NIKOLETA05
Member
Περιεχόμενα
Τα πυροτεχνήματα διαρκούν ενα μισαωρο. Ακολουθει φαγητό στο ξενοδοχείο οπου επιλεξαμε να εξαργυρωσουμε το σημερινό κουπονι της ημιδιατροφής.
Μέρα δεύτερη και συνεχίζουμε με fantasyland για να μπούμε στα υπόλοιπα παιχνίδια. Πάλι οι αναμονές είναι γυρω στα 25 λεπτά παρα το ότι είναι πια καθημερινή. Κι υστερα σου λεει δεν παει καλά η eurodisney...μουσι μεγαλο,πίτα στον κόσμο ήταν...με 70 ευρώ είσοδο καταλαβαίνετε για τι έσοδα μιλάμε.... Τελειώνοντας με τη fantasyland προς το μεσημέρι παίρνουμε το τρενάκι της disneyland για να παμε στην frontier land και να δουμε ετσι και ενα κομματι του παρκου που δεν βλεπεις οταν κινεισαι με τα ποδια. Πολυ πρασινο και ηρεμια...
Αυτή τη μέρα επιλέγουμε να φάμε σε ένα απο τα εστιατόρια μέσα στο πάρκο και καταλαβαινουμε πόσο έξυπνο είναι να κλείσει κανείς πακέτο με ημιδιατροφή αφού ο λογαριασμός ήταν 180 ευρώ για 8 άτομα με ενα κυρίως πιάτο και μια σαλάτα ανά δυο άτομα. Με το κουπόνι βέβαια πληρώσαμε μόνο τα αναψυκτικά. Το φαγητο εκει μέσα είναι απλησίαστο,αν δεν κλείσει κανείς ημιδιατροφή (βγάζουν συχνά προσφορές με δώρο την ημιδιατροφή εμεις τέτοια προσφορά τσακώσαμε, αλλά ποτέ όλα τα site τους ταυτόχρονα,αν την έχει το αγγλικό σάιτ π.χ. δεν θα την έχει το γαλλικό ή το γερμανικό κ.ο.κ, ) το μόνο οικονομικό φαγητό είναι τα mac donald's πριν μπεις στο παρκο αριστερά στο disneyvillage σταθερη αξία...
Προλαβαίνουμε να ανεβούμε στα παιχνίδια του υπόλοιπου πάρκου πλην 3-4 παιχνιδιών που αφηνούμε για την επομένη. Παρακολουθούμε ξανά τα πυροτεχνήματα και φεύγοντας...μας φαγουρίζουν κάτι ευρώ την τσέπη και μπαίνουμε το γυναικοπαιδομάνι στα μαγαζιά του disneyvillage όπου αν είσαι κορίτσι μικρό ή λίιιιιιιιιιιιιιιιιιιγο μεγαλύτερο θέλεις να τα αγοράσεις ΟΛΑ. Είναι απλά παραμυθένια...
Να σημειώσω ότι από το τρέξιμο έπεφτα στο κρεβάτι πιασμένη σαν να είχα παει πρωτη μερα στο γυμναστηριο....
Τρίτη μέρα αδιειάζουμε τα δωμάτια,αφήνουμε τις αποσκευές στο luggage room παίρνουμε το λεωφορειάκι του ξενοδοχείου και ...ήρθε η ώρα των walt disney studios. Κάνω τη βλακεία και δεν προσέχω το σήμα του ανεμοστρόβιλου στο χάρτη για το ΝΕΜΟ ,διαβαζω μονο οτι θα δουμε το βυθο τρομάρα μου....νομιζω λοιπόν ότι θα είναι ενα χαλαρό παιχνιδάκι...μπαίνουμε και απο την ουρα που εμπαινε το καθε μελος της παρεας χώρια σε άλλα βαγόνια για να μπουμε πιο γρηγορα...και βρισκομαι μόνη σε ενα τρενακι που γυρναει αναποδα και κατεβαινει τρελά με κλειστα τα ματια να εχω γατζωθει από μια μαύρη γαλλίδα και να της λεω "αμα δεν εχω πεθανει απο καρδια μεχρι να κατεβω απο δω πανω...πες μου οτι τελειωσε να ανοιξω τα ματια μου"..... κι αυτη να γελάει....ρεζίλι των γαλλιών εγινα..... Την πατησα γιατι στο παρκο της disneyland δεν ειχε τρομερα παιχνιδια μονο ενας πυραυλος και ενα τρενακι που ομως ηταν ορατα και τα απεφυγα. Στα walt είναι τα περισσοτερα αντεροβγαλτικα και υπουλα αν δεν διαβασεις τη σημανση στο χαρτη και εισαι φοβιτσιαρης την πατησες λεμε....
Δεν τα κάναμε όλα εδώ γιατί μέχρι και οι σκληροπυρηνικοί της παρεας φοβηθηκαν σε καποια ... μας μένουν τρεις ωρες μεχρι να φυγουμε οριστικα και ξαναπαμε disneyland για να ανεβουμε στους πειρατες της Καραϊβικης που ειναι το ωραιοτερο ολων κατα τη γνωμη μας και να απολαυσουμε το παραμυθενιο σκηνικο χωρις τρεξιμο.Ηταν ο πρωτος και μοναδικος καφες που ηπιαμε καθιστοι...
Η ωρα ειναι εννιά....το παρκο κλείνει και τα παιδιά περπατάνε ανάποδα όλο το δρόμο προς την έξοδο λες και θέλουν να κρατήσουν μέσα στα κεφαλάκια τους ένα μικρό κομμάτι από το παραμύθι τους. Λίγο πριν ανεβούν στο λεωφορείο χαιρετάνε το κάστρο και....το όνειρο τέλειωσε....
Νομίζω ότι αυτο το κομματι του ταξιδιου ήταν κάτι ασύλληπτα όμορφο για 4 μικρά μπομπιράκια....
Παίρνουμε ταξί για το ξενοδοχείο μας στο Παρίσι. Hotel Cambrai Gar du Nord. Είχα ενδοιασμούς για την περιοχή αλλά επειδή ήταν πάνω σε λεωφόρο και απέναντι από το σταθμό είχε κινηση ολο το 24 ωρο και δεν αισθανθηκαμε ανασφαλείς. Το δωματιο αντι για 4κλινο ηταν διαμερισμα 2 δωματιων με δυο μπανια. Πολυ μεγαλο για Παρισι. Παλιο μεν, αλλα καθαρο καιμε ολοκαινουρια μπανια.
Το επομενο πρωι ξεκιναμε απο Notre Dame και συνεχιζουμε για Λουβρο οπου υπαρχει μια ουρα περιπου ενος χιλιομετρου και παθαινω εγκεφαλικο. Την προηγουμενη φορα που ειχαμε παει δεν ειχε τοσο πολυ κοσμο. Αναμονη ελεγε μιαμιση ωρα. Φευγουμε.
Πηγαινουμε Πυργο Άιφελ και ανεβαινουμε για πρωτη φορα μεχρι τερμα. Η θεα ειναι εκπληκτικη. Εισιτηριο για 2 ενηλικες και δυο παιδια 51 ευρω.... Ευτυχως εχει ηλιο. Συνεχιζουμε για παλε ντε Σαγιώ και μετα εχουμε τη φαεινη ιδεα να παμε για φαγητο. Χανουμε μιαμιση ωρα να περπαταμε σαν ζομπι απο κουραση και φαγητο πουθενα. Βγαινουμε Champs Elysee κατάκοποι και πληρωνουμε μια πιτσα για χρυσαφι Μετανοιωσα που δεν πηραμε ταξι να παμε στο ξενοδοχειο, εκει ειχε πολυ μεγαλη ποικιλια απο οικονομικο φαγητο. Το βραδακι παμε Μονμαρτη που ηταν δεκα λεπτα απο το ξενοδοχειο και τρωμε κρεπες.
Την επομενη μερα κλεινω εισιτηρια για το Λουβρο ηλεκτρονικα και νομιζω οτι εχω κανει ΤΗΝ εξυπνη κινηση. Οταν παω στο πρακτορειο να τα παρω διαπιστωνω οτι εχω κανει ΤΗΝ βλακεία νούμερο ενα αφου αγορασα και για τα παιδια ενω δεν πληρωνουν καν εισιτηριο. Ο τυπος δεν μας δινει τα χρηματα πισω και αποφασιζω να τα πουλησω στην ουρά. Λεω στο συζυγο καλα ο τελευταιος στην τεραστια ουρά θα κανει τούμπες...αμ δε....σημερα η ουρα ειναι δεκα ατομα μονο.... την προηγουμενη ηταν Τεταρτη και την πρωτη Τεταρτη καθε μην αεχει δωρεαν εισοδο...τωρα ποσο ματζιρης μπορει να ειναι κάποιος ωστε να στηθει μιαμιση ωρα όρθιος σε ουρά για να γλιτώσει 12 ευρώ δεν το καταλαβαίνω....τες πα....τα πουλησα τελικα τα δύο σε κάτι Γερμανούς.
Τα παιδιά αν και δεν το περιμενα εκστασιαζονται με το Λουβρο παρα την πεποιθηση μου οτι θα βαριοταν. Αντεχουν τρεις ωρες βεβαια,καλα ηταν όμως για τοσο μικρα. Έχουμε δυο ωρες κενό και τριγυρνάμε χαζευοντας στην πολη.Καταληγουμε στο κεντρο Ζορζ Πομπιντου και ηθελα πολυ να τριγυρισω την γυρω περιοχη αλλα επρεπε να παμε ξενοδοχειο για να πεταξουμε...
Αφηνουμε πισω μας το Παρίσι και τη χωρα των πριγκιπισσών με νότες απο παραμύθια να μας γαργαλανε ακομα τα αυτιά και τις δικές μας μικρές πριγκίπισσες να εχουν ενα μονιμο χαμογελο ζωγραφισμένο ακομα κι οταν τις πηρε ο υπνος στο αεροπλάνο....Τι να ονειρευονται άραγε... οτι ξυπνανε καθε μερα κάτω απο το κάστρο οπως μου ειχε πει η μικρη οτι ηθελε να κανει?.........
Αυτο ηταν το δικο μας δωρο στα κορίτσια μας. Ελπιζω να θυμουνται κατι οταν μεγαλωσουν.
Μέρα δεύτερη και συνεχίζουμε με fantasyland για να μπούμε στα υπόλοιπα παιχνίδια. Πάλι οι αναμονές είναι γυρω στα 25 λεπτά παρα το ότι είναι πια καθημερινή. Κι υστερα σου λεει δεν παει καλά η eurodisney...μουσι μεγαλο,πίτα στον κόσμο ήταν...με 70 ευρώ είσοδο καταλαβαίνετε για τι έσοδα μιλάμε.... Τελειώνοντας με τη fantasyland προς το μεσημέρι παίρνουμε το τρενάκι της disneyland για να παμε στην frontier land και να δουμε ετσι και ενα κομματι του παρκου που δεν βλεπεις οταν κινεισαι με τα ποδια. Πολυ πρασινο και ηρεμια...
Αυτή τη μέρα επιλέγουμε να φάμε σε ένα απο τα εστιατόρια μέσα στο πάρκο και καταλαβαινουμε πόσο έξυπνο είναι να κλείσει κανείς πακέτο με ημιδιατροφή αφού ο λογαριασμός ήταν 180 ευρώ για 8 άτομα με ενα κυρίως πιάτο και μια σαλάτα ανά δυο άτομα. Με το κουπόνι βέβαια πληρώσαμε μόνο τα αναψυκτικά. Το φαγητο εκει μέσα είναι απλησίαστο,αν δεν κλείσει κανείς ημιδιατροφή (βγάζουν συχνά προσφορές με δώρο την ημιδιατροφή εμεις τέτοια προσφορά τσακώσαμε, αλλά ποτέ όλα τα site τους ταυτόχρονα,αν την έχει το αγγλικό σάιτ π.χ. δεν θα την έχει το γαλλικό ή το γερμανικό κ.ο.κ, ) το μόνο οικονομικό φαγητό είναι τα mac donald's πριν μπεις στο παρκο αριστερά στο disneyvillage σταθερη αξία...
Προλαβαίνουμε να ανεβούμε στα παιχνίδια του υπόλοιπου πάρκου πλην 3-4 παιχνιδιών που αφηνούμε για την επομένη. Παρακολουθούμε ξανά τα πυροτεχνήματα και φεύγοντας...μας φαγουρίζουν κάτι ευρώ την τσέπη και μπαίνουμε το γυναικοπαιδομάνι στα μαγαζιά του disneyvillage όπου αν είσαι κορίτσι μικρό ή λίιιιιιιιιιιιιιιιιιιγο μεγαλύτερο θέλεις να τα αγοράσεις ΟΛΑ. Είναι απλά παραμυθένια...
Να σημειώσω ότι από το τρέξιμο έπεφτα στο κρεβάτι πιασμένη σαν να είχα παει πρωτη μερα στο γυμναστηριο....
Τρίτη μέρα αδιειάζουμε τα δωμάτια,αφήνουμε τις αποσκευές στο luggage room παίρνουμε το λεωφορειάκι του ξενοδοχείου και ...ήρθε η ώρα των walt disney studios. Κάνω τη βλακεία και δεν προσέχω το σήμα του ανεμοστρόβιλου στο χάρτη για το ΝΕΜΟ ,διαβαζω μονο οτι θα δουμε το βυθο τρομάρα μου....νομιζω λοιπόν ότι θα είναι ενα χαλαρό παιχνιδάκι...μπαίνουμε και απο την ουρα που εμπαινε το καθε μελος της παρεας χώρια σε άλλα βαγόνια για να μπουμε πιο γρηγορα...και βρισκομαι μόνη σε ενα τρενακι που γυρναει αναποδα και κατεβαινει τρελά με κλειστα τα ματια να εχω γατζωθει από μια μαύρη γαλλίδα και να της λεω "αμα δεν εχω πεθανει απο καρδια μεχρι να κατεβω απο δω πανω...πες μου οτι τελειωσε να ανοιξω τα ματια μου"..... κι αυτη να γελάει....ρεζίλι των γαλλιών εγινα..... Την πατησα γιατι στο παρκο της disneyland δεν ειχε τρομερα παιχνιδια μονο ενας πυραυλος και ενα τρενακι που ομως ηταν ορατα και τα απεφυγα. Στα walt είναι τα περισσοτερα αντεροβγαλτικα και υπουλα αν δεν διαβασεις τη σημανση στο χαρτη και εισαι φοβιτσιαρης την πατησες λεμε....
Δεν τα κάναμε όλα εδώ γιατί μέχρι και οι σκληροπυρηνικοί της παρεας φοβηθηκαν σε καποια ... μας μένουν τρεις ωρες μεχρι να φυγουμε οριστικα και ξαναπαμε disneyland για να ανεβουμε στους πειρατες της Καραϊβικης που ειναι το ωραιοτερο ολων κατα τη γνωμη μας και να απολαυσουμε το παραμυθενιο σκηνικο χωρις τρεξιμο.Ηταν ο πρωτος και μοναδικος καφες που ηπιαμε καθιστοι...
Η ωρα ειναι εννιά....το παρκο κλείνει και τα παιδιά περπατάνε ανάποδα όλο το δρόμο προς την έξοδο λες και θέλουν να κρατήσουν μέσα στα κεφαλάκια τους ένα μικρό κομμάτι από το παραμύθι τους. Λίγο πριν ανεβούν στο λεωφορείο χαιρετάνε το κάστρο και....το όνειρο τέλειωσε....
Νομίζω ότι αυτο το κομματι του ταξιδιου ήταν κάτι ασύλληπτα όμορφο για 4 μικρά μπομπιράκια....
Παίρνουμε ταξί για το ξενοδοχείο μας στο Παρίσι. Hotel Cambrai Gar du Nord. Είχα ενδοιασμούς για την περιοχή αλλά επειδή ήταν πάνω σε λεωφόρο και απέναντι από το σταθμό είχε κινηση ολο το 24 ωρο και δεν αισθανθηκαμε ανασφαλείς. Το δωματιο αντι για 4κλινο ηταν διαμερισμα 2 δωματιων με δυο μπανια. Πολυ μεγαλο για Παρισι. Παλιο μεν, αλλα καθαρο καιμε ολοκαινουρια μπανια.
Το επομενο πρωι ξεκιναμε απο Notre Dame και συνεχιζουμε για Λουβρο οπου υπαρχει μια ουρα περιπου ενος χιλιομετρου και παθαινω εγκεφαλικο. Την προηγουμενη φορα που ειχαμε παει δεν ειχε τοσο πολυ κοσμο. Αναμονη ελεγε μιαμιση ωρα. Φευγουμε.
Πηγαινουμε Πυργο Άιφελ και ανεβαινουμε για πρωτη φορα μεχρι τερμα. Η θεα ειναι εκπληκτικη. Εισιτηριο για 2 ενηλικες και δυο παιδια 51 ευρω.... Ευτυχως εχει ηλιο. Συνεχιζουμε για παλε ντε Σαγιώ και μετα εχουμε τη φαεινη ιδεα να παμε για φαγητο. Χανουμε μιαμιση ωρα να περπαταμε σαν ζομπι απο κουραση και φαγητο πουθενα. Βγαινουμε Champs Elysee κατάκοποι και πληρωνουμε μια πιτσα για χρυσαφι Μετανοιωσα που δεν πηραμε ταξι να παμε στο ξενοδοχειο, εκει ειχε πολυ μεγαλη ποικιλια απο οικονομικο φαγητο. Το βραδακι παμε Μονμαρτη που ηταν δεκα λεπτα απο το ξενοδοχειο και τρωμε κρεπες.
Την επομενη μερα κλεινω εισιτηρια για το Λουβρο ηλεκτρονικα και νομιζω οτι εχω κανει ΤΗΝ εξυπνη κινηση. Οταν παω στο πρακτορειο να τα παρω διαπιστωνω οτι εχω κανει ΤΗΝ βλακεία νούμερο ενα αφου αγορασα και για τα παιδια ενω δεν πληρωνουν καν εισιτηριο. Ο τυπος δεν μας δινει τα χρηματα πισω και αποφασιζω να τα πουλησω στην ουρά. Λεω στο συζυγο καλα ο τελευταιος στην τεραστια ουρά θα κανει τούμπες...αμ δε....σημερα η ουρα ειναι δεκα ατομα μονο.... την προηγουμενη ηταν Τεταρτη και την πρωτη Τεταρτη καθε μην αεχει δωρεαν εισοδο...τωρα ποσο ματζιρης μπορει να ειναι κάποιος ωστε να στηθει μιαμιση ωρα όρθιος σε ουρά για να γλιτώσει 12 ευρώ δεν το καταλαβαίνω....τες πα....τα πουλησα τελικα τα δύο σε κάτι Γερμανούς.
Τα παιδιά αν και δεν το περιμενα εκστασιαζονται με το Λουβρο παρα την πεποιθηση μου οτι θα βαριοταν. Αντεχουν τρεις ωρες βεβαια,καλα ηταν όμως για τοσο μικρα. Έχουμε δυο ωρες κενό και τριγυρνάμε χαζευοντας στην πολη.Καταληγουμε στο κεντρο Ζορζ Πομπιντου και ηθελα πολυ να τριγυρισω την γυρω περιοχη αλλα επρεπε να παμε ξενοδοχειο για να πεταξουμε...
Αφηνουμε πισω μας το Παρίσι και τη χωρα των πριγκιπισσών με νότες απο παραμύθια να μας γαργαλανε ακομα τα αυτιά και τις δικές μας μικρές πριγκίπισσες να εχουν ενα μονιμο χαμογελο ζωγραφισμένο ακομα κι οταν τις πηρε ο υπνος στο αεροπλάνο....Τι να ονειρευονται άραγε... οτι ξυπνανε καθε μερα κάτω απο το κάστρο οπως μου ειχε πει η μικρη οτι ηθελε να κανει?.........
Αυτο ηταν το δικο μας δωρο στα κορίτσια μας. Ελπιζω να θυμουνται κατι οταν μεγαλωσουν.