Αργεντινή Βραζιλία Ουρουγουάη Στη γη των μεγάλων ποταμών

[Twinkie]

Φοβερό το φωτοστόρυ(θα βαρεθείς να το γράφω)

 

[taver]

Ρίο - Catete & Flamengo

Το πρωί της Κυριακής 28/3/2010 ξημερώνει, εγώ ξυπνάω μέσα στην καλή χαρά του air-condition, παίρνω πρωινό, παραδίδω το δωμάτιο, και βγαίνω και πάλι στους δρόμους… Έχω χωρίσει τη μέρα μου σε 3 τμήματα, για να καλύψω 3 από τα μέρη της πόλης που δεν έχω προλάβει να δω…


Παίρνω για τελευταία φορά το μετρό της πόλης, και κατεβαίνω στο σταθμό Catete, 2 στάσεις πριν από το κέντρο. Εδώ, στο κέντρο της ομώνυμης παρακμάζουσας γειτονιάς, βρίσκεται το Palácio do Catete, ένα μέγαρο που κάποτε στέγαζε την προεδρία της Βραζιλιάνικης δημοκρατίας, και σήμερα αποτελεί μουσείο. Μπροστά του, μια φαρδιά λεωφόρος, γεμάτη με όμορφα παλιά κτήρια, με χαρακτηριστικά αποικιακής εποχής και βαμμένα σε έντονα χρώματα. Σημάδια παρακμής σε μια εποχή που κάποτε συγκέντρωνε την οικονομική και όχι μόνο ελίτ της χώρας.

Στην πίσω πλευρά του Palácio, και μέχρι την παραλιακή λεωφόρο 300 μέτρα πιο πέρα, ο χώρος αποτελεί ένα όμορφο περιφραγμένο πάρκο (είσοδος από το μουσείο), με σιντριβάνια, λιμνούλες κλπ.


Δε θα μπω στο μουσείο γιατί χρόνος δεν υπάρχει. Θα προχωρήσω μέχρι τη λεωφόρο, θα την περάσω απέναντι, για να μπω στο πάρκο Flamengo. Το μεγαλύτερο πάρκο στην πόλη, έχει δημιουργηθεί με επιχωματώσεις στη θάλασσα. Μια τεράστια έκταση γεμάτη με πράσινο, χώρους αναψυχής και αθλητικών δραστηριοτήτων, μια ακόμη λεωφόρο με πολλές λωρίδες (η οποία σήμερα, όπως κάθε Κυριακή, είναι κλειστή για τα αυτοκίνητα & τη χαίρονται ποδηλάτες, skaters και δρομείς), και μια ακόμη από τις τεράστιες παραλίες του Ρίο…


Μετά από μια βόλτα στο πάρκο, και λίγο χάζι στους επίδοξους μπαλαδόρους της πόλης, βλέπω και το πρώτο γήπεδο μπάσκετ στη Βραζιλία… Δεν περίμενα να το δω, νόμιζα ότι η χώρα είναι 100% ποδοσφαιρόφιλη, με όλα τα άλλα αθλήματα να είναι έξω από τα πάρκα και στριμωγμένα σε "ειδικούς" χώρους, όπως είναι π.χ. στην Ελλάδα το Ράγκμπι ή ακόμη και το Τένις.

Η παραλία του Flamengo είναι τεράστια, είναι κι εδώ γεμάτη κόσμο, αλλά έκπληξη μου προκαλούν κάτι τεράστιοι πύργοι – ηχεία, που μεταδίδουν έντονα δυνατή μουσική τέκνο σε όλη την παραλία… Δεν ήξερα τι είναι, αλλά θα καταλάβω στον επόμενο σταθμό, στο δεύτερο τμήμα της σημερινής ημέρας. Προς το παρόν, πρέπει να φτάσω εκεί. Βγαίνω και πάλι στην παραλιακή με τα αυτοκίνητα (όχι την κλειστή, την άλλη πιο πέρα), και σταματάω ένα ταξί.

 

[taver]

Αγορά (Feira Hippie de Ipanema) στην πλατεια General Osório της Ipanema:


Αγορά (Feira Hippie de Ipanema) στην πλατεια General Osório της Ipanema. Visa, Amex accepted...


Μέσα στο νέο σταθμό Ipanema του MetroRio:


Η λεωφόρος μέσα από το πάρκο Flamengo είναι κλειστή για τα αυτοκίνητα σήμερα Κυριακή:


Παραλία Flamengo:


Πάρκο & παραλία Flamengo:


Παραλία Flamengo:


Castelo da Praia do Flamengo:

 

[taver]

Ρίο - Urca & Praia Vermelha

Με χίλια ζόρια δίνω στον ταρίφα να καταλάβει ότι θέλω να πάω στην Praia de Urca. Περνάμε και πάλι από τη λεωφόρο Pasteur και το πανεπιστήμιο, ώσπου παραλίγο να στρίψει και να με βάλει μέσα σε ένα "κλαμπ", από αυτά τα "members only" στα οποία και μόνο η είσοδος είναι status symbol. Με χίλια ζόρια του εξηγώ ότι ΟΧΙ, δε θέλω να πάω εδώ, θέλω να πάω στην απλή την παραλία, 1000 μέτρα πιο πέρα. Και με τα πολλά, καταφέρνω να πάμε (ανάθεμα κι αν κατάλαβε δηλαδή, σε κάθε στροφή, του έδειχνα με τη νοηματική ότι έπρεπε να στρίψει… Ας είναι καλά το GPS!).

Φτάνουμε επιτέλους στην παραλία, κατεβαίνω από το ταξί, και επειδή ο χρόνος είναι περιορισμένος, αποφασίζω να εξερευνήσω την περιοχή ακολουθώντας ένα walking tour που προτείνει το lonely planet.


Η περιοχή εδώ είναι σαν ένα μικρό χωριό δίπλα στη θάλασσα, και κάτω από ένα τεράστιο βράχο, το Morro de Urca, τον οποίο επισκέφτηκα την πρώτη μέρα. Μικρά, χαμηλά σπίτια με κήπους, ανοικτοί δρόμοι και πλατείες, και ένα απότομο παραλιακό μέτωπο γενικά, χωρίς παραλία, αλλά με μια περατζάδα κάτω από πυκνά δέντρα, ακριβώς πάνω στο κύμα. Παραλία είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι, ένας ορμίσκος μπροστά από το παλιό κι ερειπωμένο καζίνο της γειτονιάς, κι εκεί ένα κάρο παιδάκια πλατσουρίζουν και παίζουν γύρω από ένα μισοβυθισμένο καράβι.


Από δω, ακολουθώ τον ανηφορικό δρόμο πλάι στο λόφο, στην κορυφή του "χωριού" της Urca, για να περάσω δίπλα από κάποια από τα καλύτερα σπίτια της πόλης. Η άγνοια κινδύνου που επιδεικνύουν οι γάτες σ' αυτή τη γειτονιά είναι εντυπωσιακή – ίσως να μην έχουν φάει ποτέ τους κλωτσιά από άνθρωπο. Σε πλησιάζουν και κάνουν χαρές όποιος κι αν είσαι. Περνάω δίπλα από το σπίτι της Carmen Miranda, και καταλήγω στην παραλία, ακριβώς στην είσοδο ενός στρατιωτικού οχυρού, που στεγάζει την αντίστοιχη σχολή Ευελπίδων της χώρας. Το καλύτερο μέρος της πόλης έχουν πιάσει οι άτιμοι, με 2 παραλίες, δίπλα τόσο στο Morro de Urca όσο και στο Pão de Açúcar.


