Αζερμπαϊτζάν Τα Πετροδόλλαρα στο σταυροδρόμι των πολιτισμών

[Samion]

Do Starbucks workers spell your name wrong ON PURPOSE so you will share pictures of your cup on social media?

http://www.dailymail.co.uk/news/art...es-social-media-conspiracy-theory-claims.html

 

[taver]

Do Starbucks workers spell your name wrong ON PURPOSE so you will share pictures of your cup on social media?

http://www.dailymail.co.uk/news/art...es-social-media-conspiracy-theory-claims.html

Χαίρομαι που το μόνο σημείο στο οποίο θεώρησες ότι πρέπει να σχολιάσεις κάτι ήταν αυτό.

 

[taver]

Κεφάλαιο 10: Νέα Πόλη.

Κοντά στο ξενοδοχείο μας και ακόμα πιο κοντά στο σημείο που είχαμε παρκάρει το αυτοκίνητο, βρίσκεται η πλατεία Fuzûlî. To όνομά της το πήρε από ένα Αζέρο ποιητή του 16ου αιώνα, ένα άγαλμα του οποίου κοσμεί το κέντρο της. Βασικά πρόκειται για μια πολύ φαρδιά λεωφόρο, που το κεντρικό διάζωμα είναι φαρδύ και συνεχές, και φιλοξενεί ένα μικρό πάρκο / περατζαδα. Για να περάσουμε ως εκεί υπάρχει υπόγεια διάβαση, κι όταν φτάνουμε συναντάμε δυο καφέ με τραπεζοκαθίσματα. Αυτή την ώρα δεν υπάρχουν πελάτες.





Περιμετρικά της πλατείας, υπάρχουν κάποια κτήρια. Άλλα είναι εμφανώς δημόσια κτίρια (π.χ. ένα θέατρο κι ένα μέγαρο μουσικής), και κάποια άλλα είναι εμφανώς… κενά. Ένα τεράστιο κτήριο μπροστά μας, φαίνεται να έχει κατασκευαστεί πριν 5-10 χρόνια, αλλά φαίνεται επίσης ότι δεν έχει χρησιμοποιηθεί. Και υπάρχουν κι άλλα τέτοια. Φαίνεται η πόλη τραβάει στο δρόμο που χάραξε το Κατάρ, με τις κατασκευές εντυπωσιακών κτηρίων να γίνονται χωρίς να υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ανάγκη για να εξυπηρετήσουν, αλλά για να ενισχύσουν το «μοντέρνο» και «ανερχόμενο» προφίλ της πόλης.







Πήραμε πάλι το αυτοκίνητο, και κατευθυνθήκαμε στο Port Baku, στην άκρη της πόλης. Η περιοχή εδώ ήταν το λιμάνι της πόλης για πολλά χρόνια, μέχρι πριν λίγα χρόνια που μετεγκαταστάθηκε σε καινούργιες εγκαταστάσεις εκτός πόλης, κοντά στο Gobustan. Ναι, καλά διαβάσατε. Λιμάνι. Μπορεί να απέχουμε χιλιόμετρα από την κοντινότερη ανοικτή Θάλασσα, ωστόσο κι εδώ χρειάζεται ένα τεράστιο λιμάνι, με γερανούς, εγκαταστάσεις, δεξαμενές κλπ. Ο λόγος είναι ότι η άντληση των υδρογονανθράκων (πετρελαίου και φυσικού αερίου) γίνεται κυρίως από πλατφόρμες μέσα στην Κασπία Θάλασσα, οπότε τόσο το προσωπικό όσο και τα παραγόμενα προϊόντα μεταφέρονται στη στεριά με πλοία.

Η Κασπία βέβαια, είναι μια κλειστή λίμνη. Μόνη δίοδος ανάμεσα σ ’αυτή και τη θάλασσα είναι το κανάλι που συνδέει τα ποτάμια Βόλγα και Ντον κοντά στο Βόλγογκραντ (πρώην Στάλιγκραντ) της Ρωσίας. Παλιότερα, πριν κατασκευαστούν οι πετρελαιαγωγοί και η παραγωγή πετρελαίου πολλαπλασιαστεί, η μεταφορά πετρελαίου από δω προς οπουδήποτε αλλού γινόταν κι αυτή με πλοία από τον ίδιο δρόμο.

Παραλίγο να πάμε να παρκάρουμε στην είσοδο οχημάτων του… παλιού τερματικού των πλοίων που διασχίζουν την Κασπία Θάλασσα προς Τουρκμενιστάν και Καζακστάν. Το τελευταίο φαίνεται πως πρόσφατα μεταφέρθηκε αλλού, καθώς το κτήριο είναι έρημο και χωρίς επιγραφές, αλλά τόσο το Google Maps όσο και το Caravanistan το τοποθετούν ακόμα εδώ. Εν πάση περιπτώσει, βρήκαμε κάπου να παρκάρουμε και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στην περιοχή.

Πρώτη στάση, το Εμπορικό Κέντρο “Port Baku”. Ψάχναμε βλέπετε τρία πράγματα: Μια καθαρή τουαλέτα (η νούμερο ένα χρησιμότητα των mall στα ταξίδια), ένα food court γιατί μας είχε κόψει, κι ένα Starbucks ή ό,τι για μια δόση δροσερού καφέ. Στο πρώτο πετύχαμε το στόχο, στα άλλα δυο όμως…. Βλέπετε, το Port Baku δεν είναι ένα συνηθισμένο εμπορικό κέντρο. Τα μαγαζιά είναι όλα Ultra-high class. Αντιπροσωπεία Bentley έχει στο ισόγειο… Και από φαγητό… Ε, υποθέτω η Laduree είναι μια επιλογή, το The House Café μια άλλη, αλλά καμία από τις δυο δεν είναι στο budget μας για γρήγορο μεσημεριανό σνακ. Από καταστήματα, πάλι, το τι Bally, Hermes, Ralph Lauren, Alexander McQueen, Jimmy Choo, Diane von Furstenberg κλπ βλέπει το μάτι σου… Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. 15 λεπτά πρέπει να μείναμε μέσα στο Mall, ένα πελάτη δεν είδα. Μόνο τις πωλήτριες και τους πωλητές να στέκονται όρθιοι δίπλα στην είσοδο του καταστήματος, έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον όποιο πελάτη εμφανιστεί.

















Με το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα στη χώρα (αναγωγή σε αγοραστική δύναμη με τη μέθοδο PPP) να βρίσκεται στα $17.498,00 (στην Ελλάδα της κρίσης είναι στα $26.669,00), και σε απόλυτα νούμερα στα $4,032, είναι περίεργο πως υπάρχει πελατεία να συντηρεί ένα τέτοιο εμπορικό κέντρο. Δυο εξηγήσεις μπορώ να δώσω. Είτε χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση και δουλεύει με τερατώδεις ζημιές, για να λειτουργεί ως επίδειξη πλούτου στους επισκέπτες της χώρας, ή, το πιθανότερο, ότι στη χώρα υπάρχει μια πάρα πολύ εύπορη νεόπλουτη ελίτ που ζει σε διαμετρικά διαφορετικές συνθήκες από την υπόλοιπη κοινωνία, και η οποία θέλει τέτοιου επιπέδου καταστήματα για να ξοδεύει τα πετροδόλλαρά της.

Το εμπορικό κέντρο δεν περιλαμβάνει μόνο καταστήματα. Στο σύμπλεγμα, περιλαμβάνονται κι άλλα κτήρια (ένα από αυτά έχει και το food court που δεν ανακαλύψαμε…) και πολυώροφα πολυτελή συγκροτήματα κατοικιών, με θέα απέναντι στην Κασπία Θάλασσα, και μπροστά, στο δρόμο.

Θέα στο δρόμο; Τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει μια θέα στο δρόμο; Κανονικά κανένα, αλλά από φέτος τον Ιούνιο αρκετό. Γιατί το Μπακού προσπάθησε και κατάφερε να γίνει η δεύτερη πόλη στον κόσμο, μετά το Μόντε Κάρλο του Μονακό, όπου αγώνες της Formula 1 γίνονται στους δρόμους της πόλης, ανάμεσα στα κτήρια κι όχι σε ειδικές πίστες. Το σημείο έναρξης, τερματισμού, και τα πιτς είναι όλα-σε-ένα σε μια πλατεία εδώ μπροστά, και όποιος έχει διαμερίσματα ή δωμάτια ξενοδοχείου με το σωστό προσανατολισμό στους ουρανοξύστες εδώ στο λιμάνι, έχει και μια πολύ καλή θέα στα δρώμενα.

Δυστυχώς οι κατασκευές της Formula 1 έχουν κρύψει μερικώς το τελευταίο μεγάλο σημάδι Σταλινικής μονουμενταλιστικής αρχιτεκτονικής που έχει απομείνει στην πόλη, το παλιό κτήριο του Ανωτάτου Σοβιέτ του Αζερμπαϊτζάν σήμερα στεγάζει διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες.









Η προκυμαία, απέναντι από όλα αυτά, είναι το ανατολικό άκρο της μεγάλης παραλιακής Bulvar, του παραλιακού μετώπου της πόλης. Θέλαμε να πάμε για καφέ και κάτι ελαφρύ στο Sadko, ένα καφέ στο άκρο ενός μόλου μέσα στη Θάλασσα, αλλά το είδαμε να είναι γιαπί, μάλλον κατεδαφίστηκε για να δώσει τη θέση του σε κάτι ακόμα μεγαλύτερο και εντυπωσιακότερο. Αντ’ αυτού καθίσαμε σε μια παραδοσιακή τσαγερί δίπλα στο λιμάνι, και πήραμε ένα γλυκάκι και Αζέρικο τσάι. Γιατί κάποιοι θεωρούν το τσάι τους καλό και ιδιαίτερο δεν ξέρω, κλασσικό τούρκικο τσάι είναι, στο κλασσικό τούρκικο ποτήρι, που αντί όμως να το φτιάξουν με την παραδοσιακή μέθοδο, το φτιάχνουν είτε σε σαμοβάρι (όπως οι Ρώσοι) είτε με φακελάκι που βουτάνε σε νερό στο φλυτζάνι (όπως η Lipton). Σε μας αυτή τη φορά έτυχε η τελευταία κατηγορία. Έψαξα μάλιστα να βρω κάπου τις συσκευασίες που το πουλάνε, και μόνο φακελάκια είδα.

Εδώ δίπλα, δίπλα σε κάποια καταμαράν που μεταφέρουν κόσμο στις πλατφόρμες, βλέπουμε υπό κατασκευή το τελευταίο οικοδομικό project στο Baku («Crescent Development project»). Φιλοδοξούν να κατασκευάσουν ένα επτάστερο ξενοδοχείο σε σχήμα ημισελήνου, ένα ουρανοξύστη κι ένα εμπορικό κέντρο. Όλα αυτά βέβαια είναι υπό κατασκευή, και το project είναι πολύ πίσω σε σχέση με τα χρονοδιαγράμματα, που το ήθελαν να ολοκληρώνεται φέτος.







Αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία που ακολουθεί, είναι εξ’ ολοκλήρου fake (από πλαστικό). Είναι κι οι δικοί μας καλοί στο καμουφλάζ, αλλά οι Αζέροι σπάνε ρεκόρ…

 

[jimp]

Γιατί το Μπακού προσπάθησε και κατάφερε να γίνει η δεύτερη πόλη στον κόσμο, μετά το Μόντε Κάρλο του Μονακό, όπου αγώνες της Formula 1 γίνονται στους δρόμους της πόλης

Γιατί έχω την εντύπωση πως ένα τμήμα της F1 Μελβούρνης είναι σε σε δρόμο της πόλης; Θυμάμαι πως είχα πάει ή είχα περάσει από έξω.

 

[taver]

Κεφάλαιο 11: Η Σύγχρονη πόλη

Πήραμε το αυτοκίνητο πάλι, και ξεκινήσαμε μια αυτοκινητάδα στους δρόμους του Μπακού. Η πόλη είναι τεράστια, και χωρίς να κινηθείς με αυτοκίνητο βλέπεις ελάχιστα. Δυστυχώς οι αυτοκινητάδες δεν προσφέρονται για φωτογραφίες, οπότε πάρτε ένα μικρό δείγμα μόνο.











Η Μαύρη πόλη του Μπακού, με τα πετρελαϊκά εργοστάσια, δεν υπάρχει πια. Οι δραστηριότητες εδώ είχαν ήδη μειωθεί με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, το 1993 ούτε 2% της παραγωγής (της Σ.Ε.) δεν παραγόταν πια εδώ. Το 2009 μαρτυρίες λένε ότι ήταν ένα industrial wasteland, σαν ταινία καταστροφής.
Στο μεταξύ, πρόλαβε να γυριστεί και μια ταινία του James Bond εδώ.

Σήμερα, ένα μεγάλο κομμάτι της περιοχής έχει σχεδιαστεί να ενταχθεί σε ένα μεγάλο σχέδιο ανάπτυξης, που περιλαμβάνει εμπορικό κέντρο και πολυτελείς κατοικίες. Δεν περιλαμβάνει κάποιο πάρκο, όπως το δικό μας στο Ελληνικό, αλλά περιλαμβάνει παρτέρια κλπ, κάτι που είναι ήδη αρκετά φιλόδοξο όταν μιλάμε για ένα χώμα ποτισμένο με πετρέλαιο οπού δεν έχει φυτρώσει τίποτα για δεκαετίες. Το νέο έργο φέρει την ονομασία «Baku White City», ως αντιδιαστολή με το παρελθόν της περιοχής, και τις υπογραφές ιερών τεράτων της αρχιτεκτονικής όπως του Sir Norman Foster. Φυσικά δε μπόρεσα να βρω καμία πηγή για τη χρηματοδότησή του. Επίσης εδώ βρίσκεται ένα μικρό μουσείο για τις πετρελαϊκές δραστηριότητες των Nobel, στο χώρο του παλιού κοιτώνα εργαζομένων των εργοστασίων (Villa Petrolea).

Η βόλτα με το αυτοκίνητο συνεχίστηκε, χάσαμε και μια-δυο φορές τις εξόδους στον αυτοκινητόδρομο, και λίγο πριν φτάσουμε στο αεροδρόμιο καταφέραμε και κάναμε αναστροφή προς το κέντρο. Επιστρέψαμε, και βάλαμε επόμενο στόχο την περιοχή του Σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης, που είναι και ο κεντρικός σταθμός του μετρό. Περάσαμε κι από την πίσω πλευρά του κτηρίου του Σοβιέτ, ορίστε κι από δω μια φωτογραφία…



Μετά από δυο γύρες μες στην κίνηση, παρκάραμε στο υπόγειο ενός εμπορικού κέντρο με όνομα «28 Μαΐου». Βρήκαμε ένα Paul και ντερλικώσαμε ένα σάντουιτς, πριν συνεχίσουμε τη βόλτα μας (στα δύσκολα, κατευθείαν στο Γαλλικό φαί ο @Samion…). To mall εδώ είναι πιο απλό και λαϊκό, με φυσιολογικά μαγαζιά που πουλάνε φυσιολογικές μάρκες σε φυσιολογικές τιμές, και φυσικά έχει μπόλικο κόσμο. Μπήκαμε κι εμείς σε ένα σουπερμάρκετ και σε ένα ηλεκτρονικάδικο για να δούμε τα τοπικά προϊόντα.

Ο Σιδηροδρομικός σταθμός του Μπακού…. Είναι δυο. Εδώ υπάρχει το παλιό, δυσλειτουργικό παλιό κτήριο, που είναι μεν όμορφο αλλά διατηρείται μόνο ως διατηρητέο, και πίσω από αυτό, το νέο κτήριο του σιδηροδρομικού σταθμού, που ντρέπεσαι να πατήσεις από τη χλιδή.



















Κρίμα όμως που έχει ελάχιστα τρένα. Τα τρένα στο Αζερμπαιζάν είναι περιορισμένης λειτουργικότητας. Πρώτη και κύρια αιτία, είναι ότι οι υποδομές που άφησε η Σοβιετική Ένωση είναι μη συμβατές με τα σύγχρονα τρένα που έχουμε συνηθίσει στην Ευρώπη και στην άπω ανατολή (με σημαντικότερο πρόβλημα ότι οι αποστάσεις ανάμεσα στις ράγες είναι διαφορετικές). Τρένα κατάλληλα για δω κατασκευάζονται μόνο στη Ρωσία, και η Ρωσική τεχνολογία δεν έχει προοδεύσει και πολύ, τα τρένα είναι αργά και δύσχρηστα και παρέχουν χειρότερο σερβις ακόμα κι από τα ΚΤΕΛ (σας θυμίζει μήπως κάποια Ευρωπαϊκή χώρα αυτό

Ο κόσμος δεν χρησιμοποιεί και πολύ το τρένο ως μεταφορικό μέσο, ακόμα και γραμμές που λογικά θα είχαν κίνηση. Οι γραμμές προς Τιφλίδα ή προς Ρωσία, για παράδειγμα, είναι χαμηλής κυκλοφορίας με ένα τρένο τη μέρα ή και ούτε καν αυτό κάποιες μέρες.

Και δεν υπάρχει καμία προσπάθεια για εκσυγχρονισμό των τροχιών, για να τις κάνουν συμβατές με σύγχρονα τρένα (και με τα τρένα υψηλών ταχυτήτων, αν και γι αυτά είναι πιο περίπλοκο καθώς χρειάζεται και νέα χάραξη). Ακόμα και η νέα σύνδεση Τουρκίας (Καρς) – Γεωργίας – Αζερμπαϊτζάν θα χρησιμοποιεί τις υφιστάμενες ράγες και τα τρένα θα αλλάζουν… ρόδες στα σύνορα. Ακόμα και το γειτονικό Ουζμπεκιστάν, που δεν έχει πετρέλαιο, τα κεφάλαια για να αναβαθμίσει το Τασκένδη - Σαμαρκάνδη τα βρήκε.

 

[hydronetta]

Αντε μετά να βρεθεί ο Αζέρος στο σταθμό Λαρίσης...

 

[Sassenach77]

Η διαδρομή προς το Khinaliq "τα σπάει" !!!!! Λατρεύω τέτοιες διαδρομές, με δρόμους της κακιάς ώρας, που σε πάνε σε πανέμορφα μέρη !!!

 

[Sassenach77]

Τόση ώρα, κοιτούσα τις φωτογραφίες απο το Μπακού, και προσπαθούσα να καταλάβω τι είναι αυτό που μου "τραβάει το μάτι" τόσο πολύ στη πόλη.....Το κατάλαβα όταν είδα αυτή τη φωτογραφία!

Σε όλες τις φωτογραφίες, οι δρόμοι της πόλης φαίνονται ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟΙ !!!! Εκτός απο αυτή τη φωτογραφία....

 

[taver]

Σε όλες τις φωτογραφίες, οι δρόμοι της πόλης φαίνονται ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟΙ !!!! Εκτός απο αυτή τη φωτογραφία....

Γενικά ήταν καθαρά στο Baku, στα σημεία που περιμένουν να πάνε οι τουρίστες. Στην Quba πάλι, ήταν πενταβρώμικα.

 

[Sassenach77]

Γενικά ήταν καθαρά στο Baku, στα σημεία που περιμένουν να πάνε οι τουρίστες. Στην Quba πάλι, ήταν πενταβρώμικα.

Τζάμπα χάρηκα δηλαδή...

 

[taver]

Κεφάλαιο 12: Πύργοι της φωτιάς

Πήραμε και πάλι το αυτοκίνητο. Είναι απόγευμα, σε λίγο ο ήλιος θα δύσει, και δεν έχουμε πάει ακόμα στο μεγαλύτερο landmark της χώρας. Στο άκρο του κόλπου του Μπακού, πάνω από την παλιά πόλη υπάρχει ένας λόφος, στον οποίο έχει οικοδομηθεί τo κτήριο-σήμα κατατεθέν του Μπακού. Οι πύργοι της φωτιάς, είναι ένα σύμπλεγμα από τρεις ουρανοξύστες – ολόκληρο επιχειρηματικό κέντρο με συνεδριακό κέντρο, ξενοδοχείο, και πολλά γραφεία. Το σχήμα τους είναι περίεργο, σαν τρεις φλόγες που ανεβαίνουν προς τον ουρανό. Και φαίνονται από παντού, έχοντας γύρω στους 30 ορόφους ο καθένας (28 ο μικρότερος, 33 ο μεγαλύτερος)





Δίπλα στους πύργους βρίσκεται κι ένα τζαμί, ένα μνημείο στους Τούρκους συμμάχους του πρώτου παγκοσμίου πολέμου που έχασαν τη ζωή τους για το Αζερμπαϊζάν, και το άνω άκρο ενός τελεφερίκ που συνδέει την περιοχή εδώ με τη Bulvar, κάτω από το λόφο.











Από δω ξεκινά κι ένα νεκροταφείο, όπου έχουν ταφεί οι πρώτοι μάρτυρες του πολέμου του Ναγκόρνο Καραμπαχ (δυστυχώς τα θύματα του πολέμου ξεπέρασαν τη χωρητικότητα...). Πιο πέρα, σε ένα άλλο νεκροταφείο βρίσκεται θαμμένος κι ο Ηγέτης Heydar Aliyev, αν ποτέ έρθετε εδώ σε επίσημη επίσκεψη, θα είναι το πρώτο μέρος που θα σας πάνε. Ακολουθώντας όμως αυτό εδώ το νεκροταφείο, φτάνεις σε ένα παρατηρητήριο με πανοραμική θέα σε όλο το Μπακού. Και, όταν ο ήλιος πια πέσει, αρχίζει το light show στους πύργους:



























Τα παρακάτω έξι είναι Video αποσπασμάτων από το light show:

 

[babaduma]

Πότε σταματάει το show? Γιατί αν μένεις σε δωμάτιο του ξενοδοχείου κι έχεις τα φώτα να χορεύουν όλο το βράδυ...