Πάσχα στην Ελλάδα, τι σημαίνει αυτό; Πάσχα με οικογένεια, σούβλισμα κτλ που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε. Όταν όμως το έτερον ήμισυ θα είναι στο εξωτερικό για δουλεία και οι γονείς σου δεν έχουν χωριό…. Αρχίζεις και σκέφτεσαι το ταξίδι. Πολωνία να με πας, μου λέει η μάνα μου, χωρίς προφανώς να έχει ρωτήσει τον πατέρα. Με τα πολλά το πρόγραμμα βγήκε. Μεγάλη Τρίτη προσγείωση στην Κρακοβία και επιστροφή Μεγάλο Σάββατο λίγο πριν την Ανάσταση από Βαρσοβία, αφού τελικά τον πατέρα τον αφήσαμε μόνο στην άγνωστη για αυτόν Αθήνα και θα μας περίμενε με αυγά και λαμπάδες για να γιορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου στην εκκλησία. Πολλοί στο φόρουμ έχουν γράψει για τη χώρα αυτή, οπότε κυρίως θα σας γράψω τιπς και ευτράπελα για τα ξέρετε πως μπορεί να είναι ένα ορθόδοξο Πάσχα με την μητέρα σε Κρακοβία και Βαρσοβία!
Να είναι ειλικρινής δεν την είχα για προορισμό την Πολωνία, φταίει το κρύο που μπορεί να είχα στο μυαλό μου, φταίει που την είχα συνδέσει με κάτι σκοτεινό από τον δεύτερο παγκόσμιο…δεν ξέρω, αν δεν επέμενε η μάνα μου δηλαδή και δεν είχα βρει και φθηνές πτήσεις, δεν θα το είχα στο μυαλό μου. Τελικά διαμαντάκι η Πολωνία που μας έκανε και 28 βαθμούς αρχές Μαΐου. Πριν περίπου δύο μήνες η Ζωίτσα κολλητή, μου είχε πει…θα πάθεις την πλάκα σου στην Πολωνία! Έτσι έγινε!
Προσγείωση Μεγάλη Τρίτη στην Κρακοβία. Για τη μεταφορά στο κέντρο της πόλης μπορεί να γίνει με τρένο, λεωφορείο ή ούμπερ (δεν το χρησιμοποίησα προσωπικά καθόλου αλλά με ενημέρωσαν πως είναι αρκετά φθηνό και επίσης το αεροδρόμιο είναι αρκετά κοντά στην πόλη). Το ξενοδοχείο μας ΙΒIS είναι στο δίπλα από τον σιδηροδρομικό σταθμό των τρένων, έτσι η κοπέλα στο κέντρο πληροφοριών του αεροδρομίου μας πρότεινε να πάρουμε το τρένο από το αεροδρόμιο για το κέντρο της πόλης. Ο σταθμός των τρένων είναι το ακριβώς απέναντι κτίριο από το αεροδρόμιο και συνδέεται με γέφυρες από τον πρώτο όροφο. Έχει μηχανήματα για έκδοση εισιτηρίων έξω από το τρένο αλλά και μέσα. Ελεγκτές υπάρχουν πάντα. Φοιτητικό πάσο μετράει μόνο αν είσαι φοιτητής εκεί. Η μητέρα μου βέβαια άνω των 65, πλήρωνε εισιτήριο με έκπτωση. Επειδή το τρένο έφευγε μπήκαμε να βγάλουμε από μέσα εισιτήριο…. εμείς και άλλοι 10 και οι ελεγκτές περίμεναν υπομονετικά να τα εκδώσουμε και να τα ελέγξουν. Τα εισιτήρια λίγο πάνω από το 1€.
Ο σταθμός των τρένων στην Κρακοβία είναι ένα τεράστιο εμπορικό κτίριο που στο ισόγειο φιλοξενεί τα τρένα. Μπράβο στους ανθρώπους, συνήθως οι περιοχές γύρω από τα τρένα δεν είναι και οι καλύτερες περιοχές, εκεί αντιθέτως το εκμεταλλεύτηκαν και έφτιαξαν το εμπορικό. Άντε να βρεις την έξοδο 23.00 που έχουν κλείσει τις εξόδους από το εμπορικό. 10 άτομα ρωτήσαμε για να βρούμε την έξοδο και μετά από 10’ βγήκαμε επιτέλους.
1 Μέρα στην Κρακοβία, 1η Μαίου
Εννοείται πως γιορτάζουν την πρωτομαγιά, εννοείται πως ήταν τα πάντα κλειστά και ήταν όλοι στους δρόμους. Αυτό που δεν εννοείται είναι πως όλα ανοίγουν αργά! Βγαίνουμε εμείς κουνάμενες συνάμενες για πρωινό στις 9.30… κανένα μαγαζί ανοιχτό. Ελάχιστοι στο δρόμο και η θερμοκρασία 25 βαθμοί. Κανένα πρόβλημα γιατί έβγαλα πολύ ωραίες φωτογραφίες αλλά πεινούσα. Ξεκινάμε κατεβαίνοντας της plac Jana Matelki και οδεύουμε προς την πύλη st. Florian για να μπούμε στην παλιά πόλη η οποία περιτριγυρίζεται από ένα υπέροχο πάρκο. Πάνω στην Florianska οδό είναι το Goracy Precel με τα υπέροχα παραδοσιακά τους κουλούρια με παπαρουνόσπορο και όχι μόνο. Όπως λοιπόν κατεβαίνουμε το εντοπίζει τυχαία η μητέρα μου. Να πάρουμε αυτό το σχέδιο να πάρουμε το άλλο, όλα νηστίσιμα με ρωτάει η μάνα μου είναι; Βλέπεις είναι και μεγάλη εβδομάδα. Και βέβαια της λέω και παίρνουμε και ένα με λευκή σοκολάτα. Τι να κάνω η δόλια κόρη όλα νηστίσιμα τα βάφτιζα καθώς άλλο μαγαζί ανοιχτό δεν έβλεπα για πρωινό!
Δυο κουλούρια στο χέρι και όπως κατηφορίζουμε την οδό εμφανίζεται μπροστά μας η κεντρική τους πλατεία. Υπέροχη. Μεγαλοπρεπής. Με τη Βασιλική της Παναγίας, το δημαρχείο, το ρολόι, το κτίριο με τα υφάσματα που μέσα μπορείτε να βρείτε σουβενίρ, και γύρω γύρω πολλά ωραία καφέ να βλέπουν την ηλιόλουστη πλατεία. Καθίσαμε σε ένα καφέ που εννοείται μόλις είχε ανοίξει στις…10.30 (αυτό το πράγμα δεν το κατάλαβα…) και χαζέψαμε την υπέροχη πλατεία που σιγά σιγά γέμιζε κόσμο.
Μπαταρίες γεμίζουν, με τη μαμά μου να πίνει νηστίσιμο καπουτσίνο.. το παρήγγειλα κατά λάθος τι να κάνω…το βάφτισα νηστίσιμο, και από εκεί στο λόφο Βαβέλ. Όλοι πρότειναν να το ξεκινήσουμε νωρίς γιατί θέλει 2-2.30 ώρες. Λογικό, πρέπει να έχεις δυνάμεις, το έχει το περπάτημά του. Κατηφορίζουμε την Grodzka από την κεντρική πλατεία και φτάνουμε στον λόφο Βαβέλ που έχει το καθεδρικό ναό της Κρακοβίας (βγάζεις εισιτήριο ακριβώς απέναντι για να μπεις μέσα) και διάφορα άλλα υπέροχα κτίρια. Ο ενθουσιασμός μας δεν κρύβεται. Πιστεύω πως για να απολαύσεις ένα σημείο πρέπει να κάτσεις…πως να το πω..να πιεις και έναν καφέ και να το χαζεύεις, αυτό κάναμε και εμείς κάτσαμε σε ένα καφέ που έχει μέσα στο λόφο και το απολαύσαμε, νορμάλ τιμές.
Όπως είσαι επάνω στο κάστρο φαίνεται χαμηλά ο ποταμός Βιστούλας. Βλέπουμε κόσμο και κλασσικές περίεργες, όπως είμαστε στο κάστρο, ξεκινάμε να κατεβαίνουμε προς το ποτάμι και όλο και περισσότερος κόσμος μαζί μας. Ένα μέρος που έσφυζε ζωή με υπαίθρια αγορά με ότι «νηστίσιμο» μπορείς να φανταστείς! Τοπική κουζίνα, ας μιλήσουμε λίγο για αυτό. Στην υπαίθρια αγορά είχε τα πάντα. Τα κρεατάκια τους, τη μανιταρόσουπα και όλες τις σούπες που φημίζονται, τις σουπίτσες μέσα στο καρβέλι, τα ζυμαρικά Pierogi τα οποία γεμίζονται με υλικά όπως το κρέας, το ξινο λάχανο, τα μανιτάρια, αλλά και φρούτα εποχής – φράουλες, βατόμουρα και κεράσια - τυρί κότατζ ή βραστές πατάτες με τηγανιτά κρεμμύδια και άλλα πόσα! Ότι δεν είχε κρέας το δοκίμασα, αλλά…τιμές εστιατορίου η υπαίθρια αγορά.
Και είμαστε δίπλα από το ποτάμι… και δεν θα κάνουμε βολτούλα; Δεν γίνεται. Έχει μικρά και μεγάλα βαρκάκια που κάνουν βόλτα. Προτιμήσαμε τη μικρή βόλτα του μισάωρου και νομίζω ήταν υπέρ αρκετή για να πάρουμε δυνάμεις κυρίως και για να δούμε τον λόφο βαβέλ από το ποτάμι. Περίπου στα 12€ η βόλτα.
Ένα άλλο μέρος που πρέπει να δεις στην Κρακοβία είναι η εβραϊκή συνοικία. Κοιτάω το κινητό, δίπλα η εβραϊκή συνοικία, άντε να πάμε. Λοιπόν, περπατώντας στους κεντρικούς δρόμους της Κρακοβίας είναι όλοι…τόσο περιποιημένοι, τα δε κτίρια, άψογα διατηρημένα και υπέροχα! Θυμίζει ξεκάθαρα κεντροευρωπαϊκή πόλη!
Εβραϊκή συνοικία…να σφύζει ζωή! Μαγαζάκια το ένα πιο ωραίο από το άλλο, κόσμος να κάθεται παντού και εκατοντάδες τουρίστες με τους ξεναγούς τους. Ακολουθήσαμε ένα free tour που στο τέλος δίνεις στον ξεναγό ένα φιλοδώρημα. Αξίζει νομίζω γιατί μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς έγινε σε εκείνη την περιοχή του 2ου παγκόσμιου. Έχουν σε πολλά σημεία εικόνες από τότε. Μπορεί σαν περιοχή να μην είναι τόσο όμορφη αλλά έχει τόσο ωραίο κέφι(από τον κόσμο και μόνο προφανώς).
Άντε να επιστρέψεις στο ξενοδοχείο τώρα…η απόσταση μεγάλη αλλά οι συγκοινωνίες απίστευτες! Το google maps λειτουργεί κανονικά και εισιτήριο βγάζεις έξω από τις στάσεις. Όλα πολύ εύκολα και γρήγορα. Επίσης στην επιστροφή πετύχαμε και υπαίθριο σινεμά με σεζλόνγκ δίπλα από τα τρένα.
2η Μέρα
Να πάμε αλατωρυχεία εντολή της μαμάς. Να πάμε και εκκλησία…μεγάλη Πέμπτη βλέπεις και άντε να βρεις ορθόδοξή εκκλησία στην καθολική Πολωνία. Ο προηγούμενος Πάπας Πολωνός και μία φωτογραφία του σχεδόν παντού υπήρχε! Με τα πολλά, αφού ήπιαμε τον καφέ μας στην κεντρική πλατεία, βρήκαμε μία ορθόδοξη εκκλησία στην παλιά πόλη. Μία ώρα έφαγα με το κινητό για να τη βρω! Λοιπόν…είναι το δεύτερο Πάσχα που κάνουμε στο εξωτερικό, το πρώτο ήταν στη Μόσχα, που ήταν εύκολη υπόθεση, είχε παντού ορθόδοξες εκκλησίες, εδώ τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Εκκλησία σε όροφο κτιρίου που το κερί το παίρνεις με pos (παρεμπιπτόντως δεν έκανα μετρητά καθόλου στο ταξίδι, πλήρωνα παντού με revolut). Μπαίνουμε στην εκκλησία, εγώ fashion icon, με φουλάρια, παντελόνα, οι κυριούλες μέσα με μαντίλι, μακρύ και φαρδύ ρούχο, έβαλα το φουλάρι με τις τρύπες στο κεφάλι …αυτό σας γράφω μόνο. Όλοι να κάθονται υπομονετικά ο ένας δίπλα από τον άλλο περιμένοντας να μιλήσουν με τον πάτερ…μάλλον για εξομολόγηση το κόβω…βλέπω τη μάνα μου να έχει προσπεράσει προφανώς την ουρά (αθάνατη Ελληνίδα) και να πάει να μιλήσει με τον πάτερ! Η μάνα μου γρι αγγλικά….κάποια στιγμή τη βλέπω να μου κάνει νόημα να πάω, λέω αν θέλει μεταφραστή για την εξομολόγηση δεν θα το αντέξω! Μου λέει εγώ τελείωσα έλα να σε διαβάσει ο πάτερ μία ευχή για το μάτι…. Η ουρά ουρά να μας κοιτάει περίεργα! τι έννοεις μάνα;;; με τα πολλά ο παπάς μιλούσε αρχαία ελληνικά, της έλεγε πες τα βάσανά σου, η μάνα μου του έλεγε ματιάζουν το παιδί μου να το ξεματιάσεις, σόου μέσα στην εκκλησία! Τελικά μας ευλόγησε ο πάτερ κάτσαμε λίγο στο μυστήριο και από εκεί στα αλατωρυχεία.
Ερώτηση στο ξενοδοχείο, πάμε στα αλατωρυχεία παίρνουμε το λεωφορείο από εδώ έξω σωστά; Ναι αποκρίνεται κοφτά ο νεαρός υπάλληλος υποδοχής και κοιτάει την μάνα μου περίεργα (αναρωτιόταν μάλλον αν θα έχει αντοχές…που να το ήξερα). Έχετε πάει τον ρωτάω και μου λέει πάλι κοφτά όχι…σημάδι.. δεν το κατάλαβα! Λοιπόν, τα αλατωρυχεία είναι ένα πολύ τουριστικό μέρος της Κρακοβίας, πολυσυζητημένο. Ένας υπόγειος κόσμος από αλάτι και θρησκεία, μνημείο UNESCO με Ιστορική σημασία, αλλά και ένα θέρετρο υγείας. Φτάνουμε μετά από 30’ με το λεωφορείο και ακολουθούμε τον κόσμο για να βγάλουμε εισιτήριο. Συνειδητοποιώ πως μπορείς να μπεις μέσα μόνο με γκρουπ και στοιχίζει περίπου στα 30€ το άτομο (σε εμάς δέχτηκαν και το ελληνικό πάσο μου αλλά και την ελληνική ταυτότητα της μητέρας με ηλικία άνω των 65 ετών). Διαλέγεις την γλώσσα της ξενάγησης και ανά 30’ ξεκινάει το γκρουπ. Εννοείται πως έχει μεγάλες ουρές και περιμένεις… αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα.
Η ξενάγηση ξεκινά.. η αγέλαστη ξεναγός μας λέει, παρακαλώ κατεβείτε προσεκτικά τα πολλά σκαλιά…και το εννοώ πως είναι πολλά! Το εννοούσε πιστέψτε με…κατεβαίναμε σίγουρα μισή ώρα απότομα σκαλιά προς τα κάτω…μην μιλήσω για εμάς τους κλειστοφοβικούς ανθρώπους… που κατεβαίναμε μία ατελείωτη τρύπα και γυρισμός δεν υπήρχε! Και αφού κατεβήκαμε και μας άφησε να πάρουμε μία ανάσα 30’’ ξεκίνησε η ξενάγηση…που όχι μόνο δεν άκουγα τι μας έλεγε, αλλά έψαχνα πάγκο να ξαποστάσουμε και πάγκο δεν έβρισκα! Και μετά από μία ώρα περπάτημα και ξενάγηση μας άφησε 5’ να ξαποστάσουμε στο εστιατόριο και από εκεί βουρ για το Ναό από αλάτι που ήταν εντυπωσιακός. Γίνονται λέει ακόμα και τώρα κανονικά τελετές εδώ στο Ναό (σκεφτείτε τη νύφη να κατεβαίνει τα σκαλιά με τα πέπλο)! Ήρθε η ώρα να σας αφήσω να φύγετε με άλλο ξεναγό μας λέει η δική μας ξεναγός, μόνοι σας….στην ουσία μάζευαν 5-7 γκρουπ και τα οδηγούσε ένας ξεναγός στην έξοδο. Και εδώ ξεκινάει το πανηγύρι…περπατούσαμε τρέχοντας για την έξοδο…τρέχοντας…μάλλον τα μπροστά άτομα θέλαν να φτάσουμε απελπισμένα στην έξοδο και έτρεχαν…δεν περπατούσαν αλλά έτρεχαν…για τουλάχιστον μία ώρα αυτό το πράγμα. Ούτε ένα λεπτό για να ξαποστάσουμε. Κάτι παιδάκια έκλαιγαν και εγώ πια ήμουν σίγουρη πως η μητέρα μου ήθελε να με ξεκάνει, που ήθελε απελπισμένα να έρθουμε εδώ…τότε κατάλαβα γιατί το παιδί στη ρεσεπσιον του ξενοδοχείου δεν είχε επισκεφτεί τα αλατωρυχεία και μας κοιτούσε περίεργα… φυσικά αστειεύομαι, ήταν ωραίο το θέαμα αλλά μία προειδοποίηση ωραία θα ήταν να υπάρχει! Για κάτι ασανσέρ που είχα διαβάσει πως σε ανεβάζουν στην επιφάνεια….δεν τα είδαμε ποτέ και βγήκαμε ποδαράτο όλοι μας μετά από μία ώρα στην επιφάνεια (πήραμε ένα ασανσέρ για 2 ορόφους)! Η εξάντληση! Πάντως αν πεινάτε όταν τελειώσετε εμείς καθίσαμε σε ένα πολωνικό μαγαζί εκεί δίπλα με υπέροχο και οικονομικό φαγητό.
Κρακοβία προς Βαρσοβία
Ο πιο συνήθης τρόπος μετακίνησης από Κρακοβία προς Βαρσοβία είναι με τρένο που έχει σχεδόν κάθε ώρα. Δεν έκανα επίτηδες κράτηση γιατί δεν ήξερα τι ώρα θα επιστρέφουμε από τα αλατωρυχεία. Οι τιμές πάντως ήταν περίπου στα €44 τελευταία στιγμή και η διάρκεια 2,30 ωρών. Τυχαία όπως φτάσαμε είδα από την πίσω πλευρά των τρένων στο ισόγειο τα flix bus που εγώ τα αγαπώ για μετακινήσεις στο εξωτερικό και κλείνοντας κυριολεκτικά στο τελευταίο λεπτό εισιτήριο από τη μια πόλη στην άλλη φτάσαμε σε 3.30 ώρες με €15 το άτομο!
Να είναι ειλικρινής δεν την είχα για προορισμό την Πολωνία, φταίει το κρύο που μπορεί να είχα στο μυαλό μου, φταίει που την είχα συνδέσει με κάτι σκοτεινό από τον δεύτερο παγκόσμιο…δεν ξέρω, αν δεν επέμενε η μάνα μου δηλαδή και δεν είχα βρει και φθηνές πτήσεις, δεν θα το είχα στο μυαλό μου. Τελικά διαμαντάκι η Πολωνία που μας έκανε και 28 βαθμούς αρχές Μαΐου. Πριν περίπου δύο μήνες η Ζωίτσα κολλητή, μου είχε πει…θα πάθεις την πλάκα σου στην Πολωνία! Έτσι έγινε!
Προσγείωση Μεγάλη Τρίτη στην Κρακοβία. Για τη μεταφορά στο κέντρο της πόλης μπορεί να γίνει με τρένο, λεωφορείο ή ούμπερ (δεν το χρησιμοποίησα προσωπικά καθόλου αλλά με ενημέρωσαν πως είναι αρκετά φθηνό και επίσης το αεροδρόμιο είναι αρκετά κοντά στην πόλη). Το ξενοδοχείο μας ΙΒIS είναι στο δίπλα από τον σιδηροδρομικό σταθμό των τρένων, έτσι η κοπέλα στο κέντρο πληροφοριών του αεροδρομίου μας πρότεινε να πάρουμε το τρένο από το αεροδρόμιο για το κέντρο της πόλης. Ο σταθμός των τρένων είναι το ακριβώς απέναντι κτίριο από το αεροδρόμιο και συνδέεται με γέφυρες από τον πρώτο όροφο. Έχει μηχανήματα για έκδοση εισιτηρίων έξω από το τρένο αλλά και μέσα. Ελεγκτές υπάρχουν πάντα. Φοιτητικό πάσο μετράει μόνο αν είσαι φοιτητής εκεί. Η μητέρα μου βέβαια άνω των 65, πλήρωνε εισιτήριο με έκπτωση. Επειδή το τρένο έφευγε μπήκαμε να βγάλουμε από μέσα εισιτήριο…. εμείς και άλλοι 10 και οι ελεγκτές περίμεναν υπομονετικά να τα εκδώσουμε και να τα ελέγξουν. Τα εισιτήρια λίγο πάνω από το 1€.
Ο σταθμός των τρένων στην Κρακοβία είναι ένα τεράστιο εμπορικό κτίριο που στο ισόγειο φιλοξενεί τα τρένα. Μπράβο στους ανθρώπους, συνήθως οι περιοχές γύρω από τα τρένα δεν είναι και οι καλύτερες περιοχές, εκεί αντιθέτως το εκμεταλλεύτηκαν και έφτιαξαν το εμπορικό. Άντε να βρεις την έξοδο 23.00 που έχουν κλείσει τις εξόδους από το εμπορικό. 10 άτομα ρωτήσαμε για να βρούμε την έξοδο και μετά από 10’ βγήκαμε επιτέλους.
1 Μέρα στην Κρακοβία, 1η Μαίου
Εννοείται πως γιορτάζουν την πρωτομαγιά, εννοείται πως ήταν τα πάντα κλειστά και ήταν όλοι στους δρόμους. Αυτό που δεν εννοείται είναι πως όλα ανοίγουν αργά! Βγαίνουμε εμείς κουνάμενες συνάμενες για πρωινό στις 9.30… κανένα μαγαζί ανοιχτό. Ελάχιστοι στο δρόμο και η θερμοκρασία 25 βαθμοί. Κανένα πρόβλημα γιατί έβγαλα πολύ ωραίες φωτογραφίες αλλά πεινούσα. Ξεκινάμε κατεβαίνοντας της plac Jana Matelki και οδεύουμε προς την πύλη st. Florian για να μπούμε στην παλιά πόλη η οποία περιτριγυρίζεται από ένα υπέροχο πάρκο. Πάνω στην Florianska οδό είναι το Goracy Precel με τα υπέροχα παραδοσιακά τους κουλούρια με παπαρουνόσπορο και όχι μόνο. Όπως λοιπόν κατεβαίνουμε το εντοπίζει τυχαία η μητέρα μου. Να πάρουμε αυτό το σχέδιο να πάρουμε το άλλο, όλα νηστίσιμα με ρωτάει η μάνα μου είναι; Βλέπεις είναι και μεγάλη εβδομάδα. Και βέβαια της λέω και παίρνουμε και ένα με λευκή σοκολάτα. Τι να κάνω η δόλια κόρη όλα νηστίσιμα τα βάφτιζα καθώς άλλο μαγαζί ανοιχτό δεν έβλεπα για πρωινό!
Δυο κουλούρια στο χέρι και όπως κατηφορίζουμε την οδό εμφανίζεται μπροστά μας η κεντρική τους πλατεία. Υπέροχη. Μεγαλοπρεπής. Με τη Βασιλική της Παναγίας, το δημαρχείο, το ρολόι, το κτίριο με τα υφάσματα που μέσα μπορείτε να βρείτε σουβενίρ, και γύρω γύρω πολλά ωραία καφέ να βλέπουν την ηλιόλουστη πλατεία. Καθίσαμε σε ένα καφέ που εννοείται μόλις είχε ανοίξει στις…10.30 (αυτό το πράγμα δεν το κατάλαβα…) και χαζέψαμε την υπέροχη πλατεία που σιγά σιγά γέμιζε κόσμο.
Μπαταρίες γεμίζουν, με τη μαμά μου να πίνει νηστίσιμο καπουτσίνο.. το παρήγγειλα κατά λάθος τι να κάνω…το βάφτισα νηστίσιμο, και από εκεί στο λόφο Βαβέλ. Όλοι πρότειναν να το ξεκινήσουμε νωρίς γιατί θέλει 2-2.30 ώρες. Λογικό, πρέπει να έχεις δυνάμεις, το έχει το περπάτημά του. Κατηφορίζουμε την Grodzka από την κεντρική πλατεία και φτάνουμε στον λόφο Βαβέλ που έχει το καθεδρικό ναό της Κρακοβίας (βγάζεις εισιτήριο ακριβώς απέναντι για να μπεις μέσα) και διάφορα άλλα υπέροχα κτίρια. Ο ενθουσιασμός μας δεν κρύβεται. Πιστεύω πως για να απολαύσεις ένα σημείο πρέπει να κάτσεις…πως να το πω..να πιεις και έναν καφέ και να το χαζεύεις, αυτό κάναμε και εμείς κάτσαμε σε ένα καφέ που έχει μέσα στο λόφο και το απολαύσαμε, νορμάλ τιμές.
Όπως είσαι επάνω στο κάστρο φαίνεται χαμηλά ο ποταμός Βιστούλας. Βλέπουμε κόσμο και κλασσικές περίεργες, όπως είμαστε στο κάστρο, ξεκινάμε να κατεβαίνουμε προς το ποτάμι και όλο και περισσότερος κόσμος μαζί μας. Ένα μέρος που έσφυζε ζωή με υπαίθρια αγορά με ότι «νηστίσιμο» μπορείς να φανταστείς! Τοπική κουζίνα, ας μιλήσουμε λίγο για αυτό. Στην υπαίθρια αγορά είχε τα πάντα. Τα κρεατάκια τους, τη μανιταρόσουπα και όλες τις σούπες που φημίζονται, τις σουπίτσες μέσα στο καρβέλι, τα ζυμαρικά Pierogi τα οποία γεμίζονται με υλικά όπως το κρέας, το ξινο λάχανο, τα μανιτάρια, αλλά και φρούτα εποχής – φράουλες, βατόμουρα και κεράσια - τυρί κότατζ ή βραστές πατάτες με τηγανιτά κρεμμύδια και άλλα πόσα! Ότι δεν είχε κρέας το δοκίμασα, αλλά…τιμές εστιατορίου η υπαίθρια αγορά.
Και είμαστε δίπλα από το ποτάμι… και δεν θα κάνουμε βολτούλα; Δεν γίνεται. Έχει μικρά και μεγάλα βαρκάκια που κάνουν βόλτα. Προτιμήσαμε τη μικρή βόλτα του μισάωρου και νομίζω ήταν υπέρ αρκετή για να πάρουμε δυνάμεις κυρίως και για να δούμε τον λόφο βαβέλ από το ποτάμι. Περίπου στα 12€ η βόλτα.
Ένα άλλο μέρος που πρέπει να δεις στην Κρακοβία είναι η εβραϊκή συνοικία. Κοιτάω το κινητό, δίπλα η εβραϊκή συνοικία, άντε να πάμε. Λοιπόν, περπατώντας στους κεντρικούς δρόμους της Κρακοβίας είναι όλοι…τόσο περιποιημένοι, τα δε κτίρια, άψογα διατηρημένα και υπέροχα! Θυμίζει ξεκάθαρα κεντροευρωπαϊκή πόλη!
Εβραϊκή συνοικία…να σφύζει ζωή! Μαγαζάκια το ένα πιο ωραίο από το άλλο, κόσμος να κάθεται παντού και εκατοντάδες τουρίστες με τους ξεναγούς τους. Ακολουθήσαμε ένα free tour που στο τέλος δίνεις στον ξεναγό ένα φιλοδώρημα. Αξίζει νομίζω γιατί μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς έγινε σε εκείνη την περιοχή του 2ου παγκόσμιου. Έχουν σε πολλά σημεία εικόνες από τότε. Μπορεί σαν περιοχή να μην είναι τόσο όμορφη αλλά έχει τόσο ωραίο κέφι(από τον κόσμο και μόνο προφανώς).
Άντε να επιστρέψεις στο ξενοδοχείο τώρα…η απόσταση μεγάλη αλλά οι συγκοινωνίες απίστευτες! Το google maps λειτουργεί κανονικά και εισιτήριο βγάζεις έξω από τις στάσεις. Όλα πολύ εύκολα και γρήγορα. Επίσης στην επιστροφή πετύχαμε και υπαίθριο σινεμά με σεζλόνγκ δίπλα από τα τρένα.
2η Μέρα
Να πάμε αλατωρυχεία εντολή της μαμάς. Να πάμε και εκκλησία…μεγάλη Πέμπτη βλέπεις και άντε να βρεις ορθόδοξή εκκλησία στην καθολική Πολωνία. Ο προηγούμενος Πάπας Πολωνός και μία φωτογραφία του σχεδόν παντού υπήρχε! Με τα πολλά, αφού ήπιαμε τον καφέ μας στην κεντρική πλατεία, βρήκαμε μία ορθόδοξη εκκλησία στην παλιά πόλη. Μία ώρα έφαγα με το κινητό για να τη βρω! Λοιπόν…είναι το δεύτερο Πάσχα που κάνουμε στο εξωτερικό, το πρώτο ήταν στη Μόσχα, που ήταν εύκολη υπόθεση, είχε παντού ορθόδοξες εκκλησίες, εδώ τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Εκκλησία σε όροφο κτιρίου που το κερί το παίρνεις με pos (παρεμπιπτόντως δεν έκανα μετρητά καθόλου στο ταξίδι, πλήρωνα παντού με revolut). Μπαίνουμε στην εκκλησία, εγώ fashion icon, με φουλάρια, παντελόνα, οι κυριούλες μέσα με μαντίλι, μακρύ και φαρδύ ρούχο, έβαλα το φουλάρι με τις τρύπες στο κεφάλι …αυτό σας γράφω μόνο. Όλοι να κάθονται υπομονετικά ο ένας δίπλα από τον άλλο περιμένοντας να μιλήσουν με τον πάτερ…μάλλον για εξομολόγηση το κόβω…βλέπω τη μάνα μου να έχει προσπεράσει προφανώς την ουρά (αθάνατη Ελληνίδα) και να πάει να μιλήσει με τον πάτερ! Η μάνα μου γρι αγγλικά….κάποια στιγμή τη βλέπω να μου κάνει νόημα να πάω, λέω αν θέλει μεταφραστή για την εξομολόγηση δεν θα το αντέξω! Μου λέει εγώ τελείωσα έλα να σε διαβάσει ο πάτερ μία ευχή για το μάτι…. Η ουρά ουρά να μας κοιτάει περίεργα! τι έννοεις μάνα;;; με τα πολλά ο παπάς μιλούσε αρχαία ελληνικά, της έλεγε πες τα βάσανά σου, η μάνα μου του έλεγε ματιάζουν το παιδί μου να το ξεματιάσεις, σόου μέσα στην εκκλησία! Τελικά μας ευλόγησε ο πάτερ κάτσαμε λίγο στο μυστήριο και από εκεί στα αλατωρυχεία.
Ερώτηση στο ξενοδοχείο, πάμε στα αλατωρυχεία παίρνουμε το λεωφορείο από εδώ έξω σωστά; Ναι αποκρίνεται κοφτά ο νεαρός υπάλληλος υποδοχής και κοιτάει την μάνα μου περίεργα (αναρωτιόταν μάλλον αν θα έχει αντοχές…που να το ήξερα). Έχετε πάει τον ρωτάω και μου λέει πάλι κοφτά όχι…σημάδι.. δεν το κατάλαβα! Λοιπόν, τα αλατωρυχεία είναι ένα πολύ τουριστικό μέρος της Κρακοβίας, πολυσυζητημένο. Ένας υπόγειος κόσμος από αλάτι και θρησκεία, μνημείο UNESCO με Ιστορική σημασία, αλλά και ένα θέρετρο υγείας. Φτάνουμε μετά από 30’ με το λεωφορείο και ακολουθούμε τον κόσμο για να βγάλουμε εισιτήριο. Συνειδητοποιώ πως μπορείς να μπεις μέσα μόνο με γκρουπ και στοιχίζει περίπου στα 30€ το άτομο (σε εμάς δέχτηκαν και το ελληνικό πάσο μου αλλά και την ελληνική ταυτότητα της μητέρας με ηλικία άνω των 65 ετών). Διαλέγεις την γλώσσα της ξενάγησης και ανά 30’ ξεκινάει το γκρουπ. Εννοείται πως έχει μεγάλες ουρές και περιμένεις… αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα.
Η ξενάγηση ξεκινά.. η αγέλαστη ξεναγός μας λέει, παρακαλώ κατεβείτε προσεκτικά τα πολλά σκαλιά…και το εννοώ πως είναι πολλά! Το εννοούσε πιστέψτε με…κατεβαίναμε σίγουρα μισή ώρα απότομα σκαλιά προς τα κάτω…μην μιλήσω για εμάς τους κλειστοφοβικούς ανθρώπους… που κατεβαίναμε μία ατελείωτη τρύπα και γυρισμός δεν υπήρχε! Και αφού κατεβήκαμε και μας άφησε να πάρουμε μία ανάσα 30’’ ξεκίνησε η ξενάγηση…που όχι μόνο δεν άκουγα τι μας έλεγε, αλλά έψαχνα πάγκο να ξαποστάσουμε και πάγκο δεν έβρισκα! Και μετά από μία ώρα περπάτημα και ξενάγηση μας άφησε 5’ να ξαποστάσουμε στο εστιατόριο και από εκεί βουρ για το Ναό από αλάτι που ήταν εντυπωσιακός. Γίνονται λέει ακόμα και τώρα κανονικά τελετές εδώ στο Ναό (σκεφτείτε τη νύφη να κατεβαίνει τα σκαλιά με τα πέπλο)! Ήρθε η ώρα να σας αφήσω να φύγετε με άλλο ξεναγό μας λέει η δική μας ξεναγός, μόνοι σας….στην ουσία μάζευαν 5-7 γκρουπ και τα οδηγούσε ένας ξεναγός στην έξοδο. Και εδώ ξεκινάει το πανηγύρι…περπατούσαμε τρέχοντας για την έξοδο…τρέχοντας…μάλλον τα μπροστά άτομα θέλαν να φτάσουμε απελπισμένα στην έξοδο και έτρεχαν…δεν περπατούσαν αλλά έτρεχαν…για τουλάχιστον μία ώρα αυτό το πράγμα. Ούτε ένα λεπτό για να ξαποστάσουμε. Κάτι παιδάκια έκλαιγαν και εγώ πια ήμουν σίγουρη πως η μητέρα μου ήθελε να με ξεκάνει, που ήθελε απελπισμένα να έρθουμε εδώ…τότε κατάλαβα γιατί το παιδί στη ρεσεπσιον του ξενοδοχείου δεν είχε επισκεφτεί τα αλατωρυχεία και μας κοιτούσε περίεργα… φυσικά αστειεύομαι, ήταν ωραίο το θέαμα αλλά μία προειδοποίηση ωραία θα ήταν να υπάρχει! Για κάτι ασανσέρ που είχα διαβάσει πως σε ανεβάζουν στην επιφάνεια….δεν τα είδαμε ποτέ και βγήκαμε ποδαράτο όλοι μας μετά από μία ώρα στην επιφάνεια (πήραμε ένα ασανσέρ για 2 ορόφους)! Η εξάντληση! Πάντως αν πεινάτε όταν τελειώσετε εμείς καθίσαμε σε ένα πολωνικό μαγαζί εκεί δίπλα με υπέροχο και οικονομικό φαγητό.
Κρακοβία προς Βαρσοβία
Ο πιο συνήθης τρόπος μετακίνησης από Κρακοβία προς Βαρσοβία είναι με τρένο που έχει σχεδόν κάθε ώρα. Δεν έκανα επίτηδες κράτηση γιατί δεν ήξερα τι ώρα θα επιστρέφουμε από τα αλατωρυχεία. Οι τιμές πάντως ήταν περίπου στα €44 τελευταία στιγμή και η διάρκεια 2,30 ωρών. Τυχαία όπως φτάσαμε είδα από την πίσω πλευρά των τρένων στο ισόγειο τα flix bus που εγώ τα αγαπώ για μετακινήσεις στο εξωτερικό και κλείνοντας κυριολεκτικά στο τελευταίο λεπτό εισιτήριο από τη μια πόλη στην άλλη φτάσαμε σε 3.30 ώρες με €15 το άτομο!
Last edited:
