LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.517
- Likes
- 7.746
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Κατά τις 1 το μεσημέρι σκάει μύτη ο ξεναγός-οδηγός χαρούμενος αναφέρει τη λήξη της απεργίας και ότι πρέπει να ξεκινήσουμε τώρα αμέσως για σαφάρι ..
-Μεσημεριάτικο?
-Μαμ έτσι θα έχουμε περισσότερες ώρες στη διάθεση μας να περιπλανηθούμε στο πάρκο και περισσότερες πιθανότητες να δούμε πολλά ζώα..
Αν είναι έτσι φύγαμε.. μηχανές-νερά –καφέ και στο τζιπ..
Περνάμε τη πύλη του 1 μπλοκ και όσο να εκδοθούν τα εισιτήρια εμείς αγοράσαμε καπέλα και χάρτες του πάρκου .. Τα παλιά και αρκετά ερειπωμένα εγκαταλειμμένα κτήρια σου δίνουν μια αίσθηση εγκατάλειψης ….
Έλεγχος εισιτήριων αναγραφή της πινακίδας του τζιπ και είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε τη περιπέτεια …. Το μπλοκ Ι περιλαμβάνει υγρά δάση, λιβάδια ,
ξηρα δάση και λιμνοθάλασσες και χωρίζεται από το μπλοκ ΙΙ από το ποταμό Menik οπου γυρω από αυτόν βρισκεται η δασικη περιοχη του μπλοκ Ι
Το τζιπ με μειωμένη ταχύτητα περνά μέσα από τους χωμάτινους δρόμους , τις λιμνούλες , τους νερόλακκους τα χωράφια με χαμηλή βλάστηση αυτές και εμείς έχουμε όλες τις αισθήσεις τεντωμένες σε κάθε ήχο και κάθε κίνηση μέσα από τα φυλλώματα και τα δένδρα..
Ευτυχώς η σκιά από τα ψηλά δένδρα μας προφυλάσσει από τις καυτές αχτίνες του Ήλιου.. Στα κλαδιά δεκάδες μαϊμούδες μασουλούν φύλλα η επιδίδονται σε άλματα παρακολουθώντας τα τζιπ των εισβολέων στο χώρο τους..
Από τα 250 είδη πουλιών 7 είναι ενδημικά της Σριλανκα , ο μαυρος bul-bul, το junglefowl , η φασσα, barbet, ο μελισσοφάγος , πάπιες, κορμοράνοι , πελαργοί , πελεκάνοι, ερωδιοί και πανέμορφα παγώνια είναι ορισμένα από τα πουλιά που ζουν εδώ..
Ο θόρυβος του τζιπ στο πέρασμα μας ξεσηκώνει φτερουγίσματα, τιτιβίσματα και είναι αδύνατον να αποτυπωθούν όλα αυτά τα πουλιά στη κάρτα της στη μηχανής.. η γρηγοράδα που περνούν από μπροστά σου η πετούν από κλαδί σε κλαδί είναι απίστευτη..
Ένας μοναχικός ελέφαντας εμφανίζεται στο βάθος απασχολημένος στο να βρει φρέσκα φύλλα για τροφη..Δεν φάνηκε να ενοχλείτε καθόλου από το τζιπ και εμάς, αμέριμνος ανενόχλητος συνεχίζει το αργό βηματισμό του και το φαγοπότι του..
Τα μάτια δεκατέσσερα για να δούμε το πανέμορφο ζώο τη λεοπάρδαλη.. αν και στο πάρκο ζουν αρκετές ( εχει το μεγαλύτερο πληθυσμό λεοπαρδάλεων εδώ και περίπου 25 ζουν στο μπλοκ Ι)και πολλές φορές τις συναντάς καταμεσής του μονοπατιού η πάνω σε βράχια δίπλα στις λιμνούλες, εμείς ώρες τώρα που γυροφέρνουμε δεν είχαμε τη τύχη μιας τέτοιας συνάντησης.. Ξάφνου το τζιπ ακινητοποιείται και το χέρι του οδηγού μας δείχνει ένα σημείο αρκετά μακριά.. Γουρλώσαμε τα μάτια στη προσπάθεια να δούμε μια λεοπάρδαλη ξαπλωμένη σε ένα κλαδί και να παίρνει το μεσημεριανό υπνάκο της.
.Αυτή ήταν η μοναδική λεοπάρδαλη που είδαμε όσο και αν περιπλανηθήκαμε στην αναζήτηση της..Είμαστε όμως τυχεροί που συναντήσαμε τον βασιλικό ελέφαντα , ένα γίγαντα που εμφανίζεται σπάνια μιας και μόνο 10 ελέφαντες περιπλανούνται στις εκτάσεις του Yala. Με βήμα βαρύ αγέρωχο περπατά δίχως να δίνει σημασία στους γύρω του όπως δεν δίνουν σημασία μια Ελεφαντίνα με τα μικρά της που βγαίνουν πίσω από κάτι συστάδες..
Όσες φορές διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας με τον ελέφαντα εκείνος έμπαινε και χανόταν στο δάσος σαν να μας ελεγε δεν ενοχλώ μην με ενοχλείτε..
Φτάνουμε στη ακτη.. Τα ερείπια ενός αναψυκτηρίου ανάμνηση του ότι απέμεινε από τη καταστροφική μανία των 10 μέτρων τσουναμι και ένα μνημείο που εις μνήμη όσων χάθηκαν..
Κοιτάζοντας τη παραλία με νωπά τα αχνάρια των ελεφάντων, τα ήρεμα νερά, το βαθύ πυκνό πράσινο των δέντρων, τους ήχους , τη μυρωδιά της Γής, τη απόλυτη ηρεμία σχεδόν μοναξιά, δεν μπορείς να φανταστείς ότι ο τόπος ετουτος είχε καταστραφεί εντελώς..
Στη μνήμη έρχονται εικόνες από τη BandaAche της Ινδονήσιας , εικόνες βιβλικής καταστροφής ,κοιτώντας τα κύματα και τα ερείπια θυμάμαι τα κύματα που έπνιξαν 300.000 κόσμο, έθαψαν στη λάσπη νοικοκυριά, μετέφεραν καράβια στη στεριά και οι μαρτυρίες των όσων επέζησαν καταγράφτηκαν μέσα μου.. εδώ στο παρκο, δεν υπήρξαν επιζώντες να διηγηθούν τα όσα υπέφεραν…. Παραδίπλα οι μισογκρεμισμένες ξύλινες και ψάθινες καλύβες προσφέρουν φιλοξενία σε όσους αποφάσισαν να ξαναψαρεψουν σε αυτά τα νερά..
Το πήγαινε –έλα οριζοντίως και καθέτως στο πάρκο μέσα από τις επίσημες διαδρομές και μονοπάτια κράτησε 7 ώρες και κάθε στροφή και μονοπάτι μας έδινε και τις ανάλογες εικόνες και εκπλήξεις..
Ο ηλιος πάει προς τη δύση και εμείς πήραμε το δρόμο του γυρισμού.. το χαλαρωτικό αν και όχι ζεστό ντους μας περιμένει στο Hibiscus..
-Μεσημεριάτικο?
-Μαμ έτσι θα έχουμε περισσότερες ώρες στη διάθεση μας να περιπλανηθούμε στο πάρκο και περισσότερες πιθανότητες να δούμε πολλά ζώα..
Αν είναι έτσι φύγαμε.. μηχανές-νερά –καφέ και στο τζιπ..
Περνάμε τη πύλη του 1 μπλοκ και όσο να εκδοθούν τα εισιτήρια εμείς αγοράσαμε καπέλα και χάρτες του πάρκου .. Τα παλιά και αρκετά ερειπωμένα εγκαταλειμμένα κτήρια σου δίνουν μια αίσθηση εγκατάλειψης ….
Το τζιπ με μειωμένη ταχύτητα περνά μέσα από τους χωμάτινους δρόμους , τις λιμνούλες , τους νερόλακκους τα χωράφια με χαμηλή βλάστηση αυτές και εμείς έχουμε όλες τις αισθήσεις τεντωμένες σε κάθε ήχο και κάθε κίνηση μέσα από τα φυλλώματα και τα δένδρα..
Από τα 250 είδη πουλιών 7 είναι ενδημικά της Σριλανκα , ο μαυρος bul-bul, το junglefowl , η φασσα, barbet, ο μελισσοφάγος , πάπιες, κορμοράνοι , πελαργοί , πελεκάνοι, ερωδιοί και πανέμορφα παγώνια είναι ορισμένα από τα πουλιά που ζουν εδώ..
Ένας μοναχικός ελέφαντας εμφανίζεται στο βάθος απασχολημένος στο να βρει φρέσκα φύλλα για τροφη..Δεν φάνηκε να ενοχλείτε καθόλου από το τζιπ και εμάς, αμέριμνος ανενόχλητος συνεχίζει το αργό βηματισμό του και το φαγοπότι του..
Τα μάτια δεκατέσσερα για να δούμε το πανέμορφο ζώο τη λεοπάρδαλη.. αν και στο πάρκο ζουν αρκετές ( εχει το μεγαλύτερο πληθυσμό λεοπαρδάλεων εδώ και περίπου 25 ζουν στο μπλοκ Ι)και πολλές φορές τις συναντάς καταμεσής του μονοπατιού η πάνω σε βράχια δίπλα στις λιμνούλες, εμείς ώρες τώρα που γυροφέρνουμε δεν είχαμε τη τύχη μιας τέτοιας συνάντησης.. Ξάφνου το τζιπ ακινητοποιείται και το χέρι του οδηγού μας δείχνει ένα σημείο αρκετά μακριά.. Γουρλώσαμε τα μάτια στη προσπάθεια να δούμε μια λεοπάρδαλη ξαπλωμένη σε ένα κλαδί και να παίρνει το μεσημεριανό υπνάκο της.
Φτάνουμε στη ακτη.. Τα ερείπια ενός αναψυκτηρίου ανάμνηση του ότι απέμεινε από τη καταστροφική μανία των 10 μέτρων τσουναμι και ένα μνημείο που εις μνήμη όσων χάθηκαν..
Το πήγαινε –έλα οριζοντίως και καθέτως στο πάρκο μέσα από τις επίσημες διαδρομές και μονοπάτια κράτησε 7 ώρες και κάθε στροφή και μονοπάτι μας έδινε και τις ανάλογες εικόνες και εκπλήξεις..
Ο ηλιος πάει προς τη δύση και εμείς πήραμε το δρόμο του γυρισμού.. το χαλαρωτικό αν και όχι ζεστό ντους μας περιμένει στο Hibiscus..
Last edited by a moderator: