Lianos Leonidas
Member
- Μηνύματα
- 108
- Likes
- 87
- Επόμενο Ταξίδι
- Βουκουρέστι
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (7 Νοε 2009 - 2η ημέρα)]Μετά το πρωινό μας, κατεβήκαμε στο lobby του ξενοδοχείου όπου ένα minibus κατέφθασε γύρω στις 9.00 και αφού παρέλαβε και άλλους τουρίστες από παρακείμενα ξενοδοχεία του Πέραν ξεκινήσαμε για ένα tour της πόλης διάρκειας 8 ωρών και κόστους 70 ευρώ το άτομο. Ο καιρός εξακολουθεί να είναι καταπληκτικός. Μην ακούγεται το κόστος μεγάλο, αν σκεφθείτε ότι περιελάμβανε επίσκεψη με ξεναγό στα κυριότερα μνημεία της πόλης( γλώσσα ξεναγού στη Αγγλική), τις εισόδους και τέλος ένα γεύμα.Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι τα εισητήρια εισόδου στα μουσεία που επισκεφθήκαμε είναι κάπως τσουχτερά, αν κάποιος θελήσει να τα επισκεφθεί μόνος του.Η είσοδος ας πούμε στη Αγιά Σοφιά είναι 10 ευρώ το άτομο, το ίδιο και στο Τοπ Καπί. Δεν έχω ξαναδεί τουριστικό οδηγό πόλης που να περιλαμβάνει τόσα πολλά μουσεία και μέρη ενδιαφέροντος που πρέπει κανένας να επισκεφθεί[B]. [/B]Πολλά απ’ αυτά είναι ιστορικά τεμένη που όντως[B] ε[/B]ίναι αριστουργήματα τέχνης και αξίζει τον κόπο αν κάποιος έχει διαθέσιμο χρόνο να επισκεφθεί μερικά απ’αυτά. .Αν δε ρωτήσετε ένα κάτοικο γενικά πόσα τεμένη υπάρχουν στην Ισταμπούλ , πιθανόν να γελάσει και να σας πεί ότι κανένας δεν κατάφερε να τα μετρήσει όλα Ξεκινήσαμε λοιπόν κλασικά με τη επίσκεψη στη [B]Αγια Σοφιά (Hagia Sophia)[/B], που βρίσκεται στη περιοχή Eminonu. Πολλά από τα σημαντικότερα μνημεία βρίσκονται στη περιοχή του [B]Eminonu[/B
- Κεφάλαιο 3ο (8 Νοε 2009 - 3η ημέρα)
- Κεφάλαιο 4ο (9 Νοε 2009 - 4η ημέρα)]Ηλιόλουστη και η σημερινή ημέρα.Ο κόσμος κινείται για τους δουλειές του με τους ρυθμούς των μεγαλουπόλεων.Μετά από κάποια ραντεβού που είχε η παρέα κατά το μεσημεράκι ξεκινήσαμε να κάνουμε τη μίνι κρουαζιέρα στο Βόσπορο , που τελικά αποδείχθηκε πως είναι όλα τα λεφτά…Βόσπορος σημαίνει «διάβαση μόσχου’’ και το όνομα προέρχεται από τη αρχαία Ελληνική μυθολογία.Πήραμε ένα ταξί και κατεβήκαμε στη αποβάθρα του Εμινονού /Rusten pasa που αναχωρούν τα πλοιάρια για τη κρουζιέρα. Ο Βόσπορος εχει περίπου 31 χιλ μάκρος , ενώ το πιό στενό του σημείο μεταξύ των δύο ακτών είναι 700 μέτρα .Αποτελεί και σήμερα μια σημαντική θαλάσσια αρτηρία για το εμπόριο.Υπολογίζεται ότι 38000 πλοία διαπλέουν το Βόσπορο κάθε χρόνο.Η κρουαζέρα λοιπόν ξεκινάει , είναι διαρκείας 3 γεμάτων ωρών και το κόστος 35 δολλάρια.Στο πλοίο εκτός από τουρίστες διαφόρων εθνικοτήτων , υπάρχουν και ντόπιοι , κυρίως νεαρής ηλικίας.Ανεβαίνουμε στο κατάστρωμα , για να απολαύσουμε το θέαμα καλύτερα. Το πλοίο διαπλέει πρώτα την Ευρωπαική πλευρά του Βοσπόρου και αφού φθάσει στο ύψος της δεύτερης γέφυρας του Βοσπόρου προς τη Μαύρη θάλασσα , κάνει αναστροφή και διαπλέει την ασιατική πλευρά, με κατάληξη εκεί που ξεκινήσαμε.Αναλυτικότατη περιγραφή των περιοχών που διαπλέει το πλοιάριο έχει γίνει από το μέλος του φόρουμ [U]ΕΡΣΗ , στις 10-9-08.[/U
- Κεφάλαιο 5ο (10 Νοε 2009 - 5η ημέρα)]Καλός καιρός και σήμερα , αν και έχει αρχίσει να χαλάει. Σαφώς περισσότερο κρύο από χθές. Αργά το απόγευμα θα πάρουμε[I] το [/I
- Κεφάλαιο 6ο (Σκέψεις-συμπεράσματα)]Η Κωνσταντινούπολη δεν[B] «καταναλώνεται» [/B
Σήμερα Κυριακή ανήμερα της γιορτής των Ταξιαρχών, έχουμε προγραμματίσει μια βόλτα στα Πριγκηπόννησα.Ο καιρός είναι καταπληκτικός. «Ανταλάρ Ισκελεσί», λέμε στον οδηγό του ταξί.Απο αυτή την αποβάθρα του Σίρκετζι φεύγουν τα πλοία για τα Πριγκηπόννησα.
Μας χαμογελάει, « Μπουγιούκ Αντά !», μας ρωτάει? «Εβετ», του ανταπαντάει ένας από εμάς.Στη προβλήτα όλοι τρέχουν να προλάβουν.
Βλέπετε δεν είναι καλοκαίρι και τα δρομολόγια δεν είναι πυκνά.Δύο το πολύ μέχρι το μεσημέρι.Μπουγιούκ Αντά, σημαίνει Πρίγκηπος(μεγάλο νησί για τη ακρίβεια).Παίρνουμε τα κουλούρια μας και το τσαί μας και καθόμαστε έξω να απολαύσουμε τη διαδρομή.Το πλοίο αφού ρίξει τα σχετικά κορναρίσματα, τόσο προς τα παρακείμενα πλοία , όσο και για κανένα αργοπορημένο επιβάτη της τελευταίας στιγμής , ξεκινάει.
Διασχίζουμε το Βόσπορο προς Νότια, ενώ στο δεξί μας χέρι θαυμάζουμε το λόφο του Τοπκαπί, την Αγια Σοφιά και το Μπλέ Τζαμί.Το πλοίο είναι το κλασσικό της γραμμής και έτσι σταματάει σ’όλα τα Πριγκηπόννησα, Πρώτη,Αντιγόνη, Χάλκη και τελευταία στη Πρίγκηπο.Τα νησιά είναι εννέα συνολικά αλλά τα υπόλοιπα δεν κατοικούνται.Θαυμάσιες και πολύ ζωντανές στιγμές.Μου θύμισε έντονα σε μικρογραφία κάτι από τα δικά μας πλοία της άγονης γραμμής, όπου με τη άφιξη του πλοίου στο κάθε λιμάνι το πλήθος ανακατεύεται, πραματεφτάδες προσπαθούν να πουλήσουν σ’αυτό το λίγο χρόνο την όποια πραμάτεια τους . Τα Πριγκηπόννησα φιλοξένησαν από τα πρώτα βυζαντινά χρόνια μοναστήρια και σκήτες, όμως χρησιμοποιήθηκαν λόγω της απομόνωσής τους και ως τόπος εξορίας, μέχρι και τα μέσα του περασμένου αιώνα ακόμη. Εδώ παρέμεινε εξόριστος απο τη σύλληψή του μέχρι και τη δίκη του ο Αλί Αντνάν Ερτεκί Μεντερές, ο 13ος πρωθυπουργός της Τουρκίας , μέχρι να καταδικαστεί σε θάνατο δι’απαγχονισμού και να εκτελεστεί στις 17 Σεπ 1961.Ο Μωάμεθ ο πολιορκητής τα κατέλαβε τα νησιά 42 ημέρες πρίν από την άλωση της Πόλης.Σ’όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας οι κάτοικοι των νησιών απολάμβαναν προνομίων γι’αυτό και ο πληθυσμός τους αυξήθηκε σημαντικά ειδικά στις αρχές του 18ου αιώνα.Στα νησιά δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα , κάτι σαν την Υδρα τη δικιά μας, παρά μόνο άμαξες και ποδήλατα.Τελικά φθάσαμε στο προορισμό μας που ήταν η Πρίγκηπος το μεγαλύτερο από τα νησιά.Σήμερα στο νησί κατοικούν περίπου 40 Ρωμιοί, όταν στις αρχές του περασμένου αιώνα οι Ρωμιοί της Πριγκήπου έφταναν τις 15000, ενώ στο νησί σήμερα προς το παρόν η πλειοψηφία των κατοίκων του είναι Εβραίοι .Εάν περπατήσεις στο μαντέμι του νησιού θα ανακαλύψεις ένα ονειρεμένο τόπο.Θα δείς σπίτια ταλαιπωρημένα από το χρόνο, άλλα αναπαλαιωμένα , άλλα ξύλινα και άλλα σε διαδικασία αναπαλαίωσης.Ολο το σκηνικό ήταν πεντακάθαρο και υπήρχε μια φοβερή ησυχία που διακοπτόνταν που και που από το κλόπιτις των αλόγων και από τους ήχους των ποδηλάτων.Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το μοναστήρι του Αι Γιώργη τον Κουδουνά, ο οποίος παραδοσιακά φρόντιζε τους φρενοβλαβείς και τους αναξιοπαθούντες ψυχικώς..εξ ου και κουδουνάς αποτα κουδούνια που έβαζαν στους τρελλούς.Το μοναστήρι έχει κτισθεί τον 10 αιώνα Αποτελεί τόπο προσκυνήματος Χριστιανών και Μουσουλμάνων μιας και πολλοί Μουσουλμάνοι συνηθίζουν να προσκυνούν χριστιανικά μνημεία, που ακούστηκε, θα πείτε.Κι όμως στη Ανατολή αυτό είναι συχνό φαινόμενο.Οι Μουσουλμάνοι γενικότερα και στη Συρία και στη Τυνησία που έπεσε στη αντίληψή μου, πιστεύουν ότι και οι δύο θρησκείες πατούν πάνω στις ίδιες βάσεις της Παλαιάς Διαθήκης, μιας και πιστεύουν και αυτοί στον Αβραάμ( από την παλακίδα που είχε...).Ακόμη λατρεύουν τη Παναγία και τον Αγιο Γεώργιο.Κατεβήκαμε στη συνέχεια με άμαξα στη παραλία και σε ένα από τα εστιατόρια απολαύσαμε τα θαλασσινά μας σε ενα ειδυλλιακό περιβάλλον και κατά το απογευματάκι πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Το καραβάκι μας αποβίβασε στη αποβάθρα του Σίρκετζι και απο εκεί διασχίζοντας με τα πόδια τη γέφυρα του Γαλατά , κοντοστεκόμενοι και χαζεύοντας και βγάζοντας φωτογραφίες, πήραμε τον ανήφορο για τη περιοχή του Πέραν, όπου και το ξενοδοχείο μας. Μη νομίζετε νύκτωσε. Μετά από ένα γρήγορο ντούς και ένα καφέ στη καφετέρια έξω από το Hotel ( καθότι και στη Τουρκία απαγορεύεται το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους , στα lobby των ξενοδοχείων κ.α) , πάλι στο δρόμο..Αφού διασχίσαμε τη πλατεία Taksim που αποτελεί όπως προανέφερα σημείο ορόσημο για τη Πόλη, χωθήκαμε στο πεζόδρομο της Ιστικλάλ, ενός ατέλειωτου στο μάτι πεζόδρομου, στο οποίο κάθε ημέρα γίνεται κοσμοσυρροή από νέο σχετικά κόσμο.Κυκλοφορείς άνετα , δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος, ενώ στο σημείο αυτό να πώ ότι σπανίως έβλεπες γυναίκες να φέρουν την παραδοσιακή μαντήλα.Αν τώρα δεν θέλετε να διασχίσετε την Ιστικλάλ με τα πόδια μπορείτε να πάρετε ένα παραδοσιακό τράμ που ξεκινάει από τη πλατεία Taksim και διατρέχει όλο το πεζόδρομο .Η παρουσία της αστυνομίας είναι παντού διάχυτη, μιας και στο μέρος αυτό γίνονται οι περισσότερες διαδηλώσεις.Η πεζοδρομημένη λοιπόν Ιστικλάλ( οδός Ανεξαρτησίας)είναι ένα μέρος γεμάτο δεξιά κι αριστερά με κεμπαμπτσίδικα, καταστήματα με παραδοσιακή τούρκικη κουζίνα, καταστήματα με κουμπίρ ψητές τεράστιες πατάτες γεμισμένες με σαλάτες), καστανάδες, καλαμπόκια, αλλά και καταστήματα με γλυκά , λουκούμια, λεμπλεμπλιά (στραγάλια) και όχι μόνο. Θαυμάσιος εμπορικός δρόμος με έξοχα κτίρια στην οθωμανική εκδοχή του ύφους αρ νουβό, εντυπωσιακά κτίρια που στεγάζουν προξενεία (σουηδικό, ρωσικό, ολλανδικό, αλλά και το ελληνικό στο μέσο περίπου του δρόμου στον αριθμό 64 αν θυμάμαι καλά.)
Βεβαίως τα καταστήματα υπολείπονται σε πολυτέλεια και design, εκείνων του Λονδίνου, του Δουβλίνου, της Ρώμης,Βαρκελώνης ή άλλων πόλεων.Στις κάθετες οδούς και στενοσόκακκα που τέμνουν την Ιστικλάλ, θα συναντήσει κανένας τζάζ μπάρ, μπυραρίες και κάθελογήςφαγάδικα. Περίπου στο μέσον , η Ιστικλάλ "σπάει" σε αμβλεία γωνία. Γωνία με τη Γενί Τσαρσί Τζαντεσί,θα βρεθείτε μπροστά στο περίφημο γαλλικό Λύκειο Γαλατασεράι.Βαδίσαμε επί της Γενί Τσαρσί και σε κάποια στιγμή συναντήσαμε την οδόΤσουκουρτζούμα (Cukurcuma), παλιό εμπορικό δρόμο με εξαιρετικά ενδιαφέροντα παλαιοπωλεία (έπιπλα, κυρίως).Ρωτώντας τη ρεσεψιόν που έχει καλά γλυκά, δεν αργήσαμε να εντοπίσουμε στο νούμερο 104, το παλιό ζαχαροπλαστείο Saray, δοκιμάζοντας από δυο γλυκά έκαστος(μην παραλείψετε να δοκιμάσετε εκμέκ με παγωτό καιμάκι και σου μουαλεμπί, με ροδόνερο)Πιο κάτω στο νούμερο 127 αν θέλετε να αγοράσετε λουκούμια πάσης φύσεως μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το ιστορικό λουκουματζίδικο του Χατζί Μπεκίρ, , που ιδρύθηκε το 1777 και είναι το καλύτερο σε όλη τη Κωνσταντινούπολη.:roll::roll:
Μας χαμογελάει, « Μπουγιούκ Αντά !», μας ρωτάει? «Εβετ», του ανταπαντάει ένας από εμάς.Στη προβλήτα όλοι τρέχουν να προλάβουν.
Βλέπετε δεν είναι καλοκαίρι και τα δρομολόγια δεν είναι πυκνά.Δύο το πολύ μέχρι το μεσημέρι.Μπουγιούκ Αντά, σημαίνει Πρίγκηπος(μεγάλο νησί για τη ακρίβεια).Παίρνουμε τα κουλούρια μας και το τσαί μας και καθόμαστε έξω να απολαύσουμε τη διαδρομή.Το πλοίο αφού ρίξει τα σχετικά κορναρίσματα, τόσο προς τα παρακείμενα πλοία , όσο και για κανένα αργοπορημένο επιβάτη της τελευταίας στιγμής , ξεκινάει.
Διασχίζουμε το Βόσπορο προς Νότια, ενώ στο δεξί μας χέρι θαυμάζουμε το λόφο του Τοπκαπί, την Αγια Σοφιά και το Μπλέ Τζαμί.Το πλοίο είναι το κλασσικό της γραμμής και έτσι σταματάει σ’όλα τα Πριγκηπόννησα, Πρώτη,Αντιγόνη, Χάλκη και τελευταία στη Πρίγκηπο.Τα νησιά είναι εννέα συνολικά αλλά τα υπόλοιπα δεν κατοικούνται.Θαυμάσιες και πολύ ζωντανές στιγμές.Μου θύμισε έντονα σε μικρογραφία κάτι από τα δικά μας πλοία της άγονης γραμμής, όπου με τη άφιξη του πλοίου στο κάθε λιμάνι το πλήθος ανακατεύεται, πραματεφτάδες προσπαθούν να πουλήσουν σ’αυτό το λίγο χρόνο την όποια πραμάτεια τους . Τα Πριγκηπόννησα φιλοξένησαν από τα πρώτα βυζαντινά χρόνια μοναστήρια και σκήτες, όμως χρησιμοποιήθηκαν λόγω της απομόνωσής τους και ως τόπος εξορίας, μέχρι και τα μέσα του περασμένου αιώνα ακόμη. Εδώ παρέμεινε εξόριστος απο τη σύλληψή του μέχρι και τη δίκη του ο Αλί Αντνάν Ερτεκί Μεντερές, ο 13ος πρωθυπουργός της Τουρκίας , μέχρι να καταδικαστεί σε θάνατο δι’απαγχονισμού και να εκτελεστεί στις 17 Σεπ 1961.Ο Μωάμεθ ο πολιορκητής τα κατέλαβε τα νησιά 42 ημέρες πρίν από την άλωση της Πόλης.Σ’όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας οι κάτοικοι των νησιών απολάμβαναν προνομίων γι’αυτό και ο πληθυσμός τους αυξήθηκε σημαντικά ειδικά στις αρχές του 18ου αιώνα.Στα νησιά δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα , κάτι σαν την Υδρα τη δικιά μας, παρά μόνο άμαξες και ποδήλατα.Τελικά φθάσαμε στο προορισμό μας που ήταν η Πρίγκηπος το μεγαλύτερο από τα νησιά.Σήμερα στο νησί κατοικούν περίπου 40 Ρωμιοί, όταν στις αρχές του περασμένου αιώνα οι Ρωμιοί της Πριγκήπου έφταναν τις 15000, ενώ στο νησί σήμερα προς το παρόν η πλειοψηφία των κατοίκων του είναι Εβραίοι .Εάν περπατήσεις στο μαντέμι του νησιού θα ανακαλύψεις ένα ονειρεμένο τόπο.Θα δείς σπίτια ταλαιπωρημένα από το χρόνο, άλλα αναπαλαιωμένα , άλλα ξύλινα και άλλα σε διαδικασία αναπαλαίωσης.Ολο το σκηνικό ήταν πεντακάθαρο και υπήρχε μια φοβερή ησυχία που διακοπτόνταν που και που από το κλόπιτις των αλόγων και από τους ήχους των ποδηλάτων.Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το μοναστήρι του Αι Γιώργη τον Κουδουνά, ο οποίος παραδοσιακά φρόντιζε τους φρενοβλαβείς και τους αναξιοπαθούντες ψυχικώς..εξ ου και κουδουνάς αποτα κουδούνια που έβαζαν στους τρελλούς.Το μοναστήρι έχει κτισθεί τον 10 αιώνα Αποτελεί τόπο προσκυνήματος Χριστιανών και Μουσουλμάνων μιας και πολλοί Μουσουλμάνοι συνηθίζουν να προσκυνούν χριστιανικά μνημεία, που ακούστηκε, θα πείτε.Κι όμως στη Ανατολή αυτό είναι συχνό φαινόμενο.Οι Μουσουλμάνοι γενικότερα και στη Συρία και στη Τυνησία που έπεσε στη αντίληψή μου, πιστεύουν ότι και οι δύο θρησκείες πατούν πάνω στις ίδιες βάσεις της Παλαιάς Διαθήκης, μιας και πιστεύουν και αυτοί στον Αβραάμ( από την παλακίδα που είχε...).Ακόμη λατρεύουν τη Παναγία και τον Αγιο Γεώργιο.Κατεβήκαμε στη συνέχεια με άμαξα στη παραλία και σε ένα από τα εστιατόρια απολαύσαμε τα θαλασσινά μας σε ενα ειδυλλιακό περιβάλλον και κατά το απογευματάκι πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Το καραβάκι μας αποβίβασε στη αποβάθρα του Σίρκετζι και απο εκεί διασχίζοντας με τα πόδια τη γέφυρα του Γαλατά , κοντοστεκόμενοι και χαζεύοντας και βγάζοντας φωτογραφίες, πήραμε τον ανήφορο για τη περιοχή του Πέραν, όπου και το ξενοδοχείο μας. Μη νομίζετε νύκτωσε. Μετά από ένα γρήγορο ντούς και ένα καφέ στη καφετέρια έξω από το Hotel ( καθότι και στη Τουρκία απαγορεύεται το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους , στα lobby των ξενοδοχείων κ.α) , πάλι στο δρόμο..Αφού διασχίσαμε τη πλατεία Taksim που αποτελεί όπως προανέφερα σημείο ορόσημο για τη Πόλη, χωθήκαμε στο πεζόδρομο της Ιστικλάλ, ενός ατέλειωτου στο μάτι πεζόδρομου, στο οποίο κάθε ημέρα γίνεται κοσμοσυρροή από νέο σχετικά κόσμο.Κυκλοφορείς άνετα , δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος, ενώ στο σημείο αυτό να πώ ότι σπανίως έβλεπες γυναίκες να φέρουν την παραδοσιακή μαντήλα.Αν τώρα δεν θέλετε να διασχίσετε την Ιστικλάλ με τα πόδια μπορείτε να πάρετε ένα παραδοσιακό τράμ που ξεκινάει από τη πλατεία Taksim και διατρέχει όλο το πεζόδρομο .Η παρουσία της αστυνομίας είναι παντού διάχυτη, μιας και στο μέρος αυτό γίνονται οι περισσότερες διαδηλώσεις.Η πεζοδρομημένη λοιπόν Ιστικλάλ( οδός Ανεξαρτησίας)είναι ένα μέρος γεμάτο δεξιά κι αριστερά με κεμπαμπτσίδικα, καταστήματα με παραδοσιακή τούρκικη κουζίνα, καταστήματα με κουμπίρ ψητές τεράστιες πατάτες γεμισμένες με σαλάτες), καστανάδες, καλαμπόκια, αλλά και καταστήματα με γλυκά , λουκούμια, λεμπλεμπλιά (στραγάλια) και όχι μόνο. Θαυμάσιος εμπορικός δρόμος με έξοχα κτίρια στην οθωμανική εκδοχή του ύφους αρ νουβό, εντυπωσιακά κτίρια που στεγάζουν προξενεία (σουηδικό, ρωσικό, ολλανδικό, αλλά και το ελληνικό στο μέσο περίπου του δρόμου στον αριθμό 64 αν θυμάμαι καλά.)
Βεβαίως τα καταστήματα υπολείπονται σε πολυτέλεια και design, εκείνων του Λονδίνου, του Δουβλίνου, της Ρώμης,Βαρκελώνης ή άλλων πόλεων.Στις κάθετες οδούς και στενοσόκακκα που τέμνουν την Ιστικλάλ, θα συναντήσει κανένας τζάζ μπάρ, μπυραρίες και κάθελογήςφαγάδικα. Περίπου στο μέσον , η Ιστικλάλ "σπάει" σε αμβλεία γωνία. Γωνία με τη Γενί Τσαρσί Τζαντεσί,θα βρεθείτε μπροστά στο περίφημο γαλλικό Λύκειο Γαλατασεράι.Βαδίσαμε επί της Γενί Τσαρσί και σε κάποια στιγμή συναντήσαμε την οδόΤσουκουρτζούμα (Cukurcuma), παλιό εμπορικό δρόμο με εξαιρετικά ενδιαφέροντα παλαιοπωλεία (έπιπλα, κυρίως).Ρωτώντας τη ρεσεψιόν που έχει καλά γλυκά, δεν αργήσαμε να εντοπίσουμε στο νούμερο 104, το παλιό ζαχαροπλαστείο Saray, δοκιμάζοντας από δυο γλυκά έκαστος(μην παραλείψετε να δοκιμάσετε εκμέκ με παγωτό καιμάκι και σου μουαλεμπί, με ροδόνερο)Πιο κάτω στο νούμερο 127 αν θέλετε να αγοράσετε λουκούμια πάσης φύσεως μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το ιστορικό λουκουματζίδικο του Χατζί Μπεκίρ, , που ιδρύθηκε το 1777 και είναι το καλύτερο σε όλη τη Κωνσταντινούπολη.:roll::roll:
