dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.064
- Likes
- 6.302
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
γκουχου γκουχου...... Καλέ... ακόμα δεν ήρθατε, με τα μούτρα πέσατε?
Ισπανία Μαύρη αγορά στη Μαδρίτη-Γυναίκες μόνες ψάχνουν
- Thread starter Twinkie
- Ημερομηνία δημιουργίας
Το πλάνο ήταν, πάμε, αφουγκραζόμαστε σφυγμούς- παλμούς, τι κόσμο έχει, ποιος έχει στα μάτια τον πανικό της μη κατοχής εισιτηρίων και αν καταστεί δυνατόν, πιάνουμε φιλίες
έχοντας βλέμμα puppy που έχασε το κόκκαλό του.
για το πρωτο σκελος ,επειδη την εχουν πατησει φιλοι το λεω..,
αν χρειαστεις ιδιαιτερα ...στειλε πμ ..
για το δευτερο θα σε αναλαβω εγω..
έχοντας βλέμμα puppy που έχασε το κόκκαλό του.
για το πρωτο σκελος ,επειδη την εχουν πατησει φιλοι το λεω..,
αν χρειαστεις ιδιαιτερα ...στειλε πμ ..
για το δευτερο θα σε αναλαβω εγω..
Twinkie
Member
- Μηνύματα
- 1.142
- Likes
- 327
- Επόμενο Ταξίδι
- Με το νου
- Ταξίδι-Όνειρο
- Στα πέντε σημεία της Γης
dim: Φτου σου να σκέφτεσαι έτσι για εμάς...
Lalibela: Αμ το ξέρω, δε το ξέρω πως θα τη πατούσαμε...Μετά το ταξίδι αυτό έγινα εξπέρ στο puppy style
(Κάθε έξτρα βοήθεια, περικαλώ, καλοδεχούμενη)
Lalibela: Αμ το ξέρω, δε το ξέρω πως θα τη πατούσαμε...Μετά το ταξίδι αυτό έγινα εξπέρ στο puppy style
(Κάθε έξτρα βοήθεια, περικαλώ, καλοδεχούμενη)
Lyda
Member
- Μηνύματα
- 723
- Likes
- 241
- Επόμενο Ταξίδι
- ΚΑΛΜΥΚΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Γιατι μονο στην συγγραφεα, ενδιαρονται κι αλλες!!!Για 10 + 1 τρόπους να μπείς στα αποδυτήρια θα σου στείλω πμ!Αλλά για συνέχισε, για συνέχισε!
KLEOPATRA
Member
- Μηνύματα
- 5.869
- Likes
- 2.260
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ειρηνικος ..παντου
Για 10+1 τροπους να μπω στ αποδυτηρια στειλε και σε μενα πμΓια 10 + 1 τρόπους να μπείς στα αποδυτήρια θα σου στείλω πμ!
KLEOPATRA
Member
- Μηνύματα
- 5.869
- Likes
- 2.260
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ειρηνικος ..παντου
Αγαπητη Twinkie για να πουλησετε εισητηρια ,τιμαλφη και λοιπα αντικειμενα προσελθετε ενδεδυμενες εις ολα τα ξε- και ξω-
Επιτυχια εξασφαλισμενη!
Επιτυχια εξασφαλισμενη!
Twinkie
Member
- Μηνύματα
- 1.142
- Likes
- 327
- Επόμενο Ταξίδι
- Με το νου
- Ταξίδι-Όνειρο
- Στα πέντε σημεία της Γης
Ρε κορίτσα αν ήξερα πως είστε τόσο μεγάλες fan του αθλητισμούrolleyes, θα είχα αρχίσει με scanning των παικτόνε κι όχι για μαδριλένικη εξιστόρηση
rolleyes, θα είχα αρχίσει με scanning των παικτόνε κι όχι για μαδριλένικη εξιστόρηση
ΕΡΣΗ
Member
Τελος παντων! Ο γεγονε γεγονε και δεν ξεγεγονε! Κατσε λοιπο και γραφε και καμια συνεχεια γιατι θα εμφανιστει εκεινη η αμαζονα του μηχανοκινητου αθλητισμου και μαλιστα σε δυο τροχους και δε θα γλιτωσεις κακομοιρα μου!
ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Αχ δεν είμαι καλά καθόλου καλά. Γυναίκες ξεκινάνε από Αθήνα για Μαδρίτη, για τα μάτια ή μάλλον τους κοιλιακούς 11 παίδαρων που τις στήνουν και δεν πάνε στο ραντεβού των final four. Και αυτές παρόλο που έχουν την ευκαιρία να χαρούν άλλους κοιλιακούς, παραμένουν κολλημένες στην αρχική πράσινη 11άδα και θέλουν να πουλήσουν τα εισιτήρια. Πως μου είχε ξεφύγει εμένα τέτοια ιστορία; έχω αρχίσει να χάνω την φόρμα μου, μου φαίνεται
Last edited by a moderator:
Twinkie
Member
- Μηνύματα
- 1.142
- Likes
- 327
- Επόμενο Ταξίδι
- Με το νου
- Ταξίδι-Όνειρο
- Στα πέντε σημεία της Γης
Η "Πόρτα του Ήλιου"
Ξύπνημα, πρωινό στο απίστευτο καφέ που είχαμε ανακαλύψει το προηγούμενο βράδυ σε ένα από τα στενά γύρω από την Arenal, ντύσιμο(τελικά όχι το ενδεδειγμένο), το φακελάκι με τα εισιτήρια στις τσάντες και βουρ στην πρώτη με ήλιο βόλτα στη Μαδρίτη.
Στα λίγα μέτρα που κάναμε για να φτάσουμε στην Puerta del Sol και να πάρουμε το μετρό, βλέπαμε κόσμο σε εγρήγορση…Πρωτομαγιά δεν είναι ρε παιδιά; Άντε καμιά πορεία, όλοι να λιάζονται πίνοντας καφέ, καμιά βόλτα…τέτοια είχαμε κατά νου. No mi amigo. Εδώ μάλλον το βλέπουν αλλιώς το θέμα, σκεφτήκαμε οι αδαείς. Οργασμός δουλειάς στην «Πόρτα του Ήλιου», με εξέδρες, σταντ, μεγάφωνα, μικρόφωνα, κορδέλες με μπλε και άσπρο, εμβλήματα να κρέμονται από το εντυπωσιακό κεραμιδί κτίριο του Δημαρχείου και φωτισμός – ναι, ναι την ημέρα- στο άγαλμα- έμβλημα της πόλης, αντικριστά από το μεγαλοπρεπές κτίριο, που αναπαριστά μια αρκούδα στην προσπάθειά της να πιάσει τους καρπούς μιας φραουλιάς.
Το πανέμορφο κτίριο, όπου σε κάθε όροφο και παράθυρό του κρέμονταν εμβλήματα της πόλης, υπήρξε το παλιό ταχυδρομείο της Μαδρίτης και πλέον στεγάζει το Υπουργείο Εσωτερικών όπως και σε κάποια κομμάτια του, με βαριά ιστορία- επί εποχής Φράνκο διαπράχθηκαν αρκετά εγκλήματα κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων- τον Δήμο της Μαδρίτης.
Το επί τόπου διάβασμά μου, ανέφερε πως η Puerta del Sol, δεν μετρά αιώνες ζωής- παρά τα δεκάδες παλιά κτίρια γύρω της- άλλα έμελλε να γίνει η κεντρικότερη πλατεία της Μαδρίτης ουσιαστικά μετά την εξέγερση των ντόπιων ενάντια στους Γάλλους γύρω στο 1800, όταν και κάηκαν ή κατεδαφίστηκαν αρκετά κτίρια που «εμπόδιζαν» την κατασκευή της. Η διακήρυξη της Δημοκρατίας το 1931 από τα μπαλκόνια του Δημαρχείου, κάνει ακόμα πιο ιστορικό το ήδη χαραγμένο με πολλή ιστορία κτίριο στην πλατεία.
Να μαστε λοιπόν, μπροστά από το «Χιλιόμετρο μηδέν»- το σημείο όπου ξεκινά κατά τους Μαδριλένους όλο το συγκοινωνιακό σύμπλεγμα της πόλης και κοιτάμε σαν χαμένες το χαώδες πλήθος να περιφέρεται στην πλατεία, ανάμεσα στις εξέδρες, στα καφέ, στα μαγαζιά του κεντρικότερου σημείου της πρωτεύουσας.
Εξαιτίας της πολυκοσμίας που εκείνη την ώρα έμπαινε στο μετρό, είπαμε να αναβάλλουμε για λίγο την επίσκεψη στο Palacio de los Deportes και να ρεμβάσουμε τα πλακόστρωτα με τα αμέτρητα μαγαζιά στην Calle de Preciados αλλά και να γευτούμε ακόμα ένα καφεδάκι, καθώς η μέρα προβλεπόταν μεγάλη…
Ξύπνημα, πρωινό στο απίστευτο καφέ που είχαμε ανακαλύψει το προηγούμενο βράδυ σε ένα από τα στενά γύρω από την Arenal, ντύσιμο(τελικά όχι το ενδεδειγμένο), το φακελάκι με τα εισιτήρια στις τσάντες και βουρ στην πρώτη με ήλιο βόλτα στη Μαδρίτη.
Στα λίγα μέτρα που κάναμε για να φτάσουμε στην Puerta del Sol και να πάρουμε το μετρό, βλέπαμε κόσμο σε εγρήγορση…Πρωτομαγιά δεν είναι ρε παιδιά; Άντε καμιά πορεία, όλοι να λιάζονται πίνοντας καφέ, καμιά βόλτα…τέτοια είχαμε κατά νου. No mi amigo. Εδώ μάλλον το βλέπουν αλλιώς το θέμα, σκεφτήκαμε οι αδαείς. Οργασμός δουλειάς στην «Πόρτα του Ήλιου», με εξέδρες, σταντ, μεγάφωνα, μικρόφωνα, κορδέλες με μπλε και άσπρο, εμβλήματα να κρέμονται από το εντυπωσιακό κεραμιδί κτίριο του Δημαρχείου και φωτισμός – ναι, ναι την ημέρα- στο άγαλμα- έμβλημα της πόλης, αντικριστά από το μεγαλοπρεπές κτίριο, που αναπαριστά μια αρκούδα στην προσπάθειά της να πιάσει τους καρπούς μιας φραουλιάς.
Το πανέμορφο κτίριο, όπου σε κάθε όροφο και παράθυρό του κρέμονταν εμβλήματα της πόλης, υπήρξε το παλιό ταχυδρομείο της Μαδρίτης και πλέον στεγάζει το Υπουργείο Εσωτερικών όπως και σε κάποια κομμάτια του, με βαριά ιστορία- επί εποχής Φράνκο διαπράχθηκαν αρκετά εγκλήματα κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων- τον Δήμο της Μαδρίτης.
Το επί τόπου διάβασμά μου, ανέφερε πως η Puerta del Sol, δεν μετρά αιώνες ζωής- παρά τα δεκάδες παλιά κτίρια γύρω της- άλλα έμελλε να γίνει η κεντρικότερη πλατεία της Μαδρίτης ουσιαστικά μετά την εξέγερση των ντόπιων ενάντια στους Γάλλους γύρω στο 1800, όταν και κάηκαν ή κατεδαφίστηκαν αρκετά κτίρια που «εμπόδιζαν» την κατασκευή της. Η διακήρυξη της Δημοκρατίας το 1931 από τα μπαλκόνια του Δημαρχείου, κάνει ακόμα πιο ιστορικό το ήδη χαραγμένο με πολλή ιστορία κτίριο στην πλατεία.
Να μαστε λοιπόν, μπροστά από το «Χιλιόμετρο μηδέν»- το σημείο όπου ξεκινά κατά τους Μαδριλένους όλο το συγκοινωνιακό σύμπλεγμα της πόλης και κοιτάμε σαν χαμένες το χαώδες πλήθος να περιφέρεται στην πλατεία, ανάμεσα στις εξέδρες, στα καφέ, στα μαγαζιά του κεντρικότερου σημείου της πρωτεύουσας.
Εξαιτίας της πολυκοσμίας που εκείνη την ώρα έμπαινε στο μετρό, είπαμε να αναβάλλουμε για λίγο την επίσκεψη στο Palacio de los Deportes και να ρεμβάσουμε τα πλακόστρωτα με τα αμέτρητα μαγαζιά στην Calle de Preciados αλλά και να γευτούμε ακόμα ένα καφεδάκι, καθώς η μέρα προβλεπόταν μεγάλη…
Twinkie
Member
- Μηνύματα
- 1.142
- Likes
- 327
- Επόμενο Ταξίδι
- Με το νου
- Ταξίδι-Όνειρο
- Στα πέντε σημεία της Γης
Περπατάτε ποδαράκια μου στη Goya
Το ρητό «ο ύπνος θρέφει τα παιδιά και ο ήλιος τα μοσχάρια» αντιστοιχούσε πλήρως στην περίπτωσή μας. Ένα καφέ είπαμε να πιούμε και η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε παρατηρώντας το πλήθος να πηγαινοέρχεται στην Calle de Preciados και στην Calle del Carmen, τους δυο παράλληλους που σφύζουν από ζωή και μαγαζιά ακόμα κι όταν αυτά είναι κλειστά. Η ηχώ των τραγουδιών που έρχονταν από την Puerta del Sol, ήταν τέτοια που παρά τον ηλιόλουστο καιρό σε παρέπεμπε σε εορταστικό χριστουγεννιάτικο κλίμα αλά Ελλάδα.
Αν θέλαμε όμως να βρούμε άκρη με τα εισιτήρια και τα χρήματα να γίνουν ψώνια- κυρίως- έπρεπε να βιαστούμε. Γνωρίζαμε πολύ καλά άλλωστε πως δεν ήμασταν οι μόνες με την φαεινή ιδέα να βρεθούμε στη Μαδρίτη ελέω Παναθηναϊκού και πως θα υπήρχαν κι άλλοι πολλοί μνηστήρες. Το βλέμμα puppyπου ανέφερα νωρίτερα, το κάναμε μάσκα με το που αποφασίσαμε επιτέλους να πάρουμε το μετρό και να κατεβούμε μετά από λίγες στάσεις στην Goya. Τόσο πολύ που είτε είχα τη μύγα και νόμιζα πως μας κοιτούσαν περίεργα οι Ισπανοί ή που όντως είχε πετύχει το κόλπο.
«Γυναίκες είμαστε, στη τιμή τους θα τα πουλήσουμε, τι άλλο θέλουν δηλαδή να τα πάρουν από εμάς;»
«Όποτε σε συμφέρει είσαι γυναίκα τώρα ε; Να μας χαρώ εγώ θηλυκά, που ξύπνησαν μια όμορφη μέρα και λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο να έρθουν στο finalfour έχοντας κιόλας πρώτες κλείσει τα εισιτήρια»
«Εχμ, συγνώμη αλλά δική σου ήταν η ιδέα»
«Ναι κι εσύ συμφώνησες»
«Καλέ τι ωραία μαγαζιά έχει εδώ πέρα…Θα έρθουμε αύριο ε;», (τρία πουλάκια κάθονταν),ψέλλισε η Ε. που ναι, όπως πολύ σωστά κάποιος θα κατάλαβε, ήρθε περισσότερο για την παρέα αν και το τρίτο εισιτήριο ήταν δικό της.
Η περίφημη Calle de Goya μαζί με την Calle Alcala είναι δυο από τους κεντρικούς οδικούς άξονες της μαδριλένικης πρωτεύουσας που ωστόσο εκείνη την μέρα, πιθανότατα λόγω Πρωτομαγιάς, ήταν σχεδόν έρημοι. Περπατήσαμε από τη στάση του μετρό όλη την λεωφόρο μέχρι να βρούμε το γήπεδο και μας έκανε τρομερή εντύπωση ο καθαρός πλατύς δρόμος, η φοβερή σήμανση και φυσικά το γεγονός πως όλοι μα όλοι φυσικά σταματούσαν τουλάχιστον μισό μέτρο στο φανάρι πριν την σήμανση της διάβασης. Κάτι που δεν είχα συναντήσει ούτε στην Ιταλία- εκτός κάποιων περιπτώσεων- καλά για Κωνσταντινούπολη ούτε λόγος, παρά μόνο στην απολύτως «λογική» Ελβετία.
Δρόμο παίρναμε, δρόμο αφήναμε, γήπεδο πουθενά. Κάπου στα μισά της διαδρομής, όπως φάνηκε στο τέλος, το «ενδεδειγμένο» ντύσιμο πήγε στα κομμάτια. Εντάξει, το είχαμε καταλάβει πως οι πατατούκες ήταν υπερβολή, αλλά εδώ μιλάμε για λεπτό μακρυμάνικο μπλουζάκι που με τους 27 βαθμούς και τόσο περπάτημα έμοιαζε με κουβέρτα.
«Να ρωτήσω κάτι; Μήπως πάμε ανάποδα;»
«Μα γιατί το λες αυτό; Βγήκαμε από το μετρό, όλο ευθεία μας είπαν και το ίδιο μου λέει ο χάρτης»
«Ναι κουκλίτσα μου, αλλά βγήκες και πήγες από αριστέρα ντουγρού κάτω. Όχι δεξιά ντουγρού πάνω»
Το επεξεργάζομαι λίγο, και διαπιστώνω πως η λάτρης των βιτρινών Ε. παρά το χάζι που έκανε την ώρα που τσακωνόμουν με την Barbu για το ποιος συναίνεσε να πάρουμε εισιτήρια, είχε τελικώς δίκιο. Αναστροφή, πιρουέτα γύρω από τον εαυτό μας, φυσικά φωτογραφίες όπου κρινόταν απαραίτητο και πήραμε την ανάποδη φορά.
Τελικώς το περίφημο μπασκετικό στολίδι της Μαδρίτης, απείχε ελάχιστα από το μετρό, στην αρχή το προσπεράσαμε λίγο, καθώς βρισκόταν σε έναν κάθετο δρόμο που στο αδιέξοδό του- τύπου- ήταν μια πλατεία και το γήπεδο. Κόσμος και ντουνιάς απ’ έξω, ένα γκρουπ Ισπανών με τύμπανα, στολές, φανέλες της Ταού Κεράμικα να δίνουν τον ρυθμό, ελάχιστους οπαδούς της Μακάμπι Τελ Αβίβ κι ακόμα πιο λίγους της Σιένα και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Η τετράδα των ομάδων που συμπλήρωνε το final four δεν έφτανε στο ελάχιστο τον όγκο των φιλάθλων της ελληνικής ομάδας, που η άκρη του ματιού μας, τους πέτυχε μαζεμένους σε μια σκιά λίγο πιο μακριά από τον χαμό.
«Να και τα δικά μας τα φυντάνια.. Να δω τώρα που θα βρούμε αγοραστή». Το puppy βλέμμα εξαφανίστηκε από την αμηχανία και τον προβληματισμό μας, τη στιγμή που χτυπάει το κινητό της Barbu και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν οι τρεις Κρητικοί που είχαν βρεθεί επίσης στη Μαδρίτη για τον ίδιο λόγο, και σε μια στιγμή απόγνωσης όταν ήμασταν στην Ελλάδα, είχαμε σμίξει τον καημό μας.
Μες στα μάτια την κοιτούσαμε να καταλάβουμε αν τα παλικάρια από τα Χανιά είχαν σταθεί τυχεροί στην πώληση των δικών τους εισιτηρίων και πιάσαμε παλμό πως τελικά ήμασταν οι μόνες που δεν είχαμε βρει αγοραστή…
«Έλα κορίτσα, πρέπει να συντονιστούμε λιγάκι. Στεκόμαστε εδώ και δεν κάνουμε τίποτα. Εμείς πρέπει να πάμε, αυτοί θα έρθουν;»
Η μαύρη αγορά έξω από το Palacio de los Deportes στη Μαδρίτη είχε μόλις αρχίσει…
Το ρητό «ο ύπνος θρέφει τα παιδιά και ο ήλιος τα μοσχάρια» αντιστοιχούσε πλήρως στην περίπτωσή μας. Ένα καφέ είπαμε να πιούμε και η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε παρατηρώντας το πλήθος να πηγαινοέρχεται στην Calle de Preciados και στην Calle del Carmen, τους δυο παράλληλους που σφύζουν από ζωή και μαγαζιά ακόμα κι όταν αυτά είναι κλειστά. Η ηχώ των τραγουδιών που έρχονταν από την Puerta del Sol, ήταν τέτοια που παρά τον ηλιόλουστο καιρό σε παρέπεμπε σε εορταστικό χριστουγεννιάτικο κλίμα αλά Ελλάδα.
Αν θέλαμε όμως να βρούμε άκρη με τα εισιτήρια και τα χρήματα να γίνουν ψώνια- κυρίως- έπρεπε να βιαστούμε. Γνωρίζαμε πολύ καλά άλλωστε πως δεν ήμασταν οι μόνες με την φαεινή ιδέα να βρεθούμε στη Μαδρίτη ελέω Παναθηναϊκού και πως θα υπήρχαν κι άλλοι πολλοί μνηστήρες. Το βλέμμα puppyπου ανέφερα νωρίτερα, το κάναμε μάσκα με το που αποφασίσαμε επιτέλους να πάρουμε το μετρό και να κατεβούμε μετά από λίγες στάσεις στην Goya. Τόσο πολύ που είτε είχα τη μύγα και νόμιζα πως μας κοιτούσαν περίεργα οι Ισπανοί ή που όντως είχε πετύχει το κόλπο.
«Γυναίκες είμαστε, στη τιμή τους θα τα πουλήσουμε, τι άλλο θέλουν δηλαδή να τα πάρουν από εμάς;»
«Όποτε σε συμφέρει είσαι γυναίκα τώρα ε; Να μας χαρώ εγώ θηλυκά, που ξύπνησαν μια όμορφη μέρα και λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο να έρθουν στο finalfour έχοντας κιόλας πρώτες κλείσει τα εισιτήρια»
«Εχμ, συγνώμη αλλά δική σου ήταν η ιδέα»
«Ναι κι εσύ συμφώνησες»
«Καλέ τι ωραία μαγαζιά έχει εδώ πέρα…Θα έρθουμε αύριο ε;», (τρία πουλάκια κάθονταν),ψέλλισε η Ε. που ναι, όπως πολύ σωστά κάποιος θα κατάλαβε, ήρθε περισσότερο για την παρέα αν και το τρίτο εισιτήριο ήταν δικό της.
Η περίφημη Calle de Goya μαζί με την Calle Alcala είναι δυο από τους κεντρικούς οδικούς άξονες της μαδριλένικης πρωτεύουσας που ωστόσο εκείνη την μέρα, πιθανότατα λόγω Πρωτομαγιάς, ήταν σχεδόν έρημοι. Περπατήσαμε από τη στάση του μετρό όλη την λεωφόρο μέχρι να βρούμε το γήπεδο και μας έκανε τρομερή εντύπωση ο καθαρός πλατύς δρόμος, η φοβερή σήμανση και φυσικά το γεγονός πως όλοι μα όλοι φυσικά σταματούσαν τουλάχιστον μισό μέτρο στο φανάρι πριν την σήμανση της διάβασης. Κάτι που δεν είχα συναντήσει ούτε στην Ιταλία- εκτός κάποιων περιπτώσεων- καλά για Κωνσταντινούπολη ούτε λόγος, παρά μόνο στην απολύτως «λογική» Ελβετία.
Δρόμο παίρναμε, δρόμο αφήναμε, γήπεδο πουθενά. Κάπου στα μισά της διαδρομής, όπως φάνηκε στο τέλος, το «ενδεδειγμένο» ντύσιμο πήγε στα κομμάτια. Εντάξει, το είχαμε καταλάβει πως οι πατατούκες ήταν υπερβολή, αλλά εδώ μιλάμε για λεπτό μακρυμάνικο μπλουζάκι που με τους 27 βαθμούς και τόσο περπάτημα έμοιαζε με κουβέρτα.
«Να ρωτήσω κάτι; Μήπως πάμε ανάποδα;»
«Μα γιατί το λες αυτό; Βγήκαμε από το μετρό, όλο ευθεία μας είπαν και το ίδιο μου λέει ο χάρτης»
«Ναι κουκλίτσα μου, αλλά βγήκες και πήγες από αριστέρα ντουγρού κάτω. Όχι δεξιά ντουγρού πάνω»
Το επεξεργάζομαι λίγο, και διαπιστώνω πως η λάτρης των βιτρινών Ε. παρά το χάζι που έκανε την ώρα που τσακωνόμουν με την Barbu για το ποιος συναίνεσε να πάρουμε εισιτήρια, είχε τελικώς δίκιο. Αναστροφή, πιρουέτα γύρω από τον εαυτό μας, φυσικά φωτογραφίες όπου κρινόταν απαραίτητο και πήραμε την ανάποδη φορά.
Τελικώς το περίφημο μπασκετικό στολίδι της Μαδρίτης, απείχε ελάχιστα από το μετρό, στην αρχή το προσπεράσαμε λίγο, καθώς βρισκόταν σε έναν κάθετο δρόμο που στο αδιέξοδό του- τύπου- ήταν μια πλατεία και το γήπεδο. Κόσμος και ντουνιάς απ’ έξω, ένα γκρουπ Ισπανών με τύμπανα, στολές, φανέλες της Ταού Κεράμικα να δίνουν τον ρυθμό, ελάχιστους οπαδούς της Μακάμπι Τελ Αβίβ κι ακόμα πιο λίγους της Σιένα και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Η τετράδα των ομάδων που συμπλήρωνε το final four δεν έφτανε στο ελάχιστο τον όγκο των φιλάθλων της ελληνικής ομάδας, που η άκρη του ματιού μας, τους πέτυχε μαζεμένους σε μια σκιά λίγο πιο μακριά από τον χαμό.
«Να και τα δικά μας τα φυντάνια.. Να δω τώρα που θα βρούμε αγοραστή». Το puppy βλέμμα εξαφανίστηκε από την αμηχανία και τον προβληματισμό μας, τη στιγμή που χτυπάει το κινητό της Barbu και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν οι τρεις Κρητικοί που είχαν βρεθεί επίσης στη Μαδρίτη για τον ίδιο λόγο, και σε μια στιγμή απόγνωσης όταν ήμασταν στην Ελλάδα, είχαμε σμίξει τον καημό μας.
Μες στα μάτια την κοιτούσαμε να καταλάβουμε αν τα παλικάρια από τα Χανιά είχαν σταθεί τυχεροί στην πώληση των δικών τους εισιτηρίων και πιάσαμε παλμό πως τελικά ήμασταν οι μόνες που δεν είχαμε βρει αγοραστή…
«Έλα κορίτσα, πρέπει να συντονιστούμε λιγάκι. Στεκόμαστε εδώ και δεν κάνουμε τίποτα. Εμείς πρέπει να πάμε, αυτοί θα έρθουν;»
Η μαύρη αγορά έξω από το Palacio de los Deportes στη Μαδρίτη είχε μόλις αρχίσει…
Attachments
Lyda
Member
- Μηνύματα
- 723
- Likes
- 241
- Επόμενο Ταξίδι
- ΚΑΛΜΥΚΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Τι ωραια εκπληξη πρωι πρωι!!! Βιτρινες, Κρητικοι και final four....οσο παει και γινεται καλυτερο.
Εκπομπές Travelstories
