NIKOLETA05
Member
Περιεχόμενα
Το βράδυ της δεύτερης μέρας είπα να φάμε burger,να δω πώς είναι...τα πάντα έκλειναν στις έντεκα,οπότε προλάβαμε μετά το μιούζικαλ στο τσακ και πήραμε πακέτο από ένα μαγαζί που μας σύστησε μια φίλη της κόρης που μένει Λονδίνο για σπουδές,το Honest Burgers.Δεν τρελάθηκα...μικρό για την τιμή του,13 λίρες,και αδιάφορη γεύση.
Μέρα τρίτη.
Το πρωί πήραμε το κόκκινο λεωφορείο,να πω την αλήθεια δεν πήραμε ούτε μια φορά μετρό,είναι πολύ πιο ωραίο να παιρνεις τα λεωφορεία να κάθεσαι επάνω και να βλέπεις την πόλη, από το να χώνεσαι στο μετρό σαν τον τυφλοπόντικα.Φτάσαμε στην Tower Bridge,σοκ και δέος. Ευτυχώς είχε ήλιο λαμπρό και βγάλαμε υπέροχες φωτό, την περπατήσαμε αρχικά από κάτω στο δρόμο και μετά κόψαμε εισιτήρια για να μπούμε και μέσα, ισχύουν φοιτητικά με την επίδειξη του πάσο ελληνικού πανεπιστημίου παρεπιπτόντως να ξέρετε.
Η διάσχιση της γέφυρας ήταν από τα ωραιότερα πράγματα που κάναμε σ αυτό το υπέροχο ταξίδι.Αξίζει με χίλια.Μοναδική θέα σε όλο τον Τάμεση από 42 μέτρα ύψος και ΑΝ δεν έχεις υψοφοβία μπορείς να περαπτήσεις και επάνω στο γυάλινο διάδρομο της γέφυρας, από όπου βλέπεις τον Τάμεση από κάτω σου και τα αυτοκίνητα...εμείς πιαστήκαμε αγκαζέ σαν τις θείτσες πάντως και πήγαμε από το πλάι που είναι ξύλινο το πάτωμα....
Σειρά είχε ο Πύργος του Λονδίνου που είναι ακριβώς δίπλα.Η μικρή ενθουσιάστηκε με τα κοσμήματα του στέματος,το βασιλικό στέμα,τον Λευκό Πύργο,τους φρουρούς,τα κοράκια,τα πάντα.
Και τώρα θα σας πω τι να ΜΗΝ κάνετε αγαπητοί μου στο Λονδίνο.ΜΗ φάτε στις καντίνες που είναι κατά μήκος του Τάμεση και πουλάνε μπέργκερ...έκανα τάματα σε όλες τις εκκλησίες του Λονδίνου να μην πάθουμε τίποτα....κάτι ανάμεσα στο δικό μας γύρο και στο αμερικάνικο μπέργκερ, τηγανισμενα με λάδι εκατό οκτανίων...γιατί τα φάγαμε?Επειδή τα πληρώσαμε χρυσάφι....Αλλά θέλαμε street food με θέα Tower Bridge τρομάρα μας....
Συνεχίσαμε και περπατήσαμε κατά μήκος του ποταμού,είχε λιακάδα και ήταν όνειρο...φτάσαμε χωρίς να το καταλάβουμε με τα πόδια στο ξενοδοχείο....σε κάποιο σημείο είχε κάποια σκαλιά που ανεβαίνεις και βλέπεις τη θέα από ψηλα....όνειρο....
Το βραδάκι ήμασταν ψόφιες με τόσο περπάτημα και πήγαμε στην παμπ ακριβώς από κάτω μας ,τόση κούραση.
Μέρα τέταρτη.
Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.Ευτυχώς προνόησα και είχα κλείσει εισιτήρια από το site τους.Μπήκαμε χωρίς αναμονή,ενώ η ουρά χωρίς κράτηση ήταν τεράσατια,τουλάχιστον μια ώρα αναμονή. Εντυπωσιακή η κυλιώμενη σκάλα που σε οδηγεί στο εσωτερικό της Γης υπό τον ήχο ροκ,η προσομοίωση του σεισμού του Κόμπε της Ιαπωνίας...όλα βασικά.
Μετά βρεθήκαμε με ένα φίλο που μένει Λονδίνο μόνιμα και πήγαμε στο Southbank Centre Food Market,που είναι μια υπαίθρια αγορά φαγητών από όλο τον κόσμο.Αν βρεθείτε Λονδίνο αξίζει να πάτε. Φάγαμε Θιβετιανό φαγητό,Αφγανικό,Κινέζικο,Αφρικάνικο...δεν θυμάμαι πόσα άλλα δοκιμάσαμε....ήταν όλα φανταστικά.Και σε νορμάλ τιμές.
Το απόγευμα είχαμε ραντεβού με τον Μεγάλο Μπεν.Και επειδή μας περίμενε,με το που φτάσαμε,άρχισε να χτυπά...εκπληκτικός.Βγάλαμε την κλασική φωτό στον τηλεφωνικό θάλαμο με φόντο τον Μπεν...είχε ουρα για να βγεις φωτό απίστευτο....είδαμε από έξω το London eye,δεν αξίζει κατ εμέ να ανέβεις,έχω ανέβει παλιότερα,υπάρχουν καλύτερες θέες και δωρεάν.
Στο δρόμο για Trafalgar Square,μου έκανε κλικ ένα πολυτελέστατο ζαχαροπλαστείο,το Cafe Concerto,η μικρή τρόμαξε,δεν με άφηνε να μπούμε, έλεγε θα μας πετάξουν με τις κλωτσιές,δεν είμαστε επίσημα ντυμένες,τόση χλιδή...έφαγα το ωραιότερο γλυκό της ζωής μου παιδιά...άξιζε τις δέκα λίρες η πάστα....
Και φτάνουμε στην τελευταία μέρα...πρέπει να φύγουμε από το ξενοδοχείο στις δώδεκα.
Έχω παραγγελία από τον μικρό αδερφό που του έχω αδυναμία,να του πάω Ben's cookies από το Covent Garden....Ξυπνάμε πρωί πρωί,πάμε και ....δεν έχει ανοίξει τίποτα ακόμα.
Πίνουμε καφέ στην πανέμορφη Nayl's yard,κερνάω τη μικρη τα θεϊκά donuts St Jonh bakery που είναι εκεί και πάμε ξανά Covent Garden,όπου έχει ανοίξει η αγορά και ένας μουσικός-τενόρος του δρόμου τραγουδά εκπληκτικά.
Παίρνω τα μπισκότα του μικρού και με βαριά καρδιά επιστρέφουμε ξενοδοχείο και ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση....
Έχει τρεις μέρες που επέστρεψα Ελλάδα και δεν μπορώ να συνέρθω....πολιτισμικό σοκ.
Μπτολιάρισμα,κόρνες,παντού....
Λάτρεψα Λονδίνο διπλά αυτή τη δεύτερη φορά.
Αυτά είχα να σας πω από την δικιά μας ιστορία φίλοι μου.
Μέρα τρίτη.
Το πρωί πήραμε το κόκκινο λεωφορείο,να πω την αλήθεια δεν πήραμε ούτε μια φορά μετρό,είναι πολύ πιο ωραίο να παιρνεις τα λεωφορεία να κάθεσαι επάνω και να βλέπεις την πόλη, από το να χώνεσαι στο μετρό σαν τον τυφλοπόντικα.Φτάσαμε στην Tower Bridge,σοκ και δέος. Ευτυχώς είχε ήλιο λαμπρό και βγάλαμε υπέροχες φωτό, την περπατήσαμε αρχικά από κάτω στο δρόμο και μετά κόψαμε εισιτήρια για να μπούμε και μέσα, ισχύουν φοιτητικά με την επίδειξη του πάσο ελληνικού πανεπιστημίου παρεπιπτόντως να ξέρετε.
Η διάσχιση της γέφυρας ήταν από τα ωραιότερα πράγματα που κάναμε σ αυτό το υπέροχο ταξίδι.Αξίζει με χίλια.Μοναδική θέα σε όλο τον Τάμεση από 42 μέτρα ύψος και ΑΝ δεν έχεις υψοφοβία μπορείς να περαπτήσεις και επάνω στο γυάλινο διάδρομο της γέφυρας, από όπου βλέπεις τον Τάμεση από κάτω σου και τα αυτοκίνητα...εμείς πιαστήκαμε αγκαζέ σαν τις θείτσες πάντως και πήγαμε από το πλάι που είναι ξύλινο το πάτωμα....
Σειρά είχε ο Πύργος του Λονδίνου που είναι ακριβώς δίπλα.Η μικρή ενθουσιάστηκε με τα κοσμήματα του στέματος,το βασιλικό στέμα,τον Λευκό Πύργο,τους φρουρούς,τα κοράκια,τα πάντα.
Και τώρα θα σας πω τι να ΜΗΝ κάνετε αγαπητοί μου στο Λονδίνο.ΜΗ φάτε στις καντίνες που είναι κατά μήκος του Τάμεση και πουλάνε μπέργκερ...έκανα τάματα σε όλες τις εκκλησίες του Λονδίνου να μην πάθουμε τίποτα....κάτι ανάμεσα στο δικό μας γύρο και στο αμερικάνικο μπέργκερ, τηγανισμενα με λάδι εκατό οκτανίων...γιατί τα φάγαμε?Επειδή τα πληρώσαμε χρυσάφι....Αλλά θέλαμε street food με θέα Tower Bridge τρομάρα μας....
Συνεχίσαμε και περπατήσαμε κατά μήκος του ποταμού,είχε λιακάδα και ήταν όνειρο...φτάσαμε χωρίς να το καταλάβουμε με τα πόδια στο ξενοδοχείο....σε κάποιο σημείο είχε κάποια σκαλιά που ανεβαίνεις και βλέπεις τη θέα από ψηλα....όνειρο....
Το βραδάκι ήμασταν ψόφιες με τόσο περπάτημα και πήγαμε στην παμπ ακριβώς από κάτω μας ,τόση κούραση.
Μέρα τέταρτη.
Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.Ευτυχώς προνόησα και είχα κλείσει εισιτήρια από το site τους.Μπήκαμε χωρίς αναμονή,ενώ η ουρά χωρίς κράτηση ήταν τεράσατια,τουλάχιστον μια ώρα αναμονή. Εντυπωσιακή η κυλιώμενη σκάλα που σε οδηγεί στο εσωτερικό της Γης υπό τον ήχο ροκ,η προσομοίωση του σεισμού του Κόμπε της Ιαπωνίας...όλα βασικά.
Μετά βρεθήκαμε με ένα φίλο που μένει Λονδίνο μόνιμα και πήγαμε στο Southbank Centre Food Market,που είναι μια υπαίθρια αγορά φαγητών από όλο τον κόσμο.Αν βρεθείτε Λονδίνο αξίζει να πάτε. Φάγαμε Θιβετιανό φαγητό,Αφγανικό,Κινέζικο,Αφρικάνικο...δεν θυμάμαι πόσα άλλα δοκιμάσαμε....ήταν όλα φανταστικά.Και σε νορμάλ τιμές.
Το απόγευμα είχαμε ραντεβού με τον Μεγάλο Μπεν.Και επειδή μας περίμενε,με το που φτάσαμε,άρχισε να χτυπά...εκπληκτικός.Βγάλαμε την κλασική φωτό στον τηλεφωνικό θάλαμο με φόντο τον Μπεν...είχε ουρα για να βγεις φωτό απίστευτο....είδαμε από έξω το London eye,δεν αξίζει κατ εμέ να ανέβεις,έχω ανέβει παλιότερα,υπάρχουν καλύτερες θέες και δωρεάν.
Στο δρόμο για Trafalgar Square,μου έκανε κλικ ένα πολυτελέστατο ζαχαροπλαστείο,το Cafe Concerto,η μικρή τρόμαξε,δεν με άφηνε να μπούμε, έλεγε θα μας πετάξουν με τις κλωτσιές,δεν είμαστε επίσημα ντυμένες,τόση χλιδή...έφαγα το ωραιότερο γλυκό της ζωής μου παιδιά...άξιζε τις δέκα λίρες η πάστα....
Και φτάνουμε στην τελευταία μέρα...πρέπει να φύγουμε από το ξενοδοχείο στις δώδεκα.
Έχω παραγγελία από τον μικρό αδερφό που του έχω αδυναμία,να του πάω Ben's cookies από το Covent Garden....Ξυπνάμε πρωί πρωί,πάμε και ....δεν έχει ανοίξει τίποτα ακόμα.
Πίνουμε καφέ στην πανέμορφη Nayl's yard,κερνάω τη μικρη τα θεϊκά donuts St Jonh bakery που είναι εκεί και πάμε ξανά Covent Garden,όπου έχει ανοίξει η αγορά και ένας μουσικός-τενόρος του δρόμου τραγουδά εκπληκτικά.
Παίρνω τα μπισκότα του μικρού και με βαριά καρδιά επιστρέφουμε ξενοδοχείο και ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση....
Έχει τρεις μέρες που επέστρεψα Ελλάδα και δεν μπορώ να συνέρθω....πολιτισμικό σοκ.
Μπτολιάρισμα,κόρνες,παντού....
Λάτρεψα Λονδίνο διπλά αυτή τη δεύτερη φορά.
Αυτά είχα να σας πω από την δικιά μας ιστορία φίλοι μου.
Last edited:
