ΗΠΑ American Dream

[Triplover]

Συνεχίζουμε με το μνημείο για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μνημείο Β’ Παγκοσμίου Πολέμου

Εγκαινιάστηκε το 2004 επί προεδρίας George Bush του νεότερου και είναι αφιερωμένο στους βετεράνους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

DC War Memorial (1931)

Το μνημείο κατασκευάστηκε προς τιμήν των 26.000 πολιτών της περιοχής (District of Columbia), που υπηρέτησαν την πατρίδα τους στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Korean War Veterans Memorial

Η ελευθερία δεν χαρίζεται καλοί μου φίλοι.

Το μνημείο εγκαινιάστηκε το 1995, στη 42η επαίτειο της λήξης του Πολέμου στη Κορέα, στον οποίο οι Η.Π.Α. έχασαν πάνω από 60.000 ανθρώπους. Ο πόλεμος ξέσπασε το 1950, όταν η Βόρεια Κορέα εισέβαλε στη Νότια. Τα Ηνωμένα Έθνη, με τις Η.Π.Α. σε πρωταγωνιστικό ρόλο, έσπευσαν στο πλευρό της Νοτίου Κορέας, ενώ η Κίνα και σε μικρότερο βαθμό η Σοβιετική Ένωση πήραν το μέρος της Βορείου. Συμμετείχε και η Ελλάδα στο πλευρό του Ο.Η.Ε. Ο πόλεμος οδήγησε στη διχοτόμιση της Κορέας.

Υπέροχη μέρα, γρασίδι, καιρός για λίγο ράγκμπι.

Μνημείο Martin Luther King

Το μνημείο εγκαινιάστηκε στις 28 Αυγούστου 2011 με την συμπλήρωση 48 ετών από την ιστορική του ομιλία, στην οποία ο Martin Luther King χρησιμοποιήσει την περίφημη φράση “I have a dream”. Αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των αφροαμερικανών και ενάντια στις φυλετικές διαφορές. Το 1964 έγινε ο νεότερος αποδέκτης του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης. Συνέχισε τον αγώνα του μέχρι τη δολοφονία του στο Τένεσι το 1968.

Το σημείο αυτό ήταν πραγματικά υπέροχο για βόλτα. Πολύς κόσμος έκανε τζόκινγκ.

Άλλοι ποδηλατούσαν στη λίμνη.

Μνημείο Jefferson

Μαγευτικά ανοιξιάτικα χρώματα

Προχωράμε στο μνημείο ενός ακόμα προέδρου, του Franklin D. Roosevelt.

Το παρακάτω έργο αναπαριστά ουρά αναμονής για ψωμί την περίοδο της Μεγάλης Κρίσης.

Είναι ένα μεγάλο μνημείο με αγάλματα, επιγραφές σε πέτρες, συντριβάνια. Το μνημείο ολοκληρώθηκε το 1997 επί προεδρίας Bill Clinton προς τιμήν του 32ου προέδρου των Η.Π.Α. Roosevelt (1933-45).

Ο πρόεδρος με το σκύλο του Fala

Η επί 12 χρόνια πρώτη κυρία των Η.Π.Α. διετέλεσε αντιπρόσωπος της χώρας στον Ο.Η.Ε. Αυτό είναι το μοναδικό προεδρικό μνημείο, στο οποίο αναπαρίσταται η σύζυγος του προέδρου.

«Ελευθερία λόγου, ανεξιθρησκία, ελευθερία από τα θέλω, ελευθερία από τον φόβο»

Ξαναβγαίνουμε δίπλα στη λίμνη.

Ως ρομαντικό παιδί που είμαι, δεν μπορώ παρά να εστιάζω στα άνθη.

Και αυτό είναι το μνημείο του προέδρου Thomas Jefferson.

Ο Thomas Jefferson ήταν ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους στην ιστορία των Η.Π.Α. Ήταν ο κύριος συγγραφέας της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, πρώτος γραμματέας της χώρας, υπό την προεδρία του George Washington, δεύτερος αντιπρόεδρος υπό την προεδρία του John Adams, τρίτος πρόεδρος (1801-1809) και ιδρυτής του πανεπιστημίου της Virginia. Το νεοκλασικό κτήριο ανεγέρθη το 1939-1943, ενώ το μπρούντζινο άγαλμα προστέθηκε 4 χρόνια αργότερα.

Ένα μικρό διάλειμμα στα σκαλοπάτια του μνημείου ήταν ό,τι χρειαζόμασταν.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 24
• 25
• 26
• 27
• 28
• …

  Go to chapter

  Go
• 39

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 26 of 39

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Triplover]

Λίγα λόγια για τη Νέα Υόρκη​

Η Νέα Υόρκη είναι η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη των Ηνωμένων Πολιτείων και ένας από τους πιο πυκνοκατοικημένους αστικούς οικισμούς στον κόσμο. Αποτελεί σημαντικό οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο.

Βρίσκεται σε έναν από τους μεγαλύτερους φυσικούς λιμένες του κόσμου και συγκροτείται από πέντε δήμους (Brooklyn, Queens, Manhattan, Bronx και Staten Island), οι οποίοι ενοποιήθηκαν το 1898. Σύμφωνα με στοιχεία του 2015 εκτιμάται ότι ο πληθυσμός της φτάνει τα 8,55 εκατ. κατοίκους. Ομιλούνται πάνω από 800 γλώσσες, καθιστώντας την, την πιο ποικιλόμορφη γλωσσικά πόλη του κόσμου.

Η Wall Street είναι ίσως το σημαντικότερο χρηματοοικονομικό κέντρο του κόσμου. Όσον αφορά την εκπαίδευση περιλαμβάνει πάνω από 120 κολέγια και πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων το Columbia University και το New York University.

Σύμφωνα με στοιχεία του 2010 το 44% των κατοίκων είναι λευκοί, 25,5% μαύροι, 0,7% ιθαγενείς και 12,7% ασιάτες. Οι Λατίνοι αποτελούν τη μεγαλύτερη ομάδα προσφύγων φτάνοντας στο 28,6% του πληθυσμού, ενώ οι ασιάτες είναι η ταχύτερη αυξανόμενη ομάδα. Περίπου το 37% του πληθυσμού έχει γεννηθεί στο εξωτερικό, καθιστώντας την μητρόπολη του κόσμου.

Ιστορικά, η πρώτη καταγεγραμμένη άφιξη Ευρωπαίων στη περιοχή χρονολογείται στο 1524 και στον φλωρεντίνο θαλασσοπόρο Giovanni da Verrazzano, που προσάραξε στο λιμάνι, εργαζόμενος για λογαριασμό του γαλλικού θρόνου. Το 1609 ο Άγγλος Henry Hudson εξερεύνησε το ποταμό, που σήμερα φέρει το όνομά του, για λογαριασμό της Ολλανδικής Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών. Οι πρώτοι Ολλανδοί άποικοι άρχισαν να φθάνουν στην περιοχή το 1624. Η νέα αποικία ονομάστηκε New Amsterdam και είχε επίκεντρο το σημερινό Lower Manhattan.

Το 1626 o Ολλανδός διοικητής της πόλης Peter Minuit αγόρασε το νησί του Manhattan για περίπου $1.000 σημερινής αξίας. Κυκλοφορεί ο ευρέως διαδεδομένος μύθος των 24 δολαρίων. Πάντως, αξίζει να τονίσουμε εδώ ότι η έννοια της αγοροπωλησίας δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι είχε την ίδια σημασία για τους ιθαγενείς με αυτή που έχει σήμερα στο δυτικό πολιτισμό. Μπορεί κάλλιστα να θεωρούσαν χαζούς τους ευρωπαίους, που τους προσέφεραν 1.000$ για κάτι που δεν ανοίκει σε κανέναν, παρά στους θεούς. Ή απλά να είχαν διαβλέψει την επερχόμενη ευρωπαική κυριαρχία.

Το 1647 ανέλαβε τη διακυβέρνηση της αποικίας ο Ολλανδός Peter Stuyvesant και ξεκίνησε μία περίοδος ακμής, κατά την οποία ο πληθυσμός του New Amsterdam τετραπλασιάστηκε. Το 1664 ο Stuyvesant αδυνατώντας να προβάλει αντίσταση στους έτοιμους να επιτεθούν Άγγλους, παρέδωσε την αποικία δίχως μάχη. Αυτή μετονομάστηκε σε Νέα Υόρκη προς τιμήν του δούκα του York, αδελφό του τότε Βασιλιά της Αγγλίας. Το 1673 η αποικία πέρασε και πάλι στα χέρια των Ολλανδών, για λίγο όμως , καθώς από το 1674 κατέληξε οριστικά στους Άγγλους.

Από το 1785 ως το 1790 η Νέα Υόρκη ήταν η πρωτεύουσα των Η.Π.Α. Μέχρι το 1790 είχε ξεπεράσει τη Φιλαδέλφεια ως η μεγαλύτερη πόλη των Η.Π.Α. Στις αρχές του 19ου αιώνα η πόλη άρχισε να μεγαλώνει όσο ποτέ πριν. Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα αυξήθηκε ραγδαία η μετανάστευση, με την πλειονότητα αυτών να είναι Ιρλανδοί και Γερμανοί. Το 1904 κατασκευάστηκε το μετρό, δίνοντας τεράστια ώθηση για οικιστική επέκταση.

Ήδη από το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, η Νέα Υόρκη έγινε το κέντρο του διεθνούς εμπορίου και της βιομηχανίας. Ωστόσο, το Κραχ του 1929, επηρέασε βαθιά την πόλη. Σύντομα όμως άρχισαν να χτίζονται οι πρώτοι ουρανοξύστες. Μετά το 1980 άρχισε μία μεγάλη οικονομική ανάπτυξη. Η Wall Street, όπως αποκαλείται το Χρηματιστήριο της πόλης, έγινε και πάλι παγκόσμια δύναμη. Παράλληλα σημειώθηκε σημαντική μείωση της εγκληματικότητας με τη φιλοσοφία της «μηδενικής ανοχής» του τότε Δημάρχου Juliani.

Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, η Νέα Υόρκη επλήγη από το πιο γνωστό τρομοκρατικό χτύπημα. Οι Δίδυμοι Πύργοι χτυπήθηκαν από δύο επιβατικά αεροσκάφη με αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους 3.000 άνθρωποι.

 

[Triplover]

Βασικές Πληροφορίες​

Δημιουργώ τη συγκεκριμένη ενότητα με την ελπίδα ότι θα παρέχει κάποιου είδους βοήθεια σε μελλοντικούς επισκέπτες του Μεγάλου Μήλου.

ESTA​

Η υπόθεση ESTA, παρά το γεγονός ότι δημιουργεί λίγο άγχος, είναι πολύ απλή. Κάναμε την αίτησή μας από την επίσημη ιστοσελίδα https://esta.cbp.dhs.gov/esta απαντώντας σε διάφορα ερωτήματα του στυλ, αν έχουμε σκοτώσει άνθρωπο ή σχεδιάζουμε να πιούμε το αίμα των χριστιανών, και μέσα σε λίγες ώρες, είχαμε πάρει την έγκριση. Κόστος 14$ το άτομο. Τα εκτυπώσαμε για να τα επιδείξουμε στον έλεγχο κατά την είσοδο στη χώρα.

Αεροπορικά και υπεραστικά​

Τα αεροπορικά εισιτήρια κλείστηκαν 4 μήνες πριν το ταξίδι από την ιστοσελίδα pamediakopes.gr με κόστος 355€ το άτομο (ενιαίο εισιτήριο) και είχαν ως εξής:

• Θεσσαλονίκη 10:10 – Ντίσελντορφ 12:00 14 Μαρ 15 Aegean Airlines

• Ντίσελντορφ 15:00 – Νιούαρκ 19:00 14 Μαρ 15 United Airlines (Εκτέλεση από Lufthansa)

• Νιούαρκ 20:40 28 Μαρ 15 – Ντίσελντορφ 10:20 29 Μαρ 15 Lufthansa

• Ντίσελντορφ 12:45 – Θεσσαλονίκη 16:20 29 Μαρ 15 Aegean Airlines

Επίσης, για την μετάβαση από Βοστόνη στην Ουάσιγκτον, προκειμένου να εξοικονομήσουμε χρόνο, επιλέξαμε την αεροπορική μετάβαση.

• Βοστόνη 08:05 – Ουάσιγκτον 09:45 22 Μαρ 16 jetBlue

Δύο βδομάδες πριν το δρομολόγιο έκλεισα τη μετάβαση από Νέα Υόρκη σε Βοστόνη με την BoltBus έναντι 19,5$ το άτομο. Αναχώρηση με το πρώτο πρωινό δρομολόγιο από την 1st Ave μεταξύ 38th & 39th και άφιξη στο Boston South Station.

• Νέα Υόρκη 07:00 – Βοστόνη 11:15 20 Μαρ 16 BoltBus (https://www.boltbus.com/)

Την ίδια μέρα πραγματοποίησα και την αγορά των κάτωθι εισιτηρίων:

• Ουάσιγκτον 07:15 – Φιλαδέλφεια 10:30 22 Μαρ 16 Magabus (http://us.megabus.com/), 12$ το άτομο και

• Φιλαδέλφεια 23:10 24 Μαρ 16 – Νέα Υόρκη 01:15 25 Μαρ 16 MegaBus, 9,50$ το άτομο

Μετάβαση από/προς Newark​

Αγοράσαμε τα εισιτήριά μας στο Terminal, πριν μπούμε στο AirTrain. Κοστίζει 13,00$ το ένα, συμπεριλαμβανομένου του σκέλους του AirTrain. Με το AirTrain κινηθήκαμε μέχρι την Newark Liberty International Airport Station, από όπου και επιβιβαστήκαμε στο τρένο της NJ TRANSIT με προορισμό το Penn Station NY.

Στην επιστροφή πήραμε το λεωφορείο 111 (http://www.njtransit.com/pdf/bus/T0111.pdf) από τη στάση 42 st – Port Authority Bus Terminal με προορισμό το εμπορικό κέντρο Jersey Gardens. Κόστος 7$. Από εκεί επιβιβαστήκαμε σε mini bus (5$) και σε ένα δεκάλεπτο ήμασταν στο Newark. Να σημειώσω ότι επιλέξαμε το συγκεκριμένο τρόπο, επειδή επιθυμούσαμε να επισκεφτούμε το εμπορικό κέντρο.

Μέσα Μαζικής Μεταφοράς​

Νέα Υόρκη

• Εβδομαδιαίο 31,00$. Μεμονωμένο 2,75$.

• Η MetroCard κοστίζει 1,00$. Ελάχιστη φόρτιση 5,50$. 11% μπόνους με κάθε φόρτιση από 5,50$ και άνω. (http://web.mta.info/nyct/fare/FaresatAGlance.htm)

Βοστόνη

• Μεμονωμένο εισιτήριο μετρό 2,65$ (CharlieTicket), ενώ με CharlieCard 2,10$.

Η CharlieCard είναι δωρεάν. (http://www.mbta.com/fares_and_passes/charlie/)

Ουάσιγκτον

• Η SmarTrip® Card κοστίζει $10,00 με $8,00 αξία, ενώ τα μεμονωμένα εισιτήρια από $2,15 έως και $5,90.

• Λεωφορείο $1,75 (https://www.wmata.com/fares/smartrip/)

Συνάλλαγμα​

Η Τράπεζα της Ελλάδος έχει συνήθως τις καλύτερες ισοτιμίες και προμήθεια τριών ευρώ ανεξαρτήτως ποσού. Λόγω των περιορισμών στη κίνηση κεφαλαίων που εφαρμόζει, επιδιώκει να πουλά νόμισμα μόνο για ταξιδιωτικούς λόγους. Συνεπώς απαραίτητη προϋπόθεση είναι η επίδειξη του διαβατηρίου.

Ξεκινήσαμε με περίπου 400-500$ το άτομο. Είναι ένα επαρκές ποσό για τα καθημερινά μικροέξοδα δύο εβδομάδων ταξιδιού στις ΗΠΑ. Συνήθως κουβαλάω μαζί μου όλα τα έξοδα του ταξιδιού σε μετρητά, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν αρκετά μεγάλος ο προϋπολογισμός και δεν θεώρησα συνετό να κυκλοφορώ με δύο τρία χιλιάρικα στη τσέπη.

Διαμονή​

Το πρόγραμμά μας έλεγε 14-20 Νέα Υόρκη, 20-22 Βοστόνη, 22-24 Ουάσιγκτον, 24 Φιλαδέλφεια και 25-28 Νέα Υόρκη. Παρακάτω παρουσιάζονται περιληπτικά οι χώροι διαμονής μας.

Νέα Υόρκη

Τρεις μήνες πριν το ταξίδι, κλείσαμε στο Q4 Hotel (http://www.q4hotel.com/) μέσω του Hostelworld.com. 40$ (συμπεριλαμβανομένου του φόρου 14,75%) το βράδυ ανά άτομο σε 8κλινο. Βρίσκεται στο Queens Plaza στο Queens δίπλα σε τρεις στάσεις μετρό. Είναι καθαρό, αν και τα 8κλινα ήταν υπερβολικά στενόχωρα. Έχει ντουλάπες που κλειδώνουν. Το δωμάτιο είχε δικό του μπάνιο. Στο υπόγειο υπάρχει πολύ ωραίος χώρος με κουζίνα, τραπεζαρία, καναπέδες. Θα την χαρακτήριζα αξιοπρεπή λύση για τα δικά μας βαλάντια. Σε περίπου 30 λεπτά βαριά ήμασταν στο Μανχάταν. Από τη reception αγοράσαμε έναντι 2$, νομίζω, μετατροπείς τάσης για τους φορτιστές μας.

Βοστόνη

Μείναμε στο Buckminster Hotel (http://www.bostonhotelbuckminster.com/), που απέχει δύο λεπτά από τη στάση Kenmore του μετρό. Ένας χώρος με δύο δωμάτια και μπάνιο. Πεντακάθαρο και εξαιρετικά άνετο με θέα στο δρόμο. Περίπου 45$ το βράδυ ανά άτομο.

Ουάσιγκτον

Στη πρωτεύουσα επιλέξαμε για τη διαμονή μας το Hilltop Hostel (http://www.hilltophosteldc.com/) δίπλα στη στάση Takoma του μετρό. Μια χαρά επιλογή, αν και είχε θέματα με την καθαριότητα. Βικτωριανή κατοικία του 1891, που ανήκει στη λίστα των ιστορικών κτηρίων της πόλης (DC register of historic buildings.). Εξαιρετικά ευγενικοί οι μεσήλικες που το διαχειρίζονται. Μας έδωσαν ένα 5κλινο για τους τέσσερίς μας δίχως να βάλουν άλλον. Η κράτησή μας ήταν για εξάκλινο έναντι 25€ περίπου το άτομο, συμπεριλαμβανομένου του φόρου 14%. Απείχε σίγουρα ένα μισάωρο από το κέντρο. Νομίζω ότι αν άλλαζαν τουλάχιστον τα σεντόνια και τις κουβέρτες και δεν χρησιμοποιούσαν κλινοσκεπάσματα που έχει ακόμα η γιαγιά μου, σίγουρα θα έδιναν μια καλύτερη αίσθηση καθαριότητας.

 

[Triplover]

1η μέρα – Ταξίδι & Άφιξη

Με την βοήθεια των γονιών μου ετοιμάζουμε τη βαλίτσα. Εδώ να επισημάνω ότι είχα επιλέξει να ταξιδέψω με σχεδόν άδεια βαλίτσα προκειμένου να μπορώ να κάνω ψώνια μιας, καθώς η Νέα Υόρκη είναι ο παράδεισος των αγορών. Σφηνώσαμε την χειραποσκευή στη βαλίτσα, τη δέσαμε και είμαστε στο 78αρι με προορισμό το αεροδρόμιο. Ακόμα καλά καλά δεν έχω συνέλθει από τα ξύδια της Κοζάνης. Αλλά ας όψεται. Συναντιόμαστε στο αστικό με τον Γιάννη και τον Σταύρο. Λάμπουν τα μάτια μας. Είναι και για τους τρεις μας ταξίδι ζωής. Σημειωτέον ο τέταρτος, ο πλούσιος της παρέας Κώστας, ήρθε με ταξί.

Μετά από μία ευχάριστη πτήση διάρκειας περίπου 2,5 ωρών,

προσγειωθήκαμε στο Ντίσελντορφ. Αναμονή και κανά τρίωρο αραλίκι στο αεροδρόμιο. Το αεροδρόμιο του Düsseldorf (DUS) είναι το τρίτο μεγαλύτερο της Γερμανίας, μετά τη Φρανκφούρτη και το Μόναχο, εξυπηρετώντας το 2015 22,4 εκατ. επιβάτες. Απέχει 7 χιλιόμετρα από το Ντίσελντορφ και έχει τρία terminals.

Πέρασε η ώρα και ξεκίνησε η επιβίβαση.

Μου έκανε αίσθηση ότι παρά την εξαιρετική προσφορά ήμασταν μάλλον οι μοναδικοί Έλληνες που ταξιδεύαμε στη πτήση.

Μπαίνοντας στο θηριώδες Boeing της Lufthansa, μείναμε με ανοικτό το στόμα.

Πρώτη φορά ταξιδεύαμε με ένα τόσο μεγάλο αεροσκάφος. Δύο διάδρομοι, οθόνες, μαξιλάρια, κουβέρτες, ακουστικά. Πολυτέλειες. Να μην πολυλογώ το ταξίδι ήταν εξαιρετικά ευχάριστο, μιας και ήταν η πρώτη μας εμπειρία σε τέτοιου είδους πτήση. Αυτό που μου έκανε αίσθηση είναι ότι οι αεροσυνοδοί δεν ήταν νεαρά πιπινάκια – γκομενάκια, αλλά άνθρωποι κάποιας 40+ ηλικίας, εξαιρετικά ευγενικοί επαγγελματίες. Φαγητό, ποτά, αναψυκτικά και καμία ταινιούλα. Ε, και λίγο ύπνο. Κατά τη διάρκεια της πτήσης συμπληρώσαμε ένα έντυπο για την είσοδό μας στις ΗΠΑ.

Μετά από 7-8 ώρες πτήσης, προσγειωθήκαμε στο Newark Liberty International Airport (EWR) ή απλά Newark. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης, έχει τρία terminals και απέχει 24 χιλιόμετρα από το Manhattan. Το 2015 εξυπηρέτησε 37,5 εκατ. επιβάτες.

Γρήγορος έλεγχος από την υπηρεσία μετανάστευσης με τυπικές ερωτήσεις για το επάγγελμα, την διάρκεια διαμονής και το πρόγραμμα ταξιδιού. Ακόμα και ο Γιάννης, που έχει μούσι εφάμιλλο του Harden, δεν είχε κανένα πρόβλημα.

Μετά από τουλάχιστον 1,5 ώρα στο τεράστιο αεροδρόμιο,

καταφέραμε να μπούμε στο τρένο για τη Νέα Υόρκη.

Αποβιβαστήκαμε από το NJ Transit στη Penn Station. Βγαίνοντας έξω από το σταθμό και κινούμενοι προς τη κοντινότερη στάση μετρό, αντικρίσαμε τις πρώτες μας εικόνες από μια βροχερή και με ανέμους Νέα Υόρκη. Οι ομπρέλες μας δεινοπαθούσαν.

Κατά τις 21:00 φτάνουμε στο hostel,

τακτοποιούμαστε και πέφτουμε ωσάν αρνάκια για ύπνο. Η κούραση ήταν αισθητή. Ήμασταν για περίπου 20 ώρες στο πόδι.

 

[Triplover]

15 Μαρτίου 2016 – Lower Manhattan & the Civic Center​

Κατά τις 05:30 είχαμε ξυπνήσει όλοι. Δίχως ξυπνητήρι. Πόσο να κοιμηθείς πια; Σε ένα μισάωρο, και ενώ δεν είχε ξημερώσει καν, η ομάδα, γεμάτη ενθουσιασμό, ξεχύνεται στους δρόμους της Νέας Υόρκης.

Μπουκάρουμε σε ένα μίνι μάρκετ να τσιμπήσουμε τίποτες και παίρνουμε το μετρό με προορισμό το Lower Manhattan. Βγαίνοντας από το μετρό και τη στάση Whitehall St & South Ferry αντικρύζουμε αυτές τις εικόνες.

Για τις 09:00 είχαμε κάνει κράτηση με την Statue Cruises (https://www.statuecruises.com/#/) για το καραβάκι που περνά από το Liberty Island και καταλήγει στο Ellis Island. Έχουμε χρόνο ακόμα για τη «κρουαζιέρα». Περιπλανηθήκαμε στη γύρω περιοχή.

Battery Maritime Building

​

Το Battery Maritime Building (http://www.batterymaritimebuilding.com/) αποτελεί τον τερματικό, από τον οποίο εξυπηρετείται το Governor’s Island. Κτίστηκε το 1909 σε ρυθμό Beaux Arts και μέχρι το 1938 εξυπηρετούσε τα πλοία μεταξύ Μανχάταν και Μπρούκλιν.

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στη παραλία.

125 Broad Street (1970-1)

55 Water Street (1969–72)

Το 53-όροφο κτήριο σχεδιάστηκε από το αρχιτεκτονικό γραφείο Emery Roth & Sons, και όταν κατασκευάστηκε, ήταν το μεγαλύτερο κτήριο γραφείων στο κόσμο. Παραμένει το μεγαλύτερο στη Νέα Υόρκη από την άποψη του χώρου που καταλαμβάνει, αφού εκτείνεται σε 4 οικοδομικά τετράγωνα.

Και απέναντι το Μπρούκλιν

Η ξακουστή γέφυρα του Brooklyn

32 Old Slip (1987)

​

Ο συγκεκριμένος ουρανοξύστης των 32 ορόφων χαρακτηρίζεται δείγμα του μεταμοντερνισμού στην αρχιτεκτονική.

New York City Police Museum (1909)

​

Κτίστηκε στη θέση παλαιότερου κτηρίου του Α’ Αστυνομικού Τμήματος, που υπήρχε από το 1884, και αποτέλεσε την έδρα του μέχρι το 1977, που διαλύθηκε μετά από σκάνδαλο διαφθοράς. Από το 2002 φιλοξενεί το μουσείο της αστυνομίας της Νέας Υόρκης (https://www.nycpm.org/).

Αφού κάναμε μία μικρή βόλτα, επιστρέψαμε στη Vietnam Veterans Plaza, η οποία είναι αφιερωμένη στους αμερικανούς που έχασαν τη ζωή τους στο πόλεμο του Βιετνάμ (1959 – 1976).

Vietnam Veterans Plaza

Water St

​

Μεταξύ των ουρανοξυστών ξεπροβάλει ο ναός της Our Lady of the Rosary. Είναι αφιερωμένος στη Elizabeth Ann Seton (1774–1821), που είναι ο πρώτος γεννημένος στην Αμερική άγιος της καθολικής εκκλησίας. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο ίδρυσε στο παρόντα χώρο καταφύγιο για άστεγες Ιρλανδές. Υπολογίζεται ότι περίπου 170.000 γυναίκες πέρασαν από εδώ.

Church of Our Lady of the Rosary (1883)

Είμαστε πια στο Battery Park (https://www.nycgovparks.org/parks/battery-park).

Ένα πάρκο με υπέροχη θέα στο Hudson River

και γεμάτο μνημεία και αγάλματα. Ένα από αυτά, είναι το μνημείο το οποίο είναι αφιερωμένο στους 4.601 Αμερικάνους, που έχασαν τη ζωή τους στον Ατλαντικό Ωκεανό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

WWII Memorial (1963)

Στις 8 γιγάντιες πλάκες αναγράφονται τα ονόματα των πεσόντων, ενώ ο χάλκινος αετός κοιτάζει στο Άγαλμα της Ελευθερίας.

The Sphere

​

Έργο του Fritz Koenig’s, που κάποτε βρισκόταν στο World Trade Center Plaza, και σήμερα, με αισθητά τα σημάδια από την καταστροφική τρομοκρατική επίθεση, είναι τοποθετημένη στο πάρκο ως φόρος τιμής στους αδικοχαμένους της 11η Σεπτεμβρίου.

Στο βάθος των δύο τελευταίων φωτογραφιών φαίνεται το Μνημείο για το Πόλεμο της Κορέας (1950-1953), στον οποίο συμμετείχε και η δική μας χώρα. Ανεγέρθη το 1991 και αποτέλεσε ένα από τα πρώτα μνημεία στις ΗΠΑ αφιερωμένο στους ήρωες σου συγκεκριμένου πολέμου.

The Immigrants (1973)

​

Tο Άγαλμα των Μεταναστών είναι έργο του Luis Sanguino κατά παραγγελία του Samuel Rudin, αφιερωμένο στους μετανάστες γονείς του. Μετά το θάνατό του τελευταίου, δωρήθηκε από την οικογένειά του στη πόλη και το 1983 τοποθετήθηκε στο Battery Park.

Giovanni da Verrazzano (1909)

Το άγαλμα του Ιταλού θαλασσοπόρου Giovanni da Verrazzano, του πρώτου ανθρώπου από το δυτικό κόσμο που έπλευσε στο κόλπο της Νέας Υόρκης (1524), δημιουργήθηκε κατόπιν εράνου της ιταλικής κοινότητας της Νέας Υόρκης.

Castle Clinton National Monument (1811)

​

Το κάστρο Clinton κτίστηκε για αμυντικούς σκοπούς. Κανένα από τα 28 κανόνια του δεν χρησιμοποιήθηκε σε μάχη. Από το 1824 μέχρι το 1855 χρησιμοποιήθηκε ως θέατρο και μετά διαδέχτηκε το Ellis Island σαν κέντρο υποδοχής μεταναστών.

Από εδώ πέρασαν περισσότεροι από 8 εκατ. μετανάστες. Από το 1896 μέχρι το 1941 φιλοξένησε το Ενυδρείο της πόλης. Σήμερα είναι κέντρο επισκεπτών και μνημείο.

American Merchant Mariners' Memorial

​

Φιλοτεχνήθηκε από τον Marisol Escobar το 1991 προς τιμήν των ανδρών του εμπορικού ναυτικού. Αναπαριστώνται 4 φιγούρες, εκ των οποίων η μία βρίσκεται εκτός της βάρκας, παλεύοντας να πιάσει το χέρι που του απλώνεται και να βγει στη στεριά.

Ακολουθούν εικόνες από τα Cool Globes. Είναι μία δημόσια έκθεση τέχνης με σκοπό την ευαισθητοποίηση των πολιτών στο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής.

Στο βάθος ο ουρανοξύστης One World Trade Center

City Pier A ((1884-86)

​

Μετά από αυτή την ξενάγηση στο γεμάτο αγάλματα και μνημεία Battery Park, ήρθε η ώρα να επιβιβαστούμε στο καράβι για το Ellis Island. Εν τω μεταξύ, η ουρά έχει αυξηθεί για τα καλά.

Μπουκάρουμε στο καράβι και πιάνουμε θέσεις στα αριστερά για να μπορέσουμε να αποθανατίσουμε το Άγαλμα της Ελευθερίας (http://www.libertyellisfoundation.org/about-the-statue-of-liberty).

 

[Triplover]

Πού είχαμε μείνει; Α ναι. Μόλις έχουμε επιβιβαστεί στο καραβάκι και τρέχουμε να πιάσουμε θέση στα αριστερά του σκάφους. Τα εισιτήριά μας τα έχουμε κλείσει πριν το ταξίδι από την ιστοσελίδα https://www.statuecruises.com/#/ και το κόστος αυτών ανέρχεται στα $18.

Εδώ να επισημάνω ότι είχαμε αποφασίσει να μην αποβιβαστούμε στο Liberty Island για οικονομία χρόνου, αλλά και επειδή δεν συγκινούμασταν ιδιαίτερα με την προοπτική να ανεβούμε στο Άγαλμα της Ελευθερίας. Για όποιον ενδιαφέρεται, θα πρέπει να φροντίσει να κάνει κράτηση 2-3 μήνες νωρίτερα.

Ξεκίνησε το καραβάκι. Το άγαλμα - σύμβολο της χώρας των ευκαιριών πλησίαζε. Παρά το τσουχτερό κρύο, ενθουσιασμένοι με το υπερθέαμα, τρέξαμε έξω για να δούμε και να φωτογραφήσουμε καλύτερα το άγαλμα. Τα συναισθήματα είναι δύσκολο να περιγραφούν. Δέος και ενθουσιασμός. Περάσαμε σχεδόν όλη τη διαδρομή έξω είτε φωτογραφίζοντας είτε φωτογραφιζόμενοι είτε χαζεύοντας.

​

Το Άγαλμα της Ελευθερίας, εγκαινιάστηκε το 1886 στα 100 χρόνια από τη Γαλλική Επανάσταση, ως δώρο των Γάλλων στον αμερικανικό λαό. Η αλήθεια είναι ότι μεγάλο μέρος του κόστους καλύφθηκε από δωρεές αμερικανών. Αποτελεί έργο ζωής του Γάλλου γλύπτη Frédéric-Auguste Bartholdi, οποίος αφιέρωσε 21 χρόνια από τη ζωή του για να το περατώσει. Έχει ύψος 93 μέτρα. Οι επτά εξοχές στο στέμμα συμβολίζουν τις επτά θάλασσες και τις επτά ηπείρους. Ο κορμός του αγάλματος σχεδιάστηκε από το γνωστό και μη εξαιρετέο Gustave Eiffel.

Το 1986, στην επέτειο 100 ετών από την ανέγερσή του, πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένα έργα συντήρησης που κόστισαν περίπου 100 εκατ. δολλάρια. Μεταξύ άλλων, αντικαταστάθηκε η αρχική φλόγα. Η τωρινή είναι καλυμμένη με φύλλα χρυσού 24 καρατίων. Σήμερα το άγαλμα αποτελεί το σήμα κατατεθέν των Η.Π.Α. και ένα από τα σημαντικότερα σύμβολα ελευθερίας στο κόσμο.

Μια εικόνα από το καράβι με φόντο τη γέφυρα Verrazzano

Και λίγο Manhattan

​

Πλησιάζουμε στο Ellis Island.

Λέγεται ότι ο μισός πληθυσμός των Η.Π.Α. μπορεί να έχει τις ρίζες του στο Ellis Island. Από το 1892 μέχρι το 1954, που αποτέλεσε το χώρο υποδοχής των μεταναστών στη χώρα, πέρασαν τις πύλες κοντά στα 12 εκατ. άνθρωποι. Υπήρχαν γραφεία, χώροι αποσκευών και ύπνου, όπως επίσης, και ιατρεία. Σήμερα στους χώρους του πάλαι ποτέ κέντρο υποδοχής φιλοξενείται το Ellis Island National Museum of Immigration (http://www.libertyellisfoundation.org/immigration-museum).

Ellis Island National Museum of Immigration

Η μεγάλη αίθουσα στην οποία ανέμεναν οι μετανάστες για να πάρουν την πολυπόθητη άδεια.

Μερικές ταμπέλες από το μουσείο

Ρατσιστικές εκδηλώσεις ενάντια στους Κινέζους

​

Στο μουσείο εκτίθενται κατά βάση αντικείμενα από τους ανθρώπους που πέρασαν από το νησί. Δεν ήταν λίγοι και οι Έλληνες.

Μία φωτογραφία με τους κομψούς καλοντυμένους μετανάστες

Ένα πολύ ενδιαφέρον σκίτσο στο οποίο η Αμερική παρουσιάζεται ως ένας γίγαντας που σχηματίζει με το σώμα του ανθρώπινη αψίδα θριάμβου και υποδέχεται τους τίμιους και τολμηρούς ανθρώπους, προσφέροντάς τους τη γη της προόδου και της ευημερίας.

Μερικές ωραίες εικόνες του Μανχάταν

​

Λίγο πριν αναχωρήσουμε, είμαστε στο προαύλιο του μουσείου για να θαυμάσουμε την υπέροχη θέα προς το Μανχάταν.

Δύο πιο μακρινές λήψεις

​

Επιβιβαστήκαμε στο καραβάκι για το γυρισμό, αφήνοντας πίσω μας ένα νησί με τόσο έντονη ανθρώπινη αύρα και ένα μέρος τόσο επίκαιρο στη χώρα μας (Μάρτης 2016), το hot spot της Νέας Υόρκης.

Αποβιβαστήκαμε στο Battery Park.

Battery Place με Little W St

​

Το 1609 πλοίο της Ολλανδικής Εταιρίας Δυτικών Ινδιών με πλοίαρχο τον Άγγλο Henry Hudson προσάραξε στο λιμάνι της τωρινής Νέας Υόρκης. Οι Ολλανδοί ίδρυσαν το Νέο Άμστερνταμ. Μυθική είναι η αγορά του νησιού Μανχάταν από τους γηγενείς πληθυσμούς έναντι 23$ από τον Peter Minuit, τότε ηγέτη των Ολλανδών, Η πραγματικότητα είναι ότι το κόστος υπολογίζεται από διάφορες μελέτες από 1.000 έως και 15.600$. Το σημαντικότερο όμως στοιχείο που πρέπει να λάβουμε υπόψη είναι έννοια της πώλησης για τις δύο πλευρές, καθώς δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι για τους γηγενείς η πώληση σήμαινε ό,τι και για τους δυτικούς.

Netherland Monument

​

Το έργο κατασκευάστηκε το 1926 ως δώρο της Ολλανδίας για τα 300 χρόνια από την αγορά του Manhattan.

Brooklyn-Battery Tunnel Ventilation Building

One Battery Park Plaza (1971 - Emery Roth & Sons)​

US Custom House (1907)​

​

Σχεδιάστηκε από τον Cass Gilbert ως τελωνείο και αποτελεί ένα από τα ωραιότερα δείγματα Beaux Arts της Νέας Υόρκης. Το 1973 το τελωνείο μεταφέρθηκε και το κτήριο έμεινε ανεκμετάλλευτο. Από τo 1994 στεγάζει το Smithsonian National Museum of the American Indian (http://nmai.si.edu/visit/newyork/). Δεν εισήλθαμε στο μουσείο, παρά το γεγονός ότι έχει ελεύθερη είσοδο ως μέλος των μουσείων του ιδρύματος Smithsonian.

​

Στα 4 κυρίαρχα αγάλματα σχεδιασμένα από τον Daniel Chester French αναπαριστώνται οι 4 ήπειροι με την μορφή γυναικών. Στη λήψη φαίνονται οι δύο. Αριστερά η Αμερική να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον και δεξιά η Ευρώπη περιτριγυρισμένη από σύμβολα της παλαιάς της δόξας.

Μπροστά από το μουσείο βρίσκεται το παλαιότερο (1733) πάρκο της Νέας Υόρκης, το Bowling Green (https://www.nycgovparks.org/parks/bowling-green).

Το 1989 ο γλύπτης Arturo Di Modica με την βοήθεια φίλων του ξεφόρτωσε ένα άγαλμα ταύρου βάρους 3,2 τόνων έξω από το Χρηματιστήριο. Παρά το γεγονός ότι απομακρύνθηκε από το σημείο, οι αρχές της πόλης, εισακούοντας τις φωνές του κόσμου, το τοποθέτησαν λίγα μέτρα πιο πέρα στη Bowling Green. Ο καλλιτέχνης δημιούργησε το άγαλμα με προσωπικό κόστος που ανήλθε στα 350 χιλ. δολάρια. Αφορμή αποτέλεσε η κατάρρευση της Black Monday 19 Οκτώβρη του 1987, όταν ο δείκτης Dow Jones έχασε 508 μονάδες. Ο ταύρος, ο επονομαζόμενος charging bull (http://chargingbull.com/), εμφανίζεται ως σύμβολο δύναμης και ελπίδας του αμερικανικού λαού. Σήμερα αποτελεί το σύμβολο της Wall Street και των επιθετικών αγορών.

Charging bull

Υπάρχει μια παράξενη παράδοση αγνώστου προελεύσεως και εξήγησης, κατά την οποία ο κόσμος πιάνει τους όρχεις του ταύρου. Λέγεται ότι φέρνει καλή τύχη.

Στον αριθμό 26 της Broadway βρίσκεται ο Standard Oil Building. Σχεδιάστηκε ως έδρα της ομώνυμης πετρελαϊκής συμφερόντων John D. Rockefeller. Το αρχικό κτήριο κτίστηκε το 1885 και με τον καιρό προστίθενταν όροφοι. Η σημαντικότερη επέκταση πραγματοποιήθηκε τη περίοδο 1921 έως 1928, υπό την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Thomas Hastings.

Standard Oil Building

Η Standard Oil έφτασε να ελέγχει το 90% της αγοράς πετρελαίου των Η.Π.Α. Όταν το 1911 το Ανώτατο Δικαστήριο επέβαλε περιορισμούς στο μονοπώλιο, ο δαιμόνιος Rockefeller την έσπασε σε 34 μικρότερες, μεταξύ των οποίων η ExxonMobil και η Chevron.

Trinity Church

​

H Trinity Church, κτισμένη το 1846 σε γοτθικό ρυθμό, κάποτε ήταν το ψηλότερο κτήριο της πόλης.

​

Στην αυλή του βρίσκονται οι τάφοι μερικών από τους επιφανείς άνδρες στην ιστορία των Η.Π.Α., όπως ο Alexander Hamilton.

O τάφος του Hamilton

Irving Trust Company

​

Το καταπληκτικό κτήριο της Irving Trust Company βρίσκεται σε μία ιδεατή τοποθεσία. Στην Wall St 1 και στη Broadway. Οι ιδιοκτήτες της πανίσχυρης τότε τράπεζας, έχοντας πλήρη γνώση της τοποθεσίας στην οποία βρισκόταν η έκτασή τους, προσέλαβαν τον Ralph Walker για να σχεδιάσει έναν ουρανοξύστη εφάμιλλο του μεγέθους και της δυναμικής της εταιρίας τους. Το έργο παραδόθηκε το 1932 και αποτελεί ένα από τα ωραιότερα κτήρια της εποχής του.

Equitable Building (1915)

​

Η ανέγερσή του προκάλεσε αντιδράσεις, καθότι έκρυβε τον ήλιο. Μετά από αυτό, εφαρμόστηκαν περιορισμοί στην ανέγερση ουρανοξυστών.

Η είσοδος του κτηρίου επί της Nassau St

​

 

[Triplover]

Προχωράμε στo Zuccotti Park.

Zuccotti Park

Από αριστερά προς δεξιά έχουμε Marine Midland Building, Equitable Building και Trinity Building

​

Το κόκκινο σιδερένιο γλυπτό στο κέντρο είναι το Joie de Vivre του Mark di Suvero, που τοποθετήθηκε στη πλατεία το 2006. Ζόρικη η μοντέρνα τέχνη.

Trinity Building (1904-07 )

​

Ο 22-όροφος δίδυμος πύργος κτίστηκε σε νεογοτθικό ρυθμό, για να είναι σε αρμονία με το Trinity Church.

Ο Red Cube με φόντο το υπέροχο Trinity Building

​

O “Red Cube”του Isamu Noguchi τοποθετήθηκε το 1967 έξω από το Marine Midland Building.

Marine Midland Building (1967 - Gordon Bunshaft)

​

Μετά από ένα διάλειμμα για φαγητό σε Burger King με αυτό το φανταστικό πλαστικό μπέργκερ,

​

μπαίνουμε στη Wall St. Πήρε το όνομά της από το αμυντικό τοίχος που είχαν υψώσει οι Ολλανδοί για να προστατεύσουν τo Νέο Άμστερνταμ από τους γηγενείς.

​

Το κτήριο που μοιάζει με δίδυμο είναι του 1913, ενώ το επόμενο του 1962 σχεδιασμένο από το γραφείο Emery Roth & Sons. Βρίσκονται στη Broad St.

Federal Hall (1834-42)

​

Κτίστηκε για να στεγάσει το τελωνείο. Σε αυτό το σημείο ορκίστηκε το 1789 ως πρώτος πρόεδρος των Η.Π.Α ο George Washington, του οποίου το άγαλμα βρίσκεται στην είσοδο του νεοκλασικού.

Το άγαλμα του George Washington και στο βάθος το Χρηματιστήριο

​

Tο 1792 τέθηκαν οι βάσεις του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης (New York Stock Exchange – NYSE) , όταν 24 χρηματιστές συμφώνησαν να συναλλάσσονται μόνο μεταξύ τους. Σιγά σιγά γιγαντώθηκε και σήμερα είναι το μεγαλύτερο στο κόσμο με κριτήριο την κεφαλαιοποίηση. Στο Μεγάλο Κραχ του 1929 πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε έξω από το κτήριο. Το νεοκλασικό κτήριο παραδόθηκε το 1903.

40 Wall Street - Trump Building

​

Το 1930, μετά από 11 μήνες εργασιών με το γραφείο των Shreve & Lamb (Empire State Building) να έχει συμβουλευτικό ρόλο,, παραδώθηκε ο 71-ορόφων ουρανοξύστης στη Bank of Manhattan Trust.

Αποτέλεσε για μία μικρή περίοδο το ψηλότερο κτήριο του κόσμου, προτού ξεπεραστεί από το Chrysler Building. Οι αρχιτέκτονες Shreve και Lamb, εξοργισμένοι για τον τρόπο που έχασαν τα πρωτεία, καθώς το τελευταίο ξεπέρασε το δικό τους λόγω μιας μυτερής ακτίνας, έγραψαν άρθρο σε εφημερίδα ισχυριζόμενοι ότι το Bank of Manhattan Trust ήταν στην πραγματικότητα το ψηλότερο κτήριο στο κόσμο, καθότι είχε το ψηλότερο σε χρήση όροφο. Χαρακτηριστικά το δικό τους παρατηρητήριο βρισκόταν 30 m ψηλότερα από τον τελευταίο όροφο του Chrysler Building.

Λήψη από την Pine St

​

Το 1995 αγοράστηκε από τον τωρινό πρόεδρο Donald Trump και μετονομάστηκε σε Trump Building.

55 Wall Street - National City Bank Building

​

Το όμορφο νεοκλασικό κτήριο στέγασε το United States Custom House (τελωνείο) από το 1862 μέχρι το 1907 μέχρι που το τελευταίο μεταφέρθηκε στη Bowling Green. Αγοράστηκε από την National City Bank (προκάτοχος της Citibank) και αποτέλεσε την έδρα της μέχρι το 1961. Τα εκτεταμένα έργα ανακαίνισης του κτηρίου (1907-1910) πραγματοποιήθηκαν υπό την επίβλεψη του Charles Follen McKim.

63 Wall Street - The Crest (1929)

​

To Wall and Hanover Building κτίστηκε για να στεγάσει τη τράπεζα Brown Brothers & Co. Το 2003 πωλήθηκε, οπότε και μετονομάστηκε σε The Crest - 63 Wall Street. Έκτοτε χρησιμοποιείται ως συγκρότημα ενοικιαζόμενων διαμερισμάτων.

Και κάπου ανάμεσα στους ουρανοξύστες ξεπροβάλλει αυτός ο υπέροχος χώρος χαλάρωσης. Ένα μικρό παρκάκι στο ισόγειο του ουρανοξύστη επί της 60 Wall St. Το κτήριο φιλοξενεί, μεταξύ άλλων, τη Deutsce Bank.

Μερικά ωραία κτήρια επί της Pine St

Our Lady of Victory Church

​

Η ρωμαιοκαθολική εκκλησία γεωργιανού ρυθμού, γνωστή και ως War Memorial Church, περατώθηκε το 1946 σε ανάμνηση της νίκης των Η.Π.Α. στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Chase Manhattan Bank Tower (1961)

​

Σχεδιάστηκε από τον Gordon Bunshaft για λογαριασμό της Chase Manhattan Bank, συμφερόντων οικογένειας Rockefeller. Από το 2013 ανήκει σε κινέζικο όμιλο.

Μερικές εικόνες από τα κτήρια περιμετρικά της πλατείας

​

Ο υπέροχος ουρανοξύστης που φαίνεται από πίσω στο κέντρο της φωτογραφίας είναι αυτός επί της 60 Wall Street. Είναι το κτήριο με την υπέροχη πλατεία στο ισόγειό του. Κτίστηκε μεταξύ 1987 και 1989 σε σχέδια των Kevin Roche και John Dinkeloo για λογαριασμό της J.P. Morgan.

Liberty Tower

​

Ο Liberty Tower (πρώην Sinclair Oil Building) ανεγέρθη το 1909-10 και ήταν το ψηλότερο κτήριο του κόσμου. Ένας εκ των ενοίκων του υπήρξε ο πρόεδρος Theodore Roosevelt, που εδώ διατηρούσε το δικηγορικό του γραφείο.

Group of Four Trees

​

Τα 4 δέντρα του Jean Dubuffet τοποθετήθηκαν το 1972 έξω από το Chase Manhattan Bank, κατόπιν παραγγελίας του David Rockefeller.

Federal Reserve Bank of New York

​

Η Federal Reserve Bank of New York είναι μία από τις 12 τράπεζες που αποτελούν το ομοσπονδιακό σύστημα τραπεζών των Η.Π.Α.(Κεντρική Τράπεζα). Το νεοαναγεννησιακό κτήριο κτίστηκε τη περίοδο 1919 - 1924, ενώ το 1935 προστέθηκε ένα τμήμα από τους York and Sawyer.

Louise Nevelson Plaza

​

Σε απόσταση αναπνοής είναι η Louise Nevelson Plaza. Είναι το πρώτο πάρκο της Νέας Υόρκης, που πήρε το όνομα καλλιτέχνη. Τα 7 σιδερένια γλυπτά της Louise Nevelson με το όνομα "Shadows and Flags", κοσμούν την πλατεία.

Στο βάθος της τελευταίας φωτογραφίας φαίνεται η νότια πλευρά του Federal Reserve Bank of New York Building.

Διασχίζουμε την Maiden Ln μέχρι τη Nassau St. Στη γωνία ένα μαυριδερό σαν τα πνευμόνια των πελατών του κατάστημα.

​

Είμαστε και πάλι στην Liberty St.

Chamber of Commerce

​

Το Beaux-Arts κτήριο κτίστηκε το 1902 για να αποτελέσει την έδρα του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Νέας Υόρκης. Από τότε έγιναν σημαντικές προσθήκες και ανακαινίσεις.

Στο πεζοδρόμιο, στη τομή των Maiden Lane και Broadway, βρίσκεται ένα παράξενο ρολόι. Το 1899 ο κοσμηματοπώλης William Barthman τοποθέτησε στο πεζοδρόμιο, ακριβώς έξω από το μαγαζί του, ένα ρολόι, προκειμένου να τραβήξει τα βλέμματα και να προσελκύσει πελάτες.

​

Όμως για κακή του τύχη, ο υπάλληλος που το είχε σχεδιάσει πέθανε. Έτσι κατέστη εξαιρετικά δύσκολο για τον Barthman να το ρυθμίζει. Το 1940 τοποθέτησε ένα καινούργιο ρολόι.

Κατευθυνόμαστε προς το μνημείο των Δίδυμων Πύργων και μπροστά μας ορθώνεται η γεωργιανού ρυθμού St Paul’s Chapel (https://www.trinitywallstreet.org/about/stpaulschapel).

​

Η επισκοπική αυτή εκκλησία κτίστηκε το 1776 και ήταν το ψηλότερο κτήριο της Νέας Υόρκης. Θεωρείται το παλαιότερο κτήριο της πόλης σε συνεχιζόμενη χρήση.

 

[Triplover]

Πλησιάζουμε σε ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Νέας Υόρκης, στους Δίδυμους Πύργους και στο One World Trade Center. Κυριαρχεί στους αιθέρες το ψηλότερο κτήριο της Νέας Υόρκης.

​

Μετά τη κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων από την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, αποφασίστηκε η ανέγερση ενός πύργου που θα τις αντικαταστούσε. Το έργο δόθηκε στον αρχιτέκτονα David Childs, του οποίου η εταιρία Skidmore, Owings & Merrill (SOM) έχει σχεδιάσει το Burj Khalifa.

​

Οι εργασίες ξεκίνησαν το 2006 και κράτησαν μέχρι το Νοέμβριο του 2014. Ο ύψους 541 m (συμπεριλαμβανομένης της αντέννας) ουρανοξύστης κόστισε 3,9 δισ. δολάρια και είναι το ψηλότερο κτήριο του δυτικού ημισφαιρίου και το έκτο ψηλότερο του κόσμου.

​

Να επισημάνω ότι στον ουρανοξύστη υπάρχει Παρατηρητήριο (https://oneworldobservatory.com/). Εμείς είχαμε επιλέξει άλλο. Θα δείτε σε λίγες ώρες ποιο.

World Trade Center station

​

Ο World Trade Center station είναι τερματικός σταθμός του PATH (Port Authority). Στο σημείο υπήρχαν παλαιότεροι σταθμοί. Ωστόσο, μετά την 11η Σεπτεμβρίου πάρθηκε η απόφαση για την κατασκευή καινούργιου σταθμού.

​

Το έργο ανατέθηκε στο γνωστό και μη εξαιρετέο Ισπανό Santiago Calatrava. Μετά από μεγάλη καθυστέρηση, αλλαγές στα σχέδια και ένα κόστος που ανήλθε στα 3,74 δισ. δολάρια, στις 4 Μαρτίου του 2016 (10 μέρες πριν πατήσουμε το πόδι μας στη Νέα Υόρκη) εγκαινιάστηκε το κυρίως κτήριο, που φέρει την ονομασία Oculus.

Το εσωτερικό του σταθμού

​

Ο σταθμός μοιάζει με πουλί, που ανοίγει τα φτερά του. Μπορώ να πω ότι μου άρεσε πάρα πολύ, τόσο ο συμβολισμός του δίπλα σε ένα χώρο που χάθηκαν τόσες ζωές, αλλά και για μία πόλη πρωτοπόρο, όπως το Μεγάλο Μήλο, όσο και αισθητικό αποτέλεσμα.

​

Στα αριστερά της εικόνας το ογκώδες κτήριο που διακρίνεται είναι το Federal Office Building. Στεγάζει μεταξύ άλλων το ταχυδρομείο. Είναι ένα μείγμα νεοκλασικού και Art Deco. Υπέστη ζημιές από την επίθεση της 11/9, κατά βάση εξωτερικές, οι οποίες όμως αποκαταστάθηκαν.

Μουσείο 11ης Σεπτεμβρίου

​

Το μουσείο της 11ης Σεπτεμβρίου (https://www.911memorial.org/) άνοιξε το Μάιο του 2014 προς τιμήν των θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης. Φιλοξενεί αντικείμενα, φωτογραφίες και βίντεο. Το κτήριο σχεδιάστηκε από τον Davis Brody Bond.

​

Δεν μπήκαμε μέσα, λόγω της μεγάλης ουράς που υπήρχε. Τις Τρίτες το απόγευμα έχει δωρεάν είσοδο.

Μνημείο της 11ης Σεπτεμβρίου

​

Το μνημείο της 11ης Σεπτεμβρίου σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Michael Arad, σε συνεργασία με το γραφείο αρχιτεκτονικής τοπίου του Peter Walker. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 2006 και ολοκληρώθηκαν στις 12 Σεπτεμβρίου του 2011, δέκα χρόνια και μία μέρα μετά το χτύπημα.

​

Κυρίαρχο ρόλο στο μνημείο παίζουν οι δύο πισίνες, που βρίσκονται στη βάση των Δίδυμων Πύργων. Περιμετρικά σε αυτές είναι γραμμένα τα ονόματα των 2.977 θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου και των έξι από τον βομβαρδισμό των Δίδυμων Πύργων το 1993, συνολικά 1983 ονόματα θυμάτων. Είναι τοποθετημένα ανά υπηρεσία, γραφείο κτλ και όχι τυχαία.

​

Είναι ένα υπέροχο μνημείο, περιτριγυρισμένο από καλαίσθητους ουρανοξύστες. Η πλατεία σίγουρα είναι ένα από τα must της πόλης. Σφύζει από τουρίστες και κατοίκους.

 

[taxidiara]

Αααχ τι μας κάνεις πρωί πρωί.... Δώσε Αμέρικα στο λαό!

 

[Triplover]

Συνεχίζουμε με τα διάφορα πανέμορφα κτήρια που περιβάλλουν το μνημείο και προσδίδουν μια ιδιαίτερη λάμψη στο σημείο.

4 World Trade Center

​

Ο 4 World Trade Center με ύψος 298 m είναι το δεύτερο ψηλότερο κτήριο της περιοχής του World Trade Center μετά τον 1 World Trade Center. Σχεδιάστηκε από τον Ιάπωνα Fumihiko Maki και παραδόθηκε το 2013, με το κόστος του να ανέρχεται στα 1.67$ δισ. δολάρια.

Εδώ να πληροφορήσω ότι στη περιοχή επικρατεί οικοδομικός οργασμός. Οι ανεπανόρθωτες ζημιές από την τρομοκρατική επίθεση ανάγκασαν τους κρατικές παράγοντες, αλλά και τις επιχειρήσεις να προχωρήσουν σε σχέδια ανοικοδόμησης νέων κτηρίων. Μεταξύ άλλων, οι ουρανοξύστες 2 και 3 World Trade Center είναι υπό ανέγερση.

90 West Street

​

Η 90 West Street παραδόθηκε από τον Cass Gilbert το 1907. Στο χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου υπέστη σοβαρές ζημιές, δίχως όμως να καταρρεύσει.

Federal Office Building και 30 Park Place

​

Το ψηλό κτήριο που διακρίνεται στο κέντρο της εικόνας είναι το νεόδμητο Four Seasons Hotel New York Downtown (30 Park Place). Έχει ύψος 286 μέτρα, 82 ορόφους και αποτελεί ένα από τα ψηλότερα κτήρια της Νέας Υόρκης, που φιλοξενούν κατοικίες.

Brookfield Place

​

Από πίσω φαίνονται τα υπέροχα κτήρια που αποτελούν το Brookfield Place. Μέχρι το 2014 ονομάζονταν με τον αριθμό και το World Financial Center. Σήμερα ανήκουν όλα στην καναδική Brookfield Office Properties, εκτός του ουρανοξύστη που βρίσκεται 200 Vesey Street, που ανήκει στην American Express. Η πλειονότητα αυτών ανεγέρθη τη δεκαετία του 1980.

​

Το ξέρατε ότι υπάρχει τμήμα του τοίχους του Βερολίνου στη Νέα Υόρκη; Και μάλιστα όχι ένα, αλλά πέντε. Το συγκεκριμένο τμήμα δωρήθηκε από την πόλη του Βερολίνου το 2004 στην επέτειο των 15 ετών από την πτώση του τοίχους.

Μερικές ακόμα εικόνες από τη δυτική πλευρά των κτηρίων του Brookfield Place

​

Να και το σκυλοπάρκο. Στη Νέα Υόρκη σε πολλά σημεία των πάρκων βλέπαμε απαγορευτικές πινακίδες για τα σκυλιά. Λογικό, αφού έχουν ειδικούς χώρους για τα ζώα. Στο Ελλάντα πάντα στα άκρα. Ή γύρο χοιρινό θα τα κάνουμε ή θα καταλάβουμε ολόκληρο πάρκο.

Sirius Dog Run

​

Το όνομά του το πήρε από έναν αστυνομικό σκύλο, που έχασε τη ζωή του την 11/9.

​

Και βγαίνουμε στο υπέροχο Battery Park City Esplanade να χαζέψουμε το Hudson River και τους ουρανοξύστες του New Jersey. Κάναμε ένα διάλειμμα να ξεκουράσουμε τα δίμετρα καλογυμνασμένα μεν, ολίγον επιπονημένα δε, κορμιά μας.

Τα παγκάκια γεμάτα παρά το τσουχτερό κρύο

Και λίγο New Jersey

Ο Triplover σε μία εντελώς αυθόρμητη λήψη

​

Το πρόγραμμά μας έχει πάει πολύ καλά. Έχουμε δει υπέροχα μέρη σε μία μόνο μέρα. Προλαβαίνουμε το Top of the Rock. Παίρνουμε το μετρό με προορισμό το Rockefeller Center.

Είμαστε στην 6η λεωφόρο ή Avenue of the Americas και W 50th St.

​

Στη φωτογραφία διακρίνονται το News Corp. Building (στο βάθος) και το McGraw-Hill Building. Ανεγέρθησαν στα πλαίσια επέκτασης του Rockefeller Center στα τέλη της δεκαετίας 1960 και αρχές 1970 από τον Wallace Harrison, αγαπημένο αρχιτέκτονα της οικογένειας Rockefeller.

Στον πρώτο ουρανοξύστη στεγάζεται η 21st Century Fox , η Fox News και οι θυγατρικές της News Corp, Dow Jones & Company και The Wall Street Journal. Όλες δημιουργήματα του κροίσου των μίντια Rupert Murdoch.

Radio City

​

Το Radio City Music Hall άνοιξε τις πόρτες του στα τέλη του 1932 ως μέρος του Rockefeller Center. Πραγματοποιούνται συναυλίες, τηλεοπτικά show, κινηματογραφικές προβολές μέχρι και Draft του NFL.

Rockefeller Plaza

​

Βρισκόμαστε πια στη καρδιά του Rockefeller Center. Το Rockefeller Center είναι ένα μεγάλο συγκρότημα, που αποτελείται από 19 ουρανοξύστες και καλύπτει έκταση 89.000 m2 μεταξύ 48th, 51st St, Fifth Avenue και Sixth Avenue. Έχει ανακυρηχθεί Εθνικό Ιστορικό Μνημείο από το 1987.

​

Πήρε το όνομά του από τον John D. Rockefeller, Jr., που το 1928 προχώρησε σε μακροχρόνια μίσθωση της έκτασης από το Columbia University και ξεκίνησε την ανοικοδόμησή της το 1930 εν μέσω της μεγάλης οικονομικής κρίσης. Λόγω της άσχημης οικονομικής συγκυρίας αναγκάστηκε να χρηματοδοτήσει εξ ολοκλήρου το τεράστιο αυτό έργο.

​

Τον Μάιο του 1930 ξεκίνησε η κατασκευή των 14 κτηρίων σε Art Deco ρυθμό υπό την επίβλεψη του Raymond Hood, και με την συμμετοχή του νεαρού τότε Wallace Harrison. Η ανέγερση ολοκληρώθηκε το 1939. Το 1947 ολοκληρώθηκε το κτήριο της 51st St, ενώ τα υπόλοιπα 4 επί της Avenue of the Americas τις δεκαετίες 1960 και 1970.

Να και η σημαία της Ελλαδάρας μας

​

Το 1985 το Rockefeller Group αγόρασε την έκταση έναντι $400 εκατ. από το Columbia University. Σήμερα ανήκει σε κονσόρτιουμ που αποτελείται από διάφορους επενδυτές, μεταξύ των οποίων η Goldman Sachs, ο Gianni Agnelli (FIAT), οι διάδοχοι του Σταύρου Νιάρχου και ο David Rockefeller.

Αυτή είναι η είσοδος του κύριου κτηρίου του συγκροτήματος 30 Rockefeller Plaza ή από το 2015 Comcast Building.

Comcast Building

​

Περατώθηκε το 1933. Έχει ύψος 260 m και είναι το 14 ψηλότερο κτήριο της Νέας Υόρκης. Μέχρι το 1988 ονομαζόταν RCA Building (Radio Corporation of America - ιδρυθείσα από την General Electric), οπότε και μετονομάστηκε σε GE Building, αφού η RCA πέρασε ξανά στα χέρια της δημιουργού της.

Η εντυπωσιακή της είσοδος είναι αφιερωμένη στη Σοφία και στη Γνώση με την επιγραφή από τον Προφήτη Ισαΐα "Η σοφία και η γνώση ας είναι η σταθερότητα των καιρών σας". Η μετάφραση μπορεί να μην είναι ακριβής, αλλά δεν έχω διάθεση να μπω σε βαθιές θρησκευτικές αναλύσεις της Παλαιάς Διαθήκης.

​

Στo Comcast Building βρίσκεται το Top of the Rock, γραφεία του τηλεοπτικού σταθμού NBC, αλλά και το πολυτελές και ιστορικό εστιατόριο Rainbow Room.

Μπροστά ακριβώς βρίσκεται πίστα για πατινάζ, η οποία είναι περιτριγυρισμένη με σημαίες των χωρών – μελών του Ο.Η.Ε. Υπάρχουν διάφορα γλυπτά. Αυτό που ξεχωρίζει είναι το επιχρυσωμένο βάρους 8 τόνων άγαλμα του Προμηθέα, δημιουργημένο το 1934 από τον Paul Manship.

​

Εδώ φαίνεται η πλάκα, που τοποθετήθηκε το 1962 και περιλαμβάνει τις αρχές στις οποία πίστευε ο John D. Rockefeller Jr.

​

“I believe in the supreme worth of the individual and in his right to life, liberty, and the pursuit of happiness.

I believe that every right implies a responsibility; every opportunity, an obligation; every possession, a duty.

I believe that the law was made for man and not man for the law; that government is the servant of the people and not their master.

I believe in the Dignity of labor, whether with head or hand; that the world owes no man a living but that it owes every man an opportunity to make a living.

I believe that thrift is essential to well ordered living and that economy is a prime requisite of a sound financial structure, whether in government, business or personal affairs.

I believe that truth and justice are fundamental to an enduring social order.

I believe in the sacredness of a promise, that a man's word should be as good as his bond; that character not wealth or power or position – is of supreme worth.

I believe that the rendering of useful service is the common duty of mankind and that only in the purifying fire of sacrifice is the dross of selfishness consumed and the greatness of the human soul set free.

I believe in an all-wise and all-loving God, named by whatever name, and that the individuals highest fulfilment, greatest happiness, and widest usefulness are to be found in living in harmony with His Will.

I believe that love is the greatest thing in the world; that it alone can overcome hate; that right can and will triumph over might.”

Πήγε 17:30​

​

και εμείς κατευθυνόμαστε στο σημείο πώλησης των εισιτηρίων για το Top of the Rock. Καθότι η δύση του ήλιου ήταν κατά τις 19:00, επιλέξαμε ως ώρα εισόδου τις 18:30.

Συνεχίζουμε λοιπόν μιας και έχουμε ένα 45λεπτο στη διάθεσή μας.

Η είσοδος του International Building επί της 5th Ave​

​

Κατά την Τιτανομαχία, το πόλεμο δηλαδή μεταξύ Θεών του Ολύμπου και Τιτάνων, ο Άτλας ήταν από τα πρωτοπαλίκαρα του Κρόνου. Για κακή του τύχη μετά την ήττα τους, ο Δίας επέβαλλε στον Άτλαντα βαριά τιμωρία. Τον υποχρέωσε να φέρει για πάντα στους ώμους τους Ουρανούς.

​

Στο άγαλμα αναπαρίσταται ο μύθος του Άτλαντα.

St Patrick’s Cathedral​

​

Το 1858, υπό την επίβλεψη του James Renwick, ξεκίνησε η ανέγερση της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας του Αγία Πατρικίου (https://saintpatrickscathedral.org/) και ολοκληρώθηκε 20 χρόνια αργότερα. Σε βάθος χρόνου προστέθηκαν διάφορα τμήματα.

​

Ο νεογοτθικός καθεδρικός είναι έδρα του αρχιεπισκόπου της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας της Νέας Υόρκης και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης.

Μερικές φωτογραφίες από το εσωτερικού του πραγματικού εντυπωσιακού ναού

Olympic Tower

​

O 51-ορόφων ουρανοξύστης, που φέρει το όνομα Olympic Tower, βρίσκεται σε ιδιαίτερα προνομιακή θέση επί της 5ης Λεωφόρου και ακριβώς δίπλα στο St' Patrick's Cathedral. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1976 σε σχέδια του αρχιτεκτονικού γραφείου Skidmore, Owings and Merrill (SOM - Burj Khalifa, One World Trade Center κοκ) για λογαριασμό του Αριστοτέλη Ωνάσση. Σήμερα, μεταξύ των ενοίκων του, είναι και το ΝΒΑ.

New York Palace Hotel​

​

To 1881 ο Βαυαρός επιχειρηματίας Henry Villard αγόρασε την έκταση και ανέθεσε στους McKim, Mead και White την κατασκευή διαμερισμάτων. Λόγω οικονομικών προβλημάτων, δεν κατάφερε να διατηρήσει το οικοδόμημα στην κυριότητά του. Σήμερα το κεντρικό του τμήμα είναι το ξενοδοχείο, ενώ τα υπόλοιπα ανήκουν στη Municipal Art Society.

Στα διάφορα κτήρια του Rockefeller Center επί της 5th Ave θα παρατηρήσετε ότι υπάρχουν επιγραφές και παραστάσεις από ευρωπαϊκές χώρες (Ιταλία, Γαλλία). Ο δαιμόνιος Rockefeller, προκειμένου να προσελκύσει ευρωπαίους επενδυτές, σκέφτηκε να τους παρέχει το "δικό τους" κτήριο.

Γαλλία

British Empire Building

​

Κατευθυνόμαστε προς το Top of the Rock (https://www.topoftherocknyc.com/) για να απολαύσουμε το φημισμένο Skyline της Νέας Υόρκης.

​

Το παρατηρητήριο βρίσκεται στον 70ο όροφο και το πιο οικονομικό πακέτο, που περιλαμβάνει απλή είσοδο, κοστολογείται στα 34$.

​

Ένα μισάωρο περίπου, μαζί με τους ελέγχους ασφαλείας, μας πήρε για να φτάσουμε πάνω.

​

Η θέα είναι εκθαμβωτική. Έχουμε μείνει με ανοιχτό το στόμα.

​

Σαν χαζά τρέχουμε, όπως και τόσοι άλλοι, να εντοπίσουμε ένα σημείο για καλή λήψη.

​

Τις σκηνές αυτές τις έχουμε δει πάμπολες φορές στη μικρή οθόνη. Και όμως έφτασε η στιγμή να είμαστε εδώ, στο κέντρο του κόσμου, στη Νέα Υόρκη, να απολαμβάνουμε την μαγευτική αυτή πλευρά της πόλης.

​

Έχει δύσει και ξεκινούν σιγά σιγά να ανάβουν τα φώτα.

​

Έχει πάρα πολύ κόσμο. Οι φωτογραφήσεις θέλουν υπομονή και ταχύτητα. Ανάμεσα στις σέλφι και στις λοιπές λήψεις μας, κάνουμε μια ανασκόπηση της ημέρας.

Empire State Building

​

Άγαλμα της Ελευθερίας, Wall Street, Δίδυμοι Πύργοι και τώρα το ανεπανάληπτο skyline του Μεγάλου Μήλου.

​

Σαν τα ταξίδια πραγματικά δεν έχει. Καταναλώνοντας εμπειρίες, εικόνες, συμπεριφορές.

​

Θυμήθηκα τον κορυφαίο ταξιδευτή. Ένα κείμενο που περιγράφει με τον πιο παραστατικό τρόπο τη γοητεία των ταξιδιών.

"Το ταξίδι κ’ η εξοµολόγηση στάθηκαν οι δυο µεγαλύτερες χαρές της ζωής µου. Να γυρίζεις τη γης, να βλέπεις - να βλέπεις και να µη χορταίνεις - καινούρια χώµατα και θάλασσες και ανθρώπους κι ιδέες και να τα βλέπεις όλα σα για πρώτη φορά, να τα βλέπεις όλα σα για τελευταία φορά, µε µακρόσερτη µατιά, κ’ έπειτα να σφαλνάς τα βλέφαρα και να νοιώθεις τα πλούτη να κατασταλάζουν µέσα σου ήσυχα, τρικυµιστά, όπως θέλουν, ωσότου να τα περάσει από την ψιλή κρισάρα του ο καιρός, να κατασταλάξει το ξαθέρι απ’ όλες τις χαρές και τις πίκρες σου - τούτη η αλχηµεία της καρδιάς είναι, θαρρώ µια µεγάλη αντάξια του ανθρώπου ηδονή."

​

Η δύση είναι η αγαπημένη μου ώρα. Αυτά τα υπέροχα χρώματα του ουρανού είναι τόσο γοητευτικά. Δυστυχώς, χρόνο και επαρκείς φωτογραφικές γνώσεις δεν έχουμε, για να βγάλουμε καλύτερες φωτογραφίες. Κατά βάση στο αυτόματο. Σαν την Ελλάδα ρε γαμώτο.

Νύχτωσε για τα καλά

​

Με όλα αυτά, και με την φωτογραφική στο χέρι, δεν έχουμε δει με γυμνό μάτι το υπέροχο θέαμα. Βάζω την μηχανή στη θήκη της. Θα κάνω μια γύρα. Να χαζέψω με το χρόνο μου και δίχως τη στενή φωτογραφική σκοπιά. Η φωτισμένη Νέα Υόρκη είναι σκέτη μαγεία.

Το κρύο είναι αισθητό. Έχουμε αφιερώσει σχεδόν δύο ώρες στο Top of the Rock. Ήρθε η ώρα να αποχωρίσουμε.

Βγαίνουμε από τη στάση, μπουκάρουμε στον Υεμενέζο φίλο μας, τσιμπάμε μακαρόνι, σάλτσα, αγγουροντομάτα και φυσικά μπύρα. Goose Island. Μια εξαιρετική μπύρα.

Κατά τις 21.00 και κάτι είμαστε στο hostel. Γρήγορο μπανάκι και ο μάγειρας, εγώ δηλαδή, παίρνω θέση στη κουζίνα και ετοιμάζω την υπέροχη μακαρονάδα μας.

​

Και κλείνουμε την πρώτη μας γεμάτη μέρα με τους χάρτες στους οποίους φαίνεται περίπου η πορεία της ημέρας. Διανύσαμε περίπου 8-9 km.

​

 

[Triplover]

16 Μαρτίου 2016 - Upper East Side & Morningside Heights​

Εγερτήριο στις 06:30 και σε μία ώρα περίπου είμαστε έξω.

Έξω από το hostel. Φαίνονται οι γραμμές του μετρό

​

Στο δρόμο για τη στάση Queensboro Plaza πετυχαίνουμε μια καντίνα, από την οποία παίρνουμε το πρωινό μας. Τυρόπιτες, ντόνατς και διάφορα άλλα, ακόμα και μπανάνες, σε τιμές Ελλάδος. Παίρνουμε το μετρό με προορισμό τη στάση Hunter College.

​

Είμαστε στη Park Avenue.

​

Ο ψηλός λεπτός ουρανοξύστης είναι ο 432 Park Avenue.

Park Avenue Armory

​

Το Park Avenue Armory ή Seventh Regiment Armory (http://www.armoryonpark.org/) είναι ένα νεογοτθικό κτήριο του 1880, που χρησιμοποιείται για καλλιτεχνικούς σκοπούς.

Central Presbyterian Church (1922)

​

Προχωράμε προς Madison Ave. Στο βάθος το τεράστιο λευκό κτήριο, που περιλαμβάνει ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο, είναι το General Motors Building.

General Motors Building (1968)

​

Σχεδιάστηκε από τα αρχιτεκτονικά γραφεία Edward Durell Stone & Associates και Emery Roth & Sons. Και αυτό το κτήριο έχει περάσει από τα χέρια του Donald Trump.

​

Έχουμε φτάσει στη 5η Λεωφόρο.

Temple Emanu-El (1929)

​

Είναι μεγαλύτερη συναγωγή του κόσμου, με την χωρητικότητα της κυρίως αίθουσας να ανέρχεται στα 2.500 καθίσματα. Λέγεται ότι τα πλουσιότερα μέλη της εβραϊκής κοινότητας προσεύχονται στη συγκεκριμένη συναγωγή.

​

Προχωράμε. Στα αριστερά μας το Central Park.

​

Στο Central Park υπάρχουν πολλά πολεμικά μνημεία. Ένα από αυτά βρίσκεται επί της 5th Ave και της 67th S.

107th United States Infantry Memorial

​

Είναι αφιερωμένο στους νεκρούς του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο δημιουργός του υπηρέτησε ο ίδιος στη 107th Infantry (Μονάδα Πεζικού).

Richard Morris Hunt Memorial

​

Το μνημείο, που βρίσκεται επί της 5th Ave και E70th St, είναι αφιερωμένο στον Richard Morris Hunt (1827 – 1895), τον πρώτο αμερικανό απόφοιτο του Paris' ecole des Beaux-Arts. Η Beaux-Arts ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στις Η.Π.Α. και ο Hunt ήταν από τους πιο παραγωγικούς εκπροσώπους της. Μεταξύ άλλων, έχει σχεδιάσει τη πρόσοψη του Metropolitan Museum of Art.

Το μνημείο δημιουργήθηκε το 1898 από τον Daniel Chester French, τον δημιουργό του περίφημου αγάλματος του Abraham Lincoln στο Lincoln Memorial της Ουάσιγκτον.

Frick Collection

​

Η συλλογή του βαθύπλουτου Henry Clay Frick (1849–1919) εκτίθεται στην έπαυλη που κάποτε ήταν δική του. Μετά το θάνατό του, η συλλογή και η έπαυλη δωρήθηκαν στη πολιτεία και σήμερα αποτελούν μουσείο τέχνης. Η έπαυλη αυτή καθ’ αυτή είναι ένα εξαιρετικό δείγμα του τρόπου ζωής ενός πολύ πλούσιου ανθρώπου την εποχή της οικονομικής έκρηξης της Νέας Υόρκης.

Institute of Fine Arts, New York University

​

Κτίστηκε το 1912 για λογαριασμό του εκατομμυριούχου καπνοβιομήχανου James Buchanan Duke. Το Duke University έχει ονομαστεί προς τιμήν του πατέρα του, μετά από δική του δωρέα. Το 1952 δωρήθηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών του New York University, στο οποίο συνεχίζει να ανήκει.

Payne Whitney House (1906) & Fletcher-Sinclair Mansion (1898)

​

Στα δεξιά φαίνεται το Γαλλικό Προξενείο, που στεγάζεται στο αναγεννησιακό Payne Whitney House. Σχεδιάστηκε από τους McKim, Mead & White για λογαριασμό του εκατομμυριούχου Payne Whitney.

Στα αριστερά η γοτθική Fletcher-Sinclair Mansion. Η έπαυλη κατασκευάστηκε για λογαριασμό του τραπεζίτη και χρηματιστή Isaac D. Fletcher. Το 1918 πέρασε στα χέρια του εκατομμυριούχου ιδιοκτήτη της πετρελαϊκής Sinclair Oil, Harry F. Sinclair. Έτσι προέκυψε το όνομα.

Fletcher-Sinclair Mansion (Ukrainian Institute of America)

​

Το Ukrainian Institute of America (http://ukrainianinstitute.org/), ιδρύθηκε το 1955 με σκοπό την προαγωγή του ουκρανικού πολιτισμού.

The American Irish Historical Society

​

Η American Irish Historical Society (http://aihs.org/) ιδρύθηκε το 1897 με σκοπό την ανάδειξη και την προβολή της πολιτιστικής παράδοσης της πολυπληθούς ιρλανδικής κοινότητας στις Η.Π.Α. Μέλος της έχει διατελέσει ο Theodore Roosevelt, που είχε ιρλανδική καταγωγή από την πλευρά της μητέρας του.

​

Είμαστε έξω από ένα από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου, το Metropolitan Museum of Art ή ΜΕΤ (http://www.metmuseum.org/) συντομογραφικά.

​

Ιδρύθηκε το 1870 από μία ομάδα καλλιτεχνών που είχε όνειρο να δημιουργήσει ένα μουσείο αντίστοιχο των μεγάλων ευρωπαϊκών.

​

Στα τρία επίπεδα του μουσείου παρουσιάζονται εκθέματα από την προϊστορική περίοδο μέχρι σήμερα, προερχόμενα από όλο το κόσμο.

​

Υπάρχει εκτενής Βυζαντινή, Ελληνορωμαϊκή, Αιγυπτιακή αλλά και Κυπριακή συλλογή. Δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι πίνακες ζωγραφικής.

​

Είναι το πιο δημοφιλές μουσείο των Η.Π.Α. και ένα από τα πιο δημοφιλή του κόσμου με βάση την επισκεψιμότητα.

​

Η προτεινόμενη δωρεά εισόδου είναι 25$.

​

Εμείς μαντέψτε πόσα δώσαμε; 1$. Ναι καλά βλέπετε. Ένα ολόκληρο δολάριο. Εκτός από τον Κώστα, τον πλούσιο, αυτόν που ήρθε με το ταξί στο αεροδρόμιο.

Είμαστε στη ουρά για το ταμείο.

​

Βλέπω να ζορίζονται τα παιδιά για το ποιος θα δώσει πρώτος το μονοδόλαρο. Μπουκάρω εγώ.

-Πόσο θα δώσετε; μου λέει ο ταμίας.

-One dollar.

Ο επόμενος και αυτός ένα δολάριο. Στον τρίτο ο γάτος εισπράκτοραςμάντεψε το ποσό. Έρχεται και η σειρά του Κώστα.

-Και εσείς ένα δολάριο;

-Μισό λεπτό να δω. 5 δολάρια.

Ήταν πολύ κουβαρντάς ο δικός μας. Εννοείτε ο Γιάννης, το μουσόπαιδο ένιωσε υπέροχα βλέποντας την έκφραση του υπαλλήλου. Τόσα χρόνια έχει δώσει μπόλικα σε μουσεία ακολουθώντας τη παρέα. Και τώρα ήταν η ώρα της εκδίκησής του.

Μετά από αυτό το διάλειμμα, συνεχίζουμε στα ενδότερα ενός καταπληκτικού και μεγάλου σε μέγεθος μουσείου. Αφιερώσαμε περίπου 3,5 ώρες. Δεν μπορεί να αμεληθεί από τον επισκέπτη της πόλης.

Ακολουθούν εικόνες από το μουσείο.

Προσωρινή έκθεση με χρυσά ρολόγια

Μια χτένα με άποψη

​

Βρισκόμαστε σε μία από τις ομορφότερες αίθουσες του μουσείου, ένα κλειστό κήπο γλυπτών, την Charles Engelhard Court.

​

Συνέχεια στην αίθουσα των Αιγυπτιακών.

​

Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να είναι απούσα.

Συνεχίζουμε λίγο ακόμα με τα γλυπτά, πριν μπούμε στη ζωγραφική και στις εφαρμοσμένες τέχνες.

​

Και πάμε στους πίνακες, και όχι μόνο.

Vassily Kadinsky

Paul Klee

Pablo Picasso - Bust of a Man

Pablo Picasso – Self Portrait (24 ετών)

Balthus - Thérèse Dreaming

Paul Gauguin - The Siesta

Ilia Efimovich Repin - Ο συγγραφέας Vsevolod Mikhailovich Garshin

Joan Miro

​

Συνολική άποψη μίας αίθουσας.

​

Είμαστε στην αφηρημένη τέχνη και στις «τυχαίες πινελιές». Πάρτε τον αρχιμάγιστρο της συγκεκριμένης τεχνικής Jackson Pollock.

​

Ένας πίνακας του Γερμανού Κiefer, που μου άρεσε αρκετά.

​

Σύγχρονη τέχνη δίχως Roy Lichtenstein και Andy Warhol γίνεται;

Roy Lichtenstein

Andy Warhol

​

Κατά πόσο αυτά είναι τέχνη, νομίζω ότι η γνώμη μου περισσεύει.

​

Mία ακόμα αίθουσα.

​

Και πάμε στον Ολλανδό Van Gogh.

Vincent Van Gogh – Shoes

Vincent Van Gogh – Self-Portrait with a Straw Hat

​

Κλείνουμε με τον Paul Cezanne.

Paul Cezanne - Antoine Dominique Sauveur Aubert (θείος του)

​

Η τέχνη όμως δεν είναι μόνο οι πίνακες και τα γλυπτά, αλλά και καθημερινά αντικείμενα.

Κώστας Αχιλλόπουλος

Η καρέκλα του Φιλανδού αρχιτέκτονα και σχεδιαστή Alvar Aalto

​

Σε πόσα άραγε σπίτια υπάρχει αυτή η καρέκλα; Στο δικό μου σίγουρα.

Αρκετά. Ώρα να πηγαίνουμε. Και όπως κάποτε τραγουδούσαν οι φίλαθλοι του μεγαλύτερου ελληνικού συλλόγου “Go go, Barlow”.

​

Αποχωρούμε από το μουσείο. Ο Κώστας και ο Γιάννης είναι γρήγορα πιστόλια. Είναι ήδη έξω και μας περιμένουν, καθισμένοι στα σκαλοπάτια και απολαμβάνοντας τον ήλιο της Νέας Υόρκης.

 

[vanessachai]

ή σχεδιάζουμε να πιούμε το αίμα των χριστιανών,

Δάκρυσα