angel25
Member
- Μηνύματα
- 56
- Likes
- 11
- Επόμενο Ταξίδι
- Σουδάν σου 'ρχομαι!!!
- Ταξίδι-Όνειρο
- βραζιλία - αμαζόνιος
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (τρεις πτήσεις,αμάλια-λισαβώνα,τερσέιρα,χάσαμε βαλίτσα στοπ)]όλη την βδομάδα πρίν την αναχώρηση της μανούλας της είχε κατσικωθεί το τραγούδι του Μπιθικώτση "νήσος των αζορών" (Θεοδωράκη- Μπόστ) που είναι και καταραμένη συν τοις άλλοις ("[URL="http://www.esnips.com/doc/d9b7cfb4-4218-4702-bf5e-bd54dcaf9606/%CE%9D%CE%97%CE%A3%CE%9F%CE%A3-%CE%A4%CE%A9%CE%9D-%CE%91%CE%96%CE%9F%CE%A1%CE%A9%CE%9D"]νήσος των αζορών[/URL
" επισυνάπτω το άσμα όχι με τη φωνή της μανούλας αλλά στην κλασσική βερσιόν Μπιθικώτση). εις μάτην τη διόρθωνα λέγοντας της ότι δέν είναι μία νήσος οι αζόρες άλλα ολόκληρο αρχιπέλαγος αποτελούμενο από εννέα νησιά. η αποστομωτική της απάντηση κάθε φορά ήτο: "και τί θές να αλλάξω το τραγούδι και να τραγουδάω καταραμένο αρχιπέλαγος, αρχιπέλαγος των αζορών?"
και επιτέλους ήνεγκεν η ώρα που εβρέθην πάλι στο αγαπημένο μου ελ. βενιζέλος (κάτι σε έλ πάσο στο λιγότερο καουμπόικο και περισσότερο μπάχαλο!). η ευειδής δεσποινίς στο γκισέ απόρησε ευθαρσώς και μεγαλοφώνως που να βρίσκεται ο τελευταίος κωδικός πτήσης μου και της εξήγησα ότι πάω στην τερσέιρα, στις αζόρες. η κορασίδα εξεπλάγην και οι γεωγραφικές της γνώσεις δεν την θοηθούσαν ιδιαιτέρως. και ερωτήθην το αμίμητο: "που πέφτει αυτό?" στην απαντησή μου "καταμεσής του ατλαντικού" εισέπραξα την προτροπή "να προσέχετε!"
η πτήση για ρώμη εκτελούνταν με την aegean καθώς συνεργάζεται με την tap (η tap δεν έχει σύμβαση πτήσεων με το ελ. βενιζέλος) και τη χάρηκα ιδιαιτέρως καθώς η συγκεκριμένη αεροπορική εταιρεία έχει ευρύχωρα καθίσματα που χωράει άνετα και η μανούλα (αν το μάθει αυτό θα με αποκληρώσει!). στο φιουμιτσίνο στη ρώμη επικρατούσε συνωστισμός (κάτι σαν το λιμάνι της σμύρνης) και οι ανακοινώσεις για αλλάγη πύλης προσεχών αναχωρήσεων διαδέχονταν η μία την άλλη. έκανα την καλή μου πράξη ενημερώνοντας καποιους ισπανούς ότι είχε αλλάξει η πύλη τους και αφαιρέθην ολίγον προσπαθώντας να μετρήσω τις κολλημένες μαυρισμένες τσίχλες πάνω στην απροσδιορίστου χρώματος μοκέτα (σας αναγούλιασα το γνωρίζω).
το μεσημεράκι με βρήκε στην πολυτραγουδισμένη λισαβώνα (πρόσφατα σε ρεκορ γκίνες για τα αναρίθμητα τραγούδια -φάδο και μη- αναφερόμενα στο όνομα της και στις χάρες της). είχα λίγες ώρες στην διάθεσή μου μέχρι την επόμενη πτήση για τερσέιρα και είπα να το εκμεταλευτώ δεόντως επισκεπτόμενος το σπίτι-μουσείο της αγαπημένης μου Αμάλια (Fundação Amália Rodrigues Casa Museu - Rua de São Bento 193). το κίτρινο σπίτι στην οδό σάου μπέντου, λίγο πιο κάτω από το κοινοβούλιο ξεχώριζει από μακρυά με τα κουκλίστικα παράθυρά του. οι δύο κυρίες που σε ξεναγούν στα δωμάτια ήταν οι οικονόμοι της Αμάλια και έχουν αναλάβει εξολοκλήρου την διαχείρηση του μουσείου. το σπίτι αυτό είναι πραγματικά πολιτιστική κληρονομιά για την πορτογαλία καθώς η Αμάλια συγκέντρωνε εκεί ποιήτες,συνθέτες,την πνευματική και καλλιτεχνική διανόηση της εποχής της εν γένει, ακόμη και στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας του σαλαζάρ.
