation Camp (υπάρχει και στο booking.com).Ευτυχώς που την εμπιστευθήκαμε, πρόκειται για ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία του ταξιδιού.
Πέρα από τα κλασσικά-καθαριότητα, μέγεθος δωματίου, κουζίνα πλήρως εξοπλισμένη, τοποθεσία μέσα στο κέντρο της πόλης- είναι δύο αναπαλαιωμένες βίλες στην καρδιά ενός υπέροχου κήπου, από όπου απολαμβάνεις τη θέα προς τη φωτισμένη ή μη Citadel.
[Η θέα από τον καλοφτιαγμένο κήπο]
Άσε που κήπος στο χάος του Amman είναι σπάνιο πράγμα! Μοναδικό αρνητικό η μεγάλη κατηφόρα προς το downtown, η οποία στην επιστροφή γίνεται μεγάλη ανηφόρα!
Κατηφορίζοντας λοιπόν προς τον κεντρικό δρόμο, πέφτεις σχεδόν πάνω στο διάσημο εστιατόριο Hashem, με τα φαλάφελ και το επίσης διάσημο ζαχαροπλαστείο Habibah, με τα κιουνεφέ.
Δε θα το πιστέψετε όμως, δε φάγαμε στο πρώτο και δεν προλάβαμε ανοιχτό το δεύτερο! Για βραδινό καθίσαμε στο Jafra, στην ίδια γειτονιά, το οποίο φάνηκε να είναι πολύ γνωστό στην πόλη,
με attraction το πιάτο το οποίο φέρνουν στο τραπέζι μέσα στο σφραγισμένο πήλινο, για να το σπάσουν μπροστά μας και να αποκαλυφθεί το έδεσμα.
Θα γκρινιάξω πάλι. Εντυπωσιακή η παράσταση, δεν λέω, όταν όμως μασουλάς και κομμάτια πηλού μεταξύ άλλων, ξεχνάς εντελώς το σόου. Και εύχεσαι να είχες παραγγείλει κάτι άλλο, πιο ταπεινό…
Το επόμενο πρωινό, πάνω που είχαμε ξεμυτίσει για αναζήτηση breakfast και εξερεύνηση της πόλης, μας πληροφόρησε η καλή ολλανδή ξενοδόχα ότι αν θέλαμε να περάσουμε Ιερουσαλήμ, έπρεπε να ξεκινήσουμε χωρίς καθυστέρηση. Βλέπετε, είχαμε πέσει πάνω στην εβραϊκή πρωτοχρονιά και θα έκλειναν τα σύνορα το μεσημέρι
Μας κανόνισαν ένα private taxi, το οποίο με 25JOD μας πήγε μία ώρα μακριά,
[Βγαίνοντας από το Amman, στο δρόμο για τα σύνορα]
στο οδικό συνοριακό πέρασμα King’s Hussein Bridge Crossing (Allenby Bridge, στα ισραηλινό-παλαιστινιακά), από όπου θα περνούσαμε στο Ισραήλ (ή Παλαιστίνη, αφού φτάνεις στη Δυτική Όχθη!).
Λοιπόν, στα σύνορα μπορείς να πας και πιο οικονομικά, με τα γνωστά service taxis, όμως λόγω βιασύνης και άγχους δεν το ψάξαμε/πράξαμε.
Αυτά για τώρα, ελπίζω να μην αργήσω τόσο με το τελευταίο κομμάτι της ιστορίας.
Στο ενδιάμεσο, έχω να προσθέσω το εξής: ΠΡΟΣΟΧΗ στη χρήση του κινητού εκεί κάτω!!! Εγώ το χρησιμοποιούσα για τις εντελώς απαραίτητες επαφές (ξενοδοχεία, car rental company, λίγα sms) και μου ήρθε λογαριασμός 100€ πιο πάνω από το σύνηθες
Καλημέρα σας
Last edited:
