Λιβύη Λιβύη χώρα της άμμου...

[maιra1]

Καταπληκτικό ταξίδι και απίθανες φωτογραφίες!!!

 

[LULLU]

Για μεσημεριανό είπαμε να αλλάξουμε τις πρόσφατες αποκτηθείσες τοπικές διατροφικές συνήθειες και να επιστέψουμε στο μενού που έχουμε συνηθίσει, δηλαδή στην κρεατοφαγία.. Ο Νώντας είχε εισηγηθεί από χθες να αγοράσουμε κοτόπουλα και να τα ψήσουμε στη υπαίθρια ψησταριά που υπάρχει στο χώρο πριν από την είσοδο του φαραγγιού. Περνώντας λοιπόν το πρωί από τον χασάπη είδαμε και πάθαμε να τον πείσουμε πως θέλουμε 12 κοτόπουλα..
- 12???? Ρωτά και κοιτά με γουρλωμένα μάτια το τζουτζούκο..
- Ναι 12.. λέει ο Νώντας κάνοντας τον υπολογισμό των ατόμων και το πόσο τρώει ο κάθε ένας μας....Άσε που είναι και μικρά, αν τα ξεπουπουλιάσεις θα μείνουν τα μισά είπε με το βλέπει το μέγεθος των πτηνών..
-Μόνο μην μας βάλουν να τα σφάξουμε κιόλας έτσι?
- Θα τα σφάξουν οι οδηγοί μας ανακοινώνει ο τζουτζούκος με ένα χαμόγελο που φτάνει στα αυτιά..
Όση ώρα χρειάστηκε να ψηθούν οι μισοί πάλευαν να διώχνουν τις μύγες και οι άλλοι μισοί ήταν σε σκληρές διαπραγματεύσεις στα τουριστικομάγαζια λαϊκής τέχνης….Η μυρωδιά που πλημμύρισε το τόπο αυξάνοντας την έκκριση γαστρικών υγρών και όρεξης εμένα μου υπενθύμισε ότι θα την βγάλω πάλι με τουρσί και σαρδέλα αφού το σκόρδο που ήταν το βασικό συστατικό του μαριναρίσματος για μένα είναι ο διάολος μου...Ας είναι, φταίω εγώ που δεν το είπα ενωρίτερα, αν και θα έπρεπε να μου έχει γίνει μάθημα τόσες φορές που την έχω πατήσει .
Φάγαμε του σκασμού και όταν αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού με το ζόρι σέρναμε τα πόδια μας πάνω στις καυτές μαύρες ηφαιστειοπέτρετες .
Περάσαμε το πλατό και όταν φάνηκαν οι πρώτες αμμοκορυφές οι οδηγοί οδήγησαν τα τζιπ πάνω τους και για 3-4 ώρες δημιουργούσαμε διάδρομους διαφυγής από βουνό σε βουνό από κορυφή σε κορυφη.. Και αν τη πρώτη φορά βλέποντας αυτά τα βουνά τα παρομοίωσα με φρεσκοχτυπημένη σαντιγί, τώρα μέσα σε αυτά, πάνω σε αυτά, αισθάνομαι σαν ένα ανυπόμονο δάχτυλο που βουτά στο γεμάτο μίξερ δοκιμάζοντας την αφρώδη παχιά κρέμα.. ..Μαγεία να το πω, όνειρο να το πώς, δεν ξέρω, σίγουρα πάντως ήταν ασύγκριτο μοναδικό όσο και πραγματικό.. Μα πως διάολο βρίσκουν το δρόμο? Το μόνο που μπορώ να καταλάβω είναι ότι από αριστερά πρέπει να είναι η κοιλάδα που αφήσαμε για χάρη της περιπέτειας και που πρέπει να ξαναβρούμε αν θέλουμε να επιστρέψουμε ανάμεσα στους ζωντανούς , μπροστά ίσια η περίπου ίσια είναι η Germa και δεξιά μας η συνέχεια των αμμόβουνων που αυτή τη στιγμή κατακτούμε και που δεν λένε να τελειώσουν..
- Αυτοί ξέρουν αλλοίμονο , είναι τσακάλια λέει η Αγγελική..
- Μπαμ! Ένας ξερός θόρυβος ένα σάλτο και ένα τσακ το τζιπ του αρχηγού, δηλαδή το δικό μας καρφώνεται στο κορυφη ενός βουνού…
- Και τώρα Αγγελική θα μας φάνε τα αληθινά τσακάλια αν δεν ξεκολλήσουμε από εδώ !!
Το να κατέβουμε μας φάνηκε μια λογική λύση αλλά δεν ήταν πραγματοποιήσιμη για τον απλούστατο λόγο ότι οι πόρτες δεν άνοιγαν είχαν μπλοκάρει από την αμμο . Περιμέναμε να πλησιάσουν και οι άλλοι να δουν τα χάλια μας, να απομακρύνουν λίγο την αμμο ώστε να μας επιτρέψει να βγούμε και να υποστούμε τα γιουχαΐσματα που έπεσαν σύννεφο….. Γαμώτο τι ατυχία και αυτή..
- Είδες την αρχηγάρα σας? Λέει κάποιος , μου φαίνεται είναι η Ολυμπία …Μόνο για εμάς λέτε που χανόμαστε,,,.. να τώρα..
Τσιμουδιά εμείς με κατεβασμένο κεφάλι και το ηθικό στο πάτωμα, στη αμμο δηλαδή, αρχίσαμε να σκάβουμε με τα χέρια βοηθώντας στον απεγκλωβισμό …

 

[LULLU]

.. καρφωμένοι σε μια κορυφη


και για να μην γινουμε παρελθον και ξεχασμενοι σαν αυτο εδω..


σκαψαμε με χερια και ποδια για να ξεκαρφωσουμε το τζιπ..


το κοτο-μπαρμεκιουυυυυυυυ


οι κατοικοι της ερημου..ελπιζω να φαινεται αυτη τη φορα...


και οταν λεω στα 4 ...ειναι στα 4 και με ντοκουμεντα...νανε καλα οι φιλοι θεατες!!!


..με βημα αργο ...κατω απο το ηλιο...

 

[ioanna karagianni]

Η αφήγηση σου είναι εξαιρετική αλλά οι φωτογραφίες είναι εξωπραγματικές, η έρημος μοιάζει με θάλασσα, παραμυθένια τοπία, σε ευχαριστώ.

 

[maιra1]

Πολύ ωραίες φωτογραφίες

 

[LULLU]

ευχαριστω πολυ όλους σας....

 

[renata]

Aπίθανες φωτό lullu πολύ διαφορετικές εικόνες ....

 

[KIKI]

lullu τωρα αξιώθηκα να διαβασω το οδοιπορικο σου και μου αρεσει
παρα πολύ ...
οι δε φωτογραφιες καταπληκτικες ...
μπραβο σου , πολυ ενδιαφερον ταξιδι ....

 

[Panagiota^]

Υπέροχες, μας ταξιδεύουν πραγματικά... Με τους Τουαρέγκ βρεθήκατε καθόλου κοντά, μιλήσατε;

 

[LULLU]

Η έξοδος μας από εκεί στέφτηκε με επιτυχία μετά από καναδυο αποτυχημένες προσπάθειες. Ξαναγυρίσαμε στη κοιλάδα και ο δρόμος μας περνά από Makunza περιοχή που μεταλλάχτηκε και από έρημος έγινε λιβάδι, ένας σπαρμένος αγρός με καλαμπόκι . Αυτό το έργο αποτελεί την πραγματοποίηση του ονείρου του ηγέτη της χώρας να δει δηλαδή τη Σαχάρα πράσινη.. Γεωτρήσεις και πολύπλοκα συστήματα ύδρευσης φέρνουν από τα έγκατα της ερήμου το απολιθωμένο νερό και δίνουν άλλη όψη και ζωή στη περιοχή. Άλλη όψη ναι, διαφορετική ,αλλά και οι συσταθείσες θέσεις εργασίας δεν προσθέτουν στους εδώ εργαζόμενους συνθήκες ζωής καλύτερες από των άλλων η από αυτές που είχαν, όσο για την ποιότητα του προϊόντος τι να πω, εγώ είδα κάτι κακομοίρικα μαραμένα αφυδατωμένα μικρούλια άχρωμα καλαμποκακια..,( κινέζικα σαιζ) παρότι φαντάζομαι ότι το λίπασμα θα πηγαίνει σύννεφο….,..
Ο δείχτης της βενζίνης κατεβαίνει επικίνδυνα και ο οδηγός θα πρέπει να βρει πρατήριο πράγμα όχι εύκολο σε αυτή την ερημιά.. Παράκαμψη στη παράκαμψη, στροφές και ανηφόρες μέσα από κάποιες κατοικήσιμες ζώνες φτάνουμε στο βενζινάδικο …αλλά μπουκάλα…τζιφος!. , η επιγραφή τέλος μας οδηγεί σε νυχτερινή οδύσσεια. Μα είναι δυνατόν στη χώρα του πετρελαίου τα βενζινάδικα να είναι μετρημένα στα δάχτυλα? Όταν βρήκαμε επιτέλους βενζίνη ανακαλύπτουμε πόσο φτηνή είναι η άξια της. Το τζιπ το δικό μας ,αλλά φαντάζομαι ότι αυτή η τροποποίηση ισχύει για όλα , είχε 2 ντεπόζιτα τα γεμίσαμε με 156 λίτρα και η αξία ήταν 15,9 ευρώ!!!!!! και χωρίς ΦΠΑ !!! Η νύχτα άπλωσε το πέπλο της για τα καλά και εμείς ζούμε διαφορετικά την έρημο νυχτιάτικα έτσι κρύα και άγρια που μας φαίνεται , χωρίς ορίζοντα όχι ότι τη μέρα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τίποτα, ούτε τη μούντζα μας δηλαδή., αλλά λέμε τώρα , η νύχτα και το άγνωστο σε αγριεύει… Με το ζόρι διακρίναμε τα φώτα των άλλων τζιπ να μας ακλουθούν , όταν ο οδηγός σταματα.
--Για τσιγάρο ? η προς νερού μας ?
- Χάθηκε πάλι το μαύρο αμάξι μαμ μου λέει στα σπαστά ιταλικά.
- Πάλι ? μα τι γίνεται με τις άλλες καλέ? Όλο χάνονται..
- Να δεις ..λέει ο Γιάννης , πως αν είναι παντρεμένος όταν γυρίσει σπίτι του θα δέρνει τη γυναίκα του πρωί –μεσημέρι- βράδυ έτσι για πλάκα με το που θα ακούει γυναικεία φωνή, αν δεν είναι παντρεμένος δηλώνει ερημίτης … τι να κάνει που τον έχουν τρελάνει τον άνθρωπο…
Γνωρίζοντας το επιβατικό τρίο που κουβαλά δεν έχουμε παρά να γνέψουμε και να συμφωνήσουμε στα λεγόμενα του Γιάννη..
- Πάει χάσαμε κάθε υπόληψη σαν υπάκουες χαμηλοβλεπούσες και άλαλες γυναίκες σε αυτή τη χώρα..
Κάνανε πολλά τσιγάρα μέχρι να φανεί το μαύρο τζιπ μέσα σε ένα σύννεφο σκόνης φρενάρει δίπλα με τα μεγάφωνα στη διαπασών..
- Και κουφό εκτός από μισογύνη θα καταντήσουν τον άνθρωπο λέω εγώ..
- Τι λες φώκια? … Εμείς του δίνουμε καραμέλες και αμυγδαλάκια !!!!
- Πολύ στη φτήνια την βγάζεται.. ας είναι…τα άλλα σχόλια δεν γράφονται εδώ δυστυχώς αλλά καταλαβαίνετε το ύφος και το περιεχόμενο..
- Μωρέ μην μας βγουν ξινά τα γέλια .., ας ελπίσουμε ότι ο τζουτζουκος δεν θα ρίξει καμιά άλλη βόμβα..
Με το που φτάνουμε στο κάμπ διαπιστώνουμε μια φασαρία μια ταραχή φωνές, βήματα, κορναρίσματα και επιτέλους φτάνει στα αυτιά μου η τσιρίδα μιας ιταλίδας..
Ορέ τη κάτσαμε τη βάρκα απόψε, ιταλοί, ισπανοί και ελληνες . .αύριο θα κλείσουν για ρεπό τα παιδιά εδώ… θα βαρέσουν μια αναρρωτική μέχρι να εξαφανιστεί και ο τελευταίος μας.. Ευτυχώς για αυτούς αύριο την κάνουμε για Ubari να δούμε τις λίμνες που δεν θα μπορέσουμε να τις χαρούμε καλά γιατί φεύγουμε βολίδα για Τρίπολη με ταξί… αχ ο κώλος μου κατακλίσεις θα κάνει ..τόσες ώρες !
Το βράδυ δεν ήταν και από τα πλέον ήρεμα.. Από τη διπλανή σκηνή η Πόπη πετάχτηκε φωνάζοντας ότι κάτι , ένα ζωντανό τέλος πάντων ήταν στη πλευρά του προσκέφαλου της ξύνοντας τη τέντα .. Φώναξε και εκείνη αλλά που να βγει έξω να πιάσει στα πράσα το παράξενο επισκέπτη. Κάποια στιγμή σταμάτησε για να επανέλθει πιο δυνατά και απότομα. Είδε και απόειδε ότι δεν καταφέρνει να το διώξει και κουρνιασμένη από το φόβο περίμενε να ξημερώσει. Με το που ακούει να βγαίνω από τη σκηνή το πρωί πετάγεται έξω και ψάχνει για ίχνη γύρω από τη σκηνή..
-Να! να !εδώ κοίτα εδώ.! .και δείχνει όντως κάτι ίχνη που απομακρύνονται προς τη μεριά των αυτοκινήτων αλλά που κανείς μας δεν έχει ιχνηλατικές ικανότητες για να γνωρίζει τον κάτοχο..
Μπήκαμε στα αυτοκίνητα με μισή καρδιά , κανείς δεν ήθελε να εγκαταλείψει τη έρημο και όλα όσα γνώρισε τις 5 τελευταίες μέρες αν και θα έπρεπε η προσμονή της θέας των λιμνών μέσα στη καρδιά της Σαχάρας να κρατά τα επίπεδα της αδρεναλίνης υψηλά.. Αυτή η διαδρομή αν και γίνεται πάλι από κορυφή σε κορυφή μας υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι μόνοι περιπλανώμενοι, όχι μόνο λόγο των διαφορετικών χαραγμένων μονοπατιών από άλλα προπορευόμενα αυτοκίνητα αλλά δυστυχώς και από τα βουναλάκια των σκουριασμένων ντενεκεδοκουτων που ο αρχικά επιμελής ενταφιασμός τους δεν ήταν αρκετά δυνατός στα φυσήματα του αέρα κάνοντας την άσχημη και άθλια εμφάνιση τους .
-- Φαντάζεσαι τι έχει να γίνει σε λίγα χρόνια? Αντί να πηδάς από αμμοκορυφη σε αμμοκορυφη θα πηδάς από τενεκεδοκορυφη σε μπουκαλοκορυφη..
- Για αυτό μας λέει ο Φέτχι (τζουτζουκος) το κράτος έχει ορίσει ορισμένα σημεία για κάμπινγκ και για πικνίκ..
-- Αλλά δε έχει ορίσει όμως σε ποιο σημείο θα κόβει το από αυτό σας, που τα θάβεται αντί να τα κουβαλάτε όπως ορίζει ο νόμος έτσι?
Δεν θα έπρεπε ίσως να μας ενοχλούν τόσο τα σκουπίδια ιδίως εμάς τους Κρητικούς που σκοντάφτουμε καθημερινά σε τόνους σκουπιδιών άθαφτων κιόλας.. ..αλλά μέσα στη απόλυτη απέραντη καθάρια όψη της ερήμου να δεις και τη τενεκεδοκορυφη κάπως σουρχεται και τα λαμπάκια αρχίζουν να ανάβουν..
Σκαρφαλωμένοι σε μια κορυφή λόγων πολλών αναγκών , καταλαβαίνετε τώρα, η ματιά μας πέφτει στην Manara την πρώτη λίμνη από τις 4 , μόνο που δεν έχει νερό είναι αποξηραμένη εδώ και χρόνια και οι κάτοικοι της έχουν μετοικήσει αλλού. Στη μέση του πουθενά μια μεγάλη έκταση χάσκει παραδομένη στο ήλιο και το άνεμο που ο πυθμένας της γεμάτος από αποξηραμένους κρατήρες που κάποτε ανάβλυζαν νερό .… Αν και χωρίς νερό , στις όχθες οι φοίνικες και το πράσινο θεριεύει..
Στα 4 χιλιόμετρα από εδώ θα δούμε τη δεύτερη λίμνη που σφύζει από ζωή και που για όνομα έχει Umn-al-ma που σημαίνει μητέρα του νερού. Είμαστε πολύ τυχεροί που φτάσαμε πολύ πρωί με το ήλιο ακόμη χαμηλά, χαρίζοντας μας τη ευκαιρία να δούμε μέσα στα νερά της λίμνης που είναι καθρέπτης, τζάμι αυτή τη ώρα τον αντικατοπτρισμό των δένδρων και των γύρω λόφων.. Αν καταφέρεις να πάρεις τα μάτια σου από αυτή τη εικόνα , πράγμα δύσκολο αυτή τη στιγμή, θα δεις πως λίγο πιο πέρα δεκάδες μαγαζάκια και πάγκοι πουλούν, τι άλλο? από τα πανάκριβα και αδιαπραγμάτευτα σε τιμή, είδη λαϊκής τοπικής τέχνης.. Ευτυχώς που σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν οι γνωστοί κράχτες να σε πρήζουν με τα μιστερ , σιστερ , μαι χιοπ και γκι μι γιορ πραις, ( τα γράφω στα ελληνικά μετά από αυτό που έπαθε ο Χρήστος) οπότε με γαλήνη και ηρεμία αιχμαλωτίζεις εικόνες που ίσως δεν θα ξαναδείς ποτέ αλλά που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.. Θα ευχόμουν να μπορούσα να μείνω αν όχι όλη μέρα τουλάχιστον άλλο ένα δίωρο, αλλά ο τζουτζουκος μου υπενθυμίζει επαναφέροντας με στη πραγματικότητα ότι όχι μόνο έχουμε άλλες 2 λίμνες να δούμε αλλά και μια διαδρομή 780 χιλιομέτρων να καλύψουμε σήμερα..,.. αυτό και αν είναι γροθιά στο στομάχι …
Με αγώνα δρόμου , μαραθώνιου αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση …και φτάνουμε στη Mafu που απέχει 13 χιλιόμετρα από την μητέρα του νερού., μικρότερη αλλά το ίδιο όμορφη .Βλέπομαι να πλησιάζουν από μακριά άνθρωποι της περιπέτειας, πεζοπόροι με τα μπαστουνάκια τα καπελάκια και τα σακίδια τους , έρχονται από τη Sebha ναι από τόσο μακριά μαγεμένοι από το τοπίο και σίγουρα αν όχι αφυδατωμένοι ζαλισμένοι από το ήλιο… Μωρέ χαρά στο κουράγιο τους!, λέμε εμείς φτύνοντας και συγχρόνως το κόρφο μας…. Και όπως λέμε και εμείς.. μακριά από μας και όπου θέλει .. να πάει το κακό.. Φτάνουμε με τη γλώσσα στα γόνατα στην Gebaoun το στολίδι , το διαμάντι θα πως εγώ από τις λίμνες.. Είναι η μεγαλύτερη η ομορφότερη η βαθύτερη η επιβλητικότερη των άλλων. Αυτό που της δίνει μια ιδιαίτερη όψη είναι το απότομο ψηλό αμμόβουνο που ορθώνεται από την μια όχθη.. Εδώ οι πιο τολμηροί δοκιμάζουν κατάβαση με σκι και όσοι δεν σπάσουν κανένα κόκαλο μπορούν να επιπλεύσουν στα αλμυρά με άνωση νερά.. Μπροστά σε αυτή τη ομορφιά πατήσαμε πόδι ζητώντας να παραμείνουμε κάμποση ώρα, αδιαφορώντας αν θα φτάναμε μεσάνυχτα στη Τρίπολη η χαράματα κατ ευθεία στο αεροδρόμιο για τη πτήση για Βεγγάζη.. , πράγμα που και ο κατά το Νώντα λε κατασκοπ , ο αστυνομικός φύλακας δηλαδή και ο Φετχι αποδέχτηκαν..

 

[LULLU]

η μητερα του νερου..


.. το διαμαντι Gebraoun


.. τουαρεγκ πωλητης στη Μafu λιμνη..

 

[ioanna karagianni]

Αχ διαμάντι είναι και η αφήγηση σου και οι φωτογραφίες σου.