τα τραγούδια της Αμάλια που αντηχούσαν παντού μέσα στο σπίτι (από το cd "segredo" του 1999 με ανέκδοτες εκτελέσεις) με μετέφεραν ολίγον στη χώρα της ονειροφαντασίας, σε ένα τόπο αλλού, σε ένα μη τόπο.
στο παραπέντε πρόλαβα το λεωφορείο του αεροδρομίου και την πτήση μου για τερσειρα. η sata, η τοπική αερογραμμή των αζορών ήταν "εγγλέζα" στην ώρα αναχώρησης. με τον ήχο του φάδο ακόμα στ΄αυτιά μου ατένιζα τον ατλαντικό λίγο πριν να δύσει ο ήλιος...
και ναί επιτέλους μετά από τρεις πτήσεις τερσέιρα. προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του lajes που είναι και στρατιωτική βάση και περπατήσαμε τον αεροδιάδρομο μέχρι την αίθουσα παραλαβής αποσκευών. βαλίτσες γύριζαν και γύριζαν στον ιμάντα και οι κάτοχοί τους τις άρπαζαν ευτυχισμένοι. κάποια στιγμή ο ιμάντας σταμάτησε και συνειδητοποίησα ότι είχα μείνει μόνος (και έρημος σαν την καλαμιά στον κάμπο!). στο τμήμα απολεσθέντων αποσκευών (και καλά λέμε τώρα, άκου τμήμα απολεσθέντων!) έδωσα λεπτομερή περιγραφή (πόσο λεπτομερής μπορεί να ήταν με δύο χρόνια πορτογαλικών παίζεται) και η συμπαθής υπάλληλος με διαβεβαίωσε ότι αύριο η βαλίτσα θα βρισκόταν στο ξενοδοχείο μου καθώς θα ταξίδευε σίγουρα με την πρωινή πτήση από λισαβώνα.
η έξοδος από το αεροδρόμιο ήτο ηρωική και ολιγόλεπτη, δεν υπήρχε ψυχή ζώσα σε ακτίνα βολής και αισθάνθηκα ολίγον κοκκινοσκουφίτσα παρόλο που κακός λύκος δεν υπάρχει στις αζόρες! η συμπαθής υπάλληλος με συνέδραμε εκ νέου ειδοποιώντας ταξί και έτσι η άνγκρα ντου εροίσμου με έκανε δημότη της (αν είναι δήμος η άνγκρα θα σας γελάσω) για τις επόμενες μέρες.
και επιτέλους ήνεγκεν η ώρα που εβρέθην πάλι στο αγαπημένο μου ελ. βενιζέλος (κάτι σε έλ πάσο στο λιγότερο καουμπόικο και περισσότερο μπάχαλο!). η ευειδής δεσποινίς στο γκισέ απόρησε ευθαρσώς και μεγαλοφώνως που να βρίσκεται ο τελευταίος κωδικός πτήσης μου και της εξήγησα ότι πάω στην τερσέιρα, στις αζόρες. η κορασίδα εξεπλάγην και οι γεωγραφικές της γνώσεις δεν την θοηθούσαν ιδιαιτέρως. και ερωτήθην το αμίμητο: "που πέφτει αυτό?" στην απαντησή μου "καταμεσής του ατλαντικού" εισέπραξα την προτροπή "να προσέχετε!"
η πτήση για ρώμη εκτελούνταν με την aegean καθώς συνεργάζεται με την tap (η tap δεν έχει σύμβαση πτήσεων με το ελ. βενιζέλος) και τη χάρηκα ιδιαιτέρως καθώς η συγκεκριμένη αεροπορική εταιρεία έχει ευρύχωρα καθίσματα που χωράει άνετα και η μανούλα (αν το μάθει αυτό θα με αποκληρώσει!). στο φιουμιτσίνο στη ρώμη επικρατούσε συνωστισμός (κάτι σαν το λιμάνι της σμύρνης) και οι ανακοινώσεις για αλλάγη πύλης προσεχών αναχωρήσεων διαδέχονταν η μία την άλλη. έκανα την καλή μου πράξη ενημερώνοντας καποιους ισπανούς ότι είχε αλλάξει η πύλη τους και αφαιρέθην ολίγον προσπαθώντας να μετρήσω τις κολλημένες μαυρισμένες τσίχλες πάνω στην απροσδιορίστου χρώματος μοκέτα (σας αναγούλιασα το γνωρίζω).
το μεσημεράκι με βρήκε στην πολυτραγουδισμένη λισαβώνα (πρόσφατα σε ρεκορ γκίνες για τα αναρίθμητα τραγούδια -φάδο και μη- αναφερόμενα στο όνομα της και στις χάρες της). είχα λίγες ώρες στην διάθεσή μου μέχρι την επόμενη πτήση για τερσέιρα και είπα να το εκμεταλευτώ δεόντως επισκεπτόμενος το σπίτι-μουσείο της αγαπημένης μου Αμάλια (Fundação Amália Rodrigues Casa Museu - Rua de São Bento 193). το κίτρινο σπίτι στην οδό σάου μπέντου, λίγο πιο κάτω από το κοινοβούλιο ξεχώριζει από μακρυά με τα κουκλίστικα παράθυρά του. οι δύο κυρίες που σε ξεναγούν στα δωμάτια ήταν οι οικονόμοι της Αμάλια και έχουν αναλάβει εξολοκλήρου την διαχείρηση του μουσείου. το σπίτι αυτό είναι πραγματικά πολιτιστική κληρονομιά για την πορτογαλία καθώς η Αμάλια συγκέντρωνε εκεί ποιήτες,συνθέτες,την πνευματική και καλλιτεχνική διανόηση της εποχής της εν γένει, ακόμη και στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας του σαλαζάρ.
τα τραγούδια της Αμάλια που αντηχούσαν παντού μέσα στο σπίτι (από το cd "segredo" του 1999 με ανέκδοτες εκτελέσεις) με μετέφεραν ολίγον στη χώρα της ονειροφαντασίας, σε ένα τόπο αλλού, σε ένα μη τόπο.
στο παραπέντε πρόλαβα το λεωφορείο του αεροδρομίου και την πτήση μου για τερσειρα. η sata, η τοπική αερογραμμή των αζορών ήταν "εγγλέζα" στην ώρα αναχώρησης. με τον ήχο του φάδο ακόμα στ΄αυτιά μου ατένιζα τον ατλαντικό λίγο πριν να δύσει ο ήλιος...
και ναί επιτέλους μετά από τρεις πτήσεις τερσέιρα. προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του lajes που είναι και στρατιωτική βάση και περπατήσαμε τον αεροδιάδρομο μέχρι την αίθουσα παραλαβής αποσκευών. βαλίτσες γύριζαν και γύριζαν στον ιμάντα και οι κάτοχοί τους τις άρπαζαν ευτυχισμένοι. κάποια στιγμή ο ιμάντας σταμάτησε και συνειδητοποίησα ότι είχα μείνει μόνος (και έρημος σαν την καλαμιά στον κάμπο!). στο τμήμα απολεσθέντων αποσκευών (και καλά λέμε τώρα, άκου τμήμα απολεσθέντων!) έδωσα λεπτομερή περιγραφή (πόσο λεπτομερής μπορεί να ήταν με δύο χρόνια πορτογαλικών παίζεται) και η συμπαθής υπάλληλος με διαβεβαίωσε ότι αύριο η βαλίτσα θα βρισκόταν στο ξενοδοχείο μου καθώς θα ταξίδευε σίγουρα με την πρωινή πτήση από λισαβώνα.
η έξοδος από το αεροδρόμιο ήτο ηρωική και ολιγόλεπτη, δεν υπήρχε ψυχή ζώσα σε ακτίνα βολής και αισθάνθηκα ολίγον κοκκινοσκουφίτσα παρόλο που κακός λύκος δεν υπάρχει στις αζόρες! η συμπαθής υπάλληλος με συνέδραμε εκ νέου ειδοποιώντας ταξί και έτσι η άνγκρα ντου εροίσμου με έκανε δημότη της (αν είναι δήμος η άνγκρα θα σας γελάσω) για τις επόμενες μέρες.