arny
Member
- Μηνύματα
- 45
- Likes
- 229
Οι μερες πλεον ειχαν περασει και η παραμονη μας στη Γεωργια τελειωσε. Αλλωστε ηταν ωρα και νιωθαμε την επιθυμια να γνωρισουμε νεους τοπους και νεα μερη. Ξανα λοιπον στο δρομο, νοτια αυτη τη φορα. Βγαινοντας απο την πρωτευουσα, και μετα απο 75 χλμ. περιπου δεν αργησαμε να βρεθουμε σε νεα συνορα. Ελεγχος των εγγραφων, και σε λιγοτερο απο 15 λεπτα ειχαμε καθαρισει. Βασικα περισσοτερο χρονο φαγαμε με τις ερωτισεις των φιλικοτατων συνοριακων για το ποσο τρεχει η μηχανη, ποσο κοστιζει, και για το ταξιδι μας, παρα για τα τυπικα. Κανουμε και μια ασφαλεια για την μηχανη των 20 ευρω και...!
Στα συνορα ο νεαρος που μας εκανε την ασφαλεια μας εξηγησε οτι τα ορια ταχυτητας που ισχυουν στη χωρα ειναι 90χλμ/ωρα στην εθνικη, 60χλμ/ωρα σε κατοικημενη περιοχη, και οτι παντου υπαρχουν ρανταρ.
Μπα! σκεφτηκα χαζομαρες με λεει. Στη Γεωργια τα ιδια λεγανε, εδω θα ειναι χειροτεροι.
Ξεκινωντας, και μετα απο μερικα χλμ. ο δρομος αρχισε να γινεται ορεινος, με στροφιλικια, θεοσκοτεινα τουνελ, και φυσικα πολλες νταλικες. Η οργιωδης βλαστιση των ορεων Αragats εδινε μια πολυ ευχαριστη νοτα στο ταξιδι μας. Κατα ενα περιεργο τροπο ενιωθα μεγαλυτερη ασφαλεια σ' αυτους τους δρομους προσπερνοντας τις νταλικες με σχετικη ευκολια. Μαλλον ειχα συνηθισει πλεον την οδηγικη τους κουλτουρα.
Στις πολεις και τα χωρια που περνουσαμε η φτωχια και η εγγαταληψη ηταν εμφανης. Τεραστια εργοστασια που αλλωτε επι ΕΣΣΔ δινανε ζωη στις πολεις, τωρα στεκονταν εγγατελειμενα και σκουριασμενα απομειναρια μιας αλλης εποχης που δεν ξερω αν ηταν καλυτερη η χειροτερη γι'αυτους τους ανθρωπους. Εντυπωση με εκαναν τα νεκροταφεια που τα ειχαν σε υψωματα κατα μηκος του δρομου.
Βγαινοντας απο το βουνο το τοπιο αρχισε ν'αλαζει. Πανεμορφα καταπρασινα λειβαδια ανοιχτικαν μπροστα μας κανοντας την οδηγηση ακομα ποιο ευχαριστη, καθως η επιβλητικη θεα του Αραρατ μας συντροφευε στο υπολοιπο της διαδρομης. Ευχαριστη εκπληξη ηταν επισης και οι οδηγοι που τηρουσανε τα ορια ταχυτητας. Εξαιρεση καποια θηριωδη τζιπ πολλων δεκαδων χιλιαδων ευρω με φιμε τζαμια, που μαλλον δεν υσχιουν οι ιδιοι κανονες γι' αυτα.
Πλησιαζουμε πλεον στην πρωτευουσα και η κινηση αρχιζει να μεγαλωνει.
Το Υερεβαν δεν εχει καμια σχεση με την υπολοιπη χωρα. Καθαρο, διατηρημενα νεοκλασικα κτιρια, ομορφη τεραστια πλατεια με το κτιριο της οπερας να δεσποζει στο κεντρο, γενικα δινει μια εικονα νεοπλουτισμου.
Φυσικα τα πολλα πανακριβα αυτοκινητα, τα καζινο και τα στριπτιτζαδικα δεν αποτελουν εξαιρεση στην ολη εικονα της πολης.
Απο ψηλα! Στο βαθος η οπερα και το Αραρατ.
Στα συνορα ο νεαρος που μας εκανε την ασφαλεια μας εξηγησε οτι τα ορια ταχυτητας που ισχυουν στη χωρα ειναι 90χλμ/ωρα στην εθνικη, 60χλμ/ωρα σε κατοικημενη περιοχη, και οτι παντου υπαρχουν ρανταρ.
Μπα! σκεφτηκα χαζομαρες με λεει. Στη Γεωργια τα ιδια λεγανε, εδω θα ειναι χειροτεροι.
Ξεκινωντας, και μετα απο μερικα χλμ. ο δρομος αρχισε να γινεται ορεινος, με στροφιλικια, θεοσκοτεινα τουνελ, και φυσικα πολλες νταλικες. Η οργιωδης βλαστιση των ορεων Αragats εδινε μια πολυ ευχαριστη νοτα στο ταξιδι μας. Κατα ενα περιεργο τροπο ενιωθα μεγαλυτερη ασφαλεια σ' αυτους τους δρομους προσπερνοντας τις νταλικες με σχετικη ευκολια. Μαλλον ειχα συνηθισει πλεον την οδηγικη τους κουλτουρα.
Στις πολεις και τα χωρια που περνουσαμε η φτωχια και η εγγαταληψη ηταν εμφανης. Τεραστια εργοστασια που αλλωτε επι ΕΣΣΔ δινανε ζωη στις πολεις, τωρα στεκονταν εγγατελειμενα και σκουριασμενα απομειναρια μιας αλλης εποχης που δεν ξερω αν ηταν καλυτερη η χειροτερη γι'αυτους τους ανθρωπους. Εντυπωση με εκαναν τα νεκροταφεια που τα ειχαν σε υψωματα κατα μηκος του δρομου.
Βγαινοντας απο το βουνο το τοπιο αρχισε ν'αλαζει. Πανεμορφα καταπρασινα λειβαδια ανοιχτικαν μπροστα μας κανοντας την οδηγηση ακομα ποιο ευχαριστη, καθως η επιβλητικη θεα του Αραρατ μας συντροφευε στο υπολοιπο της διαδρομης. Ευχαριστη εκπληξη ηταν επισης και οι οδηγοι που τηρουσανε τα ορια ταχυτητας. Εξαιρεση καποια θηριωδη τζιπ πολλων δεκαδων χιλιαδων ευρω με φιμε τζαμια, που μαλλον δεν υσχιουν οι ιδιοι κανονες γι' αυτα.
Πλησιαζουμε πλεον στην πρωτευουσα και η κινηση αρχιζει να μεγαλωνει.
Το Υερεβαν δεν εχει καμια σχεση με την υπολοιπη χωρα. Καθαρο, διατηρημενα νεοκλασικα κτιρια, ομορφη τεραστια πλατεια με το κτιριο της οπερας να δεσποζει στο κεντρο, γενικα δινει μια εικονα νεοπλουτισμου.
Φυσικα τα πολλα πανακριβα αυτοκινητα, τα καζινο και τα στριπτιτζαδικα δεν αποτελουν εξαιρεση στην ολη εικονα της πολης.
Απο ψηλα! Στο βαθος η οπερα και το Αραρατ.