Συνεχίζω παραλιακά στο πεζοδρόμιο δίπλα στη θάλασσα και σκέφτομαι να πάρω ή όχι κάνα καφέ ή κάνα παγωτό από το Bar Urca, απέναντί μου, όταν ένα δυνατό βουητό μου αποσπά την προσοχή. Και όπως γυρνάω, περνάει δίπλα μας, στο νερό, ένα θαλάσσιο σκάφος – βολίδα, με τρομερή ταχύτητα. Μια στιγμή το βλέπω, την επόμενη είναι ήδη αλλού. Ανακαλύπτω έτσι, ότι σήμερα στην πόλη γίνεται το UIM CLASS 1 World Powerboat championship. H αντίστοιχη Formula-1 της θάλασσας δηλαδή (δεν την ήξερα, αλλά εν τάχει την ανακάλυψα). Εξ ου και τα μεγάφωνα και οι μουσικές στην παραλία Flamingo, που είναι το επίσημο σημείο παρακολούθησης του αγώνα. Εδώ στην Urca, μόνο κάτι επαγγελματίες φωτογράφοι με τηλεφακούς και τρίποδα έχουν έρθει, μάλλον για να εξασφαλίσουν και μια εναλλακτική γωνία κάλυψης του αγώνα.


Στέκομαι για λίγο και παρακολουθώ μέρος του αγώνα, αλλά χρόνος δεν υπάρχει και ξεκινάω και πάλι. Μπαίνω για λίγο στα ενδότερα της γειτονιάς, βλέπω σπιτάκια που θυμίζουν αμερικάνικο προάστιο (απ' αυτά που βλέπουμε στις ταινίες, με τον κήπο και όλα), πέφτω και σε μια εβδομαδιαία λαϊκή αγορά (ευκαιρία για χάζι…), και επιστρέφω και πάλι στην ακτή για να συνεχίσω την παραθαλάσσια πορεία μου.


Περνάω και πάλι από την παραλία της Urca, και συνεχίζω. Συναντάω μια μικρή εκκλησία, τη Nossa Senhora do Brasil, και απέναντι από αυτή, μέσα στο νερό, σα σημαδούρα που επιπλέει, ένα αγαλματάκι του Αγ. Πέτρου της Θάλασσας (São Pedro no Mar), όπου κάθε 29 Ιουνίου οι ντόπιοι ψαράδες πλέουν ραίνοντάς το με λουλούδια.


Η συνέχεια της βόλτας με οδηγεί στο Quadrado da Urca, ένα μικρό προστατευμένο λιμανάκι για μικρά αλιευτικά (με απίστευτα βρώμικα νερά για κάποιο απροσδιόριστο λόγο), και από κει, με πορεία ανάμεσα στις κατοικίες της περιοχής, στη λεωφόρο Pasteur και στην Praia Vermelha (κόκκινη παραλία). Η παραλία εδώ, ανάμεσα σε μερικές στρατιωτικές ακαδημίες, δεν έχει την αίγλη της Copacabana & της Ipanema, αλλά θυμίζει μια απλή, λαϊκή παραλία σαν πολλές στην Ελλάδα.


Μετά από λίγη ταλαιπωρία για να βρω μια τουαλέτα, τα καταφέρνω, και παίρνω ένα μονοπάτι που ξεκινά από δω, και συνεχίζει ανηφορικά μέσα σε ένα τροπικό δάσος στο πλάι του Morro da Urca. Από δω ξεκινούν οι αναρριχητές, που προτιμούν να μην πάρουν το τελεφερίκ για το Pão de Açúcar… O δρόμος λέγεται Caminho Cláudio Coutinho και είναι μέρος εθνικού πάρκου, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει αρκετή σηματοδότηση για τους φυσιολάτρες… Με λίγη προσοχή εδώ κανείς συναντάει καπουτσίνους πιθήκους (είδα) και παπαγάλους (δεν είδα) σε φυσικό περιβάλλον.

Μετά από 2 χιλιόμετρα περίπου στο μονοπάτι, αποφασίζω να γυρίσω πίσω. Επιστρέφω στην κόκκινη παραλία, βγαίνω στην Praça General Tibúrcio, και πίσω από το άγαλμα του Chopin & μπροστά από την έξοδο του τελεφερίκ παίρνω ένα ταξί… (δεν είχα μάθει φαίνεται το μάθημά μου, την πάτησα για δεύτερη φορά με τους ταρίφες-κοράκια στο τελεφερίκ).

 

[pattyyy]

Πολύ όμορφες οι σημερινές φωτογραφίες και η περιγραφή της χαριτωμένης αυτής περιοχής!

 

[taver]

Δρόμος στην Urca:


Ψαράδες στην Urca:


Να υποθέσω ότι παρακολουθούν τον αγώνα?


Ένα ακόμη καραβάκι ανοικτά της Urca:


Αγωνιζόμενος επί το έργο...:


Μια ακόμα...:


Το άγαλμα του Χριστού στο Corcovado, από πολύ μακρυά...


Και οι θεατές, μαζεμένοι στην Urca:


Θεατές και ψαράδες:


Θέα προς το Botafogo:


Παραλιακή της Urca:


Παραλιακό μέτωπο Urca:


Botafogo:


Morro da Urca:


Praia da Urca:


Παραλιακός πεζόδρομος Urca:


Nossa Senhora do Brasil:


Marina της Urca:


Βίλες στην Urca:


Botafogo:


Παραλιακή Urca:


Μαρίνα Urca:


Avenida Portugal, που οδηγεί στην Urca:


Marina Urca:


Avenida Portugal:


Rosa dos Ventos δίπλα στο Quadrado da Urca:


Quadrado da Urca:


Quadrado da Urca:


Τελεφερίκ στην Praia Vermelha:


Άγαλμα δίπλα στην Praia Vermelha:


Πωλητής στην Praia Vermelha:


Praia Vermelha:


Caminho Cláudio Coutinho:


Θέα από το Caminho Cláudio Coutinho:


Caminho Cláudio Coutinho:


Caminho Cláudio Coutinho:


Άγαλμα Chopin στην Praia Vermelha:


Caminho Cláudio Coutinho. Αφιερωμένο στη renata...

 

[renata]

καλά Τaver έχω πάθει πλάκα με τις φωτογραφίες...
εισαι μεγάλο ταλέντο!! μαθήματα κάνεις??

 

[renata]

Αντε φτάνει πια το γκρίζο avatar ..μπερδεύω τις φωτογραφίες ..
για δοκίμασε και άλλο χρώμα..τόσα έχομε! βάλε κανένα λεοπαρδαλέ..

 

[renata]

Caminho Cláudio Coutinho. Αφιερωμένο στη renata...
View attachment 6633

Tην ψυχή μου έβγαλες ...αλλα το πήρα τελικά το δωράκι μου!!!
Tnxs

 

[taver]

Ρίο - Leblon & Ipanema

Προορισμός, για να ξεκινήσει το τρίτο τμήμα του σημερινού προγράμματος, το Mirante do Leblon. Ένα παρατηρητήριο, ελαφρώς υπερυψωμένο, στην άκρη του δρόμου που συνεχίζει παραλιακά μετά το (πέρα) τέρμα της παραλίας της Ipanema. Από εκεί, φαίνεται πανοραμικά ολόκληρη η παραλία, ενώ από την άλλη είναι και μια καλή αφετηρία για την εξερεύνηση της περιοχής Ipanema/Leblon.


Ο ταρίφας με αφήνει στο κλασσικό παρατηρητήριο, αλλά υπάρχει κι άλλο ένα μικρότερο πιο πέρα. Πριν πάρω θέση σ' αυτό εδώ, λέω να περπατήσω πρώτα μέχρι το άλλο. Ο κόπος μου ανταμείβεται, όχι επειδή το μικρό παρατηρητήριο βλέπει σε ένα μικρό ορμίσκο που κυριαρχείται από τον τσιμεντένιο μονόλιθο του Sheraton της πόλης, αλλά επειδή πάνω από το Sheraton και ανηφορικά σε ολόκληρο το λόφο ξεκινά μια από τις χαρακτηριστικότερες φαβέλες της πόλης, και από δω φαίνεται "φάτσα"… Ο τηλεφακός παίρνει φωτιά.


Επιστρέφω και στο κανονικό παρατηρητήριο, βγάζω κι από δω ένα σκασμό φωτογραφίες, και συνεχίζω με τα πόδια στην παραλία.


Η παραλία του Leblon είναι ουσιαστικά η ίδια παραλία με την Ipanema. Η αρίθμηση των πόστων του ναυαγοσώστη και σ' αυτή την παραλία ακολουθεί τους ίδιους κανόνες με την Copacabana, και μάλιστα η αρίθμηση συνεχίζει ενιαία. Έτσι, τώρα βρίσκομαι στο Πόστο 12. Η παραλιακή λεωφόρος είναι κι εδώ κλειστή για τα αυτοκίνητα, ενώ η παραλία είναι γεμάτη κίτρινες ομπρέλες και πάγκους που τις νοικιάζουν. Στην πλευρά κοντά στο δρόμο κάποιοι νεαροί παίζουν μπάλα ή βόλεϊ στην άμμο, κάποιοι κολυμπάνε, αλλά στο ενδιάμεσο δεν πέφτει ούτε καρφίτσα….


Περπατάω λίγο το πεζοδρόμιο δίπλα στην παραλία, και κάποια στιγμή στρίβω προς τα ενδότερα του Leblon. Εδώ αναμιγνύονται οι πολυτελείς κατοικίες με γυαλιστερά καταστήματα και shopping malls, που πουλάνε μάρκες πρώτης γραμμής. Υπάρχουν και λιγοστά χαρακτηριστικά λατινοαμερικάνικα καταστήματα/μπαρ, αλλά κατά τα άλλα νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε μια πόλη της Β. Αμερικής όπου απλώς μιλάνε πορτογαλικά. Μια μικρή πλατεία, η Praça Antero de Quental μου δίνει την ευκαιρία να καθίσω λίγο στον ίσκιο και να ξεκουράσω τα πόδια μου, πριν συνεχίσω τη βόλτα μου στη γειτονιά. Μετά από λίγα τετράγωνα πάνω κάτω, με χαρακτηριστικότερη την οδό Dias Ferreira, όπου είναι μαζεμένα μπόλικα καλά εστιατόρια, ο δρόμος με βγάζει στο Jardim de Alah. Ένα πάρκο δεξιά κι αριστερά του καναλιού που συνδέει τη Lagoa με τη θάλασσα, και χωρίζει την Ipanema από το Leblon. Ευκαιρία κι εδώ για φωτογραφίες, με τις αντανακλάσεις πάνω στα ήρεμα νερά του καναλιού, το οποίο ακολουθώ μέχρι τη Θάλασσα….


Στη συνέχεια ακολουθώ το πεζοδρόμιο δίπλα στην παραλία της Ipanema. Κι εδώ μια από τα ίδια με την Copacabana, απλώς έχει ελαφρώς λιγότερους τουρίστες και ελαφρώς υψηλότερων εισοδημάτων ντόπιους, λόγω της περιοχής. Μέχρι και το πόστο 9, η παραλία κυριαρχείται από οικογένειες, ενώ ακολουθούν κομμάτια με το δικό τους χαρακτήρα. Στο Gay σημείο, είναι η οδός του ξενοδοχείου μου… Πηγαίνω προς τα κει.

Έχοντας ακόμη λίγη ώρα στη διάθεσή μου, αλλά προβλέποντας ότι δεν πρόκειται να ξαναφάω τίποτα σήμερα (η μέρα έχει 2 πτήσεις με TAM, νηστεία δηλαδή…), αποφασίζω να καθίσω σε ένα όμορφο Ιταλικό εστιατόριο κοντά στο ξενοδοχείο μου. Ονομάζεται Mio, και οι κριτικές είναι πολύ καλές. Στα συν, ο συνδυασμός καλού air-conditioning και θέας στο δρόμο, κάτι πολύ σημαντικό όταν τρως μόνος. Ένα τραπέζι ακριβώς πίσω από τη τζαμαρία της πρόσοψης, και λίγο καλό φαγητό, κρασί & espresso, είναι ότι πρέπει…

Μετά το φαγητό, έχω ακόμη λίγα λεπτά για μια τελευταία βόλτα στην παραλία. Προς έκπληξή μου διαπιστώνω ότι ο δυνατός ήλιος έχει δώσει τη θέση του σε μια έντονη συννεφιά… Ο κόσμος σιγά-σιγά εγκαταλείπει την παραλία. Και μαζί μ' αυτούς ήρθε η ώρα να την εγκαταλείψω κι εγώ…

Η ώρα της αναχώρησης έφτασε. Παίρνω τα πράγματα από το ξενοδοχείο, μου φωνάζουν ταξί, φορτώνω τα μπαγκάζια, και φύγαμε για το Galeão, το διεθνές αεροδρόμιο. Ο ταρίφας στη διαδρομή κάνει πως μου δείχνει τα αξιοθέατα (Αυτή είναι η Gavea, αυτό το jardim botanico κλπ), σταματάει για βενζίνη (ρίχνω μια ματιά στις τιμές, για να διαπιστώσω ότι η αμόλυβδη είναι γύρω στα 1.30 ευρώ το λίτρο), και μετά ανοίγει το ράδιο. Σήμερα είναι Κυριακή και έχει μπάλα, και η Βραζιλιάνικη ραδιοφωνική περιγραφή του αγώνα είναι όλα τα λεφτά. Δεν καταλαβαίνω λέξη, φυσικά, έχουν βάλει και "echo" στην ομιλία του σχολιαστή, αλλά κάποια στιγμή γίνανε όλα σαφέστατα. Μπήκε γκόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοολ.

Και πάλι η διαδρομή περνάει δίπλα από φαβέλες, και φτάνουμε στο αεροδρόμιο. "Με ποιά εταιρία πετάτε?" νομίζω με ρωτάει σε άπταιστα πορτογαλικά. "ΤΑΜ, Terminal dois" απαντάω. Με αφήνει, τον πληρώνω, και αποβιβάζομαι. Τέλος ο βραζιλιάνικος αγώνας για σήμερα… Κατά τα άλλα, η συννεφιά έχει πλέον δώσει τη θέση της σε μια ελαφριά βροχή. Φτηνά τη γλύτωσα τόσες μέρες, έρχεται περίοδος βροχών...Και μάλλον ίσα που πρόλαβα και έφυγα…

 

[taver]

Avenida Niemeyer στο Mirante do Leblon:


Favela Vidigal:


Ilhas cagarras, απέναντι από την Ipanema/Leblon:


Mirante do Leblon:


Θέα στην Pedra do Arpoador από το Mirante do Leblon:


Avenida Niemeyer:


Avenida Niemeyer (και Ipanema στο βάθος):


Sheraton beach & Favela do Vidigal


Favela do Vidigal:


Mirante do Leblon:


Πανόραμα της Ipanema από το Mirante do Leblon:


Mirante do Leblon:


Praia do Leblon:


Παραλία Leblon και πάλι:


Δρόμος στο Leblon:


Δρόμος στο Leblon (2):


Πλατεία στο Leblon:


Όρια Ipanema / Leblon:


Jardim de Alah:


Βουτιές στο Canal do Jardim de Alah:


Παραλία Ipanema:


Πωλούνται πετσέτες στην παραλία Ipanema:

 

[renata]

Αvenida ειναι εις διπλούν..για δές το.