Μπαχρέιν Μπαχρέιν: Πρεμιέρα Φόρμουλα 1 2024

[popotus]

Πρόλογος: Προετοιμασία και οργάνωση

Και αφού πήρα φορά με τις Σεϋχέλλες λέω δεν γράφω και το προηγούμενο ταξίδι μου στο Μπαχρέιν για τον πρεμιέρα του καλενταρίου για το 2024 για την φόρμουλα 1? Σαν παιδιά και εμείς με τον μικρότερο μου αδελφό παρακολουθούσαμε τότε στον Αντ1 με περιγραφή του Άρη Σταθάκη τις μάχες μεταξύ των Σέννα, Μάνσελ, Προστ, Πατρέζε και τόσων άλλων εκείνα τα χρόνια τα κυριακάτικα μεσημέρια ( η Πρωτομαγιά και Πάσχα του 94 μας έμεινε περισσότερο στη μνήμη για λάθος λόγο). Δεν είχα ποτέ παραβρεθεί σε κάποιο αγώνα τα μετέπειτα χρόνια παρότι μου δόθηκε η ευκαιρία κάποιες λιγοστές φορές στην γείτονα χώρα και αφού τα χρόνια πέρασαν και τα ονόματα αλλά και οι ομάδες άλλαξαν ριζικά και ορμώμενος από τον αδελφό μου που παρακολουθούσε όλη την σειρά του Νετφλιξ άρχισα να ψάχνω δειλά δειλά τις τιμές για να βρεθείς από κοντά σε ένα αγώνα. Κάποια στιγμή είχε μπει και η Κωνσταντινούπολη στο πρόγραμμα και είχε γίνει αρκετά δημοφιλής στους Έλληνες φιλάθλους λόγω εγγύτητας αλλά οι περισσότεροι επιλέγαν την πίστα της Βουδαπεστης λόγω συνολικού value for money. Στην προσωπική μου έρευνα πάντως την πιο συμφέρουσα τιμή την έβγαζε το Μπαχρέιν με τιμές προσφοράς στα 55 BHD για όλο το τριήμερο δηλαδή με την τότε ισοτιμία σχεδόν 135 ευρώ. Θα επαναλάβω ότι είναι και για τις 3 ημέρες ενώ στην Βουδαπέστη μόνο η ημέρα του αγώνα βγαίνει φθηνότερα σίγουρα.


Δεν ήθελα και πολύ όποτε δεύτερο πράγμα η εύρεση πτήσεων για την Μανάμα! Σοκ ! Η Gulf Air έχει τιμές που απευθύνονται μόνο σε εμίρηδες και άρχισαν οι αλχημείες για πιθανές οικονομικές πτήσεις μέσω Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και φυσικά η Wizz Air είχε τον πρώτο λόγο με τις άκρως ανταγωνιστικές τιμές της στα 55 ευρώ μονή διαδρομή για Άμπου Ντάμπι και επιστροφή από Μανάμα για Αμμαν και μετά για Αθήνα με 150 ευρώ με την Royal Jordanian. Τελευταία πτήση που είχε μείνει ήταν η ανταπόκριση από Άμπου Ντάμπι για Μανάμα που βγήκε η ακριβότερη του ταξιδιού με 100 ευρώ και κλείστηκε και τελευταία χρονολογικά.
Σύνολο ένα 300αρι τα αεροπορικά και αποτέλεσε το ακριβότερο σημείο του ταξιδίου. Και έμεινε το κομμάτι διαμονής. Οι πτήσεις ήταν για Τετάρτη μεσημέρι από Αθήνα και η επόμενη πτήση την επόμενη ημέρα το απόγευμα από Άμπου Νταμπι οπότε μια διαμονή θα γινόταν στα ΗΑΕ και οι υπόλοιπες 3 στην Μανάμα. Ο αγώνας είναι Σάββατο και όχι Κυριακή όποτε επιστροφή την Κυριακή τα ξημερώματα για Αθήνα μέσω Αμμάν. Για πρώτη φορά επέλεξα την Agoda αντί της μητρικής Booking λόγω προσφορών όποτε έκλεισαν σε τιμές των 76 και 260 αντίστοιχα σε 4στερα ( το ένα έλεγε 5 μεγάλο ψέμα όμως ) σύνολο στα 338 ευρώ για όλα τα δίκλινα.


Και για να μην κουράζω με πολλές τιμές και νούμερα και για να βοηθήσω όποιον ενδιαφέρεται τα παραπάνω αεροπορικά, εισιτήρια αγώνα και ξενοδοχεία για 4 νύχτες (μια μέρα Α.Νταμπι) έφτασαν στα 610 ευρώ ανά άτομο. Τα εισιτήρια για τον αγώνα κλείστηκαν από το επίσημο σάιτ του bahraingp.com με προσφορές στα 15% φθηνότερα εάν γίνει early booking αρκετούς μήνες πριν.
Επειδή το έψαξα αρκετά είναι ο πιο οικονομικός τρόπος να κλείσετε για τον αγώνα και μια σύσταση, συμβουλή. Κάντε τις αγορές σας μέσω Revolut όταν πρόκειται για 3ο νόμισμα εκτός ευρώ. Καμία προμήθεια και με τις τρέχουσες συναλλαγματικές τιμές. Επειδή έχω καεί με τις ελληνικές πιστωτικές και με το PayPal δεν την ξαναπαθαίνω. Το ίδιο ισχύει και με πληρωμές στις χώρες με τρίτο νόμισμα. Βλέπεις και σε real time και την συναλλαγή. Και κλείνω τον πρόλογο με μια ακόμα πληροφορία. Δεν χρειάστηκε να κλείσουμε ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο γιατί η χώρα παρέχει free shuttle bus από αεροδρόμιο σε κεντρικά και όχι μόνο ξενοδοχεία από τα ξενοδοχεία στην πίστα και από την πίστα στο αεροδρόμιο. Πολύ μπροστά οι τύποι για να μειώσουν και το κυκλοφορικό χάος, που θα σας μιλήσω όταν έρθει η ώρα , που γίνεται κατα την διάρκεια του αγώνα και τον δοκιμαστικών.

 

[popotus]

1η ΗΜΕΡΑ: Άφιξη σε Άμπου Ντάμπι

Ημέρα αναχώρησης λοιπόν και φτάνουμε μεσημέρι στο αεροδρόμιο για την επικείμενη πτήση για τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ενδιάμεσος σταθμός για το Μπαχρέιν. Η Wizz Air με είχε τρομάξει στο παρελθόν αφού είχαμε μια ακύρωση εκ μέρους τους την περίοδο της καραντίνας με αποζημίωση στα 120% στο ποσό που είχαμε δώσει και μια ακύρωση εκ μέρους μας για λόγους υγείας που φυσικά δεν μας αποζημιώσει ούτε το 1% και επιπλέον ένα υπόλοιπο ποσό που είχαμε σαν πίστωση είχε λήξει κακήν κακώς χωρίς να το έχουμε χρησιμοποιήσει. Με ενδιάμεσα συναισθήματα περισσότερα αρνητικά φυσικά επιβιβαζόμαστε και κάνουμε μια όμορφη πτήση 4 ωρών. Φυσικά low cost ούτε νερό αλλά πολύ ήρεμη και καλή πτήση με νέα airbus A320 και επιπλέον προς τιμή τους τον αδελφό μου που περνάει τα 2 μέτρα τον τακτοποίησαν σε θέση δίπλα σε εξόδους κινδύνου για να βγάλει πιο άνετα την πτήση ( όταν η scootαρα είχε βγάλει τα καθίσματα από τις πρώτες θέσεις στo Boeing 787 για να μην κάθεται κανείς που δεν τις είχε πληρώσει, απαράδεκτα πράγματα) . Μπράβο στην Wizz λοιπόν.

Άφιξη στο αεροδρόμιο του Άμπου Ντάμπι και υπομονή να περάσουμε τον έλεγχο διαβατηρίων. Να αναφέρω ότι σε σύγκριση με το έτερο αεροδρόμιο του Ντουμπάϊ πολύ λιγότερη οργάνωση και κάτι που μου έκανε εντύπωση ότι σου έδιναν ακόμα και κάρτα σιμ με 3gb για χρήση διαδικτύου. Ένα Uber και κατευθείαν στο ξενοδοχείο Corniche Hotel Abu Dhabi 5στερο στα χαρτιά μονάχα και εξού και η χαμηλή τιμή του παγίδα με θετικό τα μεγάλα δωμάτια και καλή σχετικά θέα στην πόλη αλλά ούτε καλό πρωινό είχε ούτε roof garden με θέα στον Περσικό κόλπο ( έκαναν έργα συντήρησης ?!).
Φυσικά διάθεση για έξοδο μετά τις 12 που φτάσαμε στο ξενοδοχείο δεν υπήρχε όποτε μόνο καλός μεσανατολίτικος ύπνος.

Επειδή η πρώτη ημέρα είναι μεταβατική στο προκείμενο ταξίδι θα αδράξω την ευκαιρία να αναφερθώ στις 2 πόλεις των ΗΑΕ που έτυχε να επισκεφτώ σχετικά κοντά χρονικά. Δεν υπάρχει σίγουρα μέτρο σύγκρισης γιατί το Ντουμπάϊ πρωτοστάτησε στην τουριστική ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό της περιοχής τους αφού παρότι στο ίδιο κράτος παραμένουν 7 διαφορετικά εμιράτα. Τα χρήματα από το πετρέλαιο επενδύθηκαν και συνεχίζονται να επενδύονται με φρενήρη ρυθμό και να δημιουργούν έναν διαφορετικό πολιτισμό στην μέση της ερήμου. Προσωπικά μου αρέσει που βρήκαν κάποιο τρόπο να επενδύσουν τόσο χρήμα ώστε να τους επιστρέφεται και πίσω αλλά και ξεφεύγουν από την κλασσική λογική της Μ.Ανατολης της έντασης και την συνεχής εσωστρέφειας και διαμάχης. Ο απολογισμός εξάλλου είναι υπέρ τους. Πέρυσι έφτασαν τους 14 εκατ. τουρίστες όσες το Παρίσι και περισσότερους από την Νέα Υόρκη. Το Άμπου Ντάμπι πάλι άργησε αλλά πήρε και αυτό εμπρός αλλά όταν σε 1 ώρα απόσταση έχεις τέτοιο ανταγωνισμό δύσκολο θα φτάσεις σε τέτοια νούμερα.

Το καλό του χαρτί δεν είναι άλλο από το Μεγάλο Τζαμί του Ζαγέντ Μπίν Σουλτάν Αλ Ναχαιάν που εντυπωσιάζει τα πλήθη αλλά δεν έχει σχέση με το κλασσικό τύπου τζαμιού που έχετε στο νου σας. Περισσότερο σαν μουσείο μοιάζει με τρομερούς χώρους μέσα και έξω και αρκετά μεγάλη πολυτέλεια. Αξίζει σίγουρα την ουρά και την αναμονή δεν έχει εισιτήριο και έχει μια τεράστια υπόγεια διάβαση που σας οδηγεί στο εξωτερικό χώρο του. Και για να κλείσω και την αφήγηση δεν θα παραλείψω να πω όπως το έχουν επισημάνει και άλλοι συμφορουμίτες, αυτές οι πόλεις είναι τεράστιες δεν υπάρχει η κλασσική έννοια του κέντρου που θα περπατηθεί έχουν τεράστιους λεωφόρους και το ένα από το άλλο αξιοθέατο χρειάζονται απαραίτητα μεταφορικά μέσα. Κλείνοντας θα αδράξω την ευκαιρία από τα λεγόμενα του @Yorgos να επισημάνω ότι όπως και την Ντόχα έτσι και το Ντουμπάϊ μαζί με Άμπου Ντάμπι σύσταση μου είναι να το δείτε για αυτό που είναι για όσο χρόνο πιστεύετε ότι πρέπει να αφιερώσετε. Δεν είναι ούτε Φεζ ούτε Πέτρα ούτε Ιερουσαλήμ. Αλλά πράγματα έχουν να δείξουν στον ταξιδιώτη. Δεν πάνε όλοι για ψώνια και ντόλτσε βίτα εκεί κάτω και στο τέλος έφτιαξαν έναν πολιτισμό αντίγραφο της Δύσης μέσα στην έρημο από το μηδέν δεν το λες και λίγο. ( άλλο που με την πρώτη νεροποντή πλημμυρίσαν όλα, α ρε Ελλαδίτσα)

 

[popotus]

2η ημέρα: Άμπου Νταμπι και αναχώρηση για Μπαχρέιν.


Ξημερώνει Πέμπτη λοιπόν και μετά από ένα αρκετά φτωχό πρωινό που μας απογοήτευσε για 5στερο και καλά ξενοδοχείο παίρνουμε τα ποδαράκια μας και φύγαμε για την διάσημη Corniche την παραλιακή γραμμή της πόλης που εκτείνεται σε μια απόσταση 6-7 χλμ μπροστά μας μέχρι το διάσημο Emirates Palace. Η μέρα δεν είναι πολύ ζεστή, μερικά σύννεφα μας προστατεύουν και σε λίγα λεπτά περπατάμε κατά μήκος της. Εντυπωσιάζει περισσότερο με την οργάνωση της αφού υπήρχαν υπάλληλοι που στρώνανε την άμμο να φαίνεται ομαλή και ανέγγιχτη ( αδιανόητα πράγματα ). Η θάλασσα δεν δείχνει εντυπωσιακή στον Περσικό κόλπο να πω την αλήθεια αφού εξάλλου διακόπτεται από κάποια λωρίδα γης στο σημείο που βρίσκεται το Heritage village και το νησάκι Lulu. Πολλά μαγαζιά στην Abu Dhabi Beach όλα προσεγμένα περιποιημένα και φυσικά δεν λείπει η πολυτέλεια. Όπως προείπα σε αυτές τις πόλεις, οι αποστάσεις είναι τεράστιες και δεν σου φαίνεται καθόλου στον χάρτη. Και όπως έχει ειπωθεί πολύ σωστά εδώ μέσα στο φόρουμ δεν υπάρχει και το κλασικό κέντρο όπως στην Ευρώπη όποτε περπατάς, περπατάς αμέτρητες ώρες εάν το αντέχεις χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι. Τα τεράστια κτίρια όλα μπροστά σου τα περισσότερα να ανήκουν στον φυσικό λόγο πλουτισμού αυτών των χωρών, τον μαύρο χρυσό, και δίπλα λιμουζίνες και σούπερ αυτοκίνητα, κάπου πρέπει να ξοδέψουν όλο αυτόν τον πλούτο. Είπαμε να κατευθυνθούμε προς το Observation Deck at 300 δηλαδή να παρατηρήσουμε την πόλη από τα 300 μέτρα ύψος στο σύμπλεγμα των Etihad Towers λίγο μετά το τέλος της Corniche και να αφήσουμε την μαρίνα και το πολιτιστικό χωριό που ήθελαν ακόμα 4-5 χιλιόμετρα περπάτημα.

Το σύμπλεγμα των πύργων της Etihad εθνικού αερομεταφορέα του Άμπου Ντάμπι ( η Emirates είναι του Ντουμπάϊ ) εμπεριέχει ξενοδοχεία κατηγορίας Grand Hyatt, εμπορικά κέντρα, εστιατόρια και δίπλα ακριβώς προβάλει ο εντυπωσιακός ουρανοξύστης της Abu Dhabi National Oil Company σαν να λέμε Ελληνικά Πετρέλαια καμία σχέση. Το εισιτήριο στα 21 περίπου ευρώ θα περιελάμβανε και καφέ αλλά τελικά εκείνη την ώρα ήταν κλειστό όποτε δεχθήκαμε μια καλή έκπτωση στην είσοδο. Η θέα στο αμφιθεατρικό κυκλικό σαλόνι εντυπωσιακή ευτυχώς δεν πετύχαμε αρκετό κόσμο πάνω και φυσικά δεν θα μας χάλαγε να παίρναμε και τον καφέ μας με ένα κρουασάν με αγνάντι όλη την πόλη. Αρκετές φωτογραφίες και βίντεο και μετά κατεβαίνοντας περιηγηθήκαμε στα υπόλοιπα μέρη του συμπλέγματος. Το προτείνω ανεπιφύλακτα μαζί με την βόλτα στην Corniche εάν σας βγαίνει ο χρόνος. Επιστροφή στο ξενοδοχείο σιγά σιγά για να ετοιμαστούμε για την μεταφορά μας στο αεροδρόμιο αφού στις 6 μμ πετάμε για Μανάμα, Τα ταξί τους αρκετά τίμια και πιο οικονομικά από το Uber τελικά στα ΗΑΕ και σε 50 λεπτά ελεω κίνησης φτάνουμε στο αεροδρόμιο και ετοιμαζόμαστε να πετάξουμε με την Air Arabia η οποία αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες low cost αεροπορικές της περιοχής και πριν από λίγο καιρό ξεκίνησε δρομολόγια και στην Αθήνα. Το αεροδρόμιο μεγάλο άνετο και επειδή θα φτάναμε αργά στο ξενοδοχείο μας στάση για γρήγορο φαγητό στο Burger King’s. Ποσό καιρό είχα να φάω!! Τίμιο το μπέργκερ τους δεν κατάφερα το 2ο να πω την αλήθεια και αναχώρηση για Μανάμα. Και αυτή η εταιρεία προς τιμή τους βολεύουν και εμένα και τον αδελφό μου με ύψη 191 και 203 αντίστοιχα σε θέσεις δίπλα στην έξοδο κινδύνου και η διάρκεια 50 λεπτά πτήσης περνάει συζητώντας με έναν γηγενή που χάρηκε που πηγαίναμε στην χώρα του για το γκραν πρι και προσφέρθηκε να κεράσει καφέ ( low cost γαρ).

Μπαχρέιν λοιπόν και αεροδρόμιο της Μανάμας μπροστά μας σχεδόν γιορτινό να υποδεχθεί τα πλήθη για το γεγονός της χρονιάς. Να πω την αλήθεια δεν μας φάνηκε ακόμα το μέγεθος και το πλήθος του κόσμου που είδαμε τις επόμενες ημέρες. Και για να μιλήσω για οργάνωση είχαν ναυλώσει ειδικά πούλμαν διαφόρων μεγεθών για να μεταφέρει άνευ χρέωσης τους θεατές από αεροδρόμιο στα ξενοδοχεία και από τα ξενοδοχεία στην πίστα. Πανέξυπνη κίνηση που δεν φαντάζομαι τι θα γινόταν στους δρόμους τις επόμενες ημέρες εάν δεν το είχαν εφαρμόσει. Είχαν δώσει κάποια σημεία συνάντησης σε κεντρικά ξενοδοχεία της Μανάμας. Όποτε βόλευε τον περισσότερο κόσμο. Αφού τοποθετούμε βαλίτσες επιβιβαζόμαστε και φεύγουμε για το ξενοδοχείο. 4στερο και αυτό στα χαρτιά θαρρώ με ένα τεράστιο δωμάτιο και επειδή ο μπραδερ είναι καπνιστής το δωμάτιο είχε έντονη εσάνς τσιγάρου. Να προσθέσω ότι η περιοχή που επιλεξαμε ήταν η Al Juffair με οργασμό ανοικοδόμησης με τεράστιους ουρανοξύστες ξενοδοχεία όπως το δικό μας το Elite Crystal Hotel. Δεν είναι δίπλα στο κέντρο αλλά δεν κατάλαβα τι ορίζουμε σαν κέντρο σε αυτή την πόλη-νησί-κράτος. Οι τιμές πάντως ήταν καλές. Και επειδή βαριόμασταν να καθίσουμε στο ξενοδοχείο από τις 9 είπαμε να κάνουμε και μια βόλτα στην κοντινή Juffair Square που είχε βραδιά καραόκε χωρίς να μας ξετρελάνει κιόλας. Κλείνω με το θέμα καιρού. Τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και ο δυνατός άνεμος που θα κρατούσε για ακόμα ένα 24ωρο έκανε το βραδινό αρκετά ψυχρό για τα δεδομένα της Μ.Ανατολής.

 

[popotus]

1,2,3,4 Corniche 5 Emirates Palace 6 Abu Dhabi National Oil Company 7,8 Observation deck at 300