Ουκρανία Ψάχνοντας για Κοζάκους στην Ουκρανία Part I

[ThanasisU2]

Φθινόπωρο του 11, έχω περάσει την συνέντευξή για δουλεία για το Euro 2012, κι περιμένω πως κι πως το τηλεφώνημα από τα κεντρικά τους.
Μέχρι που ήρθε η μέρα, κι λαμβάνω τηλεφώνημα τους:

- Ο Κύριος Αποστολάκης Αθανάσιος;
- Μάλιστα ο ίδιος, από που καλείτε?
- Από τα κεντρικά του Euro 2012, περάσατε επιτυχώς την συνέντευξή, κι τώρα μπορείτε να ξεκινήσετε την εκπαίδευση.
Όλο χαρά εγώ (παρά λίγο να χεστώ από την χαρά μου), με τρεμάμενη φωνή τους ρωτάω πότε κι που είναι η εκπαίδευση, κι μου απαντούν
- Είναι στην Οδησσό της Ουκρανίας, τα μεταφορικά είναι πληρωμένα για δύο άτομα, πάντα αεροπορικά πάντα.
- Συγνώμη, αλλά μπορώ τα αεροπορικά να τα αλλάξω σε εισιτήρια για τρένο από το Λβιβ για την Οδησσό? Φοβάμαι τα αεροπλάνα (κι καλά), κι θα ήθελα να πάω με το τρένο που δε το φοβάμαι (πάλι κι καλά, το χαβαλέ του τρένου ήθελα).
-Κανένα πρόβλημα, την διαφορά του αεροπορικού θα σας στην επιστρέψουμε στην διαμονή σας. Αλλά θα πρέπει να είστε στην Οδησσό στις 30/31 για την εκπαίδευση.
- Κανένα πρόβλημα, τα λέμε τότε.

Το ταξίδι ετοιμάστηκε πολλή γρήγορα, κι το πρόγραμμα είχε ως εξής:

29/10 τρένο από την Κρακοβία για Przemysl(συνοριακό πέρασμα με την Ουκρανία) κι ύπνο εκεί
30/10 πέρασμα με τα πόδια τα σύνορα, προαστιακός για το Λβίβ, βόλτα στην πόλη
31/10 τρένο στις 0100 την νύχτα για Οδησσό, μετά από 12 ώρες Οδησσό, εκπαίδευση
01/11 βόλτα στην Οδησσό κι στις 1900 τρένο για το Λβιβ
02/11 βόλτες στο Λβιβ
03/11 νυχτερινό τρένο για την Κρακοβία

δυστυχώς κοζάκους (Κοζάκοι - Βικιπαίδεια) δε βρήκα, ελπίζω να βρω την επόμενη φορά

 

[ThanasisU2]

Προετοιμασία για το Ταξίδι

Το ταξίδι για την εκπαίδευση στην Οδησσό, για το Euro 2012 ήταν κάλυψη. Όλα ξεκίνησαν λίγες βδομάδες πριν της 30 Οκτωβρίου. Η Ουκρανία είδη γιόρταζε τα 20 χρόνια της ανεξαρτησία της, μέχρι που έλαβα το 2 τέλεξ μου. Το πρώτο ήταν όταν ο σύντροφος Τράβελερ έλαβε την αποστολή για το Βιετνάμ, κι είχε στάση την καπιταλιστική Βαρσοβία, κι μιας ο σύντροφος κι η παρέα του είχαν αρκετό χρόνο για σκότωμα, έπρεπε να τους βγάλω για βόλτα να ξεσκάσουν.

Φτάσανε εγκαίρως, δε φάγανε (τι να τους κάνω που δε τους άρεσε το πολωνικό φαγητό), κι φύγανε για να γνωρίσουν τον αντιπρόσωπο μας στο Ανόι.

Με το φόβο, ότι θα φάω αρνητικούς πόντους από τον σύντροφο γραμματέα, άλλα όχι, με χαρά έλαβα το νέο τέλεξ. Κι ναι ήταν η πρώτη αποστολή μου σε ξένα εδάφη σαν πράκτορας κι όχι σαν επισκέπτης.

Ο σκοπός του ταξιδιού ήταν να πάω στην Οδησσό, να φιλήσω τις τίμιες σκάλες Ποτιέμκιν, κι να βρω όσες πληροφορίες μπορώ για την καπιταλίστρια κι εχθρό μας Ιούλια Τιμοσένκο.

Μιας κι η χώρα έχει τρελαθεί με το θέμα Euro, η εκπαίδευση για το Euro θα είναι ότι πρέπει, για να μπω undercover στην χώρα του συντρόφου Γιανούκοβιτς.

Το ταξίδι ήταν όπως το προγραμμάτισα, όλα με τρένο. Κι τα βαγόνια ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ μόνο πλατς κάρτνυ, με την καμία κουπέ ή SV.

Με χαρά έλαβα, κι τα 2 pdf από την tickets.ua με τα νυχτερινά τρένα από το Λβιβ για Οδησσό κι τούμπαλιν αλλά κι το εισιτήριο για το εξπρές του μεσονυχτιού Λβιβ - Κρακοβία.

Με δάκρυα στα μάτια μου, ρώτησα τον προϊστάμενο μου, αν θα έχω την ευκαιρία να πάω κι στην Υπερδνειστερία, για να πιω το διάσημο κονιάκ τους με τον σύντροφο Σμιρνόφ. Η απάντηση του δυστυχώς ήταν ένα κρύο:
НЕТ! είσαι νέος ακόμα στο κόλπο, κι τα Ρωσικά σου δε είναι σε καλό επίπεδο να μπεις εκεί. Το Μάιο μόλις σε εκπαιδεύσουμε καλύτερα θα μπορέσεις να πας μόνο σου. Αυτό μόνο που θέλουμε είναι να μην τα θαλασσώσεις όπως τότε στην Βαρσοβία.

Με μούτρα μέχρι το πάτωμα, είπα ένα да, я понимаю, κι γύρισα στην δωμάτιο, να φτιάξω τα πράγματα μου για το ταξίδι.

 

[ThanasisU2]

πολλοί μπορεί να μη καταλαβαίνουν το χιούμορ με το πράκτορες. Μερικά μέλη του φόρουμ αυτό γράφουν ιστορίες κι σε ένα άλλο το airliners.gr εκεί κάπως ξεκίνησε κι πολλά άτομα μπήκαν σε κλικα του στυλ πράκτορας της ΕΣΣΔ στην Αθήνα πχ

για παράδειγμα μπορεί κάποιος να διαβάσει αυτη την ιστορία

[airliners.GR] • Προβολή θέματος - Tι Τατόι τι Ανόι... στη στοργική αγκαλιά του θείου Χο...

 

[taver]

πολλοί μπορεί να μη καταλαβαίνουν το χιούμορ με το πράκτορες. Μερικά μέλη του φόρουμ αυτό γράφουν ιστορίες κι σε ένα άλλο το airliners.gr εκεί κάπως ξεκίνησε κι πολλά άτομα μπήκαν σε κλικα του στυλ πράκτορας της ΕΣΣΔ στην Αθήνα πχ

για παράδειγμα μπορεί κάποιος να διαβάσει αυτη την ιστορία

[airliners.GR] • Προβολή θέματος - Tι Τατόι τι Ανόι... στη στοργική αγκαλιά του θείου Χο...

Δε σε πιάνω (αν και ξέρω σε τι αναφέρεσαι). Αν το χιούμορ απευθύνεται σε άλλο ακροατήριο, απεύθυνέ το στο άλλο ακροατήριο. Δε χρωστάει κανένας να ξέρει συνδέσεις προσώπων και πραγμάτων ανάμεσα σε 2 διαφορετικά forum, κύκλους, παρέες, οτιδήποτε. Και ίσως δεν το θέλουν ούτε οι ίδιοι οι που είναι "κι εδώ κι εκεί".
Κάποιος άλλος, έχει τύχει να δημοσιεύσει ταξιδιωτική ιστορία (trip report) κι εδώ κι εκεί. Θα διαπιστώσεις ότι κράτησε τον ίδιο κορμό, προσθέτοντας εκεί το σχετικό πρακτορικό χιούμορ, κι εδώ άλλα πράγματα που εκεί δεν ενδιαφέρουν. Κάνε κι εσύ το ίδιο....

 

[McElk]

Θα περιμένω με ενδιαφέρον να διαβάσω την ιστορία και τις πληροφορίες σου για Οδησσό μιας και την έχω (εδώ και δυο χρόνια) υπό σκέψη για οδικό ταξίδι. Κρίμα που δεν πέρασες από Υπερδνειστερία να μας δώσεις και από εκεί περιγραφές.

 

[ThanasisU2]

Θα περιμένω με ενδιαφέρον να διαβάσω την ιστορία και τις πληροφορίες σου για Οδησσό μιας και την έχω (εδώ και δυο χρόνια) υπό σκέψη για οδικό ταξίδι. Κρίμα που δεν πέρασες από Υπερδνειστερία να μας δώσεις και από εκεί περιγραφές.

no time, ο αδερφός μου είχε μάθημα, κι δε μπορούσαμε να κάτσουμε παραπάνω. Αν θες, το Μαιο πάω μια βδομάδα Μολδαβία, κι θα σε βοηθήσω

 

[ThanasisU2]

Przemysl μέρα πρώτη

Ο ποιο εύκολος τρόπος (κι φθηνότερος) για να φτάσει κανείς στην Ουκρανία από την Πολωνία, είναι με συνδυασμένα ΜΜΜ. Από την Κρακοβία με τρένο στο Przemysl (4 ώρες με το τρένο 10 ευρώ το εισιτήριο), από εκεί με το μίνι μπας μέχρι τα σύνορα Medyka (10 λεπτά 2 ζλότυ), με τα πόδια περνάμε τα σύνορα κι από την απέναντι πλευρά, κι από την Ουκρανική πλευρά Μαρσρούτκι σε περιμένουν να σε πάνε στο Λβιβ με 15 χρύβνια (1,5 ευρώ). Υπάρχει κι η περίπτωση να πάρεις το λεωφορείο από το Przemysl για το Λβιβ, άλλα κάνει 30 ζλότυ, κι μερικές φορές χάνει αρκετή ώρα στα σύνορα.

Η αναχώρηση έγινε Παρασκευή το απόγευμα μετά από το μάθημα μου των Ρωσικών για το Przemysl.

Ημέρα εξόδου τότε για τους Πολωνούς, μιας κι την Τρίτη είναι αργία (η μέρα των Νεκρών), κι όλοι τσίμπησαν άδεια την δευτέρα, κι τσα έτοιμο το τετραήμερο. Το τρένο γεμάτο μέχρι κι την τελευταία καρέκλα, μέχρι κι στο διάδρομο κόσμος. Αυτό όμως δε χάλασε την ατμόσφαιρα. Μπυρίτσες, πόκερ κι πατατάκια κι φτάσαμε στο Przemysl βραδάκι, μετά από ένα ολίγον κουραστικό ταξίδι (απόσταση 250 χλμ. μέσα σε 5 ώρες δε το λες κι γρήγορο)

μιας κι φτάσαμε βράδυ, δε υπήρχε νόημα να περάσουμε τα σύνορα το βράδυ, μιας κι δε βρίσκαμε μεταφορικό μέσο για το Λβιβ (ή θα ήταν τόσο γεμάτο με τους λαθρέμπορους να γυρνάνε στα σπίτια τους), για αυτο λόγο αποφασίσαμε να μείνουμε στο Przemysl για την νύχτα, κι το ποιο φθηνό κατάλυμα που βρήκαμε ήταν το www.ptsm-matecznik.pl. Με 22 ζλότυ περάσαμε την νύχτα ζεστά, με ζεστό νερό κι καθαρό μέρος.

 

[ThanasisU2]

Τίποτα ποιο όμορφο να (ξανα)βλέπεις το Λβοβ

Ξύπνημα πρωί, πρωί για να μη φάμε τους λαθρέμπορους στο πέρασμα, κι με τα πόδια πήγαμε μέχρι το σταθμό λεωφορείων.

Το Przemysl, είναι η δεύτερη αρχαιότερη πόλη της Νότιας Πολωνίας (μετά την Κρακοβία), με ίχνη ότι δημιουργήθηκε το 8 αιώνα, υπό την Μεγάλη Moravia. Από το 1000 μέχρι το 1031 ξεκινάει ένα πάρε δώσε μεταξύ της Πολωνίας κι της Kievan Rus (πρώην Ουκρανία), μέχρι κι το 1218 που εισέρχεται στο βασίλειο της Galicia–Volhynia. Το 1340 ο Kazmierz III, ξαναπέρνει το Przemysl στην Πολωνία, μετά την Πολωνική/Λιθουανική συνθήκη, κι την κάνει πρωτεύουσα της Γαλικίας. Στην πόλη τότε, μαζεύτηκαν άνθρωποι από όλο το κόσμο. Ουκρανοί, Εβραίοι, Τατάροι, Πολωνοί, Τσέχοι, Ελλήνες κι άλλοι πολλοί. Το Przemysl, ήταν σε Πολωνικά χέρια μέχρι κι το 1772, μετά την πρώτη Διχοτόμηση της Πολωνίας, κι περνάει σε Αυστρουγγρικα χέρια. Την εποχή τότε, δημιουργήθηκαν τα περισσότερα κτήρια στο Przemysl, που δίνουν την νότα ότι είναι Αυστριακής Αρχιτεκτονικής. Με την λήξη του Α' ΠΠ, το Przemysl, ξαναέρχεται σε Πολωνικά χέρια, κι παραμένει έτσι μέχρι κι σήμερα. Σήμερα είναι από τις πιο σημαντικές πόλεις, μιας κι είναι δίπλα στα σύνορα, κι βρίσκονται εκεί οι στρατιωτικές βάσεις των συνοριοφυλάκων.

Από το σταθμό των υπεραστικών λεωφορείων, πήραμε το μίνι μπας, που με 2 ζλότυ, μας πήγε στο συνοριακό πέρασμα Medyka - Szegini

Το πέρασμα αυτό, είναι το μοναδικό ανάμεσα σε Πολωνία/Ουκρανία το οποίο υπάρχει πέρασμα για πεζούς, στο οποίο έχω ζήσει περιπέτειες κι περιπέτειες. Είναι το αγαπημένο πέρασμα των λαθρέμπορων. Κάθε μέρα δημιουργούνται ουρές, στο Πολωνικό τελωνείο, για να δουν πόσα τσιγάρα κι αλκοόλ ο κάθε ένας φέρνει. Μερικές φορές έζησα κι 10 ώρες την νύχτα, στο πέρασμα, μιας κι οι Ουκρανοί τελωνειακοί γιόρταζαν την Ημέρα Των Τελωνειακών.

Ας τα αφήσουμε αυτά, κι θα γυρίσουμε στις 29/10. 8 το πρωί, άφιξη στο πέρασμα, κι έκανα ένα από τα καλύτερα ρεκόρ μου. 5 λεπτά να περάσω τα σύνορα. Ο Πολωνικός αλλά κι ο Ουκρανικός έλεγχος ήταν της πλάκας. Ούτε καλημέρα, ούτε καλησπέρα, απλά πέρνα. Κανένα πρόβλημα για μένα :Ρ

Αισίως ήμασταν στα Ουκρανικά εδάφη.

Βόλτα στο ανταλλακτήριο για μερικά Χρύβνια, κι μετά με τα πόδια μέχρι τη κοντινή στάση τρένου. Αυτή τη φορά δε θα πάρω Μαρσρούτκα, μιας κι βαρέθηκα την γκρίνια των Ουκρανών, ότι κουβαλάω μεγάλη τσάντα, να πληρώσω 15 χρύβνια, κι να ταξιδέψω όρθιος σε όλη τη διαδρομή.

Για αυτό, με τα πόδια, πήραμε το δρόμο μέχρι την στάση ДЕРЖ.КОРДОН, από όπου φεύγει ο Προαστιακός για το Λβιβ. 3 χιλιόμετρα με τα πόδια, σε καλό καιρό, μέσα από τα παλιά ξύλινα σπιτάκια, φτάσαμε στην στάση. Τι στάση, μια αποβάθρα μόνο στην μέση του πουθενά. H τελευταία στάση πριν το τρένο από την Ουκρανία περάσει στην Δυτική Ευρώπη.

Μετά από 1 1/2 ώρες αναμονή, παρακολουθώντας τα τρένα να περνάνε από την στάση μέχρι που έφτασε η Elektriczka μας, που θα μας πάει στο Λβοβ

η οποία με 10 χρύβνια, μας πήγε στο Λβοβ, σε 2 1/2 ώρες, μέσα από τα χωράφια της Δυτικής Ουκρανίας.

 

[ThanasisU2]

In Love with Lviv

Το Λβοβ είναι μιας από τις ποιο αγαπημένες πόλεις μου. Δε το χορταίνω με τίποτα. Μπορώ να περπατάω κι χάνομαι στους δρόμους της σχεδόν κάθε μέρα.

Ο προαστιακός έφτασε από τα σύνορα στο σταθμό των τρένων άλλα του Προαστιακού, δηλαδή λίγα μέτρα δίπλα από τον πανέμορφο σιδηροδρομικό Σταθμό των τρένων, χτισμένο την εποχή της Αυστρουγγαρίας.

Αφήνουμε τα μπαγκάζια μας στην φύλαξη του σταθμού (προς 10 χρύβνια το ένα), κι ξεκινάμε προς το Puzzata Hata επί της 12 Sichovykh Striltsiv, για ένα φουλ γεύμα με 40 χρύβνια το άτομο, με σούπα, κοτολέτα άλα Κίεβ, σαλάτα, κι μια μεγάλη μπύρα Οβολον.

Τριπ ρεπορτ για την πόλη όποιος θέλει μπορεί να διαβάσει εδώ
http://www.travelstories.gr/%F4%E1%...1%DF%E5%F2-%E5%F5%F1%FE%F0%E7/26307-1081.html

ή μπορεί να περιμένει, στο τέλος του ταξιδιού μου θα γράψω για το Λβιβ.

Μιας κι τότε το τραμ δε λειτουργούσε στο Λβιβ (ανακαίνιση γαρ), την απόσταση κέντρου - σιδηροδρομικού σταθμού την έκανα με τα πόδια, εχοντάς ευκαιρία για να δω την πόλη μετά από γερή ανακαίνιση

το λογότυπο της Euro 2012, ολίγον καταστραμένο

το άγαλμα του Πολωνού Adam Miskiewicz

O Καθεδρικός Ναός του Αγίου Γεωργίου (Ελληνοκαθολικός)

με τελευταίο στάση τον Σταθμό των Τρένων από το οποίο, φεύγει η Marsrutka 18 που φτάνει δίπλα στο Lviv Arena, στο οποίο θα λάμβανε χώρα η τελετή εγκαινίων του Σταδίου.

Όλα ήταν όμορφα, μέχρι που έμαθα, ότι από την τελευταία στάση του λεωφορείου, μέχρι το στάδιο είναι 1500 μέτρα, σε δρόμο τον οποίο δε έχει άσφαλτο, φωτισμό γενικά τίποτα.

Το στάδιο αχνοφαινόταν από μακριά (κι αυτό χωρίς φωτισμό, κι με τους γερανούς να δουλεύουν όλη την ώρα)

Το σόου μπορώ να το περιγράψω με μια μόνο λέξη. ΚΙΤΣ

το laser show, μετά από συναυλία του Jean Michel Jarre που έχω δει μου ήταν αδιάφορο, η Ρούσλανα, παραμένει (αν κι βουλευτής) γκομενάρα κι φωνάρα, κι την Αναστάζια δε την είδα, γιατί ήθελα να πιω μπύρα, κι στο στάδιο δε είχε ούτε για δείγμα, ε κι είπα να πάω στο Σταθμό του τρένου, να πιω μπύρα στην αγαπημένη μου "παμπ".

Ξανά ματά πάλι την ίδια διαδρομή με τα πόδια, κι πάλι το λεωφορείο 18, για τον σταθμό των τρένων, ταμείο για την παραλαβή εισιτηρίου, κι μπύρες στο μαγαζάκι απέξω, για να περάσει η ώρα για να φτάσει η 0140, τότε που ήρθε το τρένο από το Ужгород (Uzhhorod) για την Οδησσό.

 

[deka]

Ωραία ως εδώ! Περιμένουμε αφήγηση κι από την Οδησσό!

 

[ThanasisU2]

Οδησσός, η φίλη της Ελλάδος μέρος 1

Το ταξίδι με το τρένο ήταν σκότωμα. Όταν λέμε σκότωμα το ενοούμε. Το τρένο γεμάτο μέχρι και το τελευταίο κρεβάτι. Βρίσκουμε με τον αδερφό μου τα κρεβάτια μας, και σε λίγο έρχεται ο εισπράκτορας για να μας δώσει το σετ ύπνου (κουβέρτα, σεντόνι, μαξιλαροθήκη και θήκη για την κουβέρτα).

Το τρένο ξεκίνησε για το ταξίδι για την Οδησσό, και πριν το ύπνο, οι επιβάτες που θα κοιμόντουσαν στο πάνω κρεβάτι καθίσαν μαζί μας για να μιλήσουμε. Μόλις μάθανε ότι είμαστε Έλληνες και ότι έχω γενέθλια άλλο που δε πεθάναν από την χαρά τους (και εκεί ήταν το μέγα λάθος μου). Το αλκοόλ έτρεχε με το λίτρο. Πόση βότκα ήπια ούτε που θυμάμαι. Με αυτά και τα άλλα πέσαμε ξεροί για ύπνο.

Το hang over την άλλη μέρα ήταν ολίγο αισθητό, άλλα όχι και τόσο τραγικό :Ρ.

Η άφιξη στην Οδησσό έγινε on time (12:07)

Επιτόπου με την άφιξη, αναζητήσει του χοστέλ/διαμερίσματος στην Οδησσό. Είχαμε διαλέξει αυτό Booking.com: Private Area Hostel, Odessa, Ukraine - 15 Guest reviews. Book your hotel now! το οποίο δε σας το προτείνω.

Ο τύπος που το έχει δε ξέρει αγγλικά, και αρνιόταν να μιλήσει στα Ρωσικά, αλλά μόνο Ουκρανικά. Με τα χίλια ζόρια, βγάλαμε άκρη με τον ιδιοκτήτη, μας έδωσε τα κλειδιά και βγήκαμε επιτόπου για την συνάντηση του Euro 2012.

 

[ThanasisU2]

Οδησσός, η φίλη της Ελλάδος μέρος 2

Λίγη Ιστορία​

Η ιστορία της Οδησσού ξεκινάει από τους Αρχαιοελληνικούς χρόνους, ως αποικία της Θράκης. Το 1240 ο Κχάνος της Κριμαίας, Hacı I Giray και ονομάζεται Hacıbey. Οι Τατάροι δε θα κρατήσουν για πολλή καιρό μέχρι να την κατακτήσουν οι Λιθουανοί μαζί με τους Πολωνούς μέχρι και το 1529 που περνάει στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων. Στα τέλη του 18ου αιώνα η πόλη κατακτήθηκε από τους Ρώσους κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1787 - 1792. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1789, οι Ρωσικές δυνάμεις κάτω από τις διαταγές του Ιβάν Γκούντοβιτς, κατέλαβαν την περιοχή. Με την Συνθήκη του Ιάσιου, στα τέλη του 18 αιώνα, η Οδησσός εισχωρείτε στην Ρωσία, και με Τσάρισα της Ρωσία την Μέγα Αικατερίνη απόκτα την ονομασία Οδησσός (πιθανότατα από τον ήρωα του Ομήρου Οδυσσέας).

Η πόλη γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη,στα πρώτα 50 χρόνια του 19ου αιώνα. Η ανάπτυξή της οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον Δούκα του Ρισελιέ, ο οποίος διατέλεσε κυβερνήτης της πόλης από το 1803 έως το 1814. Χάρης αυτόν δημιουργήθηκαν λεωφόροι καθώς και υπόγειες στοές, μήκους πολλών χιλιομέτρων που λέγονται κατακόμβες. Το 1814 δημιουργείτε και η Φιλική Εταιρία από τους Νικόλαο Σκουφά, τον Εμμανουήλ Ξάνθο και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ (στο σημερινό κτήριο του Προξενείου της Ελλάδος στην Οδησσό), που μετέπειτα επέδρασε καταλυτικά στην Ελληνική Επανάσταση. Το 1819 το λιμάνι γίνεται Ελεύθερο, και από τότε αναπτύχθηκε η εμπορική δραστηριότητα στην Οδησσό. Έμποροι από όλες τις περιοχές εγκαθιστώνται στην Οδησσό,: Ρώσοι, Ουκρανοί, Βούλγαροι, Έλληνες, Εβραίοι, Αλβανοί, Αρμένιοι, Ιταλοί, Γάλλοι, Γερμανοί και αρκετές άλλες εθνότητες από χώρες της Ευρώπης.
Ο πληθυσμός της πόλης διπλασιάστηκε μεταξύ 1823 και 1849. Ήταν η 4η μεγαλύτερη πόλη της Novorossiya (Νέα Ρωσία) μετά την Μόσχα, Αγία Πετρούπολη και Βαρσοβία. Η ανάπτυξή της σταμάτησε με την έκρηξη του Κριμαϊκού Πολέμου, το 1853 - 1856, κατά τη διάρκεια του οποίου η Οδησσός βομβαρδίστηκε από τους Άγγλους και τους Γάλλους.

Μετά την Ρωσική Επανάσταση, και κάτα την διάρκεια του Εμφύλιου πολέμου, την Οδησσό την κατάλαβαν διάφορα κράτη/στρατοί ( Ουκρανούς, τον Γαλλικό Στρατό, τον Κόκκινο Στρατό και τον Λευκό Στρατό), αποτέλεσε τμήμα της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας από το 1920.

Οι Σοβιετικοί ανέπτυξαν την Οδησσό, ως κεντρικό λιμάνι της Ουκρανικής Δημοκρατίας της Σοβιετικής Ένωσης (Ukrainian SSR), μιας και το λιμάνι δε πάγωνε ποτέ σε στρατιωτική βάση άλλα και εμπορικό κέντρο μιας και όλες οι γραμμές εμπορικών τρένων, τερμάτιζαν σε ένα από τα 3 λιμάνια (Οδησσός, Yuzhne και Illichivs'k), και από εκεί συνέχιζαν σε όλη την Μαύρη Θάλασσα.

Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η πόλη κατελήφθη από Ρουμανικές και Γερμανικές δυνάμεις, από το 1941 - 1944. Την περίοδο της κατοχής τα θύματα έφτασαν τις 60.000, στην πλειοψηφία τους εβραϊκής καταγωγής.

Σήμερα, μετά την Πτώση της ΕΣΣΔ, η Οδησσός αποτελεί δεύτερο διάσημο
summer reasort μετά την Κριμαία, και παραμένει η έξοδος της Ουκρανίας στο εμπόριο στην Μαύρη Θάλασσα.