psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.336
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία & σχεδιασμός
- 1a. Guten Abend Wien
- 1b. Καλύτερα το πρωί
- 1c. Στα ενδότερα του Ιστορικού κέντρου
- 1d. Η …νύχτα της Βιέννης & αναχώρηση
- 2a. Dobry wieczór Warszawo
- 2b. Η πρώτη νύχτα στη Βαρσοβία!
- 2c. Όλη η μέρα δικιά μου
- 2d. Stare Miasto & Nowe Miasto συνέχεια
- 2e. Βραδιάζει στη παλιά πόλη
- 2f. Στο ηλιόλουστο & μεγαλύτερο πάρκο
- 2g. Στο μουσείο Powstania Warszawskiego κι επιστροφή
- 3a. Ciao Brescia
- 3b. Στον αρχαιολογικό χώρο και το κάστρο της πόλης
- 3c. Στο ιστορικό κέντρο, περιμένοντας τη κακοκαιρία
- 3d. Νυχτερινές βόλτες στη Brescia (ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται) & αναχώρηση
- Συμπεράσματα & αποτίμηση
- Επίλογος & μερικές συμβουλές.
3c. Στο ιστορικό κέντρο, περιμένοντας τη κακοκαιρία
Ο καιρός ήταν ακόμη καλός, πολύ καλύτερος παραδόξως απ’ αυτόν που άφησα στη Θεσσαλονίκη, κάτι που είχε οδηγήσει αρκετούς Ιταλούς σε εξωτερικό χώρο, απολαμβάνοντας το γεύμα τους ή τον καφέ τους:
Πέρασα με βιασύνη την εντυπωσιακή στοά με τον πύργο του ρολογιού κατασκευής 1500 ‘’Torre dell'Orologio’’ :
Που με οδηγούσε σε μία από της ωραιότερες πλατείες της πόλης, πλαισιωμένη από όμορφα αναγεννησιακά κτήρια, με διασημότερο όλων το Palazzo della Loggia:
Η Piazza della Loggia εκτός της δεδομένης ομορφιάς της, έχει μείνει στην ιστορία και για ένα θλιβερό λόγο, μια τρομοκρατική - βομβιστική επίθεση που έλαβε χώρα το πρωί της 28ης Μαΐου 1974, στην κατά τη διάρκεια μιας αντιφασιστικής διαδήλωσης και κόστισε τη ζωή σε οκτώ άτομα, τραυματίζοντας άλλα εκατόν δύο.
(Προσπάθεια πανοραμικής φωτογραφίας)
Έκανα μια σύντομη βόλτα στη πλατεία με τα πολλά σημεία ενδιαφέροντος και τις αρκετές φωτογραφικές αφορμές:
Βγαίνοντας ξανά στο στενάκι της Cesare Beccaria προκειμένου να γυρίσω λίγα μέτρα προς τα πίσω:
Είχα κάνει αρκετά δρομολόγια μέχρι εκείνη τη στιγμή έχοντας γράψει ήδη μεγάλο αριθμό χιλιομέτρων, οπότε η ξανθιά ιρλανδική lager στη πολύ όμορφη pub St. Patrick ήρθε σαν βάλσαμο:
Δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να χαλαρώσει όσο κι αν το ήθελα, καθώς οι υπολειπόμενες ώρες της ημέρας ελαχιστοποιούνταν, αλλά και η υποψία βροχής πλησίαζε απειλητικά.
Έτσι με δύο δρασκελιές έφτασα και πάλι στη Piazza del Duomo, όνομα που απέκτησε λόγω της παρουσίας των δύο θόλων της πόλης, του παλιού και του νέου καθεδρικού ναού, ή Piazza Paolo VI μιας και αφιερώθηκε στον Πάπα Παύλο VI μετά τον θάνατό του, από την άλλη πλευρά αυτή τη φορά:
Θαύμασα τις λεπτομέρειες στη πρόσοψη του καθεδρικού, όπως και το Palazzo Broletto, κτίσμα αρχικής κατασκευής του 1223 που στέγαζε για αιώνες τα γραφεία της αστικής κυβέρνησης της πόλης της Λομβαρδίας:
Είδα το άνοιγμα ανάμεσα στα κτήρια στο τέλος του μικρού δρόμου Padre Giulio Bevilacqua, περνώντας ανάμεσα σε εμπορικά καταστήματα και κάτω από το περίεργο αυτό γλυπτό του ρινόκερου:
Ευρισκόμενος λίγα μέτρα μετά στη Piazza della Vittoria, μια ακόμη από τις κεντρικές πλατείες της Μπρέσια, που χτίστηκε μεταξύ 1927 και 1932 μετά τη κατεδάφιση ενός τμήματος του μεσαιωνικού ιστορικού κέντρου:
Σήμερα εκτός των άλλων στη πλατεία βρίσκεται το κτήριο των Ιταλικών ταχυδρομείων, της κεντρικής τράπεζας κ.α.
Δε στάθηκα ούτε λεπτό, αντ’ αυτού προχώρησα στη via Dante βλέποντας και τα όμορφα στενάκια της τριγύρω, προκειμένου να φτάσω σε ένα ακόμα από τα σημεία προς επίσκεψη στη Μπρέσια:
Ήμουν πολύ χαρούμενος καθόσον διαπίστωνα με το καλύτερο τρόπο ότι αυτή η πόλη – αποκάλυψη έχει πολλά πράγματα να δώσει τριγυρνώντας και ανακαλύπτοντας την:
Η όμορφη αυλή για παράδειγμα του Palazzo Fenaroli που συνάντησα κατά τύχη ήταν ένα από αυτά:
Ο Torre della Pallata που είχε αρχίσει ήδη να φαίνεται από την αρχή του δρόμου, ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακός από κοντά, την ώρα που έφτασα ακριβώς από κάτω του:
Στη πρόσοψη του μπορεί να δει κανείς την όμορφη μνημειακή κρήνη:
Ο Πύργος Pallata, είναι ένας πύργος του 13ου αιώνα ύψους 32 μέτρων που βρίσκεται στη περιοχή του Corso Giuseppe Garibaldi, δίπλα ουσιαστικά στο κέντρο της Μπρέσια:
Άφησα το πύργο από τα μάτια μου και ασυναίσθητα κατευθύνθηκα δίπλα, από κει που ξεκινάει η διχάλα της Via delle Battaglie με την Vicolo Due Torri, καθώς η εκπληκτική Ιταλική εικόνα μου έκλεψε με τη μία τη καρδιά, αναγκάζοντας με να τη φωτογραφίσω ξανά και ξανά:
Ήταν η στιγμή που δυστυχώς χρειάστηκε να ανοίξω την ομπρέλα μου, όσο εξερευνούσα το μικρό πεζόδρομο Corso Giuseppe Garibaldi, αφού αυτή τη φορά οι προβλέψεις της μετεωρολογικής υπηρεσίας αποδείχτηκαν κάτι παραπάνω από έγκυρες:
Έφτασα μέχρι το τέλος του και το ομώνυμο έφιππο άγαλμα, γυρίζοντας βιαστικά προς τα πίσω, με τη φωτογραφική μηχανή να ‘χει γίνει μούσκεμα:
Ακολούθησα την ίδια διαδρομή, με τη πλατεία della Vittoria γλιστερή και μουσκεμένη. Εκεί παρατήρησα πρώτη φορά αρκετό κόσμο να μπαίνει και να βγαίνει από το σταθμό του Μετρό. Είχα διαβάσει ότι η Μπρέσια διαθέτει Μετρό, γεγονός αν μη τι άλλο καθόλου σύνηθες για μια πόλη ούτε 200 χιλιάδων ανθρώπων, με τις συγκρίσεις σε σχέση με τις δικές μας να ναι αναπόφευγκτες…
Ψώνισα μια μπύρα από ένα ψιλικατζίδικο ενός μετανάστη που δεχόταν μόνο μετρητά και προχώρησα ξανά προς τη della Loggia προκειμένου να σκεφτώ τη συνέχεια.
Η Μπρέσια ευρισκόμενη σε βιομηχανική περιοχή, είναι μια πόλη με έντονο το μεταναστευτικό στοιχείο, κάτι που διαπιστώνει κανείς άμεσα καθώς πλαισιώνεται από διάφορες κουλτούρες απ’ όλο το κόσμο. Εστιατόρια και μίνι μάρκετ από αρκετές γωνιές του πλανήτη είναι απ’ αυτά που μπορεί κανείς να συναντήσει στη πόλη.
Βρήκα καταφύγιο -όχι μόνο εγώ- κάτω από τις καμάρες του του Palazzo όπου διατίθεται χώρος για να καθίσει κανείς, προσπαθώντας να στεγνώσω:
Πίνοντας τη μπύρα μου με φόντο την υπέροχη βροχερή πλατεία καταστρώνοντας το επόμενο πλάνο μου:
σε λίγα λεπτά θα νύχτωνε για τα καλά...
Ο καιρός ήταν ακόμη καλός, πολύ καλύτερος παραδόξως απ’ αυτόν που άφησα στη Θεσσαλονίκη, κάτι που είχε οδηγήσει αρκετούς Ιταλούς σε εξωτερικό χώρο, απολαμβάνοντας το γεύμα τους ή τον καφέ τους:
Πέρασα με βιασύνη την εντυπωσιακή στοά με τον πύργο του ρολογιού κατασκευής 1500 ‘’Torre dell'Orologio’’ :
Που με οδηγούσε σε μία από της ωραιότερες πλατείες της πόλης, πλαισιωμένη από όμορφα αναγεννησιακά κτήρια, με διασημότερο όλων το Palazzo della Loggia:
Η Piazza della Loggia εκτός της δεδομένης ομορφιάς της, έχει μείνει στην ιστορία και για ένα θλιβερό λόγο, μια τρομοκρατική - βομβιστική επίθεση που έλαβε χώρα το πρωί της 28ης Μαΐου 1974, στην κατά τη διάρκεια μιας αντιφασιστικής διαδήλωσης και κόστισε τη ζωή σε οκτώ άτομα, τραυματίζοντας άλλα εκατόν δύο.
(Προσπάθεια πανοραμικής φωτογραφίας)
Έκανα μια σύντομη βόλτα στη πλατεία με τα πολλά σημεία ενδιαφέροντος και τις αρκετές φωτογραφικές αφορμές:
Βγαίνοντας ξανά στο στενάκι της Cesare Beccaria προκειμένου να γυρίσω λίγα μέτρα προς τα πίσω:
Είχα κάνει αρκετά δρομολόγια μέχρι εκείνη τη στιγμή έχοντας γράψει ήδη μεγάλο αριθμό χιλιομέτρων, οπότε η ξανθιά ιρλανδική lager στη πολύ όμορφη pub St. Patrick ήρθε σαν βάλσαμο:
Δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να χαλαρώσει όσο κι αν το ήθελα, καθώς οι υπολειπόμενες ώρες της ημέρας ελαχιστοποιούνταν, αλλά και η υποψία βροχής πλησίαζε απειλητικά.
Έτσι με δύο δρασκελιές έφτασα και πάλι στη Piazza del Duomo, όνομα που απέκτησε λόγω της παρουσίας των δύο θόλων της πόλης, του παλιού και του νέου καθεδρικού ναού, ή Piazza Paolo VI μιας και αφιερώθηκε στον Πάπα Παύλο VI μετά τον θάνατό του, από την άλλη πλευρά αυτή τη φορά:
Θαύμασα τις λεπτομέρειες στη πρόσοψη του καθεδρικού, όπως και το Palazzo Broletto, κτίσμα αρχικής κατασκευής του 1223 που στέγαζε για αιώνες τα γραφεία της αστικής κυβέρνησης της πόλης της Λομβαρδίας:
Είδα το άνοιγμα ανάμεσα στα κτήρια στο τέλος του μικρού δρόμου Padre Giulio Bevilacqua, περνώντας ανάμεσα σε εμπορικά καταστήματα και κάτω από το περίεργο αυτό γλυπτό του ρινόκερου:
Ευρισκόμενος λίγα μέτρα μετά στη Piazza della Vittoria, μια ακόμη από τις κεντρικές πλατείες της Μπρέσια, που χτίστηκε μεταξύ 1927 και 1932 μετά τη κατεδάφιση ενός τμήματος του μεσαιωνικού ιστορικού κέντρου:
Σήμερα εκτός των άλλων στη πλατεία βρίσκεται το κτήριο των Ιταλικών ταχυδρομείων, της κεντρικής τράπεζας κ.α.
Δε στάθηκα ούτε λεπτό, αντ’ αυτού προχώρησα στη via Dante βλέποντας και τα όμορφα στενάκια της τριγύρω, προκειμένου να φτάσω σε ένα ακόμα από τα σημεία προς επίσκεψη στη Μπρέσια:
Ήμουν πολύ χαρούμενος καθόσον διαπίστωνα με το καλύτερο τρόπο ότι αυτή η πόλη – αποκάλυψη έχει πολλά πράγματα να δώσει τριγυρνώντας και ανακαλύπτοντας την:
Η όμορφη αυλή για παράδειγμα του Palazzo Fenaroli που συνάντησα κατά τύχη ήταν ένα από αυτά:
Ο Torre della Pallata που είχε αρχίσει ήδη να φαίνεται από την αρχή του δρόμου, ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακός από κοντά, την ώρα που έφτασα ακριβώς από κάτω του:
Στη πρόσοψη του μπορεί να δει κανείς την όμορφη μνημειακή κρήνη:
Ο Πύργος Pallata, είναι ένας πύργος του 13ου αιώνα ύψους 32 μέτρων που βρίσκεται στη περιοχή του Corso Giuseppe Garibaldi, δίπλα ουσιαστικά στο κέντρο της Μπρέσια:
Άφησα το πύργο από τα μάτια μου και ασυναίσθητα κατευθύνθηκα δίπλα, από κει που ξεκινάει η διχάλα της Via delle Battaglie με την Vicolo Due Torri, καθώς η εκπληκτική Ιταλική εικόνα μου έκλεψε με τη μία τη καρδιά, αναγκάζοντας με να τη φωτογραφίσω ξανά και ξανά:
Ήταν η στιγμή που δυστυχώς χρειάστηκε να ανοίξω την ομπρέλα μου, όσο εξερευνούσα το μικρό πεζόδρομο Corso Giuseppe Garibaldi, αφού αυτή τη φορά οι προβλέψεις της μετεωρολογικής υπηρεσίας αποδείχτηκαν κάτι παραπάνω από έγκυρες:
Έφτασα μέχρι το τέλος του και το ομώνυμο έφιππο άγαλμα, γυρίζοντας βιαστικά προς τα πίσω, με τη φωτογραφική μηχανή να ‘χει γίνει μούσκεμα:
Ακολούθησα την ίδια διαδρομή, με τη πλατεία della Vittoria γλιστερή και μουσκεμένη. Εκεί παρατήρησα πρώτη φορά αρκετό κόσμο να μπαίνει και να βγαίνει από το σταθμό του Μετρό. Είχα διαβάσει ότι η Μπρέσια διαθέτει Μετρό, γεγονός αν μη τι άλλο καθόλου σύνηθες για μια πόλη ούτε 200 χιλιάδων ανθρώπων, με τις συγκρίσεις σε σχέση με τις δικές μας να ναι αναπόφευγκτες…
Ψώνισα μια μπύρα από ένα ψιλικατζίδικο ενός μετανάστη που δεχόταν μόνο μετρητά και προχώρησα ξανά προς τη della Loggia προκειμένου να σκεφτώ τη συνέχεια.
Η Μπρέσια ευρισκόμενη σε βιομηχανική περιοχή, είναι μια πόλη με έντονο το μεταναστευτικό στοιχείο, κάτι που διαπιστώνει κανείς άμεσα καθώς πλαισιώνεται από διάφορες κουλτούρες απ’ όλο το κόσμο. Εστιατόρια και μίνι μάρκετ από αρκετές γωνιές του πλανήτη είναι απ’ αυτά που μπορεί κανείς να συναντήσει στη πόλη.
Βρήκα καταφύγιο -όχι μόνο εγώ- κάτω από τις καμάρες του του Palazzo όπου διατίθεται χώρος για να καθίσει κανείς, προσπαθώντας να στεγνώσω:
Πίνοντας τη μπύρα μου με φόντο την υπέροχη βροχερή πλατεία καταστρώνοντας το επόμενο πλάνο μου:
σε λίγα λεπτά θα νύχτωνε για τα καλά...
Last edited: